Zwanger
alle pijlers
Twijfel kinderwens
maandag 10 april 2023 om 16:21
Altijd heb ik gedacht geen kinderen te willen. Mijn vriend staat er hetzelfde in. We hebben een gelukkig leven met z'n tweeën en we hebben alles goed op de rit. Fijne vrienden en familie om ons heen, allebei een goed betaalde baan, financiën op orde, veel tijd om te reizen en te sporten.
En toch twijfel ik de laatste maanden of ik misschien toch een kindje zou willen. Ik kan zo een rijtje opsommen met alle nadelen als ik een kind op de wereld zou zetten, maar vervalt dat niet meteen als het verlangen naar een kind groot genoeg is? Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar gister had ik mijn neefje van 1 over de vloer. Ik ben stapelgek op dat ventje! Als hij onhandig naar me toe loopt, ik hem op schoot til en hij vervolgens zijn hoofdje tegen mijn borst legt, dan smelt ik gewoon
Ik ben net 36 geworden en mijn vriend 37. We zijn dus ook niet de jongste meer en we hebben niet de tijd om deze beslissing nog heel lang te overdenken. Ik vind het lastig om te peilen hoe mijn vriend hier in staat, hij is niet echt een prater. Als ik weleens vraag of hij van gedachten is veranderd, is het moeilijk om er een echt antwoord uit te krijgen. Ik weet dus niet zo goed hoe hij zal reageren als ik hem vertel dat ik soms twijfel en misschien toch kinderen wil.
Hoe wist jij dat je kinderen wilde? En voor degenen die ook twijfelden; hoe heb je de knoop doorgehakt?
En toch twijfel ik de laatste maanden of ik misschien toch een kindje zou willen. Ik kan zo een rijtje opsommen met alle nadelen als ik een kind op de wereld zou zetten, maar vervalt dat niet meteen als het verlangen naar een kind groot genoeg is? Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar gister had ik mijn neefje van 1 over de vloer. Ik ben stapelgek op dat ventje! Als hij onhandig naar me toe loopt, ik hem op schoot til en hij vervolgens zijn hoofdje tegen mijn borst legt, dan smelt ik gewoon
Ik ben net 36 geworden en mijn vriend 37. We zijn dus ook niet de jongste meer en we hebben niet de tijd om deze beslissing nog heel lang te overdenken. Ik vind het lastig om te peilen hoe mijn vriend hier in staat, hij is niet echt een prater. Als ik weleens vraag of hij van gedachten is veranderd, is het moeilijk om er een echt antwoord uit te krijgen. Ik weet dus niet zo goed hoe hij zal reageren als ik hem vertel dat ik soms twijfel en misschien toch kinderen wil.
Hoe wist jij dat je kinderen wilde? En voor degenen die ook twijfelden; hoe heb je de knoop doorgehakt?
dinsdag 18 april 2023 om 14:10
Ja maar voor wel of geen kinderen nog wel 1000 keer zo sterk en met veel meer onomkeerbare gevolgen dan de meeste keuzes.
Daarom is die keuze ook zo enorm moeilijk (als je geen enorme kinderwens van jezelf hebt).
Koop je een huis en valt het tegen? Dan kan je het altijd weer verkopen, desnoods met een beetje verlies, maar het kán wel
Ben je aan een nieuwe baan begonnen en is hij toch minder leuk dan je dacht? Dan kan je altijd weer ontslag nemen.
Ga je een relatie aan met iemand en valt het na 3 jaar tegen? Dan maak je het uit
Maar een kind nemen en dan beseffen dat dit leven toch niet bij je past.....tsja, daar zit geen uitweg meer aan.
en andersom ook niet: ze niet nemen, en dan mss op je 50e beseffen dat je er toch 1 had gewild. Jammer maar helaas.
Het is in beide gevallen enorm onomkeerbaar en dat is waarom veel vrouwen er zo mee worstelen
Het was voor mij althans vooral dat aspect wat ik er enorm lastig aan vond.
shanti_vivanti wijzigde dit bericht op 18-04-2023 14:15
3.41% gewijzigd
dinsdag 18 april 2023 om 17:07
20% van de vaders en 5% van de moeders ziet hun kinderen helemaal niet meer. Ik weet niet wat daar achter zit, maar vooral bij de vaders vind ik het een enorm hoog percentage, dat is 1 op de 5 (!)Shanti_Vivanti schreef: ↑18-04-2023 14:10Ja maar voor wel of geen kinderen nog wel 1000 keer zo sterk en met veel meer onomkeerbare gevolgen dan de meeste keuzes.
Daarom is die keuze ook zo enorm moeilijk (als je geen enorme kinderwens van jezelf hebt).
Koop je een huis en valt het tegen? Dan kan je het altijd weer verkopen, desnoods met een beetje verlies, maar het kán wel
Ben je aan een nieuwe baan begonnen en is hij toch minder leuk dan je dacht? Dan kan je altijd weer ontslag nemen.
Ga je een relatie aan met iemand en valt het na 3 jaar tegen? Dan maak je het uit
Maar een kind nemen en dan beseffen dat dit leven toch niet bij je past.....tsja, daar zit geen uitweg meer aan.
en andersom ook niet: ze niet nemen, en dan mss op je 50e beseffen dat je er toch 1 had gewild. Jammer maar helaas.
Het is in beide gevallen enorm onomkeerbaar en dat is waarom veel vrouwen er zo mee worstelen
Het was voor mij althans vooral dat aspect wat ik er enorm lastig aan vond.
Ik weet niet of je wanneer je deze cijfers meeneemt, kunt stellen dat het onomkeerbaar is. Je blijft vader of moeder, maar als je je kind nooit ziet, heeft dit geen consequenties voor hoe je je leven inricht en welke keuzes je daarin kunt maken.
De vraag is alleen of je zo'n ouder wil zijn, 95% van de moeders en 80% van de vaders wil dat niet, maar het blijft een keuze.
dinsdag 18 april 2023 om 17:09
Maar welke leeftijd zijn die kinderen. Zeker de eerste 18 jaar ga je er toch vanuit dat je keuze onomkeerbaar is en je voor je kinderen zorgt. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.Sujatmi schreef: ↑18-04-2023 17:0720% van de vaders en 5% van de moeders ziet hun kinderen helemaal niet meer. Ik weet niet wat daar achter zit, maar vooral bij de vaders vind ik het een enorm hoog percentage, dat is 1 op de 5 (!)
Ik weet niet of je wanneer je deze cijfers meeneemt, kunt stellen dat het onomkeerbaar is. Je blijft vader of moeder, maar als je je kind nooit ziet, heeft dit geen consequenties voor hoe je je leven inricht en welke keuzes je daarin kunt maken.
De vraag is alleen of je zo'n ouder wil zijn, 95% van de moeders en 80% van de vaders wil dat niet, maar het blijft een keuze.
dinsdag 18 april 2023 om 17:13
Ja dat is toch ook precies wat ik zeg?Shanti_Vivanti schreef: ↑18-04-2023 14:10Ja maar voor wel of geen kinderen nog wel 1000 keer zo sterk en met veel meer onomkeerbare gevolgen dan de meeste keuzes.
Daarom is die keuze ook zo enorm moeilijk (als je geen enorme kinderwens van jezelf hebt).
Koop je een huis en valt het tegen? Dan kan je het altijd weer verkopen, desnoods met een beetje verlies, maar het kán wel
Ben je aan een nieuwe baan begonnen en is hij toch minder leuk dan je dacht? Dan kan je altijd weer ontslag nemen.
Ga je een relatie aan met iemand en valt het na 3 jaar tegen? Dan maak je het uit
Maar een kind nemen en dan beseffen dat dit leven toch niet bij je past.....tsja, daar zit geen uitweg meer aan.
en andersom ook niet: ze niet nemen, en dan mss op je 50e beseffen dat je er toch 1 had gewild. Jammer maar helaas.
Het is in beide gevallen enorm onomkeerbaar en dat is waarom veel vrouwen er zo mee worstelen
Het was voor mij althans vooral dat aspect wat ik er enorm lastig aan vond.
dinsdag 18 april 2023 om 17:22
Maar met kinderen kun je niet anders dan inspelen op wat er spontaan gebeurt. Je kunt juist niks vooraf weten, zoals bij een pakketreis. Je moet maar afwachten hoe het allemaal loopt, hoe je zwangerschap gaat en je bevalling, welk karakter je kind heeft, je hebt er vrijwel geen controle op.Shanti_Vivanti schreef: ↑18-04-2023 14:07Haha dat vind ik wel een hele mooie omschrijving want zo zie ik het ook wel eigenlijk
En ik gruwel van georganiseerde pakketreizen haha
Ik zie echt de mooie kanten van kinderen hebben wel in, maar ik denk dat het nog steeds enorm verheerlijkt wordt en dat het in de realiteit gewoon keihard werken is
Ik voelde mezelf toen ik nog kindvrij was een stuk meer in control dan vanaf het moment dat ik moeder werd. Dan is het meer inspelen op wat er spontaan op je afkomt, zoals dat gebeurt wanneer je gaat liften of op de bonnefooi op reis gaat. Het is heel onvoorspelbaar, omdat je nooit eerder de ouder bent geweest van een pasgeboren baby, het is allemaal nieuw.
Terwijl ik na dertig jaar kindvrij kon bouwen op mijn eigen routines en alleen rekening hoefde te houden met mezelf. De wereld lijkt op die manier best maakbaar en planbaar, zoals wanneer je meegaat met een pakketreis.
dinsdag 18 april 2023 om 17:26
1 op de 5 noem ik geen uitzondering.madamecannibale schreef: ↑18-04-2023 17:09Maar welke leeftijd zijn die kinderen. Zeker de eerste 18 jaar ga je er toch vanuit dat je keuze onomkeerbaar is en je voor je kinderen zorgt. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.
Denk ook aan 40% van de stellen die gaat scheiden, daar zitten ook een heleboel ouders bij die hun kinderen weinig tot niet meer zien en bijna geen verantwoordelijkheid meer dragen, hooguit eens een weekendje.
dinsdag 18 april 2023 om 18:42
Het ging erom dat je geen uitweg hebt als je een kind krijgt, terwijl 1 op de 5 vaders deze uitweg prima weet te vinden.Creatieveling schreef: ↑18-04-2023 17:58Pfff, wat zijn sommige mensen vermoeiend zeg. Tussen iets niet willen begrijpen of kunnen begrijpen zit verschil.
Wat is daar vermoeiend aan? Of bedoel je dat dit feit niet strookt met jouw idee van hoe het ouderschap eruit zou moeten zien?
dinsdag 18 april 2023 om 18:57
ja we kunnen natuurlijk overal 10000 uitzonderingen op gaan bedenken
Maar ik neem aan dat je wel snapt wat ik bedoel met een onomkeerbare keuze toch?
JA je kan ook het land verlaten en met de noorderzon vertrekken
Maar TO vraagt hier twijfelt over het hebben van kinderen.
Dan lijkt het feit dat zo'n keuze onomkeerbaar is me een relevante reden tot twijfel zonder er vanuit te gaan dat zij dan wel haar vriend er mogelijk eventueel misschien voor kiest om na een jaar te verdwijnen....
En ja het leven met een kind zal heus heel verrassend zijn op allerlei fronten.
Maar er wordt hier natuurlijk juist gerefereerd naar het voorspelbare riedeltje dat iedere ouder in gaat. Een goede vriendin van mij zit er nu in en die vindt het dus verschrikkelijk ja.....dat vastzitten aan die slaaptijden, de voedingen, de luiers....het hele ritme wat daarbij hoort en de weinige momenten dat ze even iets kan gaan doen. Ze had niet verwacht zich zo "gevangen" te voelen.
Dat is dus zeker wel een bepaalde sleur waar je in terecht komt. De verplichte schoolvakanties en clubjes-gekte nog daar gelaten
Maar ik neem aan dat je wel snapt wat ik bedoel met een onomkeerbare keuze toch?
JA je kan ook het land verlaten en met de noorderzon vertrekken
Maar TO vraagt hier twijfelt over het hebben van kinderen.
Dan lijkt het feit dat zo'n keuze onomkeerbaar is me een relevante reden tot twijfel zonder er vanuit te gaan dat zij dan wel haar vriend er mogelijk eventueel misschien voor kiest om na een jaar te verdwijnen....
En ja het leven met een kind zal heus heel verrassend zijn op allerlei fronten.
Maar er wordt hier natuurlijk juist gerefereerd naar het voorspelbare riedeltje dat iedere ouder in gaat. Een goede vriendin van mij zit er nu in en die vindt het dus verschrikkelijk ja.....dat vastzitten aan die slaaptijden, de voedingen, de luiers....het hele ritme wat daarbij hoort en de weinige momenten dat ze even iets kan gaan doen. Ze had niet verwacht zich zo "gevangen" te voelen.
Dat is dus zeker wel een bepaalde sleur waar je in terecht komt. De verplichte schoolvakanties en clubjes-gekte nog daar gelaten
dinsdag 18 april 2023 om 19:04
Altijd als het over sleur gaat, dan wordt de babyfase er met de haren bijgesleept, maar dat duurt slechts een jaar.Shanti_Vivanti schreef: ↑18-04-2023 18:57ja we kunnen natuurlijk overal 10000 uitzonderingen op gaan bedenken
Maar ik neem aan dat je wel snapt wat ik bedoel met een onomkeerbare keuze toch?
JA je kan ook het land verlaten en met de noorderzon vertrekken
Maar TO vraagt hier twijfelt over het hebben van kinderen.
Dan lijkt het feit dat zo'n keuze onomkeerbaar is me een relevante reden tot twijfel zonder er vanuit te gaan dat zij dan wel haar vriend er mogelijk eventueel misschien voor kiest om na een jaar te verdwijnen....
En ja het leven met een kind zal heus heel verrassend zijn op allerlei fronten.
Maar er wordt hier natuurlijk juist gerefereerd naar het voorspelbare riedeltje dat iedere ouder in gaat. Een goede vriendin van mij zit er nu in en die vindt het dus verschrikkelijk ja.....dat vastzitten aan die slaaptijden, de voedingen, de luiers....het hele ritme wat daarbij hoort en de weinige momenten dat ze even iets kan gaan doen. Ze had niet verwacht zich zo "gevangen" te voelen.
Dat is dus zeker wel een bepaalde sleur waar je in terecht komt. De verplichte schoolvakanties en clubjes-gekte nog daar gelaten
De meeste mensen krijgen rond hun 30e een kind en gaan rond hun 85e dood. Ze hebben dus gemiddeld zo'n 55 jaar een kind. Waarom gaat het dan altijd alleen over dat eerste jaar? En niet over de rest van de 50+ jaar?
dinsdag 18 april 2023 om 21:49
Daar zitten wel wat kanttekeningen aan:
-hebben al die vaders daar vrijwillig voor gekozen? Want ik vrees dat een deel ook ongewenst is, en dan is het dus juist níet wat ze wilden.
-Gaat dit over alle kinderen (dus inclusief volwassenen)? Want ook dan zal er best een aanzienlijk aandeel bij zitten die de eerste 18jaar wel mee gemaakt heeft. En er zitten mensen bij waarvan kind hele ver weg is gaan wonen/naar Australië etc. Die zien elkaar dan misschien zelden tot nooit, maar dat is iets heel anders dan een baby toch niet zo leuk vinden en weglopen. Dat ‘opgesloten’ gevoel speelt natuurlijk vooral de eerste 18-20 jaar.
-Is dit op de hele populatie? Want ik snap echt wel dat mijn bubbel niet puur gemiddeld zal zijn, maar ik kan me ook na enig nadenken geen enkele vader (of moeder) bedenken die zijn kinderen niet ziet. Moeilijke scheidingen, gedoe, ja. Alsof ze geen kind meer hebben, nee, serieus niet 1. En ik ken toch best ene hoop vaders. Dan moeten er ook hele volksstammen zijn waar bijna de helft van de vaders hun kinderen nooit ziet. Ik kan met dat bijna niet voorstellen.
Er is ook zo’n hardnekkig fabeltje dat 10% van de kinderen eigenlijk van een andere vader is. Dat is helemaal niet waar, dat ging om 10% van de gevallen waar er ene verzoek om vaderschaps bepaling gedaan werd. Daar is natuurlijk vaak al twijfel, dus dat is totaal niet representatief voor de totale bevolking. Maar het wordt overal vrolijk als feit genoemd. Het zou me niks verbazen als dit ook zo iets blijkt te zijn.
dinsdag 18 april 2023 om 21:59
Ik zal mijn kind zeggen dat-ie met 1 jaar zindelijk moet zijnSujatmi schreef: ↑18-04-2023 19:04Altijd als het over sleur gaat, dan wordt de babyfase er met de haren bijgesleept, maar dat duurt slechts een jaar.
De meeste mensen krijgen rond hun 30e een kind en gaan rond hun 85e dood. Ze hebben dus gemiddeld zo'n 55 jaar een kind. Waarom gaat het dan altijd alleen over dat eerste jaar? En niet over de rest van de 50+ jaar?
Als ik kijk naar mijn vrienden met oudere kinderen, zit je echt wel veel langer in die sleur. En dan willen de meeste mensen het ook niet bij een kind houden. En natuurlijk heb je daarna ook nog heel veel leven, maar het kan zo maar zijn dat je het grootste deel van je dertiger jaren in de luiers/zwemles/voetbaltraining zit. Dat moet je dan wel willen.
dinsdag 18 april 2023 om 22:34
Precies.Shanti_Vivanti schreef: ↑18-04-2023 18:57En ja het leven met een kind zal heus heel verrassend zijn op allerlei fronten.
Maar er wordt hier natuurlijk juist gerefereerd naar het voorspelbare riedeltje dat iedere ouder in gaat.
woensdag 19 april 2023 om 08:31
Natuurlijk moet je dat willen. En geen zin hebben in de schoolvakanties en clubjes sleur is helemaal prima natuurlijk. Leek mij ook niet per se het leukste deeltortelduif schreef: ↑18-04-2023 21:59Ik zal mijn kind zeggen dat-ie met 1 jaar zindelijk moet zijn
Als ik kijk naar mijn vrienden met oudere kinderen, zit je echt wel veel langer in die sleur. En dan willen de meeste mensen het ook niet bij een kind houden. En natuurlijk heb je daarna ook nog heel veel leven, maar het kan zo maar zijn dat je het grootste deel van je dertiger jaren in de luiers/zwemles/voetbaltraining zit. Dat moet je dan wel willen.
Feit is gewoon dat voor de meeste mensen geldt dat ze verreweg het grootste deel van hun leven als ouder zelfs volwassen kinderen hebben.
woensdag 19 april 2023 om 10:52
Ja precies en dat is een kant van het ouderschap die onderbelicht wordt. Ik vind het beeld dat wordt geschetst in dit soort topics over het ouderschap erg eenzijdig en beperkt.Positive_vibes schreef: ↑19-04-2023 08:31Natuurlijk moet je dat willen. En geen zin hebben in de schoolvakanties en clubjes sleur is helemaal prima natuurlijk. Leek mij ook niet per se het leukste deel
Feit is gewoon dat voor de meeste mensen geldt dat ze verreweg het grootste deel van hun leven als ouder zelfs volwassen kinderen hebben.
Het voelt een beetje alsof je het hebt over een mega interessante, uitdagende baan, maar dan alleen inzoomt op hoe je 's ochtends opstaat en je tanden gaat poetsen, je ontbijtje maakt en daarna dezelfde weg naar je werk rijdt.
woensdag 19 april 2023 om 11:36
Nou en? Voor sommigen is dát aspect nou eenmaal hun worst nightmare. Dat kan toch? Als jij zelf zo happy bent met je leven, waarom vat je een afwijkende mening daarover zo persoonlijk op? Althans, zo komt het op mij over.
Ik keur levens met kinderen niet af. Maar ik moet er niet aan denken dat mijn agenda jaar in jaar is invuld met geplan en gesleep met kinderen. Elke dag weer dat zelfde riedeltje om het spul aangekleed naar school te krijgen. Ik ben inmiddels bijna 10 jaar stiefmoeder. Ik heb die rol omarmd en vind het heerlijk met mijn bonuskinderen, een mega interessante, uitdagende baan om in jouw termen te blijven. Maar ik ben elke dag weer blij dat ik geen moeder ben en niet +10 jaar lang mee hoef te rennen in dat rad.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 19-04-2023 12:03
Reden: Typo
Reden: Typo
5.57% gewijzigd
woensdag 19 april 2023 om 12:14
Maar als het gaat om iemand die worstelt met haar kinderwens, dan is het beter om het te hebben over alle kanten van het ouderschap en niet alleen over de eerste paar jaar, terwijl het ouderschap gemiddeld 55 jaar duurt.kindrebel schreef: ↑19-04-2023 11:36Nou en? Voor sommigen is dát aspect nou eenmaal hun worst nightmare. Dat kan toch? Als jij zelf zo happy bent met je leven, waarom vat je een afwijkende mening daarover zo persoonlijk op? Althans, zo komt het op mij over.
Ik keur levens met kinderen niet af. Maar ik moet er niet aan denken dat mijn agenda jaar in jaar is invuld met geplan en gesleep met kinderen. Elke dag weer dat zelfde riedeltje om het spul aangekleed naar school te krijgen. Ik ben inmiddels bijna 10 jaar stiefmoeder. Ik heb die rol omarmd en vind het heerlijk met mijn bonuskinderen, een mega interessante, uitdagende baan om in jouw termen te blijven. Maar ik ben elke dag weer blij dat ik geen moeder ben en niet +10 jaar lang mee hoef te rennen in dat rad.
woensdag 19 april 2023 om 18:39
Omdat je er als ze 40 zijn een stuk minder omkijken naar hebt misschien? Met een beetje geluk tenminste
En die sleur komt volgens mij juist eerder in die basisschool fase vol clubjes, kinderfeestjes en andere verplichtingen.
Prima als jij daar zielsgelukkig van wordt, maar het is een beetje flauw om er de hele tijd van die onzinnige uitzonderingen bij te slepen.
woensdag 19 april 2023 om 19:07
Wat sleur betreft, ik snap dat je als buitenstaander zo naar een gezin kijkt. Zo keek ik er ook altijd naar, helemaal omdat de ouders 9 van de 10 x ook altijd wat klagerig waren.
Wij hebben zelf echter 1 kind, bewust, en juist omdat het er maar 1 is realiseer ik me heel goed dat wij alle ontwikkelingen, alle mijlpalen maar 1 x gaan meemaken. Ik geniet juist daarom heel erg van dat kneuterige en het leven wat een ander misschien sleur noemt.
Ik vind het superleuk om mee te helpen bij knutselochtenden op school, om langs het sportveld te staan, met andere ouders om te gaan. Maar om dat maal 2, 3, 4 x mee te maken, nee.
Ik vind het verder altijd wel mooi als een vrouw er voor kiest om geen kinderen te krijgen. Ik krijg soms het idee dat kinderen willen helemaal niet iets hormonaals is maar dat veel mensen aan de norm willen voldoen. De meeste mensen krijgen toch kinderen.
Tja TO, lastig. Ik herken me wel een beetje in jezelf. Heel goed dat je er zo over nadenkt. Succes met je keuze!
Wij hebben zelf echter 1 kind, bewust, en juist omdat het er maar 1 is realiseer ik me heel goed dat wij alle ontwikkelingen, alle mijlpalen maar 1 x gaan meemaken. Ik geniet juist daarom heel erg van dat kneuterige en het leven wat een ander misschien sleur noemt.
Ik vind het superleuk om mee te helpen bij knutselochtenden op school, om langs het sportveld te staan, met andere ouders om te gaan. Maar om dat maal 2, 3, 4 x mee te maken, nee.
Ik vind het verder altijd wel mooi als een vrouw er voor kiest om geen kinderen te krijgen. Ik krijg soms het idee dat kinderen willen helemaal niet iets hormonaals is maar dat veel mensen aan de norm willen voldoen. De meeste mensen krijgen toch kinderen.
Tja TO, lastig. Ik herken me wel een beetje in jezelf. Heel goed dat je er zo over nadenkt. Succes met je keuze!
woensdag 19 april 2023 om 19:18
Bij mij wel hoor. Ik heb eerst dingen gedaan die ik absoluut wilde, dat had echt prioriteit. Met als gevolg dat ik toen ik een kind kreeg juist veel rust had. Ik 'hoefde' niet zo veel meer. Nu mijn zoon ouder wordt merk ik dat ik wel weer meer wensen krijg op gebied van werk en reizen.Vanessa85 schreef: ↑12-04-2023 17:07Er is volgens mij nooit een perfect moment voor een kind krijgen.
Reizen die je nog zou willen maken, leeftijd die mee speelt, financien, carriere maken, woning..
Zou het daar niet van af laten hangen, maar wat is je gevoel? Zie je jezelf met een kind, of als je denkt in de toekomst, zou je er vrede mee hebben dat je dan geen kinderen hebt.
woensdag 19 april 2023 om 19:27
Het ouderschap is (godzijdank) zoveel meer dan dat. En na die fase stopt je leven niet he? Als je kinderen groter zijn, ben je in de regel nog gewoon in leven en heb je nog een heel leven voor je. Dat is geen uitzondering, dat is hoe het bij de meeste mensen gaat. Het leven duurt zoveel langer dan die jonge kinderen fase.Shanti_Vivanti schreef: ↑19-04-2023 18:39Omdat je er als ze 40 zijn een stuk minder omkijken naar hebt misschien? Met een beetje geluk tenminste
En die sleur komt volgens mij juist eerder in die basisschool fase vol clubjes, kinderfeestjes en andere verplichtingen.
Prima als jij daar zielsgelukkig van wordt, maar het is een beetje flauw om er de hele tijd van die onzinnige uitzonderingen bij te slepen.
De meeste mensen leven zeker een jaar of 60 zonder verantwoordelijkheid over (jonge) kinderen.
donderdag 20 april 2023 om 07:50
Maar als je er geen vreugde uit haalt dan is die 20 jaar wel een erg lange fase om te doorstaan.Sujatmi schreef: ↑19-04-2023 19:27Het ouderschap is (godzijdank) zoveel meer dan dat. En na die fase stopt je leven niet he? Als je kinderen groter zijn, ben je in de regel nog gewoon in leven en heb je nog een heel leven voor je. Dat is geen uitzondering, dat is hoe het bij de meeste mensen gaat. Het leven duurt zoveel langer dan die jonge kinderen fase.
De meeste mensen leven zeker een jaar of 60 zonder verantwoordelijkheid over (jonge) kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
