Zwanger
alle pijlers
Roze wolk gezocht!
woensdag 19 juni 2013 om 11:53
Goedemorgen allemaal,
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
woensdag 19 juni 2013 om 11:59
Als alle vrouwen nou net zo eerlijk zouden zijn als jij, dan zou je weten dat je lang niet de enige bent aan wie de roze wolk (helemaal of gedeeltelijk) voorbij gaat.
Al je gedachten zijn logisch. Daar hoef je niet eens zo'n vervelend verleden als jij voor te hebben gehad. Het zijn logische vragen die jij jezelf stelt, maar waarvan je realisitisch gezien waarschijnlijk ook wel weet dat het allemaal wel mee zal vallen als het zover is.
Dus, nee dat is niet raar en ja het komt allemaal goed (met of zonder roze wolk), echt!
Al je gedachten zijn logisch. Daar hoef je niet eens zo'n vervelend verleden als jij voor te hebben gehad. Het zijn logische vragen die jij jezelf stelt, maar waarvan je realisitisch gezien waarschijnlijk ook wel weet dat het allemaal wel mee zal vallen als het zover is.
Dus, nee dat is niet raar en ja het komt allemaal goed (met of zonder roze wolk), echt!
woensdag 19 juni 2013 om 12:03
Heeeeeel herkenbaar.
Inmiddels 25 weken zwanger, lichamelijk gaat het prima, maar ik heb echt last van mn horrormonen. Ben veel geprikkelder, onzeker (ik vind mezelf echt enorm dik ipv mooi zwanger en laatst zei iemand tegen me: wat ben je toch mooi zwanger, je draagt zo mooi naar voren. Mijn antwoord: groeide ie maar op mn rug dan hoefde ik er zelf niet heel de dag tegen aan te kijken), maar morgen of over een uur voel ik me misschien weer helemaal happy en wel sexy en goed en op en top zwanger, fijne moodswings dus.
Inmiddels 25 weken zwanger, lichamelijk gaat het prima, maar ik heb echt last van mn horrormonen. Ben veel geprikkelder, onzeker (ik vind mezelf echt enorm dik ipv mooi zwanger en laatst zei iemand tegen me: wat ben je toch mooi zwanger, je draagt zo mooi naar voren. Mijn antwoord: groeide ie maar op mn rug dan hoefde ik er zelf niet heel de dag tegen aan te kijken), maar morgen of over een uur voel ik me misschien weer helemaal happy en wel sexy en goed en op en top zwanger, fijne moodswings dus.
woensdag 19 juni 2013 om 12:06
Oja, ik ben er met momenten ook van overtuigd dat onze relatie hier niet tegen bestand is, mn vriend wel gillend weg zal rennen en ik beter nog een jaar had kunnen wachten....maarrrr.......tegen de tijd dat ik gek word van mezelf is daar ineens mn verstand weer dat heus wel beter weet dan dat!
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van
.
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van
.
woensdag 19 juni 2013 om 12:14
Hier ook nog geen roze wolk. Vk zei dat die echt nog wel gaat komen! Ik hoop het, voel me nu al schuldig naar kind. Ben bang dat ik die niet ga krijgen. Gelukkig heb je natuur. Erg toch?
Wij hebben vervroegd met kinderen noodgedwongen moeten starten dus bij ons is het allemaal heel snel gegaan. We zijn blij maar roze wolk moet ik nog zoeken.. die komt gelukkig steeds meer. Daarbij kan ik niet goed hebben dat ik klachten heb. Ben gewend stabiel, sterk en krachtig (over te komen/) te zijn. Nu moet ik stapjes terug doen. Dat is dus ook niet niks. Ik hoop dat kwalen snel weg zijn.
En natuurlijk komt het goed. Natuurlijk kan jullie relatie het aan. en je smelt als je het kleintje ziet. Praat erover met je man en praat er over met je vk heeeeel belangrijk!!!!
Wij hebben vervroegd met kinderen noodgedwongen moeten starten dus bij ons is het allemaal heel snel gegaan. We zijn blij maar roze wolk moet ik nog zoeken.. die komt gelukkig steeds meer. Daarbij kan ik niet goed hebben dat ik klachten heb. Ben gewend stabiel, sterk en krachtig (over te komen/) te zijn. Nu moet ik stapjes terug doen. Dat is dus ook niet niks. Ik hoop dat kwalen snel weg zijn.
En natuurlijk komt het goed. Natuurlijk kan jullie relatie het aan. en je smelt als je het kleintje ziet. Praat erover met je man en praat er over met je vk heeeeel belangrijk!!!!
woensdag 19 juni 2013 om 12:18
ooh ook hier geen roze wolk hoor, al 34 weken niet.
Ik herken wat je zegt, in het begin is het echt zo eng dat je zwanger bent. Je hebt de beslissing weloverwogen gemaakt maar nu is het opeens zo: je bent zwanger! En de twijfels die dan toeslaan had ik ook.. Ze zijn gelukkig vanzelf wel over gegaan.
je bent geen ontaarde moeder, vraag steun aan je lief en bespreek het bv met je therapeut. Echt niets geks met jou hoor!
Zet m op!
Ik herken wat je zegt, in het begin is het echt zo eng dat je zwanger bent. Je hebt de beslissing weloverwogen gemaakt maar nu is het opeens zo: je bent zwanger! En de twijfels die dan toeslaan had ik ook.. Ze zijn gelukkig vanzelf wel over gegaan.
je bent geen ontaarde moeder, vraag steun aan je lief en bespreek het bv met je therapeut. Echt niets geks met jou hoor!
Zet m op!
woensdag 19 juni 2013 om 12:19
quote:emma77emma schreef op 19 juni 2013 @ 11:57:
Heel normaal, het zijn de hormonen.
Ik zit zelf ook niet op een roze wolk (ben bijna 8 weken zwanger) maar dat komt door mijn onzekerheid ivm een eerdere miskraam.Lieve Emma, ik ken jou vanuit onze uitgerekend topic en juist voor vrouwen die een miskraam gehad hebben schaam ik me. Als je een miskraam hebt gehad, is het oh zo logisch dat je bang en onzeker bent. En dus niet op die roze wolk zit. Ik trek je erbij zodra ik de wolk gevonden heb oke.
Heel normaal, het zijn de hormonen.
Ik zit zelf ook niet op een roze wolk (ben bijna 8 weken zwanger) maar dat komt door mijn onzekerheid ivm een eerdere miskraam.Lieve Emma, ik ken jou vanuit onze uitgerekend topic en juist voor vrouwen die een miskraam gehad hebben schaam ik me. Als je een miskraam hebt gehad, is het oh zo logisch dat je bang en onzeker bent. En dus niet op die roze wolk zit. Ik trek je erbij zodra ik de wolk gevonden heb oke.
woensdag 19 juni 2013 om 12:28
quote:funnymiss schreef op 19 juni 2013 @ 12:06:
Oja, ik ben er met momenten ook van overtuigd dat onze relatie hier niet tegen bestand is, mn vriend wel gillend weg zal rennen en ik beter nog een jaar had kunnen wachten....maarrrr.......tegen de tijd dat ik gek word van mezelf is daar ineens mn verstand weer dat heus wel beter weet dan dat!
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van.Ha Funnymiss, oh ja heb ik nou ook..Ik denk regelmatig dat mijn man dit toch niet wilt en al helemaal aan het plannen is mij en inniminiemensekind te verlaten.
Oja, ik ben er met momenten ook van overtuigd dat onze relatie hier niet tegen bestand is, mn vriend wel gillend weg zal rennen en ik beter nog een jaar had kunnen wachten....maarrrr.......tegen de tijd dat ik gek word van mezelf is daar ineens mn verstand weer dat heus wel beter weet dan dat!
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van
.Ha Funnymiss, oh ja heb ik nou ook..Ik denk regelmatig dat mijn man dit toch niet wilt en al helemaal aan het plannen is mij en inniminiemensekind te verlaten.
woensdag 19 juni 2013 om 12:33
Niet schamen, niet druk maken en gewoon eerlijk er over zijn. Als anderen dit raar vinden is dat hun probleem. Niet doen alsof die roze wolk er wel is voor de buitenwereld word het alleen maar ingewikkelder van. Hou er rekening mee dat de eerste paar weken na de geboorte ook wel eens niet zo leuk kunnen zijn als iedereen doet voorkomen. Hoef je je daar tzt al niet meer schuldig over te voelen. Het is echt heel normaal wat je voelt. Je lijf verandert, je leven gaat er straks anders uitzien en je weet gewoon nog niet wat dat allemaal met jou, je relatie etc gaat doen. Ik heb 2 heerlijke kinderen. Heb die roze wolk nooit kunnen vinden. Vond de eerste paar weken als moeder op zijn zachtst gezegd niet zo leuk. Lijf in puin, geen tijd voor mezelf en iedereen schijnt zich ineens met je te moeten bemoeien. Ik vond het vreselijk! Nadat alles geland was en het normale leven weer een beetje hervat was gingen al die nare gevoelens (waar ook ik me uiteraard schuldig over voelde) gewoon weer weg. Blijf gewoon dicht bij jezelf. Laat je geen woorden in de mond leggen en geef jezelf de tijd om te wennen aan alle veranderingen. Komt goed!
woensdag 19 juni 2013 om 12:38
quote:Iekx schreef op 19 juni 2013 @ 11:59:
Als alle vrouwen nou net zo eerlijk zouden zijn als jij, dan zou je weten dat je lang niet de enige bent aan wie de roze wolk (helemaal of gedeeltelijk) voorbij gaat.
Al je gedachten zijn logisch. Daar hoef je niet eens zo'n vervelend verleden als jij voor te hebben gehad. Het zijn logische vragen die jij jezelf stelt, maar waarvan je realisitisch gezien waarschijnlijk ook wel weet dat het allemaal wel mee zal vallen als het zover is.
Dus, nee dat is niet raar en ja het komt allemaal goed (met of zonder roze wolk), echt!
Ha,
Mijn vriendinnetje zei gisteren: joh jij hebt volgens mij last van het feit dat je bang bent dat je niet voldoet aan wat de maatschappij nu van je verwacht. En ik denk dat daar ook wel een kern van waarheid in zit.
Vanochtend op het werk: moest jij ook huilen toen je het hartje van je kind hoorde kloppen?? Mijn antwoord: nopz
Meiden begrijp me niet verkeerd, ik was blij een kloppend hartje te zien want een miskraam had me enorm veel verdriet bezorgd.
En ik besef me ook heel goed dat er een helehoop stelletjes zijn die niet net als ons bij de eerste vergeten condoom zwanger zijn.
Merk dat erover schrijven me rustiger maakt dus ik wil jullie enorm bedanken voor de genomen tijd en eerlijkheid om te reageren.
Hebben jullie tips hoe ik er extra voor mijn man kan zijn?? Heb zo'n gevoel dat het voor hem ook best wel wennen en eng is...Ook al wilde hij nog iets sneller aan kids beginnen dan ik.
Als alle vrouwen nou net zo eerlijk zouden zijn als jij, dan zou je weten dat je lang niet de enige bent aan wie de roze wolk (helemaal of gedeeltelijk) voorbij gaat.
Al je gedachten zijn logisch. Daar hoef je niet eens zo'n vervelend verleden als jij voor te hebben gehad. Het zijn logische vragen die jij jezelf stelt, maar waarvan je realisitisch gezien waarschijnlijk ook wel weet dat het allemaal wel mee zal vallen als het zover is.
Dus, nee dat is niet raar en ja het komt allemaal goed (met of zonder roze wolk), echt!
Ha,
Mijn vriendinnetje zei gisteren: joh jij hebt volgens mij last van het feit dat je bang bent dat je niet voldoet aan wat de maatschappij nu van je verwacht. En ik denk dat daar ook wel een kern van waarheid in zit.
Vanochtend op het werk: moest jij ook huilen toen je het hartje van je kind hoorde kloppen?? Mijn antwoord: nopz
Meiden begrijp me niet verkeerd, ik was blij een kloppend hartje te zien want een miskraam had me enorm veel verdriet bezorgd.
En ik besef me ook heel goed dat er een helehoop stelletjes zijn die niet net als ons bij de eerste vergeten condoom zwanger zijn.
Merk dat erover schrijven me rustiger maakt dus ik wil jullie enorm bedanken voor de genomen tijd en eerlijkheid om te reageren.
Hebben jullie tips hoe ik er extra voor mijn man kan zijn?? Heb zo'n gevoel dat het voor hem ook best wel wennen en eng is...Ook al wilde hij nog iets sneller aan kids beginnen dan ik.
woensdag 19 juni 2013 om 12:39
quote:mabelle schreef op 19 juni 2013 @ 12:14:
Hier ook nog geen roze wolk. Vk zei dat die echt nog wel gaat komen! Ik hoop het, voel me nu al schuldig naar kind. Ben bang dat ik die niet ga krijgen. Gelukkig heb je natuur. Erg toch?
Wij hebben vervroegd met kinderen noodgedwongen moeten starten dus bij ons is het allemaal heel snel gegaan. We zijn blij maar roze wolk moet ik nog zoeken.. die komt gelukkig steeds meer. Daarbij kan ik niet goed hebben dat ik klachten heb. Ben gewend stabiel, sterk en krachtig (over te komen/) te zijn. Nu moet ik stapjes terug doen. Dat is dus ook niet niks. Ik hoop dat kwalen snel weg zijn.
En natuurlijk komt het goed. Natuurlijk kan jullie relatie het aan. en je smelt als je het kleintje ziet. Praat erover met je man en praat er over met je vk heeeeel belangrijk!!!!Mabelle, vervroegd met kinderen begonnen? Wil je daar iets meer over delen? En herken dat het lastig is te accepteren dat je lichaam en geest even niet stabiel is...Oh zo herkenbaar grrr
Hier ook nog geen roze wolk. Vk zei dat die echt nog wel gaat komen! Ik hoop het, voel me nu al schuldig naar kind. Ben bang dat ik die niet ga krijgen. Gelukkig heb je natuur. Erg toch?
Wij hebben vervroegd met kinderen noodgedwongen moeten starten dus bij ons is het allemaal heel snel gegaan. We zijn blij maar roze wolk moet ik nog zoeken.. die komt gelukkig steeds meer. Daarbij kan ik niet goed hebben dat ik klachten heb. Ben gewend stabiel, sterk en krachtig (over te komen/) te zijn. Nu moet ik stapjes terug doen. Dat is dus ook niet niks. Ik hoop dat kwalen snel weg zijn.
En natuurlijk komt het goed. Natuurlijk kan jullie relatie het aan. en je smelt als je het kleintje ziet. Praat erover met je man en praat er over met je vk heeeeel belangrijk!!!!Mabelle, vervroegd met kinderen begonnen? Wil je daar iets meer over delen? En herken dat het lastig is te accepteren dat je lichaam en geest even niet stabiel is...Oh zo herkenbaar grrr
woensdag 19 juni 2013 om 12:42
Roze wolk? Nou die heb ik ook niet gehad hoor. Ik was er wel blij mee, maar niet overdreven lyrisch. Zeker de eerste 6 maanden had ik iets van 'eerst dit maar eens tot een goed einde zien te brengen'. Daarbij voelde ik me lichamelijk heel erg slecht, moe en uitgeput met talloze kwaaltjes, dus zo leuk was het allemaal niet.
woensdag 19 juni 2013 om 12:49
quote:brittle schreef op 19 juni 2013 @ 12:33:
Niet schamen, niet druk maken en gewoon eerlijk er over zijn. Als anderen dit raar vinden is dat hun probleem. Niet doen alsof die roze wolk er wel is voor de buitenwereld word het alleen maar ingewikkelder van. Hou er rekening mee dat de eerste paar weken na de geboorte ook wel eens niet zo leuk kunnen zijn als iedereen doet voorkomen. Hoef je je daar tzt al niet meer schuldig over te voelen. Het is echt heel normaal wat je voelt. Je lijf verandert, je leven gaat er straks anders uitzien en je weet gewoon nog niet wat dat allemaal met jou, je relatie etc gaat doen. Ik heb 2 heerlijke kinderen. Heb die roze wolk nooit kunnen vinden. Vond de eerste paar weken als moeder op zijn zachtst gezegd niet zo leuk. Lijf in puin, geen tijd voor mezelf en iedereen schijnt zich ineens met je te moeten bemoeien. Ik vond het vreselijk! Nadat alles geland was en het normale leven weer een beetje hervat was gingen al die nare gevoelens (waar ook ik me uiteraard schuldig over voelde) gewoon weer weg. Blijf gewoon dicht bij jezelf. Laat je geen woorden in de mond leggen en geef jezelf de tijd om te wennen aan alle veranderingen. Komt goed!Ha Brittle, ook jij dank je wel voor je reactie. Mezelf de tijd geven om het 1 en ander te accepteren. Misschien mag ik dat eens meer doen. Weet je, lichamelijke klachten vallen me reuze mee, kan me goed voorstellen als je een hoop klachten hebt, je net als ik die roze wolk maar niet opkomt. Het zijn bij mij de twijfel gedachten, meerdere diverse gevoelens per dag. Dan weer vrolijk, dan weer niet, dan weer een warm gevoel voor iniminiemensekind en dan weer denken...sjeemp..oh fuck kan en wil ik dit wel....met name het laatste vind ik lastig om van en over mezelf te accepteren.
Niet schamen, niet druk maken en gewoon eerlijk er over zijn. Als anderen dit raar vinden is dat hun probleem. Niet doen alsof die roze wolk er wel is voor de buitenwereld word het alleen maar ingewikkelder van. Hou er rekening mee dat de eerste paar weken na de geboorte ook wel eens niet zo leuk kunnen zijn als iedereen doet voorkomen. Hoef je je daar tzt al niet meer schuldig over te voelen. Het is echt heel normaal wat je voelt. Je lijf verandert, je leven gaat er straks anders uitzien en je weet gewoon nog niet wat dat allemaal met jou, je relatie etc gaat doen. Ik heb 2 heerlijke kinderen. Heb die roze wolk nooit kunnen vinden. Vond de eerste paar weken als moeder op zijn zachtst gezegd niet zo leuk. Lijf in puin, geen tijd voor mezelf en iedereen schijnt zich ineens met je te moeten bemoeien. Ik vond het vreselijk! Nadat alles geland was en het normale leven weer een beetje hervat was gingen al die nare gevoelens (waar ook ik me uiteraard schuldig over voelde) gewoon weer weg. Blijf gewoon dicht bij jezelf. Laat je geen woorden in de mond leggen en geef jezelf de tijd om te wennen aan alle veranderingen. Komt goed!Ha Brittle, ook jij dank je wel voor je reactie. Mezelf de tijd geven om het 1 en ander te accepteren. Misschien mag ik dat eens meer doen. Weet je, lichamelijke klachten vallen me reuze mee, kan me goed voorstellen als je een hoop klachten hebt, je net als ik die roze wolk maar niet opkomt. Het zijn bij mij de twijfel gedachten, meerdere diverse gevoelens per dag. Dan weer vrolijk, dan weer niet, dan weer een warm gevoel voor iniminiemensekind en dan weer denken...sjeemp..oh fuck kan en wil ik dit wel....met name het laatste vind ik lastig om van en over mezelf te accepteren.
woensdag 19 juni 2013 om 12:57
Neem gewoon de tijd om dat te vinden en te voelen. Die liefde komt vanzelf. Ik was daar ook bang voor (heb nl helemaal niets met baby's, maar dat is ook not done om hardop te zeggen) en het is allemaal goed gekomen 
En kunnen? Tja, waarschijnlijk kun je het nog niet allemaal fantastisch goed vanaf dag 1. Ik had in ieder geval niet het idee dat ik een natural mom was, maar weet je, ook dat kwam allemaal goed. Er komt een nieuw mensje met een eigen wil, karakter, wensen en gebruiksaanwijzing. Die word helaas niet meegeleverd dus dat zul je proefondervindelijk moeten gaan leren. Ik val in herhaling (saai) maar wees eerlijk naar jezelf en anderen toe en neem gewoon alle tijd die je nodig hebt. Komt goed
En kunnen? Tja, waarschijnlijk kun je het nog niet allemaal fantastisch goed vanaf dag 1. Ik had in ieder geval niet het idee dat ik een natural mom was, maar weet je, ook dat kwam allemaal goed. Er komt een nieuw mensje met een eigen wil, karakter, wensen en gebruiksaanwijzing. Die word helaas niet meegeleverd dus dat zul je proefondervindelijk moeten gaan leren. Ik val in herhaling (saai) maar wees eerlijk naar jezelf en anderen toe en neem gewoon alle tijd die je nodig hebt. Komt goed
woensdag 19 juni 2013 om 13:16
Och mens, ik vond zwanger zijn 9 maanden lang afschuwelijk en was depressief. Ik wist het grootste deel van de tijd wel zeker dat ik heel graag een kindje wilde en kon daar ook naar uitkijken, maar een roze wolk???
Ik geloofde nooit in een roze wolk na de bevalling, maar moet eerlijk zeggen dat die er wel bijna meteen was. Wat een contrast met zwanger zijn zeg, die kraamperiode!
Wat ik maar zeggen wil, voel wat je voelt, maak je er niet al te druk over en neem alsjeblieft van mij/ons aan dat er niks raars aan je gevoelens is!
Ik geloofde nooit in een roze wolk na de bevalling, maar moet eerlijk zeggen dat die er wel bijna meteen was. Wat een contrast met zwanger zijn zeg, die kraamperiode!
Wat ik maar zeggen wil, voel wat je voelt, maak je er niet al te druk over en neem alsjeblieft van mij/ons aan dat er niks raars aan je gevoelens is!
woensdag 19 juni 2013 om 13:21
Nooit een roze wolk gezien, laat staan dat ik erop gezeten heb! En mijn kinderen zijn inmiddels in de puberteit en ik ben heel erg blij met ze.
Laat je niet gek praten over hoe het zou moeten zijn, ieder mens is verschillend. Het houden van komt vanzelf (en dat is vaak ook niet vanaf het eerste moment na de geboorte zoals sommigen beweren) Ik had vooral zoiets van, jee, komt dit uit mij en o help, hier ben ik nu verantwoordelijk voor!
Laat je niet gek praten over hoe het zou moeten zijn, ieder mens is verschillend. Het houden van komt vanzelf (en dat is vaak ook niet vanaf het eerste moment na de geboorte zoals sommigen beweren) Ik had vooral zoiets van, jee, komt dit uit mij en o help, hier ben ik nu verantwoordelijk voor!
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
woensdag 19 juni 2013 om 13:31
Ik vond mijn zwangerschap vreselijk. Heb me de hele zwangerschap beroerd gevoeld. Toen we de eerste keer het hartje zagen was er wel opluchting maar geen tranen. Meteen na de bevalling voelde ik me 100 keer beter dan tijdens de zwangerschap. En dat ondanks dat ik veel bloed verloren had en de eerste twee weken niet zelf voor mijn dochter kon zorgen omdat ik te duizelig en slap was om fatsoenlijk te staan of te lopen.
Hormonen doen rare dingen met een vrouw. Je man moet gewoon lief voor jou zijn en af en toe even flink klagen bij zijn vrienden/ouders/collega's.
Hormonen doen rare dingen met een vrouw. Je man moet gewoon lief voor jou zijn en af en toe even flink klagen bij zijn vrienden/ouders/collega's.
woensdag 19 juni 2013 om 13:40
quote:Kastanjez schreef op 19 juni 2013 @ 13:16:
Och mens, ik vond zwanger zijn 9 maanden lang afschuwelijk en was depressief. Ik wist het grootste deel van de tijd wel zeker dat ik heel graag een kindje wilde en kon daar ook naar uitkijken, maar een roze wolk???
Wat ik maar zeggen wil, voel wat je voelt, maak je er niet al te druk over en neem alsjeblieft van mij/ons aan dat er niks raars aan je gevoelens is!
Wat dubbel he, depressief zijn maar ook het grootste deel van de tijd zeker weten dat je een kindje wilt.
Toen ik stopte met de pil deed ik dit zonder twijfel, de eerste keer dat ik dacht dat ik zwanger was maar toch een negatieve test had, voelde ik me zelfs teleurgesteld. Ik kan accepteren dat die roze wolk voor mij niet helemaal opgaat en misschien wel helemaal niet zal komen maar de wisselende gedachten over hoe graag ik inimiemensekind wilt. Abortus is echt absoluut geen wens maar hoe komt het toch dat ik dan niet elke minuut voel dat ik dit mensje heel graag wil??
Och mens, ik vond zwanger zijn 9 maanden lang afschuwelijk en was depressief. Ik wist het grootste deel van de tijd wel zeker dat ik heel graag een kindje wilde en kon daar ook naar uitkijken, maar een roze wolk???
Wat ik maar zeggen wil, voel wat je voelt, maak je er niet al te druk over en neem alsjeblieft van mij/ons aan dat er niks raars aan je gevoelens is!
Wat dubbel he, depressief zijn maar ook het grootste deel van de tijd zeker weten dat je een kindje wilt.
Toen ik stopte met de pil deed ik dit zonder twijfel, de eerste keer dat ik dacht dat ik zwanger was maar toch een negatieve test had, voelde ik me zelfs teleurgesteld. Ik kan accepteren dat die roze wolk voor mij niet helemaal opgaat en misschien wel helemaal niet zal komen maar de wisselende gedachten over hoe graag ik inimiemensekind wilt. Abortus is echt absoluut geen wens maar hoe komt het toch dat ik dan niet elke minuut voel dat ik dit mensje heel graag wil??
woensdag 19 juni 2013 om 14:02
quote:funnymiss schreef op 19 juni 2013 @ 12:06:
Oja, ik ben er met momenten ook van overtuigd dat onze relatie hier niet tegen bestand is, mn vriend wel gillend weg zal rennen en ik beter nog een jaar had kunnen wachten....maarrrr.......tegen de tijd dat ik gek word van mezelf is daar ineens mn verstand weer dat heus wel beter weet dan dat!
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van.Ha Funnymiss, praat jij hierover met je vriend? Hoe reageert hij dan?
Oja, ik ben er met momenten ook van overtuigd dat onze relatie hier niet tegen bestand is, mn vriend wel gillend weg zal rennen en ik beter nog een jaar had kunnen wachten....maarrrr.......tegen de tijd dat ik gek word van mezelf is daar ineens mn verstand weer dat heus wel beter weet dan dat!
Het zal allemaal wel goed komen, ook al geloof ik daar afentoe zelf ook geen barst van
.Ha Funnymiss, praat jij hierover met je vriend? Hoe reageert hij dan?
woensdag 19 juni 2013 om 14:07
quote:lientje69 schreef op 19 juni 2013 @ 13:21:
Nooit een roze wolk gezien, laat staan dat ik erop gezeten heb! En mijn kinderen zijn inmiddels in de puberteit en ik ben heel erg blij met ze.
Laat je niet gek praten over hoe het zou moeten zijn, ieder mens is verschillend. Het houden van komt vanzelf (en dat is vaak ook niet vanaf het eerste moment na de geboorte zoals sommigen beweren) Ik had vooral zoiets van, jee, komt dit uit mij en o help, hier ben ik nu verantwoordelijk voor!Lientje, hield jij tijdens je zwangerschap al gelijk van je kindje? Of is dit echt gekomen na de bevalling? Of enkele dagen later?
Nooit een roze wolk gezien, laat staan dat ik erop gezeten heb! En mijn kinderen zijn inmiddels in de puberteit en ik ben heel erg blij met ze.
Laat je niet gek praten over hoe het zou moeten zijn, ieder mens is verschillend. Het houden van komt vanzelf (en dat is vaak ook niet vanaf het eerste moment na de geboorte zoals sommigen beweren) Ik had vooral zoiets van, jee, komt dit uit mij en o help, hier ben ik nu verantwoordelijk voor!Lientje, hield jij tijdens je zwangerschap al gelijk van je kindje? Of is dit echt gekomen na de bevalling? Of enkele dagen later?
woensdag 19 juni 2013 om 14:15
quote:SoulSearch schreef op 19 juni 2013 @ 14:02:
[...]
Ha Funnymiss, praat jij hierover met je vriend? Hoe reageert hij dan?Ik probeer er dan op een rustig (hormonaal stabiel) moment over te beginnen....Meestal bevestigt hij dan wat ik met mn verstand heel goed weet: Maak je niet zo druk, ik kan wel wat hebben en ben dolbij dat ik met jou een kindje krijg! Meestal komt daar een grapje achteraan in de trant van: En om mij weg te pesten zul je toch echt heel wat meer uit de kast moeten halen!
[...]
Ha Funnymiss, praat jij hierover met je vriend? Hoe reageert hij dan?Ik probeer er dan op een rustig (hormonaal stabiel) moment over te beginnen....Meestal bevestigt hij dan wat ik met mn verstand heel goed weet: Maak je niet zo druk, ik kan wel wat hebben en ben dolbij dat ik met jou een kindje krijg! Meestal komt daar een grapje achteraan in de trant van: En om mij weg te pesten zul je toch echt heel wat meer uit de kast moeten halen!
woensdag 19 juni 2013 om 14:36
Oja, en om het onszelf wat makkelijker te maken hebben we afgesproken dat we alle onredelijke, boze, discussies niet meer hoeven uit te praten achteraf. En dat vriendlief probeert zo min mogelijk terug te discussieren als ik zo ineens onredelijk word.
Omdat we allebei wel weten dat dat nu vooral aan mij ligt.
Deze "regel" blijft trouwens gelden voor de eerste maanden na de geboorte, voor discussies die voortkomen uit slaapgebrek.
Haha, eigenlijk belachelijk als ik het zo lees, maar t is er een stuk rustiger op geworden sinds we dat zo hebben besproken.
Omdat we allebei wel weten dat dat nu vooral aan mij ligt.
Deze "regel" blijft trouwens gelden voor de eerste maanden na de geboorte, voor discussies die voortkomen uit slaapgebrek.
Haha, eigenlijk belachelijk als ik het zo lees, maar t is er een stuk rustiger op geworden sinds we dat zo hebben besproken.
woensdag 19 juni 2013 om 14:43
Oh SoulSearch, ik zie nu pas dat jij TO bent
Maar je niet schamen hoor.
En ik hoefde ook niet te huilen toen ik het hartje zag. Ik was er uiteraard wel heel blij mee en vond het geweldig, maar ik ben nuchter
Aan de andere kant, ik kan wel om de ellende van anderen huilen (op tv). Of gewoon bij kleine, onnozele dingen. Hormonen he?
Maar komt helemaal goed hoor!
Maar je niet schamen hoor.
En ik hoefde ook niet te huilen toen ik het hartje zag. Ik was er uiteraard wel heel blij mee en vond het geweldig, maar ik ben nuchter
Aan de andere kant, ik kan wel om de ellende van anderen huilen (op tv). Of gewoon bij kleine, onnozele dingen. Hormonen he?
Maar komt helemaal goed hoor!
