Zwanger
alle pijlers
Wanneer opnieuw zwanger? (overlijden kind)
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:18
Eigenlijk spreekt de titel al voor zich.
In het voorjaar van dit jaar is ons kindje overleden een dag na de bevalling. Goede bevalling gehad, gezond kindje maar toch heeft een bacterie zijn weg in gevonden en is ons kindje na een urenlange strijd overleden.
Langzaamaan vinden wij onze weg in het verdriet en het opnieuw oppakken van het leven. Dat gaat natuurlijk met vallen en opstaan. Maar gelukkig kunnen wij bij elkaar goed terecht.
Het verlangen naar een kind blijft, ondanks dat ons kindje niet mocht blijven leven blijven de ouderlijke gevoelens wel. En hoe! Af en toe stuiter ik tegen het plafond van de moeder gevoelens die ik niet kwijt kan.
Wij zijn tot de conclusie gekomen dat we er nog een keer voor willen gaan. Nu nog niet, maar over een poosje.
Dit maakt mij toch wel nieuwsgierig; heb je zo'n vergelijkbare situatie meegemaakt, hoe lang daarna hebben jullie besloten om er weer voor te gaan?
Het is natuurlijk voor iedereen verschillend, laat ik in elk geval aangeven dat er geen goed of fout is. Sommige zijn er al snel weer aan toe, anderen pas na jaren of helemaal nooit.
Ik besef dat ik erg herkenbaar ben met dit verhaal, laat dan ook even in het midden waar ons kindje aan is overleden. Mede daarom heb ik er voor gekozen om een andere nick aan te nemen.
Edit:Dit topic stond eerst op de pijler kinderen, maar wellicht dat hier meer zwangeren of toekomstig zwangeren zitten die hier ervaring mee hebben.
In het voorjaar van dit jaar is ons kindje overleden een dag na de bevalling. Goede bevalling gehad, gezond kindje maar toch heeft een bacterie zijn weg in gevonden en is ons kindje na een urenlange strijd overleden.
Langzaamaan vinden wij onze weg in het verdriet en het opnieuw oppakken van het leven. Dat gaat natuurlijk met vallen en opstaan. Maar gelukkig kunnen wij bij elkaar goed terecht.
Het verlangen naar een kind blijft, ondanks dat ons kindje niet mocht blijven leven blijven de ouderlijke gevoelens wel. En hoe! Af en toe stuiter ik tegen het plafond van de moeder gevoelens die ik niet kwijt kan.
Wij zijn tot de conclusie gekomen dat we er nog een keer voor willen gaan. Nu nog niet, maar over een poosje.
Dit maakt mij toch wel nieuwsgierig; heb je zo'n vergelijkbare situatie meegemaakt, hoe lang daarna hebben jullie besloten om er weer voor te gaan?
Het is natuurlijk voor iedereen verschillend, laat ik in elk geval aangeven dat er geen goed of fout is. Sommige zijn er al snel weer aan toe, anderen pas na jaren of helemaal nooit.
Ik besef dat ik erg herkenbaar ben met dit verhaal, laat dan ook even in het midden waar ons kindje aan is overleden. Mede daarom heb ik er voor gekozen om een andere nick aan te nemen.
Edit:Dit topic stond eerst op de pijler kinderen, maar wellicht dat hier meer zwangeren of toekomstig zwangeren zitten die hier ervaring mee hebben.
anoniem_161263 wijzigde dit bericht op 26-10-2012 11:08
Reden: Edit
Reden: Edit
% gewijzigd
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:25
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:31
Mijn broertje is in februari overleden en eind december wisten mijn ouders dat ze in verwachting waren van mij. Mijn moeder heeft altijd gezegd dat dat zo'n lichtpuntje was aan het eind van pikzwart jaar (ook vader van moeder en moeder van vader waren dat jaar overleden). Zij zijn er dus vrij snel weer voor gegaan.
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:32
quote:Solomio schreef op 13 oktober 2012 @ 10:25:
3 maanden na het overlijden van mijn kind ben ik weer gaan proberen om zwanger te worden. Liefst was ik meteen weer begonnen, maar omdat ik een keizersnee had gehad werd geadviseerd om een paar maanden te wachten.
Wat knap van jullie! Was die zwangerschap niet vreselijk spannend?
@Slempie, je hebt gelijk. Wij beseffen heel goed dat het om een nieuw leven gaat en geen vervanging is van. Dat kan ook niet, ons kindje hebben we gekend (hoe kort ook) en zal nooit vervangen kunnen worden.
3 maanden na het overlijden van mijn kind ben ik weer gaan proberen om zwanger te worden. Liefst was ik meteen weer begonnen, maar omdat ik een keizersnee had gehad werd geadviseerd om een paar maanden te wachten.
Wat knap van jullie! Was die zwangerschap niet vreselijk spannend?
@Slempie, je hebt gelijk. Wij beseffen heel goed dat het om een nieuw leven gaat en geen vervanging is van. Dat kan ook niet, ons kindje hebben we gekend (hoe kort ook) en zal nooit vervangen kunnen worden.
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:35
quote:truffelmaffia schreef op 13 oktober 2012 @ 10:29:
Waarom niet nu al ervoor gaan?
Waarom niet? Eh, eigenlijk geen idee. We hebben het er wel vaak over, maar we willen wel de ruimte nemen om het eerste verdriet door te komen. Ook te zorgen dat de relatie rotsvast blijft en dan pas het gevoel te volgen.
@Vinyl, dank je! Je hebt me snel ontdekt
Waarom niet nu al ervoor gaan?
Waarom niet? Eh, eigenlijk geen idee. We hebben het er wel vaak over, maar we willen wel de ruimte nemen om het eerste verdriet door te komen. Ook te zorgen dat de relatie rotsvast blijft en dan pas het gevoel te volgen.
@Vinyl, dank je! Je hebt me snel ontdekt
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:39
Sterkte!
Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat jullie sámen willen, en niet naar wat de omgeving daarvan zou kunnen zeggen. Ik krijg namelijk het gevoel dat dit meespeelt bij deze vraag (ik kan me vergissen)
Er zullen mensen zijn, die vinden dat je 'niet moet blijven hangen' in je verdriet en er gelijk weer vol tegenaan kan. Er zullen mensen zijn, die na een paar jaar nog zullen zeggen "nu al?"
Ik kan me voorstellen dat je nu met heel veel ongerichte moedergevoelens zit.
Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat jullie sámen willen, en niet naar wat de omgeving daarvan zou kunnen zeggen. Ik krijg namelijk het gevoel dat dit meespeelt bij deze vraag (ik kan me vergissen)
Er zullen mensen zijn, die vinden dat je 'niet moet blijven hangen' in je verdriet en er gelijk weer vol tegenaan kan. Er zullen mensen zijn, die na een paar jaar nog zullen zeggen "nu al?"
Ik kan me voorstellen dat je nu met heel veel ongerichte moedergevoelens zit.
Later is nu
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:40
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:43
quote:Vinyl schreef op 13 oktober 2012 @ 10:39:
[...]
Ik zag het topic, wilde je gaan tippen omdat ik wilde dat je dit ging lezen en bedacht me toen...hmm.... volgens mij ben jij het!
xxx
@Dreamer, je hebt gelijk hoor. We praten er veel over en we zijn er eigenlijk al min of meer over uit wanneer we er weer voor willen gaan. Maar het blijft spannend en net als bij een elke andere zwangerschap; je gaat niet met iedereen er over praten wanneer je bezig bent om zwanger te raken. Je wil het toch onder elkaar bespreken en niet iedere visite van je (schoon) ouders horen; is het deze maand gelukt?
[...]
Ik zag het topic, wilde je gaan tippen omdat ik wilde dat je dit ging lezen en bedacht me toen...hmm.... volgens mij ben jij het!
xxx
@Dreamer, je hebt gelijk hoor. We praten er veel over en we zijn er eigenlijk al min of meer over uit wanneer we er weer voor willen gaan. Maar het blijft spannend en net als bij een elke andere zwangerschap; je gaat niet met iedereen er over praten wanneer je bezig bent om zwanger te raken. Je wil het toch onder elkaar bespreken en niet iedere visite van je (schoon) ouders horen; is het deze maand gelukt?
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:45
zaterdag 13 oktober 2012 om 10:56
quote:dreamer schreef op 13 oktober 2012 @ 10:39:
Sterkte!
Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat jullie sámen willen, en niet naar wat de omgeving daarvan zou kunnen zeggen. Ik krijg namelijk het gevoel dat dit meespeelt bij deze vraag (ik kan me vergissen)
Er zullen mensen zijn, die vinden dat je 'niet moet blijven hangen' in je verdriet en er gelijk weer vol tegenaan kan. Er zullen mensen zijn, die na een paar jaar nog zullen zeggen "nu al?"
Dit dus. Alleen jullie kunnen hierover beslissen en anderen zullen altijd hun mening klaar hebben staan, ook al hebben ze geen idee waar ze het over hebben.
Wij zijn 3 maanden na de geboorte/ overlijden weer naar het ziekenhuis gegaan. Spontaan zwanger worden zit er voor ons niet, jammer genoeg. Maar de reacties hebben we wel gekregen: nu al? Weet je het zeker? Hoe kunnen jullie dit nu doen? Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder en ben ik nog niet zwanger en krijg ik weer reacties van mensen die niet weten dat zwanger worden niet vanzelf gaat: willen jullie geen kindje meer?
Al met al doe je het toch nooit goed voor de buitenwereld maar kijk vooral wat jullie willen en hoe het voelt. Niemand die dat voor jullie kan bepalen.
Sterkte!
Ik denk dat je vooral moet kijken naar wat jullie sámen willen, en niet naar wat de omgeving daarvan zou kunnen zeggen. Ik krijg namelijk het gevoel dat dit meespeelt bij deze vraag (ik kan me vergissen)
Er zullen mensen zijn, die vinden dat je 'niet moet blijven hangen' in je verdriet en er gelijk weer vol tegenaan kan. Er zullen mensen zijn, die na een paar jaar nog zullen zeggen "nu al?"
Dit dus. Alleen jullie kunnen hierover beslissen en anderen zullen altijd hun mening klaar hebben staan, ook al hebben ze geen idee waar ze het over hebben.
Wij zijn 3 maanden na de geboorte/ overlijden weer naar het ziekenhuis gegaan. Spontaan zwanger worden zit er voor ons niet, jammer genoeg. Maar de reacties hebben we wel gekregen: nu al? Weet je het zeker? Hoe kunnen jullie dit nu doen? Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder en ben ik nog niet zwanger en krijg ik weer reacties van mensen die niet weten dat zwanger worden niet vanzelf gaat: willen jullie geen kindje meer?
Al met al doe je het toch nooit goed voor de buitenwereld maar kijk vooral wat jullie willen en hoe het voelt. Niemand die dat voor jullie kan bepalen.
zaterdag 13 oktober 2012 om 11:02
Het hangt van veel dingen af wanneer je er weer voor wilt gaan. Je eigen gevoel, maar bv ook je leeftijd.
Het eerste zoontje van mijn man en mij ( ik had al grote dochters uit mijn eerdere relatie) is vorig jaar na 23 weken zwangerschap geboren en overleden. Zijn broertje ligt nu aan mijn borst te drinken, geboren een jaar en een maand na de uitgerekende datum van zijn grote kleine broertje. Acht maanden na de geboorte was ik weer zwanger, maar heb daarvoor ook nog twee miskramen gehad. Wij zijn er vrijwel gelijk weer voor gegaan, zo'n acht weken na de geboorte. Ik wist meteen dat ik dat wilde. Maar ik kon me ook geen jaren wachten veroorloven, gezien mijn leeftijd.
Als het voor jou goed voelt, moet je het doen. En een ander kindje is nooit een vervanging voor degene die je verloren bent, die blijft immers altijd bij je? Je bent al mama, alleen zonder kind helaas. Dikke knuffel voor je!
Het eerste zoontje van mijn man en mij ( ik had al grote dochters uit mijn eerdere relatie) is vorig jaar na 23 weken zwangerschap geboren en overleden. Zijn broertje ligt nu aan mijn borst te drinken, geboren een jaar en een maand na de uitgerekende datum van zijn grote kleine broertje. Acht maanden na de geboorte was ik weer zwanger, maar heb daarvoor ook nog twee miskramen gehad. Wij zijn er vrijwel gelijk weer voor gegaan, zo'n acht weken na de geboorte. Ik wist meteen dat ik dat wilde. Maar ik kon me ook geen jaren wachten veroorloven, gezien mijn leeftijd.
Als het voor jou goed voelt, moet je het doen. En een ander kindje is nooit een vervanging voor degene die je verloren bent, die blijft immers altijd bij je? Je bent al mama, alleen zonder kind helaas. Dikke knuffel voor je!
zaterdag 13 oktober 2012 om 11:05
quote:Al met al doe je het toch nooit goed voor de buitenwereld maar kijk vooral wat jullie willen en hoe het voelt. Niemand die dat voor jullie kan bepalen.
Dit dus.
Het is precies wat ik ook in de OP had gezegd, er is geen goed of fout. Net als in het rouwproces. De een ondergaat het anders dan de ander en ook daarin geloof ik niet in goed of fout.
Wat vreselijk voor jullie dat jullie dit ook is overkomen en dat het jullie tot op heden nog niet is gegund om weer een mooi kindje vast te houden. Mijn hart gaat naar jullie uit. Je weet dat je niet de enige bent die dit overkomt, maar als ik dan om me heen hoor (en nu ook lees) hoeveel mensen dit moeten doormaken dan word ik er steeds weer naar en stil van.
Dit dus.
Het is precies wat ik ook in de OP had gezegd, er is geen goed of fout. Net als in het rouwproces. De een ondergaat het anders dan de ander en ook daarin geloof ik niet in goed of fout.
Wat vreselijk voor jullie dat jullie dit ook is overkomen en dat het jullie tot op heden nog niet is gegund om weer een mooi kindje vast te houden. Mijn hart gaat naar jullie uit. Je weet dat je niet de enige bent die dit overkomt, maar als ik dan om me heen hoor (en nu ook lees) hoeveel mensen dit moeten doormaken dan word ik er steeds weer naar en stil van.
anoniem_161263 wijzigde dit bericht op 13-10-2012 11:36
Reden: teveel privé
Reden: teveel privé
% gewijzigd
zaterdag 13 oktober 2012 om 11:22
Wat verschrikkelijk , knuffel.
Ons 1e kindje is oktober 2007 geboren en ook kort na geboorte overleden. Ook via keizersnede geboren. Wij zijn op advies van de gynaecoloog na 3 maand weer aan het proberen gegaan om zwanger te worden.
Ons kindje had een chromosoom afwijking dus de zwangerschap was erg spannend met alle testen.
Het gemis blijft altijd , het zal nooit een vervanging worden maar je wilt zo graag voor iemand zorgen waar je 9 maanden naar hebt uitgekeken.
Ons 1e kindje is oktober 2007 geboren en ook kort na geboorte overleden. Ook via keizersnede geboren. Wij zijn op advies van de gynaecoloog na 3 maand weer aan het proberen gegaan om zwanger te worden.
Ons kindje had een chromosoom afwijking dus de zwangerschap was erg spannend met alle testen.
Het gemis blijft altijd , het zal nooit een vervanging worden maar je wilt zo graag voor iemand zorgen waar je 9 maanden naar hebt uitgekeken.
zaterdag 13 oktober 2012 om 12:06
Ik heb dit gelukkig nooit meegemaakt,maar zit wel met een brok in mijn keel te lezen..
Je moet doen wat je hart ingeeft. voor de een is dat na drie maanden voor de ander na twee jaar.
Ik hoop voor je dat je steun bij elkaar blijft vinden en dat jullie gauw weer een lief klein,prulleke in de armen mogen hebben..
Je moet doen wat je hart ingeeft. voor de een is dat na drie maanden voor de ander na twee jaar.
Ik hoop voor je dat je steun bij elkaar blijft vinden en dat jullie gauw weer een lief klein,prulleke in de armen mogen hebben..
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
zaterdag 13 oktober 2012 om 12:22
quote:ikbenmoedervan schreef op 13 oktober 2012 @ 10:32:
[...]
Wat knap van jullie! Was die zwangerschap niet vreselijk spannend?
Knap van MIJ, ik ben bewust alleenstaand moeder.
Mijn volgende zwangerschap werd een miskraam, pas mijn 3e zwangerschap leidde tot een gezond kind. Die nu 14 is.
En ja, uiteraard was iedere volgende zwangerschap spannend.
[...]
Wat knap van jullie! Was die zwangerschap niet vreselijk spannend?
Knap van MIJ, ik ben bewust alleenstaand moeder.
Mijn volgende zwangerschap werd een miskraam, pas mijn 3e zwangerschap leidde tot een gezond kind. Die nu 14 is.
En ja, uiteraard was iedere volgende zwangerschap spannend.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
