Zwanger
alle pijlers
Roze wolk gezocht!
woensdag 19 juni 2013 om 11:53
Goedemorgen allemaal,
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
woensdag 19 juni 2013 om 15:01
Die roze wolk bestaat voornamelijk in tijdschriften. De gemiddelde vrouw is weliswaar blij dat ze zwanger is, en ze is naar buitenstaanders toe heppiedepeppie, maar intussen ben je misselijk, je maakt je zorgen, je hebt last van je hormonen, je man is vervelend, collega´s ook, spullen doen niet wat jij wilt en broeken gaan moeilijker dicht terwijl je best wéét dat dat eigenlijk nog niet mogelijk is, eten smaakt anders, alles ruikt veel sterker, je bent moe.... Tegelijkertijd weet je ook dat het in de eerste drie maanden fout kan gaan dus je schreeuwt het nog niet van de daken.
Gelukkig komt daar in het tweede trimester meestal verandering in, je gaat je beter voelen, Baby is nagenoeg af dus je kunt er vanuit gaan dat het wel goed komt, de misselijkheid is over en je loopt over van energie.
Het derde trimester is vergelijkbaar met het eerste, maar met het verschil dat je nu overduidelijk zwanger bent dus zeuren is dan toegestaan .
Die roze wolk? Die kwam hier tegen de tijd dat dochter haar eerste verjaardag mocht vieren.
Succes ermee.
Gelukkig komt daar in het tweede trimester meestal verandering in, je gaat je beter voelen, Baby is nagenoeg af dus je kunt er vanuit gaan dat het wel goed komt, de misselijkheid is over en je loopt over van energie.
Het derde trimester is vergelijkbaar met het eerste, maar met het verschil dat je nu overduidelijk zwanger bent dus zeuren is dan toegestaan .
Die roze wolk? Die kwam hier tegen de tijd dat dochter haar eerste verjaardag mocht vieren.
Succes ermee.
woensdag 19 juni 2013 om 15:04
Zijn het dan puur hormonen dat ik nog niet instant helemaal verliefd ben op iniminiemensekind?? Spijt me, ik klink rijp voor het gesticht maar, lichamelijke klachten kan ik mee leven, chagarijnig zijn etc ook...maar nu nog geen binding voelen met de baby en heel soms denken, sjeempie zwanger en wat moet ik hier nu mee/wil ik dit wel...
Ik vind het vreselijk dat ik dit heb...als dit tot einde zwangerschap door mag/moet gaan???
Ik vind het vreselijk dat ik dit heb...als dit tot einde zwangerschap door mag/moet gaan???
woensdag 19 juni 2013 om 15:05
Ook hierbherkenbaar hoor! Nu zwanger van de derde, maar alle keren (vooral bij de eerste twee) de eerste weken geen roze wolk. Was echt labiel, chagerijnig en had sombere gedachten. Bij de eerste zelfs "was ik maar niet zwanger" en dat terwijl de zwangerschap supergewenst was. Bij mij verdwenen die gevoelens zo rond de 12 weken, daarna een blije, maar redelijk nuchtere zwangere. Beide keren na de geboorte een superroze wolk en geweldige kraamtijd.
Ik heb bij de tweede maar gewoon geaccepteerd dat dat soort gevoelens bij mij er in de eerste weken van een zwangerschap nou eenmaal zijn, bij de derde zwangerschap er daarom maar weinig last van gehad.
Komt goed, maak je geen zorgen, en het zegt niets over wat voor moeder je gaat zijn.
Ik heb bij de tweede maar gewoon geaccepteerd dat dat soort gevoelens bij mij er in de eerste weken van een zwangerschap nou eenmaal zijn, bij de derde zwangerschap er daarom maar weinig last van gehad.
Komt goed, maak je geen zorgen, en het zegt niets over wat voor moeder je gaat zijn.
woensdag 19 juni 2013 om 15:19
Binding met je Baby? Heb ik nooit gehad.
Sterker nog, vanaf het moment dat ik haar in mijn armen had, heb ik gedacht; Ben jij van mij??? Het is dat de navelstreng overduidelijk via haar naar mij ging .
Ik ben dus benieuwd wat ze met haar leven gaat doen, want ik heb vanaf het begin het gevoel gehad dat ze dingen gaat doen zonder mij/ons. Ik bedoel dat ze een heel zelfstandig kind is dat al vroeg haar eigen gang ging, een paar dagen op vakantie met mijn zus toen ze acht was, was geen enkel probleem. Ze gaat elk jaar een week op kamp, al vanaf haar tiende.
Ik verwacht een beetje dat ze straks als stewardess of reisleidster de nodige keren door Europa gaat crossen, of ze wordt kapster in Parijs of weet ik het, maar ik geloof niet dat ze in de buurt blijft.
Wij maken op basis daarvan dan ook bepaalde toekomstplannen, misschien verhuizen we over 15 jaar wel naar Spanje. Of zij nou naar hier vliegt, of naar daar, om ons te bezoeken, zal niet veel uitmaken.
Ze is mijn Dochter, maar alleen zodat we haar kunnen opvoeden om weg te gaan.
Sterker nog, vanaf het moment dat ik haar in mijn armen had, heb ik gedacht; Ben jij van mij??? Het is dat de navelstreng overduidelijk via haar naar mij ging .
Ik ben dus benieuwd wat ze met haar leven gaat doen, want ik heb vanaf het begin het gevoel gehad dat ze dingen gaat doen zonder mij/ons. Ik bedoel dat ze een heel zelfstandig kind is dat al vroeg haar eigen gang ging, een paar dagen op vakantie met mijn zus toen ze acht was, was geen enkel probleem. Ze gaat elk jaar een week op kamp, al vanaf haar tiende.
Ik verwacht een beetje dat ze straks als stewardess of reisleidster de nodige keren door Europa gaat crossen, of ze wordt kapster in Parijs of weet ik het, maar ik geloof niet dat ze in de buurt blijft.
Wij maken op basis daarvan dan ook bepaalde toekomstplannen, misschien verhuizen we over 15 jaar wel naar Spanje. Of zij nou naar hier vliegt, of naar daar, om ons te bezoeken, zal niet veel uitmaken.
Ze is mijn Dochter, maar alleen zodat we haar kunnen opvoeden om weg te gaan.
woensdag 19 juni 2013 om 15:20
@Funnymiss, dat klinkt juist als een hele goede, zeer redelijke afspraak (maar ook een vermakelijke voor de objectieve buitenstaander )
@SoulSearch, wen er maar aan... Echt, ook als straks je kind er is, hoe gek je ook op hem/haar (het?) zult zijn, hoe veel lol je ook samen hebt en hoe veel je er ook van houdt, er komen altijd momenten dat je denkt 'mag ik nu even zonder alsjeblieft?'.
Als je zwanger bent, is dat onmogelijk en dat maakt het denk ik zo dubbel. Vanaf het moment dat je zwanger bent en je er bewust van bent, zit je 7-9 maanden compleet vastgeplakt aan je kind, meer dan ooit daarna nog in je leven!! Als je het zo bekijkt is het toch onmogelijk om daar 100% 24/7 alleen maar blij mee te zijn?
(en ja, er zijn vast vrouwen die dat wel hebben, maar dus ook heel veel die dat niet hebben en daar horen wij helaas bij)
@SoulSearch, wen er maar aan... Echt, ook als straks je kind er is, hoe gek je ook op hem/haar (het?) zult zijn, hoe veel lol je ook samen hebt en hoe veel je er ook van houdt, er komen altijd momenten dat je denkt 'mag ik nu even zonder alsjeblieft?'.
Als je zwanger bent, is dat onmogelijk en dat maakt het denk ik zo dubbel. Vanaf het moment dat je zwanger bent en je er bewust van bent, zit je 7-9 maanden compleet vastgeplakt aan je kind, meer dan ooit daarna nog in je leven!! Als je het zo bekijkt is het toch onmogelijk om daar 100% 24/7 alleen maar blij mee te zijn?
(en ja, er zijn vast vrouwen die dat wel hebben, maar dus ook heel veel die dat niet hebben en daar horen wij helaas bij)
woensdag 19 juni 2013 om 15:25
quote:Kastanjez schreef op 19 juni 2013 @ 15:20:
hoe gek je ook op hem/haar (het?) zult zijn, hoe veel lol je ook samen hebt en hoe veel je er ook van houdt, er komen altijd momenten dat je denkt 'mag ik nu even zonder alsjeblieft?'.
Yep.
Als je slim bent, gebruik je behang voor de babykamer. Dan kun je ze daar af en toe achter plakken.
hoe gek je ook op hem/haar (het?) zult zijn, hoe veel lol je ook samen hebt en hoe veel je er ook van houdt, er komen altijd momenten dat je denkt 'mag ik nu even zonder alsjeblieft?'.
Yep.
Als je slim bent, gebruik je behang voor de babykamer. Dan kun je ze daar af en toe achter plakken.
woensdag 19 juni 2013 om 15:26
Ik ken wel vrouwen die hun zwangerschap veel positiever hebben ervaren dan ik maar ik ken niemand die èn een fijne zwangerschap èn een goede bevalling èn een heerlijke kraamtijd heeft gehad. Ik denk dat minstens één van de drie moeilijk is. En dat dat heel normaal is en niet iets om je voor te schamen.
woensdag 19 juni 2013 om 15:33
quote:Nonovrouw schreef op 19 juni 2013 @ 15:05:
Ook hierbherkenbaar hoor! Nu zwanger van de derde, maar alle keren (vooral bij de eerste twee) de eerste weken geen roze wolk. Was echt labiel, chagerijnig en had sombere gedachten. Bij de eerste zelfs "was ik maar niet zwanger" en dat terwijl de zwangerschap supergewenst was. Bij mij verdwenen die gevoelens zo rond de 12 weken, daarna een blije, maar redelijk nuchtere zwangere. Beide keren na de geboorte een superroze wolk en geweldige kraamtijd.
Ik heb bij de tweede maar gewoon geaccepteerd dat dat soort gevoelens bij mij er in de eerste weken van een zwangerschap nou eenmaal zijn, bij de derde zwangerschap er daarom maar weinig last van gehad.
Komt goed, maak je geen zorgen, en het zegt niets over wat voor moeder je gaat zijn.Beste Nonovrouw, extra fijn dat jij letterlijk de woorden "was ik maar niet zwanger" uittypt want daar gaat het me heel specifiek om. Werd het bij jou na een paar weken al minder? Ik hoop dat dit voor mij ook zo gaat zijn!! En idd hoeft niks over mij als aanstaande moeder zijnde te zeggen!
Ook hierbherkenbaar hoor! Nu zwanger van de derde, maar alle keren (vooral bij de eerste twee) de eerste weken geen roze wolk. Was echt labiel, chagerijnig en had sombere gedachten. Bij de eerste zelfs "was ik maar niet zwanger" en dat terwijl de zwangerschap supergewenst was. Bij mij verdwenen die gevoelens zo rond de 12 weken, daarna een blije, maar redelijk nuchtere zwangere. Beide keren na de geboorte een superroze wolk en geweldige kraamtijd.
Ik heb bij de tweede maar gewoon geaccepteerd dat dat soort gevoelens bij mij er in de eerste weken van een zwangerschap nou eenmaal zijn, bij de derde zwangerschap er daarom maar weinig last van gehad.
Komt goed, maak je geen zorgen, en het zegt niets over wat voor moeder je gaat zijn.Beste Nonovrouw, extra fijn dat jij letterlijk de woorden "was ik maar niet zwanger" uittypt want daar gaat het me heel specifiek om. Werd het bij jou na een paar weken al minder? Ik hoop dat dit voor mij ook zo gaat zijn!! En idd hoeft niks over mij als aanstaande moeder zijnde te zeggen!
woensdag 19 juni 2013 om 15:34
ow en nou schiet me nog zoiets belachelijks te binnen. Tijdens de 12weken echo zei ik tegen vriendlief: ach schat, kijk nou, dr zit een kikker in mn buik.....de volgende echo (met 20weken) schrok ik een soort van wakker: Het is echt echt echt een baby, we moeten een kamer gaan kopen (hebben we die middag ook gedaan en ja, ik heb dat ook zo gezegd tijdens de echo) en alles in orde gaan maken, schilderen, vloer leggen enzo.
Sindsdien heb ik het idee dat ik een baby krijg, die echt van mij is en waar ik voor moet zorgen. Tot die tijd heb ik het beeld van die kikker vastgehouden in mn hoofd. En was ik dus helemaal niet bezig met houden van mijn kindje. Nu begin ik me langzaamaan af te vragen op wie ze zal lijken enzo, maar houden van? Nee dat doe ik nog niet echt geloof ik.
Sindsdien heb ik het idee dat ik een baby krijg, die echt van mij is en waar ik voor moet zorgen. Tot die tijd heb ik het beeld van die kikker vastgehouden in mn hoofd. En was ik dus helemaal niet bezig met houden van mijn kindje. Nu begin ik me langzaamaan af te vragen op wie ze zal lijken enzo, maar houden van? Nee dat doe ik nog niet echt geloof ik.
woensdag 19 juni 2013 om 15:49
woensdag 19 juni 2013 om 15:55
quote:Nonovrouw schreef op 19 juni 2013 @ 15:52:
@SoulSearch: ja, voorbij de 12 weken verdwenen deze gedachtes en gevoelens echt als sneeuw voor de zon.Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
@SoulSearch: ja, voorbij de 12 weken verdwenen deze gedachtes en gevoelens echt als sneeuw voor de zon.Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
woensdag 19 juni 2013 om 16:44
Ik ben nu 21 weken zwanger, maar heb ook nog geen roze wolk gezien hoor.
Met de hormonen valt het op zich nog wel mee (ja, zelfs m'n vriend vind dat haha). Bij mij komt het denk ik meer door het lichamelijke. Ik ben vanaf 3,5 week misselijk geweest, tot een week of 12. Daarna vonden ze tijdens de combinatietest een cyste bij de baby, wat ook weer voor veel stress zorgde. Daarna vanaf 15 weken al regelmatig harde buiken en moeite met lopen. En nu al twee weken pijn in m'n onderbuik.
Wel heb ik nu na de 20 weken echo ook inderdaad, net als funnymiss, pas het idee dat het een echt mensje is.
Ik voel haar nog niet bewegen, maar nu ik redelijk kan voelen waar ze ongeveer ligt wordt het wat voor mijn gevoel wat leuker. Maar ik heb nog steeds geen heel fijn gevoel over de zwangerschap. Soms voel ik me daar nog schuldig over, maar dat wordt al minder.
Met de hormonen valt het op zich nog wel mee (ja, zelfs m'n vriend vind dat haha). Bij mij komt het denk ik meer door het lichamelijke. Ik ben vanaf 3,5 week misselijk geweest, tot een week of 12. Daarna vonden ze tijdens de combinatietest een cyste bij de baby, wat ook weer voor veel stress zorgde. Daarna vanaf 15 weken al regelmatig harde buiken en moeite met lopen. En nu al twee weken pijn in m'n onderbuik.
Wel heb ik nu na de 20 weken echo ook inderdaad, net als funnymiss, pas het idee dat het een echt mensje is.
Ik voel haar nog niet bewegen, maar nu ik redelijk kan voelen waar ze ongeveer ligt wordt het wat voor mijn gevoel wat leuker. Maar ik heb nog steeds geen heel fijn gevoel over de zwangerschap. Soms voel ik me daar nog schuldig over, maar dat wordt al minder.
woensdag 19 juni 2013 om 16:53
quote:SoulSearch schreef op 19 juni 2013 @ 15:55:
[...]
Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
Tuurlijk kun je van je kind houden! En ik ben er van overtuigd dat dat vanzelf zal gaan. Hoewel ik me, als ik met mn hormonen denk ipv met mn hoofd, dat ook weleens afvraag.Er is geen maatstaaf voor hoe je dat moet doen he, van je kind houden. Een zoetsappige moeder, die gek is op alle kinderen zal ik nooit worden, maar dat ik mijn eigen kindje dadelijk over het gros van de tijd genomen, leuk ga vinden. Ja dat denk ik wel ( nu tenminste, sinds de 20weken echo dus).
En een schuldgevoel is nergens voor nodig, accepteer voor jezelf dat je er zo in staat en heb het erover met je man ipv je best te gaan doen om zo leuk mogelijk te zijn voor hem. Ik vind het juist fijn dat hij me dan weer even met beide benen op de grond zet en lijkt te snappen dat het voor mij niet allemaal rozengeur en maneschijn is en dat hij dat dus ook niet van me verwacht! Als je toch bij iemand terecht kunt met je zorgen en gedachtenkronkels is het wel bij je man. Hij wil niet voor niks kinderen met uitgerekend jou.
Ik heb vriendlief trouwens het boekje van Kluun cadeau gedaan met een week of 9, word heel humoristisch uitgelegd hoe en waarom. Fijn voor vriendlief, maar ook fijn voor mij om te lezen vanwege de herkenning.
[...]
Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
Tuurlijk kun je van je kind houden! En ik ben er van overtuigd dat dat vanzelf zal gaan. Hoewel ik me, als ik met mn hormonen denk ipv met mn hoofd, dat ook weleens afvraag.Er is geen maatstaaf voor hoe je dat moet doen he, van je kind houden. Een zoetsappige moeder, die gek is op alle kinderen zal ik nooit worden, maar dat ik mijn eigen kindje dadelijk over het gros van de tijd genomen, leuk ga vinden. Ja dat denk ik wel ( nu tenminste, sinds de 20weken echo dus).
En een schuldgevoel is nergens voor nodig, accepteer voor jezelf dat je er zo in staat en heb het erover met je man ipv je best te gaan doen om zo leuk mogelijk te zijn voor hem. Ik vind het juist fijn dat hij me dan weer even met beide benen op de grond zet en lijkt te snappen dat het voor mij niet allemaal rozengeur en maneschijn is en dat hij dat dus ook niet van me verwacht! Als je toch bij iemand terecht kunt met je zorgen en gedachtenkronkels is het wel bij je man. Hij wil niet voor niks kinderen met uitgerekend jou.
Ik heb vriendlief trouwens het boekje van Kluun cadeau gedaan met een week of 9, word heel humoristisch uitgelegd hoe en waarom. Fijn voor vriendlief, maar ook fijn voor mij om te lezen vanwege de herkenning.
woensdag 19 juni 2013 om 18:06
woensdag 19 juni 2013 om 18:09
woensdag 19 juni 2013 om 19:14
Klinkt alsof je in niet-zwangere toestand vrij nuchter bent? En toen wel dacht dat je klaar was voor een kind? Hormonen kunnen rare dingen met je doen, dus probeer je er niet te veel zorgen over te maken.. En pas als je zwanger bent is het toekomstbeeld onontkoombaar, je leven verandert straks echt. Dat kan best confronterend zijn, en ik ken heel veel vrouwen die dan niet op een roze wolk terechtkomen.
Huilen bij het horen/zien van het hartje, hier ook echt niet hoor. Meer het gevoel, ok, eerste ronde goed doorgekomen. En de eerste 13 weken vooral wachten of alles goed ging. Het eerste gevoel van 'hechten aan' kwam bij de eerste schopjes.
Geef jezelf en je hormonen wat rust en ruimte, waarschijnlijk komt het vanzelf goed.
Huilen bij het horen/zien van het hartje, hier ook echt niet hoor. Meer het gevoel, ok, eerste ronde goed doorgekomen. En de eerste 13 weken vooral wachten of alles goed ging. Het eerste gevoel van 'hechten aan' kwam bij de eerste schopjes.
Geef jezelf en je hormonen wat rust en ruimte, waarschijnlijk komt het vanzelf goed.
woensdag 19 juni 2013 om 22:54
Nuchter? Valt mee..meer controle behoevend Wil graag kinderen met mijn man en toen we besloten dat ik met de pil zou stoppen was het een beetje spannend. Nooit verwacht dat na het maken van zo'n belangrijke beslissing, ik zulke wisselende gedachten en gevoelens zou ervaren. Dat zulke gedachten en gevoelens veroorzaakt kunnen worden door lichamelijke ongemakken kan ik me veel beter voorstellen dan de wel/niet gedachten over zwanger zijn, voel me niet zo en heel stiekem willen we dit wel??
woensdag 19 juni 2013 om 23:07
@Soulsearch, ik heb vandaag ook niet gehuild bij de echo hoor. Blij met een kloppend hartje, dat zeker maar het halleluja gevoel? Nee. Baalde zelfs dat er niet "meer" te zien was (7+2).
Kan niet wachten tot het er echt uitziet als een minimensje.
M'n vriend wilde t spontaan aan iedereen gaan vertellen maar wil ik liever nog even niet. Je weet maar nooit...
Kan niet wachten tot het er echt uitziet als een minimensje.
M'n vriend wilde t spontaan aan iedereen gaan vertellen maar wil ik liever nog even niet. Je weet maar nooit...
donderdag 20 juni 2013 om 08:23
Ik heb 9 maanden geen roze wolk gehad! Veel misselijk, zware bekkeninstabiliteit...ik keek dan ook enorm uit naar de bevalling. Nu bijna 3 maanden later ben ik zielsgelukkig met mijn dochter, voel ik een intense liefde en voel ik me weer aardig de oude. En...ik zou het allemaal zo weer overdoen, de zwangerschap en de bevalling! Want dat is wel het meest gave dat ik ooit gedaan heb.
Kortom, het komt allemaal goed. Ik heb echt momenten gehad dat ik zo genoeg had van de zwangerschap, die vreselijke hormonen...ik herkende mezelf soms helemaal niet. Maar ik zou zo weer zwanger willen zijn, want het resultaat mag er wezen hoor
Succes!
Kortom, het komt allemaal goed. Ik heb echt momenten gehad dat ik zo genoeg had van de zwangerschap, die vreselijke hormonen...ik herkende mezelf soms helemaal niet. Maar ik zou zo weer zwanger willen zijn, want het resultaat mag er wezen hoor
Succes!
donderdag 20 juni 2013 om 08:26
Oh ja, ik heb bij geen echo gehuild...zelfs bij bij de bevalling kwamen de tranen pas later. Ik ben een nuchter mens, maar in de zwangerschap gingen de emoties ook echt van hoog naar laag...bah! Die tranen kwamen trouwens in de kraamweek en nog wel 2 weken daarna er allemaal uit... Ik heb nog nooit zoveel gehuild in m'n hele leven als in die weken, haha.
donderdag 20 juni 2013 om 08:41
quote:rietjeranja schreef op 19 juni 2013 @ 18:09:
O ja... en heel eerlijk nu: ik dacht zelfs: Wat als ik genoeg krijg van die baby als ie er eenmaal is, net als toen ik een hamster had? *schaam* Mijn baby is nu 4 maanden oud en ik houd miljoenen keer meer van hem dan van mijn toenmalige hamster! :DHahahaha ik moest hier enorm om lachen!!! Het is gewoon veel om allemaal te bevatten. Misschien is het ook wel zo dat ik het allemaal even mag laten. Hoef ik het nog niet allemaal te bevatten. De gedachten dat het leven zoals wij nu kennen gaat veranderen, nieuwe dingen ontdekken, nieuwe fases in, opnieuw balans ontdekken. En nu dealen met mijn emoties zonder een sigaret op te steken, te voelen wat ik voelen, soms het even te laten en er soms even over te praten.
O ja... en heel eerlijk nu: ik dacht zelfs: Wat als ik genoeg krijg van die baby als ie er eenmaal is, net als toen ik een hamster had? *schaam* Mijn baby is nu 4 maanden oud en ik houd miljoenen keer meer van hem dan van mijn toenmalige hamster! :DHahahaha ik moest hier enorm om lachen!!! Het is gewoon veel om allemaal te bevatten. Misschien is het ook wel zo dat ik het allemaal even mag laten. Hoef ik het nog niet allemaal te bevatten. De gedachten dat het leven zoals wij nu kennen gaat veranderen, nieuwe dingen ontdekken, nieuwe fases in, opnieuw balans ontdekken. En nu dealen met mijn emoties zonder een sigaret op te steken, te voelen wat ik voelen, soms het even te laten en er soms even over te praten.
donderdag 20 juni 2013 om 10:11
Mijn beste vriendin heeft negen maanden lang op een roze wolk gezeten, dus ik weet dat ie bestaat. Maar ik heb hem niet gezien hoor, twee keer niet. Allebei de zwangerschappen waren zeer gewenst, maar wat heb ik ze vervloekt als ik weer eens boven de pot hing. Echo's en controles, fijn dat de kleine weer goedgekeurd was telkens maar geen traan gelaten. Ook na de bevallingen niet, was voornamelijk blij dat het zwangerzijn over was. Daarna de eerste tijd met baby, vond ik eerlijk gezegd weinig aan. Iedereen zegt dat je MOET GENIETEN en ik zei ook braaf dat ik dat deed, terwijl ik alleen maar dacht: ook geen reet aan, kind slaapt alleenmaar en als het wakker is dan jengelt het. Na een paar maanden werd het leuker, toen werd het voor mij pas een echt mensje met karakter. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, maar dat hele zwangerzijn en de echte babytijd kan me gestolen worden.
De oudste ging ook al met 4 weken uit logeren, heel slecht volgens sommigen, maar wat was het goed voor ons! Jongste is er pas een paar weken en ik verheug me nu al op een weekendje weg:). Kinderen zou ik wel tien willen, maar ze worden helaas niet afgeleverd als ze al een half jaar oud zijn.
De oudste ging ook al met 4 weken uit logeren, heel slecht volgens sommigen, maar wat was het goed voor ons! Jongste is er pas een paar weken en ik verheug me nu al op een weekendje weg:). Kinderen zou ik wel tien willen, maar ze worden helaas niet afgeleverd als ze al een half jaar oud zijn.
Listen very carefully, I shall say this only once.
