Zwanger
alle pijlers
Uitgerekend februari 2013
donderdag 21 maart 2013 om 20:39
Wellicht is er iemand die het wil weten, maar ik heb zojuist een mail gehad van met ministerie van sociale zaken werkgelegenheid. Mijn man had gevraagd hoe het zit met het ouderschapsverlof en het antwoord was: als het kind levenloos geboren wordt of overlijd tijdens het zwangerschapsverlof dan heb je GEEN recht op ouderschapsverlof. Als het kind overlijd tijdens het ouderschapsverlof dan mag je het verlof afmaken.......
Dus ik moet gewoon begin mei aan het werk...... Wat een toestand zeg.
Karlie, had jij nou ook ouderschapsverlof in de planning zitten?
Dus ik moet gewoon begin mei aan het werk...... Wat een toestand zeg.
Karlie, had jij nou ook ouderschapsverlof in de planning zitten?
donderdag 21 maart 2013 om 22:08
Ja, Frahim meldde inderdaad dat zij het anders had doorgekregen, wellicht dat zij in een beroepsgroep zit waar dat wel is? Ik heb geen idee.....
Nu was ik toch niet van plan om mijn gehele ouderschapsverlof uit te zitten (waar moet ik voor zorgen als mijn man straks weer aan het werk is en mijn dochter op school zit?), maar nu is mei ineens zo dichtbij.......
Nu was ik toch niet van plan om mijn gehele ouderschapsverlof uit te zitten (waar moet ik voor zorgen als mijn man straks weer aan het werk is en mijn dochter op school zit?), maar nu is mei ineens zo dichtbij.......
vrijdag 22 maart 2013 om 00:13
quote:Karlie schreef op 21 maart 2013 @ 00:59:
Patriciac: bedankt dat je je ervaring zo uitgebreid hebt willen delen hier.. Hebben ze nog onderzoek gedaan naar waarom je 1e dochtertje zo ziek was? Niks wat als oorzaak aangegeven kon worden neem ik uit je verhaal aan? Kon je daar vrede mee hebben? Je geeft aan dat je bij je 2e zwangerschap zelf mocht kiezen voor een datum tussen de 37e en 40e week. Hoe heb je dat gedaan, waarop heb je dat dan voor jezelf gebaseerd? En je had de ene week een echo en de andere week een dopler? Was die dopler dan meer dan alleen '30 seconden hart luisteren'? Want dat is toch best weinig info dan, die dopler..? Als je geen antwoord wilt geven, is dat natuurlijk ook prima hoor! Ik stel de vragen niet uit sensatiezucht oid... maar echt interesse en omdat het ook voor mezelf van toepassing gaat zijn denk ik... Dikke knuffel voor jou in elk geval Wanneer moet je eerste dochter nu voor het hartruisje naar het ziekenhuis? Heel veel sterkte alvast !!
Volgens mij heb ik het een beetje verkeerd verwoord, mijn eerste dochter was juist helemaal niet ziek, ik was zo ziek tijdens mijn zwangerschappen en daarom zijn mijn kindjes aan de kleine kant.
Er is bij ons recherce en alles aan te pas geweest en die vroegen ons als de oficier van justitie besluit om geen sektie te laten verrichten zouden jullie dat dan alsnog willen ? Ja natuurlijk , omdat wij ook wilden weten wat er precies was gebeurd.
Er is niets uit de sektie gebleken dat ze ziek was, juist helemaal niets. Daarom snap ik het ook niet. Nu nog steeds niet en kan er daarom ook geen vrede mee hebben. Hier op het forum is ook de eerste keer dat ik het er zo uitgebreid over heb buiten familie om.
Niet dat ik het niet over mijn dochter heb hoor , juist heel veel maar niet over wat er gebeurd is. De keiharde werkelijkheid dat er niets is gevonden kan ik niet aan. (En mensen die dan nog tegen mij durven te zeggen dit is gebeurd met een reden die schrijf ik meteen af en ga ik uit de weg ) Heb wel vaker lompe opmerkingen gehad trouwens , bij de bekendmaking van mijn 2e zwangerschap, of ik er ''overheen'' was.. Ik hoop niet dat jullie ze ook gaan krijgen maar die kans zit er dik in , til er niet te zwaar aan.. Ze weten niet beter..
Qua controles 2e zwangerschap dat waren er echt veel hoor, gebrek aan iets te doen heb je in ieder geval niet, zag de dokters bijna nog vaker dan andere mensen haha.
De ene week een uitgebreide groei echo , en bij de dopler gingen ze het hartje luisteren , en namen ze het ook op zodat ze dat later nog terug kunnen horen, ook kijken ze dan uitgebreid naar de doorbloeding van de navelstreng en maken ze ook opnames van. En je krijgt dan ook altijd een echo mee en zie je je kindje weer uitgebreid , alleen het meten doen ze dan niet dat is echt om de 2 weken.
Bij de eerste mocht ik ook kiezen maar dat was een week van te voren , had een groeiecho en hoorde van de beste man , Ja prachtig kindje hoor , heel mooi. Volgende week inleiden!!! Ik dacht echt WATTTT??? zo uit het niets , en toen mocht ik kiezen tussen 2 dagen de 9e of de 10e , tja doe dan maar de 9e was natuurlijk ook heel benieuwd naar dat kleine meisje! Totale verassing was dat dus ..
De 2e keer had ik met week 38 de laatste groeiecho en wist al dat ze wilden gaan inleiden , en ik mocht zelf ook weer een datum kiezen.. Heb de 12e gekozen omdat dat ook op een Dinsdag was , mijn eerste is ook geboren op een Dinsdag , 13e vond ik dan ook niet echt een leuk getal , meer vrijdag de 13e gevoel had ik erbij..
Ik had er ook voor kunnen kiezen om eerder te bevallen maar heb het zo lang mogelijk gerekt 39+6 omdat mijn eerste pas na 15 dagen mee naar huis mocht , want alle babys vallen eerst af en ze moest eerst over haar geboortegewicht zijn voor ze mee mocht..
Is achteraf maar goed ook want ons 2e kindje mocht direct mee , dat mag vanaf 2500 gram , ze was 2650 dus net met de hakken over de sloot.. En heerlijk dat dat was !! Direct naar huis , ben blij dat ik het zo gedaan heb , en heb geweigerd om met 37 weken te bevallen.. Kan me voorstellen dat jij er heel anders over denkt...
Ik weet dat het geen sensatiezucht is hoor , jullie mogen me alles vragen
Misschien voor mezelf ook eens goed dat ik ook eens mn verhaal vertel.
Wanneer mijn dochter terecht kan bij de kinderarts weet ik nog steeds niet , vandaag wel een brief gehad van de huisarts dat de doorwerwijzing verstuurd was .. duurt wel errug lang voor mijn gevoel hoor.
Patriciac: bedankt dat je je ervaring zo uitgebreid hebt willen delen hier.. Hebben ze nog onderzoek gedaan naar waarom je 1e dochtertje zo ziek was? Niks wat als oorzaak aangegeven kon worden neem ik uit je verhaal aan? Kon je daar vrede mee hebben? Je geeft aan dat je bij je 2e zwangerschap zelf mocht kiezen voor een datum tussen de 37e en 40e week. Hoe heb je dat gedaan, waarop heb je dat dan voor jezelf gebaseerd? En je had de ene week een echo en de andere week een dopler? Was die dopler dan meer dan alleen '30 seconden hart luisteren'? Want dat is toch best weinig info dan, die dopler..? Als je geen antwoord wilt geven, is dat natuurlijk ook prima hoor! Ik stel de vragen niet uit sensatiezucht oid... maar echt interesse en omdat het ook voor mezelf van toepassing gaat zijn denk ik... Dikke knuffel voor jou in elk geval Wanneer moet je eerste dochter nu voor het hartruisje naar het ziekenhuis? Heel veel sterkte alvast !!
Volgens mij heb ik het een beetje verkeerd verwoord, mijn eerste dochter was juist helemaal niet ziek, ik was zo ziek tijdens mijn zwangerschappen en daarom zijn mijn kindjes aan de kleine kant.
Er is bij ons recherce en alles aan te pas geweest en die vroegen ons als de oficier van justitie besluit om geen sektie te laten verrichten zouden jullie dat dan alsnog willen ? Ja natuurlijk , omdat wij ook wilden weten wat er precies was gebeurd.
Er is niets uit de sektie gebleken dat ze ziek was, juist helemaal niets. Daarom snap ik het ook niet. Nu nog steeds niet en kan er daarom ook geen vrede mee hebben. Hier op het forum is ook de eerste keer dat ik het er zo uitgebreid over heb buiten familie om.
Niet dat ik het niet over mijn dochter heb hoor , juist heel veel maar niet over wat er gebeurd is. De keiharde werkelijkheid dat er niets is gevonden kan ik niet aan. (En mensen die dan nog tegen mij durven te zeggen dit is gebeurd met een reden die schrijf ik meteen af en ga ik uit de weg ) Heb wel vaker lompe opmerkingen gehad trouwens , bij de bekendmaking van mijn 2e zwangerschap, of ik er ''overheen'' was.. Ik hoop niet dat jullie ze ook gaan krijgen maar die kans zit er dik in , til er niet te zwaar aan.. Ze weten niet beter..
Qua controles 2e zwangerschap dat waren er echt veel hoor, gebrek aan iets te doen heb je in ieder geval niet, zag de dokters bijna nog vaker dan andere mensen haha.
De ene week een uitgebreide groei echo , en bij de dopler gingen ze het hartje luisteren , en namen ze het ook op zodat ze dat later nog terug kunnen horen, ook kijken ze dan uitgebreid naar de doorbloeding van de navelstreng en maken ze ook opnames van. En je krijgt dan ook altijd een echo mee en zie je je kindje weer uitgebreid , alleen het meten doen ze dan niet dat is echt om de 2 weken.
Bij de eerste mocht ik ook kiezen maar dat was een week van te voren , had een groeiecho en hoorde van de beste man , Ja prachtig kindje hoor , heel mooi. Volgende week inleiden!!! Ik dacht echt WATTTT??? zo uit het niets , en toen mocht ik kiezen tussen 2 dagen de 9e of de 10e , tja doe dan maar de 9e was natuurlijk ook heel benieuwd naar dat kleine meisje! Totale verassing was dat dus ..
De 2e keer had ik met week 38 de laatste groeiecho en wist al dat ze wilden gaan inleiden , en ik mocht zelf ook weer een datum kiezen.. Heb de 12e gekozen omdat dat ook op een Dinsdag was , mijn eerste is ook geboren op een Dinsdag , 13e vond ik dan ook niet echt een leuk getal , meer vrijdag de 13e gevoel had ik erbij..
Ik had er ook voor kunnen kiezen om eerder te bevallen maar heb het zo lang mogelijk gerekt 39+6 omdat mijn eerste pas na 15 dagen mee naar huis mocht , want alle babys vallen eerst af en ze moest eerst over haar geboortegewicht zijn voor ze mee mocht..
Is achteraf maar goed ook want ons 2e kindje mocht direct mee , dat mag vanaf 2500 gram , ze was 2650 dus net met de hakken over de sloot.. En heerlijk dat dat was !! Direct naar huis , ben blij dat ik het zo gedaan heb , en heb geweigerd om met 37 weken te bevallen.. Kan me voorstellen dat jij er heel anders over denkt...
Ik weet dat het geen sensatiezucht is hoor , jullie mogen me alles vragen
Misschien voor mezelf ook eens goed dat ik ook eens mn verhaal vertel.Wanneer mijn dochter terecht kan bij de kinderarts weet ik nog steeds niet , vandaag wel een brief gehad van de huisarts dat de doorwerwijzing verstuurd was .. duurt wel errug lang voor mijn gevoel hoor.
vrijdag 22 maart 2013 om 00:19
[quote]dana75 schreef op 21 maart 2013 @ 12:20:
Wauw, wat zijn jullie actief geweest nog zo laat op de avond!
Patricac, maakt toch niet uit of je hier veel of weinig komt, als je behoefte hebt om te schrijven dan kan dat, en anders besteed je je aandacht gewoon aan je kindje, logisch toch!
Ja ze is een heel wakker kindje , en wil entertaint worden.. Soms verzin ik zelf maar liedjes omdat ik ze bijna allemaal al gehad heb haha.. Maar ik wou het hier nu niet zo heel veel over mijn 2e hebben , vind het natuurlijk super dat er naar gevraagt word. Maarja als ik hier een heel verhaal ga schrijven over wat voor leuks we vandaag weer meegemaakt hebben , tja daar gaan jullie je nog verdrietiger door voelen , en dat wil ik niet.
Verdriet is er al genoeg nu !
Wauw, wat zijn jullie actief geweest nog zo laat op de avond!
Patricac, maakt toch niet uit of je hier veel of weinig komt, als je behoefte hebt om te schrijven dan kan dat, en anders besteed je je aandacht gewoon aan je kindje, logisch toch!
Ja ze is een heel wakker kindje , en wil entertaint worden.. Soms verzin ik zelf maar liedjes omdat ik ze bijna allemaal al gehad heb haha.. Maar ik wou het hier nu niet zo heel veel over mijn 2e hebben , vind het natuurlijk super dat er naar gevraagt word. Maarja als ik hier een heel verhaal ga schrijven over wat voor leuks we vandaag weer meegemaakt hebben , tja daar gaan jullie je nog verdrietiger door voelen , en dat wil ik niet.
Verdriet is er al genoeg nu !
vrijdag 22 maart 2013 om 00:22
Jeetje , jullie zo snel alweer aan het werk ! Dat had ik dan niet, maar misschien is dat straks wel goed voor jullie beetje wat om handen , dat had ik niet , ik had helemaal niks meer waar ik mijn bed voor uitmoest dus gebeurde dat ook niet meer.
Elke drempel wat er al lag , maakte ik nog hoger . Eindresultaat dat ik nu pas met mijn 2e fatsoenlijk de straat op ''durf''. En dat gun ik jullie echt niet !
Is er geen optie dat jullie eerst eens met halve dagen kunnen beginnen ??
Elke drempel wat er al lag , maakte ik nog hoger . Eindresultaat dat ik nu pas met mijn 2e fatsoenlijk de straat op ''durf''. En dat gun ik jullie echt niet !
Is er geen optie dat jullie eerst eens met halve dagen kunnen beginnen ??
vrijdag 22 maart 2013 om 07:15
Even kort, want moet zo de deur uit: mijn man was al bezig met ouderschapsverlof toen onze dochter overleed... Dat is dan waarschijnlijk de reden dat hij dat inderdaad af mocht maken. Hoewel wij uit het bericht van het ministerie begrepen dat je ook bij een overleden kind altijd recht houdt op dat verlof... Sorry voor de verwarring! Het is zo niet eerlijk... Als iemand recht zou moeten hebben op extra tijd voor zichzelf, zijn jullie (wij) het wel...
vrijdag 22 maart 2013 om 09:19
Dana, bij ons stonden er in zkh 1 ook 3 afspraken, de eerste een gesprek (zoals jij die al gehad hebt), de 2e de nacontrole en de 3e weer een gesprek. Ik denk dat dat bij jou dus ook zo is. Wij hebben in overleg met de gyn het middelste gesprek geschrapt. Qua nacontrole doen ze niet zoveel, vragen naar bloeding, wond, anticonceptie.. die dingen hebben we deze week al gecoverd.
Ja, ik heb ook vaak dat het heel onwerkelijk voelt, dat het niet echt zo is allemaal. Er is ook zo ontzettend veel gebeurd in zo'n korte tijd, dat kan bijna niet.
Ik had wel ouderschapsverlof aangevraagd, maar voor 1 dag in de week. Had jij volledig aansluitend verlof dan? Ik dacht dat dat sowieso maar maximaal de helft van het aantal uren per week dat je werkt kan. Maar als je verlof er begin mei opzit, wil dat nog niet zeggen dat je maar meteen weer volledig aan het werk moet he. Wellicht eerst weer langzaam opbouwen en deels in de ziektewet als dat nodig is. Gewoon zoals het goed voelt en zoals je het aankunt.
Ja, ik heb ook vaak dat het heel onwerkelijk voelt, dat het niet echt zo is allemaal. Er is ook zo ontzettend veel gebeurd in zo'n korte tijd, dat kan bijna niet.
Ik had wel ouderschapsverlof aangevraagd, maar voor 1 dag in de week. Had jij volledig aansluitend verlof dan? Ik dacht dat dat sowieso maar maximaal de helft van het aantal uren per week dat je werkt kan. Maar als je verlof er begin mei opzit, wil dat nog niet zeggen dat je maar meteen weer volledig aan het werk moet he. Wellicht eerst weer langzaam opbouwen en deels in de ziektewet als dat nodig is. Gewoon zoals het goed voelt en zoals je het aankunt.
vrijdag 22 maart 2013 om 09:35
Patriciac, ik heb zelf niet goed gelezen, sorry. Je dochtertje is kerngezond geboren, maar overleden aan wiegendood zie ik. Wat vreselijk zeg, je gezonde kindje dat zo onverwacht en plotseling overlijdt. Ik kan me heel goed voorstellen dat het niet gevonden worden van een oorzaak onverteerbaar is. Ik hoop dat je er ook wat aan hebt je verhaal hier kwijt te kunnen. Heb jij dan HG gehad tijdens je zwangerschappen, dat je extreem misselijk bent continue?
Grr, ja, mensen die zulke dingen zeggen 'er is vast een reden voor', ongelooflijk. Misschien weten ze niet wat ze moeten zeggen en hebben ze het idee dat dit troostend is, maar dat is niet zo. En zeg dan niks.. Ik zie het inderdaad ook wel gebeuren dat mensen er straks vanuit gaan dat ik er overheen ben mocht ik weer zwanger raken. We hebben het hier niet over een miskraam bij 7 weken zwangerschap ofzo (wat uiteraard ook heel verdrietig is), maar over volledig 'affe' kindjes, helemaal klaar al, helemaal perfect..
Grr, ja, mensen die zulke dingen zeggen 'er is vast een reden voor', ongelooflijk. Misschien weten ze niet wat ze moeten zeggen en hebben ze het idee dat dit troostend is, maar dat is niet zo. En zeg dan niks.. Ik zie het inderdaad ook wel gebeuren dat mensen er straks vanuit gaan dat ik er overheen ben mocht ik weer zwanger raken. We hebben het hier niet over een miskraam bij 7 weken zwangerschap ofzo (wat uiteraard ook heel verdrietig is), maar over volledig 'affe' kindjes, helemaal klaar al, helemaal perfect..
vrijdag 22 maart 2013 om 10:33
Frahim, dat zal dan idd de reden zijn dat je man zijn verlof gewoon mocht afmaken...... Het is ook allemaal verwarrend hoor, die regeltjes en zo. Maar dank je wel voor de opheldering!
Karlie, ik had idd aansluitend verlof, 5 maanden vrij en dan zou ik in oktober weer eens gaan beginnen....... Dus je snapt dat ik het niet zag zitten om al die dagen alleen thuis te zitten en nu blijkt dat ik er helemaal geen recht op heb...... Vanmiddag komt er iemand van mijn werk van personeelszaken dus dan zullen we het er wel over gaan hebben. Ze is zelf een week voor mij bevallen in hetzelfde ziekenhuis, hoe ironisch is dat. Ze zit zelf dus ook nog in haar zwangerschapsverlof, dus ik vind het wel lief dat ze naar me toe komt. Gelukkig neemt ze haar kindje niet mee.
En je hebt dan idd al een aantal gesprekken achter de rug in het ziekenhuis. Je zit natuurlijk ook nog met het feit dat je in twee ziekenhuizen bent behandeld, dus ook extra veel gesprekken moet voeren.
En dat er een reden moet zijn want ons overkomen is....... Vertel me die maar eens (dat bedoel ik niet letterlijk dat jij dat zou moeten vertellen hoor ). Onze kindjes waren gewoon klaar om de wereld in te gaan, helemaal gaaf en af en mooi......en nu zo koud. Zo hadden we het ons allemaal niet voorgesteld toch?
Hoe ga jij het nu doen met je ouderschapsverlof? Want ik kan me heel goed voorstellen dat je daar nu ook vragen over hebt. Maar wat je zegt, ik ga gewoon kijken hoe het gaat en anders is er de ziektewet. Ik meld me niet snel ziek, maar dit is toch wel even heel wat anders.....
Karlie, ik had idd aansluitend verlof, 5 maanden vrij en dan zou ik in oktober weer eens gaan beginnen....... Dus je snapt dat ik het niet zag zitten om al die dagen alleen thuis te zitten en nu blijkt dat ik er helemaal geen recht op heb...... Vanmiddag komt er iemand van mijn werk van personeelszaken dus dan zullen we het er wel over gaan hebben. Ze is zelf een week voor mij bevallen in hetzelfde ziekenhuis, hoe ironisch is dat. Ze zit zelf dus ook nog in haar zwangerschapsverlof, dus ik vind het wel lief dat ze naar me toe komt. Gelukkig neemt ze haar kindje niet mee.
En je hebt dan idd al een aantal gesprekken achter de rug in het ziekenhuis. Je zit natuurlijk ook nog met het feit dat je in twee ziekenhuizen bent behandeld, dus ook extra veel gesprekken moet voeren.
En dat er een reden moet zijn want ons overkomen is....... Vertel me die maar eens (dat bedoel ik niet letterlijk dat jij dat zou moeten vertellen hoor ). Onze kindjes waren gewoon klaar om de wereld in te gaan, helemaal gaaf en af en mooi......en nu zo koud. Zo hadden we het ons allemaal niet voorgesteld toch?
Hoe ga jij het nu doen met je ouderschapsverlof? Want ik kan me heel goed voorstellen dat je daar nu ook vragen over hebt. Maar wat je zegt, ik ga gewoon kijken hoe het gaat en anders is er de ziektewet. Ik meld me niet snel ziek, maar dit is toch wel even heel wat anders.....
vrijdag 22 maart 2013 om 10:46
Patriciac, jee, wat frusterend als er gewoon geen oorzaak gevonden kan worden, je wilt toch weten wat er mis is gegaan met je eerste dochter...... En dat je dat moeilijk kunt accepteren begrijp ik, je kunt het niet echt afsluiten.
En de drempel wordt zeker hoger als je jezelf opsluit, het blijft moeilijk om naar buiten te gaan, maar ik moet. Net ook samen met man mijn boodschappen gedaan, staat er natuurlijk wel weer iemand met een maxi Cosi achter ons.... Je kunt het niet uit de weg gaan, overal zijn baby's en zwangeren
Wel balen dat je zelf zo ziek was tijdens je zwangerschappen, lijkt me niet prettig! Ik had zelf niet zo heel veel kwaaltjes, maar een vriendin heeft tijdens haar zwangerschap met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis gelegen, dus ik heb van dichtbij meegemaakt hoe ellendig het kan zijn.
En idd veel controles zeg, al zou ik dat geloof ik ook wel willen, zeker omdat de dan de placenta en navelstreng goed in de gaten kunnen houden.
Vindt je het wel fijn om hier je verhaal te kunnen doen? Omdat je het er buiten je familie om niet met iemand erover hebt gehad? Kan me indenken dat er dan toch weer heel veel emoties naar boven komen. Maar blijf het er over hebben als je wilt hoor, soms kan het enorm opluchten om erover te praten/schrijven.
En de drempel wordt zeker hoger als je jezelf opsluit, het blijft moeilijk om naar buiten te gaan, maar ik moet. Net ook samen met man mijn boodschappen gedaan, staat er natuurlijk wel weer iemand met een maxi Cosi achter ons.... Je kunt het niet uit de weg gaan, overal zijn baby's en zwangeren
Wel balen dat je zelf zo ziek was tijdens je zwangerschappen, lijkt me niet prettig! Ik had zelf niet zo heel veel kwaaltjes, maar een vriendin heeft tijdens haar zwangerschap met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis gelegen, dus ik heb van dichtbij meegemaakt hoe ellendig het kan zijn.
En idd veel controles zeg, al zou ik dat geloof ik ook wel willen, zeker omdat de dan de placenta en navelstreng goed in de gaten kunnen houden.
Vindt je het wel fijn om hier je verhaal te kunnen doen? Omdat je het er buiten je familie om niet met iemand erover hebt gehad? Kan me indenken dat er dan toch weer heel veel emoties naar boven komen. Maar blijf het er over hebben als je wilt hoor, soms kan het enorm opluchten om erover te praten/schrijven.
vrijdag 22 maart 2013 om 11:18
Tja, ik heb dan dus ook geen recht op ouderschapsverlof he. En zoals ik het had gepland, had ik dus ook maar 1 dag in de week en zou ik de andere 4 gewoon werken. Ik weet nog niet hoe ik me voel als mijn verlof half mei voorbij is, misschien dat ik dan ook (deels) de ziektewet in ga. Maar volledig weer 40 uur werken zie ik sowieso niet zitten, dus dan vraag ik wel een contractaanpassing naar 32 uur aan wanneer ik weer volledig aan de slag ga. Dat was ook mijn bedoeling ná het ouderschapsverlof, dat ik die dag dan altijd vrij zou blijven.
Dus, pz op bezoek vanmiddag.. laat je weten hoe het is gegaan? Mijn manager belt vanmiddag ook even.
Dus, pz op bezoek vanmiddag.. laat je weten hoe het is gegaan? Mijn manager belt vanmiddag ook even.
zaterdag 23 maart 2013 om 00:30
Nou, het is een wat late reactie maar dat komt zo.
Mijn collega heeft bijna drie uur hier gezeten, ze was er ook erg van ontdaan wat er allemaal gebeurd is en ze was erg begaan met ons. Mijn ouderschapsverlof wordt ingetrokken, sowieso voor mijn jongste heb ik er geen recht op, en voor mijn oudste wil ik het niet opnemen omdat ze toch naar school gaat. Aangezien het ouderschapsverlof een onbetaald verlof is had ik mij levensloop hiervoor ingezet, dat was ook al keurig overgemaakt naar mijn werkgever, rekening opgeheven en alles geregeld. Dat geld staat nu dus bij mijn werkgever geparkeerd. Mijn collega gaat nu ook uitzoeken wat fiscaal de beste manier is om dat uit te laten keren en ze heeft ook aangegeven dat ik na mijn zwangerschapsverlof de ziektewet in kan en dat we op het gemak gaan beginnen. Eerst eens langs gaan op het werk en dan kijken hoe het gaat.....
Verder zijn we vanavond naar het theater geweest, daar hadden we een jaar geleden al kaartjes voor gekocht. Het was een theater concert en mensen stonden halverwege echt te swingen en te klappen en te dansen....behalve ik. Ik kon er echt niet van genieten, ik was er na een half uur eigenlijk al klaar mee maar wilde de avond niet verpesten voor mijn man. Dus met een dichtgeknepen strot het uitgezeten maar we zaten nog niet in de auto of ik brak. Muziek brengt ook veel emotie naar boven en ik kon dat niet uiten in het theater. Dit kwam duidelijk te vroeg, zo'n avondje uit. Ik kan gewoon nog geen plezier hebben, mijn meisje zit nog veel te veel in mijn systeem.......
Hoe is jouw gesprek met je manager gegaan?
Mijn collega heeft bijna drie uur hier gezeten, ze was er ook erg van ontdaan wat er allemaal gebeurd is en ze was erg begaan met ons. Mijn ouderschapsverlof wordt ingetrokken, sowieso voor mijn jongste heb ik er geen recht op, en voor mijn oudste wil ik het niet opnemen omdat ze toch naar school gaat. Aangezien het ouderschapsverlof een onbetaald verlof is had ik mij levensloop hiervoor ingezet, dat was ook al keurig overgemaakt naar mijn werkgever, rekening opgeheven en alles geregeld. Dat geld staat nu dus bij mijn werkgever geparkeerd. Mijn collega gaat nu ook uitzoeken wat fiscaal de beste manier is om dat uit te laten keren en ze heeft ook aangegeven dat ik na mijn zwangerschapsverlof de ziektewet in kan en dat we op het gemak gaan beginnen. Eerst eens langs gaan op het werk en dan kijken hoe het gaat.....
Verder zijn we vanavond naar het theater geweest, daar hadden we een jaar geleden al kaartjes voor gekocht. Het was een theater concert en mensen stonden halverwege echt te swingen en te klappen en te dansen....behalve ik. Ik kon er echt niet van genieten, ik was er na een half uur eigenlijk al klaar mee maar wilde de avond niet verpesten voor mijn man. Dus met een dichtgeknepen strot het uitgezeten maar we zaten nog niet in de auto of ik brak. Muziek brengt ook veel emotie naar boven en ik kon dat niet uiten in het theater. Dit kwam duidelijk te vroeg, zo'n avondje uit. Ik kan gewoon nog geen plezier hebben, mijn meisje zit nog veel te veel in mijn systeem.......
Hoe is jouw gesprek met je manager gegaan?
zaterdag 23 maart 2013 om 14:37
Lieve dames,
Ik wil jullie ook nog even een hart onder de riem steken.
Ik denk vaak aan jullie en het verdriet wat dit allemaal met zich meebrengt.
Ik lees jullie vaak midden in de nacht bij tijdens een nachtvoeding die ik jullie ook zo graag had gegund.
Ik vindt het heel bijzonder om te lezen hoe jullie elkaar zo een beetje tot steun zijn.
Veel liefs!
Ik wil jullie ook nog even een hart onder de riem steken.
Ik denk vaak aan jullie en het verdriet wat dit allemaal met zich meebrengt.
Ik lees jullie vaak midden in de nacht bij tijdens een nachtvoeding die ik jullie ook zo graag had gegund.
Ik vindt het heel bijzonder om te lezen hoe jullie elkaar zo een beetje tot steun zijn.
Veel liefs!
zaterdag 23 maart 2013 om 18:57
Ik lees hier af en toe even hoe het met jullie gaat.
Patriciac, ik zag de link naar je site en vervolgens het bericht dat je het leuk vond als iemand kijkt, omdat dan weer iemand van het bestaan van je dochter weet. Ik heb dus gekeken en och wat een mooie foto's op de beginpagina van een lief meisje, wat onvoorstelbaar dat ze niet bij jullie is (ik ben niet verder gekomen dan de beginpagina). Dat wilde ik even zeggen...
En geniet van je tweede dochter!
Dana, Karlie weer voor jullie beide. Wat veel moeilijke momenten zijn en komen er zo voor jullie. Voor het eerst weer met je werk praten, voor het eerst ergens heen moeten, terwijl je er natuurlijk met een wandelwagen naartoe had gewild. Je moet ergens weer je leven proberen op te pakken, maar je leven is helemaal veranderd.
Patriciac, ik zag de link naar je site en vervolgens het bericht dat je het leuk vond als iemand kijkt, omdat dan weer iemand van het bestaan van je dochter weet. Ik heb dus gekeken en och wat een mooie foto's op de beginpagina van een lief meisje, wat onvoorstelbaar dat ze niet bij jullie is (ik ben niet verder gekomen dan de beginpagina). Dat wilde ik even zeggen...
En geniet van je tweede dochter!
Dana, Karlie weer voor jullie beide. Wat veel moeilijke momenten zijn en komen er zo voor jullie. Voor het eerst weer met je werk praten, voor het eerst ergens heen moeten, terwijl je er natuurlijk met een wandelwagen naartoe had gewild. Je moet ergens weer je leven proberen op te pakken, maar je leven is helemaal veranderd.
zondag 24 maart 2013 om 09:03
Dana, kan me voorstellen dat zo'n avondje uit nog niet echt een succes is. Zoveel mensen om je heen die zo zorgeloos en vrolijk zijn, dat is zo'n contrast met je eigen gevoel, dat klopt gewoon niet he?
Het gesprek met mijn manager was ook fijn. We hebben afgesproken dat we over een paar weken, als en wanneer ik daar dan aan toe ben, eens met een kopje koffie starten. Ergens anders in de stad, of bij ons thuis denk ik.. maar ik weet het ook nog niet. Ik heb er nu nog helemaal geen behoefte aan. Gelukkig heeft hij alle begrip, hij weet zelf ook niet wat hij ermee aan moet maar wil in elk geval wel contact houden.
Ik had de afgelopen dagen weel redelijk goede dagen, maar sinds gisteravond voel ik me weer zo verloren.. werd vanmorgen weer huilend wakker. Het is allemaal zo oneerlijk..
Het gesprek met mijn manager was ook fijn. We hebben afgesproken dat we over een paar weken, als en wanneer ik daar dan aan toe ben, eens met een kopje koffie starten. Ergens anders in de stad, of bij ons thuis denk ik.. maar ik weet het ook nog niet. Ik heb er nu nog helemaal geen behoefte aan. Gelukkig heeft hij alle begrip, hij weet zelf ook niet wat hij ermee aan moet maar wil in elk geval wel contact houden.
Ik had de afgelopen dagen weel redelijk goede dagen, maar sinds gisteravond voel ik me weer zo verloren.. werd vanmorgen weer huilend wakker. Het is allemaal zo oneerlijk..
zondag 24 maart 2013 om 09:45
Dotss en aaaane, dank jullie wel voor de knuffels en dat jullie hier nog eens komen lezen!
Karlie, ik snap dat je manager ook niet zo goed weet wat hij ermee aan moet, het is nou niet direct een situatie die regelmatig voorkomt (al gebeurd het vaker dan je denkt, ik had er geen idee van!), maar wel goed dat ze contact houden met je. Ik begreep van mijn collega dat het hele bedrijf in shock was toen ze het hoorden van mijn dochtertje, het doet wel goed dat ze meeleven.....
En idd is het een grote stap om dat bedrijf weer binnen te stappen, als je liever thuis of in de stad wilt afspreken moet je het gewoon doen.
Op sommige momenten denk je dat je de hele wereld wel weer aankunt, maar ook ik heb de afgelopen dagen weer vreselijk in de put gezeten. Ik begrijp je zo goed meid........
Gisteren zaten we een boterham te eten en dan stromen de tranen ineens weer, het is ook allemaal zo oneerlijk. Het doet zo'n pijn, het besef dat ze niet meer terugkomt, de hele toekomst er anders uitziet en de vraag waarom ons dit moest overkomen. Maar ook de onzekerheid over of je nog een keer zwanger mag worden en dat dat dan geen onbezorgde zwangerschap zal zijn.....
Dat avondje uit kwam echt nog te vroeg, aanstaande vrijdag zou ik naar nog een theaterstuk gaan, maar ik heb tegen mijn schoonzusje gezegd dat ze maar met een andere vriendin moet gaan, want ik ben toch geen leuk gezelschap.....
Zouden we ooit nog wel eens ergens van gaan genieten? Ik heb nu wel het idee dat ik nooit meer zo onbezorgd zal kunnen zijn, je wordt hier zo door getekend, dat is niet te beschrijven. De pijn wordt minder, maar het gemis zal blijven...... Bah, het gaat deze dagen echt niet lekker,
Ik ga vanmiddag foto's uitzoeken voor in het herinneringsalbum wat ik wil maken. Dat zal ook weer de nodige tranen met zich meebrengen. Die foto's dat ze in het kistje ligt.......... Het is hartverscheurend, zo tegennatuurlijk, zo oneerlijk.......
Karlie, ik snap dat je manager ook niet zo goed weet wat hij ermee aan moet, het is nou niet direct een situatie die regelmatig voorkomt (al gebeurd het vaker dan je denkt, ik had er geen idee van!), maar wel goed dat ze contact houden met je. Ik begreep van mijn collega dat het hele bedrijf in shock was toen ze het hoorden van mijn dochtertje, het doet wel goed dat ze meeleven.....
En idd is het een grote stap om dat bedrijf weer binnen te stappen, als je liever thuis of in de stad wilt afspreken moet je het gewoon doen.
Op sommige momenten denk je dat je de hele wereld wel weer aankunt, maar ook ik heb de afgelopen dagen weer vreselijk in de put gezeten. Ik begrijp je zo goed meid........
Gisteren zaten we een boterham te eten en dan stromen de tranen ineens weer, het is ook allemaal zo oneerlijk. Het doet zo'n pijn, het besef dat ze niet meer terugkomt, de hele toekomst er anders uitziet en de vraag waarom ons dit moest overkomen. Maar ook de onzekerheid over of je nog een keer zwanger mag worden en dat dat dan geen onbezorgde zwangerschap zal zijn.....
Dat avondje uit kwam echt nog te vroeg, aanstaande vrijdag zou ik naar nog een theaterstuk gaan, maar ik heb tegen mijn schoonzusje gezegd dat ze maar met een andere vriendin moet gaan, want ik ben toch geen leuk gezelschap.....
Zouden we ooit nog wel eens ergens van gaan genieten? Ik heb nu wel het idee dat ik nooit meer zo onbezorgd zal kunnen zijn, je wordt hier zo door getekend, dat is niet te beschrijven. De pijn wordt minder, maar het gemis zal blijven...... Bah, het gaat deze dagen echt niet lekker,
Ik ga vanmiddag foto's uitzoeken voor in het herinneringsalbum wat ik wil maken. Dat zal ook weer de nodige tranen met zich meebrengen. Die foto's dat ze in het kistje ligt.......... Het is hartverscheurend, zo tegennatuurlijk, zo oneerlijk.......
zondag 24 maart 2013 om 11:10
Ja, alles wat je zegt... het voelt alsof we nooit meer echt gelukkig zullen zijn he? Voorheen had ik dat wel eens, dat ik ergens zat, gewoon ergens simpel in de tuin ofzo en dan ineens dacht: wat bén ik gelukkig! Alles is helemaal goed! Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit weer zal hebben.. en dat zal ook wel niet, want nooit nooit nooit meer is 'alles goed'. Er is altijd een groot stuk van je hart gevuld met pijn.. ook met liefde voor onze kindjes, maar ook met zoveel pijn om wat niet mocht zijn.. en het is niet eerlijk.. ik wil eigenlijk schreeuwen en met dingen gooien, maar ergens blokkeert het. Dan slik ik weer even en stromen er alleen maar tranen
Laat je tranen maar lekker gaan vanmiddag Dana.. het is ook hartverscheurend (letterlijk bijna)..
Laat je tranen maar lekker gaan vanmiddag Dana.. het is ook hartverscheurend (letterlijk bijna)..
zondag 24 maart 2013 om 19:41
Ook jij moet het er gewoon uitlaten meis, op welke manier ook. En ik snap dat je af en toe zo verschrikkelijk boos bent dat je met van alles wilt gooien...... Die dikke telefoonboeken waren zo gek nog niet, die kon je lekker verscheuren...... Ik heb trouwens die foto's nog niet uitgezocht, ik kon het gewoon nog niet..... Het is zo moeilijk allemaal. Mijn man zat vanmiddag ineens in tranen, het overvalt je en je doet er niks aan. Ik zat vanochtend in tranen omdat ik besefte dat mijn dochter misschien wel enig kind blijft en dat vind ik zo sneu voor d'r..... Ik hoop zo dat we allebei nog geluk hebben en nog een gezond kindje in onze armen mogen houden!
Ik brand hier elke dag een kaarsje voor mijn overleden dochtertje en ik heb er sinds een paar dagen nog 1 bij branden voor je zoontje. Je kunt al zo weinig voor elkaar doen, dan is dit het minste......
Ik vrees dat ik nog niet klaar ben met huilen voor vandaag.....
Heb je nog wel interesse in andere dingen? Ik niet zo, ik kijk normaal veel naar Formule1, maar het boeit me op dit moment geen zier. Bij mijn oudste op school is er donderdag een ontbijt waarbij ik ga helpen, dat geeft me wel afleiding, al was het maar omdat mijn dochter zo graag wil dat ik help met dit soort dingen en ook heeft ze recht op een mama die er voor haar is. Het is af en toe wel moeilijk hoor, ik kan haar niet lastig vallen met mijn verdriet. Donderdag ook weer naar de gynaecoloog, ik zal tzt wel even verslag uitbrengen, maar ik verwacht geen gekke dingen. Maar ja, we hadden ook verwacht op dit moment met een baby te zitten, dus dat zegt ook niks eigenlijk.........
Ik brand hier elke dag een kaarsje voor mijn overleden dochtertje en ik heb er sinds een paar dagen nog 1 bij branden voor je zoontje. Je kunt al zo weinig voor elkaar doen, dan is dit het minste......
Ik vrees dat ik nog niet klaar ben met huilen voor vandaag.....
Heb je nog wel interesse in andere dingen? Ik niet zo, ik kijk normaal veel naar Formule1, maar het boeit me op dit moment geen zier. Bij mijn oudste op school is er donderdag een ontbijt waarbij ik ga helpen, dat geeft me wel afleiding, al was het maar omdat mijn dochter zo graag wil dat ik help met dit soort dingen en ook heeft ze recht op een mama die er voor haar is. Het is af en toe wel moeilijk hoor, ik kan haar niet lastig vallen met mijn verdriet. Donderdag ook weer naar de gynaecoloog, ik zal tzt wel even verslag uitbrengen, maar ik verwacht geen gekke dingen. Maar ja, we hadden ook verwacht op dit moment met een baby te zitten, dus dat zegt ook niks eigenlijk.........
maandag 25 maart 2013 om 09:52
Oh wat vind ik dat ontzettend lief van je, dat je een kaarsje voor mijn zoontje brandt !!
Hoe is het met je man en zijn werk, hij is ook nog steeds thuis toch? Leggen ze er bij hem al druk op weer te komen, of niet?
Interesse in andere dingen.. nou interesse is een groot woord. Om de tijd door te komen kijken we samen wel een paar series maar dat is het dan ook wel. Ik volgde voorheen het nieuws bv wel redelijk, maar dat interesseert me nu echt niet. En ook wanneer we een serie kijken, moet ik om de haverklap uitleg vragen aan mijn man omdat ik continue met mijn hoofd bij de afgelopen 10 maanden zit, alles me wel ergens aan hem doet denken en ik weer van alles heb gemist.
Gelukkig heb jij je oudste dochter nog om wat afleiding te vinden. Zij heeft inderdaad ook recht op haar mama's aandacht he.. gaat dat een beetje goed? En gaat het sowieso een beetje goed met haar?
Hoe is het met je man en zijn werk, hij is ook nog steeds thuis toch? Leggen ze er bij hem al druk op weer te komen, of niet?
Interesse in andere dingen.. nou interesse is een groot woord. Om de tijd door te komen kijken we samen wel een paar series maar dat is het dan ook wel. Ik volgde voorheen het nieuws bv wel redelijk, maar dat interesseert me nu echt niet. En ook wanneer we een serie kijken, moet ik om de haverklap uitleg vragen aan mijn man omdat ik continue met mijn hoofd bij de afgelopen 10 maanden zit, alles me wel ergens aan hem doet denken en ik weer van alles heb gemist.
Gelukkig heb jij je oudste dochter nog om wat afleiding te vinden. Zij heeft inderdaad ook recht op haar mama's aandacht he.. gaat dat een beetje goed? En gaat het sowieso een beetje goed met haar?
maandag 25 maart 2013 om 16:11
Meissie, ik brand graag een kaarsje extra hoor, al had ik liever helemaal geen kaarsje gebrand.......
Mijn man is idd ook nog thuis, toevallig heeft hij vandaag wel wat gewerkt thuis, het geeft hem wel wat afleiding. Maar op volle toeren draaien lukt echt nog niet..... En dat hoeft ook niet natuurlijk, het is allemaal nog zo kort geleden, al lijkt het voor mij alweer zo lang, stom hè? Gelukkig is er totaal geen druk van zijn werk om weer snel aan de slag te gaan.
Herkenbaar, dat je niet met je hoofd bij een serie of iets dergelijks zit. Je blijft maar malen en denken, vanaf dat je met een positieve zwangerschapstest in je handen stond totdat je afscheid moest nemen en alles wat er tussenin zit. Eind mei is het een jaar geleden dat we die test deden, twee dagen voor onze trouwdag en zo zaten we die dag met z'n drieën in een restaurant en eigenlijk stiekem met z'n vieren..... We hadden het onze dochter nog niet verteld omdat we eerst de beruchte 12 weken wilden uitzitten. Want daarna is alles dan wel goed.......
Mijn dochter komt er wel goed doorheen eigenlijk, we merken wel dat ze, als ze boos of verdrietig is, ze ook echt boos of verdrietig is. Als ik dan vraag waarom ze zo boos doet of verdrietig is, dan zegt ze wel dat ze boos is dat haar zusje dood is...... Dat doet me zo'n pijn, ik wil niet dat ze enig kind blijft! Ze zet ook in haar eigen computertje vaak haar naam en die van haar zusje, dus ze is er wel mee bezig. Maar ja, verder heeft ze natuurlijk haar bezigheden op school dus die houvast en regelmaat is prima voor haar.
Ik heb helemaal geen zin in Pasen, jij? Mijn man is eind van de week ook nog eens jarig, maar we vieren het niet. Ik kan ook helemaal niet blij worden van kuikentjes, paashaasjes en paastakken........
Mijn man is idd ook nog thuis, toevallig heeft hij vandaag wel wat gewerkt thuis, het geeft hem wel wat afleiding. Maar op volle toeren draaien lukt echt nog niet..... En dat hoeft ook niet natuurlijk, het is allemaal nog zo kort geleden, al lijkt het voor mij alweer zo lang, stom hè? Gelukkig is er totaal geen druk van zijn werk om weer snel aan de slag te gaan.
Herkenbaar, dat je niet met je hoofd bij een serie of iets dergelijks zit. Je blijft maar malen en denken, vanaf dat je met een positieve zwangerschapstest in je handen stond totdat je afscheid moest nemen en alles wat er tussenin zit. Eind mei is het een jaar geleden dat we die test deden, twee dagen voor onze trouwdag en zo zaten we die dag met z'n drieën in een restaurant en eigenlijk stiekem met z'n vieren..... We hadden het onze dochter nog niet verteld omdat we eerst de beruchte 12 weken wilden uitzitten. Want daarna is alles dan wel goed.......
Mijn dochter komt er wel goed doorheen eigenlijk, we merken wel dat ze, als ze boos of verdrietig is, ze ook echt boos of verdrietig is. Als ik dan vraag waarom ze zo boos doet of verdrietig is, dan zegt ze wel dat ze boos is dat haar zusje dood is...... Dat doet me zo'n pijn, ik wil niet dat ze enig kind blijft! Ze zet ook in haar eigen computertje vaak haar naam en die van haar zusje, dus ze is er wel mee bezig. Maar ja, verder heeft ze natuurlijk haar bezigheden op school dus die houvast en regelmaat is prima voor haar.
Ik heb helemaal geen zin in Pasen, jij? Mijn man is eind van de week ook nog eens jarig, maar we vieren het niet. Ik kan ook helemaal niet blij worden van kuikentjes, paashaasjes en paastakken........
dinsdag 26 maart 2013 om 09:48
Normaal heb ik ook al niet zoveel met Pasen hoor.. maar ik snap wat je bedoelt. In de eerste drie weken heb ik mijn verjaardag én onze trouwdag al 'gehad' en er was wat mij betreft ook niets te vieren.
Weet je waar ik me nu ook zo boos over kan maken? Mensen die zich helemaal druk maken over dat hun kindje oorpijn heeft oid. Van de week zelfs iemand van mijn kennissen op facebook die schreef dat zijn zoon 'doodziek' was (hij bedoelde dat ie een griepje had!) en dan al die reacties van anderen: ooh, wat zielig!, beterschap, sterkte! Nota bene iemand die wéét van onze situatie. Hoe durf je zoiets nou doodziek te noemen?! Daar word ik echt kwaad van.
Ik vind het niet stom dat je zegt dat het voor je gevoel alweer zo lang geleden is nu, ik heb dat ook. In feite is het 5,5 week, maar het voelt langer. Niet omdat de pijn nu minder is, maar omdat er zóveel is gebeurd, je zóveel moet verwerken, elke dag weer een strijd is. Het pást helemaal niet in zo'n korte tijd allemaal.
Weet je waar ik me nu ook zo boos over kan maken? Mensen die zich helemaal druk maken over dat hun kindje oorpijn heeft oid. Van de week zelfs iemand van mijn kennissen op facebook die schreef dat zijn zoon 'doodziek' was (hij bedoelde dat ie een griepje had!) en dan al die reacties van anderen: ooh, wat zielig!, beterschap, sterkte! Nota bene iemand die wéét van onze situatie. Hoe durf je zoiets nou doodziek te noemen?! Daar word ik echt kwaad van.
Ik vind het niet stom dat je zegt dat het voor je gevoel alweer zo lang geleden is nu, ik heb dat ook. In feite is het 5,5 week, maar het voelt langer. Niet omdat de pijn nu minder is, maar omdat er zóveel is gebeurd, je zóveel moet verwerken, elke dag weer een strijd is. Het pást helemaal niet in zo'n korte tijd allemaal.
dinsdag 26 maart 2013 om 22:28
Lieve Dana,
Ik heb nog even teruggelezen en zie dat ik op bepaalde dingen nog niet had gereageerd. Je schreef dat jullie 2 jaar op jullie jongste hebben gewacht, ook omdat je een onregelmatige cyclus had. Zijn ovulatietesten dan niet iets voor jullie? Die heb ik ook gebruikt, ik heb goede ervaring met die van sensitest. Weet niet of je dit wilt hoor, maar dan heb ik het in elk geval gezegd. Omdat je je ook zo verdrietig maakt over of je oudste dochtertje nu enig kind blijft (wat natuurlijk niet zo is, ze heeft een zusje, maar je weet wat ik bedoel)
Ga je het donderdag bij de gyn hebben over wanneer je weer zwanger zou mogen worden? Hou je in gedachten wat ik aangaf over wat mijn gyn zei?
Ik kan me zo voorstellen dat andere mensen die dit niet meegemaakt hebben denken dat we gek zijn om alweer aan een volgende zwangerschap te denken trouwens, alsof we al meteen weer verder willen, ons overleden kindje willen vervangen ofzo, alsof dat dan niet meer uitmaakt, alsof je een nieuw paar schoenen wilt kopen omdat de oude kapot zijn.. Maar zo zit dat natuurlijk niet..
Ik heb nog even teruggelezen en zie dat ik op bepaalde dingen nog niet had gereageerd. Je schreef dat jullie 2 jaar op jullie jongste hebben gewacht, ook omdat je een onregelmatige cyclus had. Zijn ovulatietesten dan niet iets voor jullie? Die heb ik ook gebruikt, ik heb goede ervaring met die van sensitest. Weet niet of je dit wilt hoor, maar dan heb ik het in elk geval gezegd. Omdat je je ook zo verdrietig maakt over of je oudste dochtertje nu enig kind blijft (wat natuurlijk niet zo is, ze heeft een zusje, maar je weet wat ik bedoel)
Ga je het donderdag bij de gyn hebben over wanneer je weer zwanger zou mogen worden? Hou je in gedachten wat ik aangaf over wat mijn gyn zei?
Ik kan me zo voorstellen dat andere mensen die dit niet meegemaakt hebben denken dat we gek zijn om alweer aan een volgende zwangerschap te denken trouwens, alsof we al meteen weer verder willen, ons overleden kindje willen vervangen ofzo, alsof dat dan niet meer uitmaakt, alsof je een nieuw paar schoenen wilt kopen omdat de oude kapot zijn.. Maar zo zit dat natuurlijk niet..
dinsdag 26 maart 2013 om 22:30
Jeetje, dan heb je ook al fijn twee "feestdagen" er tussendoor gehad! Kan me indenken dat je daar geen zin in had, heel logisch!
En die mensen weten niet beter, tegenwoordig is een beetje inlevingsvermogen de mensheid vreemd..... Die oorpijn gaat wel weer over, maar je hebt je kind tenminste nog! Ze staan er helemaal niet bij stil dat ze mensen zoals jij en ik kwetsen met dat soort opmerkingen...... Ik denk dat, als je ze erop zou wijzen, ze zouden zeggen dat ze er helemaal niet bij na hebben gedacht. Mensen zijn vaak veel met zichzelf bezig, zo is de maatschappij tegenwoordig ook wel, maar het is juist zo fijn als iemand even ook aan jou denkt. Je leert wat dat betreft je vrienden wel kennen hoor........
En idd, er is zoveel gebeurd in een paar weken tijd, je schrijft het heel treffend dat dat helemaal niet in zo'n korte periode kan. Het is ook bijna onmenselijk dat je dit allemaal aan moet kunnen.....
Vandaag had ik een redelijk goede dag, best wel druk gehad eigenlijk. Ik ben even naar de winkels geweest voor ondergoed en sokken voor mijn dochter, mijn ouders, broertje en zijn vrouw kwamen en bleven eten en vanavond hadden we rapportgesprek op school. Zit er in de gang ook een vrouw met haar baby, die aan het huilen slaat.....zo'n heel zielig babyhuiltje, je kent het wel.... Mijn man zei ook dat het bij hem ook door merg en been ging. Je word er weer zo mee geconfronteerd. Positief is wel dat dochter het goed doet op school, en dat ze nog wel met haar zusje bezig is, maar op een positieve manier. Hopelijk blijft het zo.
Hoe is jou man er verder onder? Ik neem aan dat ook hij nog in de ziektewet zit? Ik krijg met mijn volgende loonstrook trouwens het geld van mijn levensloop uitgekeerd wat ik voor mijn ouderschapsverlof had gereserveerd....... En nu moeten we er een grafsteentje voor gaan uitzoeken. Bah. Ik vind het zo moeilijk om daar een afspraak voor te maken, ik wil helemaal geen grafsteentje uitzoeken, ik wil luiers en kleertjes kopen..... Maar ja, aan de andere kant wil ik wel iets moois voor ons kleine meisje, nu de bloemstukken weg zijn wordt het wel een beetje kaal.....
Heb jij al nagedacht wat je zou willen daarmee?
En die mensen weten niet beter, tegenwoordig is een beetje inlevingsvermogen de mensheid vreemd..... Die oorpijn gaat wel weer over, maar je hebt je kind tenminste nog! Ze staan er helemaal niet bij stil dat ze mensen zoals jij en ik kwetsen met dat soort opmerkingen...... Ik denk dat, als je ze erop zou wijzen, ze zouden zeggen dat ze er helemaal niet bij na hebben gedacht. Mensen zijn vaak veel met zichzelf bezig, zo is de maatschappij tegenwoordig ook wel, maar het is juist zo fijn als iemand even ook aan jou denkt. Je leert wat dat betreft je vrienden wel kennen hoor........
En idd, er is zoveel gebeurd in een paar weken tijd, je schrijft het heel treffend dat dat helemaal niet in zo'n korte periode kan. Het is ook bijna onmenselijk dat je dit allemaal aan moet kunnen.....
Vandaag had ik een redelijk goede dag, best wel druk gehad eigenlijk. Ik ben even naar de winkels geweest voor ondergoed en sokken voor mijn dochter, mijn ouders, broertje en zijn vrouw kwamen en bleven eten en vanavond hadden we rapportgesprek op school. Zit er in de gang ook een vrouw met haar baby, die aan het huilen slaat.....zo'n heel zielig babyhuiltje, je kent het wel.... Mijn man zei ook dat het bij hem ook door merg en been ging. Je word er weer zo mee geconfronteerd. Positief is wel dat dochter het goed doet op school, en dat ze nog wel met haar zusje bezig is, maar op een positieve manier. Hopelijk blijft het zo.
Hoe is jou man er verder onder? Ik neem aan dat ook hij nog in de ziektewet zit? Ik krijg met mijn volgende loonstrook trouwens het geld van mijn levensloop uitgekeerd wat ik voor mijn ouderschapsverlof had gereserveerd....... En nu moeten we er een grafsteentje voor gaan uitzoeken. Bah. Ik vind het zo moeilijk om daar een afspraak voor te maken, ik wil helemaal geen grafsteentje uitzoeken, ik wil luiers en kleertjes kopen..... Maar ja, aan de andere kant wil ik wel iets moois voor ons kleine meisje, nu de bloemstukken weg zijn wordt het wel een beetje kaal.....
Heb jij al nagedacht wat je zou willen daarmee?
