Zwanger
alle pijlers
Slechte 20 weken echo
zaterdag 8 december 2012 om 09:10
Lang getwijfeld of ik een topic zou openen, maar ik weet het gewoon even niet meer. Afgelopen donderdag hebben we de 20 weken echo gehad en waar ik al de hele tijd bang voor was (voorgevoel?) is gebeurd: het is niet goed.
De echoscopiste heeft allerlei afwijkingen gevonden (eigenlijk bij alles wat ze moest checken) waardoor ze vermoed dat het kindje een afwijking of syndroom heeft. We moeten rekening houden met het ergste, maar wat is in deze situatie het ergste? Maandag naar het academisch ziekenhuis voor verder echo-onderzoek en punctie.
Zijn er hier mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en ervaringen willen delen?
De echoscopiste heeft allerlei afwijkingen gevonden (eigenlijk bij alles wat ze moest checken) waardoor ze vermoed dat het kindje een afwijking of syndroom heeft. We moeten rekening houden met het ergste, maar wat is in deze situatie het ergste? Maandag naar het academisch ziekenhuis voor verder echo-onderzoek en punctie.
Zijn er hier mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en ervaringen willen delen?
donderdag 13 december 2012 om 23:01
Lieve allemaal
Vanochtend bericht gehad van de gynaecoloog. De sneltest heeft ons duidelijkheid gegeven, ons meisje heeft triploidie. Dit betekend dat het van alle chromosomen er ééntje teveel heeft. Een afwijking die niet met het leven verenigbaar is. Wat dat betreft is het ook heel bijzonder dat ik inmiddels al weer bijna 21 weken ver ben, de meeste zwangerschappen met triploidie resulteren in een miskraam in de eerste 12 weken. Ons meisje is een vechtertje dus.
Na het telefoontje hebben we even kort de tijd gehad om na te denken over de volgende stap, direct een gesprek of even tijd om alles te laten bezinken. We hebben uiteindelijk gekozen voor een gesprek wat we dezelfde middag nog hebben gehad met de gynaecoloog. In dit gesprek hebben we hebben we het gehad over de uitslag en de verdere te nemen stappen. Omdat de afwijking niet met het leven verenigbaar is, stond de keuze voor ons al snel vast de zwangerschap af te laten breken. Ik wil mijn buik niet zien groeien, ons meisje steeds meer gaan voelen en me daarmee nog meer aan haar gaan hechten. Begin volgende week zal ik daarom worden ingeleid. Morgen hebben we nog een gesprek met iemand van het maatschappelijk werk over de emotionele kanten van deze hele situatie en de praktische zaken waar we aan moeten denken en die we moeten regelen,
De begeleiding in het ziekenhuis is erg fijn en menselijk. Ze zorgen goed voor ons. Ook vanuit familie en vrienden krijgen we ontzettend veel steun die ons door deze moeilijke tijd helpt. Super fijn.
Wat betreft de oorzaak van deze afwijking is er positief nieuws. Hoe stom het ook klinkt in deze situatie, dat dit ons overkomt is gewoon 'vette pech'. Het is een foutje van de natuur en heeft niets met ons te maken. Bij een volgende zwangerschap hebben we geen verhoogde kans op herhaling, wat voor ons een enorme geruststelling is. Dit geeft ons toch hoop en vertrouwen voor de toekomst, al beseffen we ons heel goed dat een eventuele volgende zwangerschap nooit meer zorgeloos zal zijn.
Maar,eerst hier doorheen. Het is pittig en we beseffen ons heel goed dat het nog wel even pittig zal blijven, maar we hebben er vertrouwen in dat we het uiteindelijk samen zullen redden.
En ik val in herhaling, maar nogmaals bedankt voor al jullie berichtjes.
Vanochtend bericht gehad van de gynaecoloog. De sneltest heeft ons duidelijkheid gegeven, ons meisje heeft triploidie. Dit betekend dat het van alle chromosomen er ééntje teveel heeft. Een afwijking die niet met het leven verenigbaar is. Wat dat betreft is het ook heel bijzonder dat ik inmiddels al weer bijna 21 weken ver ben, de meeste zwangerschappen met triploidie resulteren in een miskraam in de eerste 12 weken. Ons meisje is een vechtertje dus.
Na het telefoontje hebben we even kort de tijd gehad om na te denken over de volgende stap, direct een gesprek of even tijd om alles te laten bezinken. We hebben uiteindelijk gekozen voor een gesprek wat we dezelfde middag nog hebben gehad met de gynaecoloog. In dit gesprek hebben we hebben we het gehad over de uitslag en de verdere te nemen stappen. Omdat de afwijking niet met het leven verenigbaar is, stond de keuze voor ons al snel vast de zwangerschap af te laten breken. Ik wil mijn buik niet zien groeien, ons meisje steeds meer gaan voelen en me daarmee nog meer aan haar gaan hechten. Begin volgende week zal ik daarom worden ingeleid. Morgen hebben we nog een gesprek met iemand van het maatschappelijk werk over de emotionele kanten van deze hele situatie en de praktische zaken waar we aan moeten denken en die we moeten regelen,
De begeleiding in het ziekenhuis is erg fijn en menselijk. Ze zorgen goed voor ons. Ook vanuit familie en vrienden krijgen we ontzettend veel steun die ons door deze moeilijke tijd helpt. Super fijn.
Wat betreft de oorzaak van deze afwijking is er positief nieuws. Hoe stom het ook klinkt in deze situatie, dat dit ons overkomt is gewoon 'vette pech'. Het is een foutje van de natuur en heeft niets met ons te maken. Bij een volgende zwangerschap hebben we geen verhoogde kans op herhaling, wat voor ons een enorme geruststelling is. Dit geeft ons toch hoop en vertrouwen voor de toekomst, al beseffen we ons heel goed dat een eventuele volgende zwangerschap nooit meer zorgeloos zal zijn.
Maar,eerst hier doorheen. Het is pittig en we beseffen ons heel goed dat het nog wel even pittig zal blijven, maar we hebben er vertrouwen in dat we het uiteindelijk samen zullen redden.
En ik val in herhaling, maar nogmaals bedankt voor al jullie berichtjes.
donderdag 13 december 2012 om 23:30
Lila, ik vind je ontzettend dapper. Ik wil je heel erg veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie samen op een goede manier afscheid zullen kunnen nemen.
Voor verlies zijn geen woorden, alleen tranen. Dikke kus voor jou, fijn om te horen dat er zoveel mensen voor jullie zorgen!
voor jullie en jullie sterke dochter
Voor verlies zijn geen woorden, alleen tranen. Dikke kus voor jou, fijn om te horen dat er zoveel mensen voor jullie zorgen!
voor jullie en jullie sterke dochter
vrijdag 14 december 2012 om 00:05
vrijdag 14 december 2012 om 07:39
Lila, wat een vreselijke uitslag en wat een dappere beslissing. Jullie gaan een moeilijke en emotionele tijd tegemoet. Ik hoop dat Dolfijntje hier nog komt reageren. Ik ken haar van een ander topic en ik denk dat zij misschien nog wel een aantal tips voor jullie heeft. Een aantal practische zaken die je via google vast kan vinden: je kan kleertjes of een wikkeldoekje bestellen die je ontzettend snel kan ontvangen via de post. En je hebt volgens mij recht op kraamhulp, iets om ook te overwegen. Klinkt gek (en natuurlijk ook heel verdrietig) maar je krijgt een gespecialiseerd iemand die jullie misschien kan helpen met een begin van het verwerken maar ook met de verzorging van jou en met het huishouden/koken. Al is het maar voor een paar uurtjes.
Er wordt hier aan jullie gedacht. Hopelijk krijgen jullie ook veel steun en hulp uit jullie omgeving.
Er wordt hier aan jullie gedacht. Hopelijk krijgen jullie ook veel steun en hulp uit jullie omgeving.
