Zwanger
alle pijlers
Te snel zwanger, partner wil nu nog geen kindje
donderdag 29 september 2011 om 13:25
Hoi forumlezers,
Ik zie veel berichten over zwanger zijn maar niet met dit onderwerp dus ik start er zelf eentje. Ik ben nu zo'n 8 weken zwanger en ben er zelf ergblij mee (eerste kindje en ik had zelf al een kinderwens). Maar met de vader heb ik nu net 3 maanden een relatie. We waren superblij met elkaar, echt een goede klik etc en zagen de toekomst ook al helemaal zitten. Ook kinderen samen (ook al heeft hij al 2 uit vorige relatie, die ik ook al heb leren kennen en dat gaat best goed). Nu ik zo snel zwanger ben geworden, wat we allebei niet hadden verwacht!, is hij enorm geschrokken en ziet alleen maar wat fout kan gaan en beren op de weg. Hij is afstandelijker geworden, doet negatief (terwijl ik hem juist als een enorme positiveling heb leren kennen) en vindt het voor ons te vroeg voor een kind. Omdat we nog geen stabiele basis hebben (we wonen ook nog niet samen). Maar ja, het kindje is er! En ik wil het niet weg laten halen. Nu dus van een enorme roze wolk van verliefdheid ineens naar kilte, afstand, en een groot gat tussen ons. Ik vind het heel erg moeilijk om hier mee om te gaan. Ik voel me in de steek gelaten (hij heeft vantevoren gezegd dat hij kindjes met mij fantastisch zou vinden!) en nu is hij ineens helemaal omgedraaid. Ik ben ook boos want dan hadden we het veilig moeten doen, als hij het nu echt niet wil. Wie heeft ervaring in deze situatie? want stress is nu extra slecht voor me maar weet niet altijd goed wat ik moet doen, thanks!!
Ik zie veel berichten over zwanger zijn maar niet met dit onderwerp dus ik start er zelf eentje. Ik ben nu zo'n 8 weken zwanger en ben er zelf ergblij mee (eerste kindje en ik had zelf al een kinderwens). Maar met de vader heb ik nu net 3 maanden een relatie. We waren superblij met elkaar, echt een goede klik etc en zagen de toekomst ook al helemaal zitten. Ook kinderen samen (ook al heeft hij al 2 uit vorige relatie, die ik ook al heb leren kennen en dat gaat best goed). Nu ik zo snel zwanger ben geworden, wat we allebei niet hadden verwacht!, is hij enorm geschrokken en ziet alleen maar wat fout kan gaan en beren op de weg. Hij is afstandelijker geworden, doet negatief (terwijl ik hem juist als een enorme positiveling heb leren kennen) en vindt het voor ons te vroeg voor een kind. Omdat we nog geen stabiele basis hebben (we wonen ook nog niet samen). Maar ja, het kindje is er! En ik wil het niet weg laten halen. Nu dus van een enorme roze wolk van verliefdheid ineens naar kilte, afstand, en een groot gat tussen ons. Ik vind het heel erg moeilijk om hier mee om te gaan. Ik voel me in de steek gelaten (hij heeft vantevoren gezegd dat hij kindjes met mij fantastisch zou vinden!) en nu is hij ineens helemaal omgedraaid. Ik ben ook boos want dan hadden we het veilig moeten doen, als hij het nu echt niet wil. Wie heeft ervaring in deze situatie? want stress is nu extra slecht voor me maar weet niet altijd goed wat ik moet doen, thanks!!
donderdag 29 september 2011 om 14:09
quote:Suy schreef op 29 september 2011 @ 14:06:
Even iets anders: waarom oh waarom toch worden er inderdaad meteen dingen geroepen over mannen er inluizen??
Wat is dat toch dat mannen anno 2011 nog steeds worden gezien als onschuldige slachtoffers?
Mijn menign is en blijft: als je als man echt geen kind wilt dan laat je je er ook niet inluizen. Doe je dat wel dan heb je met je pik gedacht zoals gewoonlijk.
Die vraag kwam volgens mij voort uit TO's eerdere topic waarin ze aangaf op zoek te zijn naar een (homo)man van wie ze zwanger zou kunnen worden. Niet zo gek om dan te denken dat ze niet in overleg binnen een paar weken zwanger is van een nieuw vriendje. Doet overigens niets af aan zijn verantwoordelijkheid.
Nathalie, in april schreef je nog dat je de man in kwestie eerst goed wilde leren kennen, weten of hij dezelfde normen en waarden had en dezelfde dingen belangrijk vond in het leven. Waarom dan nu zo'n overhaaste keuze?
Even iets anders: waarom oh waarom toch worden er inderdaad meteen dingen geroepen over mannen er inluizen??
Wat is dat toch dat mannen anno 2011 nog steeds worden gezien als onschuldige slachtoffers?
Mijn menign is en blijft: als je als man echt geen kind wilt dan laat je je er ook niet inluizen. Doe je dat wel dan heb je met je pik gedacht zoals gewoonlijk.
Die vraag kwam volgens mij voort uit TO's eerdere topic waarin ze aangaf op zoek te zijn naar een (homo)man van wie ze zwanger zou kunnen worden. Niet zo gek om dan te denken dat ze niet in overleg binnen een paar weken zwanger is van een nieuw vriendje. Doet overigens niets af aan zijn verantwoordelijkheid.
Nathalie, in april schreef je nog dat je de man in kwestie eerst goed wilde leren kennen, weten of hij dezelfde normen en waarden had en dezelfde dingen belangrijk vond in het leven. Waarom dan nu zo'n overhaaste keuze?
Ga in therapie!
donderdag 29 september 2011 om 14:10
Ik begrijp wel dat Natalie niet eerst jaren in de relatie met zijn andere kinderen gaat investeren, op haar 38e! Als ze zelf óók een grote kinderwens heeft. Zoals ik het lees is de meneer in kwestie helemaal in haar idee meegegaan maar krabbelt nu ineens terug omdat het 2 maanden voor kerst is. Wat een weekdier. ik kan best begrijpen dat ze zich een beetje heeft laten meeslepen als hij ook zo enthousiast reageerde, misschien naief maar er zijn nu eenmaal situaties denkbaar dat je je gevoel laat prevaleren..en ja, als het heel erg goed voelt en de ander beaamt dat hij dat net zo ervaart...
donderdag 29 september 2011 om 14:12
quote:eefjewentelteefje schreef op 29 september 2011 @ 14:10:
[...]
Waarom moet natalie aan zijn kinderen denken?
Het zijn haar kindren niet.
Het zijn zijn kinderen!nou als je de intentie hebt een duurzame relatie met deze man op te bouwen dan krijg je zijn kinderen er gewoon bij. Wel zo handig om dan ook aan hun te denken als je ingrijpende beslissingen neemt als zwanger worden.
[...]
Waarom moet natalie aan zijn kinderen denken?
Het zijn haar kindren niet.
Het zijn zijn kinderen!nou als je de intentie hebt een duurzame relatie met deze man op te bouwen dan krijg je zijn kinderen er gewoon bij. Wel zo handig om dan ook aan hun te denken als je ingrijpende beslissingen neemt als zwanger worden.
donderdag 29 september 2011 om 14:13
quote:eefjewentelteefje schreef op 29 september 2011 @ 14:10:
[...]
Waarom moet natalie aan zijn kinderen denken?
Het zijn haar kindren niet.
Het zijn zijn kinderen!
Ehm... als je huisje boompje beestje wil aangaan samen lijkt het mij uitermate belangrijk in zijn kinderen te investeren.
Tenslotte ga je daar ook een rol in spelen.
[...]
Waarom moet natalie aan zijn kinderen denken?
Het zijn haar kindren niet.
Het zijn zijn kinderen!
Ehm... als je huisje boompje beestje wil aangaan samen lijkt het mij uitermate belangrijk in zijn kinderen te investeren.
Tenslotte ga je daar ook een rol in spelen.
donderdag 29 september 2011 om 14:14
Op basis van je aanvullende post, is je vriend niet gewoon heel erg geschrokken? Moet hij niet alles wat laten bezinken? Wordt hij niet geconfronteer met het verdriet wat hij heeft om het niet dagelijks zien van zijn kindjes? Ik kan mij voorstellen dit alles ineens best wel conmfronterend is en hij even tijd nodig heeft om alles op een rijtje te zetten.
donderdag 29 september 2011 om 14:15
Ongelofelijk, 38 jaar oud en dan zo'n aktie.
Enig idee welke verantwoordelijkheid je op je neemt als je een kindje besluit te krijgen?
Jouw kindje verdient een stabiele relatie tussen papa en mama waardoor hij/zij goed kan opgroeien en jullie hem of haar goed kunnen opvoeden.
Je bent 6 weken bij elkaar en begint dan over kinderen? Je kent elkaar nauwelijks na 6 weken? En dan verbaasd zijn dat je zwanger wordt.
Ik zou zeggen: hou op met mekkeren, neem je verantwoordelijkheid en zorg er voor dat je kindje een goede basis meekrijgt, met of zonder papa. En dat mag je nu zelf gaan uitzoeken of papa nog steeds zo geweldig is.
Dat stoort me nog het meeste aan je OP, dat je vooral naar hem aan het wijzen bent terwijl je ZELF verantwoording moet nemen.
Enig idee welke verantwoordelijkheid je op je neemt als je een kindje besluit te krijgen?
Jouw kindje verdient een stabiele relatie tussen papa en mama waardoor hij/zij goed kan opgroeien en jullie hem of haar goed kunnen opvoeden.
Je bent 6 weken bij elkaar en begint dan over kinderen? Je kent elkaar nauwelijks na 6 weken? En dan verbaasd zijn dat je zwanger wordt.
Ik zou zeggen: hou op met mekkeren, neem je verantwoordelijkheid en zorg er voor dat je kindje een goede basis meekrijgt, met of zonder papa. En dat mag je nu zelf gaan uitzoeken of papa nog steeds zo geweldig is.
Dat stoort me nog het meeste aan je OP, dat je vooral naar hem aan het wijzen bent terwijl je ZELF verantwoording moet nemen.
donderdag 29 september 2011 om 14:17
quote:_Hertje_ schreef op 29 september 2011 @ 14:10:
Ik begrijp wel dat Natalie niet eerst jaren in de relatie met zijn andere kinderen gaat investeren, op haar 38e! Als ze zelf óók een grote kinderwens heeft. Zoals ik het lees is de meneer in kwestie helemaal in haar idee meegegaan maar krabbelt nu ineens terug omdat het 2 maanden voor kerst is. Wat een weekdier. ik kan best begrijpen dat ze zich een beetje heeft laten meeslepen als hij ook zo enthousiast reageerde, misschien naief maar er zijn nu eenmaal situaties denkbaar dat je je gevoel laat prevaleren..en ja, als het heel erg goed voelt en de ander beaamt dat hij dat net zo ervaart...
Potverdorie zeg!
is haar kinderwens belangrijker dan het welzijn van zijn kids?
Wat bedoel je precies?
Die kids hebben het allemaal maar ermee te doen, helaas is to 38 en dat gaat voor?
Dus hup, hier is jullie nieuwe persoon in je leven ga elkaar maar aardig vinden, ze krijgt jullie broertje/zusje.
Met alle respect Hertje, maar nee dat kan ik niet begrijpen.
Ik begrijp wel dat Natalie niet eerst jaren in de relatie met zijn andere kinderen gaat investeren, op haar 38e! Als ze zelf óók een grote kinderwens heeft. Zoals ik het lees is de meneer in kwestie helemaal in haar idee meegegaan maar krabbelt nu ineens terug omdat het 2 maanden voor kerst is. Wat een weekdier. ik kan best begrijpen dat ze zich een beetje heeft laten meeslepen als hij ook zo enthousiast reageerde, misschien naief maar er zijn nu eenmaal situaties denkbaar dat je je gevoel laat prevaleren..en ja, als het heel erg goed voelt en de ander beaamt dat hij dat net zo ervaart...
Potverdorie zeg!
is haar kinderwens belangrijker dan het welzijn van zijn kids?
Wat bedoel je precies?
Die kids hebben het allemaal maar ermee te doen, helaas is to 38 en dat gaat voor?
Dus hup, hier is jullie nieuwe persoon in je leven ga elkaar maar aardig vinden, ze krijgt jullie broertje/zusje.
Met alle respect Hertje, maar nee dat kan ik niet begrijpen.
donderdag 29 september 2011 om 14:17
Ik ben me zeer bewust van de situatie voor zijn kinderen, ik denk zeker niet alleen aan mezelf, en heb ook al behoorlijk wat tijd en energie aan de kinderen besteed (met plezier trouwens). Heb ook gezegd dat we nu niet overhaast moeten samenwonen etc.die consequentie neem ik.
En wat betreft Kerst, ja dat vind ik ook, dat scheelt 3 maanden! dat soort uitspraken van hem maakt me nu ook zo boos. Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Maar ik snap mannen ook niet, waarom zoveel mooie woorden en dan dit? het is echt qua type geen player of zo, maar wellicht teveel op de roze wolk?
Qua tips zou ik graag zien van vrouwen bij wie de partner ook negatief tegenover zwangerschap staan. hoe hebben jullie het aangepakt, praten, met rust laten, etc? want ik heb geen idee! thanks
En wat betreft Kerst, ja dat vind ik ook, dat scheelt 3 maanden! dat soort uitspraken van hem maakt me nu ook zo boos. Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Maar ik snap mannen ook niet, waarom zoveel mooie woorden en dan dit? het is echt qua type geen player of zo, maar wellicht teveel op de roze wolk?
Qua tips zou ik graag zien van vrouwen bij wie de partner ook negatief tegenover zwangerschap staan. hoe hebben jullie het aangepakt, praten, met rust laten, etc? want ik heb geen idee! thanks
donderdag 29 september 2011 om 14:18
quote:eefjewentelteefje schreef op 29 september 2011 @ 14:14:
[...]
Wonen die kinderen dan bij hem?
En hoelang moet ze dan wachten voordat het niet meer "erg" voor die kinderen is?Ik zeg niet dat ze moet wachten hoor! Als het goed voelt en de kinderen reageren er ook goed op, dat lijkt 't me niet per se een probleem als 't snel gaat. Ik zeg dat ik het normaal vind dat ze rekening met ze houdt. Of ze nu bij de vader wonen of niet.
[...]
Wonen die kinderen dan bij hem?
En hoelang moet ze dan wachten voordat het niet meer "erg" voor die kinderen is?Ik zeg niet dat ze moet wachten hoor! Als het goed voelt en de kinderen reageren er ook goed op, dat lijkt 't me niet per se een probleem als 't snel gaat. Ik zeg dat ik het normaal vind dat ze rekening met ze houdt. Of ze nu bij de vader wonen of niet.
donderdag 29 september 2011 om 14:19
quote:natalie01 schreef op 29 september 2011 @ 14:00:
Ik verbaas me over sommige mensen, hoe snel ze in oordelen schieten.
Ik heb hem er namelijk absoluut niet ingeluisd, niet gelogen, niet geforceerd of zoiets. Gezegd dat ik geen pil slik. En we hebben vantevoren wel gesprekken erover gevoerd, weliswaar met een roze bril op maar toch, in nuchtere bui, niet dronken of wat dan ook. We hebben het dus bewust onveilig gedaan, wel allebei uitgesproken dat een kindje ons fantastisch leek, waar hij nog enthousiaster was dan ik (ik had in mn achterhoofd wel het stemmetje dat het te snel was maar heb me ook laten meeslepen in mijn en zijn blijheid). Ik moet zeggen: we hadden niet verwacht dat het zo snel zou gebeuren, hij sprak nog over: Met kerst zou het wel eens zover kunnen zijn. En ja, dat is gewoon heel erg naief! dat vind ik nu zelf ook! Maar ik loop niet weg en wil ermee dealen en mn best ervoor doen want ben ook gewoon erg gek op hem. Dus, ja, ik neem mijn verantwoordelijkheid en moet maar afwachten of en hoe hij dat wil doen.... Iemand tips ipv oordelen? Daar heb ik nu meer aan!
TO, dus jullie hadden serieus 'gepland en gehoopt om over een aantal maanden die positieve test in handen te hebben? Het probleem is nu dat je vrij snel zwanger bent geraakt, twee maand later was alles perfect en koek en ei geweest? Ik denk eigenlijk dat je er echt klaar voor bent/was, dat die paar maand weinig uit maakt.
Jullie hebben neem ik aan ook afspraken gemaakt over alle belangrijke zaken? zoals de financiële kant, dat jij fulltime/parttime gaat/blijft werken, gekeken naar opties voor kinderopvang, hoe je dat gaat doen met huisvesting/samenwonen, hoe zijn kinderen in het plaatje passen, waren het eens over opvoeding etc? Dan lijkt me dat je hem kan aanspreken op eerder gemaakte afspraken/plannen. Of gezellig als een gezinnetje samenwonen zoals gepland? nog een optie is, moet je natuurlijk wel nader bezien.
Als het zo is dat jij heel graag zwanger wilde worden, dat je eigenlijk wel dacht dat het te snel ging voor jullie relatie, maar dacht stel dat de relatie geen stand houdt, dan kan ik het allemaal wel bolwerken en dat voed ik het kind wel in mijn eentje op, dan heb je gelukkig een back-up plan. Of niet?
Ik verbaas me over sommige mensen, hoe snel ze in oordelen schieten.
Ik heb hem er namelijk absoluut niet ingeluisd, niet gelogen, niet geforceerd of zoiets. Gezegd dat ik geen pil slik. En we hebben vantevoren wel gesprekken erover gevoerd, weliswaar met een roze bril op maar toch, in nuchtere bui, niet dronken of wat dan ook. We hebben het dus bewust onveilig gedaan, wel allebei uitgesproken dat een kindje ons fantastisch leek, waar hij nog enthousiaster was dan ik (ik had in mn achterhoofd wel het stemmetje dat het te snel was maar heb me ook laten meeslepen in mijn en zijn blijheid). Ik moet zeggen: we hadden niet verwacht dat het zo snel zou gebeuren, hij sprak nog over: Met kerst zou het wel eens zover kunnen zijn. En ja, dat is gewoon heel erg naief! dat vind ik nu zelf ook! Maar ik loop niet weg en wil ermee dealen en mn best ervoor doen want ben ook gewoon erg gek op hem. Dus, ja, ik neem mijn verantwoordelijkheid en moet maar afwachten of en hoe hij dat wil doen.... Iemand tips ipv oordelen? Daar heb ik nu meer aan!
TO, dus jullie hadden serieus 'gepland en gehoopt om over een aantal maanden die positieve test in handen te hebben? Het probleem is nu dat je vrij snel zwanger bent geraakt, twee maand later was alles perfect en koek en ei geweest? Ik denk eigenlijk dat je er echt klaar voor bent/was, dat die paar maand weinig uit maakt.
Jullie hebben neem ik aan ook afspraken gemaakt over alle belangrijke zaken? zoals de financiële kant, dat jij fulltime/parttime gaat/blijft werken, gekeken naar opties voor kinderopvang, hoe je dat gaat doen met huisvesting/samenwonen, hoe zijn kinderen in het plaatje passen, waren het eens over opvoeding etc? Dan lijkt me dat je hem kan aanspreken op eerder gemaakte afspraken/plannen. Of gezellig als een gezinnetje samenwonen zoals gepland? nog een optie is, moet je natuurlijk wel nader bezien.
Als het zo is dat jij heel graag zwanger wilde worden, dat je eigenlijk wel dacht dat het te snel ging voor jullie relatie, maar dacht stel dat de relatie geen stand houdt, dan kan ik het allemaal wel bolwerken en dat voed ik het kind wel in mijn eentje op, dan heb je gelukkig een back-up plan. Of niet?
donderdag 29 september 2011 om 14:21
donderdag 29 september 2011 om 14:23
Natalie, hij is in paniek. Laat zien dat jij je zaakjes op een rijtje hebt, en geef hem de kans alles even te laten bezinken..en kat in het nauw maakt rare sprongen. Als hij ziet dat jij het wel redt geeft hem dat rust en dan komt er weer ruimte voor gesprek. Maar ga nu niet lopen pushen, dat werkt averechts denk ik...dan voelt hij zich in een hoek gedreven en zal om zich heen gaan slaan. Laat hem maar komen, dat doet ie wel, en dan kan hij de verliefdheid weer gaan voelen, daar is nu geen ruimte voor. Maar ik vind het wel een flapdrol, als ik heel eerlijk ben.
donderdag 29 september 2011 om 14:24
quote:natalie01 schreef op 29 september 2011 @ 14:17:
Ik ben me zeer bewust van de situatie voor zijn kinderen, ik denk zeker niet alleen aan mezelf, en heb ook al behoorlijk wat tijd en energie aan de kinderen besteed (met plezier trouwens). Heb ook gezegd dat we nu niet overhaast moeten samenwonen etc.die consequentie neem ik.
En wat betreft Kerst, ja dat vind ik ook, dat scheelt 3 maanden! dat soort uitspraken van hem maakt me nu ook zo boos. Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Maar ik snap mannen ook niet, waarom zoveel mooie woorden en dan dit? het is echt qua type geen player of zo, maar wellicht teveel op de roze wolk?
Qua tips zou ik graag zien van vrouwen bij wie de partner ook negatief tegenover zwangerschap staan. hoe hebben jullie het aangepakt, praten, met rust laten, etc? want ik heb geen idee! thanks
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er op korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!
Ik ben me zeer bewust van de situatie voor zijn kinderen, ik denk zeker niet alleen aan mezelf, en heb ook al behoorlijk wat tijd en energie aan de kinderen besteed (met plezier trouwens). Heb ook gezegd dat we nu niet overhaast moeten samenwonen etc.die consequentie neem ik.
En wat betreft Kerst, ja dat vind ik ook, dat scheelt 3 maanden! dat soort uitspraken van hem maakt me nu ook zo boos. Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Maar ik snap mannen ook niet, waarom zoveel mooie woorden en dan dit? het is echt qua type geen player of zo, maar wellicht teveel op de roze wolk?
Qua tips zou ik graag zien van vrouwen bij wie de partner ook negatief tegenover zwangerschap staan. hoe hebben jullie het aangepakt, praten, met rust laten, etc? want ik heb geen idee! thanks
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er op korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!
donderdag 29 september 2011 om 14:25
quote:Cici25 schreef op 29 september 2011 @ 14:21:
Wat ontzettend dom en naief van jullie allebei zeg! Na een relatie van 6 weken te hebben al aan kinderen beginnen? Absurd!
Dan ben je dus 38 jaar en dan sta je zo in het leven... diep triest. Mijn tip? Ga eens serieus over abortus nadenken. Zo kun je toch geen kind opvoeden. Als je niks zinnigs te zeggen hebt kun je beter je piehole dichthouden.
Wat ontzettend dom en naief van jullie allebei zeg! Na een relatie van 6 weken te hebben al aan kinderen beginnen? Absurd!
Dan ben je dus 38 jaar en dan sta je zo in het leven... diep triest. Mijn tip? Ga eens serieus over abortus nadenken. Zo kun je toch geen kind opvoeden. Als je niks zinnigs te zeggen hebt kun je beter je piehole dichthouden.
donderdag 29 september 2011 om 14:25
quote:natalie01 schreef op 29 september 2011 @ 14:17:
Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Correctie: hij liet zich meeslepen, jij zit al maanden een baby te plannen. En enkele maanden geleden schreef je dat je een kind wilde met een (bij voorkeur homo) man met wie er geen gevoelens speelde, zodat je kind wel een vader zou hebben maar er geen zaken als jaloezie e.d. zouden spelen.
Dus nogmaals: vanwaar die haast?
Hij liet zich meeslepen, ik liet me meeslepen en nu is er deze situatie maar ik loop niet weg, hij wel. Maar als ik ruzie ga maken komen we echt niet dichter bij elkaar dus ik probeer me rustig te houden en te blijven luisteren want ik wil graag dat het goed komt, sowieso ook als stel, zeg maar. Ik zou het kindje evt alleen willen opvoeden maar dat is zeker niet mijn eerste keuze. Ik wil juist graag een gezin met een man waar ik van houd en andersom. Ik heb wel vertrouwen dat ik het alleen kan, daarom wil ik geen abortus, maar ik wil het heel graag met hem doen.
Dus het was geen kwestie van: als ik maar zwanger wordt, de rest zie ik wel. Nee, ik wil het samen.
Correctie: hij liet zich meeslepen, jij zit al maanden een baby te plannen. En enkele maanden geleden schreef je dat je een kind wilde met een (bij voorkeur homo) man met wie er geen gevoelens speelde, zodat je kind wel een vader zou hebben maar er geen zaken als jaloezie e.d. zouden spelen.
Dus nogmaals: vanwaar die haast?
Ga in therapie!
donderdag 29 september 2011 om 14:26
quote:muismiem schreef op 29 september 2011 @ 14:24:
[...]
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!Precies dit, goede post!
[...]
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!Precies dit, goede post!
donderdag 29 september 2011 om 14:28
quote:muismiem schreef op 29 september 2011 @ 14:24:
[...]
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!Goeie post!
[...]
Hmm, misschien komt het allemaal vanzelf wel goed!
Ja, jullie zijn er wild enthousiast en weinig nadenkend ingesprongen. En dat is niet slim want jullie kennen elkaar nog helemaal niet goed. Dat merk je nu zelf al, nu je zijn reactie niet begrijpt. Er is tussen jullie nog erg veel aan elkaar te ontdekken.
Hoe dan ook, 't is zo. Je bent zwanger en je bent er blij mee. Hij is geschrokken. Mijn advies: blijf rustig, doe aardig tegen hem, en laat het onderwerp een paar dagen tot een week rusten. Wacht af tot hij erover begint. Dikke kans dat hij er korte termijn wel aan gewend is. En dikke kans dat jullie nog lang en gelukkig leven samen.
En misschien valt 't tegen en passen jullie toch echt helemaal niet bij elkaar. In dat geval sta je er grotendeels alleen voor. Klote, maar dat is 't risico van je eigen voortvarendheid. Maar ook dan: schouders eronder en er 't beste van maken. Succes!Goeie post!
donderdag 29 september 2011 om 14:29
quote:_Hertje_ schreef op 29 september 2011 @ 14:18:
Die kinderen houden gewoon hun vader hoor, je doet net alsof zij ze in de kelder op sluit oid, wat een onzin!
Beslist geen onzin.
Ik impliceer helemaal nergens dat ze in de kelder opgesloten gaan worden.
Wel dat ze ineens een vrouw in hun leven krijgen die ze nog amper kennen en met het krijgen van een broertje/zusje dit ineens in hun maag gesplitst krijgen.
Zonder te weten of het gaat klikken, zonder dat to weet of ze er mee om kan gaan.
Enig idee hoe onveilig dit kan voelen voor kinderen?
De zorgen..
Dat To en vriend hun eigen tempo aan houden wat al niet op 1 lijn ligt, de kinderen krijgen al helemaal geen eigen tempo om aan veranderingen te wennen.
Die kinderen houden gewoon hun vader hoor, je doet net alsof zij ze in de kelder op sluit oid, wat een onzin!
Beslist geen onzin.
Ik impliceer helemaal nergens dat ze in de kelder opgesloten gaan worden.
Wel dat ze ineens een vrouw in hun leven krijgen die ze nog amper kennen en met het krijgen van een broertje/zusje dit ineens in hun maag gesplitst krijgen.
Zonder te weten of het gaat klikken, zonder dat to weet of ze er mee om kan gaan.
Enig idee hoe onveilig dit kan voelen voor kinderen?
De zorgen..
Dat To en vriend hun eigen tempo aan houden wat al niet op 1 lijn ligt, de kinderen krijgen al helemaal geen eigen tempo om aan veranderingen te wennen.
