Zwanger
alle pijlers
Vriendin is zwanger :-)
maandag 17 december 2012 om 12:23
Hallo allemaal.
Ik heb even gezocht, maar kon niets vergelijkbaars vinden. Hoewel er vast al wel zo'n topic als dit zal zijn, hoop ik dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn eigen topic open.
Ik ben 36 jaar en mijn vriendin, ook 36, is momenteel zwanger (uitgerekend 3 juli 2013) en IK BEN ECHT SUPERBLIJ!!!!
De reden dat ik dit hier post is dat ik onlangs naar een andere stad verhuisd ben en ook nog eens thuiswerk. Met andere woorden, ik dacht: dingen die ik normaal aan vriendinnen of collega's met kinderen zou vragen, kan ik misschien op het Viva-forum posten. Ik lees namelijk al een tijd lang mee, en dit leek me wel een geschikte plek.
Dus ik hoop hier af en toe wat vragen te kunnen posten, vooral ook omdat mijn vriendin het allemaal niet zo boeiend vindt (ze vindt het wel leuk dat er een kind komt, hoor, maar van een roze wolk is bij haar gewoon geen sprake) en ik dus meestal degene ben die dingen uitzoekt op internet.
Om te beginnen twee vragen:
- Aanstaande vrijdag hebben we de zogenaamde nekplooimeting en afgelopen week heeft mijn vriendin bloed laten prikken voor de combinatietest. Nu zei de vrouw bij de balie van het ziekenhuis dat we daarna nog 5 werkdagen moeten wachten op 'de uitslag'. Maar nu vraag ik me af: uitslag van wat? Want de uitslag van het bloedprikken is dan toch al bekend (we hebben vrijdag ook een afspraak met de gynaecoloog, ik dacht dus om de uitslag van die bloedtest te krijgen). En de uitslag van de nekplooimeting krijg je toch meteen?
Als iemand hier antwoord op kan geven, graag, want we wachten met het vertellen aan vrienden en familie tot na de uitslag van de combinatietest en ik zou het leuk vinden als dat met kerst al zou kunnen.
- Tweede vraag is algemener en aan alle vrouwen hier die zwanger zijn (geweest). Ik ben heel benieuwd naar tips over wat voor soort steun en hulp en aandacht je op prijs stelt van je vriend/man tijdens de zwangerschap. Mijn vriendin heeft ontzettend weinig last van de bekende zwangerschapskwaaltjes, maar ik wil haar zo veel mogelijk steunen en er voor haar zijn. Heb bijvoorbeeld al een groot deel van het huishouden overgenomen.
Tof als jullie de tijd willen nemen voor antwoorden en tips!
Ik heb even gezocht, maar kon niets vergelijkbaars vinden. Hoewel er vast al wel zo'n topic als dit zal zijn, hoop ik dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn eigen topic open.
Ik ben 36 jaar en mijn vriendin, ook 36, is momenteel zwanger (uitgerekend 3 juli 2013) en IK BEN ECHT SUPERBLIJ!!!!
De reden dat ik dit hier post is dat ik onlangs naar een andere stad verhuisd ben en ook nog eens thuiswerk. Met andere woorden, ik dacht: dingen die ik normaal aan vriendinnen of collega's met kinderen zou vragen, kan ik misschien op het Viva-forum posten. Ik lees namelijk al een tijd lang mee, en dit leek me wel een geschikte plek.
Dus ik hoop hier af en toe wat vragen te kunnen posten, vooral ook omdat mijn vriendin het allemaal niet zo boeiend vindt (ze vindt het wel leuk dat er een kind komt, hoor, maar van een roze wolk is bij haar gewoon geen sprake) en ik dus meestal degene ben die dingen uitzoekt op internet.
Om te beginnen twee vragen:
- Aanstaande vrijdag hebben we de zogenaamde nekplooimeting en afgelopen week heeft mijn vriendin bloed laten prikken voor de combinatietest. Nu zei de vrouw bij de balie van het ziekenhuis dat we daarna nog 5 werkdagen moeten wachten op 'de uitslag'. Maar nu vraag ik me af: uitslag van wat? Want de uitslag van het bloedprikken is dan toch al bekend (we hebben vrijdag ook een afspraak met de gynaecoloog, ik dacht dus om de uitslag van die bloedtest te krijgen). En de uitslag van de nekplooimeting krijg je toch meteen?
Als iemand hier antwoord op kan geven, graag, want we wachten met het vertellen aan vrienden en familie tot na de uitslag van de combinatietest en ik zou het leuk vinden als dat met kerst al zou kunnen.
- Tweede vraag is algemener en aan alle vrouwen hier die zwanger zijn (geweest). Ik ben heel benieuwd naar tips over wat voor soort steun en hulp en aandacht je op prijs stelt van je vriend/man tijdens de zwangerschap. Mijn vriendin heeft ontzettend weinig last van de bekende zwangerschapskwaaltjes, maar ik wil haar zo veel mogelijk steunen en er voor haar zijn. Heb bijvoorbeeld al een groot deel van het huishouden overgenomen.
Tof als jullie de tijd willen nemen voor antwoorden en tips!
anoniem_170824 wijzigde dit bericht op 17-12-2012 17:34
Reden: uitgerekende datum toegevoegd
Reden: uitgerekende datum toegevoegd
% gewijzigd
IMHO
maandag 17 december 2012 om 17:00
Wat leuk zo'n betrokken man!
Wat ik je kan aanraden is zwangerschapshaptonomie, klinkt volgens velen zweverig maar is het helemaal niet.
Als man leer je hoe je contact kan maken met het kindje in de buik. Verder leer je hoe je je vriendin kan ondersteunen tijdens de zwangerschap door bijvoorbeeld been- of rugmassages. En ook krijg je een duidelijke rol bij de bevalling, ook allerlei massagetechnieken enzo. Dus als man blijf je heel betrokken (en dat wil je volgens mij) en als vrouw is het ook heel fijn!
Wat ik je kan aanraden is zwangerschapshaptonomie, klinkt volgens velen zweverig maar is het helemaal niet.
Als man leer je hoe je contact kan maken met het kindje in de buik. Verder leer je hoe je je vriendin kan ondersteunen tijdens de zwangerschap door bijvoorbeeld been- of rugmassages. En ook krijg je een duidelijke rol bij de bevalling, ook allerlei massagetechnieken enzo. Dus als man blijf je heel betrokken (en dat wil je volgens mij) en als vrouw is het ook heel fijn!
maandag 17 december 2012 om 17:32
@rasoptimist: goed idee, ze is ook dol op massages. Er is hier een goede Thaise salon in de buurt, ik zal es kijken of ze ook iets van cadeaubonnen hebben, dan kan ze zelf uitkiezen wat ze wil.
@barbabientje: bedankt voor de tip, zal er eens naar kijken. Duidelijke rol tijdens de bevalling klinkt in ieder geval erg goed.
Tof schreef trouwens nog iets over geurtjes, nou, dat kan ik bevestigen, haha! Mijn neus was altijd sterker dan die van haar, maar nu zegt ze opeens dingen als "kan dat kattenvoer ergens anders staan? Word er misselijk van!"
Leuk om te zien dat soort veranderingen, het is ook eigenlijk heel logisch: zwangere vrouwen moeten uitkijken wat ze eten, dus dan is het handig dat ze wat beter kunnen ruiken.
@barbabientje: bedankt voor de tip, zal er eens naar kijken. Duidelijke rol tijdens de bevalling klinkt in ieder geval erg goed.
Tof schreef trouwens nog iets over geurtjes, nou, dat kan ik bevestigen, haha! Mijn neus was altijd sterker dan die van haar, maar nu zegt ze opeens dingen als "kan dat kattenvoer ergens anders staan? Word er misselijk van!"
Leuk om te zien dat soort veranderingen, het is ook eigenlijk heel logisch: zwangere vrouwen moeten uitkijken wat ze eten, dus dan is het handig dat ze wat beter kunnen ruiken.
IMHO
maandag 17 december 2012 om 17:38
Oh, nog een vraag: hoeveel van de vrouwen die al bevallen zijn, zijn ook bevallen op de uitgerekende datum?
Want mijn vriendin zei vanochtend opeens met een grote grijns: "als ons kind ook echt geboren wordt op de uitgerekende datum dan wordt het geboren op de dag dat wij wat met elkaar kregen".
Ik had me dat eigenlijk nog helemaal niet bedacht, maar dat zou bijna te mooi zijn om waar te zijn
Want mijn vriendin zei vanochtend opeens met een grote grijns: "als ons kind ook echt geboren wordt op de uitgerekende datum dan wordt het geboren op de dag dat wij wat met elkaar kregen".
Ik had me dat eigenlijk nog helemaal niet bedacht, maar dat zou bijna te mooi zijn om waar te zijn
IMHO
maandag 17 december 2012 om 18:10
quote:grimblegrumble schreef op 17 december 2012 @ 15:27:
Wel of niet doen was voor ons niet aan de orde, wij wilden het in ieder geval.
Moet eerlijk zeggen dat ik erg zenuwachtig ben voor aanstaande vrijdag, hoewel ik er natuurlijk vanuit ga dat alles goed is. Klinkt dat bekend of is het een mannending? Mijn vriendin heeft namelijk vooral zoiets van: ik zie wel, ga me er niet druk om maken.
Als ik jou was, zou ik me dan nog wel een stukje voorbereiden daarop door wat te lezen over de combinatie-test, en voornamelijk over de uitslag daarvan. Die geeft namelijk een kans aan, dus 1 op ..... En dat kan heel vervelend klinken, stel 1 op 200 dat het kindje wat heeft. Een zwangere vrouw klinkt dat niet fijn in de oren. Maar dat betekent dus ook dat in 199 van de 200 gevallen alles in orde is...
De arts kan je vast vertellen wat voor de leeftijd van je partner de 'normale' kans is, en dus of in jullie geval de kans hoger of lager ligt dan normaal. Sowieso vind ik het slim als 2 partners voor de uitslag (of beter nog: voor het testen) overleggen wat ze met die uitslag willen. Stel de kans is significant verhoogd, wil je dan een vruchtwaterpunctie laten doen, met de bijbhorende risico's?
Wel of niet doen was voor ons niet aan de orde, wij wilden het in ieder geval.
Moet eerlijk zeggen dat ik erg zenuwachtig ben voor aanstaande vrijdag, hoewel ik er natuurlijk vanuit ga dat alles goed is. Klinkt dat bekend of is het een mannending? Mijn vriendin heeft namelijk vooral zoiets van: ik zie wel, ga me er niet druk om maken.
Als ik jou was, zou ik me dan nog wel een stukje voorbereiden daarop door wat te lezen over de combinatie-test, en voornamelijk over de uitslag daarvan. Die geeft namelijk een kans aan, dus 1 op ..... En dat kan heel vervelend klinken, stel 1 op 200 dat het kindje wat heeft. Een zwangere vrouw klinkt dat niet fijn in de oren. Maar dat betekent dus ook dat in 199 van de 200 gevallen alles in orde is...
De arts kan je vast vertellen wat voor de leeftijd van je partner de 'normale' kans is, en dus of in jullie geval de kans hoger of lager ligt dan normaal. Sowieso vind ik het slim als 2 partners voor de uitslag (of beter nog: voor het testen) overleggen wat ze met die uitslag willen. Stel de kans is significant verhoogd, wil je dan een vruchtwaterpunctie laten doen, met de bijbhorende risico's?
maandag 17 december 2012 om 18:14
quote:grimblegrumble schreef op 17 december 2012 @ 17:38:
Oh, nog een vraag: hoeveel van de vrouwen die al bevallen zijn, zijn ook bevallen op de uitgerekende datum?
Want mijn vriendin zei vanochtend opeens met een grote grijns: "als ons kind ook echt geboren wordt op de uitgerekende datum dan wordt het geboren op de dag dat wij wat met elkaar kregen".
Ik had me dat eigenlijk nog helemaal niet bedacht, maar dat zou bijna te mooi zijn om waar te zijn
Dat zou een bevalling in het verleden zijn...
Over de bevallingsdatum t.o.v. de uitgerekende datum, daar bestaan statistieken over. Met een online zoektocht vindt je daar vast meer over. Volgens mij is dat ook afhankelijk van of het een eerste kind is of een 2e of 3e.
Oh, nog een vraag: hoeveel van de vrouwen die al bevallen zijn, zijn ook bevallen op de uitgerekende datum?
Want mijn vriendin zei vanochtend opeens met een grote grijns: "als ons kind ook echt geboren wordt op de uitgerekende datum dan wordt het geboren op de dag dat wij wat met elkaar kregen".
Ik had me dat eigenlijk nog helemaal niet bedacht, maar dat zou bijna te mooi zijn om waar te zijn
Dat zou een bevalling in het verleden zijn...
Over de bevallingsdatum t.o.v. de uitgerekende datum, daar bestaan statistieken over. Met een online zoektocht vindt je daar vast meer over. Volgens mij is dat ook afhankelijk van of het een eerste kind is of een 2e of 3e.
maandag 17 december 2012 om 18:24
Hmm, ja dat is wel een eye-opener. Ik had me al goed ingelezen, hoor, maar ben er nog niet met mijn vriendin over begonnen, omdat... tja, omdat je gewoon wil dat het goed is en je het niet over slechte dingen wilt hebben, denk ik.
Maar inderdaad, even overleggen kan geen kwaad.
Dat brengt me direct op een andere vraag die ik aan de vrouwen hier wilde stellen:
- Ik ga altijd mee naar de bezoeken bij de gynaecoloog, en vroeg me eigenlijk af: wat voor rol willen jullie dat jullie vriend/man tijdens zulke bezoeken speelt? Mijn vriendin heeft me verzekerd dat ik het tot nu toe goed gedaan heb (bijvoorbeeld aanvullen van informatie e.d.), maar ben toch benieuwd naar jullie mening.
Op zich is mijn opvatting heel duidelijk (en vriendin is het er ook mee eens): zolang het kind in de baarmoeder zit, zijn kind en moeder eigenlijk nog één en heeft de man (en wie verder dan ook) niet meer dan een adviserende functie, geen meebeslissende. De uiteindelijke beslissing over tests, behandelingen etc. is altijd aan de moeder. Maar hoe 'opdringerig' mag je zijn met je adviezen?
Benieuwd wat jullie daarvan vinden.
Maar inderdaad, even overleggen kan geen kwaad.
Dat brengt me direct op een andere vraag die ik aan de vrouwen hier wilde stellen:
- Ik ga altijd mee naar de bezoeken bij de gynaecoloog, en vroeg me eigenlijk af: wat voor rol willen jullie dat jullie vriend/man tijdens zulke bezoeken speelt? Mijn vriendin heeft me verzekerd dat ik het tot nu toe goed gedaan heb (bijvoorbeeld aanvullen van informatie e.d.), maar ben toch benieuwd naar jullie mening.
Op zich is mijn opvatting heel duidelijk (en vriendin is het er ook mee eens): zolang het kind in de baarmoeder zit, zijn kind en moeder eigenlijk nog één en heeft de man (en wie verder dan ook) niet meer dan een adviserende functie, geen meebeslissende. De uiteindelijke beslissing over tests, behandelingen etc. is altijd aan de moeder. Maar hoe 'opdringerig' mag je zijn met je adviezen?
Benieuwd wat jullie daarvan vinden.
IMHO
maandag 17 december 2012 om 18:26
quote:Annelize schreef op 17 december 2012 @ 13:36:
Ik snap eigenlijk ook niet waar dat vandaan komt: dat persé alles zelf willen doen, en geen tips of iets van anderen willen aannemen.
Heeft er denk ik ook mee te maken dat een kindje krijgen eigenlijk de ultieme stap naar het volwassen worden is. Je eigen gezin vormen is definitief loskomen uit het gezin waar je in opgegroeid bent.
Dus dan heb je geen zin dat paps en mans zich daar ook nog eens mee gaan bemoeien.
Ik snap eigenlijk ook niet waar dat vandaan komt: dat persé alles zelf willen doen, en geen tips of iets van anderen willen aannemen.
Heeft er denk ik ook mee te maken dat een kindje krijgen eigenlijk de ultieme stap naar het volwassen worden is. Je eigen gezin vormen is definitief loskomen uit het gezin waar je in opgegroeid bent.
Dus dan heb je geen zin dat paps en mans zich daar ook nog eens mee gaan bemoeien.
IMHO
maandag 17 december 2012 om 22:43
Hmmmmm, mijn man heeft wel degelijk een meebeslissende functie. Adviserende functie vind ik een beetje raar klinken.
Wij nemen samen de beslissingen. Gelukkig zijn wij het ook heel erg met elkaar eens. En hebben we geen drastische beslissingen hoeven nemen. Dat wil zeggen: tijdens de zwangerschap tot nu toe. Aangezien ik mbv een eiceldonatie ben zwanger geworden, hebben we daar voor echt wel veel moeten bespreken en beslissen. En dat deden we echt samen.
Ik verwacht van mijn man dat hij meedenkt, meeluistert en meebeslist.
Wij nemen samen de beslissingen. Gelukkig zijn wij het ook heel erg met elkaar eens. En hebben we geen drastische beslissingen hoeven nemen. Dat wil zeggen: tijdens de zwangerschap tot nu toe. Aangezien ik mbv een eiceldonatie ben zwanger geworden, hebben we daar voor echt wel veel moeten bespreken en beslissen. En dat deden we echt samen.
Ik verwacht van mijn man dat hij meedenkt, meeluistert en meebeslist.
maandag 17 december 2012 om 23:19
Gefeliciteerd!!
De kans dat een baby op de uitgerekende datum wordt geboren is ongeveer 5 procent. En hou er rekening mee dat bij de echo voor de nekplooimeting de datum nog verschoven kan worden. Bij mij scheelde dat vier dagen met de eerste uitgerekende datum.
Tijdens de echo voor de nekplooi hoorden wij meteen hoe dik die plooi was en dat dat goed was. Toen was ik al niet meer echt nerveus voor de schriftelijke uitslag. Wij hadden trouwens vooraf ook goed besproken wat we zouden doen als de uitslag niet goed zou zijn.
Verder is het misschien een idee om pretecho's te laten maken? Dan nemen ze echt de tijd en heb je een soort extra check. Want de volgende standaard echo is pas met 20 weken. Vond ik veel te lang duren
De kans dat een baby op de uitgerekende datum wordt geboren is ongeveer 5 procent. En hou er rekening mee dat bij de echo voor de nekplooimeting de datum nog verschoven kan worden. Bij mij scheelde dat vier dagen met de eerste uitgerekende datum.
Tijdens de echo voor de nekplooi hoorden wij meteen hoe dik die plooi was en dat dat goed was. Toen was ik al niet meer echt nerveus voor de schriftelijke uitslag. Wij hadden trouwens vooraf ook goed besproken wat we zouden doen als de uitslag niet goed zou zijn.
Verder is het misschien een idee om pretecho's te laten maken? Dan nemen ze echt de tijd en heb je een soort extra check. Want de volgende standaard echo is pas met 20 weken. Vond ik veel te lang duren
dinsdag 18 december 2012 om 06:02
Van harte! Grappig, na het lezen van je post dacht ik dat jullie een vrouw/vrouw relatie hadden 
Naar mijn idee heb jij wel degelijk een meebeslissende rol, het is, laten we hopen, ook jouw kind. Maar ik stel een meebeslissende partner zeer op prijs. Ben nu 27 weken zwanger (en slaap niet echt goed helaas) vandaar het tijdstip van deze post.
Iets heel anders; je hebt het over je vriendin, jullie zijn niet getrouwd gok ik? Al nagedacht over de achternaam van jullie kind? Of mag je vriendin dat beslissen...?
Succes met de test, het is heel normaal om daar zenuwachtig over te zijn! En zoals iemand eerder aangaf, het blijft een kansberekening. Wil je zekerheid dan zijn er andere maar meer risicovolle tests om uitsluitsel te geven.
Tot slot, mijn vriend heeft een bloedhekel aan Kluun en het boekje van vrienden te leen gekregen. Hij kon er best om lachen en las het zo uit. Kopen hoeft niet, lezen moet niet maar wie weet...
Naar mijn idee heb jij wel degelijk een meebeslissende rol, het is, laten we hopen, ook jouw kind. Maar ik stel een meebeslissende partner zeer op prijs. Ben nu 27 weken zwanger (en slaap niet echt goed helaas) vandaar het tijdstip van deze post.
Iets heel anders; je hebt het over je vriendin, jullie zijn niet getrouwd gok ik? Al nagedacht over de achternaam van jullie kind? Of mag je vriendin dat beslissen...?
Succes met de test, het is heel normaal om daar zenuwachtig over te zijn! En zoals iemand eerder aangaf, het blijft een kansberekening. Wil je zekerheid dan zijn er andere maar meer risicovolle tests om uitsluitsel te geven.
Tot slot, mijn vriend heeft een bloedhekel aan Kluun en het boekje van vrienden te leen gekregen. Hij kon er best om lachen en las het zo uit. Kopen hoeft niet, lezen moet niet maar wie weet...
dinsdag 18 december 2012 om 08:00
quote:draaiorgel schreef op 17 december 2012 @ 22:43:
Hmmmmm, mijn man heeft wel degelijk een meebeslissende functie. Adviserende functie vind ik een beetje raar klinken.
Wij nemen samen de beslissingen. Gelukkig zijn wij het ook heel erg met elkaar eens. En hebben we geen drastische beslissingen hoeven nemen. Dat wil zeggen: tijdens de zwangerschap tot nu toe. Aangezien ik mbv een eiceldonatie ben zwanger geworden, hebben we daar voor echt wel veel moeten bespreken en beslissen. En dat deden we echt samen.
Ik verwacht van mijn man dat hij meedenkt, meeluistert en meebeslist.
Ik heb even gegoogled naar eiceldonatie. Wat heftig, vooral omdat dat waarschijnlijk betekent dat er een heel traject aan vooraf is gegaan. Respect! Maar wat heerlijk dat je nu zwanger bent en wat zal jullie kindje gewenst zijn!
Ik kan me voorstellen dat een partner die je steunt daarbij heel belangrijk is. En meebeslist, natuurlijk. Zoals mijn vriendin en ik ook samen besloten hebben om zwanger te worden.
Wat ik bedoel is dat ik het gevoel heb wel een mening te kunnen hebben over wat er in de baarmoeder van mijn vriendin gebeurt, maar geen zeggenschap. Als mijn vriendin besluit om bepaalde dingen te doen die ik ongezond vind, kan ik daar wat van zeggen, maar ik kan het niet verbieden. Ik kan haar bijvoorbeeld ook niet dwingen om vitaminepillen te slikken waarvan ik vind dat die goed zijn.
Maar ook bijvoorbeeld als ik een thuisbevalling zou willen en mijn vriendin in het ziekenhuis wil bevallen of andersom, kan ik wel op haar inpraten, maar uiteindelijk is het háár beslissing. En ik vind dat ik als partner, als zij eenmaal haar beslissing heeft genomen, haar honderd procent moet steunen, ook al ben ik het er niet mee eens.
Gelukkig spelen deze dingen allemaal niet, we denken over dit soort dingen hetzelfde en na achttien jaar (zolang zijn we al samen) weet je ook wel wat je aan elkaar hebt.
Maar vandaar dus wel mijn vraag: wat voor rol speel je als man bij de gynaecoloogbezoeken? Ik laat dus in ieder geval mijn vriendin het woord voeren en probeer voorzichtig aanvullingen te geven.
Hmmmmm, mijn man heeft wel degelijk een meebeslissende functie. Adviserende functie vind ik een beetje raar klinken.
Wij nemen samen de beslissingen. Gelukkig zijn wij het ook heel erg met elkaar eens. En hebben we geen drastische beslissingen hoeven nemen. Dat wil zeggen: tijdens de zwangerschap tot nu toe. Aangezien ik mbv een eiceldonatie ben zwanger geworden, hebben we daar voor echt wel veel moeten bespreken en beslissen. En dat deden we echt samen.
Ik verwacht van mijn man dat hij meedenkt, meeluistert en meebeslist.
Ik heb even gegoogled naar eiceldonatie. Wat heftig, vooral omdat dat waarschijnlijk betekent dat er een heel traject aan vooraf is gegaan. Respect! Maar wat heerlijk dat je nu zwanger bent en wat zal jullie kindje gewenst zijn!
Ik kan me voorstellen dat een partner die je steunt daarbij heel belangrijk is. En meebeslist, natuurlijk. Zoals mijn vriendin en ik ook samen besloten hebben om zwanger te worden.
Wat ik bedoel is dat ik het gevoel heb wel een mening te kunnen hebben over wat er in de baarmoeder van mijn vriendin gebeurt, maar geen zeggenschap. Als mijn vriendin besluit om bepaalde dingen te doen die ik ongezond vind, kan ik daar wat van zeggen, maar ik kan het niet verbieden. Ik kan haar bijvoorbeeld ook niet dwingen om vitaminepillen te slikken waarvan ik vind dat die goed zijn.
Maar ook bijvoorbeeld als ik een thuisbevalling zou willen en mijn vriendin in het ziekenhuis wil bevallen of andersom, kan ik wel op haar inpraten, maar uiteindelijk is het háár beslissing. En ik vind dat ik als partner, als zij eenmaal haar beslissing heeft genomen, haar honderd procent moet steunen, ook al ben ik het er niet mee eens.
Gelukkig spelen deze dingen allemaal niet, we denken over dit soort dingen hetzelfde en na achttien jaar (zolang zijn we al samen) weet je ook wel wat je aan elkaar hebt.
Maar vandaar dus wel mijn vraag: wat voor rol speel je als man bij de gynaecoloogbezoeken? Ik laat dus in ieder geval mijn vriendin het woord voeren en probeer voorzichtig aanvullingen te geven.
IMHO
dinsdag 18 december 2012 om 08:03
quote:Mambo schreef op 17 december 2012 @ 23:19:
Gefeliciteerd!!
De kans dat een baby op de uitgerekende datum wordt geboren is ongeveer 5 procent. En hou er rekening mee dat bij de echo voor de nekplooimeting de datum nog verschoven kan worden. Bij mij scheelde dat vier dagen met de eerste uitgerekende datum.
Aw, daar gaat de romantiek...
Tijdens de echo voor de nekplooi hoorden wij meteen hoe dik die plooi was en dat dat goed was. Toen was ik al niet meer echt nerveus voor de schriftelijke uitslag. Wij hadden trouwens vooraf ook goed besproken wat we zouden doen als de uitslag niet goed zou zijn.
Wij nu ook, gisteravond tijdens het eten
Verder is het misschien een idee om pretecho's te laten maken? Dan nemen ze echt de tijd en heb je een soort extra check. Want de volgende standaard echo is pas met 20 weken. Vond ik veel te lang duren Ik zal het er eens met mijn vriendin over hebben. Bedankt voor de tip!
Gefeliciteerd!!
De kans dat een baby op de uitgerekende datum wordt geboren is ongeveer 5 procent. En hou er rekening mee dat bij de echo voor de nekplooimeting de datum nog verschoven kan worden. Bij mij scheelde dat vier dagen met de eerste uitgerekende datum.
Aw, daar gaat de romantiek...
Tijdens de echo voor de nekplooi hoorden wij meteen hoe dik die plooi was en dat dat goed was. Toen was ik al niet meer echt nerveus voor de schriftelijke uitslag. Wij hadden trouwens vooraf ook goed besproken wat we zouden doen als de uitslag niet goed zou zijn.
Wij nu ook, gisteravond tijdens het eten
Verder is het misschien een idee om pretecho's te laten maken? Dan nemen ze echt de tijd en heb je een soort extra check. Want de volgende standaard echo is pas met 20 weken. Vond ik veel te lang duren Ik zal het er eens met mijn vriendin over hebben. Bedankt voor de tip!
IMHO
dinsdag 18 december 2012 om 08:16
quote:Dotjemol schreef op 18 december 2012 @ 06:02:
Van harte! Grappig, na het lezen van je post dacht ik dat jullie een vrouw/vrouw relatie hadden
Je kunt je ook afvragen waarom iedereen er automatisch vanuit ging dat ik een man ben Is dus wel zo...
Naar mijn idee heb jij wel degelijk een meebeslissende rol, het is, laten we hopen, ook jouw kind. Maar ik stel een meebeslissende partner zeer op prijs.
Laat ik het dan zo zeggen: je beslist samen, maar het is haar lijf, dus zij heeft het veto/de beslissende stem, en ik niet.
Ben nu 27 weken zwanger (en slaap niet echt goed helaas) vandaar het tijdstip van deze post.
Balen. Hoop dat het er toch nog van is gekomen vannacht.
Iets heel anders; je hebt het over je vriendin, jullie zijn niet getrouwd gok ik? Al nagedacht over de achternaam van jullie kind? Of mag je vriendin dat beslissen...?
Ai! Gevoelig puntje. Ben feministisch opgevoed, dus dat een kind de naam van de moeder kan krijgen is voor mij niet vreemd. Vind eigenlijk dat dat niet meer dan logisch is, omdat zij het kind 9 maanden gedragen heeft. Ook kom ik van vaderskant weliswaar uit een islamitische cultuur, maar wel een waar het niet ongebruikelijk is dat het kind de achternaam van de moeder krijgt.
Maar... Ik vind mijn eigen achternaam supermooi en die van mijn vriendin maar zozo. We hebben nu besloten dat het kind haar achternaam krijgt en mijn achternaam als tweede naam. Heb het al uitgezocht, en dat is mogelijk. Maar vind het nog wel moeilijk
Succes met de test, het is heel normaal om daar zenuwachtig over te zijn! En zoals iemand eerder aangaf, het blijft een kansberekening. Wil je zekerheid dan zijn er andere maar meer risicovolle tests om uitsluitsel te geven.
Ja, we hebben besloten dat als de kans vreemd hoog is, we zo'n test gaan doen.
Tot slot, mijn vriend heeft een bloedhekel aan Kluun en het boekje van vrienden te leen gekregen. Hij kon er best om lachen en las het zo uit. Kopen hoeft niet, lezen moet niet maar wie weet...Okay, okay, ik ga het proberen! Bedankt allemaal voor jullie tijd, lieve felicitaties en tips. Door er zo over te praten is het nu niet alleen maar zorgen, maar kan ik er ook veel meer van genieten!
Van harte! Grappig, na het lezen van je post dacht ik dat jullie een vrouw/vrouw relatie hadden
Je kunt je ook afvragen waarom iedereen er automatisch vanuit ging dat ik een man ben Is dus wel zo...
Naar mijn idee heb jij wel degelijk een meebeslissende rol, het is, laten we hopen, ook jouw kind. Maar ik stel een meebeslissende partner zeer op prijs.
Laat ik het dan zo zeggen: je beslist samen, maar het is haar lijf, dus zij heeft het veto/de beslissende stem, en ik niet.
Ben nu 27 weken zwanger (en slaap niet echt goed helaas) vandaar het tijdstip van deze post.
Balen. Hoop dat het er toch nog van is gekomen vannacht.
Iets heel anders; je hebt het over je vriendin, jullie zijn niet getrouwd gok ik? Al nagedacht over de achternaam van jullie kind? Of mag je vriendin dat beslissen...?
Ai! Gevoelig puntje. Ben feministisch opgevoed, dus dat een kind de naam van de moeder kan krijgen is voor mij niet vreemd. Vind eigenlijk dat dat niet meer dan logisch is, omdat zij het kind 9 maanden gedragen heeft. Ook kom ik van vaderskant weliswaar uit een islamitische cultuur, maar wel een waar het niet ongebruikelijk is dat het kind de achternaam van de moeder krijgt.
Maar... Ik vind mijn eigen achternaam supermooi en die van mijn vriendin maar zozo. We hebben nu besloten dat het kind haar achternaam krijgt en mijn achternaam als tweede naam. Heb het al uitgezocht, en dat is mogelijk. Maar vind het nog wel moeilijk
Succes met de test, het is heel normaal om daar zenuwachtig over te zijn! En zoals iemand eerder aangaf, het blijft een kansberekening. Wil je zekerheid dan zijn er andere maar meer risicovolle tests om uitsluitsel te geven.
Ja, we hebben besloten dat als de kans vreemd hoog is, we zo'n test gaan doen.
Tot slot, mijn vriend heeft een bloedhekel aan Kluun en het boekje van vrienden te leen gekregen. Hij kon er best om lachen en las het zo uit. Kopen hoeft niet, lezen moet niet maar wie weet...Okay, okay, ik ga het proberen! Bedankt allemaal voor jullie tijd, lieve felicitaties en tips. Door er zo over te praten is het nu niet alleen maar zorgen, maar kan ik er ook veel meer van genieten!
IMHO
dinsdag 18 december 2012 om 08:23
Maar vandaar dus wel mijn vraag: wat voor rol speel je als man bij de gynaecoloogbezoeken? Ik laat dus in ieder geval mijn vriendin het woord voeren en probeer voorzichtig aanvullingen te geven.
Zo deed mijn man het ook bij de verloskundige: vooral luisteren, maar als er ineens een vraag of opmerking bij hem opplopte deed hij zijn mond wel open . Lijkt me ook logisch, hij was niet helemaal een buitenstaander he.
Zo deed mijn man het ook bij de verloskundige: vooral luisteren, maar als er ineens een vraag of opmerking bij hem opplopte deed hij zijn mond wel open . Lijkt me ook logisch, hij was niet helemaal een buitenstaander he.
dinsdag 18 december 2012 om 08:52
Volgens mij is het zelf maar een paar procent kans dat het kind op de uitgerekende dag geboren wordt. Dat komt omdat er een periode van 5 weken is (37-42 weken zwangerschap) waarin het 'normaal' is om te bevallen.
Overigens: ik had ook wel wat 'mooie' data in mijn hoofd, maar tegen het einde van mijn zwangerschap wilde ik gewoon heel erg graag dat hij geboren werd, wanneer dan ook, als hij maar gezond was. En vanaf de geboorte is dat toch ineens de mooiste datum ooit
Overigens: ik had ook wel wat 'mooie' data in mijn hoofd, maar tegen het einde van mijn zwangerschap wilde ik gewoon heel erg graag dat hij geboren werd, wanneer dan ook, als hij maar gezond was. En vanaf de geboorte is dat toch ineens de mooiste datum ooit
dinsdag 18 december 2012 om 09:46
quote:grimblegrumble schreef op 18 december 2012 @ 08:16:
Maar... Ik vind mijn eigen achternaam supermooi en die van mijn vriendin maar zozo. We hebben nu besloten dat het kind haar achternaam krijgt en mijn achternaam als tweede naam. Heb het al uitgezocht, en dat is mogelijk. Maar vind het nog wel moeilijk
Wat algemeen als naam geaccepteerd wordt, daar bestaan allemaal regels voor. Daarnaast is er nog de mening van de ambtenaar van de burgerlijke stand, als hem/haar iets niet juist lijkt, kan hij/zij besluiten niet erin mee te gaan.
Als jouw naam bruikbaar is als tweede naam, dan lijkt me dat erg mooi. Waar je wel even op moet letten, is dat in jullie geval deze naam tegelijkertijd ook de achternaam van de vader is.
Dus binnen 1 gezin gaat deze naam dan voorkomen als achternaam en als tweede naam. En ik kan me voorstellen dat een ambtenaar daarover gaat vallen. Want er kan dan mogelijk de suggestie gewekt worden dat het kind 2 achternamen heeft, en dat mag dan weer niet...
Ik wil je pret niet bederven, maar ik kan me voorstellen dat jullie hebben opgezocht dat jouw achternaam in general als 2e naam bruikbaar is. Wat ik je als advies zou willen geven, is om na te vragen bij een ambtenaar van de burgerlijke stand, in hoeverre deze naam ook als 2e naam gebruikt mag worden in jullie geval (met de vader die deze naam als achternaam draagt). Mocht dit een punt van discussie zijn, dan heb je daar nu mee te maken, en niet vlak na de geboorte bij de aangifte. Want dat laatste, daar zit je dan echt niet op te wachten....
(Ik hoop voor jullie dat het inderdaad mogelijk is, het lijkt me een mooie oplossing!)
En ben je ook al bezig geweest met het officieel erkennen van de ongeboren vrucht?
Maar... Ik vind mijn eigen achternaam supermooi en die van mijn vriendin maar zozo. We hebben nu besloten dat het kind haar achternaam krijgt en mijn achternaam als tweede naam. Heb het al uitgezocht, en dat is mogelijk. Maar vind het nog wel moeilijk
Wat algemeen als naam geaccepteerd wordt, daar bestaan allemaal regels voor. Daarnaast is er nog de mening van de ambtenaar van de burgerlijke stand, als hem/haar iets niet juist lijkt, kan hij/zij besluiten niet erin mee te gaan.
Als jouw naam bruikbaar is als tweede naam, dan lijkt me dat erg mooi. Waar je wel even op moet letten, is dat in jullie geval deze naam tegelijkertijd ook de achternaam van de vader is.
Dus binnen 1 gezin gaat deze naam dan voorkomen als achternaam en als tweede naam. En ik kan me voorstellen dat een ambtenaar daarover gaat vallen. Want er kan dan mogelijk de suggestie gewekt worden dat het kind 2 achternamen heeft, en dat mag dan weer niet...
Ik wil je pret niet bederven, maar ik kan me voorstellen dat jullie hebben opgezocht dat jouw achternaam in general als 2e naam bruikbaar is. Wat ik je als advies zou willen geven, is om na te vragen bij een ambtenaar van de burgerlijke stand, in hoeverre deze naam ook als 2e naam gebruikt mag worden in jullie geval (met de vader die deze naam als achternaam draagt). Mocht dit een punt van discussie zijn, dan heb je daar nu mee te maken, en niet vlak na de geboorte bij de aangifte. Want dat laatste, daar zit je dan echt niet op te wachten....
(Ik hoop voor jullie dat het inderdaad mogelijk is, het lijkt me een mooie oplossing!)
En ben je ook al bezig geweest met het officieel erkennen van de ongeboren vrucht?
dinsdag 18 december 2012 om 11:46
Je vroeg naar je mogelijke rol bij de gyneacoloog.
Zelf ging ik steeds naar de verloskundige. Mijn man ging niet elke keer mee (hij moest gewoon werken), maar soms wel. Bij alle echo's is hij natuurlijk wel meegegaan.
Ik denk ook dat je vriendin het meeste al wel voor haar zelf bepaald zal hebben en denk ook dat je haar daar niet echt vanaf zal kunnen helpen.
Achternaam is natuurlijk wel een issue. Bedenk ook dat mogelijke toekomstige kinderen dan ook haar achternaam zullen krijgen, aangezien alle kinderen dezelfde achternaam moeten hebben (mits van dezelfde ouders uiteraard).
Zelf ging ik steeds naar de verloskundige. Mijn man ging niet elke keer mee (hij moest gewoon werken), maar soms wel. Bij alle echo's is hij natuurlijk wel meegegaan.
Ik denk ook dat je vriendin het meeste al wel voor haar zelf bepaald zal hebben en denk ook dat je haar daar niet echt vanaf zal kunnen helpen.
Achternaam is natuurlijk wel een issue. Bedenk ook dat mogelijke toekomstige kinderen dan ook haar achternaam zullen krijgen, aangezien alle kinderen dezelfde achternaam moeten hebben (mits van dezelfde ouders uiteraard).
dinsdag 18 december 2012 om 12:25
@Lady-Voldemort
Ja, zo doe ik het ook. Maar was dat voor jou okay, of dacht je af en toe 'vent, hou nou toch eens je mond!'?
@zappie: Ja, natuurlijk wordt dat de mooiste dag in mijn leven
@tof: wat ik begrepen heb, is dat je een achternaam alleen als voornaam mag gebruiken als het ook als voornaam bestaat (en de achternaam van mijn vriendin zou dus ook niet als tweede voornaam mogen worden gegeven). Nu is mijn achternaam toevallig oorspronkelijk een voornaam, die ook nog eens heel gebruikelijk is in het land waar mijn vader vandaan komt.
Desnoods kan ik de erkenning van het kind pas laten volgen op het geven van de naam, als de ambtenaar moeilijk zou doen hierover, maar ik heb op internet een aantal mensen gevonden die het kind de achternaam van de vader als voornaam gegeven hebben. Dus volgens mij is het geen probleem.
En ik moet eerlijk zeggen, dat hoewel het echt wel slikken is dat het kind mijn achternaam niet krijgt, ik er tegelijkertijd heel trots op ben dat wij dit statement maken. Soms moet je iets opofferen voor je idealen, denk ik dan maar, want ik loop al jaren aan vrouwen te vragen waarom ze het kind niet de eigen achternaam hebben gegeven - dus dan moet ik het eigenlijk zelf ook in de praktijk brengen, haha!
Wat ik vooral moeilijk vind is dat wij hier als migranten gekomen zijn en dan is het mooi als dat stukje erfenis doorgegeven wordt, zeg maar. Dus ik hoop dan wel dat mijn kind zijn of haar kind ook weer mijn achternaam als tweede naam gaat geven.
Maar inderdaad, op mijn to do lijstje staat nog om dit eens goed uit te gaan zoeken.
@Ka32: Ja, dat weet ik. Hoewel we nu het gevoel hebben dat ons gezin 'af' is met één kind (dat voelt gewoon zo, maar voor mij speelt ook onze leeftijd een rol), zou in het geval van volgende kinderen weer dezelfde achternaam gegeven worden en dat is ook goed zo.
En inderdaad, als mijn vriendin iets besloten heeft, dan is dat ook zo. Er is tot nu toe één kwestie rond de geboorte waar we over van mening verschillen. Ik heb haar één keer mijn standpunt vertelt en mijn redenen gegeven en verder gezegd: nu weet je hoe ik erover denk en misschien houd je rekening ermee, maar het is jouw lijf, dus jij beslist en verder zal ik er niet meer over beginnen. En als mensen er aanmerkingen op gaan hebben, zal ik haar altijd verdedigen (ook al ben ik het er dus niet mee eens).
Ja, zo doe ik het ook. Maar was dat voor jou okay, of dacht je af en toe 'vent, hou nou toch eens je mond!'?
@zappie: Ja, natuurlijk wordt dat de mooiste dag in mijn leven
@tof: wat ik begrepen heb, is dat je een achternaam alleen als voornaam mag gebruiken als het ook als voornaam bestaat (en de achternaam van mijn vriendin zou dus ook niet als tweede voornaam mogen worden gegeven). Nu is mijn achternaam toevallig oorspronkelijk een voornaam, die ook nog eens heel gebruikelijk is in het land waar mijn vader vandaan komt.
Desnoods kan ik de erkenning van het kind pas laten volgen op het geven van de naam, als de ambtenaar moeilijk zou doen hierover, maar ik heb op internet een aantal mensen gevonden die het kind de achternaam van de vader als voornaam gegeven hebben. Dus volgens mij is het geen probleem.
En ik moet eerlijk zeggen, dat hoewel het echt wel slikken is dat het kind mijn achternaam niet krijgt, ik er tegelijkertijd heel trots op ben dat wij dit statement maken. Soms moet je iets opofferen voor je idealen, denk ik dan maar, want ik loop al jaren aan vrouwen te vragen waarom ze het kind niet de eigen achternaam hebben gegeven - dus dan moet ik het eigenlijk zelf ook in de praktijk brengen, haha!
Wat ik vooral moeilijk vind is dat wij hier als migranten gekomen zijn en dan is het mooi als dat stukje erfenis doorgegeven wordt, zeg maar. Dus ik hoop dan wel dat mijn kind zijn of haar kind ook weer mijn achternaam als tweede naam gaat geven.
Maar inderdaad, op mijn to do lijstje staat nog om dit eens goed uit te gaan zoeken.
@Ka32: Ja, dat weet ik. Hoewel we nu het gevoel hebben dat ons gezin 'af' is met één kind (dat voelt gewoon zo, maar voor mij speelt ook onze leeftijd een rol), zou in het geval van volgende kinderen weer dezelfde achternaam gegeven worden en dat is ook goed zo.
En inderdaad, als mijn vriendin iets besloten heeft, dan is dat ook zo. Er is tot nu toe één kwestie rond de geboorte waar we over van mening verschillen. Ik heb haar één keer mijn standpunt vertelt en mijn redenen gegeven en verder gezegd: nu weet je hoe ik erover denk en misschien houd je rekening ermee, maar het is jouw lijf, dus jij beslist en verder zal ik er niet meer over beginnen. En als mensen er aanmerkingen op gaan hebben, zal ik haar altijd verdedigen (ook al ben ik het er dus niet mee eens).
IMHO
dinsdag 18 december 2012 om 17:29
quote:grimblegrumble schreef op 18 december 2012 @ 12:25:
Desnoods kan ik de erkenning van het kind pas laten volgen op het geven van de naam, als de ambtenaar moeilijk zou doen hierover, maar ik heb op internet een aantal mensen gevonden die het kind de achternaam van de vader als voornaam gegeven hebben. Dus volgens mij is het geen probleem.
Losstaand van de naamgevingsprocedure, vind ik persoonlijk het erkennen van een kleintje voor de geboorte een verstandige zaak. Stel er zou iets ernstigs met je partner gebeuren tijdens de zwangerschap of bevalling, en zij is zelf niet aanspreekbaar of nog erger, dan ligt in ieder geval voor de hele wereld vast dat dit jouw kind is. En kan jij daarmee op dat moment beslissingen nemen, en wordt dat niet voor jou gedaan.
Erg he, wat voor dingen (positief maar ook minder prettige) er opeens op je af komen, en waar je samen over na moet gaan denken....
Desnoods kan ik de erkenning van het kind pas laten volgen op het geven van de naam, als de ambtenaar moeilijk zou doen hierover, maar ik heb op internet een aantal mensen gevonden die het kind de achternaam van de vader als voornaam gegeven hebben. Dus volgens mij is het geen probleem.
Losstaand van de naamgevingsprocedure, vind ik persoonlijk het erkennen van een kleintje voor de geboorte een verstandige zaak. Stel er zou iets ernstigs met je partner gebeuren tijdens de zwangerschap of bevalling, en zij is zelf niet aanspreekbaar of nog erger, dan ligt in ieder geval voor de hele wereld vast dat dit jouw kind is. En kan jij daarmee op dat moment beslissingen nemen, en wordt dat niet voor jou gedaan.
Erg he, wat voor dingen (positief maar ook minder prettige) er opeens op je af komen, en waar je samen over na moet gaan denken....
dinsdag 18 december 2012 om 22:09
Tof, wou je even bedanken voor het noemen van erkennen ongeboren vrucht. Ik wist helemaal niet dat dat kon (oei, ik klink nu natuurlijk enorm dom, hè? >schaam<).
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
IMHO
dinsdag 18 december 2012 om 23:08
quote:grimblegrumble schreef op 18 december 2012 @ 22:09:
Tof, wou je even bedanken voor het noemen van erkennen ongeboren vrucht. Ik wist helemaal niet dat dat kon (oei, ik klink nu natuurlijk enorm dom, hè? >schaam<).
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
Nee hoor, dat is niet dom. Dat zijn dingen waar je in een leven pas tegenaanloopt op het moment dat je ermee te maken krijgt. En het belangrijkste wist je al, dat het om 2 dingen aan, erkennen en gezag aanvragen.
Een heel goede andere reden om het nu al te doen, is dat je straks na de geboorte 10.000 andere dingen aan je hoofd hebt die je moet doen, regelen en halen. Alles wat je nu al geregeld hebt, hoef je niet meer aan te denken.
Tof, wou je even bedanken voor het noemen van erkennen ongeboren vrucht. Ik wist helemaal niet dat dat kon (oei, ik klink nu natuurlijk enorm dom, hè? >schaam<).
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
Nee hoor, dat is niet dom. Dat zijn dingen waar je in een leven pas tegenaanloopt op het moment dat je ermee te maken krijgt. En het belangrijkste wist je al, dat het om 2 dingen aan, erkennen en gezag aanvragen.
Een heel goede andere reden om het nu al te doen, is dat je straks na de geboorte 10.000 andere dingen aan je hoofd hebt die je moet doen, regelen en halen. Alles wat je nu al geregeld hebt, hoef je niet meer aan te denken.
