Zwanger
alle pijlers
Uitgerekend februari 2013
zondag 31 maart 2013 om 16:23
Hier ook weer een knuffel...
Dana, ik had tranen in mijn ogen na het lezen van je bevallingsverhaal. Wat oneerlijk, de dag ervoor nog een goede CTG.....
En wat vreselijk die dromen, dan word je wakker en zit je weer in de ellende. Hoop dat jullie de paasdagen een beetje doorkomen.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet schrijven, dus daarom nog maar een digitale knuffel!
Dana, ik had tranen in mijn ogen na het lezen van je bevallingsverhaal. Wat oneerlijk, de dag ervoor nog een goede CTG.....
En wat vreselijk die dromen, dan word je wakker en zit je weer in de ellende. Hoop dat jullie de paasdagen een beetje doorkomen.
Ik weet nooit zo goed wat ik moet schrijven, dus daarom nog maar een digitale knuffel!
zondag 31 maart 2013 om 20:47
Dutchie en ligura, dank jullie wel voor de belangstelling die jullie steeds tonen, erg lief! En fijn dat het goed gaat met jullie kindjes, geniet er van want ze zijn ook weer zo snel groot......
Karlie, Ik hoop dat je nu "gezellig" aan het borrelen bent met je vrienden, en dat je er toch een beetje van geniet! Het is ook heel dubbel, maar we moeten ook soms even lachen en plezier maken, dan komen de de donkere perioden net wat makkelijker door...... En wat toevallig dat je dan net een collega in de supermarkt ziet lopen zeg. Het ligt er ook wel een beetje aan hoe je met hem of haar omgaat, maar anders was ik ook even de melkkoeling ingedoken
Je merkt nu ook wel aan wie je echt wat heb hè? Zoals je zegt over je familie dat ze er nu regelmatig zijn terwijl je ze daarvoor weinig zag. Ik heb dat ook met mijn broertje en zijn vrouw, we wonen een uur rijden van elkaar en zagen elkaar niet elke maand zeg maar. Maar de afgelopen 7 weken heb ik zoveel steun van ze gehad en zijn ze ook bijna elke week geweest. De week dat mijn dochtertje thuis was zijn ze ook elke dag geweest, net als de zus van mijn man en haar man, ouders en schoonouders.
Wat een nare droom zeg, maar voel je zelf alsjeblieft niet mislukt meissie! Het is heel frustrerend wat ons is overkomen, maar je mag het jezelf niet aanrekenen hoor. De gynaecoloog vertelde dat een placenta niet eens echt een onderdeel van jezelf is, maar van het kindje. Je hebt er gewoon geen invloed op. Maar ik snap dat je je zo voelt hoor, zeker met zo'n droom......
Vanmiddag ben ik begonnen met het inplakken van de foto's, maar na 8 foto's ben ik er weer even mee gestopt, het was ineens zo pijnlijk. Maar goed, het hoeft ook niet morgen af te zijn.....
Ik heb ook helemaal geen paasgevoel, het gaat hier echt in stilte voorbij, er staat geen paastak in huis. Wel wat geverfde eieren van de oudste, maar dat is het dan ook wel. En morgen nog zo'n vrije dag. Misschien dat we even naar de dierentuin gaan (we hebben een abonnement), maar dat ligt ook een beetje aan het weer. We zien het wel...... Ik had zo graag met een kinderwagen daar gelopen
Karlie, Ik hoop dat je nu "gezellig" aan het borrelen bent met je vrienden, en dat je er toch een beetje van geniet! Het is ook heel dubbel, maar we moeten ook soms even lachen en plezier maken, dan komen de de donkere perioden net wat makkelijker door...... En wat toevallig dat je dan net een collega in de supermarkt ziet lopen zeg. Het ligt er ook wel een beetje aan hoe je met hem of haar omgaat, maar anders was ik ook even de melkkoeling ingedoken
Je merkt nu ook wel aan wie je echt wat heb hè? Zoals je zegt over je familie dat ze er nu regelmatig zijn terwijl je ze daarvoor weinig zag. Ik heb dat ook met mijn broertje en zijn vrouw, we wonen een uur rijden van elkaar en zagen elkaar niet elke maand zeg maar. Maar de afgelopen 7 weken heb ik zoveel steun van ze gehad en zijn ze ook bijna elke week geweest. De week dat mijn dochtertje thuis was zijn ze ook elke dag geweest, net als de zus van mijn man en haar man, ouders en schoonouders.
Wat een nare droom zeg, maar voel je zelf alsjeblieft niet mislukt meissie! Het is heel frustrerend wat ons is overkomen, maar je mag het jezelf niet aanrekenen hoor. De gynaecoloog vertelde dat een placenta niet eens echt een onderdeel van jezelf is, maar van het kindje. Je hebt er gewoon geen invloed op. Maar ik snap dat je je zo voelt hoor, zeker met zo'n droom......
Vanmiddag ben ik begonnen met het inplakken van de foto's, maar na 8 foto's ben ik er weer even mee gestopt, het was ineens zo pijnlijk. Maar goed, het hoeft ook niet morgen af te zijn.....
Ik heb ook helemaal geen paasgevoel, het gaat hier echt in stilte voorbij, er staat geen paastak in huis. Wel wat geverfde eieren van de oudste, maar dat is het dan ook wel. En morgen nog zo'n vrije dag. Misschien dat we even naar de dierentuin gaan (we hebben een abonnement), maar dat ligt ook een beetje aan het weer. We zien het wel...... Ik had zo graag met een kinderwagen daar gelopen
dinsdag 2 april 2013 om 10:57
Ik heb je berichtje teruggestuurd Dana! Moest even zoeken hoe, maar het is gelukt
Het avondje met vrienden was gezellig. Natuurlijk ook wel even emotioneel, maar ook gezellig en een fijne afleiding van steeds maar die donkere wolk om je heen..
Je zegt wel dat ik me niet mislukt moet voelen en rationeel weet ik dat ook wel, maar gevoelsmatig is het soms lastig hoor. Als ik dan aan mijn man denk en hoe hij er ook naartoe heeft geleefd, naar uit heeft gekeken.. al die dingetjes die we samen tevoren hebben uitgezocht en alles wat we met zoveel liefde en voorpret hebben gekocht en alle plannen die we hadden.. het hele toekomstbeeld is ineens anders. We hadden hier nu met z'n drieën moeten zijn, onze dagen hadden er zo ontzettend anders uit moeten zien nu en voor mijn gevoel zijn we weer terug bij af. Alles was voor niets.. ik heb hem helemaal lekker en blij gemaakt met wat er ging komen en nu is het weg. We hadden nu de gelukkigste periode van ons leven moeten hebben en in plaats daarvan is er een enorm verdriet gekomen. En het voelt dan alsof IK het hem dus niet heb kunnen geven. Of zelfs alsof ik het heb gegeven en meteen weer wreed heb afgepakt.
Ik weet rationeel dat het niet zo is hoor, maar begrijp je me een beetje dat het af en toe wel heel sterk zo voelt?
Lief VT, dutchie en ligura
Het avondje met vrienden was gezellig. Natuurlijk ook wel even emotioneel, maar ook gezellig en een fijne afleiding van steeds maar die donkere wolk om je heen..
Je zegt wel dat ik me niet mislukt moet voelen en rationeel weet ik dat ook wel, maar gevoelsmatig is het soms lastig hoor. Als ik dan aan mijn man denk en hoe hij er ook naartoe heeft geleefd, naar uit heeft gekeken.. al die dingetjes die we samen tevoren hebben uitgezocht en alles wat we met zoveel liefde en voorpret hebben gekocht en alle plannen die we hadden.. het hele toekomstbeeld is ineens anders. We hadden hier nu met z'n drieën moeten zijn, onze dagen hadden er zo ontzettend anders uit moeten zien nu en voor mijn gevoel zijn we weer terug bij af. Alles was voor niets.. ik heb hem helemaal lekker en blij gemaakt met wat er ging komen en nu is het weg. We hadden nu de gelukkigste periode van ons leven moeten hebben en in plaats daarvan is er een enorm verdriet gekomen. En het voelt dan alsof IK het hem dus niet heb kunnen geven. Of zelfs alsof ik het heb gegeven en meteen weer wreed heb afgepakt.
Ik weet rationeel dat het niet zo is hoor, maar begrijp je me een beetje dat het af en toe wel heel sterk zo voelt?
Lief VT, dutchie en ligura
dinsdag 2 april 2013 om 11:16
Ik ken dat gevoel van falen ook... Het was míjn hart wat ineens op hol sloeg, mijn bloeddruk die daalde en mijn lichaam wat de zwangerschap blijkbaar niet (meer) aankon... Daardoor moest ons meisje met 34 weken geboren worden en had ze een slechte start...
Hoewel iedereen me verzekerde dat het domme pech was, dat de oorzaak niet bekend is en dat ik er niks aan had kunnen veranderen, zocht ik toch de schuld bij mezelf. En nu nog, zeker nu ik met veel rust wél gezond ben gebleven en een gezond kindje heb. Had ik het dan de vorige keer ook rustiger aan moeten doen? Lag het daaraan? Ik zal het nooit weten... Dat gevoel is soms heel sterk.
Ook het gevoel van 'terug bij af' is zo herkenbaar. Je bent ineens weer met zijn tweeën, alles is weer 'hetzelfde' als voorheen. Je had je met heel je wezen ingesteld op een nieuw deel van je leven, en nu is dat in één klap weg. En toch zijn we aan een nieuw deel begonnen. Althans, in mijn hoofd maak ik altijd het onderscheid in voor en na. Ik bepaal nu mijn hele leven in voor, of na haar geboorte en overlijden. Wanneer kochten we de auto? Na. Wanneer gingen we naar Duitsland? Voor. Het heeft mijn hele perspectief veranderd.
Hoewel iedereen me verzekerde dat het domme pech was, dat de oorzaak niet bekend is en dat ik er niks aan had kunnen veranderen, zocht ik toch de schuld bij mezelf. En nu nog, zeker nu ik met veel rust wél gezond ben gebleven en een gezond kindje heb. Had ik het dan de vorige keer ook rustiger aan moeten doen? Lag het daaraan? Ik zal het nooit weten... Dat gevoel is soms heel sterk.
Ook het gevoel van 'terug bij af' is zo herkenbaar. Je bent ineens weer met zijn tweeën, alles is weer 'hetzelfde' als voorheen. Je had je met heel je wezen ingesteld op een nieuw deel van je leven, en nu is dat in één klap weg. En toch zijn we aan een nieuw deel begonnen. Althans, in mijn hoofd maak ik altijd het onderscheid in voor en na. Ik bepaal nu mijn hele leven in voor, of na haar geboorte en overlijden. Wanneer kochten we de auto? Na. Wanneer gingen we naar Duitsland? Voor. Het heeft mijn hele perspectief veranderd.
dinsdag 2 april 2013 om 11:44
Ja, dat Frahim.. ik vind het fijn dat je het wel herkent, dat het niet iets raars in mij is. Ik hoor natuurlijk ook steeds dat het niet mijn schuld is en dan knik ik braaf dat ik dat wel weet, maar van binnen denk ik 'ja, maar toch..'
Dat 'terug bij af' voelt heel sterk zo.. en dat doet zoveel pijn. Ik vind het ook niet eerlijk naar mijn zoontje dat ik dat zo voel, want natuurlijk is er wel iets veranderd en is hij er wel degelijk geweest en zal hij er ook altijd zijn. Ik mis hem zo.. had hem zo graag van het leven willen laten genieten, lachen, spelen, lekker slapen.. het voelt alsof ik het ook van hém heb afgepakt.
Ik zit vandaag even niet zo lekker geloof ik.
Gaat alles goed met je zoontje Frahim?
Dat 'terug bij af' voelt heel sterk zo.. en dat doet zoveel pijn. Ik vind het ook niet eerlijk naar mijn zoontje dat ik dat zo voel, want natuurlijk is er wel iets veranderd en is hij er wel degelijk geweest en zal hij er ook altijd zijn. Ik mis hem zo.. had hem zo graag van het leven willen laten genieten, lachen, spelen, lekker slapen.. het voelt alsof ik het ook van hém heb afgepakt.
Ik zit vandaag even niet zo lekker geloof ik.
Gaat alles goed met je zoontje Frahim?
dinsdag 2 april 2013 om 13:13
Ach lieverd, natuurlijk begrijp ik wat je bedoeld, ik denk dat je dat als vrouw zo sterk hebt. Wij zijn uiteindelijk degene die het kind moeten dragen en baren. En als dat dan op de een of andere manier niet lukt dan voel je je er zo schuldig over. Want iedere vrouw in je omgeving kan toch een kind op de wereld zetten? En dat dat helemaal niet zo vanzelfsprekend is daar hadden we toch geen idee van...... Het is volgens mij ook heel normaal dat je je zo voelt, zeker als je even niet zo lekker zit zoals vandaag. Maar ik wilde er alleen even mee zeggen dat je je niet een nog groter schuldgevoel moet aanpraten, want schuldig zullen we ons altijd blijven voelen.......ten opzichte van je man, die je in gedachten al achter de kinderwagen zag lopen, zag stuntelen met luiers en het vooruitzicht om met Moederdag lekker verwend te worden.......
Gevoel en verstand liggen zo ver uit in elkaar nog op dit moment......
Heel herkenbaar Frahim, de voor en na periode. Het is alsof je aan de ene kant in een nieuw boek bent begonnen, maar je oude boek nog heel vaak wilt lezen. En je kijkt idd anders tegen het leven aan, omdat je nu weet dat het ineens heel ingrijpend kan veranderen. Daarvoor wist je dat ook wel, maar stond je er helemaal niet bij stil omdat het allemaal zo goed ging. Je weet nu ook echt op wie je kunt bouwen en op wie niet. Ik heb een collega waar ik best goed mee om ga, maar ik heb nog geen kaartje of berichtje van haar ontvangen. Daar ga ik nu dus ook geen energie meer in steken, als een kaartje al teveel moeite is..... Ik heb je envelop nog niet ontvangen trouwens, maar ja, die post van tegenwoordig.....
Over kaarten gesproken, ik ga straks een kaart schrijven aan een familie die ik niet eens ken. Mijn moeder las bij hen in de krant een advertentie van een familie die hun zoontje verloren was bij 41 weken zwangerschap....... Voorheen las je zoiets, en vond je dat heel erg maar ging het leven weer verder. Nu begrijp je zo goed het verdriet wat deze mensen hebben en wil ik ze laten weten dat ze niet alleen staan. Ik hoop/denk dat ze dat waarderen.
Meiden voor jullie allebei een dikke Frahim, ik hoop dat alles goed gaat met je zoontje en Karlie, ik hoop dat je je morgen weer wat beter voelt. Ik merk dat ik vandaag ook wat minder in mijn vel zit. Vanochtend in het Algemeen Dagblad een paginagrote foto van een vrouw met baby net na de keizersnede.....die kwam even hard aan! En het fotoalbum ligt ook nog steeds op me te wachten.....
Gevoel en verstand liggen zo ver uit in elkaar nog op dit moment......
Heel herkenbaar Frahim, de voor en na periode. Het is alsof je aan de ene kant in een nieuw boek bent begonnen, maar je oude boek nog heel vaak wilt lezen. En je kijkt idd anders tegen het leven aan, omdat je nu weet dat het ineens heel ingrijpend kan veranderen. Daarvoor wist je dat ook wel, maar stond je er helemaal niet bij stil omdat het allemaal zo goed ging. Je weet nu ook echt op wie je kunt bouwen en op wie niet. Ik heb een collega waar ik best goed mee om ga, maar ik heb nog geen kaartje of berichtje van haar ontvangen. Daar ga ik nu dus ook geen energie meer in steken, als een kaartje al teveel moeite is..... Ik heb je envelop nog niet ontvangen trouwens, maar ja, die post van tegenwoordig.....
Over kaarten gesproken, ik ga straks een kaart schrijven aan een familie die ik niet eens ken. Mijn moeder las bij hen in de krant een advertentie van een familie die hun zoontje verloren was bij 41 weken zwangerschap....... Voorheen las je zoiets, en vond je dat heel erg maar ging het leven weer verder. Nu begrijp je zo goed het verdriet wat deze mensen hebben en wil ik ze laten weten dat ze niet alleen staan. Ik hoop/denk dat ze dat waarderen.
Meiden voor jullie allebei een dikke Frahim, ik hoop dat alles goed gaat met je zoontje en Karlie, ik hoop dat je je morgen weer wat beter voelt. Ik merk dat ik vandaag ook wat minder in mijn vel zit. Vanochtend in het Algemeen Dagblad een paginagrote foto van een vrouw met baby net na de keizersnede.....die kwam even hard aan! En het fotoalbum ligt ook nog steeds op me te wachten.....
woensdag 3 april 2013 om 09:54
Dana, wat goed van je dat je die kaart gaat schrijven! Ik heb zelf ook berichten en kaartjes van mensen gehad die ik helemaal niet ken. Ik weet zeker dat ze het erg zullen waarderen. Je weet nu als geen ander wat ze meemaken he, het is fijn dat ze weten dat ze niet alleen zijn.
Oh, die foto in de krant.. au!
Ik ga vanmiddag weer naar zkh 1 voor gesprek. Weet niet zo goed waar we het nu nog over moeten hebben, het eerste gesprek was al heel 'goed'. Heb niet zoveel vragen nu voor zkh 1 (over 2 weken naar zkh 2.. daar wat meer), maar ik denk dat het goed is om er toch nog een keer te kijken.
Oh, die foto in de krant.. au!
Ik ga vanmiddag weer naar zkh 1 voor gesprek. Weet niet zo goed waar we het nu nog over moeten hebben, het eerste gesprek was al heel 'goed'. Heb niet zoveel vragen nu voor zkh 1 (over 2 weken naar zkh 2.. daar wat meer), maar ik denk dat het goed is om er toch nog een keer te kijken.
woensdag 3 april 2013 om 11:14
Karlie, succes vanmiddag! Het blijft moeilijk om naar het ziekenhuis te gaan (moet morgen voor de buisjes van de oudste), maar goed van je dat je toch gaat. Wellicht komen er in het gesprek nog dingen naar boven waar je nu niet aan denkt. Maar misschien gaan ze het nu wat meer hebben over "hoe nu verder". Daar heb begin mei nog een gesprek over. Maar eigenlijk weten we al hoe we verder willen hè? ik merk dat ik, net als Frahim, de dagen bijna aan het aftellen ben, gek is dat. Je wil zo graag je kindje terug, maar het verlangen naar nog een kindje is er ook. Maar je snapt het wel......
Nogmaals succes vanmiddag, ik zal aan je denken als ik in het zwembad lig
Frahim, post is ontvangen!!! Nogmaals mijn grote dank!
Ik weet niet hoe het loopt morgen, maar ik ben pas in de middag weer hier te vinden denk ik.
Nogmaals succes vanmiddag, ik zal aan je denken als ik in het zwembad lig
Frahim, post is ontvangen!!! Nogmaals mijn grote dank!
Ik weet niet hoe het loopt morgen, maar ik ben pas in de middag weer hier te vinden denk ik.
woensdag 3 april 2013 om 23:05
We zaten in de wachtkamer recht tegenover een stel met een 6 dagen oud jongetje
De assistente kwam nog naar ons toe om te zeggen dat de gyn 20 min uitliep en we nog best even koffie konden gaan drinken als ik niet in de wachtkamer wilde blijven zitten. Heel lief. (Maar in de algemene koffieruimte vind ik het ook niet leuk, daar lopen ook allemaal blije mensen, kleine kinderen en erger nog: de kans om bekenden te zien) Ik heb dus maar wat naar de grond gestaard
We zaten vervolgens weer in hetzelfde kantoortje als de dag van de bevalling, waarin we nog supersnel een echo hebben gehad. Ik herkende het meteen. Dat was wel even raar. Ze vroeg of we ook nog in de verloskamers en ok wilden kijken waar ik toen ben geweest, maar dat hoeft van mij nu niet. Dat mag later ook altijd nog.
Ik heb de gyn verder nog wat vragen gesteld over hoeveel keizersnedes je eigenlijk kunt hebben, of je dan nog ingeleid kunt worden, dat soort dingen. Als je op internet zoekt, vind je alle mogelijke antwoorden namelijk en daar kun je dus niets mee. Ik weet dat het allemaal nog erg in de toekomst ligt, maar toch had ik er wat vragen over en ik dacht dat ik het maar beter ook bij de gyn zelf kon checken ipv op internetverhalen af te gaan. Ik ben er wel weer erg door gerustgesteld. Het is een heel fijne gynaecoloog.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik ongesteld moet worden. Het zet nog niet door. Het gevoel is ook wat minder dan ik voorheen gewend was, ik had het vorige week ookal een keer en daarna was het ineens weer weg. Denk dat alle stress de boel natuurlijk ook niet op laat schieten, maar ja.
Jij al ongesteld Dana? En hoe ging het zwemmen??
De assistente kwam nog naar ons toe om te zeggen dat de gyn 20 min uitliep en we nog best even koffie konden gaan drinken als ik niet in de wachtkamer wilde blijven zitten. Heel lief. (Maar in de algemene koffieruimte vind ik het ook niet leuk, daar lopen ook allemaal blije mensen, kleine kinderen en erger nog: de kans om bekenden te zien) Ik heb dus maar wat naar de grond gestaard
We zaten vervolgens weer in hetzelfde kantoortje als de dag van de bevalling, waarin we nog supersnel een echo hebben gehad. Ik herkende het meteen. Dat was wel even raar. Ze vroeg of we ook nog in de verloskamers en ok wilden kijken waar ik toen ben geweest, maar dat hoeft van mij nu niet. Dat mag later ook altijd nog.
Ik heb de gyn verder nog wat vragen gesteld over hoeveel keizersnedes je eigenlijk kunt hebben, of je dan nog ingeleid kunt worden, dat soort dingen. Als je op internet zoekt, vind je alle mogelijke antwoorden namelijk en daar kun je dus niets mee. Ik weet dat het allemaal nog erg in de toekomst ligt, maar toch had ik er wat vragen over en ik dacht dat ik het maar beter ook bij de gyn zelf kon checken ipv op internetverhalen af te gaan. Ik ben er wel weer erg door gerustgesteld. Het is een heel fijne gynaecoloog.
Ik heb sinds gisteren het gevoel dat ik ongesteld moet worden. Het zet nog niet door. Het gevoel is ook wat minder dan ik voorheen gewend was, ik had het vorige week ookal een keer en daarna was het ineens weer weg. Denk dat alle stress de boel natuurlijk ook niet op laat schieten, maar ja.
Jij al ongesteld Dana? En hoe ging het zwemmen??
donderdag 4 april 2013 om 21:04
Vlaggenmast, dank je wel, ook hier worden de knuffels gewaardeerd!
Karlie, wat naar dat jullie nu juist recht tegenover zo'n blije familie moesten zitten!! dan zit je echt met een dichtgeknepen keel je tranen binnen te houden, ik weet zo goed hoe het voelt.... En duurt het twee keer zo lang voordat je aan de beurt bent.
Wat goed dat je zo'n fijne gynaecoloog hebt! Hij/zij kan je toch het beste vertellen hoe en wat het beste is voor de toekomst. Ik merk dat ik er sinds vanmiddag weer heel erg mee bezig ben...... En gewoon uit nieuwsgierigheid (ik heb het namelijk niet gevraagd), hoeveel keizersnedes kun je hebben?
En dat je de verloskamers en OK niet in wilde......pas doen als je je er beter bij voelt. Ik wil voorlopig ook even die hele afdeling niet op, bah!
Mijn man is vanochtend dus wel naar de OK geweest met mijn oudste, ze kreeg buisjes en haar neusamandel is gelijk weer geknipt. Dat is twee jaar geleden ook al gebeurd, maar hij was weer flink gegroeid..... Het is niet fijn als je kind met bed en al weggereden wordt naar de OK..... Gelukkig was mijn schoonzusje er ook bij voor morele steun en wist de verpleging ook van onze toestand af. We hadden zelfs een aparte kamer gekregen zodat we niet tussen alle huilende kinderen in zouden zitten! Dat was lief meegedacht. Al met al was het even moeilijk voor mijn man om door diezelfde gang te lopen, maar ze waren gelukkig in 40 minuten alweer terug!
Ik ben nog niet ongesteld geworden, maar had vorige week ook soort krampen dat ik dacht dat het zou komen! Helaas dus nog niet..... Nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik blij zou zijn om ongesteld te worden! en deze week last van pukkeltjes, dus er zijn wel hormonen aan het werk. Maar idd zullen stress en verdriet niet helpen hierbij.
Ik had het gisteren dus heel slecht met de operatie in aantocht, ik was ineens zo bang dat er iets niet goed zou gaan.....moet er niet aan denken om nog een kind te verliezen......*schud gedachte van zich af* Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan!
Karlie, wat naar dat jullie nu juist recht tegenover zo'n blije familie moesten zitten!! dan zit je echt met een dichtgeknepen keel je tranen binnen te houden, ik weet zo goed hoe het voelt.... En duurt het twee keer zo lang voordat je aan de beurt bent.
Wat goed dat je zo'n fijne gynaecoloog hebt! Hij/zij kan je toch het beste vertellen hoe en wat het beste is voor de toekomst. Ik merk dat ik er sinds vanmiddag weer heel erg mee bezig ben...... En gewoon uit nieuwsgierigheid (ik heb het namelijk niet gevraagd), hoeveel keizersnedes kun je hebben?
En dat je de verloskamers en OK niet in wilde......pas doen als je je er beter bij voelt. Ik wil voorlopig ook even die hele afdeling niet op, bah!
Mijn man is vanochtend dus wel naar de OK geweest met mijn oudste, ze kreeg buisjes en haar neusamandel is gelijk weer geknipt. Dat is twee jaar geleden ook al gebeurd, maar hij was weer flink gegroeid..... Het is niet fijn als je kind met bed en al weggereden wordt naar de OK..... Gelukkig was mijn schoonzusje er ook bij voor morele steun en wist de verpleging ook van onze toestand af. We hadden zelfs een aparte kamer gekregen zodat we niet tussen alle huilende kinderen in zouden zitten! Dat was lief meegedacht. Al met al was het even moeilijk voor mijn man om door diezelfde gang te lopen, maar ze waren gelukkig in 40 minuten alweer terug!
Ik ben nog niet ongesteld geworden, maar had vorige week ook soort krampen dat ik dacht dat het zou komen! Helaas dus nog niet..... Nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik blij zou zijn om ongesteld te worden! en deze week last van pukkeltjes, dus er zijn wel hormonen aan het werk. Maar idd zullen stress en verdriet niet helpen hierbij.
Ik had het gisteren dus heel slecht met de operatie in aantocht, ik was ineens zo bang dat er iets niet goed zou gaan.....moet er niet aan denken om nog een kind te verliezen......*schud gedachte van zich af* Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan!
donderdag 4 april 2013 om 22:24
Karlie, heftig zeg! Om weer terug te zijn op DE plek. En dan ooknog met blije jonge ouders in de wachtkamer...confronterend...
Dana, gefeliciteerd met het zwemdiploma van je oudste! En hetzelfde, wat een naar gevoel moet het zijn om haar richting ok te zien gaan...
Knuffel!!! En hoop dat jullie cyclus straks weer normaal is, en niets jullie een volgende zwangerschap in de weg staat, ik gun het jullie zo!
Dana, gefeliciteerd met het zwemdiploma van je oudste! En hetzelfde, wat een naar gevoel moet het zijn om haar richting ok te zien gaan...
Knuffel!!! En hoop dat jullie cyclus straks weer normaal is, en niets jullie een volgende zwangerschap in de weg staat, ik gun het jullie zo!
vrijdag 5 april 2013 om 09:02
Dank je wel Ligura, ik besef terdege dat ik mijn leeftijd niet mee heb, maar aan de andere kant lukt het nog steeds heel veel vrouwen om op deze leeftijd zwanger te worden...... En als er een kans is dan ga ik er voor. Uit ervaring weet ik dat elke kans er een is, positief maar ook zeker negatief......... Ik bedoel, de gynaecoloog zei dat er van de 2000 bevallingen die ze per jaar doen er 1 à 2 mis gaan. En dat is dus een hele kleine kans dat het je overkomt, maar als het je dan overkomt.....heel zuur! Maar we blijven positief, en als jullie allemaal duimen voor Karlie en mij, dan moet het gaan lukken! Alleen de komende vier maanden mogen we nog niet, ik kan de tijd wel vooruit kijken nu!
vrijdag 5 april 2013 om 21:21
Dankjewel Dotts en Ligura, laat die positieve energie maar onze kant uitkomen!
Ik ken ook zat voorbeelden waarbij vrouwen van onze leeftijd zwanger zijn geworden en gezonde baby's krijgen hoor. En zo oud zijn we natuurlijk ook nog niet, ik ben nét 36 en Dana een jaartje ouder. Ik ga er ergens toch wel vanuit dat het nog moet lukken hoor. En jij ook hoor Dana!
Ik had het natuurlijk niet helemaal alleen uit nieuwsgierigheid gevraagd, hoeveel keizersnedes je mag hebben. Want ze gaf dus de vorige keer al aan dat ze zich kan voorstellen dat we, ook al mógen we op de natuurlijke manier bevallen, in onze situatie die stress er op dat moment niet bij kunnen hebben en dan toch weer een keizersnede "willen". Maar ik zou het wel heel erg vinden als dat dan gelijk onze laatste kans is en dat we daarna niet nog een keer een kindje mogen krijgen. Hoewel ik nu zou tekenen voor één gezond kindje hoor (en Dana, je weet dat ik daarmee niet bedoel dat jij nu maar tevreden moet zijn he, in jouw geval bedoel ik dan nóg één gezond kindje).
Maar het antwoord was geruststellend: als ik nog vier keer een ks zou willen, dat kan dat gewoon. Er zijn natuurlijk best situaties voor te stellen waarbij het op een gegeven moment niet meer kan, maar in principe zit er geen max aan. Het is wel zo dat de eerste ks het gemakkelijkst gaat. Dan is je buik nog helemaal 'schoon'. Een volgende keer moeten ze door het littekenweefsel heen en zou bv de blaas iets lastiger van de bm af te halen kunnen zijn. Maar niets onoverkomelijks.
Zo blij voor je Dana dat het met je oudste helemaal goed is gegaan met de buisjes! Kan me voorstellen dat het een heel slechte dag voor je was
Nog niet ongesteld.. het gevoel is ook alweer helemaal weg. Ik ben gewoon benieuwd of mijn cyclus weer hetzelfde (regelmatig) is als voorheen (volgens de gyn wel)
Ik ken ook zat voorbeelden waarbij vrouwen van onze leeftijd zwanger zijn geworden en gezonde baby's krijgen hoor. En zo oud zijn we natuurlijk ook nog niet, ik ben nét 36 en Dana een jaartje ouder. Ik ga er ergens toch wel vanuit dat het nog moet lukken hoor. En jij ook hoor Dana!
Ik had het natuurlijk niet helemaal alleen uit nieuwsgierigheid gevraagd, hoeveel keizersnedes je mag hebben. Want ze gaf dus de vorige keer al aan dat ze zich kan voorstellen dat we, ook al mógen we op de natuurlijke manier bevallen, in onze situatie die stress er op dat moment niet bij kunnen hebben en dan toch weer een keizersnede "willen". Maar ik zou het wel heel erg vinden als dat dan gelijk onze laatste kans is en dat we daarna niet nog een keer een kindje mogen krijgen. Hoewel ik nu zou tekenen voor één gezond kindje hoor (en Dana, je weet dat ik daarmee niet bedoel dat jij nu maar tevreden moet zijn he, in jouw geval bedoel ik dan nóg één gezond kindje).
Maar het antwoord was geruststellend: als ik nog vier keer een ks zou willen, dat kan dat gewoon. Er zijn natuurlijk best situaties voor te stellen waarbij het op een gegeven moment niet meer kan, maar in principe zit er geen max aan. Het is wel zo dat de eerste ks het gemakkelijkst gaat. Dan is je buik nog helemaal 'schoon'. Een volgende keer moeten ze door het littekenweefsel heen en zou bv de blaas iets lastiger van de bm af te halen kunnen zijn. Maar niets onoverkomelijks.
Zo blij voor je Dana dat het met je oudste helemaal goed is gegaan met de buisjes! Kan me voorstellen dat het een heel slechte dag voor je was
Nog niet ongesteld.. het gevoel is ook alweer helemaal weg. Ik ben gewoon benieuwd of mijn cyclus weer hetzelfde (regelmatig) is als voorheen (volgens de gyn wel)
zaterdag 6 april 2013 om 14:59
lieve mama's, al een poosje niets geschreven maar ik denk steeds heel veel aan jullie... Soms kijk ik naar mn zoontje en dan moet ik aan jullie denken, dat jullie je kindjes moeten missen, en dat geeft zo'n pijnscheut, hoeveel pijn moeten jullie dan wel hebben, dikke knuffel voor jullie! En hoe confronterend moet het idd zijn om in HET ziekenhuis rond te lopen... en dan zeker als je alle blije papa's en mama's met hun kindjes ziet... Een paar pagina's terug hadden jullie het erover dat mensen al snel vinden dat je rouw inmiddels wel minder moet worden, hoe onwaar moet dat zijn! Het gemis zal er altijd zijn, wat er verder ook gebeurd, hoeveel kindjes er ook nog zouden komen (die jullie zo ontzettend gegund zijn), er blijft 1 uniek kindje ontbreken... Ik herken het een heel klein beetje, mijn man is zijn eerste vrouw verloren op jonge leeftijd en dan schijnen mensen ook te denken dat dat gemis dus is "opgelost" doordat ik er nu ben... nee zo werkt dat niet, ieder mens(je) is uniek en onvervangbaar, zal altijd gemist worden. En dan zeker je kindje, voortgekomen uit jullie liefde en jouw lijf... nogmaals: ik kan veel woorden schrijven en me veel voorstelling maken, maar de immense pijn die jullie moeten voelen gaat zeker te weten mijn voorstellingsvermogen te boven...
Ik duim met iedereen mee dat een nieuwe zwangerschap zich snel aandient zodra het medisch gezien "kan"...
Ik duim met iedereen mee dat een nieuwe zwangerschap zich snel aandient zodra het medisch gezien "kan"...
zaterdag 6 april 2013 om 20:04
Dank je wel Normi, als er nu maar genoeg mensen blijven duimen dan moet het goed komen toch? hopelijk gaat het goed met je zoontje!! En uiteraard ben jij geen vervanging van de eerste vrouw van je man, ieder mens is uniek! En ik wil ook helemaal geen vervanging voor mijn dochtertje, ik zou zo graag een klein mensje willen hebben om voor te zorgen en mijn dochtertje zal daar altijd naast blijven bestaan. er zal ook altijd een soort van rouw blijven, het wordt alleen wat minder pijnlijk. Maar ik denk wel dat een baby er toe bijdraagt dat je dat proces "beter" aankunt. En zeker voor Karlie, haar zoontje is haar eerste kindje en ik ben al gezegend met een kleine meid, dus ik weet hoe het allemaal is. Maar dank je wel voor je berichtje!
Karlie, ik snap wat je bedoeld hoor, dat van die een of twee kinderen ik hoop zo heel erg dat het ons nog gegund is!!!! En bedankt voor de antwoorden over de keizersnede, ik snap dat je dat liever zou willen dat "gewoon" bevallen. Ik zou ook het liefst dan met 37 weken zeggen dat ze het er maar uit moeten halen, maar zo snel doen ze dat dan weer niet. Maar ik zou niet meer overtijd mogen lopen, voor de 40 weken zou ik moeten bevallen. Ze zullen bij jou ook geen risico nemen tegen die tijd. Konden we maar een jaar verder in de tijd kijken..... Verder niet hoor, ik hoef niet alles te weten wat er staat te gebeuren in m'n leven, maar gewoon even checken hoe het er tegen die tijd voor staat.......
Karlie, ik snap wat je bedoeld hoor, dat van die een of twee kinderen ik hoop zo heel erg dat het ons nog gegund is!!!! En bedankt voor de antwoorden over de keizersnede, ik snap dat je dat liever zou willen dat "gewoon" bevallen. Ik zou ook het liefst dan met 37 weken zeggen dat ze het er maar uit moeten halen, maar zo snel doen ze dat dan weer niet. Maar ik zou niet meer overtijd mogen lopen, voor de 40 weken zou ik moeten bevallen. Ze zullen bij jou ook geen risico nemen tegen die tijd. Konden we maar een jaar verder in de tijd kijken..... Verder niet hoor, ik hoef niet alles te weten wat er staat te gebeuren in m'n leven, maar gewoon even checken hoe het er tegen die tijd voor staat.......
maandag 8 april 2013 om 00:19
Oh Lijn25, dat vind ik heel lief!
Niet dat ik verder in duimen geloof , maar kom maar op inderdaad met die goede wensen. We kunnen het wel gebruiken..
Mijn gyn zei ook dat ze vrouwen "nooit" weer voorbij de termijn laten gaan waarop het de vorige keer misging. Bij mij gaf ze aan dat ze in een volgende zwangerschap de baby met 39 weken dan wel "zouden willen zien" (ik vind dat een mooie manier van zeggen, zo zegt ze het steeds), maar goed, we weten niet hoe het gaat dan.
Normi, dankjewel.. de pijn is inderdaad onvoorstelbaar en gelukkig maar voor jou hoor! Geniet heel erg van je kindje!
Ik heb veel momenten waarop het aardig gaat. En dan weer kan ik bij alles in stukjes breken. Het is echt heel moeilijk. Ik mis mijn lieve, mooie zoontje zó erg.
Een volgende zwangerschap gaat nooit een vervanging worden voor mijn zoontje, maar ik denk wel dat het - zoals Dana zegt- het iets beter te dragen maakt. Ik wil een kindje waarvoor ik kan/mag zorgen.. mijn hart schreeuwt erom nu ik mama ben geworden maar een lege wieg/box/wandelwagen/armen heb..
Altijd blijft altijd het gemis van mijn eerste, mijn lieve, dappere, mooie zoontje. Geen enkel ander kind zal hetzelfde zijn als hij was, niemand vervangt hém.
Niet dat ik verder in duimen geloof , maar kom maar op inderdaad met die goede wensen. We kunnen het wel gebruiken..
Mijn gyn zei ook dat ze vrouwen "nooit" weer voorbij de termijn laten gaan waarop het de vorige keer misging. Bij mij gaf ze aan dat ze in een volgende zwangerschap de baby met 39 weken dan wel "zouden willen zien" (ik vind dat een mooie manier van zeggen, zo zegt ze het steeds), maar goed, we weten niet hoe het gaat dan.
Normi, dankjewel.. de pijn is inderdaad onvoorstelbaar en gelukkig maar voor jou hoor! Geniet heel erg van je kindje!
Ik heb veel momenten waarop het aardig gaat. En dan weer kan ik bij alles in stukjes breken. Het is echt heel moeilijk. Ik mis mijn lieve, mooie zoontje zó erg.
Een volgende zwangerschap gaat nooit een vervanging worden voor mijn zoontje, maar ik denk wel dat het - zoals Dana zegt- het iets beter te dragen maakt. Ik wil een kindje waarvoor ik kan/mag zorgen.. mijn hart schreeuwt erom nu ik mama ben geworden maar een lege wieg/box/wandelwagen/armen heb..
Altijd blijft altijd het gemis van mijn eerste, mijn lieve, dappere, mooie zoontje. Geen enkel ander kind zal hetzelfde zijn als hij was, niemand vervangt hém.
