Zwanger
alle pijlers
Proberen zwanger te worden- nu al bang
woensdag 4 april 2012 om 16:30
Hi lieve lezers,
misschien een heel raar of wel herkenbaar...Ik heb in mijn leven denk ik al iets te veel horror verhalen gehoord over bevallingen.
Nu wil ik graag een kindje maar ben ik nu (nowhere near pregnancy) al echt doodsbang voor de bevalling
Ik had gehoopt dat dit gevoel minder zou worden maar dat is niet zo. Vandaag heb ik mijn spiraal laten verwijderen en net zoals bij het inbrengen moest ik schreeuwen van de pijn (schijnbaar iets met mijn baarmoeder die iets gedraaid ligt, hetgeen geen invloed zou moeten hebben op bevalling of zwangerschap dit uiteraard wel even gevraagd). Was weer een vreselijke ervaring
Nu denk ik alleen maar:oh jee als deze pijn voor 3 minuten haast ondraagbaar was hoe kom ik dan OOIT een bevalling door????
En ja natuurlijk weet ik dat de natuur ons zo gemaakt heeft,mij miljarden vrouwen voorgingen enz.....maar toch! Eng!!
Ik hoop echt dat ik het geluk zal hebben om ook zwanger te worden en een gezonde baby te krijgen,maar ook vooral ook dat ik dan die angst opzij kan gaan zetten en genieten van wat er nog komen mag!
Wie herkent deze angst? Wie heeft er tips of ervaringsverhalen? Was je bang en viel het mee? Of juist omgekeerd? Hoe ERG is het? enz enz alle reacties welkom, bedankt
misschien een heel raar of wel herkenbaar...Ik heb in mijn leven denk ik al iets te veel horror verhalen gehoord over bevallingen.
Nu wil ik graag een kindje maar ben ik nu (nowhere near pregnancy) al echt doodsbang voor de bevalling
Ik had gehoopt dat dit gevoel minder zou worden maar dat is niet zo. Vandaag heb ik mijn spiraal laten verwijderen en net zoals bij het inbrengen moest ik schreeuwen van de pijn (schijnbaar iets met mijn baarmoeder die iets gedraaid ligt, hetgeen geen invloed zou moeten hebben op bevalling of zwangerschap dit uiteraard wel even gevraagd). Was weer een vreselijke ervaring
Nu denk ik alleen maar:oh jee als deze pijn voor 3 minuten haast ondraagbaar was hoe kom ik dan OOIT een bevalling door????
En ja natuurlijk weet ik dat de natuur ons zo gemaakt heeft,mij miljarden vrouwen voorgingen enz.....maar toch! Eng!!
Ik hoop echt dat ik het geluk zal hebben om ook zwanger te worden en een gezonde baby te krijgen,maar ook vooral ook dat ik dan die angst opzij kan gaan zetten en genieten van wat er nog komen mag!
Wie herkent deze angst? Wie heeft er tips of ervaringsverhalen? Was je bang en viel het mee? Of juist omgekeerd? Hoe ERG is het? enz enz alle reacties welkom, bedankt
woensdag 4 april 2012 om 16:36
http://mens-en-gezondheid ... st-voor-de-bevalling.html
Zat tips op Google.
Zat tips op Google.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 4 april 2012 om 16:36
Haha!
Ik was niet bang, het was HEEL ERG, viel me echt vies tegen zo'n bevalling, maar toch ga ik het over 6 maanden nog een keer doen. En wederom ben ik niet bang omdat ik weet dat ik het kan, ik heb vertrouwen in mezelf.
Geef je angst aan bij de verloskundige zodra je zwanger bent. Een vriendin van mij was ook zo bang dat ze er psychisch onder leed en hierdoor de mogelijkheid van een keizersnee heeft gekregen. Waar ze ook gebruik van gemaakt heeft.
Ik was niet bang, het was HEEL ERG, viel me echt vies tegen zo'n bevalling, maar toch ga ik het over 6 maanden nog een keer doen. En wederom ben ik niet bang omdat ik weet dat ik het kan, ik heb vertrouwen in mezelf.
Geef je angst aan bij de verloskundige zodra je zwanger bent. Een vriendin van mij was ook zo bang dat ze er psychisch onder leed en hierdoor de mogelijkheid van een keizersnee heeft gekregen. Waar ze ook gebruik van gemaakt heeft.
woensdag 4 april 2012 om 16:39
Hier geen horrorverhaal. Ik was op maandag uitgerekend en zondagavond beetje kramp, maar gewoon gaan slapen. Om 2 uur 's nachts wakker, nog steeds krampjes, verder nog niets. toch maar de vroedvrouw gebeld, zij was er om ± 2.45 uur...en ze was blij dat ze alles bij zich had, want ik had al 7 cm ontsluiting! Ik voelde dus de weeën niet, zij moest met haar hand op haar buik zeggen: Ja, komt weer een wee. Om ½ 5 werd mijn dochter geboren....
Ik heb altijd gezegd: Liever een bevalling dan de tandarts!!
Ik heb altijd gezegd: Liever een bevalling dan de tandarts!!
woensdag 4 april 2012 om 16:39
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 april 2012 @ 16:36:
http://mens-en-gezondheid ... st-voor-de-bevalling.html
Zat tips op Google.Oh had iknog niet gevonden. Top tip,dank je!
http://mens-en-gezondheid ... st-voor-de-bevalling.html
Zat tips op Google.Oh had iknog niet gevonden. Top tip,dank je!
woensdag 4 april 2012 om 16:41
Zo bang als jij was ik echt niet. Maar ik heb me wel de hele zwangerschap afgevraagd of het me zou gaan lukken. Nou toen die endorfinen losgingen kwamen er oerkrachten in me naar boven die ik nog nooit had ervaren en helaas ook (los van de 2e bevalling) nooit meer heb mogen ervaren. Ik kan nog geen kratje bier tillen en ben fysiek dus helemaal niet sterk, maar tijdens de bevallingen dus beresterk!
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 4 april 2012 om 16:41
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 april 2012 @ 16:37:
Hóe het voelt valt niet uit te leggen; kun jij vertellen hoe kiespijn voelt, of een gebroken been, of een kwallenbeet oid? Pijn is pijn en pijn is nooit fijn. nee pijn is nooit fijn ik snap het.Maar bedoelde je meer: is het een soort van hevige zeurende pijn of een ik-wil-dood-pijn?
Hóe het voelt valt niet uit te leggen; kun jij vertellen hoe kiespijn voelt, of een gebroken been, of een kwallenbeet oid? Pijn is pijn en pijn is nooit fijn. nee pijn is nooit fijn ik snap het.Maar bedoelde je meer: is het een soort van hevige zeurende pijn of een ik-wil-dood-pijn?
woensdag 4 april 2012 om 16:42
Voor ik zwanger raakte zei ik altijd dat ik geen kind zou krijgen voordat wetenschappers hadden uitgevonden hoe je zwanger kon zijn zonder te bevallen 
en toen raakte ik per ongeluk in verwachting.. Ik heb mijn hele zwangerschap niks over een bevalling willen horen heb alleen heerlijk genoten van mijn roze wolk, trappelende voetjes enz.. Heb dan ook geen yoga of zoiets gedaan. En toen braken mijn vliezen, na 72 uur nog geen wee te hebben gehad was ik allang blij dat ze gingen inleiden en dat mijn dochter dan toch zou komen..
Nou het is mij alles meegevallen hoor. Ik ben een enorme lafaard en doodsbenauwd voor het ziekenhuis maar heb het allemaal doorstaan! Ja het is niet prettig maar wat Biebeltje zegt de herinnering vervaagd snel!
en toen raakte ik per ongeluk in verwachting.. Ik heb mijn hele zwangerschap niks over een bevalling willen horen heb alleen heerlijk genoten van mijn roze wolk, trappelende voetjes enz.. Heb dan ook geen yoga of zoiets gedaan. En toen braken mijn vliezen, na 72 uur nog geen wee te hebben gehad was ik allang blij dat ze gingen inleiden en dat mijn dochter dan toch zou komen.. Nou het is mij alles meegevallen hoor. Ik ben een enorme lafaard en doodsbenauwd voor het ziekenhuis maar heb het allemaal doorstaan! Ja het is niet prettig maar wat Biebeltje zegt de herinnering vervaagd snel!
woensdag 4 april 2012 om 16:43
Ik ben nu 4 maanden zwanger en bij mij staan de horrorverhalen die ik heb gehoord ook op mijn netvlies gebrand. Merk ook dat vrouwen in mijn omgeving nu juist iets terughoudener worden. Iedereen heeft zoiets van "ervaar het zelf maar" juist omdat iedereen het anders ervaart.
En ik probeer er ook gewoon niet meer te luisteren. Ik ben ook bang, maar dat wordt langzamerhand minder en ik begin er soort van naar uit te kijken. Soort van pakjesavond gevoel; nieuwsgierig naar wat ik krijg en hoe het zal gaan....
En ik probeer er ook gewoon niet meer te luisteren. Ik ben ook bang, maar dat wordt langzamerhand minder en ik begin er soort van naar uit te kijken. Soort van pakjesavond gevoel; nieuwsgierig naar wat ik krijg en hoe het zal gaan....
woensdag 4 april 2012 om 16:43
quote:warmzonnetje schreef op 04 april 2012 @ 16:41:
[...]
nee pijn is nooit fijn ik snap het.Maar bedoelde je meer: is het een soort van hevige zeurende pijn of een ik-wil-dood-pijn?
Weeën voelen weer totaal anders qua pijn dan een koter er uit persen.
Iemand met een lage pijngrens zal eerder denken " schop me nu maar de wereld af " dan iemand met een hogere pijngrens.
[...]
nee pijn is nooit fijn ik snap het.Maar bedoelde je meer: is het een soort van hevige zeurende pijn of een ik-wil-dood-pijn?
Weeën voelen weer totaal anders qua pijn dan een koter er uit persen.
Iemand met een lage pijngrens zal eerder denken " schop me nu maar de wereld af " dan iemand met een hogere pijngrens.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 4 april 2012 om 16:43
woensdag 4 april 2012 om 16:44
Ik had gruwelijk veel pijn bij het plaatsen en verwijderen van mijn spiraaltjes door een gekantelde baarmoeder. Dat kwaaltje verdwijnt vrijwel altijd tijdens je zwangerschap: door het gewicht van de baby gaat de baarmoeder netjes rechtop staan.
Bevalling leek me eng, maar heb een hele fijne ervaring gehad. Zonder pijnstilling, gruwelijke verwondingen of uren en uren afzien. Ik ben weer zwanger en kan niet wachten!
Bevalling leek me eng, maar heb een hele fijne ervaring gehad. Zonder pijnstilling, gruwelijke verwondingen of uren en uren afzien. Ik ben weer zwanger en kan niet wachten!
woensdag 4 april 2012 om 16:44
Ik ben er niet bang voor geweest, alleen nieuwsgierig.
Zat vol met vragen, wanneer begint het?, hoe begint het?, waar ga ik bevallen? en noem maar op.
Ik wilde in eerste instantie thuis bevallen, maar ik hoorde een negatief verhaal (tuurlijk, die blijven hangen. De positieve verhalen vergeet je weer..) en wou toch naar het ziekenhuis.
Uiteindelijk het aan de situatie overgelaten.
Bij mij ging alles zo snel dat ik het ziekenhuis niet meer haalde. ( van 0 naar 10 cm ontsluiting in nog geen 5 uur..)
Achteraf alles 100% meegevallen. Het is wel zo, de pijn vergeet je echt, zodra je je kindje vast hebt.
Zat vol met vragen, wanneer begint het?, hoe begint het?, waar ga ik bevallen? en noem maar op.
Ik wilde in eerste instantie thuis bevallen, maar ik hoorde een negatief verhaal (tuurlijk, die blijven hangen. De positieve verhalen vergeet je weer..) en wou toch naar het ziekenhuis.
Uiteindelijk het aan de situatie overgelaten.
Bij mij ging alles zo snel dat ik het ziekenhuis niet meer haalde. ( van 0 naar 10 cm ontsluiting in nog geen 5 uur..)
Achteraf alles 100% meegevallen. Het is wel zo, de pijn vergeet je echt, zodra je je kindje vast hebt.
woensdag 4 april 2012 om 16:44
Toevoeging: Ik was trouwens helemaal niet bang voor de bevalling, ik dacht het wel eventjes te doen en wilde dan ook geen pijnbestrijding. Ik zou het allemaal over me heen laten komen en de natuur z'n gang laten gaan. Twee uur later heb ik om iets tegen de pijn gevraagd waarna het prima vol te houden was (heb zo'n lol gehad). Toen ik vroeg of ik alsnog een ruggeprik kon krijgen omdat ik het niet meer volhield was zoonlief al bijna geboren.
Pijnstilling:
Ik had voor mijn gevoel 1 nonstop wee, het deed continu pijn. Toen ik een pom pje met een soort morfine kreeg had ik tussen de pieken door helemaal geen pijn en als de pieken te heftig werden kon ik wat extra bijgeven waardoor het prima uit te houden was.
Alleen werkte dat niet meer toen ik persweeen kreeg, maar goed, toen dacht ik alleen nog maar aan het uitpersen van die baby.
Ja, ik heb geschreeuwd/gegild, totdat de verloskundige zei dat ik die energie in het persen moest stoppen.
Ik had echt mega geluk met de mensen aan m'n bed, dat scheelt ook al een hoop.
Al met al had ik een topbevalling (was in 6 uur klaar, wel ingeleid). heb tussendoor lekker liggen kletsen en grappen met de stagiaire.
Je moet er doorheen, maar het is te doen.
En je kunt altijd om een ruggeprik vragen (maar wel op tijd, bij mij kon het niet meer).
Pijnstilling:
Ik had voor mijn gevoel 1 nonstop wee, het deed continu pijn. Toen ik een pom pje met een soort morfine kreeg had ik tussen de pieken door helemaal geen pijn en als de pieken te heftig werden kon ik wat extra bijgeven waardoor het prima uit te houden was.
Alleen werkte dat niet meer toen ik persweeen kreeg, maar goed, toen dacht ik alleen nog maar aan het uitpersen van die baby.
Ja, ik heb geschreeuwd/gegild, totdat de verloskundige zei dat ik die energie in het persen moest stoppen.
Ik had echt mega geluk met de mensen aan m'n bed, dat scheelt ook al een hoop.
Al met al had ik een topbevalling (was in 6 uur klaar, wel ingeleid). heb tussendoor lekker liggen kletsen en grappen met de stagiaire.
Je moet er doorheen, maar het is te doen.
En je kunt altijd om een ruggeprik vragen (maar wel op tijd, bij mij kon het niet meer).
woensdag 4 april 2012 om 16:45
Ik moest ook echt niet aan bevallen denken. Ik hoopte stiekem dat mijn kind in stuit zou liggen als het zover was. En op een of andere manier werkte mijn lichaam en geest naar de bevalling toe. Ik had geen angst meer op het moment dat ik eindelijk de datum kreeg waarop ik ingeleid zou worden.
Doet het pijn? Nee, ik vond van niet. Ik begreep van vriendinnen dat een ruggeprik echt heel erg pijnverlichtend werkt. Je zou daar vantevoren al afspraken over kunnen maken.
Doet het pijn? Nee, ik vond van niet. Ik begreep van vriendinnen dat een ruggeprik echt heel erg pijnverlichtend werkt. Je zou daar vantevoren al afspraken over kunnen maken.
woensdag 4 april 2012 om 16:46
Er is tegenwoordig pijnbestrijding beschikbaar. De afgelopen jaren is het gebruik daarvan steeds gewoner geworden. Ik heb zelf het pijnpompje gebruikt bij mijn eerste. Vond het goed te doen. Ze boden me ook een ruggeprik aan, maar met pompje ging het prima.
Bespreek het idd met je verloskundige. Volgens mij mag je ook een afspraak maken als je een kinderwens hebt, maar zo tegen de bevalling op ziet.
Bespreek het idd met je verloskundige. Volgens mij mag je ook een afspraak maken als je een kinderwens hebt, maar zo tegen de bevalling op ziet.
woensdag 4 april 2012 om 16:49
Ik vond het, ondanks de pijn, juist een fantastische ervaring. En de pijn is te doen. Maar het is ontzettend persoonlijk hoe je het ervaart. Het ligt er ook wel aan hoe je er tegenover staat, want dat is denk ik wel medebepalend voor hoe je het ervaart. Maar daar ben je al goed mee bezig door je nu al te informeren.
En hoe leg je het uit inderdaad... het is iig niet stekend, maar meer een massieve pijn. Wat het leefbaar maakt is dat het in golven komt, het zwelt aan en het ebt weer weg.
Van tevoren had ik ook verwacht dat het een eeuwigheid zou duren, voor je gevoel dan. Maar het vlóóg voorbij. Ik heb zelfs geslapen tussen de weeën door. De hormonen zorgden ervoor dat ik in een prettige 'roes' zat.
Ik hoop dat je snel zwanger wordt en het je lukt de angst los te laten. Echt, zoveel vrouwen zijn je al voorgegaan... jij kunt het ook!!
En hoe leg je het uit inderdaad... het is iig niet stekend, maar meer een massieve pijn. Wat het leefbaar maakt is dat het in golven komt, het zwelt aan en het ebt weer weg.
Van tevoren had ik ook verwacht dat het een eeuwigheid zou duren, voor je gevoel dan. Maar het vlóóg voorbij. Ik heb zelfs geslapen tussen de weeën door. De hormonen zorgden ervoor dat ik in een prettige 'roes' zat.
Ik hoop dat je snel zwanger wordt en het je lukt de angst los te laten. Echt, zoveel vrouwen zijn je al voorgegaan... jij kunt het ook!!
