Zwanger
alle pijlers
Voel me helemaal niet zo gelukkig eigenlijk....
maandag 26 november 2012 om 10:49
Na lang twijfelen toch maar een topic geopend en ook maar gewoon onder mijn eigen nick...
Ik ben bijna 30 weken zwanger en voel me vanaf dag 1 eigenlijk gewoon ongelukkig. Heb een heel onbestemd gevoel, nergens zin in, ben echt de tijd aan het uitzitten. En dat wil ik dus niet. Ik wil genieten van deze (laatste) zwangerschap. Mijn lijf werkt niet zo mee, maar met minder werken is dat wel te doen. Ik kan mijn vinger niet op de oorzaak leggen. Ja hormonen. En ik weet dat ik en hormonen niet zo goed samen gaan, dat heb ik ook als ik ongesteld moet worden, dan ben ik ook een paar dagen ongelukkig. Het einde komt nu gelukkig in zicht, maar pffffff.
Ik weet dat het allemaal ondankbaar klinkt, maar ik wil echt wel heel graag dit kindje. Wat ik met dit topic wil? Wat herkenning misschien. Een hart onder de riem. Even anoniem kunnen klagen...
Ik ben bijna 30 weken zwanger en voel me vanaf dag 1 eigenlijk gewoon ongelukkig. Heb een heel onbestemd gevoel, nergens zin in, ben echt de tijd aan het uitzitten. En dat wil ik dus niet. Ik wil genieten van deze (laatste) zwangerschap. Mijn lijf werkt niet zo mee, maar met minder werken is dat wel te doen. Ik kan mijn vinger niet op de oorzaak leggen. Ja hormonen. En ik weet dat ik en hormonen niet zo goed samen gaan, dat heb ik ook als ik ongesteld moet worden, dan ben ik ook een paar dagen ongelukkig. Het einde komt nu gelukkig in zicht, maar pffffff.
Ik weet dat het allemaal ondankbaar klinkt, maar ik wil echt wel heel graag dit kindje. Wat ik met dit topic wil? Wat herkenning misschien. Een hart onder de riem. Even anoniem kunnen klagen...
maandag 26 november 2012 om 11:02
De hele wereld denkt dat een zwangerschap een roze wolk moet zijn, een stralende zwangere die geniet van elk moment. De realiteit is echter voor iedere vrouw anders, en er zijn er genoeg die onder invloed van de hormonen en lichamelijke veranderingen niet meer lekker in hun vel en/of koppie zitten.
Zwanger zijn was ook niet echt mijn ding. Mijn man en ik zijn er nu, met 2 kinderen, ook gewoon klaar, hij wil mij niet nog een keer onder zwangerschapshormonen meemaken
Fijn, dat je door een zwangerschap aan zo'n mooi hummeltje kan komen, maar voor mij was het eerder 9 maanden afzien. Ik heb het 2 keer met alle liefde en vol overtuiging gedaan, maar zwanger zijn
Sterkte met de laatste loodjes!
Zwanger zijn was ook niet echt mijn ding. Mijn man en ik zijn er nu, met 2 kinderen, ook gewoon klaar, hij wil mij niet nog een keer onder zwangerschapshormonen meemaken
Fijn, dat je door een zwangerschap aan zo'n mooi hummeltje kan komen, maar voor mij was het eerder 9 maanden afzien. Ik heb het 2 keer met alle liefde en vol overtuiging gedaan, maar zwanger zijn
Sterkte met de laatste loodjes!
maandag 26 november 2012 om 11:03
Ik herken het wel een beetje. Ben nu 9 weken zwanger, onverwacht dus een heel groot cadeau waar ik echt echt echt heel blij mee ben. (wilde wel heel graag nog een kind, maar zag hormonen spuiten niet meer zitten)
Maar ik lijk wel overspannen..... Ik ben moe, kribbig, sacherijnig, kan niets hebben van de kinderen, vriend kan niets goed doen, ga met lood in mijn schoenen naar het werk, zie overal beren op de weg, kan overal om janken etc. Was met de vorige zwangerschap ook wel een kattekop, maar dit (extreme) gevoel herken ik niet uit de zwangerschappen. Ik probeer het maar te laten, ook al had ik van deze (idd laatste) zwangerschap graag willen genieten. (had ik me nl voorgenomen om te doen, ook al ben ik nou niet bepaald relaxed zwanger)
Maar ik lijk wel overspannen..... Ik ben moe, kribbig, sacherijnig, kan niets hebben van de kinderen, vriend kan niets goed doen, ga met lood in mijn schoenen naar het werk, zie overal beren op de weg, kan overal om janken etc. Was met de vorige zwangerschap ook wel een kattekop, maar dit (extreme) gevoel herken ik niet uit de zwangerschappen. Ik probeer het maar te laten, ook al had ik van deze (idd laatste) zwangerschap graag willen genieten. (had ik me nl voorgenomen om te doen, ook al ben ik nou niet bepaald relaxed zwanger)
maandag 26 november 2012 om 11:08
Grote kans dat het idd. door je hormonen komt. Je hoeft trouwens ook niet perse te genieten van je zwangerschap, want het is gewoon zwaar en niet alleen lichamelijk.
Soms hebben vrouwen zoveel last van hun hormonen tijdens de zwangerschap dat ze een depressie hebben. Als het echt te erg is bespreek het dan met je verloskundige. Die kan dan kijken of een verwijzing nodig is. En ook is het slim om bedachtzaam te zijn op een ppd als je zo heftig op hormonen reageert, dan kan je snel ingrijpen.
Soms hebben vrouwen zoveel last van hun hormonen tijdens de zwangerschap dat ze een depressie hebben. Als het echt te erg is bespreek het dan met je verloskundige. Die kan dan kijken of een verwijzing nodig is. En ook is het slim om bedachtzaam te zijn op een ppd als je zo heftig op hormonen reageert, dan kan je snel ingrijpen.
maandag 26 november 2012 om 11:10
Bij mij is het ook de 2e zwangerschap. Had het bij de vorige ook wel, maar niet zo erg. Bedankt voor de reacties en knuffel. Ben blij dat ik niet de enige ben...
En inderdaad die roze wolk... Welke? Had bij de geboorte van de vorige ook een roze wolk verwacht, maar het duurde ook wel even voor ik me gelukkig voelde in mijn nieuwe rol als moeder. Had gehoopt dat ik deze zwangerschap er makkelijker door heen zou huppelen, maar helaas. Ook een goede reden om het bij 2 kinderen te houden.
En inderdaad die roze wolk... Welke? Had bij de geboorte van de vorige ook een roze wolk verwacht, maar het duurde ook wel even voor ik me gelukkig voelde in mijn nieuwe rol als moeder. Had gehoopt dat ik deze zwangerschap er makkelijker door heen zou huppelen, maar helaas. Ook een goede reden om het bij 2 kinderen te houden.
maandag 26 november 2012 om 11:25
quote:Jynta1981 schreef op 26 november 2012 @ 11:10:
Bij mij is het ook de 2e zwangerschap. Had het bij de vorige ook wel, maar niet zo erg. Bedankt voor de reacties en knuffel. Ben blij dat ik niet de enige ben...
En inderdaad die roze wolk... Welke? Had bij de geboorte van de vorige ook een roze wolk verwacht, maar het duurde ook wel even voor ik me gelukkig voelde in mijn nieuwe rol als moeder. Had gehoopt dat ik deze zwangerschap er makkelijker door heen zou huppelen, maar helaas. Ook een goede reden om het bij 2 kinderen te houden.
Bij de eerste zwangerschap kon je je nog volledig op je eigen dingen concentreren, maar nu heb je er natuurlijk nog een kind bij rondlopen, die ook aandacht wil en energie kwijt wil...
Kun je zien dat je samen met je partner genoeg tijd voor jou alleen inplant, dat je even gewoon alleen aan jezelf hoeft te denken?
En een roze wolk na de bevalling? Wat is dat?
Ik ben het op de ergste momenten maar dag voor dag, danwel uur voor uur gaan nemen. Kleine stapjes dus, en niet te ver vooruit denken,in het hier en nu blijven.
Bij mij is het ook de 2e zwangerschap. Had het bij de vorige ook wel, maar niet zo erg. Bedankt voor de reacties en knuffel. Ben blij dat ik niet de enige ben...
En inderdaad die roze wolk... Welke? Had bij de geboorte van de vorige ook een roze wolk verwacht, maar het duurde ook wel even voor ik me gelukkig voelde in mijn nieuwe rol als moeder. Had gehoopt dat ik deze zwangerschap er makkelijker door heen zou huppelen, maar helaas. Ook een goede reden om het bij 2 kinderen te houden.
Bij de eerste zwangerschap kon je je nog volledig op je eigen dingen concentreren, maar nu heb je er natuurlijk nog een kind bij rondlopen, die ook aandacht wil en energie kwijt wil...
Kun je zien dat je samen met je partner genoeg tijd voor jou alleen inplant, dat je even gewoon alleen aan jezelf hoeft te denken?
En een roze wolk na de bevalling? Wat is dat?
Ik ben het op de ergste momenten maar dag voor dag, danwel uur voor uur gaan nemen. Kleine stapjes dus, en niet te ver vooruit denken,in het hier en nu blijven.
maandag 26 november 2012 om 11:28
Hey jynta, allereerst dikke voor jou!
Zwanger zijn is zo niet leuk! En zeker niet als je lichaam ook nog eens niet meewerkt.
Ik kan er helaas over meepraten. En die eerste periode met baby vind ik ook nog eens ruk aan. Maar als we dan eenmaal weer een tijdje verder zijn, en iedereen zijn draai heeft gevonden en je je lichaam weer 'terug hebt' dan is het toch echt genieten van die kleine monsters!
Meissie, kop op! Nog ongeveer 10 weken. We slepen elkaar er doorheen. En anders lekker van je afschrijven op Facebook he?!
Zwanger zijn is zo niet leuk! En zeker niet als je lichaam ook nog eens niet meewerkt.
Ik kan er helaas over meepraten. En die eerste periode met baby vind ik ook nog eens ruk aan. Maar als we dan eenmaal weer een tijdje verder zijn, en iedereen zijn draai heeft gevonden en je je lichaam weer 'terug hebt' dan is het toch echt genieten van die kleine monsters!
Meissie, kop op! Nog ongeveer 10 weken. We slepen elkaar er doorheen. En anders lekker van je afschrijven op Facebook he?!
maandag 26 november 2012 om 11:28
Dank je tof, doe ik nu ook. Elke dag is er weer 1. Heb op zich wel tijd voor mezelf, dochter is aan het wennen op school en zit gewoon 2 dagen op kdv, maar ook op die momenten kan ik niet genieten. Voel me nog enigszins nuttig als ik dingen doe, opruimen, de was etc. Heb ook helemaal geen zin om me bezig te houden met geboortekaartjes ofzo. Ik doe het wel, maar niet met veel plezier, meer omdat het gewoon iets is wat moet gebeuren. Get wat een geklaag he?
maandag 26 november 2012 om 11:29
quote:Rainbow30 schreef op 26 november 2012 @ 11:28:
Hey jynta, allereerst dikke voor jou!
Zwanger zijn is zo niet leuk! En zeker niet als je lichaam ook nog eens niet meewerkt.
Ik kan er helaas over meepraten. En die eerste periode met baby vind ik ook nog eens ruk aan. Maar als we dan eenmaal weer een tijdje verder zijn, en iedereen zijn draai heeft gevonden en je je lichaam weer 'terug hebt' dan is het toch echt genieten van die kleine monsters!
Meissie, kop op! Nog ongeveer 10 weken. We slepen elkaar er doorheen. En anders lekker van je afschrijven op Facebook he?!Thnx!
Hey jynta, allereerst dikke voor jou!
Zwanger zijn is zo niet leuk! En zeker niet als je lichaam ook nog eens niet meewerkt.
Ik kan er helaas over meepraten. En die eerste periode met baby vind ik ook nog eens ruk aan. Maar als we dan eenmaal weer een tijdje verder zijn, en iedereen zijn draai heeft gevonden en je je lichaam weer 'terug hebt' dan is het toch echt genieten van die kleine monsters!
Meissie, kop op! Nog ongeveer 10 weken. We slepen elkaar er doorheen. En anders lekker van je afschrijven op Facebook he?!Thnx!
maandag 26 november 2012 om 11:31
Ik merk bij mezelf dat ik me vaak wat ongelukkig voel als ik erg weinig slaap heb gehad. En ik kan me zo voorstellen dat je, als je 30 weken zwanger bent, niet meer zo heel erg goed slaapt. Dat zou dus een reden kunnen zijn. En hormonen, ja... En dat laatste kun je niks aan doen. Probeer verder zoveel mogelijk je slaap te pakken, ik begrijp dat je meer kinderen hebt, misschien kunnen die even 1 of 2 daagjes uit logeren? Sterkte meid, komt allemaal wel weer goed...
maandag 26 november 2012 om 11:36
maandag 26 november 2012 om 11:42
Hoi, ik ben nog niet eens zwanger en ik ben helemaal mezelf niet meer! Hormonen? Ik heb jaren een spiraal gehad. Ik mopper op alles. Dat zou niet zo moeten zijn. Ik heb nu juist alles wat ik zou willen. We gaan trouwen en proberen een gezinnetje te stichten. Dus hoe zal het gaan als ik dan zwanger ben, ik leef met je mee.
maandag 26 november 2012 om 11:59
Ik had erg veel last van de donkere wolk. Ik heb het aangegeven bij de verloskundige, die me weer doorstuurde naar de huisarts, die de doorverwijzing naar de psycholoog kon geven. Dit heeft erg geholpen!! Ik heb maar 5 gesprekken gehad ofzo, maar dit hielp me echt om er doorheen te komen.
Ten eerste voelt het goed dat je serieus genomen wordt, ten tweede kon ze helpen met gedachtencircels doorbreken, waardoor ik me weer wat beter voelde, ten derde hebben we practische zaken aangepakt. (bijv: ontdekt dat ik me erg somber voelde als ik moe was, dus meer uitrusten).
Ik zou echt adviseren om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar de psycholoog, of anders dit eerst met de verloskundige te bespreken. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen! Het kan zo ontzettend zwaar zijn die hormonen.
Een lichtpuntje: Bij mij was het 1 uur na de bevalling over...
Ten eerste voelt het goed dat je serieus genomen wordt, ten tweede kon ze helpen met gedachtencircels doorbreken, waardoor ik me weer wat beter voelde, ten derde hebben we practische zaken aangepakt. (bijv: ontdekt dat ik me erg somber voelde als ik moe was, dus meer uitrusten).
Ik zou echt adviseren om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar de psycholoog, of anders dit eerst met de verloskundige te bespreken. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen! Het kan zo ontzettend zwaar zijn die hormonen.
Een lichtpuntje: Bij mij was het 1 uur na de bevalling over...
maandag 26 november 2012 om 12:41
Puur hormonaal! Helaas. Ik herken het ook. Liep tijdens mijn zwangerschap bijna vloekend over straat, in het verkeer etc. Terwijl ik normaal helemaal niet zo ben. Na de geboorte van mijn zoon, verdween het gevoel ook. Binnen paar uur na bevalling voelde ik me weer ´oke´ (voor zover dat kan na een zware bevalling), of in ieder geval waren die rotgevoelens weg.
Er komt sowieso geen 2e, maar hoe ik me voelde tijdens zwangerschap zou anders ook een reden zijn om sowieso niet aan een 2e te beginnen. Ik heb me nog nooit zo naar gevoeld als toen. Ik heb iets van 4 gesprekken gevoerd in het ziekenhuis bij een sociaal verpleegkundige. Dat hielp in ieder geval om er doorheen te komen.
Lichtpunt, het gaat over. Na de bevalling zijn deze gevoelens als het goed is weer verdwenen. Leuk is het niet, maar tijd uitzitten dan maar...
Er komt sowieso geen 2e, maar hoe ik me voelde tijdens zwangerschap zou anders ook een reden zijn om sowieso niet aan een 2e te beginnen. Ik heb me nog nooit zo naar gevoeld als toen. Ik heb iets van 4 gesprekken gevoerd in het ziekenhuis bij een sociaal verpleegkundige. Dat hielp in ieder geval om er doorheen te komen.
Lichtpunt, het gaat over. Na de bevalling zijn deze gevoelens als het goed is weer verdwenen. Leuk is het niet, maar tijd uitzitten dan maar...
maandag 26 november 2012 om 12:56
Ik ben me er gelukkig ook erg bewust van dat het 'gewoon' de hormonen zijn. Ga het vrijdag toch even aankaarten bij de verloskundige. Ik las ook iets over vitamine B6? Ik herken het inderdaad van dat vloekend over straat lopen, haha. Hier was zaterdag de intocht van de Sint, ik had echt zin om iemand eens een goeie mep te verkopen!
Mijn mantra is ook het-gaat-over-het-gaat-over-het-gaat-over....
Mijn mantra is ook het-gaat-over-het-gaat-over-het-gaat-over....
maandag 26 november 2012 om 13:28
quote:Jynta1981 schreef op 26 november 2012 @ 12:56:
Ik ben me er gelukkig ook erg bewust van dat het 'gewoon' de hormonen zijn. Ga het vrijdag toch even aankaarten bij de verloskundige. Ik las ook iets over vitamine B6? Ik herken het inderdaad van dat vloekend over straat lopen, haha. Hier was zaterdag de intocht van de Sint, ik had echt zin om iemand eens een goeie mep te verkopen!
Mijn mantra is ook het-gaat-over-het-gaat-over-het-gaat-over....Zeker aankaarten bij de verloskundige, zonde om door te lopen als er iets aan te doen is!
Ik ben me er gelukkig ook erg bewust van dat het 'gewoon' de hormonen zijn. Ga het vrijdag toch even aankaarten bij de verloskundige. Ik las ook iets over vitamine B6? Ik herken het inderdaad van dat vloekend over straat lopen, haha. Hier was zaterdag de intocht van de Sint, ik had echt zin om iemand eens een goeie mep te verkopen!
Mijn mantra is ook het-gaat-over-het-gaat-over-het-gaat-over....Zeker aankaarten bij de verloskundige, zonde om door te lopen als er iets aan te doen is!
maandag 26 november 2012 om 14:25
Ik heb ook die roze wolk nergens gezien ook niet in de kraamtijd. Hij was ook niet zwart maar beetje grijs was hij wel.
Ik voelde me continue gespannen, niet mezelf, moe, lelijk en het schoppen van mn kleine deed ook gewoon zeer. En maagzuur gehad! Echt iedere avond misselijk naar bed. Ik was totaal overweldigd door dit gevoel. Enige moment dat ik genoot was tijdens de echos, dan zag ik waarvoor ik het deed. Ik vond het vooral allemaal érg lang duren...
Ik voelde me continue gespannen, niet mezelf, moe, lelijk en het schoppen van mn kleine deed ook gewoon zeer. En maagzuur gehad! Echt iedere avond misselijk naar bed. Ik was totaal overweldigd door dit gevoel. Enige moment dat ik genoot was tijdens de echos, dan zag ik waarvoor ik het deed. Ik vond het vooral allemaal érg lang duren...
maandag 26 november 2012 om 16:31
Ik herken het ook wel hoor. Ben nu 13 weken en heb de afgelopen weken extreme zwangerschapsmisselijkheid gehad, ben bijna tien kilo afgevallen en heb tot twee keer toe in het ziekenhuis gelegen wegens uitdroging. Toen genoot ik dus totaal niet. Inmiddels voel ik me dankzij medicijnen eindelijk minder misselijk en kan ik weer iets eten. Maar toch heb ik regelmatig zo'n moment van: nou... is dit het? Terwijl ik in principe gelukkig hoor te zijn, want mn relatie loopt lekker, ik ben zwanger enz... En toch loop ik op alles en iedereen te vitten, mopper ik de hele dag om niks en wil het genieten nog niet echt lukken.
maandag 26 november 2012 om 16:40
Heel herkenbaar. Ik had het ook zo erg dat ik tegen zwangerschapsdepressie aan zat. Daarom ging ik ook iedere week naar coaching. Dat hielp een beetje, maar af en toe wilde ik mijzelf nog steeds tegen de vangrail parkeren. Zin om dingen voor het kindje te regelen had ik totaal niet, ik had onderhand een hekel aan hem, omdat ik me door hem zo voelde.
Zwanger zijn is niet vanzelfsprekend leuk. Voor sommigen is het een 9 maanden lang durend tranendal. En je kunt ook niet meer terug, je moet je tijd uitzitten. Gelukkig ben je al een flink eind op weg.
Bij mij werd plotseling, na 29+3 weken, mijn zoontje geboren. Ik heb me toen lang schuldig gevoeld omdat ik niet meer zwanger wilde zijn, en nu, bij wijze van, mijn gebeden verhoord waren. hij was echt net geboren en ik voelde me zo opgelucht. Alle weken daarna in het ziekenhuis heb ik bijna fluitend rondgelopen omdat ik mij weer normaal voelde. Wat kun je daar blij mee zijn zeg. Tussen mij en zoonlief (nu 4 1/2 maand) is het overigens helemaal goed gekomen.
To: Laat je lekker verwennen waar dat gaat. Besef dat je er niks aan kunt doen dat die hormonen zo opspelen en hopelijk gaat de tijd heel snel voorbij.
Zwanger zijn is niet vanzelfsprekend leuk. Voor sommigen is het een 9 maanden lang durend tranendal. En je kunt ook niet meer terug, je moet je tijd uitzitten. Gelukkig ben je al een flink eind op weg.
Bij mij werd plotseling, na 29+3 weken, mijn zoontje geboren. Ik heb me toen lang schuldig gevoeld omdat ik niet meer zwanger wilde zijn, en nu, bij wijze van, mijn gebeden verhoord waren. hij was echt net geboren en ik voelde me zo opgelucht. Alle weken daarna in het ziekenhuis heb ik bijna fluitend rondgelopen omdat ik mij weer normaal voelde. Wat kun je daar blij mee zijn zeg. Tussen mij en zoonlief (nu 4 1/2 maand) is het overigens helemaal goed gekomen.
To: Laat je lekker verwennen waar dat gaat. Besef dat je er niks aan kunt doen dat die hormonen zo opspelen en hopelijk gaat de tijd heel snel voorbij.
maandag 26 november 2012 om 16:43
Ik ben nu 38 weken zwanger en baal als een stekker dat ik niet heb kunnen genieten. En verwijt dit mezelf.
Ik vind het lichamelijk erg zwaar en heb dan ook de meeste kwaaltjes wel gehad. Vanaf week 12 bekkenklachten, erg genoeg om niet in staat te zijn te werken. Die klachten zijn tijdelijk weggeweest maar zeker nu ik bijna "klaar" ben heb ik vreselijk pijn in m'n liezen, lijken m'n voeten wel die van een Michelinmannetje, zijn m'n vingers helemaal dood en schiet in de laatste weken de striae ineens over mijn, veel te grote, buik.
En ik had zo gehoopt dat ik geen zeur zou worden maar een vrolijke stralende zwangere.. Mijn geduld is op: ik wil mijn baby!
Ik vind het lichamelijk erg zwaar en heb dan ook de meeste kwaaltjes wel gehad. Vanaf week 12 bekkenklachten, erg genoeg om niet in staat te zijn te werken. Die klachten zijn tijdelijk weggeweest maar zeker nu ik bijna "klaar" ben heb ik vreselijk pijn in m'n liezen, lijken m'n voeten wel die van een Michelinmannetje, zijn m'n vingers helemaal dood en schiet in de laatste weken de striae ineens over mijn, veel te grote, buik.
En ik had zo gehoopt dat ik geen zeur zou worden maar een vrolijke stralende zwangere.. Mijn geduld is op: ik wil mijn baby!
maandag 26 november 2012 om 16:58
Hier wordt ook weinig echt genoten hoor. Ben nu 32 weken zwanger, nr 1 wordt over twee weken twee. Ik vind het zwaar, vooral mentaal. Kan ook heel jaloers zijn op vrouwen die 40 weken stralen, en roepen hoe fantastisch het is. De eerste tijd met een kleintje vond ik ook nog eens retezwaar. Nr 1 was een huilbaby en slaapt nog steeds erg slecht. Zwanger en babies, het is niet mijn ding...
Maar eerlijk is eerlijk, het is ook geweldig om een gezin te zijn
Maar eerlijk is eerlijk, het is ook geweldig om een gezin te zijn
