Zwanger
alle pijlers
Roze wolk gezocht!
woensdag 19 juni 2013 om 11:53
Goedemorgen allemaal,
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
Ik heb eerder een topic geopend over mijn monsterlijke hormonen en lichamelijke kwaaltjes nu ik 8 weken en 6 dagen zwanger ben
Ik wil eigenlijk nog heel graag iets anders met jullie delen maar ben een beetje huiverig voor jullie reacties en ik schaam me ook voor de gedachten die ik zo met jullie ga delen. Volgens mij zorgt dit laatste en de prilheid van mijn zwangerschap dat mijn roze wolk verdwaald is.
Ik voel zo enorm veel emoties en gedachten, soms heb ik het idee dat ik kopje onder ga en het andere moment voel ik me rustig en zen. Gister had ik de eerste echo en zag een mooi iniminieaankomend mensekindje van 2.1 centimeter met een kloppend hart. Opgelucht, geen leeg vruchtwaterzakje en een kloppend hartje. Echter geen tranen, geen directe en enorme binding met inimieaankomendmensekindje.
En nu komt het....soms denk ik zelfs, sjeemp, als ik niet zwanger was geweest had ik geen last gehad van deze hormonen, een sex drive die even ontbreekt, een enorme irritatie richting mijn man. Emotioneel nog onstabieler
De gedachten: kan en wil ik eigenlijk wel moeder worden, wat nou als mijn huwelijk er negatief onder gaat lijden? Ik ben bewust gestopt met de pil maar wat nou als we er nog niet klaar voor zijn? Zou ik dit niet voelen als ik volgend jaar met de pil gestopt zou zijn. Om vervolgens weer te denken: ja doos, lekker handig, nu is het te laat.. Ik voel me schuldig, gezegend, bang, sterk...
Extra info: ben in therapie voor verwerking vervelend verleden. Heb een niet al te best voorbeeld van gezinsleven gekend...
Help me alsjeblieft, iemand die dit erkend? Of ben ik nu al een ontaarde moeder met een premature depressie?
donderdag 20 juni 2013 om 10:14
Oh en bij de laatste bevalling was ik best heel blij dat kind eruit was, maar de bijna euforie die ik voelde toen de arts zei dat ik niet gehecht hoefde te worden! Daarvan weet ik nu nog hoe enorm blij en opgelucht ik was, kind lag op mijn buik en ik zei alleen maar: oh wat fijn oh wat fijn, geen hechtingen!
Listen very carefully, I shall say this only once.
donderdag 20 juni 2013 om 10:21
quote:SoulSearch schreef op 19 juni 2013 @ 15:55:
[...]
Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
Joh, stel je niet zo aan!! Overdrijven is ook een vak
Het zal gedeeltelijk wel met je hormonen te maken hebben maar waarschijnlijk heb je (en vele andere vrouwen) een bepaald verwachtingspatroon gehad en dat blijkt nu niet te kloppen. En ja, dat is klote en dat maakt je onzeker.
Je hebt nog maanden de tijd om aan je kindje te wennen, dat komt echt wel goed hoor!
Zwanger zijn is soms gewoon hard werken en lang niet altijd leuk en geweldig en weet ik wat. Maar dat zegt helemaal niks over je kwaliteiten als moeder.
Ik ben 33 weken zwanger en soms vind ik het allemaal nog onwerkelijk en ongrijpbaar. En of ik al echt een band heb met mijn kindje? Wel een beetje maar ik zwijmel niet weg ofzo, daar ben ik veel te nuchter voor. Ik geloof het pas echt als hij/zij op mijn buik ligt.
[...]
Pff dat doet me goed om te horen. Zoals misschien al opgemerkt maar ik voel me vreselijk. Zit hier met tranen achter de computer. Schuldgevoel naar vader en boon in mijn buik...angstig...wat nou als ik niet van mijn kind kan houden....En weer rustig ademhalen!!
Joh, stel je niet zo aan!! Overdrijven is ook een vak
Het zal gedeeltelijk wel met je hormonen te maken hebben maar waarschijnlijk heb je (en vele andere vrouwen) een bepaald verwachtingspatroon gehad en dat blijkt nu niet te kloppen. En ja, dat is klote en dat maakt je onzeker.
Je hebt nog maanden de tijd om aan je kindje te wennen, dat komt echt wel goed hoor!
Zwanger zijn is soms gewoon hard werken en lang niet altijd leuk en geweldig en weet ik wat. Maar dat zegt helemaal niks over je kwaliteiten als moeder.
Ik ben 33 weken zwanger en soms vind ik het allemaal nog onwerkelijk en ongrijpbaar. En of ik al echt een band heb met mijn kindje? Wel een beetje maar ik zwijmel niet weg ofzo, daar ben ik veel te nuchter voor. Ik geloof het pas echt als hij/zij op mijn buik ligt.
donderdag 20 juni 2013 om 10:47
Robijn1975
Het zal idd niks zeggen over mijn kwaliteiten als moeder, ik herken een bepaalde mate van overdrijven daarin
Maar geloof me, wil me echt niet aanstellen als het gaat om het nog niet kunnen genieten van de zwangerschap en sombere gedachten! Daarom praat ik ook van me af en ben ik op zoek naar een manier om meer balans in mijn gedachten en gevoelens te vinden.
Het zal idd niks zeggen over mijn kwaliteiten als moeder, ik herken een bepaalde mate van overdrijven daarin
Maar geloof me, wil me echt niet aanstellen als het gaat om het nog niet kunnen genieten van de zwangerschap en sombere gedachten! Daarom praat ik ook van me af en ben ik op zoek naar een manier om meer balans in mijn gedachten en gevoelens te vinden.
donderdag 20 juni 2013 om 11:18
Maar TO, je had waarschijnlijk wel bepaalde verwachtingen zoals Robijn ook zegt. Die verwachtingen komen deels uit jezelf en deels uit de wereld om je heen. De 'mama-bladen' waar het geluk vanaf spat en waar het vooral rozengeur en manenschijn is.
Daarom zei ik in mijn eerste post in jouw topic ook dat het veel fijner zou zijn als alle vrouwen wat eerlijker zouden zijn over hun gevoelens. Want er zijn er een heleboel die zich helemaal niet herkennen in dat rozengeur en manenschijn gewauwel. Dat merk je ook aan de reacties van de dames hier.
Laat het los, laat het over je heen komen. Waarom zou jij anders zijn dan al die miljarden vrouwen? Bij de meesten is het uiteindelijk ook gewoon goedgekomen. Zowel met zichzelf, als met de liefde voor hun kind en hun relatie.
Daarom zei ik in mijn eerste post in jouw topic ook dat het veel fijner zou zijn als alle vrouwen wat eerlijker zouden zijn over hun gevoelens. Want er zijn er een heleboel die zich helemaal niet herkennen in dat rozengeur en manenschijn gewauwel. Dat merk je ook aan de reacties van de dames hier.
Laat het los, laat het over je heen komen. Waarom zou jij anders zijn dan al die miljarden vrouwen? Bij de meesten is het uiteindelijk ook gewoon goedgekomen. Zowel met zichzelf, als met de liefde voor hun kind en hun relatie.
donderdag 20 juni 2013 om 11:21
quote:SoulSearch schreef op 20 juni 2013 @ 10:47:
Robijn1975
Maar geloof me, wil me echt niet aanstellen als het gaat om het nog niet kunnen genieten van de zwangerschap en sombere gedachten! Daarom praat ik ook van me af en ben ik op zoek naar een manier om meer balans in mijn gedachten en gevoelens te vinden.
Dat overdrijven bedoelde ik niet negatief hoor! Teruglezend staat het er wel een beetje bot
Die balans komt er echt wel! Toen ik de test had gedaan had ik echt een week nodig om het even op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Ik was helemaal niet hyperdepieperblij en had totaal geen behoefte om het van de daken te schreeuwen. Dat vond ik best lastig maar dat ging ook weer over.
Accepteer van jezelf dat het niet allemaal leuk is en hoeft te zijn. Dat zegt niks over je kwaliteiten als moeder of de band met je kindje. Soms is het gewoon kut, dat voel je je kut, is de wereld stom en wil je weer heel graag gewoon je schoenen kunnen aan doen of normaal je auto in en uit kunnen stappen en niezen zonder bang te zijn dat je in je broek pist. (geniet daar nu maar van, over een paar maanden worden deze dingen een uitdaging )
Robijn1975
Maar geloof me, wil me echt niet aanstellen als het gaat om het nog niet kunnen genieten van de zwangerschap en sombere gedachten! Daarom praat ik ook van me af en ben ik op zoek naar een manier om meer balans in mijn gedachten en gevoelens te vinden.
Dat overdrijven bedoelde ik niet negatief hoor! Teruglezend staat het er wel een beetje bot
Die balans komt er echt wel! Toen ik de test had gedaan had ik echt een week nodig om het even op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Ik was helemaal niet hyperdepieperblij en had totaal geen behoefte om het van de daken te schreeuwen. Dat vond ik best lastig maar dat ging ook weer over.
Accepteer van jezelf dat het niet allemaal leuk is en hoeft te zijn. Dat zegt niks over je kwaliteiten als moeder of de band met je kindje. Soms is het gewoon kut, dat voel je je kut, is de wereld stom en wil je weer heel graag gewoon je schoenen kunnen aan doen of normaal je auto in en uit kunnen stappen en niezen zonder bang te zijn dat je in je broek pist. (geniet daar nu maar van, over een paar maanden worden deze dingen een uitdaging )
donderdag 20 juni 2013 om 11:54
quote:Iekx schreef op 20 juni 2013 @ 11:18:
Maar TO, je had waarschijnlijk wel bepaalde verwachtingen zoals Robijn ook zegt. Die verwachtingen komen deels uit jezelf en deels uit de wereld om je heen. De 'mama-bladen' waar het geluk vanaf spat en waar het vooral rozengeur en manenschijn is.
Daarom zei ik in mijn eerste post in jouw topic ook dat het veel fijner zou zijn als alle vrouwen wat eerlijker zouden zijn over hun gevoelens. Want er zijn er een heleboel die zich helemaal niet herkennen in dat rozengeur en manenschijn gewauwel. Dat merk je ook aan de reacties van de dames hier.
Laat het los, laat het over je heen komen. Waarom zou jij anders zijn dan al die miljarden vrouwen? Bij de meesten is het uiteindelijk ook gewoon goedgekomen. Zowel met zichzelf, als met de liefde voor hun kind en hun relatie.
Had dit inderdaad nooit verwacht. Had nooit verwacht dat het stopen met roken, de hormonen, oud zeer wat bovenkomt, samengevat ''een vloedgolf'' aan emoties die ik voel. Ik denk dat ik daardoor denk: pff was ik maar niet zwanger...Als ik niet zwanger zou zijn dan had ik dit allemaal niet.
Ik had niet verwacht dat ik zoveel emoties zou voelen! Ik had verwacht dat als je een hartje hoort kloppen je je moeder voelt. Ik had verwacht dat als je zwanger bent je niet kan wachten tot je mama wordt. Ik had niet verwacht idd dat ik allerlei angsten zou voelen.
Maar TO, je had waarschijnlijk wel bepaalde verwachtingen zoals Robijn ook zegt. Die verwachtingen komen deels uit jezelf en deels uit de wereld om je heen. De 'mama-bladen' waar het geluk vanaf spat en waar het vooral rozengeur en manenschijn is.
Daarom zei ik in mijn eerste post in jouw topic ook dat het veel fijner zou zijn als alle vrouwen wat eerlijker zouden zijn over hun gevoelens. Want er zijn er een heleboel die zich helemaal niet herkennen in dat rozengeur en manenschijn gewauwel. Dat merk je ook aan de reacties van de dames hier.
Laat het los, laat het over je heen komen. Waarom zou jij anders zijn dan al die miljarden vrouwen? Bij de meesten is het uiteindelijk ook gewoon goedgekomen. Zowel met zichzelf, als met de liefde voor hun kind en hun relatie.
Had dit inderdaad nooit verwacht. Had nooit verwacht dat het stopen met roken, de hormonen, oud zeer wat bovenkomt, samengevat ''een vloedgolf'' aan emoties die ik voel. Ik denk dat ik daardoor denk: pff was ik maar niet zwanger...Als ik niet zwanger zou zijn dan had ik dit allemaal niet.
Ik had niet verwacht dat ik zoveel emoties zou voelen! Ik had verwacht dat als je een hartje hoort kloppen je je moeder voelt. Ik had verwacht dat als je zwanger bent je niet kan wachten tot je mama wordt. Ik had niet verwacht idd dat ik allerlei angsten zou voelen.
donderdag 20 juni 2013 om 11:56
quote:Robijn1975 schreef op 20 juni 2013 @ 11:21:
[...]
Dat overdrijven bedoelde ik niet negatief hoor! Teruglezend staat het er wel een beetje bot
Die balans komt er echt wel! Toen ik de test had gedaan had ik echt een week nodig om het even op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Ik was helemaal niet hyperdepieperblij en had totaal geen behoefte om het van de daken te schreeuwen. Dat vond ik best lastig maar dat ging ook weer over.
Accepteer van jezelf dat het niet allemaal leuk is en hoeft te zijn. Dat zegt niks over je kwaliteiten als moeder of de band met je kindje. Soms is het gewoon kut, dat voel je je kut, is de wereld stom en wil je weer heel graag gewoon je schoenen kunnen aan doen of normaal je auto in en uit kunnen stappen en niezen zonder bang te zijn dat je in je broek pist. (geniet daar nu maar van, over een paar maanden worden deze dingen een uitdaging )Lieve Robijn1975, een week? Ik weet het nu sinds 20 mei en sinds 8 juni wisselende emoties rondom baby.
[...]
Dat overdrijven bedoelde ik niet negatief hoor! Teruglezend staat het er wel een beetje bot
Die balans komt er echt wel! Toen ik de test had gedaan had ik echt een week nodig om het even op een rijtje te krijgen in mijn hoofd. Ik was helemaal niet hyperdepieperblij en had totaal geen behoefte om het van de daken te schreeuwen. Dat vond ik best lastig maar dat ging ook weer over.
Accepteer van jezelf dat het niet allemaal leuk is en hoeft te zijn. Dat zegt niks over je kwaliteiten als moeder of de band met je kindje. Soms is het gewoon kut, dat voel je je kut, is de wereld stom en wil je weer heel graag gewoon je schoenen kunnen aan doen of normaal je auto in en uit kunnen stappen en niezen zonder bang te zijn dat je in je broek pist. (geniet daar nu maar van, over een paar maanden worden deze dingen een uitdaging )Lieve Robijn1975, een week? Ik weet het nu sinds 20 mei en sinds 8 juni wisselende emoties rondom baby.
donderdag 20 juni 2013 om 11:59
quote:funnymiss schreef op 19 juni 2013 @ 12:03:
Heeeeeel herkenbaar.
Inmiddels 25 weken zwanger, lichamelijk gaat het prima, maar ik heb echt last van mn horrormonen. Ben veel geprikkelder, onzeker (ik vind mezelf echt enorm dik ipv mooi zwanger en laatst zei iemand tegen me: wat ben je toch mooi zwanger, je draagt zo mooi naar voren. Mijn antwoord: groeide ie maar op mn rug dan hoefde ik er zelf niet heel de dag tegen aan te kijken), maar morgen of over een uur voel ik me misschien weer helemaal happy en wel sexy en goed en op en top zwanger, fijne moodswings dus.Hier moest ik toch wel even van grijnzen, o zo herkenbaar
Heeeeeel herkenbaar.
Inmiddels 25 weken zwanger, lichamelijk gaat het prima, maar ik heb echt last van mn horrormonen. Ben veel geprikkelder, onzeker (ik vind mezelf echt enorm dik ipv mooi zwanger en laatst zei iemand tegen me: wat ben je toch mooi zwanger, je draagt zo mooi naar voren. Mijn antwoord: groeide ie maar op mn rug dan hoefde ik er zelf niet heel de dag tegen aan te kijken), maar morgen of over een uur voel ik me misschien weer helemaal happy en wel sexy en goed en op en top zwanger, fijne moodswings dus.Hier moest ik toch wel even van grijnzen, o zo herkenbaar
donderdag 20 juni 2013 om 13:38
quote:SoulSearch schreef op 20 juni 2013 @ 11:56:
[...]
Lieve Robijn1975, een week? Ik weet het nu sinds 20 mei en sinds 8 juni wisselende emoties rondom baby.
Ja, maar na een week was ik niet ineens de blije zwangere muts die al helemaal verliefd was op het embryo in haar buik. Dat ben ik nog steeds niet, zal ik wel te nuchter voor zijn.
Het loopt anders dan jij je had voorgesteld maar dat is niet erg.
Zwanger zijn doet heel veel met je en probeer daar een weg in te vinden.
[...]
Lieve Robijn1975, een week? Ik weet het nu sinds 20 mei en sinds 8 juni wisselende emoties rondom baby.
Ja, maar na een week was ik niet ineens de blije zwangere muts die al helemaal verliefd was op het embryo in haar buik. Dat ben ik nog steeds niet, zal ik wel te nuchter voor zijn.
Het loopt anders dan jij je had voorgesteld maar dat is niet erg.
Zwanger zijn doet heel veel met je en probeer daar een weg in te vinden.
donderdag 20 juni 2013 om 16:57
Krijg t idee dat je t vooral zélf heel erg vind dat je niet op een roze wolk zit. Laat gaan joh.
Ben nu 25 weken zwanger en zelfs al de vraag gehad of ik een gelukkige aanstaande moeder was... Mijn antwoord? Euh, jawel hoor. (Al schouders ophalend en ondertussen verder gaand met typen) vind t best geinig ofzo..
Ik kon gewoon helemaal níks met die vraag. Gelukkig? Gelukkig.... Ik ben blij dat m'n zwangerschap redelijk soepel verloopt, had er totaaaaaaal geen moeite mee om t tot 14 welen stil te houden, en voel nog steeds niet die 'magische' verbintenis met t kind die sommigen lijken te voelen (noem t niet eens míjn/óns kind want het besef dat er een baby in die pens groeit is er ook niet). Vind t leuk dat t gelukt is, en ben vooral heel blij dat t allemaal goed gaat maar daar blijft t bij en daar heb ik ook echt geen moeite mee. Ieder z'n eigen beleving. Dit is de mijne. Prima toch?
Ben nu 25 weken zwanger en zelfs al de vraag gehad of ik een gelukkige aanstaande moeder was... Mijn antwoord? Euh, jawel hoor. (Al schouders ophalend en ondertussen verder gaand met typen) vind t best geinig ofzo..
Ik kon gewoon helemaal níks met die vraag. Gelukkig? Gelukkig.... Ik ben blij dat m'n zwangerschap redelijk soepel verloopt, had er totaaaaaaal geen moeite mee om t tot 14 welen stil te houden, en voel nog steeds niet die 'magische' verbintenis met t kind die sommigen lijken te voelen (noem t niet eens míjn/óns kind want het besef dat er een baby in die pens groeit is er ook niet). Vind t leuk dat t gelukt is, en ben vooral heel blij dat t allemaal goed gaat maar daar blijft t bij en daar heb ik ook echt geen moeite mee. Ieder z'n eigen beleving. Dit is de mijne. Prima toch?
maandag 24 juni 2013 om 11:03
quote:potje_sambal schreef op 20 juni 2013 @ 16:57:
Krijg t idee dat je t vooral zélf heel erg vind dat je niet op een roze wolk zit. Laat gaan joh.
Ben nu 25 weken zwanger en zelfs al de vraag gehad of ik een gelukkige aanstaande moeder was... Mijn antwoord? Euh, jawel hoor. (Al schouders ophalend en ondertussen verder gaand met typen) vind t best geinig ofzo..
Ik kon gewoon helemaal níks met die vraag. Gelukkig? Gelukkig.... Ik ben blij dat m'n zwangerschap redelijk soepel verloopt, had er totaaaaaaal geen moeite mee om t tot 14 welen stil te houden, en voel nog steeds niet die 'magische' verbintenis met t kind die sommigen lijken te voelen (noem t niet eens míjn/óns kind want het besef dat er een baby in die pens groeit is er ook niet). Vind t leuk dat t gelukt is, en ben vooral heel blij dat t allemaal goed gaat maar daar blijft t bij en daar heb ik ook echt geen moeite mee. Ieder z'n eigen beleving. Dit is de mijne. Prima toch?Je hebt helemaal gelijk. Het is mijn beleving en dat mag. Merk dat ik me inmiddels al wel iets beter voel. Ook door het delen van mijn gevoel en het horen van herkenning.
Krijg t idee dat je t vooral zélf heel erg vind dat je niet op een roze wolk zit. Laat gaan joh.
Ben nu 25 weken zwanger en zelfs al de vraag gehad of ik een gelukkige aanstaande moeder was... Mijn antwoord? Euh, jawel hoor. (Al schouders ophalend en ondertussen verder gaand met typen) vind t best geinig ofzo..
Ik kon gewoon helemaal níks met die vraag. Gelukkig? Gelukkig.... Ik ben blij dat m'n zwangerschap redelijk soepel verloopt, had er totaaaaaaal geen moeite mee om t tot 14 welen stil te houden, en voel nog steeds niet die 'magische' verbintenis met t kind die sommigen lijken te voelen (noem t niet eens míjn/óns kind want het besef dat er een baby in die pens groeit is er ook niet). Vind t leuk dat t gelukt is, en ben vooral heel blij dat t allemaal goed gaat maar daar blijft t bij en daar heb ik ook echt geen moeite mee. Ieder z'n eigen beleving. Dit is de mijne. Prima toch?Je hebt helemaal gelijk. Het is mijn beleving en dat mag. Merk dat ik me inmiddels al wel iets beter voel. Ook door het delen van mijn gevoel en het horen van herkenning.
