Zwanger
alle pijlers
Twijfel kinderwens
maandag 10 april 2023 om 16:21
Altijd heb ik gedacht geen kinderen te willen. Mijn vriend staat er hetzelfde in. We hebben een gelukkig leven met z'n tweeën en we hebben alles goed op de rit. Fijne vrienden en familie om ons heen, allebei een goed betaalde baan, financiën op orde, veel tijd om te reizen en te sporten.
En toch twijfel ik de laatste maanden of ik misschien toch een kindje zou willen. Ik kan zo een rijtje opsommen met alle nadelen als ik een kind op de wereld zou zetten, maar vervalt dat niet meteen als het verlangen naar een kind groot genoeg is? Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar gister had ik mijn neefje van 1 over de vloer. Ik ben stapelgek op dat ventje! Als hij onhandig naar me toe loopt, ik hem op schoot til en hij vervolgens zijn hoofdje tegen mijn borst legt, dan smelt ik gewoon
Ik ben net 36 geworden en mijn vriend 37. We zijn dus ook niet de jongste meer en we hebben niet de tijd om deze beslissing nog heel lang te overdenken. Ik vind het lastig om te peilen hoe mijn vriend hier in staat, hij is niet echt een prater. Als ik weleens vraag of hij van gedachten is veranderd, is het moeilijk om er een echt antwoord uit te krijgen. Ik weet dus niet zo goed hoe hij zal reageren als ik hem vertel dat ik soms twijfel en misschien toch kinderen wil.
Hoe wist jij dat je kinderen wilde? En voor degenen die ook twijfelden; hoe heb je de knoop doorgehakt?
En toch twijfel ik de laatste maanden of ik misschien toch een kindje zou willen. Ik kan zo een rijtje opsommen met alle nadelen als ik een kind op de wereld zou zetten, maar vervalt dat niet meteen als het verlangen naar een kind groot genoeg is? Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar gister had ik mijn neefje van 1 over de vloer. Ik ben stapelgek op dat ventje! Als hij onhandig naar me toe loopt, ik hem op schoot til en hij vervolgens zijn hoofdje tegen mijn borst legt, dan smelt ik gewoon
Ik ben net 36 geworden en mijn vriend 37. We zijn dus ook niet de jongste meer en we hebben niet de tijd om deze beslissing nog heel lang te overdenken. Ik vind het lastig om te peilen hoe mijn vriend hier in staat, hij is niet echt een prater. Als ik weleens vraag of hij van gedachten is veranderd, is het moeilijk om er een echt antwoord uit te krijgen. Ik weet dus niet zo goed hoe hij zal reageren als ik hem vertel dat ik soms twijfel en misschien toch kinderen wil.
Hoe wist jij dat je kinderen wilde? En voor degenen die ook twijfelden; hoe heb je de knoop doorgehakt?
woensdag 12 april 2023 om 11:30
Daarbij komt dat ik ook zelden jaloers ben op mensen met kinderen en al hun verplichtingen. Ze klagen ook allemaal over hoe zwaar en moe, en dit en dat....
Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat ik dan mijn drukke werkweek heb, en dat mijn weekend dan vervolgens bestaat uit naar de voetbalclub, boodschappen doen, dochter hierheen, zoon weer daarheen, zondagmiddag in de speeltuin (en wat zit jij daar dan te doen?). En dan maandag weer werken? Pffff, ik word echt serieus al doodmoe van het idee en daarom zijn zoveel ouders dus ook zo moe
Ik dus niet
Want ik kan in het weekend lekker even tijd voor mezelf nemen
Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat ik dan mijn drukke werkweek heb, en dat mijn weekend dan vervolgens bestaat uit naar de voetbalclub, boodschappen doen, dochter hierheen, zoon weer daarheen, zondagmiddag in de speeltuin (en wat zit jij daar dan te doen?). En dan maandag weer werken? Pffff, ik word echt serieus al doodmoe van het idee en daarom zijn zoveel ouders dus ook zo moe
Ik dus niet
Want ik kan in het weekend lekker even tijd voor mezelf nemen
woensdag 12 april 2023 om 11:49
Ik heb zelf vroeg een kind gekregen. Mijn zusje heeft ook nooit een brandende kinderwens gehad. Maar ze is wel dol op mijn kind. En is daardoor toch gaan twijfelen, ook omdat haar partner graag kinderen wilde. Uiteindelijk toch besloten te proberen zwanger te worden, en inmiddels moeder van twee kindjes. Ze houdt zielsveel van ze, maar toch biechtte ze laatst na een paar wijntjes op dat ze diep in haar hart spijt heeft en het bij knuffelen van andermans kinderen had moeten houden. Druk van buitenaf, omdat het zo hoort of lichte twijfels zijn echt niet genoeg redenen om een kindje op de wereld te zetten.
woensdag 12 april 2023 om 12:02
MrsMorrison schreef: ↑12-04-2023 08:01
Komt ook bij dat ik redelijk vaak gehoord heb van mensen met kinderen dat wanneer ze alles vantevoren hadden geweten er niet aan waren begonnen. Heb je een voorbeeldig kind zal het mss allemaal wel leuk zijn maar dat weet je niet vantevoren. Ook zie ik veel gelukkige relaties stuklopen wanneer er eenmaal kinderen zijn. Voor mij geldt dat kinderen niet zaligmakend zijn. Je leven is zonder kinderen ook zeker de moeite waard. Ik kan oprecht zeggen dat ik geniet van mijn leven en de bijbehorende vrijheid.
Ja exact dit idd
Ik denk dat onze maatschappij (mede door de kerk) eeuwenlang is ingericht op baren, gezin stichten etc. Niemand vroeg zich af of dat gelukkig maakte, het was gewoon wat je (zeker als vrouw) nou eenmaal deed.
En dus gaan heel veel mensen op de automatische piloot het riedeltje samenwonen/trouwen en dan kinderen af.
Maar ook ik hoor zoveel verhalen om me heen van mensen die er achteraf niet per se enorm gelukkiger van zijn geworden. Tuurlijk houden ze van hun kinderen. Maar ja....je krijgt er ook enorm veel dingen voor terug die echt gewoon niet leuk zijn.
Toen ik zo twijfelde was ik altijd bang dat ik "Het Grote Geluk" zou missen als ik geen kinderen zou nemen, maar dat is echt onzin
Want ik en mijn vriend halen ons grote geluk uit hele andere dingen waar stellen met kinderen stikjaloers op zijn.
Een vriend zei ooit tegen me toen ik vroeg of hij nou gelukkiger was geworden van zijn 2 kinderen: "Op sommige vlakken ben ik gelukkiger, maar op een heleboel andere ook helemaal niet" .
Oftewel" het is niet DE weg naar geluk. Dat lijken veel mensen alleen wel te denken door de maatschappelijke standaard die er heerst.
woensdag 12 april 2023 om 14:25
Grappig genoeg hadden de enige vrouwen die ik ken die stilletjes wel eens spijt hebben nu juist wél dat oergevoel. Misschien door het romantische beeld ofzo?Shanti_Vivanti schreef: ↑12-04-2023 11:28
Ik lees ook genoeg verhalen namelijk van vrouwen die dat oergevoel net als jij en ik niet hadden, toch kinderen gekregen hebben en er stiekem ook wel weer een beetje spijt van hebben omdat het helemaal niet bij ze past en ze er eigenlijk niks aan vinden.
Ikzelf en een andere vriendin hadden dat in ieder geval niet en zijn beiden nu dus wel moeders die het Grote Geluk vinden in hun kind. Rationeel ben ik het nog steeds grotendeels met jouw posts eens en ik hoor mezelf diezelfde dingen nog zeggen in al mijn twijfel jaren. Maar nu geldt voor mijzelf dat grote cliché: met je eigen kind is alles anders
Ik heb hoogstens spijt van al die angst en twijfel. Als ik dit eerder had geweten had ik wel tien kinderen gewild. Wel of geen ‘oergevoel’, whatever dat mag zijn, betekent dus volgens mij dus weinig qua voorspellende waarde.
woensdag 12 april 2023 om 14:33
Oh ja, dat kinderen krijgen niet voor iedereen zaligmakend is ben ik het uiteraard wel geheel mee eens. En als je het eigenlijk niet wil, zeker niet doen. De maatschappelijke druk daarop is voor vrouwen bizar.
De opmerkingen die ik kreeg toen ik een tijd zei geen kinderen te willen… En nu soms nog, met ‘maar’ 1 kind.
De opmerkingen die ik kreeg toen ik een tijd zei geen kinderen te willen… En nu soms nog, met ‘maar’ 1 kind.
woensdag 12 april 2023 om 17:07
Er is volgens mij nooit een perfect moment voor een kind krijgen.
Reizen die je nog zou willen maken, leeftijd die mee speelt, financien, carriere maken, woning..
Zou het daar niet van af laten hangen, maar wat is je gevoel? Zie je jezelf met een kind, of als je denkt in de toekomst, zou je er vrede mee hebben dat je dan geen kinderen hebt.
Reizen die je nog zou willen maken, leeftijd die mee speelt, financien, carriere maken, woning..
Zou het daar niet van af laten hangen, maar wat is je gevoel? Zie je jezelf met een kind, of als je denkt in de toekomst, zou je er vrede mee hebben dat je dan geen kinderen hebt.
woensdag 12 april 2023 om 17:22
Ik vind het altijd opvallend dat veel kindvrijen waarde lijken te halen uit dat ze dingen kunnen doen die mensen met kinderen niet kunnen doen en zogenaamd"stikjaloers" op zijn. En ook veel mensen met kinderen die juist weer moeten bewijzen dat je "alles heus nog kan, hoor ".
Waarom zo vergelijken? Leef je eigen leven en kijk niet zo neer op een ander. Je kunt je leven op een miljoen manieren leiden en wel of geen kinderen is 1 van vd vele grote keuzes die je zult maken. Maar niet de énige.
Waarom zo vergelijken? Leef je eigen leven en kijk niet zo neer op een ander. Je kunt je leven op een miljoen manieren leiden en wel of geen kinderen is 1 van vd vele grote keuzes die je zult maken. Maar niet de énige.
woensdag 12 april 2023 om 18:33
Ik denk dit ook. Ik heb zelf twijfels omdat ik er helemaal de voordelen niet van inzie, en snap daarom niet hoe zo veel mensen (vrouwen) met volle overtuiging wel voor een kind kunnen gaan. Ik vraag me dan af of ze misschien niet goed na hebben gedacht over waar ze aan beginnen, want anders doe je jezelf zo'n zwangerschap toch niet aan?Shanti_Vivanti schreef: ↑12-04-2023 12:02Ja exact dit idd
Ik denk dat onze maatschappij (mede door de kerk) eeuwenlang is ingericht op baren, gezin stichten etc. Niemand vroeg zich af of dat gelukkig maakte, het was gewoon wat je (zeker als vrouw) nou eenmaal deed.
En dus gaan heel veel mensen op de automatische piloot het riedeltje samenwonen/trouwen en dan kinderen af.
...
Dat, of hun wens moet gewoon enorm sterk zijn natuurlijk. En die heb ik zelf dan schijnbaar niet, want ik heb geen neiging tot zorgen en kijk er uitsluitend rationeel tegenaan. Ik ben pas 28 dus het kan nog komen, maar mijn mening is in de laatste 5 jaar in ieder geval niet veranderd. Vroeger zou ik geen toekomst hebben, anders dan trouwen en een gezin stichten, dus dan heb je ook niets om af te wegen. Nu kan ik doen wat een man altijd al mocht: een inkomen verdienen en een plekje voor mezelf zoeken, hobby's hebben, doelen hebben anders dan zorgen voor een partner of kind.
woensdag 12 april 2023 om 19:22
Dat klopt dus niet, zoals je ook in dit topic kunt lezen. Vrouwen worden niet moeder uit alleen oerdrift (en/)of dommigheid. Dat vind ik een erg beperkte blik op vrouwen. Andere vrouwen hebben net zo'n diep gevoelsleven, dromen en wensen als jij. Ze komen alleen tot een net andere conclusie.konwalia schreef: ↑12-04-2023 18:33Ik denk dit ook. Ik heb zelf twijfels omdat ik er helemaal de voordelen niet van inzie, en snap daarom niet hoe zo veel mensen (vrouwen) met volle overtuiging wel voor een kind kunnen gaan. Ik vraag me dan af of ze misschien niet goed na hebben gedacht over waar ze aan beginnen, want anders doe je jezelf zo'n zwangerschap toch niet aan?
Dat, of hun wens moet gewoon enorm sterk zijn natuurlijk. En die heb ik zelf dan schijnbaar niet, want ik heb geen neiging tot zorgen en kijk er uitsluitend rationeel tegenaan. Ik ben pas 28 dus het kan nog komen, maar mijn mening is in de laatste 5 jaar in ieder geval niet veranderd. Vroeger zou ik geen toekomst hebben, anders dan trouwen en een gezin stichten, dus dan heb je ook niets om af te wegen. Nu kan ik doen wat een man altijd al mocht: een inkomen verdienen en een plekje voor mezelf zoeken, hobby's hebben, doelen hebben anders dan zorgen voor een partner of kind.
woensdag 12 april 2023 om 20:32
Ik heb het nooit gewild om alle reeds genoemde redenen... En had nooit een gevoel erbij. Onlangs gestopt met de pil vanwege bijwerkingen, ben heel blij met hoe ik mij nu voel. Maar helaas zijn er ook bepaalde gevoelens aangewakkerd die voor mij extreem verwarrend zijn. Ik ben heel angstig en onzeker aangelegd, alles rondom zwanger zijn en bevallen zie ik als een nachtmerrie. En dan komt er dus een mens in je huis wonen, en ik ben er van overtuigd dat dit al 'iemand' is. Je kan een kind niet naar je hand zetten met opvoeding. Als jij een psychopaatje op aarde zet, heb je daar de rest van je leven mee te dealen.
Ik weet op het moment niet wat ik met deze tweestrijd moet. Dat dit zwaard nog een jaar of tien boven mn hoofd gaat hangen stemt me ook niet echt vrolijk...
Ik weet op het moment niet wat ik met deze tweestrijd moet. Dat dit zwaard nog een jaar of tien boven mn hoofd gaat hangen stemt me ook niet echt vrolijk...
woensdag 12 april 2023 om 21:09
Erg lastige beslissing. Er rust misschien veel druk op bij jezelf en/of vanuit je omgeving en dat maakt het erg moeilijk om erachter te komen wat jezelf wilt.
Ik was er nooit mee bezig, maar op mijn 33e hadden partner en ik het idee dat als we een kind wilden, het tijd werd om eens te proberen. We waren er nog steeds niet helemaal uit maar iedereen deed het, en als we een kind zouden krijgen, zouden we er vast ook heel blij mee zijn.
Binnen 1 ronde zwanger en ik raakte helemaal in paniek (dat zegt overigens nog niks over mijn kinderwens: ik denk dat paniek een veelvoorkomende reactie is als je ineens zwanger blijkt te zijn). Dat werd een miskraam en toen dat ook en enorme opluchting bleek, zijn we toch iets meer na gaan denken over onze kinderwens. En toen bleek, na heel lang praten en denken, dat dat toch vooral door de maatschappij was ingegeven en niet zozeer uit onszelf kwam. Ik had destijds heel sterk het idee dat ik geen normale vrouw was als ik geen kinderen wilde/had en dat heb ik gelukkig (o.a. door dit forum) achter me kunnen laten. Dus hier is het bij gebleven en we zijn daar nog steeds erg blij mee (hoe cru dat ook klinkt na een miskraam). Heb nog nooit spijt gehad...
Ik was er nooit mee bezig, maar op mijn 33e hadden partner en ik het idee dat als we een kind wilden, het tijd werd om eens te proberen. We waren er nog steeds niet helemaal uit maar iedereen deed het, en als we een kind zouden krijgen, zouden we er vast ook heel blij mee zijn.
Binnen 1 ronde zwanger en ik raakte helemaal in paniek (dat zegt overigens nog niks over mijn kinderwens: ik denk dat paniek een veelvoorkomende reactie is als je ineens zwanger blijkt te zijn). Dat werd een miskraam en toen dat ook en enorme opluchting bleek, zijn we toch iets meer na gaan denken over onze kinderwens. En toen bleek, na heel lang praten en denken, dat dat toch vooral door de maatschappij was ingegeven en niet zozeer uit onszelf kwam. Ik had destijds heel sterk het idee dat ik geen normale vrouw was als ik geen kinderen wilde/had en dat heb ik gelukkig (o.a. door dit forum) achter me kunnen laten. Dus hier is het bij gebleven en we zijn daar nog steeds erg blij mee (hoe cru dat ook klinkt na een miskraam). Heb nog nooit spijt gehad...
woensdag 12 april 2023 om 21:17
Ik ga het topic eens doorlezen, ben wel nieuwsgierig naar de beweegredenen.SimpeleZiel schreef: ↑12-04-2023 19:22Dat klopt dus niet, zoals je ook in dit topic kunt lezen. Vrouwen worden niet moeder uit alleen oerdrift (en/)of dommigheid. Dat vind ik een erg beperkte blik op vrouwen. Andere vrouwen hebben net zo'n diep gevoelsleven, dromen en wensen als jij. Ze komen alleen tot een net andere conclusie.
Ik vind het ook niet per se dommig, dat is denk ik niet het juiste woord... dan zou mijn moeder ook dommig zijn omdat ze op mijn leeftijd voor ons heeft gekozen? 
Ik denk dat ze gewoon van zichzelf al bereid is om heel veel op te geven voor haar kinderen, en dat heb ik niet.Ik zou het eigenlijk zonde en verdrietig vinden als ik nu zwanger was, tenzij de hele zwangerschap soepel verliep en mijn vriend alle zorg wilde doen, en ik gewoon kon gaan starten als werkende zoals vaders vroeger deden. Die kans zit er nog best wel in, dat zoiets voor ons beiden zou werken. Maar ik wil wachten tot ik me er echt goed over voel, want je kiest er uiteindelijk samen voor. En wie weet hoe je kijk op het leven zich in een paar jaar kan ontwikkelen.
donderdag 13 april 2023 om 07:42
Ik waardeer het enorm dat jullie je persoonlijke verhalen en opvattingen delen. Ik vraag me af of de druk van buitenaf ook iets te maken heeft met mijn twijfel? Al vanaf jongs af aan wist ik dat ik geen kinderen wilde, en dat is eigenlijk tot voor kort pas omgeslagen in twijfel.
In mijn omgeving zie ik meerdere ervaringen. Een goede vriendin van mij, die altijd moeder heeft willen worden en nu twee kinderen heeft, ervaart het moederschap als loodzwaar. Ze zou haar kinderen nooit meer willen missen, maar met de kennis van nu zou ze nooit opnieuw voor kinderen kiezen. Daarentegen heb ik ook vriendinnen die het heerlijk vinden. Je kunt er denk ik nooit iets uit afleiden voor jezelf; het is zo persoonlijk.
Speelt bij jullie het fysieke aspect van een zwangerschap en bevalling nog een rol? Ik ken namelijk best wat moeders op wie de zwangerschap en/of de bevalling fysieke of mentale sporen heeft nagelaten. Dat vind ik echt heftig, dat dat zo vaak voorkomt. Mijn gezondheid vind ik heel belangrijk en ik vind het nogal wat om dat in de waagschaal te leggen.
Overigens vind ik de eerdere discussie over duurzaamheid/milieu/klimaatverandering een hele relevante en zeker een aspect dat in ook meeweegt.
In mijn omgeving zie ik meerdere ervaringen. Een goede vriendin van mij, die altijd moeder heeft willen worden en nu twee kinderen heeft, ervaart het moederschap als loodzwaar. Ze zou haar kinderen nooit meer willen missen, maar met de kennis van nu zou ze nooit opnieuw voor kinderen kiezen. Daarentegen heb ik ook vriendinnen die het heerlijk vinden. Je kunt er denk ik nooit iets uit afleiden voor jezelf; het is zo persoonlijk.
Speelt bij jullie het fysieke aspect van een zwangerschap en bevalling nog een rol? Ik ken namelijk best wat moeders op wie de zwangerschap en/of de bevalling fysieke of mentale sporen heeft nagelaten. Dat vind ik echt heftig, dat dat zo vaak voorkomt. Mijn gezondheid vind ik heel belangrijk en ik vind het nogal wat om dat in de waagschaal te leggen.
Overigens vind ik de eerdere discussie over duurzaamheid/milieu/klimaatverandering een hele relevante en zeker een aspect dat in ook meeweegt.
donderdag 13 april 2023 om 08:35
Het is inderdaad heftig hoeveel vrouwen klachten overgehouden aan hun zwangerschappen. Ik vind het ook altijd heel heftig om te bedenken dat tot voor kort heel veel vrouwen overleden in hun kraambed.
Zelf heb ik er gelukkig weinig ‘permanente schade’ aan overgehouden. Maar ik merk wel verschil dat ik maar 1 zwangerschap en bevalling heb gehad tegenover vriendinnen met 3 kinderen (m.n. kort achter elkaar).
Het was bij ons qua fertiliteit en gezondheid de vraag of meerdere kinderen überhaupt een optie waren. Maar in de uiteindelijke keus om het bij 1 te laten spelen de risico’s qua zwangerschap/bevalling en het verhaal qua milieu/klimaatverandering beiden inderdaad ook een rol. Daardoor kan ik er beter vrede mee hebben, hoewel het me met vlagen ook nog steeds veel verdriet doet.
Zelf heb ik er gelukkig weinig ‘permanente schade’ aan overgehouden. Maar ik merk wel verschil dat ik maar 1 zwangerschap en bevalling heb gehad tegenover vriendinnen met 3 kinderen (m.n. kort achter elkaar).
Het was bij ons qua fertiliteit en gezondheid de vraag of meerdere kinderen überhaupt een optie waren. Maar in de uiteindelijke keus om het bij 1 te laten spelen de risico’s qua zwangerschap/bevalling en het verhaal qua milieu/klimaatverandering beiden inderdaad ook een rol. Daardoor kan ik er beter vrede mee hebben, hoewel het me met vlagen ook nog steeds veel verdriet doet.
donderdag 13 april 2023 om 13:35
Hier 2 kids en had behoorlijk wat schade van onderaf ja. Dat herstelt gelukkig goed, de meeste gezondheidsklachten zijn echt tijdelijk, als je er al last van krijgt. Heel veel vrouwen krijgen bekkenbodemklachten tijdens en/of na de zwangerschap. Hier kan je met hulp van de fysio ook weer goed van herstellen. Voor mijn 2 kids was dit niet echt een afweging, ik wilde het graag en nam voor lief dat ik mogelijk een tijdje minder fit zou zijn. Nu bij een eventuele 3e zou het wel steeds zwaarder gaan wegen.
Ik moet wel nog erg wennen aan mijn nieuwe en veranderende lijf. Dat heeft niet per se alleen met kilo's te maken, maar je hele lijf verandert tijdens zwangerschap, na de bevalling en tijdens en na borstvoeding. Soms voelt het nog een beetje alsof ik nu in een heel ander lijf zit dan voorheen. Ook mentaal verander je door alle hormonen en natuurlijk de grote levensgebeurtenis. Niet een slechte verandering, maar wel anders.
Ik snap echt wel dat niet iedereen er op zit te wachten hoor!
Ik moet wel nog erg wennen aan mijn nieuwe en veranderende lijf. Dat heeft niet per se alleen met kilo's te maken, maar je hele lijf verandert tijdens zwangerschap, na de bevalling en tijdens en na borstvoeding. Soms voelt het nog een beetje alsof ik nu in een heel ander lijf zit dan voorheen. Ook mentaal verander je door alle hormonen en natuurlijk de grote levensgebeurtenis. Niet een slechte verandering, maar wel anders.
Ik snap echt wel dat niet iedereen er op zit te wachten hoor!
donderdag 13 april 2023 om 13:54
Ja, bij mij bleek dat dus wel een ding te zijn. Maar het is erg lastig om te onderscheiden van de andere motieven. Das wel even een zoektocht die je alleen zelf kunt maken. Neem daar even de tijd voor.vogelkip schreef: ↑13-04-2023 07:42Ik waardeer het enorm dat jullie je persoonlijke verhalen en opvattingen delen. Ik vraag me af of de druk van buitenaf ook iets te maken heeft met mijn twijfel? Al vanaf jongs af aan wist ik dat ik geen kinderen wilde, en dat is eigenlijk tot voor kort pas omgeslagen in twijfel.
En ik had, naast druk van buitenaf (en 'elke normale vrouw wil kinderen') ook wel last van rammelende eierstokken maar ook dat is vrij snel weer voorbij gegaan. Dat is ook heel vaak niet het geval, maar je hóeft niet per se ineens gehoor te geven aan je hormonen (dat doe je normaal natuurlijk ook niet altijd...). Dat je ze nu hoort klapperen, hoeft niet te betekenen dat je kinderen wilt.
Succes, het kan een lastige beslissing zijn. Ik heb vaak gedacht: had ik maar een overduidelijke kinderwens!
donderdag 13 april 2023 om 14:00
Shanti_Vivanti schreef: ↑12-04-2023 12:02Ja exact dit idd
Ik denk dat onze maatschappij (mede door de kerk) eeuwenlang is ingericht op baren, gezin stichten etc. Niemand vroeg zich af of dat gelukkig maakte, het was gewoon wat je (zeker als vrouw) nou eenmaal deed.
En dus gaan heel veel mensen op de automatische piloot het riedeltje samenwonen/trouwen en dan kinderen af.
Maar ook ik hoor zoveel verhalen om me heen van mensen die er achteraf niet per se enorm gelukkiger van zijn geworden. Tuurlijk houden ze van hun kinderen. Maar ja....je krijgt er ook enorm veel dingen voor terug die echt gewoon niet leuk zijn.
Toen ik zo twijfelde was ik altijd bang dat ik "Het Grote Geluk" zou missen als ik geen kinderen zou nemen, maar dat is echt onzin
Want ik en mijn vriend halen ons grote geluk uit hele andere dingen waar stellen met kinderen stikjaloers op zijn.
Een vriend zei ooit tegen me toen ik vroeg of hij nou gelukkiger was geworden van zijn 2 kinderen: "Op sommige vlakken ben ik gelukkiger, maar op een heleboel andere ook helemaal niet" .
Oftewel" het is niet DE weg naar geluk. Dat lijken veel mensen alleen wel te denken door de maatschappelijke standaard die er heerst.
Ik ben het zeker met je eens dat er meerdere wegen zijn naar geluk.
Aan de andere kant vind ik dat je het hebben van kinderen erg negatief framed. Ik weet niet of je dit bewust doet om zo je eigen keuze te rechtvaardigen, maar het is iets wat me vaker is opgevallen bij bewust kindvrije mensen.
Waarom niet een ander laten genieten van de weg die hij/zij heeft gekozen? Zonder daaraan per se een negatief oordeel te hoeven hangen?
Veel ouders hebben helemaal geen spijt en vinden hun leven erg waardevol met kinderen erbij, mag die kant er ook zijn?
donderdag 13 april 2023 om 14:05
Bedankt voor deze postSimpeleZiel schreef: ↑12-04-2023 19:22Dat klopt dus niet, zoals je ook in dit topic kunt lezen. Vrouwen worden niet moeder uit alleen oerdrift (en/)of dommigheid. Dat vind ik een erg beperkte blik op vrouwen. Andere vrouwen hebben net zo'n diep gevoelsleven, dromen en wensen als jij. Ze komen alleen tot een net andere conclusie.
Ik vind het altijd moeilijk om me te verwoorden in dit soort topics, maar ergens is het pijnlijk dat vrouwen andere vrouwen (met kinderwens) neerzetten als domme, naïeve schapen die zelf niet kunnen nadenken.
donderdag 13 april 2023 om 14:23
Sujatmi schreef: ↑13-04-2023 14:00Ik ben het zeker met je eens dat er meerdere wegen zijn naar geluk.
Aan de andere kant vind ik dat je het hebben van kinderen erg negatief framed. Ik weet niet of je dit bewust doet om zo je eigen keuze te rechtvaardigen, maar het is iets wat me vaker is opgevallen bij bewust kindvrije mensen.
Waarom niet een ander laten genieten van de weg die hij/zij heeft gekozen? Zonder daaraan per se een negatief oordeel te hoeven hangen?
Veel ouders hebben helemaal geen spijt en vinden hun leven erg waardevol met kinderen erbij, mag die kant er ook zijn?
Kindvrijen krijgen vaak te horen dat de kinderwens nog wel komt / dat echte vrouwen moeder willen worden/dat ze wel veranderen als ze de juiste partner treffen (ook al hebben ze een prima relatie) / dat ze niemand hebben die ze in het bejaardenhuis zal komen opzoeken/ dat ze heel veel missen / dat je vanzelf van een kind gaat houden als dat er eenmaal is / dat een kind krijgen het mooiste is wat er bestaat. Enzovoort.
Blijkbaar wordt het door veel mensen nog steeds niet geaccepteerd dat je ook een keuze kunt maken om géén kinderen te willen. En gelukkig wonen we in een land waar je die keuze kúnt maken.
Maar waarom dan proberen te overtuigen om een andere keuze te maken?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 13 april 2023 om 14:27
Ik probeer niemand ergens van te overtuigen. Het zou alleen fijn zijn als als keuzes worden geaccepteerd en gerespecteerd, dus ook de keuze om wel een kind te krijgen.himalaya schreef: ↑13-04-2023 14:23Kindvrijen krijgen vaak te horen dat de kinderwens nog wel komt / dat echte vrouwen moeder willen worden/dat ze wel veranderen als ze de juiste partner treffen (ook al hebben ze een prima relatie) / dat ze niemand hebben die ze in het bejaardenhuis zal komen opzoeken/ dat ze heel veel missen / dat je vanzelf van een kind gaat houden als dat er eenmaal is / dat een kind krijgen het mooiste is wat er bestaat. Enzovoort.
Blijkbaar wordt het door veel mensen nog steeds niet geaccepteerd dat je ook een keuze kunt maken om géén kinderen te willen. En gelukkig wonen we in een land waar je die keuze kúnt maken.
Maar waarom dan proberen te overtuigen om een andere keuze te maken?
Die kant mis ik nogal eens. Waarom mag het niet allebei ok zijn?
donderdag 13 april 2023 om 14:36
Daarom werken ouders denk ik parttime, zodat ze lekker nog een dagje hebben waarop ze niks hoeven en tijd voor zichzelf kunnen nemen.Shanti_Vivanti schreef: ↑12-04-2023 11:30Daarbij komt dat ik ook zelden jaloers ben op mensen met kinderen en al hun verplichtingen. Ze klagen ook allemaal over hoe zwaar en moe, en dit en dat....
Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat ik dan mijn drukke werkweek heb, en dat mijn weekend dan vervolgens bestaat uit naar de voetbalclub, boodschappen doen, dochter hierheen, zoon weer daarheen, zondagmiddag in de speeltuin (en wat zit jij daar dan te doen?). En dan maandag weer werken? Pffff, ik word echt serieus al doodmoe van het idee en daarom zijn zoveel ouders dus ook zo moe
Ik dus niet
Zoals jij het beschrijft zou ik het zeker niet volhouden, dat lijkt me een afschuwelijk leven. Gelukkig kun je ook als ouder van een kind, keuzes maken hoe je je leven inricht.
Wij hebben bijvoorbeeld altijd de weekenden vrij gehouden van vaste verplichtingen, zodat we lekker rustig aan kunnen doen.
donderdag 13 april 2023 om 15:27
Ik heb nooit getwijfeld, dus wat dat betreft heb je niets aan mijn verhaal. Ik wilde altijd heel graag kinderen. Heb er nu drie en ben heel blij met ze. Tegelijkertijd is het natuurlijk vermoeiend en wil ik ze geregeld achter het behang plakken. Het een sluit het ander niet uit, denk ik. Dat ouders klagen over hun kinderen, hoe zwaar en vermoeiend het is, dat is de ene kant van de medaille. De liefde, gezelligheid, drukte en saamhorigheid van een gezin is - wat mij betreft - de andere kant. Maar ik snap heel goed dat niet iedereen kinderen wil.
Het lijkt me erg lastig als je zo twijfelt. Ik denk dat je toch maar eens met je vriend moet praten om te horen hoe hij er nu over denkt. Mensen kunnen weleens van gedachten veranderen over dingen. Het scheelt misschien al als je er op die manier naar kunt kijken. Dat je op je 25e iets op een bepaalde manier ziet, wil toch niet zeggen dat je er altijd op die manier naar moet blijven kijken? Geef jezelf de ruimte. En ja, je bent 36, maar je hebt waarschijnlijk nog wel even de tijd.
Het lijkt me erg lastig als je zo twijfelt. Ik denk dat je toch maar eens met je vriend moet praten om te horen hoe hij er nu over denkt. Mensen kunnen weleens van gedachten veranderen over dingen. Het scheelt misschien al als je er op die manier naar kunt kijken. Dat je op je 25e iets op een bepaalde manier ziet, wil toch niet zeggen dat je er altijd op die manier naar moet blijven kijken? Geef jezelf de ruimte. En ja, je bent 36, maar je hebt waarschijnlijk nog wel even de tijd.
donderdag 13 april 2023 om 15:39
Ja, ik wilde mijn reactie niet te lang maken en je mogelijk onnodig angst aanjagen door mijn eigen twijfels, maar ik had al een heel stukje getypt over de lichamelijke belasting die me inderdaad nog het meest tegenhoudt.
Het ongemak van de dikke buik en de misselijkheid, oké. Maar alle onderzoeken aan je lijf, en natuurlijk het risico op complicaties tijdens de zwangerschap en bevalling. Mijn vagina inknippen om te kunnen baren, en dan weken met een hechting lopen terwijl je nog steeds moet plassen of niezen soms. Misschien voor altijd het litteken voelen tijdens seks.
En wie zegt dat het personeel lief voor me is, en tijd heeft om zachtjes met je om te gaan en de hechting netjes zet? Kun je eigenlijk ook niet hechten? Of nog erger, een keizersnede moeten ondergaan en daar dan van moeten genezen. Ik zou denk ik steeds willen dat het niet echt was, maar gewoon een nare droom.
Ik kreeg zelfs een keer advertenties voor Oekraïnse draagmoeders tijdens het online scrollen. Geen idee hoe dat kwam, maar daar heb ik toen even over nagedacht en dat vind ik ethisch dan weer niet oké.
Na het bevallen dus je pijnlijke en veranderde lichaam. Ik heb mijn moeders blote buik maar één keer in mijn leven (per ongeluk) gezien, omdat ze zich schaamt en hem altijd verbergt. Dan voel je je toch doodongelukkig, en je ziet je nieuwe lijf zelf nog wel gewoon in de spiegel elke dag.
De huid weg laten halen zie ik ook niet zitten, dan mag je alwéér genezen van een medische ingreep. En je buikspieren kunnen nog lang uit positie blijven, terwijl ik nu zo'n strakke buik heb. Je krijgt er dus echt niks voor terug als je niet geniet van het ouderschap, alleen maar een hoop werk en ongemak. Ik dacht zelfs aan de hele lullige dingen zoals haaruitval, en niet meer in je smalle schoenen passen.
Ik zeg wel eens tegen mijn vriend, die wel ooit graag kinderen wil: "Tja als mijn lichamelijke bijdrage alleen maar was dat ik in iemand zou moeten klaarkomen, dan zou ik er misschien ook wat positiever in staan."
En ik ben stiekem ook bang dat hij me dan niet meer mooi vindt, terwijl hij een ontzettend lieve man is. Je hele leven verandert, en ik weet niet of ik er dan blijer uit kom.
Het ongemak van de dikke buik en de misselijkheid, oké. Maar alle onderzoeken aan je lijf, en natuurlijk het risico op complicaties tijdens de zwangerschap en bevalling. Mijn vagina inknippen om te kunnen baren, en dan weken met een hechting lopen terwijl je nog steeds moet plassen of niezen soms. Misschien voor altijd het litteken voelen tijdens seks.
En wie zegt dat het personeel lief voor me is, en tijd heeft om zachtjes met je om te gaan en de hechting netjes zet? Kun je eigenlijk ook niet hechten? Of nog erger, een keizersnede moeten ondergaan en daar dan van moeten genezen. Ik zou denk ik steeds willen dat het niet echt was, maar gewoon een nare droom.
Ik kreeg zelfs een keer advertenties voor Oekraïnse draagmoeders tijdens het online scrollen. Geen idee hoe dat kwam, maar daar heb ik toen even over nagedacht en dat vind ik ethisch dan weer niet oké.
Na het bevallen dus je pijnlijke en veranderde lichaam. Ik heb mijn moeders blote buik maar één keer in mijn leven (per ongeluk) gezien, omdat ze zich schaamt en hem altijd verbergt. Dan voel je je toch doodongelukkig, en je ziet je nieuwe lijf zelf nog wel gewoon in de spiegel elke dag.
De huid weg laten halen zie ik ook niet zitten, dan mag je alwéér genezen van een medische ingreep. En je buikspieren kunnen nog lang uit positie blijven, terwijl ik nu zo'n strakke buik heb. Je krijgt er dus echt niks voor terug als je niet geniet van het ouderschap, alleen maar een hoop werk en ongemak. Ik dacht zelfs aan de hele lullige dingen zoals haaruitval, en niet meer in je smalle schoenen passen.
Ik zeg wel eens tegen mijn vriend, die wel ooit graag kinderen wil: "Tja als mijn lichamelijke bijdrage alleen maar was dat ik in iemand zou moeten klaarkomen, dan zou ik er misschien ook wat positiever in staan."
En ik ben stiekem ook bang dat hij me dan niet meer mooi vindt, terwijl hij een ontzettend lieve man is. Je hele leven verandert, en ik weet niet of ik er dan blijer uit kom.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
