Zwanger
alle pijlers
Taboe's en irritaties!
maandag 17 september 2012 om 10:07
Sinds ik zwanger ben, ben ik erachter gekomen dat er nog al wat taboe's en irritaties zijn als zwangere vrouw...
Volgens mij vertellen zwangere vrouwen vaak "dat alles goed is" met een grote lach op hun gezicht terwijl dat helemaal niet altijd het geval is... omdat men vindt dat zwangere vrouwen zich niet zo "aan moeten stellen"......
En genieten ze niet meer in gezelschap van wat lekkernijen op tafel omdat iedereen tegenwoordig op ze let wat je ze naar binnen werken.....
....en daar vervolgens ongegeneerd hun ongesencureerde mening over geven......
En zo zijn er nog veeeeeeel meer.......
Hebben jullie als zwangere vrouw ook van die taboe's en irritaties?Gekke en ongemakkelijke momenten nu je zwanger bent??
Dingen die je opvallen?
Volgens mij vertellen zwangere vrouwen vaak "dat alles goed is" met een grote lach op hun gezicht terwijl dat helemaal niet altijd het geval is... omdat men vindt dat zwangere vrouwen zich niet zo "aan moeten stellen"......
En genieten ze niet meer in gezelschap van wat lekkernijen op tafel omdat iedereen tegenwoordig op ze let wat je ze naar binnen werken.....
....en daar vervolgens ongegeneerd hun ongesencureerde mening over geven......
En zo zijn er nog veeeeeeel meer.......
Hebben jullie als zwangere vrouw ook van die taboe's en irritaties?Gekke en ongemakkelijke momenten nu je zwanger bent??
Dingen die je opvallen?
maandag 17 september 2012 om 11:20
Ik heb dat eigenlijk helemaal niet zo, dat mensen zeggen dat je er van moet genieten. Ik ben 7 maanden zwanger van een tweeling en behalve het plassen en slapen (herkenbaar norma jeane!!) valt het me tot nu toe reuze mee.
Al heb ik wel steeds meer trek in wijn en voel ik me soms een zeekoe, maar niemand die doet alsof het een peuleschilletje hoort te zijn op een dikke wolk!
Misschien omdat het er twee zijn?
Al heb ik wel steeds meer trek in wijn en voel ik me soms een zeekoe, maar niemand die doet alsof het een peuleschilletje hoort te zijn op een dikke wolk!
Misschien omdat het er twee zijn?
maandag 17 september 2012 om 11:28
quote:truffelmaffia schreef op 17 september 2012 @ 10:56:
Ik ben nog niet zwanger, maar als ik zou vertellen dat ik het weg zou laten halen als ik ontzettend misselijk zou zijn (lees ALLES wat je eet/drinkt eruit kotsen en dat 9 maanden lang), is dat wrs een heel groot taboe. Tsja, ik heb geen zin in zo'n zwangerschap en altijd moeten oppassen dat ik niet in de buurt van mijn vriend over m'n nek ga.
Echt, ik vind het niet kunnen wat je nu zegt.
Zwanger zijn hoort bij een kind krijgen. De ongemakken zijn vervelend maar ook dat kán horen bij een zwangerschap.
Als je er zo over denkt als jij dan is een kind krijgen sowieso een slecht idee. Een baby, een kind, brengt als het tegenzit nog veel meer onverwachte dingen, moeilijke en nare dingen met zich mee dan negen maanden zwanger zijn met de daarbij soms horende problemen.
Abortus omdat je misselijk bent in de buurt van je vriend.....sorry maar dat vind ík dan weer zum kotzen.
Ik ben nog niet zwanger, maar als ik zou vertellen dat ik het weg zou laten halen als ik ontzettend misselijk zou zijn (lees ALLES wat je eet/drinkt eruit kotsen en dat 9 maanden lang), is dat wrs een heel groot taboe. Tsja, ik heb geen zin in zo'n zwangerschap en altijd moeten oppassen dat ik niet in de buurt van mijn vriend over m'n nek ga.
Echt, ik vind het niet kunnen wat je nu zegt.
Zwanger zijn hoort bij een kind krijgen. De ongemakken zijn vervelend maar ook dat kán horen bij een zwangerschap.
Als je er zo over denkt als jij dan is een kind krijgen sowieso een slecht idee. Een baby, een kind, brengt als het tegenzit nog veel meer onverwachte dingen, moeilijke en nare dingen met zich mee dan negen maanden zwanger zijn met de daarbij soms horende problemen.
Abortus omdat je misselijk bent in de buurt van je vriend.....sorry maar dat vind ík dan weer zum kotzen.
maandag 17 september 2012 om 13:03
ben ondertussen al lang bevallen, maar nog liever 10 bevalling dan nog 10 x zwanger te zijn!
Toen ik trouwens uiteindelijk toch maar ging vertellen dat ik zwanger zijn verschrikkelijk vond, luchtte dat vooral heel erg op, en bleken veel meer zwangeren in mijn buurt dat zo te ervaren. Zeg maar zo, gedeelde smart is halve smart. Wilde vroeger altijd een groot gezin, maar nu weet ik het zo net nog niet...
Babytijd vond/vind ik trouwens wel fantastisch!
Toen ik trouwens uiteindelijk toch maar ging vertellen dat ik zwanger zijn verschrikkelijk vond, luchtte dat vooral heel erg op, en bleken veel meer zwangeren in mijn buurt dat zo te ervaren. Zeg maar zo, gedeelde smart is halve smart. Wilde vroeger altijd een groot gezin, maar nu weet ik het zo net nog niet...
Babytijd vond/vind ik trouwens wel fantastisch!
maandag 17 september 2012 om 13:15
De reden dat vrouwen met een grote glimlach zeggen dat het geweldig goed gaat, is omdat veel mensen geen ander antwoord accepteren. Ik val anderen niet graag lastig met mijn sores, maar toen ik bij een goede collega dacht een keer veilig 'eerlijk' te kunnen zijn en aangaf dat ik erg veel bekkenpijn had, was het antwoord: Oh mooi dus het gaat goed! ...................
maandag 17 september 2012 om 13:44
Leuk topic voor zwangeren!
Heb ook wel wat irritaties:
- ik was ongepland zwanger, en veel gesproken met mijn man wat we zouden beslissen, omdat ik 22 was en studeerde. Uiteindelijk besloten het kindje te laten komen en toen dit vast stond waren we heel gelukkig en blij. Wisten bij voorbaat al dat schoonLoeder het weer niks zou vinden, en idd. Toen we het haar vertelden, en ze las later op fb een té blij bericht van mij aan een vriendin, vond ze me niet klinken alsof het een ongeluk was en heb ik haar arme zoon erin geluisd, ik klonk immers alleen maar blij (en deze leugen gaat nog steeds het dorp rond, ookal heeft mijn man alles ontkend, echt NAAR.
Ik heb een leuke zwangerschap gehad (op dat gezeik met loeder na, en chronische urineweginfecties door streptokokken b).
Echter vanaf week 30 vond ik het vreselijk zwaar worden. Ik woog 48 kg voor de zwangerschap (veel te licht door ziekte het jaar ervoor) en woog nu bijna 68, had dikke rare vingers, drukke benen, en baby's voetje stak pijnlijk in mijn zij (ze lag al sinds week 30 'vast' omdat ik te weinig ruimte en vruchtwater had. Ze lag dus in een dwarse stuit (schuin en verkeerd om).
Toen mensen dus toen begonnen te vragen hoe het was kon ik wel janken want ik sliep niet meer en ik liep als een bejaarde. Zwikte steeds door mijn heupen heen, terwijl ik me zooo goed voelde al die tijd. Toen merkte ik idd dat mensen dat niet accepteerden, het was immers 'bijna voorbij'. Nou, als je elke dag pijn hebt en niet slaapt duurt 10 weken nog wel even.
Vervolgens continu harde buiken en minder leven te voelen. Ik voelde gewoon dat ze eruit moest, nam ook niemand serieus. Uiteindelijk braken bij 35 weken de vliezen en moest ze gehaald worden met een spoedkeizersnede, wat overigens door vele vrouwen, en zelfs door mijn beste vriendin, als 'lekker makkelijk' wordt gezien.
Zij had namelijk een zware bevalling en moest geknipt worden. Toen ik 4 weken na mijn keizersnede haar kwam bezoeken heb ik een uur haar horrorbevalling aangehoord en eindigde ze met: ja, wees jij maar blij hoor, met die keizersnede. Dit was echt zwaar.
Tja, dat ik niet klaag betekent niet dat het een eitje was, maargoed.
Heb ook wel wat irritaties:
- ik was ongepland zwanger, en veel gesproken met mijn man wat we zouden beslissen, omdat ik 22 was en studeerde. Uiteindelijk besloten het kindje te laten komen en toen dit vast stond waren we heel gelukkig en blij. Wisten bij voorbaat al dat schoonLoeder het weer niks zou vinden, en idd. Toen we het haar vertelden, en ze las later op fb een té blij bericht van mij aan een vriendin, vond ze me niet klinken alsof het een ongeluk was en heb ik haar arme zoon erin geluisd, ik klonk immers alleen maar blij (en deze leugen gaat nog steeds het dorp rond, ookal heeft mijn man alles ontkend, echt NAAR.
Ik heb een leuke zwangerschap gehad (op dat gezeik met loeder na, en chronische urineweginfecties door streptokokken b).
Echter vanaf week 30 vond ik het vreselijk zwaar worden. Ik woog 48 kg voor de zwangerschap (veel te licht door ziekte het jaar ervoor) en woog nu bijna 68, had dikke rare vingers, drukke benen, en baby's voetje stak pijnlijk in mijn zij (ze lag al sinds week 30 'vast' omdat ik te weinig ruimte en vruchtwater had. Ze lag dus in een dwarse stuit (schuin en verkeerd om).
Toen mensen dus toen begonnen te vragen hoe het was kon ik wel janken want ik sliep niet meer en ik liep als een bejaarde. Zwikte steeds door mijn heupen heen, terwijl ik me zooo goed voelde al die tijd. Toen merkte ik idd dat mensen dat niet accepteerden, het was immers 'bijna voorbij'. Nou, als je elke dag pijn hebt en niet slaapt duurt 10 weken nog wel even.
Vervolgens continu harde buiken en minder leven te voelen. Ik voelde gewoon dat ze eruit moest, nam ook niemand serieus. Uiteindelijk braken bij 35 weken de vliezen en moest ze gehaald worden met een spoedkeizersnede, wat overigens door vele vrouwen, en zelfs door mijn beste vriendin, als 'lekker makkelijk' wordt gezien.
Zij had namelijk een zware bevalling en moest geknipt worden. Toen ik 4 weken na mijn keizersnede haar kwam bezoeken heb ik een uur haar horrorbevalling aangehoord en eindigde ze met: ja, wees jij maar blij hoor, met die keizersnede. Dit was echt zwaar.
Tja, dat ik niet klaag betekent niet dat het een eitje was, maargoed.
maandag 17 september 2012 om 14:06
Wat ik echt héél irritant vind, is dat iedere emotie wordt afgedaan met: 'dat zijn de hormonen' pffffffff
Oké als je huilt om dingen zoals een tv reclame of woedend wordt als je man de laatste reep chocolade heeft opgegeten..
Maar als je boos bent op iets waar je óók boos om zou worden als je niet zwanger zou zijn, of verdrietig bent om iets dat je altijd verdrietig zou maken..
Om maar wat voorbeelden te noemen, het overlijden van een dierbare, geen contact meer met je vader, genegeerd worden door je familie, geen geld hebben, gestalkt worden, bedreigt worden.. Ik heb sinds mijn zwangerschap nog nooit zoveel pech en ellende tegelijk gehad en ik blijf sterk.. Maar als ik het soms eventjes moeilijk heb, krijg ik meteen te horen dat dat door de hormonen komt. Vooral de manier waarop, met een schouderklopje en dan 'ach ja de hormonen he' en elkaar veelbetekenend aan kijken waaaah ik voel me niet echt serieus genomen daardoor :S
Buikaaiers heb ik gelukkig geen last van gehad tot nog toe (ben 35 weken) xD En dat eeuwige 'geniet ervan', ach het is op zich goed bedoelt.. Maar soms wel vervelend te horen als je bepaalde klachten hebt wat genieten eventje niet mogelijk maakt
Ik moet zeggen dat ik ook wel last heb van mensen om me heen die een zwangerschap blijkbaar een eitje vinden (je bent toch niet gehandicapt?). Mijn buik is ieniemienie, ik lijk eerder 18 weken ofzo maar absolúút geen 35. Maar dat zegt niet dat ik nergens last van heb en aan mijn lot over gelaten moet worden met sjouwen, klussen, enzovoorts.. Als ik een keertje vraag aan bv mijn broer of hij me mee wil nemen om boodschappen te doen (heb zelf geen auto en fiets is stuk), dan word ik raar aangekeken. Als ik last heb van -wat kan dat toch afschuwelijk zijn- maagzuur o.i.d., wordt er steevast op gereageert: ooohja dat heb ik ook wel eens. Nu ik het daar toch over heb, dat hoor ik eigenijk best vaak om me heen, van niet zwangere mensen die ook nooit zwanger geweest zijn, dat ze mijn klachtjes helemaal begrijpen, want; daar hebben zij ook vaak last van, haha sterker nog: meestal klaag ik nergens over en zíj wel!!
Ik vind het jammer dat mensen (in mijn omgeving dan) een zwangere niet lijken te behandelen als ze eigenlijk behandelt zouden moeten worden, het is echt niet zo makkelijk als het lijkt, ik heb niet gewoon alleen maar een buikje op mijn lichaam geplakt en verder is alles hetzelfde?!
Zo dat is eruit!!
Oké als je huilt om dingen zoals een tv reclame of woedend wordt als je man de laatste reep chocolade heeft opgegeten..
Maar als je boos bent op iets waar je óók boos om zou worden als je niet zwanger zou zijn, of verdrietig bent om iets dat je altijd verdrietig zou maken..Om maar wat voorbeelden te noemen, het overlijden van een dierbare, geen contact meer met je vader, genegeerd worden door je familie, geen geld hebben, gestalkt worden, bedreigt worden.. Ik heb sinds mijn zwangerschap nog nooit zoveel pech en ellende tegelijk gehad en ik blijf sterk.. Maar als ik het soms eventjes moeilijk heb, krijg ik meteen te horen dat dat door de hormonen komt. Vooral de manier waarop, met een schouderklopje en dan 'ach ja de hormonen he' en elkaar veelbetekenend aan kijken waaaah ik voel me niet echt serieus genomen daardoor :S
Buikaaiers heb ik gelukkig geen last van gehad tot nog toe (ben 35 weken) xD En dat eeuwige 'geniet ervan', ach het is op zich goed bedoelt.. Maar soms wel vervelend te horen als je bepaalde klachten hebt wat genieten eventje niet mogelijk maakt
Ik moet zeggen dat ik ook wel last heb van mensen om me heen die een zwangerschap blijkbaar een eitje vinden (je bent toch niet gehandicapt?). Mijn buik is ieniemienie, ik lijk eerder 18 weken ofzo maar absolúút geen 35. Maar dat zegt niet dat ik nergens last van heb en aan mijn lot over gelaten moet worden met sjouwen, klussen, enzovoorts.. Als ik een keertje vraag aan bv mijn broer of hij me mee wil nemen om boodschappen te doen (heb zelf geen auto en fiets is stuk), dan word ik raar aangekeken. Als ik last heb van -wat kan dat toch afschuwelijk zijn- maagzuur o.i.d., wordt er steevast op gereageert: ooohja dat heb ik ook wel eens. Nu ik het daar toch over heb, dat hoor ik eigenijk best vaak om me heen, van niet zwangere mensen die ook nooit zwanger geweest zijn, dat ze mijn klachtjes helemaal begrijpen, want; daar hebben zij ook vaak last van, haha sterker nog: meestal klaag ik nergens over en zíj wel!!
Ik vind het jammer dat mensen (in mijn omgeving dan) een zwangere niet lijken te behandelen als ze eigenlijk behandelt zouden moeten worden, het is echt niet zo makkelijk als het lijkt, ik heb niet gewoon alleen maar een buikje op mijn lichaam geplakt en verder is alles hetzelfde?!
Zo dat is eruit!!
maandag 17 september 2012 om 14:08
quote:ameliemelo schreef op 17 september 2012 @ 13:15:
De reden dat vrouwen met een grote glimlach zeggen dat het geweldig goed gaat, is omdat veel mensen geen ander antwoord accepteren. Ik val anderen niet graag lastig met mijn sores, maar toen ik bij een goede collega dacht een keer veilig 'eerlijk' te kunnen zijn en aangaf dat ik erg veel bekkenpijn had, was het antwoord: Oh mooi dus het gaat goed! ................... Mijn God.. Ik denk dat je gelijk hebt! Mensen accepteren geen ander antwoord dan 'het gaat goed'..
De reden dat vrouwen met een grote glimlach zeggen dat het geweldig goed gaat, is omdat veel mensen geen ander antwoord accepteren. Ik val anderen niet graag lastig met mijn sores, maar toen ik bij een goede collega dacht een keer veilig 'eerlijk' te kunnen zijn en aangaf dat ik erg veel bekkenpijn had, was het antwoord: Oh mooi dus het gaat goed! ................... Mijn God.. Ik denk dat je gelijk hebt! Mensen accepteren geen ander antwoord dan 'het gaat goed'..
maandag 17 september 2012 om 14:12
maandag 17 september 2012 om 14:12
Ik ben blij dat het uberhaupt gelukt is om zwanger te worden...
Dus geklaag en gezeur van zwangeren over "het is zo vreselijkk zwaar" etc met daarbij een waslijst aan klachten (die vaak heel normaal zijn voor een zwangerschap) daar kan ik heel slecht tegen. Een zwangerschap is tegenwoordig iets dat je niet meer hoeft te overkomen. Dan weet je dat de normale klachten daarbij (kunnen) horen.
Heb het overigens niet over mensen die echt 9 maanden lang of ernstig ziek worden van een zwangerschap. Dat is wat anders dan klagen over normale zwangerschapsklachten.
Dus geklaag en gezeur van zwangeren over "het is zo vreselijkk zwaar" etc met daarbij een waslijst aan klachten (die vaak heel normaal zijn voor een zwangerschap) daar kan ik heel slecht tegen. Een zwangerschap is tegenwoordig iets dat je niet meer hoeft te overkomen. Dan weet je dat de normale klachten daarbij (kunnen) horen.
Heb het overigens niet over mensen die echt 9 maanden lang of ernstig ziek worden van een zwangerschap. Dat is wat anders dan klagen over normale zwangerschapsklachten.
maandag 17 september 2012 om 14:26
quote:lilalinda schreef op 17 september 2012 @ 14:12:
Maar, 'goed hoor' antwoorden is toch heel normaal op de vraag 'hoe gaat het?' Hoef je niet zwanger voor te zijn, dat is normaal soaciaal wenselijk gedrag. Alleen binnenskamers en met een goede vriendin vertel je over je spataderen, aambeien en dat je zo moe bent dat je hele dag wilt huilen.Klopt wat je zegt, ik bedoelde zelf eigenlijk meer de mensen die dichter bij me staan (wat moeten anderen met die persoonlijke informatie)
Maar, 'goed hoor' antwoorden is toch heel normaal op de vraag 'hoe gaat het?' Hoef je niet zwanger voor te zijn, dat is normaal soaciaal wenselijk gedrag. Alleen binnenskamers en met een goede vriendin vertel je over je spataderen, aambeien en dat je zo moe bent dat je hele dag wilt huilen.Klopt wat je zegt, ik bedoelde zelf eigenlijk meer de mensen die dichter bij me staan (wat moeten anderen met die persoonlijke informatie)
maandag 17 september 2012 om 14:42
Nee, totaal geen last van. Ik voel me over het algemeen ook echt wel goed, heb wel wat kleine kwaaltjes, maar daar ga ik niet over uitweiden, want die horen erbij. Ik vind het geen taboe om erover te praten, maar gewoon niet belangrijk genoeg. Het gaat goed met mij, het gaat goed met de baby en dat ik dan af en toe wat last heb van m'n bekken of wat minder goed slaap, is verder niet echt relevant.
Wat ik wel een beetje irritant vond bij vriendinnen is het opscheppen over hoe moeilijk de bevalling wel was. Ik heb twee echt makkelijke en snelle bevallingen gehad, en ik mocht 'dus' niet meepraten, want ik wist toch niet waar ik het over had. Dat werd dan wel met een lach gebracht, maar toch voelde ik me niet erg serieus genomen.
Wat ik wel een beetje irritant vond bij vriendinnen is het opscheppen over hoe moeilijk de bevalling wel was. Ik heb twee echt makkelijke en snelle bevallingen gehad, en ik mocht 'dus' niet meepraten, want ik wist toch niet waar ik het over had. Dat werd dan wel met een lach gebracht, maar toch voelde ik me niet erg serieus genomen.
maandag 17 september 2012 om 14:44
quote:glamourgirl schreef op 17 september 2012 @ 14:06:
Wat ik echt héél irritant vind, is dat iedere emotie wordt afgedaan met: 'dat zijn de hormonen' pffffffff
Juist handig, al m'n woede/tranenuitbarstingen kan ik op de hormonen gooien, zonder me verder te hoeven verantwoorden. Ik krijg tegenwoordig zelfs een knuffel van m'n man als ik ergens boos op reageer en vervolgens huil: sorry, het zijn de hormonen, ik bedoelde het niet zo.
Wat ik echt héél irritant vind, is dat iedere emotie wordt afgedaan met: 'dat zijn de hormonen' pffffffff
Juist handig, al m'n woede/tranenuitbarstingen kan ik op de hormonen gooien, zonder me verder te hoeven verantwoorden. Ik krijg tegenwoordig zelfs een knuffel van m'n man als ik ergens boos op reageer en vervolgens huil: sorry, het zijn de hormonen, ik bedoelde het niet zo.
maandag 17 september 2012 om 15:32
quote:gwen1980 schreef op 17 september 2012 @ 14:44:
[...]
Juist handig, al m'n woede/tranenuitbarstingen kan ik op de hormonen gooien, zonder me verder te hoeven verantwoorden. Ik krijg tegenwoordig zelfs een knuffel van m'n man als ik ergens boos op reageer en vervolgens huil: sorry, het zijn de hormonen, ik bedoelde het niet zo.
Haha ja natuurlijk is het op die manier wel handig maar niet als je écht verdriet hebt wat niemand serieus neemt omdat je zwanger bent en je dat ook meteen te horen krijgt en je dus ook helemaal niet getroost wordt omdat het toch maar door de hormonen komt..
En rekening ermee houden doen ze alsnog niet hoor, die dingen die jij noemt, daar wordt in mijn omgeving niet eens aandacht aan besteed joh ik ben in mijn hele zwangerschap 1 keertje onterecht pissig geweest, ergens in het begin, omdat iemand mijn laatste stukje vlees waar ik heeeeel erg zin in had, stiekem van mijn bord had gepikt en er was geen ander stuk meer over. Ik ben normaal nooit zo maar ik heb er toen wat van gezegd, ik vond het niet leuk maar écht boos was ik niet eens. Er werd heel raar op gereageerd toen en ik moet nog stééds aanhoren hoe hysterisch en geflipt dat gevonden wordt
(ik heb het trouwens de hele tijd eigenlijk alleen maar over mijn familie he, niet vrienden ofzo)
[...]
Juist handig, al m'n woede/tranenuitbarstingen kan ik op de hormonen gooien, zonder me verder te hoeven verantwoorden. Ik krijg tegenwoordig zelfs een knuffel van m'n man als ik ergens boos op reageer en vervolgens huil: sorry, het zijn de hormonen, ik bedoelde het niet zo.
Haha ja natuurlijk is het op die manier wel handig maar niet als je écht verdriet hebt wat niemand serieus neemt omdat je zwanger bent en je dat ook meteen te horen krijgt
en je dus ook helemaal niet getroost wordt omdat het toch maar door de hormonen komt..En rekening ermee houden doen ze alsnog niet hoor, die dingen die jij noemt, daar wordt in mijn omgeving niet eens aandacht aan besteed joh ik ben in mijn hele zwangerschap 1 keertje onterecht pissig geweest, ergens in het begin, omdat iemand mijn laatste stukje vlees waar ik heeeeel erg zin in had, stiekem van mijn bord had gepikt en er was geen ander stuk meer over. Ik ben normaal nooit zo maar ik heb er toen wat van gezegd, ik vond het niet leuk maar écht boos was ik niet eens. Er werd heel raar op gereageerd toen en ik moet nog stééds aanhoren hoe hysterisch en geflipt dat gevonden wordt
(ik heb het trouwens de hele tijd eigenlijk alleen maar over mijn familie he, niet vrienden ofzo)
maandag 17 september 2012 om 16:18
quote:amber2010 schreef op 17 september 2012 @ 14:12:
Ik ben blij dat het uberhaupt gelukt is om zwanger te worden...
Dus geklaag en gezeur van zwangeren over "het is zo vreselijkk zwaar" etc met daarbij een waslijst aan klachten (die vaak heel normaal zijn voor een zwangerschap) daar kan ik heel slecht tegen. Een zwangerschap is tegenwoordig iets dat je niet meer hoeft te overkomen. Dan weet je dat de normale klachten daarbij (kunnen) horen.
Heb het overigens niet over mensen die echt 9 maanden lang of ernstig ziek worden van een zwangerschap. Dat is wat anders dan klagen over normale zwangerschapsklachten.
Ik ben ook heel blij dat ik zwanger kan worden, ik wist dat er klachten bij horen (hoewel, omdat veel vrouwen doen alsof het een eitje is had ik er toch wat andere verwachtingen van) en ja, het zijn 'normale' klachten, in de zin dat het niets ernstigs of zorgelijks is. Maar dat staat toch echt helemaal los van hoe beroerd je je kunt voelen.
Het IS voor sommigen gewoon soms vreselijk zwaar en daar val ik niet continu de hele buurt mee lastig, dus ik begrijp eigenlijk niet goed waar jij je zo druk over maakt. Waarschijnlijk heb jij een hele makkelijke zwangerschap (gehad). Good for you, maar hou je mond over anderen want je hebt dan kennelijk geen idee wat die soms doormaken.
Ik ben blij dat het uberhaupt gelukt is om zwanger te worden...
Dus geklaag en gezeur van zwangeren over "het is zo vreselijkk zwaar" etc met daarbij een waslijst aan klachten (die vaak heel normaal zijn voor een zwangerschap) daar kan ik heel slecht tegen. Een zwangerschap is tegenwoordig iets dat je niet meer hoeft te overkomen. Dan weet je dat de normale klachten daarbij (kunnen) horen.
Heb het overigens niet over mensen die echt 9 maanden lang of ernstig ziek worden van een zwangerschap. Dat is wat anders dan klagen over normale zwangerschapsklachten.
Ik ben ook heel blij dat ik zwanger kan worden, ik wist dat er klachten bij horen (hoewel, omdat veel vrouwen doen alsof het een eitje is had ik er toch wat andere verwachtingen van) en ja, het zijn 'normale' klachten, in de zin dat het niets ernstigs of zorgelijks is. Maar dat staat toch echt helemaal los van hoe beroerd je je kunt voelen.
Het IS voor sommigen gewoon soms vreselijk zwaar en daar val ik niet continu de hele buurt mee lastig, dus ik begrijp eigenlijk niet goed waar jij je zo druk over maakt. Waarschijnlijk heb jij een hele makkelijke zwangerschap (gehad). Good for you, maar hou je mond over anderen want je hebt dan kennelijk geen idee wat die soms doormaken.
maandag 17 september 2012 om 16:39
De buikaaiers zijn vreselijk irritant, net zoals mensen die zeggen "geniet nu nog maar even van je rust". Alsof ik uitrust van 4 a 5 uurtjes slaap per nacht. De rest breng ik door met plassen, rechtop zitten omdat mijn heupen en benen zo'n pijn doen en naar de klok kijken.
En oh ja, als je dan een keer eerlijk bent en zegt dat je last hebt van het een of t ander, dan zijn er altijd mensen die dat ook hebben. Ja ook mannen, of vrouwen die nog nooit eerder zwanger zijn geweest.
@ truffelmaffia. Wat een walgelijke post van je zeg. Begin er maar helemaal niet aan.
En oh ja, als je dan een keer eerlijk bent en zegt dat je last hebt van het een of t ander, dan zijn er altijd mensen die dat ook hebben. Ja ook mannen, of vrouwen die nog nooit eerder zwanger zijn geweest.
@ truffelmaffia. Wat een walgelijke post van je zeg. Begin er maar helemaal niet aan.
maandag 17 september 2012 om 16:44
maandag 17 september 2012 om 16:48
Ik heb een vrij makkelijke zwangerschap, al ben ik erg misselijk geweest in het begin en heb ik nu zwangerschapsdiabetes en bloedarmoede. Ik voel me op zich prima en heb ook niet echt de behoefte om alles met iedereen te delen, maar waar ik echt helemaal gek van word, is dat collega's zo ontzettend de behoefte hebben om commentaar op je te geven, horrorverhalen te delen, flauwe grappen te maken élke keer als ze je zien..
Alsof ik met een bord rond loop dat zegt: Gooi eruit wat je denkt.
Collega's die je normaal gesproken amper ziet, die je nu komen opzoeken om commentaar te leveren op je buik. Waaarommm moet alles maar gewoon gezegd worden, voordat ik zwanger was deed niemand dat.
Godzijdank zijn het maar m'n collega's die vervelend zijn, m'n vrienden en familie zijn juist heel relekst en nuchter.
Hmmm toch wel lekker dit
Alsof ik met een bord rond loop dat zegt: Gooi eruit wat je denkt.
Collega's die je normaal gesproken amper ziet, die je nu komen opzoeken om commentaar te leveren op je buik. Waaarommm moet alles maar gewoon gezegd worden, voordat ik zwanger was deed niemand dat.
Godzijdank zijn het maar m'n collega's die vervelend zijn, m'n vrienden en familie zijn juist heel relekst en nuchter.
Hmmm toch wel lekker dit
maandag 17 september 2012 om 16:59
Ik ben ook iemand die tegen iedereen met een grote glimlach zeg dat het geweldig gaat, maar dat is mijn keus.
Ten eerste vind ik het niet nodig dat iedereen precies weet van de hoed en de rand, dat bewaar ik wel voor die paar naaste vrienden, collega's en partner natuurlijk. Dat doe ik trouwens ook als ik niet zwanger ben en volgens mij doet de halve wereld dat.
Ten tweede ben ik me zo bewust van het feit hoe bijzonder het is dat ik zo snel spontaan zwanger ben geworden van mijn eerste twee kindjes, dat ik alles op de koop toeneem. En ja, ik mopper weleens op die groeiende buik die in de weg begint te zitten, op baby 1 die tegen mijn blaas duwt en baby 2 die tegen mijn longen duwt, ben ik wat bezorgd over mijn rug die begint tegen te sputteren en word ik weleens moe dat ik overal om kan janken. Maar hoe heerlijk is het om te zeggen: het is tijdelijk, het zijn de hormonen en ik doe het voor die twee baby's in mijn buik.
Maar dit is ook mijn karakter, ik snap dat het niet voor iedereen zo werkt, wel is het voor iedereen maximaal 42 weken, dus aftellen maar .
Ten eerste vind ik het niet nodig dat iedereen precies weet van de hoed en de rand, dat bewaar ik wel voor die paar naaste vrienden, collega's en partner natuurlijk. Dat doe ik trouwens ook als ik niet zwanger ben en volgens mij doet de halve wereld dat.
Ten tweede ben ik me zo bewust van het feit hoe bijzonder het is dat ik zo snel spontaan zwanger ben geworden van mijn eerste twee kindjes, dat ik alles op de koop toeneem. En ja, ik mopper weleens op die groeiende buik die in de weg begint te zitten, op baby 1 die tegen mijn blaas duwt en baby 2 die tegen mijn longen duwt, ben ik wat bezorgd over mijn rug die begint tegen te sputteren en word ik weleens moe dat ik overal om kan janken. Maar hoe heerlijk is het om te zeggen: het is tijdelijk, het zijn de hormonen en ik doe het voor die twee baby's in mijn buik.
Maar dit is ook mijn karakter, ik snap dat het niet voor iedereen zo werkt, wel is het voor iedereen maximaal 42 weken, dus aftellen maar .
maandag 17 september 2012 om 17:00
Taboes? Nee, dat heb ik helemaal niet zo ervaren. Ik ben 9 maanden kotsmisselijk geweest, brandend maagzuur, zo erg dat ik wegens uitputtingsverschijnselen en uitdrogingsverschijnselen een tijd lang ben opgenomen. Mijn kindje bewoog ook niet meer, was vreselijk...... Na de geboorte bleek dochterlief heeeeeeel snel overprikkeld te zijn (veel huilen/niet slapen). Ik heb haar bijna twee jaar lang moeten inbakeren (wat een gezeur had ik met het consultatiebureau, omdat zij vonden dat het na 6 maanden klaar moest zijn, maar helaas gewoon nog niet klaar was) en daarnaast spuugde ze de melk vaak uit, waardoor ze te mager werd. Geen baby met babyspekjes voor ons dus. En toch.... toch ben ik zoooo blij met mijn prachtige dochter (inmiddels bijna 8 jaar oud) en vond ik het ontzettend bijzonder haar in mijn buikje te mogen laten groeien. En nee, ik ben ook niet voor een tweede gegaan, krijg ook echt de kriebels niet als ik bij een vriendin op kraamvisite ga, al ben ik wel oprecht blij voor hen natuurlijk. Ik ben dolgelukkig met mijn prachtige dochter, ben blij dat ik mama mag zijn en het mee heb mogen maken. Ondanks al het gedoe. 
maandag 17 september 2012 om 17:14
quote:lilalinda schreef op 17 september 2012 @ 14:12:
Maar, 'goed hoor' antwoorden is toch heel normaal op de vraag 'hoe gaat het?' Hoef je niet zwanger voor te zijn, dat is normaal soaciaal wenselijk gedrag. Alleen binnenskamers en met een goede vriendin vertel je over je spataderen, aambeien en dat je zo moe bent dat je hele dag wilt huilen.
Tja.. als ik het vraag meen ik het, ook bij mensen die ik niet goed ken. Het is me idd vaker overkomen dat zwangere vrouwen opeens helemaal losgingen, begrijp nu waarom . Fijn toch juist, kan zo heerlijk opluchten om even lekker te kunnen klagen.
En wat een heftige zwangerschapsverhalen komen er voorbij, pff. Kan me heel goed voorstellen dat je dan blij bent wanneer het achter de rug is.
Maar, 'goed hoor' antwoorden is toch heel normaal op de vraag 'hoe gaat het?' Hoef je niet zwanger voor te zijn, dat is normaal soaciaal wenselijk gedrag. Alleen binnenskamers en met een goede vriendin vertel je over je spataderen, aambeien en dat je zo moe bent dat je hele dag wilt huilen.
Tja.. als ik het vraag meen ik het, ook bij mensen die ik niet goed ken. Het is me idd vaker overkomen dat zwangere vrouwen opeens helemaal losgingen, begrijp nu waarom . Fijn toch juist, kan zo heerlijk opluchten om even lekker te kunnen klagen.
En wat een heftige zwangerschapsverhalen komen er voorbij, pff. Kan me heel goed voorstellen dat je dan blij bent wanneer het achter de rug is.
maandag 17 september 2012 om 17:18
Vooral als je via de medische molen zwanger bent geraakt schijn je niet te mogen klagen en moet je de hele dag blij en dankbaar zijn.....
Zo denken er meerdere mensen in mijn omgeving over dus toen ik na 4,5 jaar via ivf zwanger raakte van een tweeling heb ik dus een waar toneelstukje opgevoerd. Want ik kon niet genieten, was doodsbang en de zwangerschap was zwaar en zorgelijk. Natuurlijk was ik dankbaar en blij, maar wat voelde ik me rot zeg! Ik kon het pas toegeven toen ik al een paar weken in het ziekenhuis lag en de gynaecologe eens vroeg hoe het echt ging....
Ik heb ook de hele zwangerschap gedacht dat er iets met een van de kinderen was, toen dat enkele weken na de bevalling ook bleek was dat niet eens zo'n hele grote schok.
Dus ik erger me aan mensen die zeggen dat je niet mag klagen omdat je al blij mag zijn dat je zwanger kunt raken...
Zo denken er meerdere mensen in mijn omgeving over dus toen ik na 4,5 jaar via ivf zwanger raakte van een tweeling heb ik dus een waar toneelstukje opgevoerd. Want ik kon niet genieten, was doodsbang en de zwangerschap was zwaar en zorgelijk. Natuurlijk was ik dankbaar en blij, maar wat voelde ik me rot zeg! Ik kon het pas toegeven toen ik al een paar weken in het ziekenhuis lag en de gynaecologe eens vroeg hoe het echt ging....
Ik heb ook de hele zwangerschap gedacht dat er iets met een van de kinderen was, toen dat enkele weken na de bevalling ook bleek was dat niet eens zo'n hele grote schok.
Dus ik erger me aan mensen die zeggen dat je niet mag klagen omdat je al blij mag zijn dat je zwanger kunt raken...
