Zwanger
alle pijlers
Tweede keer miskraam; ervaringen?
zondag 29 april 2012 om 19:36
Hallo allemaal, normaal ben ik alleen maar van het "lezen" op het forum, maar na de afgelopen dagen ben ik heel erg op zoek naar ervaringsverhalen op internet. Misschien heeft een van jullie hetzelfde (of iets soortgelijks) meegemaakt?
Drie jaar geleden waren wij (heel snel) zwanger van ons eerste kindje; een gezonde zoon! Ik ging er dus vanuit dat een tweede ook redelijk makkelijk zou gaan. En na twee maanden was ik zwanger, wat waren we weer blij! Eenmaal bij de verloskundige bleek het hartje niet meer te kloppen, het had 7 weken geleefd. Wat een klap was dat! Dit kon dus ook!
Gelukkig is de curettage me 100% meegevallen, maar het neemt het verdriet natuurlijk niet weg. Toch maar weer doorgaan met leven en met proberen. Door mijn lange cyclus waren de "kansen" wat minder en inmiddels werd iedereen in mijn omgeving voor de tweede keer zwanger. Iedereen vertelde daar ook bij dat "het zo snel was gegaan" en bij iedereen ging alles ook goed. Het wachten duurde dus erg lang. Na 5 maanden was het weer raak! Zwanger! Voorzichtiger dan de vorige keer, maar toch erg blij! Toch bleek van de week dat ook dit niet zo mag zijn, gisteren is het vruchtje er vanzelf uitgekomen...
De verloskundige zegt dat het ontzettend vaak voorkomt, maar je hoort niemand erover! Wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Ik hoor graag jullie verhalen.
Drie jaar geleden waren wij (heel snel) zwanger van ons eerste kindje; een gezonde zoon! Ik ging er dus vanuit dat een tweede ook redelijk makkelijk zou gaan. En na twee maanden was ik zwanger, wat waren we weer blij! Eenmaal bij de verloskundige bleek het hartje niet meer te kloppen, het had 7 weken geleefd. Wat een klap was dat! Dit kon dus ook!
Gelukkig is de curettage me 100% meegevallen, maar het neemt het verdriet natuurlijk niet weg. Toch maar weer doorgaan met leven en met proberen. Door mijn lange cyclus waren de "kansen" wat minder en inmiddels werd iedereen in mijn omgeving voor de tweede keer zwanger. Iedereen vertelde daar ook bij dat "het zo snel was gegaan" en bij iedereen ging alles ook goed. Het wachten duurde dus erg lang. Na 5 maanden was het weer raak! Zwanger! Voorzichtiger dan de vorige keer, maar toch erg blij! Toch bleek van de week dat ook dit niet zo mag zijn, gisteren is het vruchtje er vanzelf uitgekomen...
De verloskundige zegt dat het ontzettend vaak voorkomt, maar je hoort niemand erover! Wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Ik hoor graag jullie verhalen.
zondag 29 april 2012 om 22:55
Hoi Cloud, ik heb hetzelfde meegemaakt. Binnen 4 maanden en zonder problemen zwanger van de eerste.
Toen we voor de tweede gingen was ik na een half jaar zwanger, maar dat werd een spontane miskraam.
Vervolgens weer na een half jaar zwanger, maar bij de eerste echo (met 10 weken) bleek het vruchtje niet meer te leven (missed abortion met curettage gehad).
Vervolgens na 4 maanden weer zwanger, maar dat werd een spontane miskraam.
Toen zag ik het echt even niet meer zitten. Inderdaad leek iedereen om ons heen ondertussen zwanger te raken van de tweede, meestal zelfs sneller dan gepland/gewenst. Terwijl wij juist graag een zo klein mogelijk leeftijdsverschil wilden, en de tijd tikte maar door.
Drie maanden later had ik weer een positieve test in handen, maar durfde ik na 3 miskramen nergens meer op te hopen. We waren toen bijna 2 jaar bezig voor de tweede.
Gelukkig ging deze zwangerschap wel goed en hebben we nu twee gezonde kinderen met weliswaar meer leeftijdsverschil dan we wilden, maar dat 'probleem' vervaagt eigenlijk als je dan eindelijk die tweede in je armen hebt. Ook de pijn en frustratie en jaloezie die ik tijdens die twee jaar ploeteren had, zijn verdwenen omdat het bij ons uiteindelijk toch goed is gekomen.
Wij hebben overigens geen onderzoek laten doen of medische hulp ingeroepen. Omdat ik probleemloos zwanger was geraakt van de eerste, gingen we ervan uit dat het gewoon 3 keer 'pech' was. Inderdaad komt het heel vaak voor, maar het is niet iets wat je aan jan en alleman vertelt.
Veel sterkte ermee, ik denk dat het bij jullie ook wel goed zal komen, maar die onzekerheid en het geduld moeten hebben is gewoon erg lastig.
Toen we voor de tweede gingen was ik na een half jaar zwanger, maar dat werd een spontane miskraam.
Vervolgens weer na een half jaar zwanger, maar bij de eerste echo (met 10 weken) bleek het vruchtje niet meer te leven (missed abortion met curettage gehad).
Vervolgens na 4 maanden weer zwanger, maar dat werd een spontane miskraam.
Toen zag ik het echt even niet meer zitten. Inderdaad leek iedereen om ons heen ondertussen zwanger te raken van de tweede, meestal zelfs sneller dan gepland/gewenst. Terwijl wij juist graag een zo klein mogelijk leeftijdsverschil wilden, en de tijd tikte maar door.
Drie maanden later had ik weer een positieve test in handen, maar durfde ik na 3 miskramen nergens meer op te hopen. We waren toen bijna 2 jaar bezig voor de tweede.
Gelukkig ging deze zwangerschap wel goed en hebben we nu twee gezonde kinderen met weliswaar meer leeftijdsverschil dan we wilden, maar dat 'probleem' vervaagt eigenlijk als je dan eindelijk die tweede in je armen hebt. Ook de pijn en frustratie en jaloezie die ik tijdens die twee jaar ploeteren had, zijn verdwenen omdat het bij ons uiteindelijk toch goed is gekomen.
Wij hebben overigens geen onderzoek laten doen of medische hulp ingeroepen. Omdat ik probleemloos zwanger was geraakt van de eerste, gingen we ervan uit dat het gewoon 3 keer 'pech' was. Inderdaad komt het heel vaak voor, maar het is niet iets wat je aan jan en alleman vertelt.
Veel sterkte ermee, ik denk dat het bij jullie ook wel goed zal komen, maar die onzekerheid en het geduld moeten hebben is gewoon erg lastig.
zondag 29 april 2012 om 23:07
Ik kan alleen maar zeggen: probeer de moed er in te houden! Ze zeggen vaak dat het 'domme pech' is, en volgens mij klopt dat ook wel. Probeer er toch niet teveel mee bezig te zijn en houdt moed, dan komt het vast goed
Vorig jaar op 1 april (makkelijk te onthouden) m'n eerste miskraam gehad. Was nog vrij nuchter; het gebeurt zo vaak, we proberen het gewoon weer opnieuw. Na 1,5 maand was ik weer zwanger! Helemaal blij, maar ook dat ging mis. Ik was er helemaal klaar mee! Tegen m'n man zei ik dat ik er even geen zin meer in had, ik wilde dat niet nog een keer.
En toen werd ik niet ongesteld: ik was weer zwanger! En toen ging het wel goed! M'n meisje is nu 6 weken oud
Vorig jaar op 1 april (makkelijk te onthouden) m'n eerste miskraam gehad. Was nog vrij nuchter; het gebeurt zo vaak, we proberen het gewoon weer opnieuw. Na 1,5 maand was ik weer zwanger! Helemaal blij, maar ook dat ging mis. Ik was er helemaal klaar mee! Tegen m'n man zei ik dat ik er even geen zin meer in had, ik wilde dat niet nog een keer.
En toen werd ik niet ongesteld: ik was weer zwanger! En toen ging het wel goed! M'n meisje is nu 6 weken oud
woensdag 2 mei 2012 om 21:33
Hallo cloud, hier ook hetzelfde meegemaakt. In 2009 bevallen van onze zoon. In de derde ronde raak. Geen vuiltje aan de lucht. Nu inmiddels 2 miskramen verder. Bij de eerste had ik nog zoiets van kan gebeuren maar bij de tweede kreeg ik een flinke mentale klap. Dat is nu bijna 3 maanden geleden. Nu aan t proberen mijn leven weer op de rit te zetten. Vooral focus op de mooie dingen in t leven (te beseffen wat ik al heb) en te doen wat ik graag wil. Ik heb de laatste tijd veel on hold gezet voor mijn gevoel, want ik zou dan wel eens hoogzwanger kunnen zijn. Dat doe ik dus niet meer. Maar dat is het ene moment makkelijker dan het andere moment. De wens blijft. En zeker omdat ik ouder wordt en het leeftijdsverschil met mijn zoontje steeds groter wordt. Maar ik heb 1 ding geleerd: je kunt een gezonde zwangerschap niet afdwingen...
woensdag 2 mei 2012 om 21:38
Heb idd ook gekeken naar acupunctuur, slikken van een bepaalde mix van vitamines asperine etc. Ik heb besloten dat niet te gaan doen omdat ik er dan weer teveel mee bezig ben voor mijn idee. Vooral dat googelen op van alles en nog wat maakte me helemaal gek. Ik ben juist weer lekker gaan sporten enzo. Voor mij was het heel erg belangrijk weer op een positieve manier met mijn lijf bezig te zijn. Beetje het vertrouwen terug krijgen.
