Thuis of in het ziekenhuis bevallen?

Christina87 schreef: ↑

09-11-2024 22:26

Bedankt voor jouw ervaring! Word je dan echt bij de vk in de auto gezet, ook als een eventuele partner mee gaat?

Ik vertrouw het ziekenhuis verder compleet! Mijn eerste bevalling was super relaxt, af en toe kwam er eens een arts kijken en ook al werd het medisch (baby in vruchtwater gepoept) bleef mijn eigen vk er gewoon bij, ook al had dit niet gehoeven. Na de bevalling en de controles inderdaad veel tijd alleen en binnen 2 uur stonden we weer buiten. Dus ik heb geen traumatisch iets mee gemaakt, ik vind het ziekenhuis gewoon zo verdomd ver. En hoewel ik ten alle tijde voor veiligheid zou gaan, dus wat moet, dat moet, staan de kosten van het poliklinisch bevallen mij ook wel erg tegen. Als alles toch goed gaat, kan het net zo goed gratis thuis! Maar nogmaals, veiligheid voorop, ik ga niet mijn leven of dat van de baby in gevaar brengen voor geld.

Mijn vk vertelde dat ze met haar plakkaten in de auto net iets meer privileges had als een "normale" auto dus vandaar dat wij dan bij haar zouden instappen. Zij mocht haar auto op een artsenplek neerzetten bijvoorbeeld

Christina87 schreef: ↑

09-11-2024 22:29

Klopt, die is er inderdaad niet. Dat zei mijn vk ook, er is daar niemand om een bevalling of spoedkeizersnede te doen. En echt, dat snap ik. Maar altijd als ik naar het ziekenhuis moet kan het nooit bij deze want zowat elke afdeling is zo onderhand gesloten. Mijn hormonen denken nu vooral: sloop dat hele ziekenhuis gewoon als je er toch nooit heen kan, haha. Dan ben ik natuurlijk enorm dramatisch omdat het mij gewoon niet goed uit komt nu. Maar ik snap echt wel dat er personeelstekort is in de zorg. Voor nu vind ik het gewoon ruk en kijk ik enorm tegen de bevalling op, want ‘wat als..’

Ohhh vrouw, niet doen! Ik zou dit echt met je vk bespreken en het jezelf makkelijk maken als die angst er zo in zit....
Vluchttassie klaar, oppas geregeld voor het moment supreme en je als een prinses naar het betreffende ziekenhuis laten rijden zodra het zover is

Christina87 schreef: ↑

09-11-2024 22:34

Haha! Nee dat moet je zeker niet willen! En ik wil zeker ook bevallen daar waar er kennis is, want laten we eerlijk zijn, ik heb die kennis zeer zeker niet!

Je hebt me in ieder geval even aan het lachen gemaakt, haha!

Missie geslaagd, yes!

Wombat schreef: ↑

09-11-2024 21:56

Maar mijn vermoeden is dat veel vrouwen die denken dat ze anders overleden zouden zijn dat niet zouden zijn. Of omdat ze thuis die complicatie niet gekregen zouden hebben, of omdat ze anders wel op tijd in het ziekenhuis zouden zijn beland.

Een ontspannen bevalling is overigens niet een soort van fijne bonus voor de moeder die verder irrelevant is. Een ontspannen moeder betekent een vlottere bevalling met minder kans op een ingreep en daarmee een gezondere start voor de baby.

Verder vind ik overigens dat iedereen moet bevallen waar diegene dat het liefste doet, dit is enkel een poging tot een fact check.

Ik heb dit destijds uitgezocht toen ik zwanger was van de eerste. Er wordt vaak gezegd als ik thuis was geweest, dan was ik er nu niet meer geweest: en toen dacht ik, dan zouden er dus heel veel vrouwen overlijden in Nederland. Dit bleek dus niet zo te zijn. Het merendeel van de vrouwen wat overlijdt tijdens de bevalling, zijn vrouwen die al een aandoening hebben en hoog risico zijn (rond 2015).

Ik wilde pertinent geen pijnbestrijding en als het kon thuis bevallen. De 2e werd medisch en moest in het zkh. Ik vond het een verschrikking. Aan de ene kant was ik blij dat ik er was, want de verloskundige was nooit op tijd geweest (al hadden we dat scenario van te voren wel al besproken). Maar de zorg zelf vond ik echt ondermaats.

Mijn 3e bevalling was thuis en is herstellend geweest voor het trauma wat ik bij de 2e opliep in het zkh. Ik had ook een praktijk wat daarin goed meedacht.

De 3e was ook bijna medisch, maar ik was zo snel bevallen bij de 2e dat ik in overleg thuis mocht bevallen. De extra controles konden thuis ook gedaan worden.

1 x in het ziekenhuis bevallen en daarna gezegd dat ik dat nooit weer zou doen (tenzij ik een medische indicatie zou hebben). Daarna 2 x thuis bevallen, en daar heb ik prachtige herinneringen aan, dat waren echt mooie bevallingen. Thuis bevallen heeft voor mij echt iets magisch. Ik vind het zo mooi dat het thuis allemaal kan, en zie eigenlijk ook geen nadelen. Behalve dat je als er spoed is of als je pijn bestrijding wilt, je alsnog naar het ziekenhuis moet gaan. Maar dat is een risico dat je moet afwegen, of je dat aan durft.
Het gaat vaker goed dan niet goed!

Hoi ik zit met hetzelfde probleem. Ben morgen 28 weken zwanger en bij mijn zoontje (4) wou ik graag thuis bevallen en moest ik op het laatste moment halsoverkop naar het ziekenhuis. Nou, toen brak ik even. Ook omdat ik al bijna 20 uur bezig was en ik wou staand/zittend bevallen, maar in het ziekenhuis werd ik op mijn rug gelegd met infuus voor oxytocine en na een hoop pijnlijke handelingen ook nog ingeknipt. Geen pretje. Ik was alle controle kwijt en helemaal niet relaxed.
Dit keer denk ik eraan om uit voorzorg maar naar het ziekenhuis te gaan en dan zou ik het liefst bevallen in een bevalbad zonder pijnbestrijding.

Christina87 schreef: ↑

09-11-2024 22:26

Bedankt voor jouw ervaring! Word je dan echt bij de vk in de auto gezet, ook als een eventuele partner mee gaat?

Ik vertrouw het ziekenhuis verder compleet! Mijn eerste bevalling was super relaxt, af en toe kwam er eens een arts kijken en ook al werd het medisch (baby in vruchtwater gepoept) bleef mijn eigen vk er gewoon bij, ook al had dit niet gehoeven. Na de bevalling en de controles inderdaad veel tijd alleen en binnen 2 uur stonden we weer buiten. Dus ik heb geen traumatisch iets mee gemaakt, ik vind het ziekenhuis gewoon zo verdomd ver. En hoewel ik ten alle tijde voor veiligheid zou gaan, dus wat moet, dat moet, staan de kosten van het poliklinisch bevallen mij ook wel erg tegen. Als alles toch goed gaat, kan het net zo goed gratis thuis! Maar nogmaals, veiligheid voorop, ik ga niet mijn leven of dat van de baby in gevaar brengen voor geld.

Mijn partner die reed achter de vk aan in onze auto. Mijn vk was echt duidelijk en snel met schakelen.
Mijn 1e bevalling was vrij snel gegaan (5 uur vanaf de eerste wee) en daarom hadden de vk’s van de praktijk al gezegd, direct bellen bij weeen.
Dat gedaan, thuisbevalling aan gedacht omdat het heel vlot ging, maar bij bloeddruk controle was het direct plan om zeep en eigenlijk bijna gaan.

Vk wilde mij dus ook echt in de auto hebben zodat ze mij onderweg kon monitoren, voor de ingang van het zkh geparkeerd en hop naar binnen. Vk is bij de bevalling gebleven uiteindelijk, ze wilde eigenlijk weer gaan toen bleek dat mijn zoontje er met 10/15 min zou zijn, toen is toch nog even gebleven.

En voor jou is een thuis bevalling nu misschien prima optie, maar gewoon nog weer je vragen aan de vk stellen

Nolanollie schreef: ↑

09-11-2024 22:05

En toch geven vk aan het heel erg fijn te vinden om een haalbaar bevalplan te zien. Nadruk ligt op haalbaar. Maar dat ze wel de wens van de moeder/ouders weten en daar zo goed mogelijk aan kunnen bijdragen

Ook dat is wisselend per ziekenhuis en verloskundige. Mijn eerste bevalling werd medisch en toen ik me meldde voor de inleiding en we alles doornamen slaakte de verloskundige een zucht van verlichting dat ik geen bevalplan had. Wat overigens niet wil zeggen dat ik nergens over had nagedacht hoor.

Tsja.
De bevalling van een van mijn kinderen verliep prima en normaal enzo. Niet leuk, niet zen, maar voor een bevalling oke.
Tot na een halfuurtje persen de hartslag van de baby wegviel. Zomaar.
Ik nog smeken of er alsjeblieft geen knip hoefde (want ze hielden de paniek totaal bij mij weg), maar mijn partner die de hartmonitor naar een flatline zag gaan, zei iets wat ik eigenlijk niet meekreeg omdat er toen al een gyn binnen kwam rennen, en zonder boe of ba knipte en beval te persen.
Vk duwde mee op mijn buik, baby kwam eruit zo blauw als een smurf en werd direct meegenomen.
Ik had nog niet helemaal door wat er gebeurd was, maar mijn partner heeft een behoorlijk traumatisch half uurtje gehad tot baby stabiel en voor zover het leek zonder schade aan de reusachtige computerwand lag.

Achteraf heb ik begrepen dat het snelle ingrijpen de levenskwaliteit van ons kind geres heeft. Als het niet het leven van ons kind was.
Ondertussen lag ik aan een infuus ivm veel bloedverlies.
Maar goed, dat zou bij een thuisbevalling niet nodig geweest zijn, want dan was die knip niet gezet, die hele hartslag misschien niet gemonitord en in bevallen van een stil kindje...

En dat is ook meteen mijn reden om perse in het ziekenhuis te willen bevallen: ik zou het mezelf nooit nooit kunnen vergeven als er iets met mijn kindje zou zijn wat 'misschien' voorkomen had kunnen worden door klinisch te bevallen. Net als dat mijn kinderen nooit niet never zonder autostoel vervoerd mochten worden. Ook niet 'heel even', op school, of bij oma. Sommige gevolgen zijn me te groot...
Ik zou het mezelf eeuwig kwalijk nemen.

En bij de andere kinderen kwam daar nog bij dat ik het ook aan hen verplicht was om te zorgen dat hun moeder geen onnodig risico liep.

Overigens heb ik in mijn bevalplannen duidelijk aangegeven minimaal tot geen toucheren, alleen hoogst nodige personeel in de kamer, en na ervaring van het kindje dat op de ic kwam: geen enkele niet-spoed handeling toegestaan zonder overleg met een van de ouders.
(Kind had zijn eerste fles gehad toen partner even bij mij durfde te checken omdat kind eindelijk stabiel was. En werd later zomaar eerste keer in bad gedaan zonder dat wij het ook maar wisten)
Altijd zeer serieus genomen en gerespecteerd.
Verder geen dingen over licht, muziek in bevalplan. Wel voorkeurshouding bij baren, maar ook dat als wenselijk ik daarvan af kon wijken.
IC kindje snel in bed getrokken, andere kinderen overigens gelanceerd voor ik überhaupt een fatsoenlijke houding aan kon nemen.
En man, wat was ik bij die lanceringen blij dat ik niet thuis was. De sporen zaten overal.

Daarna lekker douchen in het ziekenhuis, uit bed stappen en flatsen bloed en stolsels verliezen onderweg, en bij jezelf juichen dat dat niet thuis op de vloerbedekking lag. Ik de douche niet schoon hoefde te maken, en stapte na de douche schoon en fris in een schoon bed met baby of in de auto naar huis.

Ik griezel nu nog van hoe mijn slaapkamer eruit gezien zou hebben bij thuisbevallingen.
(Plus dat er dan kinderen tegen het voeteneind van het bed geknald zouden zijn, ik kan Echt Hard babys uitwerpen, en ze kwamen altijd op het moment dat de verpleeg of verloskundige had gezegd 'duurt nog wel even, ik kom straks terug', en ik dan tegen man zei: Komt NU! RENNEN! En hij de eerste verpleegkundige van de gang brulde die hij zag. (Nooit degene die zei straks terug te komen) Die dan net die baby kon opvangen. Had ik al gezegd dat ik babys lanceer? Nee? Nou bij deze)

Avocadeau schreef: ↑

10-11-2024 00:11

Tsja.
De bevalling van een van mijn kinderen verliep prima en normaal enzo. Niet leuk, niet zen, maar voor een bevalling oke.
Tot na een halfuurtje persen de hartslag van de baby wegviel. Zomaar.
Ik nog smeken of er alsjeblieft geen knip hoefde (want ze hielden de paniek totaal bij mij weg), maar mijn partner die de hartmonitor naar een flatline zag gaan, zei iets wat ik eigenlijk niet meekreeg omdat er toen al een gyn binnen kwam rennen, en zonder boe of ba knipte en beval te persen.
Vk duwde mee op mijn buik, baby kwam eruit zo blauw als een smurf en werd direct meegenomen.
Ik had nog niet helemaal door wat er gebeurd was, maar mijn partner heeft een behoorlijk traumatisch half uurtje gehad tot baby stabiel en voor zover het leek zonder schade aan de reusachtige computerwand lag.

Achteraf heb ik begrepen dat het snelle ingrijpen de levenskwaliteit van ons kind geres heeft. Als het niet het leven van ons kind was.
Ondertussen lag ik aan een infuus ivm veel bloedverlies.
Maar goed, dat zou bij een thuisbevalling niet nodig geweest zijn, want dan was die knip niet gezet, die hele hartslag misschien niet gemonitord en in bevallen van een stil kindje...

En dat is ook meteen mijn reden om perse in het ziekenhuis te willen bevallen: ik zou het mezelf nooit nooit kunnen vergeven als er iets met mijn kindje zou zijn wat 'misschien' voorkomen had kunnen worden door klinisch te bevallen. Net als dat mijn kinderen nooit niet never zonder autostoel vervoerd mochten worden. Ook niet 'heel even', op school, of bij oma. Sommige gevolgen zijn me te groot...
Ik zou het mezelf eeuwig kwalijk nemen.

En bij de andere kinderen kwam daar nog bij dat ik het ook aan hen verplicht was om te zorgen dat hun moeder geen onnodig risico liep.

Overigens heb ik in mijn bevalplannen duidelijk aangegeven minimaal tot geen toucheren, alleen hoogst nodige personeel in de kamer, en na ervaring van het kindje dat op de ic kwam: geen enkele niet-spoed handeling toegestaan zonder overleg met een van de ouders.
(Kind had zijn eerste fles gehad toen partner even bij mij durfde te checken omdat kind eindelijk stabiel was. En werd later zomaar eerste keer in bad gedaan zonder dat wij het ook maar wisten)
Altijd zeer serieus genomen en gerespecteerd.
Verder geen dingen over licht, muziek in bevalplan. Wel voorkeurshouding bij baren, maar ook dat als wenselijk ik daarvan af kon wijken.
IC kindje snel in bed getrokken, andere kinderen overigens gelanceerd voor ik überhaupt een fatsoenlijke houding aan kon nemen.
En man, wat was ik bij die lanceringen blij dat ik niet thuis was. De sporen zaten overal.

Daarna lekker douchen in het ziekenhuis, uit bed stappen en flatsen bloed en stolsels verliezen onderweg, en bij jezelf juichen dat dat niet thuis op de vloerbedekking lag. Ik de douche niet schoon hoefde te maken, en stapte na de douche schoon en fris in een schoon bed met baby of in de auto naar huis.

Ik griezel nu nog van hoe mijn slaapkamer eruit gezien zou hebben bij thuisbevallingen.
(Plus dat er dan kinderen tegen het voeteneind van het bed geknald zouden zijn, ik kan Echt Hard babys uitwerpen, en ze kwamen altijd op het moment dat de verpleeg of verloskundige had gezegd 'duurt nog wel even, ik kom straks terug', en ik dan tegen man zei: Komt NU! RENNEN! En hij de eerste verpleegkundige van de gang brulde die hij zag. (Nooit degene die zei straks terug te komen) Die dan net die baby kon opvangen. Had ik al gezegd dat ik babys lanceer? Nee? Nou bij deze)

Vreselijk hoe het met je eerste kindje ging, gelukkig is dat goed afgelopen. Maar het is niet zo dat dat thuis de hartslag van de baby niet gemonitord wordt hoor. En ook je verhaal over zelf de douche poetsen; dat doe je natuurlijk niet zelf maar de kraamzorg. Ook word je thuis juist minder alleen gelaten. In het ziekenhuis hebben verloskundigen en verpleegkundigen meerdere bevallingen tegelijk vaak, dus moeten ze heen en weer. Thuis is de verloskundige (en kraam) er helemaal voor jou en dus zouden ze wel op tijd zijn om je baby op te vangen.

Het is je goed recht dat jij het ziekenhuis wil alleen dit soort redenaties zijn niet perse helpend voor anderen. Die denken nu; ohnee, thuis vliegt mijn baby tegen de muur aan! Wat natuurlijk onzin is.

Tsja, Het waren gewoon mijn gedachten, ik zou de zooi thuis moeilijker los kunnen laten weet ik. Irreëel misschien, maar voor mij dus van waarde.
Net als de verhalen van verloskundigen die pas komen/blijven als het bijna zover is.
Na mijn eerste (gewoon gelanceerd hoor, de blauwe baby was pas later in de rij) was dat voor mij gewoon horror scenario. Omdat er blijkbaar 3 minuten kunnen zitten tussen 'nou, de weeën zijn nog onregelmatig, 6 cm ontsluiting' en 'baby. NU!'

zussel schreef: ↑

10-11-2024 08:05

Vreselijk hoe het met je eerste kindje ging, gelukkig is dat goed afgelopen. Maar het is niet zo dat dat thuis de hartslag van de baby niet gemonitord wordt hoor. En ook je verhaal over zelf de douche poetsen; dat doe je natuurlijk niet zelf maar de kraamzorg. Ook word je thuis juist minder alleen gelaten. In het ziekenhuis hebben verloskundigen en verpleegkundigen meerdere bevallingen tegelijk vaak, dus moeten ze heen en weer. Thuis is de verloskundige (en kraam) er helemaal voor jou en dus zouden ze wel op tijd zijn om je baby op te vangen.

Het is je goed recht dat jij het ziekenhuis wil alleen dit soort redenaties zijn niet perse helpend voor anderen. Die denken nu; ohnee, thuis vliegt mijn baby tegen de muur aan! Wat natuurlijk onzin is.

Nou dat.
Ik heb twee stortbevallingen thuis gehad en dat heeft geen enkele sporen achtergelaten hoor.
En ik hoefde alleen maar naar de douche te wandelen, toen ik er weer uitkwam kon ik in een vers opgemaakt bedje stappen en werd ondertussen mijn douche gepoetst door de kraamhulp.
Ik was juist weer blij dat ik niet al puffend in de auto moest, en al puffend van de naweeen met een maxicosi met baby weer terug in de auto hoefde daarna. Heerlijk.

Severus_Snape schreef: ↑

09-11-2024 23:05

Ook dat is wisselend per ziekenhuis en verloskundige. Mijn eerste bevalling werd medisch en toen ik me meldde voor de inleiding en we alles doornamen slaakte de verloskundige een zucht van verlichting dat ik geen bevalplan had. Wat overigens niet wil zeggen dat ik nergens over had nagedacht hoor.

Ik ben bevallen van voor de bevalplannen, maar als iets niet te plannen valt zijn het bevallingen.
Ik flipte compleet op de sinaasappellucht van de sinaasappel die mijn toen partner at en het feit dat hij de trui droeg die ik het allerleukst vond. Die moest dus uit. Verder heeft hij uren zitten klappertanden en kapot gegaan van de honger

Verder boeide het allemaal in het geheel niet, maar die 2 dingen heb ik echt een drama van gemaakt

Avocadeau, Ik had ook zulke bevallingen. De tweede was medisch, en Ik had in het ziekenhuis gezegd dat het de eerste keer zo gegaan was. Bevalling ging precies zoals jij beschrijft. Omdat de klinisch verloskundige net geconstateerd had dat ik pas op 6cm zat , zei ze dat het niet kon kloppen dat de baby eraan kwam, en ze liep de kamer uit. De baby kwam dus wel echt.

De derde was thuis, met mijn eigen verloskundige. Die nam mijn eerdere snelle bevalverhaal wel serieus. Ook al leek het allemaal rustig, ze bleef. Heel terecht, want ook die baby kwam ineens ontzettend snel.

Allebei de bevallingen zijn goed afgelopen, dus wat dat betreft maakte het weinig uit. Die ziekenhuisbevalling vond ik door de klinisch verloskundige die me niet serieus nam, vervelend.

Honingbij_ schreef: ↑

12-11-2024 09:51

Nou dat.
Ik heb twee stortbevallingen thuis gehad en dat heeft geen enkele sporen achtergelaten hoor.
En ik hoefde alleen maar naar de douche te wandelen, toen ik er weer uitkwam kon ik in een vers opgemaakt bedje stappen en werd ondertussen mijn douche gepoetst door de kraamhulp.
Ik was juist weer blij dat ik niet al puffend in de auto moest, en al puffend van de naweeen met een maxicosi met baby weer terug in de auto hoefde daarna. Heerlijk.

Zelfde ervaring. Bij de eerste thuisbevalling hadden we vaste vloerbedekking. Daar kwam een bloedvlek in. Weggepoetst door de kraamhulp nog voor ik het gezien had.

Moiren schreef: ↑

12-11-2024 09:52

Ik ben bevallen van voor de bevalplannen, maar als iets niet te plannen valt zijn het bevallingen.
Ik flipte compleet op de sinaasappellucht van de sinaasappel die mijn toen partner at en het feit dat hij de trui droeg die ik het allerleukst vond. Die moest dus uit. Verder heeft hij uren zitten klappertanden en kapot gegaan van de honger

ik kon geen geluid hebben en geen licht
dus mijn liefhebbende partner zat in het donker, heel stil te zijn

Lila-Linda schreef: ↑

12-11-2024 10:06

ik kon geen geluid hebben en geen licht
dus mijn liefhebbende partner zat in het donker, heel stil te zijn

Glutenvrijer, wat fijn dat de verloskundige jou zo serieus nam! Kan me indenken dat het daardoor relaxter was!

En ja jongens, ik weet heus dat de meeste huizen na een bevalling geen make-over hoeven. En het zal vast hormonaal geweest zijn.
Maar IK werd er gewoon relaxed van dat ik dat stukje helemaal los kon laten. Ik zat thuis al steeds ruim voor het einde op zo'n matje uit het kraampakket.
Terwijl mijn vliezen nog nooit uit zichzelf gebroken zijn.

Als er een kind moet spugen parkeer ik dat kind ook in een slaapkamer zonder vaste vloerbedekking. (Ze hebben de gave om de emmer net te missen, of onder het lopen naar de wc alvast te beginnen, of zich al spugend om te draaien of... )

Avocadeau schreef: ↑

12-11-2024 10:10

Glutenvrijer, wat fijn dat de verloskundige jou zo serieus nam! Kan me indenken dat het daardoor relaxter was!

En ja jongens, ik weet heus dat de meeste huizen na een bevalling geen make-over hoeven. En het zal vast hormonaal geweest zijn.
Maar IK werd er gewoon relaxed van dat ik dat stukje helemaal los kon laten. Ik zat thuis al steeds ruim voor het einde op zo'n matje uit het kraampakket.
Terwijl mijn vliezen nog nooit uit zichzelf gebroken zijn.

Als er een kind moet spugen parkeer ik dat kind ook in een slaapkamer zonder vaste vloerbedekking. (Ze hebben de gave om de emmer net te missen, of onder het lopen naar de wc alvast te beginnen, of zich al spugend om te draaien of... )

En dat is natuurlijk waar het uiteindelijk om gaat: als het ziekenhuis voor jou beter was, moest je daar gewoon ook zijn. Mijn ervaring is dat de onderbouwing die je daarvoor geeft, niet altijd klopt. Misschien is het dan gewoon beter niet zo’n onderbouwing te zoeken, en het te houden bij waar het echt om ging: dat jij in het ziekenhuis beter los kon laten.

Ik ben 3x thuis bevallen. De eerste keer wilde ik eigenlijk naar het ziekenhuis (nou ja, mijn man stond daarop, want thuis bevallen leek hem horror). Mij maakte het niet zoveel uit, dus voor zijn gemoedsrust had ik daar mee ingestemd.
Maar het ging zo snel. Toen de verloskundige er was had ik al 8 cm ontsluiting en toen was mijn man nog niet eens thuis en ik wilde helemaal nergens meer naar toe.
Die bevalling verliep dus heel vlot en zonder schade voor wie dan ook, dus bij de tweede en derde had mijn man er ook geen bezwaar meer tegen om het thuis te doen.

Tweede kwam veel te laat en zou ingeleid worden, maar is de avond daarvoor gelukkig nog uit zichzelf geboren en ook thuis in een stortbevalling. Ik kwam mijn verloskundige toevallig onlangs tegen en ze wist bijna 16 jaar later nog precies hoe ze had moeten duiken om hem op te vangen (ik zat op de baarkruk met 4 cm ontsluiting en een weeënstorm en ineens kwam hij naar buiten zeilen).

En de derde ging echt keurig volgens het boekje. Hij kwam netjes op tijd, overdag, met 39 weken, ik was in goede gezondheid, bevalling bouwde deze keer vrij rustig op en duurde maar liefst 4 uur, voor mijn gevoel een eeuwigheid, vergeleken bij de andere twee.

Het ziekenhuis is overigens bij ons vandaan ook ongeveer 20 minuten rijden. Ik heb het wel elke keer met de verloskundige overlegd of het verantwoord was om thuis te bevallen. Ik bedoel, ik kan het wel prettig vinden, maar de veiligheid gaat natuurlijk altijd voor.

Onze zoon ademde niet bij de geboorte, wat waren we blij dat er meteen een team was om hem op te vangen en dat alles goed is gekomen!! Ik zou na deze ervaring ook niet thuis durven te bevallen.

zussel schreef: ↑

10-11-2024 08:05

Vreselijk hoe het met je eerste kindje ging, gelukkig is dat goed afgelopen. Maar het is niet zo dat dat thuis de hartslag van de baby niet gemonitord wordt hoor. En ook je verhaal over zelf de douche poetsen; dat doe je natuurlijk niet zelf maar de kraamzorg. Ook word je thuis juist minder alleen gelaten. In het ziekenhuis hebben verloskundigen en verpleegkundigen meerdere bevallingen tegelijk vaak, dus moeten ze heen en weer. Thuis is de verloskundige (en kraam) er helemaal voor jou en dus zouden ze wel op tijd zijn om je baby op te vangen.

Het is je goed recht dat jij het ziekenhuis wil alleen dit soort redenaties zijn niet perse helpend voor anderen. Die denken nu; ohnee, thuis vliegt mijn baby tegen de muur aan! Wat natuurlijk onzin is.

Je slaat even het stuk over dat baby gelijk medische zorg heeft gekregen na de geboorte die de baby thuis niet had kunnen ontvangen.

Dat kan dus een groot verschil maken in de levenskwaliteit van het hele verdere leven van de baby.