Zwanger
alle pijlers
Voel me helemaal niet zo gelukkig eigenlijk....
maandag 26 november 2012 om 10:49
Na lang twijfelen toch maar een topic geopend en ook maar gewoon onder mijn eigen nick...
Ik ben bijna 30 weken zwanger en voel me vanaf dag 1 eigenlijk gewoon ongelukkig. Heb een heel onbestemd gevoel, nergens zin in, ben echt de tijd aan het uitzitten. En dat wil ik dus niet. Ik wil genieten van deze (laatste) zwangerschap. Mijn lijf werkt niet zo mee, maar met minder werken is dat wel te doen. Ik kan mijn vinger niet op de oorzaak leggen. Ja hormonen. En ik weet dat ik en hormonen niet zo goed samen gaan, dat heb ik ook als ik ongesteld moet worden, dan ben ik ook een paar dagen ongelukkig. Het einde komt nu gelukkig in zicht, maar pffffff.
Ik weet dat het allemaal ondankbaar klinkt, maar ik wil echt wel heel graag dit kindje. Wat ik met dit topic wil? Wat herkenning misschien. Een hart onder de riem. Even anoniem kunnen klagen...
Ik ben bijna 30 weken zwanger en voel me vanaf dag 1 eigenlijk gewoon ongelukkig. Heb een heel onbestemd gevoel, nergens zin in, ben echt de tijd aan het uitzitten. En dat wil ik dus niet. Ik wil genieten van deze (laatste) zwangerschap. Mijn lijf werkt niet zo mee, maar met minder werken is dat wel te doen. Ik kan mijn vinger niet op de oorzaak leggen. Ja hormonen. En ik weet dat ik en hormonen niet zo goed samen gaan, dat heb ik ook als ik ongesteld moet worden, dan ben ik ook een paar dagen ongelukkig. Het einde komt nu gelukkig in zicht, maar pffffff.
Ik weet dat het allemaal ondankbaar klinkt, maar ik wil echt wel heel graag dit kindje. Wat ik met dit topic wil? Wat herkenning misschien. Een hart onder de riem. Even anoniem kunnen klagen...
zaterdag 8 december 2012 om 08:45
Dames, ik heb hier laatst heerlijk m'n gal gespuwd over die zwangerschap en alle ellende die daarbij hoort.. En ik kan jullie nu eindelijk uit ervaring melden: het is het zo waard! As we speak ligt er een klein baby'tje in zijn bedje te genieten van z'n slaap. Ik kan niet trotser zijn!
Dus mijn berichtje is even bedoeld als hart onder de riem, zet hem op, jullie kunnen het en als de kleine er is ben je het (heel cliché maar echt echt echt waar!) zo weer vergeten!
Dus mijn berichtje is even bedoeld als hart onder de riem, zet hem op, jullie kunnen het en als de kleine er is ben je het (heel cliché maar echt echt echt waar!) zo weer vergeten!
zondag 9 december 2012 om 08:58
Ik herken het ook hoor. Vooral de tweede zwangerschap had ik er ook last van. Ik voelde me gewoon ongelukkig en telde de dagen. Mijn verloskundige bagateliseerde het nogal vond ik, ik voelde me niet echt serieus genomen.
Ik wilde eigenlijk niet zwanger zijn en voelde me dan ook weer schuldig tegenover dat kleintje in mijn buik.
Ik ging haast juichend aan het infuus want daarna zou ik niet meer zwanger zijn...
Nou speelden de kwaaltjes ook mee hoor, bakken maagzuur (bleh), heel slecht slapen maar wel doodmoe, en al vrij snel bekkenpijn. Plus dat ons eerste kind vrij ernstig gehandicapt bleek te zijn. Kon me nauwelijks voorstellen dat ik nu wel een gewoon gezond kind kon maken...
Toen ze eenmaal geboren was (helemaal gezond, ongelofelijk!) voelde ik me op slag beter, ik heb geen borstvoeding gegeven omdat ik zo snel mogelijk weer hormonaal normaal wilde zijn en dat ging goed, er was echt meteen geen depri gevoel meer te bekennen.
Echt hoor, wat een raar spul, die hormonen. Ik kon er niet tegen of zo.
Dus, volhouden. Het gaat weer over
Ik wilde eigenlijk niet zwanger zijn en voelde me dan ook weer schuldig tegenover dat kleintje in mijn buik.
Ik ging haast juichend aan het infuus want daarna zou ik niet meer zwanger zijn...
Nou speelden de kwaaltjes ook mee hoor, bakken maagzuur (bleh), heel slecht slapen maar wel doodmoe, en al vrij snel bekkenpijn. Plus dat ons eerste kind vrij ernstig gehandicapt bleek te zijn. Kon me nauwelijks voorstellen dat ik nu wel een gewoon gezond kind kon maken...
Toen ze eenmaal geboren was (helemaal gezond, ongelofelijk!) voelde ik me op slag beter, ik heb geen borstvoeding gegeven omdat ik zo snel mogelijk weer hormonaal normaal wilde zijn en dat ging goed, er was echt meteen geen depri gevoel meer te bekennen.
Echt hoor, wat een raar spul, die hormonen. Ik kon er niet tegen of zo.
Dus, volhouden. Het gaat weer over
zondag 9 december 2012 om 09:16
Bijenrompje, gefeliciteerd! Alles goed gegaan? Ik weet dat het het allemaal waard is, maar de hormonen nemen het toch over. Komt goed hoor.
Pippip, nee hoor, ik klaag graag nog even mee. Op zich gaat het wel, goede dagen en slechte dagen. Nu weer weekend en dan vind ik de dagen zo laaaaaaaaaaaang. Ook ik maak me vaak ineens zorgen over de kleine of ben bang dat de bevalling ineens begint. Slaat nergens op en geen reden toe, maar toch he, is een rotgevoel.
Inneminie, wat goed dat je het met de verloskundige hebt besproken. Iets houd mij toch tegen, ik vind toch dat ik me aanstel ofzo en niet moet zeuren. Durf het dus niet zo goed ter sprake te brengen. Wilde het de laatste keer wel, maar stond uiteindelijk weer buiten zonder er iets over gezegd te hebben...
Het weer werkt ook niet echt mee zo he? Die trieste regen..... Bleh.
Pippip, nee hoor, ik klaag graag nog even mee. Op zich gaat het wel, goede dagen en slechte dagen. Nu weer weekend en dan vind ik de dagen zo laaaaaaaaaaaang. Ook ik maak me vaak ineens zorgen over de kleine of ben bang dat de bevalling ineens begint. Slaat nergens op en geen reden toe, maar toch he, is een rotgevoel.
Inneminie, wat goed dat je het met de verloskundige hebt besproken. Iets houd mij toch tegen, ik vind toch dat ik me aanstel ofzo en niet moet zeuren. Durf het dus niet zo goed ter sprake te brengen. Wilde het de laatste keer wel, maar stond uiteindelijk weer buiten zonder er iets over gezegd te hebben...
Het weer werkt ook niet echt mee zo he? Die trieste regen..... Bleh.
zondag 9 december 2012 om 09:21
Newwoman, dat is voor mij de twijfel over borstvoeding nu. Ik wil het wel graag geven, maar hormonaal is het misschien prettiger van niet. Ik start er wel gewoon mee en dan zien we het wel. Ik heb juist het gevoel van; ik heb al een gezonde dochter, dan zal er Met deze wel iets zijn. Stom he?
En tuurlijk houden we vol. We tellen af! Nog 9 weken tot uitgerekende datum....
En tuurlijk houden we vol. We tellen af! Nog 9 weken tot uitgerekende datum....
zondag 9 december 2012 om 09:54
Hoi lieve, sterke medezwangeren!
Fijn zo een topic.
Zonder veroordeling even je echte gevoel uiten.
Momenteel ben ik bijna 32 weken zwanger van onze 2e.
Ondanks dat mijn eerste zwangerschap (weet ik nu) prima verliep, had ik al vanaf het begin gewoon geen zin om weer zwanger te zijn.
Was juist zo blij dat ik net weer een beetje de oude was zeg maar en mijn leven met ons eerste kindje een beetje onder controle had (vond bijna het volledige eerste jaar echt zwaar)
Maar ja een wens voor een tweede was ook erg groot en we wilden ook niet teveel leeftijdsverschil ertussen.
Helaas kunnen mannen niet zwanger worden dus moest ik (en mijn lijf) me maar weer opofferen (sorry zo voelt het soms echt)
Vanaf week 20 veel last van mijn rug en bekken.
Met 29 weken begon de bevalling opeens in te zetten. Totale paniek. Ruim een week ziekenhuis, weeënremmers, injecties voor de longen en nu gelukkig weer thuis maar met absolute bedrust.
Baby zit gelukkig nog in mijn buik.
Ben echt niet te genieten. Bedrust is niets voor mij. Zeker niet met een dreumes om me heen van 1,5 en de dagen duren zooooo lang.
Hormonen razen alle kanten op en toch hoop ik nu juist weer heel erg dat ik nog minstens 5 weken zwanger kan zijn. Puur omdat dit voor het kindje het beste is.
Maar ik ben er echt klaar mee.
Heb nu zelfs zin in het huishouden enzo....
Fijn zo een topic.
Zonder veroordeling even je echte gevoel uiten.
Momenteel ben ik bijna 32 weken zwanger van onze 2e.
Ondanks dat mijn eerste zwangerschap (weet ik nu) prima verliep, had ik al vanaf het begin gewoon geen zin om weer zwanger te zijn.
Was juist zo blij dat ik net weer een beetje de oude was zeg maar en mijn leven met ons eerste kindje een beetje onder controle had (vond bijna het volledige eerste jaar echt zwaar)
Maar ja een wens voor een tweede was ook erg groot en we wilden ook niet teveel leeftijdsverschil ertussen.
Helaas kunnen mannen niet zwanger worden dus moest ik (en mijn lijf) me maar weer opofferen (sorry zo voelt het soms echt)
Vanaf week 20 veel last van mijn rug en bekken.
Met 29 weken begon de bevalling opeens in te zetten. Totale paniek. Ruim een week ziekenhuis, weeënremmers, injecties voor de longen en nu gelukkig weer thuis maar met absolute bedrust.
Baby zit gelukkig nog in mijn buik.
Ben echt niet te genieten. Bedrust is niets voor mij. Zeker niet met een dreumes om me heen van 1,5 en de dagen duren zooooo lang.
Hormonen razen alle kanten op en toch hoop ik nu juist weer heel erg dat ik nog minstens 5 weken zwanger kan zijn. Puur omdat dit voor het kindje het beste is.
Maar ik ben er echt klaar mee.
Heb nu zelfs zin in het huishouden enzo....
zondag 9 december 2012 om 09:56
quote:Jynta1981 schreef op 09 december 2012 @ 09:21:
Newwoman, dat is voor mij de twijfel over borstvoeding nu. Ik wil het wel graag geven, maar hormonaal is het misschien prettiger van niet. Ik start er wel gewoon mee en dan zien we het wel. Ik heb juist het gevoel van; ik heb al een gezonde dochter, dan zal er Meindert wel iets zijn. Stom he?
En tuurlijk houden we vol. We tellen af! Nog 9 weken tot uitgerekende datum....
Pas bij mijn derde dochter heb ik de beslissing genomen om geen borstvoeding te geven. Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad en bij de derde gelijk preventief met antidepressiva begonnen. Ik heb genoten van het geven van de fles, gelijk vanaf de eerste fles.
Achteraf had ik het bij de tweede al moeten doen. Ik werd zo ongelukkig van het geven van borstvoeding bij de eerste al, maar toen twijfelde ik en wilde ik het toch proberen.
Newwoman, dat is voor mij de twijfel over borstvoeding nu. Ik wil het wel graag geven, maar hormonaal is het misschien prettiger van niet. Ik start er wel gewoon mee en dan zien we het wel. Ik heb juist het gevoel van; ik heb al een gezonde dochter, dan zal er Meindert wel iets zijn. Stom he?
En tuurlijk houden we vol. We tellen af! Nog 9 weken tot uitgerekende datum....
Pas bij mijn derde dochter heb ik de beslissing genomen om geen borstvoeding te geven. Ik heb bij de eerste twee een ppd gehad en bij de derde gelijk preventief met antidepressiva begonnen. Ik heb genoten van het geven van de fles, gelijk vanaf de eerste fles.
Achteraf had ik het bij de tweede al moeten doen. Ik werd zo ongelukkig van het geven van borstvoeding bij de eerste al, maar toen twijfelde ik en wilde ik het toch proberen.
zondag 9 december 2012 om 16:22
Hoi Jynta,
Ik heb je topic nog niet helemaal gelezen, maar ik wou even reageren
Ik ken het gevoel hoor, ik vind het ook superzwaar
ik ben enorm blij dat ik eindelijk zwanger ben, maar als mensen vragen hoe het gaat: goed hoor! Dat in inmiddels BI heb, zwangerschapssuiker, rug naar de knoppen en overbelaste buikspieren heb, en nog geen pak melk mag tillen, meld ik maar even niet. Ik merk aan mezelf heel erg dat als ik me blijf focussen op het positieve en op de leuke dingen en de lieve mensen in mijn leven dat ik echt een stuk blijer ben.
Ik denk ook dat het helpt als je het gewoon stom mag vinden van jezelf, die zwangerschap. Niet elke reis is leuk, en hoeft ook niet, zolang de eindbestemming het maar waard is
Ik las eerder al dat iemand het topic 'Zwanger maar geen natuurtalent' had ge-upt, hier is nog even de link ik kan me daar enorm erg om verkneukelen en dan voel ik mezelf al een stuk beter http://mobiel.viva.nl/for ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Sterkte meid, alles komt goed!
Ik heb je topic nog niet helemaal gelezen, maar ik wou even reageren
Ik ken het gevoel hoor, ik vind het ook superzwaar
ik ben enorm blij dat ik eindelijk zwanger ben, maar als mensen vragen hoe het gaat: goed hoor! Dat in inmiddels BI heb, zwangerschapssuiker, rug naar de knoppen en overbelaste buikspieren heb, en nog geen pak melk mag tillen, meld ik maar even niet. Ik merk aan mezelf heel erg dat als ik me blijf focussen op het positieve en op de leuke dingen en de lieve mensen in mijn leven dat ik echt een stuk blijer ben. Ik denk ook dat het helpt als je het gewoon stom mag vinden van jezelf, die zwangerschap. Niet elke reis is leuk, en hoeft ook niet, zolang de eindbestemming het maar waard is
Ik las eerder al dat iemand het topic 'Zwanger maar geen natuurtalent' had ge-upt, hier is nog even de link ik kan me daar enorm erg om verkneukelen en dan voel ik mezelf al een stuk beter http://mobiel.viva.nl/for ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Sterkte meid, alles komt goed!
maandag 10 december 2012 om 08:54
Hallo! Meld me ook even, fijn om jullie te lezen... Ben nu 37 weken zwanger, dochtertje van 1 jaar en bijna 9 maanden gaat de 'nee' fase met bijbehorende driftbuien in en tussendoor is ze een schatje, en heb net als jullie last van zowel lichamelijke als psychische klachten. Maar een drempel om het tegen mensen te zeggen, omdat je dan opmerkingen krijgt als: "tja, hoort erbij hè" (helemaal niet, denk ik dan, er zijn genoeg mensen die wel leuk zwanger kunnen zijn), "laatste loodjes, nog even volhouden" (maar ik heb het de hele vorige zwangerschap gehad en nu ook een hele tijd), "wees er maar dankbaar voor" (alsof ik dat niet ben, want ik heb PCOS en kan niet spontaan zwanger worden dus fertiliteitsbehandelingen nodig), "je hebt er zelf voor gekozen", "je kunt nu niet meer terug", "had ik (of mijn zus, of buurvrouw...) ook en dan nog erger", enz. Dus behalve tegen familie, goede vrienden en de verloskundige zeg ik maar dat het goed gaat. Erger dan niet kunnen vertellen dat je ergens last van hebt, vind ik dat je klachten gebagatelliseerd worden...
Zo, en nu op voor weer een nieuwe dag en nieuwe week. Ben benieuwd wanneer de baby geboren wil worden, ik hoop over een weekje ofzo. En ik ga wel beginnen met borstvoeding, maar als het net zo lastig wordt als de vorige keer, stap ik snel over naar de fles, dat was toen zo'n opluchting!
Jullie allemaal ook een fijne dag
Zo, en nu op voor weer een nieuwe dag en nieuwe week. Ben benieuwd wanneer de baby geboren wil worden, ik hoop over een weekje ofzo. En ik ga wel beginnen met borstvoeding, maar als het net zo lastig wordt als de vorige keer, stap ik snel over naar de fles, dat was toen zo'n opluchting!
Jullie allemaal ook een fijne dag
.
maandag 10 december 2012 om 10:25
Goedemorgen allemaal,
Fijn weer een nachtje amper geslapen met een onvermoeibare acrobaat in me buik, die volgens mij letterlijk naar buiten probeerde te breken....aaagggrrr.
Geen blaas, bekkenbodemspier en baarmoederhals meer over nu....
En dan ook nog vandaag de hele dag mijn schoonmoeder in huis, die ivm mijn bedrust voor onze dochter van 1,5 zorgt.
Lief van haar (en noodzakelijk) maar ergernis ten top voor mij...
(
Fijn weer een nachtje amper geslapen met een onvermoeibare acrobaat in me buik, die volgens mij letterlijk naar buiten probeerde te breken....aaagggrrr.
Geen blaas, bekkenbodemspier en baarmoederhals meer over nu....
En dan ook nog vandaag de hele dag mijn schoonmoeder in huis, die ivm mijn bedrust voor onze dochter van 1,5 zorgt.
Lief van haar (en noodzakelijk) maar ergernis ten top voor mij...
(
dinsdag 11 december 2012 om 12:35
O wat fijn om dit topic te lezen.....
Niet fijn voor jullie uiteraard, maar de herkenbaarheid is erg fijn!
Ik ben momenteel 23 weken zwanger van ons derde kindje en van mij mogen de komende 17 weken om vliegen.
Vanaf het moment dat ik zwanger werd ben ik moe, ontzettend depressief en de hele dag door misselijk geweest. De laatste weken gaat het wat beter. Ben ik elk geval niet meer depressief en nog maar een beetje misselijk, maar de moeheid blijft. En steeds maar een griepgevoel, alle verkoudheidjes oppikken, blaasonsteking, etc. Kortom: geen bal aan dat zwanger zijn.
Bij de eerste twee zwangerschappen had ik veel minder heftig last van hormonen. (is inmiddels 7 en 5 jaar geleden) Nu wacht ik op het moment dat ik mezelf weer ben......
Voor iedereen hier een dikke knuffel!!!!
Niet fijn voor jullie uiteraard, maar de herkenbaarheid is erg fijn!
Ik ben momenteel 23 weken zwanger van ons derde kindje en van mij mogen de komende 17 weken om vliegen.
Vanaf het moment dat ik zwanger werd ben ik moe, ontzettend depressief en de hele dag door misselijk geweest. De laatste weken gaat het wat beter. Ben ik elk geval niet meer depressief en nog maar een beetje misselijk, maar de moeheid blijft. En steeds maar een griepgevoel, alle verkoudheidjes oppikken, blaasonsteking, etc. Kortom: geen bal aan dat zwanger zijn.
Bij de eerste twee zwangerschappen had ik veel minder heftig last van hormonen. (is inmiddels 7 en 5 jaar geleden) Nu wacht ik op het moment dat ik mezelf weer ben......
Voor iedereen hier een dikke knuffel!!!!
donderdag 10 januari 2013 om 09:11
Even een update!
Vandaag ben ik 36 weken op weg. En..... ik voel me prima! Ik heb het toch besproken met de vk en ben aan de vitamine B gegaan en het lijkt wel een wondermiddel! Ik voel me prima! Het zal ook wel meewerken dat ik nu verlof heb dat het einde in zicht komt, maar ik ben hier erg blij mee. Zo hou ik het nog wel 4 (of 6, oh lord) weken uit. Houd moed dames! En slik vitamine B!
Vandaag ben ik 36 weken op weg. En..... ik voel me prima! Ik heb het toch besproken met de vk en ben aan de vitamine B gegaan en het lijkt wel een wondermiddel! Ik voel me prima! Het zal ook wel meewerken dat ik nu verlof heb dat het einde in zicht komt, maar ik ben hier erg blij mee. Zo hou ik het nog wel 4 (of 6, oh lord) weken uit. Houd moed dames! En slik vitamine B!
zaterdag 12 januari 2013 om 19:08
@jynta1981 : fijn dat te horen! ook bij is de grijze wolk weer rozer geworden. deels door de vitaminetabletten en ijzer.
En deels omdat ik me neergelegd heb bij de vermoeidheid.
en nu wordt alles ook echter, buik groeit, we zijn bezig met het kamertje en paar weken geleden 20wkecho gehad.
hoewel ik me soms nog best depri voel, gaat het wel een stuk beter.
En deels omdat ik me neergelegd heb bij de vermoeidheid.
en nu wordt alles ook echter, buik groeit, we zijn bezig met het kamertje en paar weken geleden 20wkecho gehad.
hoewel ik me soms nog best depri voel, gaat het wel een stuk beter.
zaterdag 12 januari 2013 om 20:02
Ik meld me ook weer even!
Hier ook de 36 weken gepasseerd en ik voel me daarmee zo gelukkig en gezegend!
Ondertussen ook aan de vitamine B en IJzertabletten en dat helpt ook enorm goed.
Af en toe nog een dipje, maar dat hoort erbij.
@Jyntha wanneer ben jij officieel uitgerekend?
(Ik 05 feb) Volgens mij lopen wij beiden ongeveer gelijk nl )
Hier ook de 36 weken gepasseerd en ik voel me daarmee zo gelukkig en gezegend!
Ondertussen ook aan de vitamine B en IJzertabletten en dat helpt ook enorm goed.
Af en toe nog een dipje, maar dat hoort erbij.
@Jyntha wanneer ben jij officieel uitgerekend?
(Ik 05 feb) Volgens mij lopen wij beiden ongeveer gelijk nl )
