Zwanger
alle pijlers
Vriendin is zwanger :-)
maandag 17 december 2012 om 12:23
Hallo allemaal.
Ik heb even gezocht, maar kon niets vergelijkbaars vinden. Hoewel er vast al wel zo'n topic als dit zal zijn, hoop ik dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn eigen topic open.
Ik ben 36 jaar en mijn vriendin, ook 36, is momenteel zwanger (uitgerekend 3 juli 2013) en IK BEN ECHT SUPERBLIJ!!!!
De reden dat ik dit hier post is dat ik onlangs naar een andere stad verhuisd ben en ook nog eens thuiswerk. Met andere woorden, ik dacht: dingen die ik normaal aan vriendinnen of collega's met kinderen zou vragen, kan ik misschien op het Viva-forum posten. Ik lees namelijk al een tijd lang mee, en dit leek me wel een geschikte plek.
Dus ik hoop hier af en toe wat vragen te kunnen posten, vooral ook omdat mijn vriendin het allemaal niet zo boeiend vindt (ze vindt het wel leuk dat er een kind komt, hoor, maar van een roze wolk is bij haar gewoon geen sprake) en ik dus meestal degene ben die dingen uitzoekt op internet.
Om te beginnen twee vragen:
- Aanstaande vrijdag hebben we de zogenaamde nekplooimeting en afgelopen week heeft mijn vriendin bloed laten prikken voor de combinatietest. Nu zei de vrouw bij de balie van het ziekenhuis dat we daarna nog 5 werkdagen moeten wachten op 'de uitslag'. Maar nu vraag ik me af: uitslag van wat? Want de uitslag van het bloedprikken is dan toch al bekend (we hebben vrijdag ook een afspraak met de gynaecoloog, ik dacht dus om de uitslag van die bloedtest te krijgen). En de uitslag van de nekplooimeting krijg je toch meteen?
Als iemand hier antwoord op kan geven, graag, want we wachten met het vertellen aan vrienden en familie tot na de uitslag van de combinatietest en ik zou het leuk vinden als dat met kerst al zou kunnen.
- Tweede vraag is algemener en aan alle vrouwen hier die zwanger zijn (geweest). Ik ben heel benieuwd naar tips over wat voor soort steun en hulp en aandacht je op prijs stelt van je vriend/man tijdens de zwangerschap. Mijn vriendin heeft ontzettend weinig last van de bekende zwangerschapskwaaltjes, maar ik wil haar zo veel mogelijk steunen en er voor haar zijn. Heb bijvoorbeeld al een groot deel van het huishouden overgenomen.
Tof als jullie de tijd willen nemen voor antwoorden en tips!
Ik heb even gezocht, maar kon niets vergelijkbaars vinden. Hoewel er vast al wel zo'n topic als dit zal zijn, hoop ik dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn eigen topic open.
Ik ben 36 jaar en mijn vriendin, ook 36, is momenteel zwanger (uitgerekend 3 juli 2013) en IK BEN ECHT SUPERBLIJ!!!!
De reden dat ik dit hier post is dat ik onlangs naar een andere stad verhuisd ben en ook nog eens thuiswerk. Met andere woorden, ik dacht: dingen die ik normaal aan vriendinnen of collega's met kinderen zou vragen, kan ik misschien op het Viva-forum posten. Ik lees namelijk al een tijd lang mee, en dit leek me wel een geschikte plek.
Dus ik hoop hier af en toe wat vragen te kunnen posten, vooral ook omdat mijn vriendin het allemaal niet zo boeiend vindt (ze vindt het wel leuk dat er een kind komt, hoor, maar van een roze wolk is bij haar gewoon geen sprake) en ik dus meestal degene ben die dingen uitzoekt op internet.
Om te beginnen twee vragen:
- Aanstaande vrijdag hebben we de zogenaamde nekplooimeting en afgelopen week heeft mijn vriendin bloed laten prikken voor de combinatietest. Nu zei de vrouw bij de balie van het ziekenhuis dat we daarna nog 5 werkdagen moeten wachten op 'de uitslag'. Maar nu vraag ik me af: uitslag van wat? Want de uitslag van het bloedprikken is dan toch al bekend (we hebben vrijdag ook een afspraak met de gynaecoloog, ik dacht dus om de uitslag van die bloedtest te krijgen). En de uitslag van de nekplooimeting krijg je toch meteen?
Als iemand hier antwoord op kan geven, graag, want we wachten met het vertellen aan vrienden en familie tot na de uitslag van de combinatietest en ik zou het leuk vinden als dat met kerst al zou kunnen.
- Tweede vraag is algemener en aan alle vrouwen hier die zwanger zijn (geweest). Ik ben heel benieuwd naar tips over wat voor soort steun en hulp en aandacht je op prijs stelt van je vriend/man tijdens de zwangerschap. Mijn vriendin heeft ontzettend weinig last van de bekende zwangerschapskwaaltjes, maar ik wil haar zo veel mogelijk steunen en er voor haar zijn. Heb bijvoorbeeld al een groot deel van het huishouden overgenomen.
Tof als jullie de tijd willen nemen voor antwoorden en tips!
anoniem_170824 wijzigde dit bericht op 17-12-2012 17:34
Reden: uitgerekende datum toegevoegd
Reden: uitgerekende datum toegevoegd
% gewijzigd
IMHO
woensdag 19 december 2012 om 11:28
quote:grimblegrumble schreef op 18 december 2012 @ 22:09:
Tof, wou je even bedanken voor het noemen van erkennen ongeboren vrucht. Ik wist helemaal niet dat dat kon (oei, ik klink nu natuurlijk enorm dom, hè? >schaam<).
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
In alle eerlijkheid, grimblegrumble, zul je daar toch in zeker zin aan moeten geloven nu je vader wordt: het nadenken over nare dingen die kunnen gebeuren en zorgen dat je dingen goed geregeld hebt om die te voorkomen of handelen.
Ouderschap maakt hartstikke kwetsbaar, je houdt zoveel van je kind en moet er niet aan denken dat het wat overkomt. Ik kan bijvoorbeeld niet meer genieten van series of films waarin iets met kinderen gebeurt sinds mijn zoon er is. Ik word er naar van, en kijk dus niet meer naar dat soort tv.
Maar over de echte dingen van het leven vind ik dat je wel na moet denken en ze zakelijk goed regelen. En dat kan je het beste vooraf doen, als er (nog) niks aan de hand is en het dus ook niet beladen hoeft te zijn om ze met je partner te bespreken. Zo hebben mijn vriend en ik zo snel mogelijk een testament op laten maken toen onze zoon geboren was, waarin ligt vastgelegd wie zijn voogd en financieel bewindvoerder zouden zijn als ons iets overkomt.
Een vriend van mij woont in het buitenland en heeft dat (nog) niet gedaan voor zijn dochter. Terwijl hij zijn schoonfamilie totaal ongeschikt vindt als voogd. Ik vind dat hij daarmee zijn verantwoordelijkheid als ouder niet neemt.
Sorry als dit een beetje een zware post is, maar ik neem de verantwoordelijkheden van het ouderschap erg serieus. Er kunnen altijd onverwachtse dingen gebeuren (bevallen is geen sinecure, om maar iets te noemen), en mocht je de pech hebben dat het gebeurt, dan is het maar beter als alles goed geregeld is. Net zoals je als ouder verantwoordelijkheid neemt voor een kindveilige leefomgeving (je huis, het bedje, etc.), veilige betrouwbare kinderopvang, etc. etc.
Maar nogmaals: dit zijn de randvoorwaarden, maar daar binnen valt er veel te genieten hoor!!
Tof, wou je even bedanken voor het noemen van erkennen ongeboren vrucht. Ik wist helemaal niet dat dat kon (oei, ik klink nu natuurlijk enorm dom, hè? >schaam<).
Wel wist ik dat ik zowel moest erkennen als gezag aanvragen en dat dat twee afzonderlijke dingen zijn.
Ik ga dit zeker regelen, hoewel ik jouw reden niet ga melden aan mijn vriendin, Het idee alleen al maakt me nogal naar
In alle eerlijkheid, grimblegrumble, zul je daar toch in zeker zin aan moeten geloven nu je vader wordt: het nadenken over nare dingen die kunnen gebeuren en zorgen dat je dingen goed geregeld hebt om die te voorkomen of handelen.
Ouderschap maakt hartstikke kwetsbaar, je houdt zoveel van je kind en moet er niet aan denken dat het wat overkomt. Ik kan bijvoorbeeld niet meer genieten van series of films waarin iets met kinderen gebeurt sinds mijn zoon er is. Ik word er naar van, en kijk dus niet meer naar dat soort tv.
Maar over de echte dingen van het leven vind ik dat je wel na moet denken en ze zakelijk goed regelen. En dat kan je het beste vooraf doen, als er (nog) niks aan de hand is en het dus ook niet beladen hoeft te zijn om ze met je partner te bespreken. Zo hebben mijn vriend en ik zo snel mogelijk een testament op laten maken toen onze zoon geboren was, waarin ligt vastgelegd wie zijn voogd en financieel bewindvoerder zouden zijn als ons iets overkomt.
Een vriend van mij woont in het buitenland en heeft dat (nog) niet gedaan voor zijn dochter. Terwijl hij zijn schoonfamilie totaal ongeschikt vindt als voogd. Ik vind dat hij daarmee zijn verantwoordelijkheid als ouder niet neemt.
Sorry als dit een beetje een zware post is, maar ik neem de verantwoordelijkheden van het ouderschap erg serieus. Er kunnen altijd onverwachtse dingen gebeuren (bevallen is geen sinecure, om maar iets te noemen), en mocht je de pech hebben dat het gebeurt, dan is het maar beter als alles goed geregeld is. Net zoals je als ouder verantwoordelijkheid neemt voor een kindveilige leefomgeving (je huis, het bedje, etc.), veilige betrouwbare kinderopvang, etc. etc.
Maar nogmaals: dit zijn de randvoorwaarden, maar daar binnen valt er veel te genieten hoor!!
woensdag 19 december 2012 om 11:48
woensdag 19 december 2012 om 18:06
Het hangt, wat zappie ook al aangeeft, samen met een stuk verantwoordelijkheid nemen.
Als je nog een minder heftige reden wilt, om nu te erkennen en niet pas na de geboorte; de moeder moet hierbij persoonlijk aanwezig zijn. En er is een goede kans dat mama kort na de bevalling bij het aangeven van de geboorte het kindje lekker op bed wil blijven liggen, en niet meegesleept wil worden naar het gemeentehuis om dan ook de erkenning te regelen...
Als je nog een minder heftige reden wilt, om nu te erkennen en niet pas na de geboorte; de moeder moet hierbij persoonlijk aanwezig zijn. En er is een goede kans dat mama kort na de bevalling bij het aangeven van de geboorte het kindje lekker op bed wil blijven liggen, en niet meegesleept wil worden naar het gemeentehuis om dan ook de erkenning te regelen...
woensdag 19 december 2012 om 21:05
@zappie: testament opmaken en voogd aanwijzen hadden we al bedacht. Nou ja, ik, want dat heb ik van huis uit meegekregen, dat je dat soort dingen goed moet regelen. Ik heb het vrij snel ter sprake gebracht en aangegeven dat ik in onze beide families eigenlijk alleen de zus van mijn vriendin geschikt zie, qua leeftijd en levenshouding. Ik heb zelf veel broers, maar die zijn of te oud, of ik verwacht een stijl van opvoeden van ze waar ik mijn kind verre van wil houden. Was mijn vriendin het gelukkig mee eens.
@tof: je had me al overtuigd, hoor, maar dit kan ik er bij mijn vriendin nog wel even bij zeggen. Ik merk dat die hele zakelijke rompslomp haar een beetje tegen de borst stuit, dus zo'n praktisch argument zal helpen.
@julus: bedankt! Ben inderdaad enorm blij en verder heul mannelijk hoor! Gewichtheffen op de sportschool met oergeluiden erbij enzo...
@tof: je had me al overtuigd, hoor, maar dit kan ik er bij mijn vriendin nog wel even bij zeggen. Ik merk dat die hele zakelijke rompslomp haar een beetje tegen de borst stuit, dus zo'n praktisch argument zal helpen.
@julus: bedankt! Ben inderdaad enorm blij en verder heul mannelijk hoor! Gewichtheffen op de sportschool met oergeluiden erbij enzo...
IMHO
woensdag 19 december 2012 om 21:07
quote:Java schreef op 19 december 2012 @ 11:41:
Ben ik de enige die de kriebels krijgt van dit topic?
Je klinkt nogal kinderlijk en naief voor een 36-jarige man.
Misschien ben je niet de enige die ze krijgt, maar wel de enige die het eerlijk zegt.
Maar ik ben wel benieuwd: waarom? Want dat ik kinderlijk en naïef overkom, heb ik denk ik op z'n minst al zestien jaar niet meer gehoord.
Ben ik de enige die de kriebels krijgt van dit topic?
Je klinkt nogal kinderlijk en naief voor een 36-jarige man.
Misschien ben je niet de enige die ze krijgt, maar wel de enige die het eerlijk zegt.
Maar ik ben wel benieuwd: waarom? Want dat ik kinderlijk en naïef overkom, heb ik denk ik op z'n minst al zestien jaar niet meer gehoord.
IMHO
woensdag 19 december 2012 om 21:29
Gefeliciteerd!! en leuk dat je hier advies vraagt
wel vind ik dat je je n beetje te veel in de adviserende rol gooit zoals je zelf zei. Je doet alsof je er niets over te zeggen hebt.. maar je wordt toch beide ouders?
t lijkt wel alsof zij in ieder geval de broek aan heeft, vooral t haar achternaam stukje zorgt dat ik dat denk... niet dat ik t raar vind als een kind achternaam van de vrouw krijgt, maar wel als jij dat éigenlijk liever niet wil... maar goed, dat is helemaal aan jou natuurlijk
wel vind ik dat je je n beetje te veel in de adviserende rol gooit zoals je zelf zei. Je doet alsof je er niets over te zeggen hebt.. maar je wordt toch beide ouders?
t lijkt wel alsof zij in ieder geval de broek aan heeft, vooral t haar achternaam stukje zorgt dat ik dat denk... niet dat ik t raar vind als een kind achternaam van de vrouw krijgt, maar wel als jij dat éigenlijk liever niet wil... maar goed, dat is helemaal aan jou natuurlijk
woensdag 19 december 2012 om 21:47
quote:-florine- schreef op 19 december 2012 @ 21:29:
Gefeliciteerd!! en leuk dat je hier advies vraagt
Bedankt! Heb er tot nu toe ook al veel aan gehad, dus blij dat ik dat gedaan heb
wel vind ik dat je je n beetje te veel in de adviserende rol gooit zoals je zelf zei. Je doet alsof je er niets over te zeggen hebt.. maar je wordt toch beide ouders?
Ouderschap zelf is absoluut een zaak waarbij wij samen moeten beslissen. Maar voor wat betreft de zwangerschap blijf ik vinden dat ik niets over haar lijf te zeggen heb en zolang het kind in haar baarmoeder zit is het deel van haar lijf en dus niet iets waar ik over kan beslissen. Alleen adviseren. Maar vanaf de geboorte en voor de conceptie heb ik even veel zeggenschap als mijn vriendin, natuurlijk
t lijkt wel alsof zij in ieder geval de broek aan heeft, vooral t haar achternaam stukje zorgt dat ik dat denk... niet dat ik t raar vind als een kind achternaam van de vrouw krijgt, maar wel als jij dat éigenlijk liever niet wil... maar goed, dat is helemaal aan jou natuurlijk
Haha, we hebben allebei de broek aan hoor. En zij af en toe jurken en rokken en dat doe ik dan weer minder (behalve als ik in het land van mijn vader ben, maar dat is daar dan weer normaal voor mannen). Maar als je denkt dat ik pussywhipped ben, dan heb ik denk ik niet zo'n goed beeld van mezelf gegeven. Dat idee dat ik meer adviseur dan medebeslisser ben komt bijvoorbeeld van mijzelf, zeker niet van haar. Een aantal maanden geleden kwam ik een vrouw tegen die een boek over zwangerschap en bevalling geschreven heeft en die dit zo onder woorden bracht en toen dacht ik: verrek, die vrouw heeft gewoon gelijk. Vandaar, dat is me dus niet 'opgelegd' ofzo.
En over de naam: kijk, of zij krijgt haar zin niet, of ik. In ieder geval zal één van ons tweeën teleurgesteld worden. En omdat ik met mijn verstand wel vind dat zij, omdat zij het kind negen maanden lang draagt, eigenlijk meer recht heeft op de achternaam dan ik, vind ik het goed zo. Ik ben er zelfs wel een beetje trots op, want sinds er achternamen in Nederland bestaan was het automatisch het recht van mannen dat het kind hun naam kreeg en het is goed dat die vanzelfsprekendheid een beetje doorbroken wordt.
Gefeliciteerd!! en leuk dat je hier advies vraagt
Bedankt! Heb er tot nu toe ook al veel aan gehad, dus blij dat ik dat gedaan heb
wel vind ik dat je je n beetje te veel in de adviserende rol gooit zoals je zelf zei. Je doet alsof je er niets over te zeggen hebt.. maar je wordt toch beide ouders?
Ouderschap zelf is absoluut een zaak waarbij wij samen moeten beslissen. Maar voor wat betreft de zwangerschap blijf ik vinden dat ik niets over haar lijf te zeggen heb en zolang het kind in haar baarmoeder zit is het deel van haar lijf en dus niet iets waar ik over kan beslissen. Alleen adviseren. Maar vanaf de geboorte en voor de conceptie heb ik even veel zeggenschap als mijn vriendin, natuurlijk
t lijkt wel alsof zij in ieder geval de broek aan heeft, vooral t haar achternaam stukje zorgt dat ik dat denk... niet dat ik t raar vind als een kind achternaam van de vrouw krijgt, maar wel als jij dat éigenlijk liever niet wil... maar goed, dat is helemaal aan jou natuurlijk
Haha, we hebben allebei de broek aan hoor. En zij af en toe jurken en rokken en dat doe ik dan weer minder (behalve als ik in het land van mijn vader ben, maar dat is daar dan weer normaal voor mannen). Maar als je denkt dat ik pussywhipped ben, dan heb ik denk ik niet zo'n goed beeld van mezelf gegeven. Dat idee dat ik meer adviseur dan medebeslisser ben komt bijvoorbeeld van mijzelf, zeker niet van haar. Een aantal maanden geleden kwam ik een vrouw tegen die een boek over zwangerschap en bevalling geschreven heeft en die dit zo onder woorden bracht en toen dacht ik: verrek, die vrouw heeft gewoon gelijk. Vandaar, dat is me dus niet 'opgelegd' ofzo.
En over de naam: kijk, of zij krijgt haar zin niet, of ik. In ieder geval zal één van ons tweeën teleurgesteld worden. En omdat ik met mijn verstand wel vind dat zij, omdat zij het kind negen maanden lang draagt, eigenlijk meer recht heeft op de achternaam dan ik, vind ik het goed zo. Ik ben er zelfs wel een beetje trots op, want sinds er achternamen in Nederland bestaan was het automatisch het recht van mannen dat het kind hun naam kreeg en het is goed dat die vanzelfsprekendheid een beetje doorbroken wordt.
IMHO
woensdag 19 december 2012 om 22:52
woensdag 19 december 2012 om 23:11
woensdag 19 december 2012 om 23:26
Gefeliciteerd!
Goede tips zijn hier al langs gekomen! Wellicht is er nog niet gesproken over werk en zorg combineren. Julllie hebben allebei een baan en is al duidelijk hoe jullie die zorg gaan verdelen?
Je betrokkenheid nu is mooi maar er zijn genoeg vaders op de wereld die als hun kind 4 is niet weten welke schoenmaat hij heeft. Die druk blijven met een full time baan en waarbij in het gezin toch de moeder de zorgtaken vervuld, de speeldates organiseert, de muziekles regelt, de traktaties maakt, het dagboekje van de opvang bijhoudt en part time gaat werken etc etc,..... Zijn dit soort dingen ook besproken hoe jullie daar invulling aan willen geven?
Ik begreep dat jij nu minder werkt dan je vriendin. Blijft dat zo of is dat tijdelijk?
Goede tips zijn hier al langs gekomen! Wellicht is er nog niet gesproken over werk en zorg combineren. Julllie hebben allebei een baan en is al duidelijk hoe jullie die zorg gaan verdelen?
Je betrokkenheid nu is mooi maar er zijn genoeg vaders op de wereld die als hun kind 4 is niet weten welke schoenmaat hij heeft. Die druk blijven met een full time baan en waarbij in het gezin toch de moeder de zorgtaken vervuld, de speeldates organiseert, de muziekles regelt, de traktaties maakt, het dagboekje van de opvang bijhoudt en part time gaat werken etc etc,..... Zijn dit soort dingen ook besproken hoe jullie daar invulling aan willen geven?
Ik begreep dat jij nu minder werkt dan je vriendin. Blijft dat zo of is dat tijdelijk?
woensdag 19 december 2012 om 23:27
quote:natanja schreef op 19 december 2012 @ 23:11:
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!Nou boehoe. Daar kunnen ze 1000 redenen voor hebben.
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!Nou boehoe. Daar kunnen ze 1000 redenen voor hebben.
woensdag 19 december 2012 om 23:29
quote:natanja schreef op 19 december 2012 @ 23:11:
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!Eenenvijftig is toch niet oud? Hoe jong ben je zelf,...19?
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!Eenenvijftig is toch niet oud? Hoe jong ben je zelf,...19?
woensdag 19 december 2012 om 23:33
info www.rijksoverheid.nl
Ongetrouwde ouders of ouders met geregistreerd partnerschap
Een kind krijgt automatisch de achternaam van de moeder als de ouders ongehuwd zijn. Om de naam van de vader te krijgen, moet het kind eerst door de (aanstaande) vader erkend zijn. De keuze voor de achternaam van het (ongeboren) kind vindt plaats bij de erkenning door de (aanstaande) vader. U legt hiervoor een verklaring af bij de burgerlijke stand. Na een huwelijk kan de achternaam van het kind nog één keer wijzigen. Als een kind bij erkenning 16 jaar of ouder is, kiest het zelf de achternaam.
Ongetrouwde ouders of ouders met geregistreerd partnerschap
Een kind krijgt automatisch de achternaam van de moeder als de ouders ongehuwd zijn. Om de naam van de vader te krijgen, moet het kind eerst door de (aanstaande) vader erkend zijn. De keuze voor de achternaam van het (ongeboren) kind vindt plaats bij de erkenning door de (aanstaande) vader. U legt hiervoor een verklaring af bij de burgerlijke stand. Na een huwelijk kan de achternaam van het kind nog één keer wijzigen. Als een kind bij erkenning 16 jaar of ouder is, kiest het zelf de achternaam.
donderdag 20 december 2012 om 08:58
quote:natanja schreef op 20 december 2012 @ 07:20:
Ik ben nu 37. Maar was 26 en 28 toen mijn kinderen werden geboren waardoor ik tenminste niet van die belastinggeldverslindende onderzoeken hoefde te ondergaan.Tja en zijn kind krijgt minder kinderbijslag dan jij voor jouw kinderen hebt ontvangen. Hij zal ook beduidend meer voor kinderopvang moeten betalen dan jij ooit hebt gedaan. Dus wat is je punt? Jouw kinderen hebben net zo goed geld gekost.
Ik ben nu 37. Maar was 26 en 28 toen mijn kinderen werden geboren waardoor ik tenminste niet van die belastinggeldverslindende onderzoeken hoefde te ondergaan.Tja en zijn kind krijgt minder kinderbijslag dan jij voor jouw kinderen hebt ontvangen. Hij zal ook beduidend meer voor kinderopvang moeten betalen dan jij ooit hebt gedaan. Dus wat is je punt? Jouw kinderen hebben net zo goed geld gekost.
donderdag 20 december 2012 om 10:15
quote:natanja schreef op 19 december 2012 @ 23:11:
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!
Weet je... Niet alleen omdat het mij treft, maar ik zou je echt oprecht willen adviseren wat beter na te denken voordat je dit soort dingen opschrijft.
Als je wat rondleest op deze pijler, vind je heel veel topics van mensen die jarenlang in de medische molen meedraaien. Voor zulke mensen kunnen er zomaar zes, zeven jaar tussen kinderwens en bevruchting zitten.
Of van mensen die dolgraag vroeg kinderen wilden, maar veel pech in de liefde hadden en daar zwaar onder geleden hebben.
Er kan héél véél pijn zitten achter een zwangerschap op latere leeftijd en daar zou je met zo'n opmerking zomaar overheen kunnen walsen. Zeker als je vervolgens nog eens triomfantelijk erbij schrijft dat jij lekker wel op vroege leeftijd kindjes op de wereld hebt gezet.
Gelukkig is dat bij ons niet het geval, hoewel je zelfingenomen opmerking me wel kwetst (maar dat was volgens mij ook zo bedoeld - well done, dus Steek die maar op je hoed).
Ik wil me niet laten trollen, maar misschien is het sowieso wel interessant, ook voor de anderen, om wat achtergrondinformatie te geven.
Als het aan mij lag was ik rond mijn dertigste vader geworden, maar mijn vriendin wilde lang geen kinderen. We zijn er zelfs om uit elkaar gegaan en dat heeft veel pijn gedaan. Uiteindelijk ging mijn vriendin toch "rammelen" en zijn we weer bij elkaar gekomen, maar na zoiets wil je toch ook eerst je relatie goed hebben (veel onzekerheden: wil ze echt kinderen of zegt ze dat maar om het goed te laten komen, etc.). Nu zit het gelukkig erg goed en dat draagt er misschien aan bij dat ik zo ontzettend blij ben.
En ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat ik er dan voor gekozen heb om een gezin te stichten met de liefde van mijn leven in plaats van de eerste de beste broedkip die wèl aan Natanja's leeftijdseisen voldoet.
Waarom zijn jullie pas zo laat begonnen? Als je al 36 bent heb je toch een verhoogde kans op allerlei afwijkingen, moet je nare onderzoeken ondergaan en in het slechtste geval verdrietige keuzes maken. En als het kind 15 is ben jij al 51... Oud!!
Weet je... Niet alleen omdat het mij treft, maar ik zou je echt oprecht willen adviseren wat beter na te denken voordat je dit soort dingen opschrijft.
Als je wat rondleest op deze pijler, vind je heel veel topics van mensen die jarenlang in de medische molen meedraaien. Voor zulke mensen kunnen er zomaar zes, zeven jaar tussen kinderwens en bevruchting zitten.
Of van mensen die dolgraag vroeg kinderen wilden, maar veel pech in de liefde hadden en daar zwaar onder geleden hebben.
Er kan héél véél pijn zitten achter een zwangerschap op latere leeftijd en daar zou je met zo'n opmerking zomaar overheen kunnen walsen. Zeker als je vervolgens nog eens triomfantelijk erbij schrijft dat jij lekker wel op vroege leeftijd kindjes op de wereld hebt gezet.
Gelukkig is dat bij ons niet het geval, hoewel je zelfingenomen opmerking me wel kwetst (maar dat was volgens mij ook zo bedoeld - well done, dus Steek die maar op je hoed).
Ik wil me niet laten trollen, maar misschien is het sowieso wel interessant, ook voor de anderen, om wat achtergrondinformatie te geven.
Als het aan mij lag was ik rond mijn dertigste vader geworden, maar mijn vriendin wilde lang geen kinderen. We zijn er zelfs om uit elkaar gegaan en dat heeft veel pijn gedaan. Uiteindelijk ging mijn vriendin toch "rammelen" en zijn we weer bij elkaar gekomen, maar na zoiets wil je toch ook eerst je relatie goed hebben (veel onzekerheden: wil ze echt kinderen of zegt ze dat maar om het goed te laten komen, etc.). Nu zit het gelukkig erg goed en dat draagt er misschien aan bij dat ik zo ontzettend blij ben.
En ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat ik er dan voor gekozen heb om een gezin te stichten met de liefde van mijn leven in plaats van de eerste de beste broedkip die wèl aan Natanja's leeftijdseisen voldoet.
IMHO
donderdag 20 december 2012 om 10:18
quote:lampjelampje schreef op 19 december 2012 @ 22:52:
Leuk dat je zo bezig bent met alles en je erg trots overkomt! Raar dat je je hier ineens moet gaan verantwoorden voor dingen als een achternaam. Ben het met je eens dat dit een prima oplossing is.
Dank je!
Maar ik vind het absoluut niet vervelend, hoor! Eerder leuk, want al deze vragen/opmerkingen gaan we ook krijgen als het kind eenmaal geboren is, dus dan heb ik mijn antwoorden/redenen klaar! En het is sowieso leuk om feedback van anderen te krijgen op dingen die ik tot nu toe alleen nog met mijn vriendin en mijn moeder besproken heb.
Leuk dat je zo bezig bent met alles en je erg trots overkomt! Raar dat je je hier ineens moet gaan verantwoorden voor dingen als een achternaam. Ben het met je eens dat dit een prima oplossing is.
Dank je!
Maar ik vind het absoluut niet vervelend, hoor! Eerder leuk, want al deze vragen/opmerkingen gaan we ook krijgen als het kind eenmaal geboren is, dus dan heb ik mijn antwoorden/redenen klaar! En het is sowieso leuk om feedback van anderen te krijgen op dingen die ik tot nu toe alleen nog met mijn vriendin en mijn moeder besproken heb.
IMHO
donderdag 20 december 2012 om 10:25
quote:grimblegrumble schreef op 20 december 2012 @ 10:15:
[...]
Weet je... Niet alleen omdat het mij treft, maar ik zou je echt oprecht willen adviseren wat beter na te denken voordat je dit soort dingen opschrijft.
Als je wat rondleest op deze pijler, vind je heel veel topics van mensen die jarenlang in de medische molen meedraaien. Voor zulke mensen kunnen er zomaar zes, zeven jaar tussen kinderwens en bevruchting zitten.
Of van mensen die dolgraag vroeg kinderen wilden, maar veel pech in de liefde hadden en daar zwaar onder geleden hebben.
Er kan héél véél pijn zitten achter een zwangerschap op latere leeftijd en daar zou je met zo'n opmerking zomaar overheen kunnen walsen. Zeker als je vervolgens nog eens triomfantelijk erbij schrijft dat jij lekker wel op vroege leeftijd kindjes op de wereld hebt gezet.
Gelukkig is dat bij ons niet het geval, hoewel je zelfingenomen opmerking me wel kwetst (maar dat was volgens mij ook zo bedoeld - well done, dus Steek die maar op je hoed).
Ik wil me niet laten trollen, maar misschien is het sowieso wel interessant, ook voor de anderen, om wat achtergrondinformatie te geven.
Als het aan mij lag was ik rond mijn dertigste vader geworden, maar mijn vriendin wilde lang geen kinderen. We zijn er zelfs om uit elkaar gegaan en dat heeft veel pijn gedaan. Uiteindelijk ging mijn vriendin toch "rammelen" en zijn we weer bij elkaar gekomen, maar na zoiets wil je toch ook eerst je relatie goed hebben (veel onzekerheden: wil ze echt kinderen of zegt ze dat maar om het goed te laten komen, etc.). Nu zit het gelukkig erg goed en dat draagt er misschien aan bij dat ik zo ontzettend blij ben.
En ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat ik er dan voor gekozen heb om een gezin te stichten met de liefde van mijn leven in plaats van de eerste de beste broedkip die wèl aan Natanja's leeftijdseisen voldoet.
[...]
Weet je... Niet alleen omdat het mij treft, maar ik zou je echt oprecht willen adviseren wat beter na te denken voordat je dit soort dingen opschrijft.
Als je wat rondleest op deze pijler, vind je heel veel topics van mensen die jarenlang in de medische molen meedraaien. Voor zulke mensen kunnen er zomaar zes, zeven jaar tussen kinderwens en bevruchting zitten.
Of van mensen die dolgraag vroeg kinderen wilden, maar veel pech in de liefde hadden en daar zwaar onder geleden hebben.
Er kan héél véél pijn zitten achter een zwangerschap op latere leeftijd en daar zou je met zo'n opmerking zomaar overheen kunnen walsen. Zeker als je vervolgens nog eens triomfantelijk erbij schrijft dat jij lekker wel op vroege leeftijd kindjes op de wereld hebt gezet.
Gelukkig is dat bij ons niet het geval, hoewel je zelfingenomen opmerking me wel kwetst (maar dat was volgens mij ook zo bedoeld - well done, dus Steek die maar op je hoed).
Ik wil me niet laten trollen, maar misschien is het sowieso wel interessant, ook voor de anderen, om wat achtergrondinformatie te geven.
Als het aan mij lag was ik rond mijn dertigste vader geworden, maar mijn vriendin wilde lang geen kinderen. We zijn er zelfs om uit elkaar gegaan en dat heeft veel pijn gedaan. Uiteindelijk ging mijn vriendin toch "rammelen" en zijn we weer bij elkaar gekomen, maar na zoiets wil je toch ook eerst je relatie goed hebben (veel onzekerheden: wil ze echt kinderen of zegt ze dat maar om het goed te laten komen, etc.). Nu zit het gelukkig erg goed en dat draagt er misschien aan bij dat ik zo ontzettend blij ben.
En ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat ik er dan voor gekozen heb om een gezin te stichten met de liefde van mijn leven in plaats van de eerste de beste broedkip die wèl aan Natanja's leeftijdseisen voldoet.
donderdag 20 december 2012 om 10:28
quote:La.India schreef op 19 december 2012 @ 23:26:
Gefeliciteerd!
Goede tips zijn hier al langs gekomen! Wellicht is er nog niet gesproken over werk en zorg combineren. Julllie hebben allebei een baan en is al duidelijk hoe jullie die zorg gaan verdelen?
Je betrokkenheid nu is mooi maar er zijn genoeg vaders op de wereld die als hun kind 4 is niet weten welke schoenmaat hij heeft. Die druk blijven met een full time baan en waarbij in het gezin toch de moeder de zorgtaken vervuld, de speeldates organiseert, de muziekles regelt, de traktaties maakt, het dagboekje van de opvang bijhoudt en part time gaat werken etc etc,..... Zijn dit soort dingen ook besproken hoe jullie daar invulling aan willen geven?
Ik begreep dat jij nu minder werkt dan je vriendin. Blijft dat zo of is dat tijdelijk?
Bedankt voor de felicitaties!
Ja, hier hebben we al over gesproken, naar aanleiding van een aantal topics op de peiler "kinderen" waarin vrouwen kloegen dat hun man/vriend te weinig doen met hun kinderen.
Laat ik eens kijken hoe naïef jullie onze oplossing vinden. Het huishouden hebben we fifty/fifty verdeeld door gewoon te zeggen: de ene week doe jij alles, de andere week ik. Werkt prima, we hebben echt nog nooit ruzie gehad over het huishouden.
Nu zijn we eigenlijk gewoon van plan het met een kind net zo te doen: ieder doet alles op bepaalde dagen: als je vrij bent het verschonen, fles geven, aankleden, 's nachts opstaan etc. etc. etc., als je moet werken naar de opvang brengen en halen. Dus bijvoorbeeld:
Zaterdag: ik
Zondag: mijn vriendin
Maandag: ik
Dinsdag: mijn vriendin
Woensdag: ik
Donderdag: mijn vriendin
Vrijdag: degene die minder werkt, of, als we allebei evenveel werken, de ene week de één, de andere week de ander.
Zo weet je zeker dat het eerlijk verdeeld is. Nu weet ik wel dat het in de praktijk wel een beetje door elkaar zal lopen en je soms je partner even wil ontlasten als ze met veel deadlines ofzo zit, dus zo strak en star als het hier staat zal het niet worden, maar in principe lijkt me dit een goed plan.
En ik wil graag een betrokken vader zijn, was mijn eigen vader ook heel erg. De schoenmaten van mijn eigen kind niet weten lijkt me echt horror.
Ik heb gisteren een sollicitatiegesprek gehad en direct gehoord dat ik de baan krijg (onder een klein voorbehoud, de leiding moet ermee akkoord gaan), dus het ziet er naar uit dat ik vanaf januari weer evenveel werk als mijn vriendin.
Gefeliciteerd!
Goede tips zijn hier al langs gekomen! Wellicht is er nog niet gesproken over werk en zorg combineren. Julllie hebben allebei een baan en is al duidelijk hoe jullie die zorg gaan verdelen?
Je betrokkenheid nu is mooi maar er zijn genoeg vaders op de wereld die als hun kind 4 is niet weten welke schoenmaat hij heeft. Die druk blijven met een full time baan en waarbij in het gezin toch de moeder de zorgtaken vervuld, de speeldates organiseert, de muziekles regelt, de traktaties maakt, het dagboekje van de opvang bijhoudt en part time gaat werken etc etc,..... Zijn dit soort dingen ook besproken hoe jullie daar invulling aan willen geven?
Ik begreep dat jij nu minder werkt dan je vriendin. Blijft dat zo of is dat tijdelijk?
Bedankt voor de felicitaties!
Ja, hier hebben we al over gesproken, naar aanleiding van een aantal topics op de peiler "kinderen" waarin vrouwen kloegen dat hun man/vriend te weinig doen met hun kinderen.
Laat ik eens kijken hoe naïef jullie onze oplossing vinden. Het huishouden hebben we fifty/fifty verdeeld door gewoon te zeggen: de ene week doe jij alles, de andere week ik. Werkt prima, we hebben echt nog nooit ruzie gehad over het huishouden.
Nu zijn we eigenlijk gewoon van plan het met een kind net zo te doen: ieder doet alles op bepaalde dagen: als je vrij bent het verschonen, fles geven, aankleden, 's nachts opstaan etc. etc. etc., als je moet werken naar de opvang brengen en halen. Dus bijvoorbeeld:
Zaterdag: ik
Zondag: mijn vriendin
Maandag: ik
Dinsdag: mijn vriendin
Woensdag: ik
Donderdag: mijn vriendin
Vrijdag: degene die minder werkt, of, als we allebei evenveel werken, de ene week de één, de andere week de ander.
Zo weet je zeker dat het eerlijk verdeeld is. Nu weet ik wel dat het in de praktijk wel een beetje door elkaar zal lopen en je soms je partner even wil ontlasten als ze met veel deadlines ofzo zit, dus zo strak en star als het hier staat zal het niet worden, maar in principe lijkt me dit een goed plan.
En ik wil graag een betrokken vader zijn, was mijn eigen vader ook heel erg. De schoenmaten van mijn eigen kind niet weten lijkt me echt horror.
Ik heb gisteren een sollicitatiegesprek gehad en direct gehoord dat ik de baan krijg (onder een klein voorbehoud, de leiding moet ermee akkoord gaan), dus het ziet er naar uit dat ik vanaf januari weer evenveel werk als mijn vriendin.
IMHO
donderdag 20 december 2012 om 10:30
