Zwanger
alle pijlers
Thuis of in het ziekenhuis bevallen?
zondag 27 oktober 2024 om 07:15
Goedemorgen allemaal! Ik loop al jaren mee op dit forum maar ik kom niet meer in mijn oude account, helaas.
Zoals de titel zegt, thuis of in het ziekenhuis bevallen?
Bij mijn vorige bevalling (de eerste), was dat in het ziekenhuis omdat ik dit zelf wilde. Het idee van artsen dichtbij leek mij veiliger voor mij en de baby.
Nu heb ik al een kind rondlopen natuurlijk en heb ik het idee dat een thuisbevalling ‘makkelijker’ zou zijn.
Ik heb al veel op Google opgezocht maar ik denk toch dat ik liever ervarings verhalen hoor. Dit mogen uiteraard ook horror verhalen zijn, ik wil me echt goed voorbereiden.
Mocht het van belang zijn; het dichtstbijzijnde ziekenhuis die bevallingen doet is 20 minuten rijden. Het ziekenhuis wat hier om de hoek zit doet geen bevallingen meer. Ik moet nog even navragen of dit in geval van spoed ook zo is.
Alvast bedankt voor alle reacties!
Zoals de titel zegt, thuis of in het ziekenhuis bevallen?
Bij mijn vorige bevalling (de eerste), was dat in het ziekenhuis omdat ik dit zelf wilde. Het idee van artsen dichtbij leek mij veiliger voor mij en de baby.
Nu heb ik al een kind rondlopen natuurlijk en heb ik het idee dat een thuisbevalling ‘makkelijker’ zou zijn.
Ik heb al veel op Google opgezocht maar ik denk toch dat ik liever ervarings verhalen hoor. Dit mogen uiteraard ook horror verhalen zijn, ik wil me echt goed voorbereiden.
Mocht het van belang zijn; het dichtstbijzijnde ziekenhuis die bevallingen doet is 20 minuten rijden. Het ziekenhuis wat hier om de hoek zit doet geen bevallingen meer. Ik moet nog even navragen of dit in geval van spoed ook zo is.
Alvast bedankt voor alle reacties!
dinsdag 12 november 2024 om 19:46
En dat ik anders een kindje minder in huis zou hebben?Glutenvrijer schreef: ↑12-11-2024 10:17En dat is natuurlijk waar het uiteindelijk om gaat: als het ziekenhuis voor jou beter was, moest je daar gewoon ook zijn. Mijn ervaring is dat de onderbouwing die je daarvoor geeft, niet altijd klopt. Misschien is het dan gewoon beter niet zo’n onderbouwing te zoeken, en het te houden bij waar het echt om ging: dat jij in het ziekenhuis beter los kon laten.
Klein detail hoor.
dinsdag 12 november 2024 om 21:37
Dat sla ik niet over, ik ben blij dat ze in het ziekenhuis was en het kind nog leeft. Maar dat wil toch niet zeggen dat je verdere dingen kan noemen die niet kloppen en anderen bang maken?Goudglitter schreef: ↑12-11-2024 19:35Je slaat even het stuk over dat baby gelijk medische zorg heeft gekregen na de geboorte die de baby thuis niet had kunnen ontvangen.
Dat kan dus een groot verschil maken in de levenskwaliteit van het hele verdere leven van de baby.
- Hartslag wordt thuis niet gemonitord - zeker wel
- Het wordt thuis een bloedbende - hoeft absoluut niet en je ruimt het ook niet zelf op
- De verloskundige zou niet op tijd zijn - thuis hoeven ze niet naar 3 kamers te rennen voor 3 bevallingen.
dinsdag 12 november 2024 om 21:52
Volgens mij zei ik dat ik niet wist of dat thuis gebeurde, dat IK blij was dat ik die bende niet thuis had, en of je verloskundige er de gehele tijd bij kan zijn is ook afwachten hoeveel partussen er op dat moment zijn en hoe ze het inschatten.
Ik maak niemand bang, ik vertel mijn beleving.
Ieder mag zijn eigen keuze maken, en ik vind het helemaal fijn voor de mensen die thuis bevallen en daar gelukkig mee zijn.
Maar wil je niet net doen of mijn gedachten en gevoel toen niet waar waren?
Voor een ander zullen ze onzinnig lijken, maar dit was wat ik dacht en voelde.
Jij denkt anders. Helemaal prima.
Ik ben blij met mijn keuze toen. En misschien was thuis net zo gemakkelijk, schoon, vol zorg geweest.
Ik weet alleen dat ik bij de bevallingen dacht wat ik dacht. En ik ontzettend dankbaar ben dat er een gyneacoloog en team kinderartsen binnen handbereik waren bij het ene kind dat niet gelanceerd werd.
Ik maak niemand bang, ik vertel mijn beleving.
Ieder mag zijn eigen keuze maken, en ik vind het helemaal fijn voor de mensen die thuis bevallen en daar gelukkig mee zijn.
Maar wil je niet net doen of mijn gedachten en gevoel toen niet waar waren?
Voor een ander zullen ze onzinnig lijken, maar dit was wat ik dacht en voelde.
Jij denkt anders. Helemaal prima.
Ik ben blij met mijn keuze toen. En misschien was thuis net zo gemakkelijk, schoon, vol zorg geweest.
Ik weet alleen dat ik bij de bevallingen dacht wat ik dacht. En ik ontzettend dankbaar ben dat er een gyneacoloog en team kinderartsen binnen handbereik waren bij het ene kind dat niet gelanceerd werd.
dinsdag 12 november 2024 om 22:22
Verloskundigen monitoren thuis ook de hartslag en kunnen ook een knip zetten en een pasgeboren baby zuurstof geven. De bevalling die je gehad hebt, klinkt heel ingrijpend, maar tenzij er nog meer speelde dan je al beschreven hebt, niet als een bevalling waarvoor een vk thuis niet ook snel kan ingrijpen.
dinsdag 12 november 2024 om 22:34
Bij de eerste wilde ik in het ziekenhuis bevallen maar mocht ook niet thuis bevallen omdat het overgrote gedeelte van de eerste bevallingen alsnog eindigt in het ziekenhuis volgens mijn verloskundige.
Bij de tweede was ik medisch want de p-lijn boog af.
Bij de derde wilde ik graag thuis in een bevalbad maar toen kreeg mijn man lichtelijk een paniekaanval.
die zag dat helemaal niet zitten. Puntje bij paaltje braken mijn vliezen en kreeg ik geen weeen en was ik wederom medisch.
Ik weet dus helaas niet hoe het is om thuis te bevallen.
Bij de tweede was ik medisch want de p-lijn boog af.
Bij de derde wilde ik graag thuis in een bevalbad maar toen kreeg mijn man lichtelijk een paniekaanval.
die zag dat helemaal niet zitten. Puntje bij paaltje braken mijn vliezen en kreeg ik geen weeen en was ik wederom medisch.Ik weet dus helaas niet hoe het is om thuis te bevallen.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
dinsdag 12 november 2024 om 22:35
Bevalling zelf was totaal niet ingrijpend.
Ze hebben alle paniek fantastisch bij me weggehouden.
En misschien had een verloskundige dat gekund.
Van mijn man en de kinderarts heb ik achteraf anders begrepen. Maar ik was er niet bij.
Dus misschien heb je helemaal gelijk.
Ik ben heel blij dat we het niet hebben hoeven uitvinden.
Ze hebben alle paniek fantastisch bij me weggehouden.
En misschien had een verloskundige dat gekund.
Van mijn man en de kinderarts heb ik achteraf anders begrepen. Maar ik was er niet bij.
Dus misschien heb je helemaal gelijk.
Ik ben heel blij dat we het niet hebben hoeven uitvinden.
dinsdag 12 november 2024 om 22:38
Ik woon in het buitenland waar een thuisbevalling niet echt normaal is dus gewoon voor het ziekenhuis gegaan, net als 90% van de mensen hier.
Maar.. door alle verhalen die je leest over "als je naar het ziekenhuis gaat, stoppen de weeën, je zit niet meer in je bubbel etc" was ik dus heel bang dat ik naar het ziekenhuis ging en het zou stoppen. Ben bij de eerste best laat naar het ziekenhuis gegaan. Met vrij heftige weeën 20 minuten in de auto. (Elke 4 minuten) Hier heb je geen verloskundige die thuis kijkt hoe ver je bent. Ik had dus al 5 cm en 3.5 uur later was zij er. Persweeën kwamen niet opgang dus was 1.5 uur aan het persen en kwam hij zonder knip maar met de kiwi en waren we heel blij dat ik aan het ctg lag. De baby moest eruit.
De tweede keer was ik dus beter voorbereid en ben ik veel eerder gegaan. Niet met hele sterke weeën in de auto en had pas 2-3 cm.. de weeën kwamen ook redelijk snel, om de 5 minuten maar waren echt nog goed te doen. en toch was hij er 1.5 uur later al, drie keer persen en in bad bevallen. ( ze wilden mij nu wel naar huis sturen en dachten dat de baby pas 9 uur later zou komen
)
Ik zou willen dat ik bij de eerste niet zo bang was geweest dat de weeën zouden stoppen.
Maar ik vond 20 minuten in de auto bij de eerste vreselijk en bij de tweede echt geen probleem..
Dus als je met spoed naar het ziekenhuis moet en je zit in de laatste fase van de bevalling.. dan lijkt mij dat echt vreselijk en zijn die 20 minuten lang..
En ik vond het heel fijn dat ik in het ziekenhuis in mijn bubbel zat en onze dochter in goede handen was. Niet dat we daar ook nog over moesten nadenken. Als we thuis waren bevallen en zij was er ook geweest, had ik toch minder in mijn bubbel gezeten. Ook al sliep ze..
Edit: ook was bij mij zeker de verloskundige te laat gekomen als we thuis waren geweest.
Het ging echt binnen een uur van 3 naar persweeën en de gynaecoloog in het ziekenhuis kwam al te laat. De verloskundige kwam net op tijd omdat mijn man hun riep.. ik wilde pijnstillers omdat ik niet verwachtte deze pijn nog langer vol te houden. Niet wetende dat ik al bij 10 cm was
hier is het normaal vanaf 5 cm een ctg te hebben tijdens de bevalling. Bij de eerste kreeg ik die dus om. Bij de tweede, aangezien ik nog bij die 3 cm zat, wilden ze die eerst doen toen mijn man de verloskundige riep. Nooit omgekeken want ja toen was de baby eral.
En de gynaecoloog zat daarna te klagen dat ze te laat was geroepen.
Maar.. door alle verhalen die je leest over "als je naar het ziekenhuis gaat, stoppen de weeën, je zit niet meer in je bubbel etc" was ik dus heel bang dat ik naar het ziekenhuis ging en het zou stoppen. Ben bij de eerste best laat naar het ziekenhuis gegaan. Met vrij heftige weeën 20 minuten in de auto. (Elke 4 minuten) Hier heb je geen verloskundige die thuis kijkt hoe ver je bent. Ik had dus al 5 cm en 3.5 uur later was zij er. Persweeën kwamen niet opgang dus was 1.5 uur aan het persen en kwam hij zonder knip maar met de kiwi en waren we heel blij dat ik aan het ctg lag. De baby moest eruit.
De tweede keer was ik dus beter voorbereid en ben ik veel eerder gegaan. Niet met hele sterke weeën in de auto en had pas 2-3 cm.. de weeën kwamen ook redelijk snel, om de 5 minuten maar waren echt nog goed te doen. en toch was hij er 1.5 uur later al, drie keer persen en in bad bevallen. ( ze wilden mij nu wel naar huis sturen en dachten dat de baby pas 9 uur later zou komen
)Ik zou willen dat ik bij de eerste niet zo bang was geweest dat de weeën zouden stoppen.
Maar ik vond 20 minuten in de auto bij de eerste vreselijk en bij de tweede echt geen probleem..
Dus als je met spoed naar het ziekenhuis moet en je zit in de laatste fase van de bevalling.. dan lijkt mij dat echt vreselijk en zijn die 20 minuten lang..
En ik vond het heel fijn dat ik in het ziekenhuis in mijn bubbel zat en onze dochter in goede handen was. Niet dat we daar ook nog over moesten nadenken. Als we thuis waren bevallen en zij was er ook geweest, had ik toch minder in mijn bubbel gezeten. Ook al sliep ze..
Edit: ook was bij mij zeker de verloskundige te laat gekomen als we thuis waren geweest.
Het ging echt binnen een uur van 3 naar persweeën en de gynaecoloog in het ziekenhuis kwam al te laat. De verloskundige kwam net op tijd omdat mijn man hun riep.. ik wilde pijnstillers omdat ik niet verwachtte deze pijn nog langer vol te houden. Niet wetende dat ik al bij 10 cm was
hier is het normaal vanaf 5 cm een ctg te hebben tijdens de bevalling. Bij de eerste kreeg ik die dus om. Bij de tweede, aangezien ik nog bij die 3 cm zat, wilden ze die eerst doen toen mijn man de verloskundige riep. Nooit omgekeken want ja toen was de baby eral. En de gynaecoloog zat daarna te klagen dat ze te laat was geroepen.
donderdag 14 november 2024 om 08:02
Inmiddels ben ik bevallen en moet zeggen, zò blij met het ziekenhuis.
Na 6 uurtjes zat ik thuis al op 6 cm. Echter bleef ik erop hangen. Vliezen gebroken na nog eens 3 uur maar de baby had in het vruchtwater gepoept..
3 uur later een ruggenprik. Nog steeds 6 cm.
9 uur later pas volledige ontsluiting en na 1,5 uur persen ben ik ingeknipt en is er een vacuumpomp gebruikt om hem eruit te halen omdat ze erachter kwamen dat ie net niet de draai kon maken.
Ik wilde absoluut geen ruggenprik en dergelijke, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.. Anders had ik het echt niet gered en waren ze over gegaan naar een keizersnede.
Maar wss speelt mijn angst en paniek ook wel een rol hoor! Het is denk ik echt persoonlijk.
Na 6 uurtjes zat ik thuis al op 6 cm. Echter bleef ik erop hangen. Vliezen gebroken na nog eens 3 uur maar de baby had in het vruchtwater gepoept..
3 uur later een ruggenprik. Nog steeds 6 cm.
9 uur later pas volledige ontsluiting en na 1,5 uur persen ben ik ingeknipt en is er een vacuumpomp gebruikt om hem eruit te halen omdat ze erachter kwamen dat ie net niet de draai kon maken.
Ik wilde absoluut geen ruggenprik en dergelijke, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.. Anders had ik het echt niet gered en waren ze over gegaan naar een keizersnede.
Maar wss speelt mijn angst en paniek ook wel een rol hoor! Het is denk ik echt persoonlijk.
donderdag 14 november 2024 om 13:00
Laat dat laatste maar weg, daar gaan de "bevallen als een baas" insta types heel goed op. Als jij immers maar gewoon veel vertrouwen in jezelf had gehad en nog 1000x keer diep gezucht had met je affirmatie kaartjes voor je neus had je het zonder ziekenhuis gedaan. En och wat erg hé, misschien hebben ze die ruggenprik wel opgedrongen, want ja die wilde je niet. Nou, ziehier. Je maakt je eigen trauma volgens deze types. En zij maar cursussen verkopen.xLuminous5 schreef: ↑14-11-2024 08:02Inmiddels ben ik bevallen en moet zeggen, zò blij met het ziekenhuis.
Na 6 uurtjes zat ik thuis al op 6 cm. Echter bleef ik erop hangen. Vliezen gebroken na nog eens 3 uur maar de baby had in het vruchtwater gepoept..
3 uur later een ruggenprik. Nog steeds 6 cm.
9 uur later pas volledige ontsluiting en na 1,5 uur persen ben ik ingeknipt en is er een vacuumpomp gebruikt om hem eruit te halen omdat ze erachter kwamen dat ie net niet de draai kon maken.
Ik wilde absoluut geen ruggenprik en dergelijke, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.. Anders had ik het echt niet gered en waren ze over gegaan naar een keizersnede.
Maar wss speelt mijn angst en paniek ook wel een rol hoor! Het is denk ik echt persoonlijk.
Anyways. Ik dwaal af omdat het mij weer irriteert. Het verexcuseren voor pijn, paniek en angst. Doodgewone gevoelens bij een bevalling.
donderdag 14 november 2024 om 13:16
Je leest je blijkbaar niet goed in over de cursus. De cursus is niet pro ziekenhuis of pro thuis, ze is juist pro “doe wat goed voelt en rock die bevalling of dat nu thuis of in het ziekenhuis is”.Lievelieve schreef: ↑14-11-2024 13:00Laat dat laatste maar weg, daar gaan de "bevallen als een baas" insta types heel goed op. Als jij immers maar gewoon veel vertrouwen in jezelf had gehad en nog 1000x keer diep gezucht had met je affirmatie kaartjes voor je neus had je het zonder ziekenhuis gedaan. En och wat erg hé, misschien hebben ze die ruggenprik wel opgedrongen, want ja die wilde je niet. Nou, ziehier. Je maakt je eigen trauma volgens deze types. En zij maar cursussen verkopen.
Anyways. Ik dwaal af omdat het mij weer irriteert. Het verexcuseren voor pijn, paniek en angst. Doodgewone gevoelens bij een bevalling.
donderdag 14 november 2024 om 14:00
Gefeliciteerd met je verse baby!xLuminous5 schreef: ↑14-11-2024 08:02Inmiddels ben ik bevallen en moet zeggen, zò blij met het ziekenhuis.
Na 6 uurtjes zat ik thuis al op 6 cm. Echter bleef ik erop hangen. Vliezen gebroken na nog eens 3 uur maar de baby had in het vruchtwater gepoept..
3 uur later een ruggenprik. Nog steeds 6 cm.
9 uur later pas volledige ontsluiting en na 1,5 uur persen ben ik ingeknipt en is er een vacuumpomp gebruikt om hem eruit te halen omdat ze erachter kwamen dat ie net niet de draai kon maken.
Ik wilde absoluut geen ruggenprik en dergelijke, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.. Anders had ik het echt niet gered en waren ze over gegaan naar een keizersnede.
Maar wss speelt mijn angst en paniek ook wel een rol hoor! Het is denk ik echt persoonlijk.
Alles goed met jou en kindje nu?
Klinkt alsof je een pittige bevalling achter de rug hebt. Met wat voor gevoel kijk je er nu op terug?
Fijn dat het voor jou goed was zo.
Was je vanaf het begin in het ziekenhuis, of heeft de baby de beslissing voor je gemaakt door in het vruchtwater te poepen?
donderdag 14 november 2024 om 14:13
"Doe wat goed voelt", gaaaaaaan we weer. Een baby beslist voor 90% een bevalling. Niet jij met "ik doe wat goed voelt". Als je baby met 5 cm in het vruchtwater poept moet je naar 't ziekenhuis. Of dat goed voelt of niet.
donderdag 14 november 2024 om 14:32
Gefeliciteerd!xLuminous5 schreef: ↑14-11-2024 08:02Inmiddels ben ik bevallen en moet zeggen, zò blij met het ziekenhuis.
Na 6 uurtjes zat ik thuis al op 6 cm. Echter bleef ik erop hangen. Vliezen gebroken na nog eens 3 uur maar de baby had in het vruchtwater gepoept..
3 uur later een ruggenprik. Nog steeds 6 cm.
9 uur later pas volledige ontsluiting en na 1,5 uur persen ben ik ingeknipt en is er een vacuumpomp gebruikt om hem eruit te halen omdat ze erachter kwamen dat ie net niet de draai kon maken.
Ik wilde absoluut geen ruggenprik en dergelijke, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.. Anders had ik het echt niet gered en waren ze over gegaan naar een keizersnede.
Maar wss speelt mijn angst en paniek ook wel een rol hoor! Het is denk ik echt persoonlijk.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
donderdag 14 november 2024 om 15:26
Kalm aan! Als je geen medische indicatie hebt en er geen andere redenen zijn waardoor je geen keuze hebt, kies je toch echt als moeder zelf waar je zou willen bevallen. En dan is afgaan op je gevoel echt wel goed.Lievelieve schreef: ↑14-11-2024 14:13"Doe wat goed voelt", gaaaaaaan we weer. Een baby beslist voor 90% een bevalling. Niet jij met "ik doe wat goed voelt". Als je baby met 5 cm in het vruchtwater poept moet je naar 't ziekenhuis. Of dat goed voelt of niet.
Tijdens de bevalling kan het allemaal anders lopen en het is goed daar rekening mee te houden, maar voor de eerste wee is het echt je eigen keuze. Die baby beslist natuurlijk helemaal niets.
donderdag 14 november 2024 om 16:11
En je moet dus niks. Dat is het punt in de cursus. Protocol is naar het ziekenhuis verplaatsen, en daar zijn goede redenen voor te benoemen. Maar je MOET niet. Een goede verloskundige kan je uitleggen wat er aan de hand is, wat de risico’s zijn, welke opties er zijn en dan maak jij uiteindelijk zelf de keuze. Maar best vaak zegt de verloskundige dat dus niet maar zegt ze dat je nu naar het ziekenhuis moet. Terwijl… wie gaat jou dwingen? Het is jouw lijf en jouw baby. De hele cursus bevallen als een baas gaat over begrijpen waaróm bepaalde dingen protocol zijn en wat dan precies die risico’s zijn, zodat je zelf een keuze kunt maken waar jij oké mee bent.Lievelieve schreef: ↑14-11-2024 14:13"Doe wat goed voelt", gaaaaaaan we weer. Een baby beslist voor 90% een bevalling. Niet jij met "ik doe wat goed voelt". Als je baby met 5 cm in het vruchtwater poept moet je naar 't ziekenhuis. Of dat goed voelt of niet.
donderdag 14 november 2024 om 16:13
En ook die medische indicatie is een richtlijn. Het is jouw lijf, jouw baby, jouw bevalling, je mag daarin jouw keuzes maken. Maar keuzes maken op basis van ‘ik wil gewoon geen ziekenhuis’ of ‘mijn zoutlamp en affirmaties gaan het wel voor me doen’, dat slaat nergens op. Dus de cursus leert juist dat je weloverwogen keuzes maakt, vanuit kennis hoe het geboorte proces werkt en wat de risico’s zijn. En dus dat je ook er volledig achter kunt staan als je wél die medische bevalling nodig hebt/wilt, of een ruggenprik en alles.Glutenvrijer schreef: ↑14-11-2024 15:26Kalm aan! Als je geen medische indicatie hebt en er geen andere redenen zijn waardoor je geen keuze hebt, kies je toch echt als moeder zelf waar je zou willen bevallen. En dan is afgaan op je gevoel echt wel goed.
Tijdens de bevalling kan het allemaal anders lopen en het is goed daar rekening mee te houden, maar voor de eerste wee is het echt je eigen keuze. Die baby beslist natuurlijk helemaal niets.
donderdag 14 november 2024 om 16:18
Dat is wel een beetje een theoretisch verhaal. Vriendin beviel van de eerste probleemloos thuis. Bij de tweede zwangerschap was iets wat bij de eerste nog geen probleem was, ineens een reden voor een medische indicatie. Daar was zij het niet mee eens, maar de verloskundige wilde een thuisbevalling niet meer begeleiden, en ze wilde het toch ook niet alleen doen.Minik schreef: ↑14-11-2024 16:13En ook die medische indicatie is een richtlijn. Het is jouw lijf, jouw baby, jouw bevalling, je mag daarin jouw keuzes maken. Maar keuzes maken op basis van ‘ik wil gewoon geen ziekenhuis’ of ‘mijn zoutlamp en affirmaties gaan het wel voor me doen’, dat slaat nergens op. Dus de cursus leert juist dat je weloverwogen keuzes maakt, vanuit kennis hoe het geboorte proces werkt en wat de risico’s zijn. En dus dat je ook er volledig achter kunt staan als je wél die medische bevalling nodig hebt/wilt, of een ruggenprik en alles.
donderdag 14 november 2024 om 16:54
Is inderdaad ingewikkeld en daar heb je dus kennis voor nodig. Want je verloskundig heeft zorgplicht. Als jij niet naar het ziekenhuis wilt, en zij durft het niet aan om je te begeleiden, heeft zij de plicht om iemand voor je te vinden die dat wel wil.Glutenvrijer schreef: ↑14-11-2024 16:18Dat is wel een beetje een theoretisch verhaal. Vriendin beviel van de eerste probleemloos thuis. Bij de tweede zwangerschap was iets wat bij de eerste nog geen probleem was, ineens een reden voor een medische indicatie. Daar was zij het niet mee eens, maar de verloskundige wilde een thuisbevalling niet meer begeleiden, en ze wilde het toch ook niet alleen doen.
De praktijk is uiteraard weerbarstiger. In het geval wat jij nu aangeeft, lijkt het te gaan om iets wat tijdens de zwangerschap al bekend was. Je vriendin had in theorie kunnen aangeven dat ze het toch echt thuis wilde doen en dan had de vk dus iemand moeten vinden, maar logischer en gemakkelijker is om zelf in dat geval iemand te vinden die qua visie wel overeen komt en je bevalling wil begeleiden.
Dit heb ik zelf ook gedaan bij mijn derde zwangerschap. De verloskundige zag het allemaal totaal niet zitten en het werd een verhaal vol van angst. Ik voelde me daar totaal onprettig bij omdat ik juist heel veel vertrouwen had. Uiteindelijk tijdens de zwangerschap overgestapt naar een andere verloskundige die ondanks een dubbele medische indicatie wel een poliklinische bevalling zag zitten (en evt ook nog wel thuis als ik dat heel per se gewild had, maar ik kon me, door er gewoon goed en open over te praten, prima vinden in haar argumenten om toch voor die poliklinische bevalling te gaan).
Als er tijdens je bevalling iets gebeurt, zoals bijvoorbeeld die poep in het vruchtwater, en je vk ziet het niet meer zitten en jij wel, is dat ook nogal ingewikkeld natuurlijk. De zorgplicht blijft. Nou wil je niet tijdens je bevalling in een conflict komen met je zorgverlener, en juist daarom is het zo belangrijk om van tevoren een verloskundige te zoeken die qua visie past bij wat jij voor ogen hebt. En het is de taak van de verloskundige om jou dusdanig goed voor te lichten, dat je ook tijdens een bevalling nog snapt waarom een, voor jou wellicht niet ideale, keuze toch de beste kan zijn. En dus niet om te zeggen 'he balen, jij MOET nu naar het ziekenhuis'. En aangezien er niet altijd ruim de tijd is om alles uit te leggen en research te doen tijdens je bevalling, is het dus zo handig om dat van tevoren te doen. En dát is wat bevallen als een baas doet.
donderdag 14 november 2024 om 23:48
Nog even een reactie op je tussendoor.Lievelieve schreef: ↑14-11-2024 13:00Laat dat laatste maar weg, daar gaan de "bevallen als een baas" insta types heel goed op. Als jij immers maar gewoon veel vertrouwen in jezelf had gehad en nog 1000x keer diep gezucht had met je affirmatie kaartjes voor je neus had je het zonder ziekenhuis gedaan. En och wat erg hé, misschien hebben ze die ruggenprik wel opgedrongen, want ja die wilde je niet. Nou, ziehier. Je maakt je eigen trauma volgens deze types. En zij maar cursussen verkopen.
Anyways. Ik dwaal af omdat het mij weer irriteert. Het verexcuseren voor pijn, paniek en angst. Doodgewone gevoelens bij een bevalling.
Dat was dus precies de reden dat ik het noemde. Je hebt het meteen door.
Ik kreeg van een aantal mensen haar account doorgestuurd waardoor ik dus echt aan mezelf begon te twijfelen. Ben ik blij dat ik de cursus niet heb gekocht..Ik ben echt even blij met je reactie want voelde echt even alsof ik me aanstelde ..
vrijdag 15 november 2024 om 06:22
En ik blijf erbij dat je een leek geen vier jaar verloskunde of 10 jaar geneeskunde bijbrengt in een cursus. Met een leek gaan discussiëren terwijl een kind mogelijk in gevaar is of komt omdat de barende liever thuis bevalt zodat ze kan herstellen van haar eerste traumatische bevalling. Sorry maar geen verloskundige stuur je voor haar lol liever naar het ziekenhuis terwijl de wens is thuis te bevallen. Drie keer bevallen en drie keer is alles prima uitgelegd en toegelicht. Jij doet voorkomen alsof al die vrouwen zonder cursus weerloze en willoze slachtoffers van verloskundige en gynaecologen zijn....alsof al die trauma's kunnen worden voorkomen met een cursus.Minik schreef: ↑14-11-2024 16:54Is inderdaad ingewikkeld en daar heb je dus kennis voor nodig. Want je verloskundig heeft zorgplicht. Als jij niet naar het ziekenhuis wilt, en zij durft het niet aan om je te begeleiden, heeft zij de plicht om iemand voor je te vinden die dat wel wil.
De praktijk is uiteraard weerbarstiger. In het geval wat jij nu aangeeft, lijkt het te gaan om iets wat tijdens de zwangerschap al bekend was. Je vriendin had in theorie kunnen aangeven dat ze het toch echt thuis wilde doen en dan had de vk dus iemand moeten vinden, maar logischer en gemakkelijker is om zelf in dat geval iemand te vinden die qua visie wel overeen komt en je bevalling wil begeleiden.
Dit heb ik zelf ook gedaan bij mijn derde zwangerschap. De verloskundige zag het allemaal totaal niet zitten en het werd een verhaal vol van angst. Ik voelde me daar totaal onprettig bij omdat ik juist heel veel vertrouwen had. Uiteindelijk tijdens de zwangerschap overgestapt naar een andere verloskundige die ondanks een dubbele medische indicatie wel een poliklinische bevalling zag zitten (en evt ook nog wel thuis als ik dat heel per se gewild had, maar ik kon me, door er gewoon goed en open over te praten, prima vinden in haar argumenten om toch voor die poliklinische bevalling te gaan).
Als er tijdens je bevalling iets gebeurt, zoals bijvoorbeeld die poep in het vruchtwater, en je vk ziet het niet meer zitten en jij wel, is dat ook nogal ingewikkeld natuurlijk. De zorgplicht blijft. Nou wil je niet tijdens je bevalling in een conflict komen met je zorgverlener, en juist daarom is het zo belangrijk om van tevoren een verloskundige te zoeken die qua visie past bij wat jij voor ogen hebt. En het is de taak van de verloskundige om jou dusdanig goed voor te lichten, dat je ook tijdens een bevalling nog snapt waarom een, voor jou wellicht niet ideale, keuze toch de beste kan zijn. En dus niet om te zeggen 'he balen, jij MOET nu naar het ziekenhuis'. En aangezien er niet altijd ruim de tijd is om alles uit te leggen en research te doen tijdens je bevalling, is het dus zo handig om dat van tevoren te doen. En dát is wat bevallen als een baas doet.
vrijdag 15 november 2024 om 06:29
Maar goed Minik, wij liggen mijlenver uitelkaar. Als je serieus met een dubbele medische indicatie nog overtuigt moet worden met goede argumenten door een andere verloskundige om toch voor poliklinisch te gaan dan stel je wat mij betreft je eigen belangen voor die van je ongeboren kind. Helen van je vorige bevalling doe je bij een therapeut niet bij de bevalling van je volgende kind. En zeker niet, mijn inziens, met twee (!) medische indicaties.
vrijdag 15 november 2024 om 07:12
Steven1980 schreef: ↑27-10-2024 07:45
De cijfer zijn overigens veel te rooskleurig over thuisbevallingen. Bij complicaties moet de moeder alsnog naar het ziekenhuis. Deze complicaties worden dan aan het ziekenhuis toegerekend.
Ik houd het hierbij want ik wordt er emotioneel van.
Dat is niet waar hoor. Een complicatie vanuit thuis registreert de eerste lijn. In het ziekenhuis openen we dan een K23 DBC wat betekent hulp ná de bevalling, en de complicatie registeren we niet.
Het is te merken aan je post dat je emotioneel ervan wordt. Ik vind het naar voor je dat je zo te maken hebt met gevolgen van "aanmodderen", maar je post is verre van objectief. Iemand zonder medische indicatie die een vorige keer goed bevallen is, is over het algemeen een uitstekende kandidaat om thuis te bevallen indien dat de wens is. Daarom bestaat er ook zoiets als een medische indicatie (bevallen onder een medicus) of een B/D indicatie (=plaatsindicatie, bevallen in de 1e lijn met een verloskundige, maar wél in het ziekenhuis).
We maken niet voor niets dat onderscheid.
vrijdag 15 november 2024 om 07:18
Het is eigenlijk een beetje van allebei. Daarom is het zo belangrijk dat je als vrouw die gaat baren een eigen keuze maakt o.b.v. objectieve info. Het zou wel heel fijn zijn als de medische indicatie geloofd wordt.... Daar lopen we nog wel eens tegenaan. Mensen lijken niet te begrijpen dat we roeien met de riemen die we hebben. We dénken dat een kindje te klein of te groot is, dus medische indicatie. Ja en dan blijkt zo'n kind normaal groot te zijn. Dat gebeurt, want je hebt nooit 100% en er is altijd een number needed to treat (=aantal mensen waarbij je moet ingrijpen om 1x écht iemand te redden/helpen). Sowieso zijn de uitersten (de mensen die niks willen, de mensen die alles willen) vrij moeilijk om mee te werken.
philó wijzigde dit bericht op 15-11-2024 07:29
30.14% gewijzigd
vrijdag 15 november 2024 om 07:25
Minik schreef: ↑14-11-2024 16:13En ook die medische indicatie is een richtlijn. Het is jouw lijf, jouw baby, jouw bevalling, je mag daarin jouw keuzes maken. Maar keuzes maken op basis van ‘ik wil gewoon geen ziekenhuis’ of ‘mijn zoutlamp en affirmaties gaan het wel voor me doen’, dat slaat nergens op. Dus de cursus leert juist dat je weloverwogen keuzes maakt, vanuit kennis hoe het geboorte proces werkt en wat de risico’s zijn. En dus dat je ook er volledig achter kunt staan als je wél die medische bevalling nodig hebt/wilt, of een ruggenprik en alles.
Het jammere is alleen dat, hoewel inhoudelijk meestal correct, ze adverteert met dingen zoals "Eerst verstoor je mijn bevalproces en dan claim je dat je mijn baby hebt gered". Dat gestrekte been, waar heus een kerntje waarheid in zit (zeker jaren geleden), versterkt de polarisatie enorm. Die polarisatie en het gebrek aan vertrouwen is af en toe écht killing voor het normaal kunnen uitvoeren van je werk. En het is simpelweg ook niet leuk om altijd maar te horen "Jeetje, wat zijn jullie allemaal lief hier, wat leggen jullie het goed uit...".
Je staat soms gewoon 10-0 achter, terwijl ik (als persoon die medische bevallingen begeleid dus) écht heel fysiologisch ben ingesteld en autonomie van de barende super belangrijk vind. En ja, je veilig voelen bij je bevalling IS belangrijk. Hoe jammer dan, dat het gevoel dat dat in een ziekenhuis ook de norm is ondermijnd wordt?
vrijdag 15 november 2024 om 07:48
Ik schrijf natuurlijk vanuit wat ik in de cursus heb geleerd maar daarbij ook gekleurd door mijn eigen ervaring. Dus wellicht ben ik te fel en gaat het meestal in het ziekenhuis ook gewoon hartstikke goed voor zowel moeder als kind zonder dat dat allemaal heel pusherig hoeft.Philó schreef: ↑15-11-2024 07:25Het jammere is alleen dat, hoewel inhoudelijk meestal correct, ze adverteert met dingen zoals "Eerst verstoor je mijn bevalproces en dan claim je dat je mijn baby hebt gered". Dat gestrekte been, waar heus een kerntje waarheid in zit (zeker jaren geleden), versterkt de polarisatie enorm. Die polarisatie en het gebrek aan vertrouwen is af en toe écht killing voor het normaal kunnen uitvoeren van je werk. En het is simpelweg ook niet leuk om altijd maar te horen "Jeetje, wat zijn jullie allemaal lief hier, wat leggen jullie het goed uit...".
Je staat soms gewoon 10-0 achter, terwijl ik (als persoon die medische bevallingen begeleid dus) écht heel fysiologisch ben ingesteld en autonomie van de barende super belangrijk vind. En ja, je veilig voelen bij je bevalling IS belangrijk. Hoe jammer dan, dat het gevoel dat dat in een ziekenhuis ook de norm is ondermijnd wordt?
Mijn eerste bevalling was gewoon heel naar en dat kwam echt door een totaal gebrek aan communicatie en ontzettend veel handelingen zonder overleg want protocol en uiteindelijk leverde dat mij PTSS op. Ik ging erin vol vertrouwen op het medische personeel, en ik werd echt niet oké behandeld. Dat is ook erkend door het ziekenhuis, ik heb daar excuses voor gekregen en mijn casus is gebruikt om zorg te verbeteren omdat dit (hun woorden) ‘nooit meer mag gebeuren’.
Dus dat is mijn achtergrond om ook zo te reageren. En ik herken mij dus ook heel erg in wat Nira schrijft in haar cursus.
Iemand anders reageerde net met dat je een groot aantal vrouwen moet behandelen om 1 slechte uitkomst te voorkomen. Ik geloof dat in de cursus zit dat je 900 vrouwen inleidt om 1 overlijden te voorkomen van de baby. Dat is echt heel veel en overlijden is en blijft natuurlijk de meest afschuwelijk denkbare uitkomst, maar ik denk wel dat het goed is dat vrouwen er dus over nadenken of ze dit risico evt aanvaardbaar vinden. En dat is voor iedereen anders.
Wat betreft mijn medische indicaties, de kans op problemen bij de ene medische indicatie is minder dan 0,5% en de kans op problemen bij de andere medische indicatie was 5-10% maar daarbij is goed te vermelden dat dit eigenlijk nooit tot levensgevaar leidt en geen acute noodsituatie zou opleveren, dus dat vanuit huis naar het ziekenhuis gaan ervoor altijd nog een haalbare oplossing zou zijn. Medische indicatie klinkt heftig maar de absolute risico’s zijn niet altijd zo groot.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
