Zwanger
alle pijlers
Vanaf hoeveel weken vertel je dat je zwanger bent?
vrijdag 15 juni 2012 om 15:59
Hoera ik ben zwanger!
Ik heb net de test gedaan. Ik wil dit graag vanavond tegen mijn vriend zegggen.
Maar wanneer vertel ik dit tegen mijn moeder en mijn zus/schoonouders?
Het is ook nog zoooo pril! 4 weken......was 1 dag over tijd en ik voelde het al....en ja hoor! Ben er dolblij mee!
Hoeveel weken raden jullie aan om het tegen je fam te zeggen?
Liefs
Ik heb net de test gedaan. Ik wil dit graag vanavond tegen mijn vriend zegggen.
Maar wanneer vertel ik dit tegen mijn moeder en mijn zus/schoonouders?
Het is ook nog zoooo pril! 4 weken......was 1 dag over tijd en ik voelde het al....en ja hoor! Ben er dolblij mee!
Hoeveel weken raden jullie aan om het tegen je fam te zeggen?
Liefs
vrijdag 15 juni 2012 om 16:51
quote:xJanna schreef op 15 juni 2012 @ 16:43:
[...]
Wha! En dat kom je niet even vertellen?! Gefeliciteerd!!
Oh, en TO ook gefeliciteerd natuurlijk!!
JAAAA Janna
Daar zat ik nog aan te denken om te doen, maar vergeet het steeds
Bij deze (en sorry, kom gauw weer kijken bij 'Kletsen' (zijn jullie daar nog?)
[...]
Wha! En dat kom je niet even vertellen?! Gefeliciteerd!!
Oh, en TO ook gefeliciteerd natuurlijk!!
JAAAA Janna
Daar zat ik nog aan te denken om te doen, maar vergeet het steeds
Bij deze (en sorry, kom gauw weer kijken bij 'Kletsen' (zijn jullie daar nog?)
vrijdag 15 juni 2012 om 16:55
vrijdag 15 juni 2012 om 17:01
Ik was kotsmisselijk en had een positieve test. Diezelfde week gingen we o3 weken op vakantie. Ik was allang blij want ik wilde het nog even voor ons houden. Ik was namelijk totaal in shock. Toen we terugkwamen kreeg ik die volgende week de 9 weken echo (hartje en springend garnaaltje te zien) en die avond zijn we gelijk naar mijn ouders gegaan. Daarna verteld aan schoonfamilie.
2 Vriendinnen wisten het al vanaf het begin.
2 Vriendinnen wisten het al vanaf het begin.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:11
Gefeliciteerd.
Vertellen aan mensen kan je doen wanneer je daar zelf het beste bij voelt. Ik zelf heb het mijn moeder direct verteld en mijn vader en wat andere familie en goede vrienden na de eerste echo. Vanaf nu (13 weken) vertel ik het gewoon als het ter sprake komt.
Wat ik wel erg raar vind is dat de vader het dus nog niet weet en je het wel al hier op een forum verteld.
Ik heb de test gedaan samen met mijn man erbij. Dus hij wist het direct. Zelfs nog eerder dan mij want hij las de uitslag als eerste, haha, maar geloofde het nog niet.
Vertellen aan mensen kan je doen wanneer je daar zelf het beste bij voelt. Ik zelf heb het mijn moeder direct verteld en mijn vader en wat andere familie en goede vrienden na de eerste echo. Vanaf nu (13 weken) vertel ik het gewoon als het ter sprake komt.
Wat ik wel erg raar vind is dat de vader het dus nog niet weet en je het wel al hier op een forum verteld.
Ik heb de test gedaan samen met mijn man erbij. Dus hij wist het direct. Zelfs nog eerder dan mij want hij las de uitslag als eerste, haha, maar geloofde het nog niet.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:18
Ik heb het direct verteld aan familie en vrienden. Gelukkig wel, want het werd de eerste keer een miskraam. Toen kon ik alle steun gebruiken die ik kreeg! E de volgende 2 keer hebben we de volle tijd al net plezier en zorgen kunnen delen.
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?
vrijdag 15 juni 2012 om 17:19
Gefeliciteerd!
Wij vertelden het meteen aan onze ouders/zussen. De rest hoorde het ook binnen een paar weken omdat ik heel erg ziek werd. Tja, dan moet je wel.
quote:flippie6 schreef op 15 juni 2012 @ 16:20:
Wat erg dubbel voor mij is. 2 beste vriendinnen van mij zijn al jaren bezig met zwanger worden....een en al ellende.....
ik stel het zo lang mogelijk uit om het hun te vertellen.....krijg er al tranen van in mijn ogen als ik er al aan denk.Ik heb zelf 10 jaar op een zwangerschap gewacht en het blijft altijd moeilijk om te horen dat een ander wel zwanger is. Ook al gun je het iedereen, je gunt het jezelf ook. Zorg wel dat je niet te lang wacht. Het allerergste vond ik het als iedereen het wist, inclusief de slager en de kapper en ik het dan via-via te horen kreeg. Gewoon vertellen dus en geef de ander de ruimte om daar mee te dealen.
Wij vertelden het meteen aan onze ouders/zussen. De rest hoorde het ook binnen een paar weken omdat ik heel erg ziek werd. Tja, dan moet je wel.
quote:flippie6 schreef op 15 juni 2012 @ 16:20:
Wat erg dubbel voor mij is. 2 beste vriendinnen van mij zijn al jaren bezig met zwanger worden....een en al ellende.....
ik stel het zo lang mogelijk uit om het hun te vertellen.....krijg er al tranen van in mijn ogen als ik er al aan denk.Ik heb zelf 10 jaar op een zwangerschap gewacht en het blijft altijd moeilijk om te horen dat een ander wel zwanger is. Ook al gun je het iedereen, je gunt het jezelf ook. Zorg wel dat je niet te lang wacht. Het allerergste vond ik het als iedereen het wist, inclusief de slager en de kapper en ik het dan via-via te horen kreeg. Gewoon vertellen dus en geef de ander de ruimte om daar mee te dealen.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:20
[quote]origineel schreef op 15 juni 2012 @ 17:18:
Ik heb het direct verteld aan familie en vrienden. Gelukkig wel, want het werd de eerste keer een miskraam. Toen kon ik alle steun gebruiken die ik kreeg! E de volgende 2 keer hebben we de volle tijd al net plezier en zorgen kunnen delen.
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?[/quote]
Helemaal niemand vertellen lijkt me om die reden ook niet zo'n heel goed idee inderdaad. Maar je hoeft natuurlijk niet direct de hele familie in te lichten, tenminste ik heb nauwelijks contact met ze dus zal ook geen steun van ze verwachten als er iets mis gaat.
Ik heb het direct verteld aan familie en vrienden. Gelukkig wel, want het werd de eerste keer een miskraam. Toen kon ik alle steun gebruiken die ik kreeg! E de volgende 2 keer hebben we de volle tijd al net plezier en zorgen kunnen delen.
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?[/quote]
Helemaal niemand vertellen lijkt me om die reden ook niet zo'n heel goed idee inderdaad. Maar je hoeft natuurlijk niet direct de hele familie in te lichten, tenminste ik heb nauwelijks contact met ze dus zal ook geen steun van ze verwachten als er iets mis gaat.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:23
quote:jetje1980 schreef op 15 juni 2012 @ 17:21:
Ik vind het altijd een beetje raar dat mensen opmerkingen maken over het eerder hier vertellen dan aan de vader, familie etc., ik vind het wat dat betreft wel een vrij belangrijk gegeven dat hier alles anoniem is.
Hier eerder vertellen dat aan familie of dergelijke, daar zie ik geen probleem in.
Maar het eerder vertellen aan wie dan ook dan aan de vader, dat snap ik echt niet. Ik snap eigenlijk al niet waarom je alleen zou willen testen. Dat doe je toch samen vind ik.
Ik weet zeker dat mijn man het niet leuk had gevonden als ik de test had gedaan zonder dat hij erbij was.
Ik vind het altijd een beetje raar dat mensen opmerkingen maken over het eerder hier vertellen dan aan de vader, familie etc., ik vind het wat dat betreft wel een vrij belangrijk gegeven dat hier alles anoniem is.
Hier eerder vertellen dat aan familie of dergelijke, daar zie ik geen probleem in.
Maar het eerder vertellen aan wie dan ook dan aan de vader, dat snap ik echt niet. Ik snap eigenlijk al niet waarom je alleen zou willen testen. Dat doe je toch samen vind ik.
Ik weet zeker dat mijn man het niet leuk had gevonden als ik de test had gedaan zonder dat hij erbij was.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:25
Ik vertel het nog niet aan iedereen, omdat vage bekenden het dan ook viavia zullen weten en het lijkt mij extreem pijnlijk als je een miskraam krijgt, en een paar weken later informeert een vage bekende, of een klant ofzo, hoe het met de zwangerschap staat. Volgens mij is dat ook de reden dat de meeste mensen nog steeds terughoudend zijn met de eerste 12 weken al vertellen van de zwangerschap.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:30
quote:Yvonne77 schreef op 15 juni 2012 @ 17:19:
Ik heb zelf 10 jaar op een zwangerschap gewacht en het blijft altijd moeilijk om te horen dat een ander wel zwanger is. Ook al gun je het iedereen, je gunt het jezelf ook. Zorg wel dat je niet te lang wacht. Het allerergste vond ik het als iedereen het wist, inclusief de slager en de kapper en ik het dan via-via te horen kreeg. Gewoon vertellen dus en geef de ander de ruimte om daar mee te dealen.Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
Ik heb zelf 10 jaar op een zwangerschap gewacht en het blijft altijd moeilijk om te horen dat een ander wel zwanger is. Ook al gun je het iedereen, je gunt het jezelf ook. Zorg wel dat je niet te lang wacht. Het allerergste vond ik het als iedereen het wist, inclusief de slager en de kapper en ik het dan via-via te horen kreeg. Gewoon vertellen dus en geef de ander de ruimte om daar mee te dealen.Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:31
Bij ons eerste kind vertelden we het pas na de eerste echo (met 9 weken) aan onze ouders en broers/zussen. Zodat we zeker wisten dat er een levend vruchtje zat.
Ik wilde niet tegen iedereen blij gaan lopen doen en dan tijdens de eerste echo te horen krijgen dat er alleen maar een overleden vruchtje (missed abortion) zat.
En pas na de tweede echo (met 12 weken) hebben we het aan vrienden, kennissen en overige familie verteld.
Tussen mijn eerste en tweede kind is mij dat trouwens ook daadwerkelijk overkomen (missed abortion, ontdekt bij de eerste echo). Het lijkt me vreselijk als iedereen dan al had geweten dat ik zwanger was.
Zeker omdat het daarna nog een jaar duurde voordat ik weer zwanger was. Dan had ik voortdurend gegluur naar m'n buik gehad of vragende blikken of het al weer zo ver was. Nu wist niemand dat ik weer zwanger probeerde te raken, dus minder druk erop.
Ik wilde niet tegen iedereen blij gaan lopen doen en dan tijdens de eerste echo te horen krijgen dat er alleen maar een overleden vruchtje (missed abortion) zat.
En pas na de tweede echo (met 12 weken) hebben we het aan vrienden, kennissen en overige familie verteld.
Tussen mijn eerste en tweede kind is mij dat trouwens ook daadwerkelijk overkomen (missed abortion, ontdekt bij de eerste echo). Het lijkt me vreselijk als iedereen dan al had geweten dat ik zwanger was.
Zeker omdat het daarna nog een jaar duurde voordat ik weer zwanger was. Dan had ik voortdurend gegluur naar m'n buik gehad of vragende blikken of het al weer zo ver was. Nu wist niemand dat ik weer zwanger probeerde te raken, dus minder druk erop.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:38
quote:jetje1980 schreef op 15 juni 2012 @ 17:30:
[...]
Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
Je vult voor je vriendinnen in.
Of je het vertelt moet jezelf weten, echter moet je dat niet doen om hen te sparen.
Dat doe je namelijk niet.
[...]
Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
Je vult voor je vriendinnen in.
Of je het vertelt moet jezelf weten, echter moet je dat niet doen om hen te sparen.
Dat doe je namelijk niet.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:41
Ik heb het na het testen elke keer ogenblikkelijk aan iedereen verteld.
Familie en vrienden dus.
Zie echt niet waarom je dat niet zou doen. Als het niet goed was gegaan had ik dat ook graag met iedereen gedeeld. Vind het niet iets geheimzinnigs.
Op werk vertelde ik het pas met 12 weken- want als het dan niet goed gaat, dan weten ze dat je 'bezig bent' en zitten ze te wachten op een nieuwe zwangerschap met eventuele gevolgen vandien (maar niet op een langdurig project zetten ofzo).
Dat was dus puur strategisch, anders had ik het daar ook meteen verteld.
Familie en vrienden dus.
Zie echt niet waarom je dat niet zou doen. Als het niet goed was gegaan had ik dat ook graag met iedereen gedeeld. Vind het niet iets geheimzinnigs.
Op werk vertelde ik het pas met 12 weken- want als het dan niet goed gaat, dan weten ze dat je 'bezig bent' en zitten ze te wachten op een nieuwe zwangerschap met eventuele gevolgen vandien (maar niet op een langdurig project zetten ofzo).
Dat was dus puur strategisch, anders had ik het daar ook meteen verteld.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:42
quote:origineel schreef op 15 juni 2012 @ 17:18:
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?
Ja dus.
Ik had het de eerste keer bij bijna 6 weken verteld. Toen werd het een miskraam. De drie keer erna ook, ik had geen behoefte aan bemoeienis van mijn hele omgeving daarbij.
Vijfde keer ging wel goed, toen hebben we het na 11 weken verteld. We hadden toen al 3 goede echo's gehad.
Ik snap de mensen die het niet vertellen eigenlijk niet. Wat doe je dan als je ziek en verdrietig bent van de miskraam? Zeggen dat je griep hebt?
Ja dus.
Ik had het de eerste keer bij bijna 6 weken verteld. Toen werd het een miskraam. De drie keer erna ook, ik had geen behoefte aan bemoeienis van mijn hele omgeving daarbij.
Vijfde keer ging wel goed, toen hebben we het na 11 weken verteld. We hadden toen al 3 goede echo's gehad.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:47
quote:jetje1980 schreef op 15 juni 2012 @ 17:25:
Ik vertel het nog niet aan iedereen, omdat vage bekenden het dan ook viavia zullen weten en het lijkt mij extreem pijnlijk als je een miskraam krijgt.
Dit dus. Ik kreeg van een achternicht van man allerlei vragen over de miskraam. Tijdens het kraambezoek. Ik was net bevallen en heb echt mijn best moeten doen niet te janken.
Ik wilde daar gewoon niet over praten of aan terug denken.
Ik vertel het nog niet aan iedereen, omdat vage bekenden het dan ook viavia zullen weten en het lijkt mij extreem pijnlijk als je een miskraam krijgt.
Dit dus. Ik kreeg van een achternicht van man allerlei vragen over de miskraam. Tijdens het kraambezoek. Ik was net bevallen en heb echt mijn best moeten doen niet te janken.
Ik wilde daar gewoon niet over praten of aan terug denken.
vrijdag 15 juni 2012 om 17:51
quote:jetje1980 schreef op 15 juni 2012 @ 17:30:
[...]
Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
Ik ben ook zo'n vriendin die iedereen om zich heen zwanger ziet wroden, en zelf al jaren bezig.
Natuurlijk heb je je eigen verdriet als een ander wel zwanger wordt en jij niet.. maar zie het niet als de ander lastig vallen!!
Je bent vriendinnen, en dus maak je leuke dingen mee, maar zijn er ook verdrietige dingen!
Een tip voor de zwangeren die het moeilijk vinden om het leuke nieuws aan een vriendin als ik te vertellen:
Maak je niet druk, vertel het gewoon: "ik wil je wat zeggen: ik ben zwanger!!"
Neem haar niet mee naar 'een speciaal plekje'. Maar ga gewoon langs. En ga het nieuws niet 'inpakken'", zeg bijv. niet: "Ik weet dat het heel erg is voor jou / Ik vind het zo naar voor jou / ik vind het ook zo moeilijk voor jou"
Dat is allemaal heel goed bedoeld, maar voor mij zou dat juist verkeerd overkomen (het zou mijn verdriet groter maken. Ik kan het niet anders uitleggen..).
JIJ bent superblij!! En tuurlijk vind je het rot voor je vriendin, maar je bent vooral BLIJ!! Deel dat met elkaar, echt, als je goede vriendinnen bent, heb je het vast nog eens over de andere gevoelens zoals verdriet, afgunst ect.
Goede zwangerschap gewenst!! En TO ook!!
[...]
Dank voor deze input, houd ik zeker in mijn achterhoofd! Toch lijkt het me ook vervelend, in het geval van een miskraam, als ze nu een paar weken de gemixte gevoelens heeft van blij voor mij en verdriet ivm haar kinderwens, en over een paar weken verdrietig voor mij te zijn. Daarom wacht ik liever nog even, dat bedoelde ik met haar er nog niet mee lastig te vallen. Maar zodra we het algemeen bekend gaan maken, zal ik zorgen dat zij de eerste is die ik het vertel, zodat ze het niet viavia kan horen.
Ik ben ook zo'n vriendin die iedereen om zich heen zwanger ziet wroden, en zelf al jaren bezig.
Natuurlijk heb je je eigen verdriet als een ander wel zwanger wordt en jij niet.. maar zie het niet als de ander lastig vallen!!
Je bent vriendinnen, en dus maak je leuke dingen mee, maar zijn er ook verdrietige dingen!
Een tip voor de zwangeren die het moeilijk vinden om het leuke nieuws aan een vriendin als ik te vertellen:
Maak je niet druk, vertel het gewoon: "ik wil je wat zeggen: ik ben zwanger!!"
Neem haar niet mee naar 'een speciaal plekje'. Maar ga gewoon langs. En ga het nieuws niet 'inpakken'", zeg bijv. niet: "Ik weet dat het heel erg is voor jou / Ik vind het zo naar voor jou / ik vind het ook zo moeilijk voor jou"
Dat is allemaal heel goed bedoeld, maar voor mij zou dat juist verkeerd overkomen (het zou mijn verdriet groter maken. Ik kan het niet anders uitleggen..).
JIJ bent superblij!! En tuurlijk vind je het rot voor je vriendin, maar je bent vooral BLIJ!! Deel dat met elkaar, echt, als je goede vriendinnen bent, heb je het vast nog eens over de andere gevoelens zoals verdriet, afgunst ect.
Goede zwangerschap gewenst!! En TO ook!!
vrijdag 15 juni 2012 om 18:14
Man uiteraard direct verteld (ik test dus wel alleen en man vindt dat prima).
Bij de eerste met 13 weken aan familie en met 14 weken op werk en de rest (het werd zichtbaar).
Bij de 2e mijn zus met 8 weken (ik wist dat ze het graag als 1 van de eersten wilde weten en omdat ik een goede band met haar heb vond ik dat prima). Mijn moeder had het door met 9 weken (ik was hele dagen misselijk en mijn moeder paste op dochter 2dagen per week dus die raadde het wel). Daarna wederom familie met 13 weken en werk en de rest met 14 weken.
Ik wilde bewust wachten met vertellen omdat ik denk dat ik weinig behoefte zou hebben het met veel mensen te delen wanneer ik een miskraam zou hebben gekregen. Gelukkig heb ik dit niet meegemaakt.
Bij de eerste met 13 weken aan familie en met 14 weken op werk en de rest (het werd zichtbaar).
Bij de 2e mijn zus met 8 weken (ik wist dat ze het graag als 1 van de eersten wilde weten en omdat ik een goede band met haar heb vond ik dat prima). Mijn moeder had het door met 9 weken (ik was hele dagen misselijk en mijn moeder paste op dochter 2dagen per week dus die raadde het wel). Daarna wederom familie met 13 weken en werk en de rest met 14 weken.
Ik wilde bewust wachten met vertellen omdat ik denk dat ik weinig behoefte zou hebben het met veel mensen te delen wanneer ik een miskraam zou hebben gekregen. Gelukkig heb ik dit niet meegemaakt.
