Zwanger
alle pijlers
Welke dingen bereikt voor aan kinderen te beginnen?
vrijdag 11 januari 2013 om 20:45
Mijn vriend (33) en ik (25) dromen van een kindje, maar helaas zijn de omstandigheden nog niet ideaal. Vriend heeft een eigen zaak in de zorg, wat op zich stabiel is, maar waarbij het nog onduidelijk is wat de crisis gaat bijdragen. Ik ben bijna afgestudeerd, maar moet dan nog maar afwachten of ik snel een baan vind. We hebben nu nog geen huis waarin we een kindje zien opgroeien. We moeten (of eigenlijk willen, maar tegelijkertijd toch ook niet) daardoor alles nog een flinke tijd uitstellen. Ik vind dat best wel lastig, maar wil alleen het best mogelijke voor mijn toekomstige kindje. Soms ben ik geneigd tot impulsieve acties, maar die weet ik gelukkig goed te onderdrukken.
Wat wilde jij voor elkaar hebben voor je aan kinderen begon? Ik had in de planning: een eigen huis, voldoende spaargeld, een vaste baan en een gelukkige relatie. Ik denk dat een vast contract er niet in zit, want ik wil geen drie jaar meer wachten. Is het tijd om mijn eisen bij te stellen? Ik weet dat je dit alles niet nodig hebt, maar ik zou het toch fijn vinden als stabiele basis.
Wat wilde jij voor elkaar hebben voor je aan kinderen begon? Ik had in de planning: een eigen huis, voldoende spaargeld, een vaste baan en een gelukkige relatie. Ik denk dat een vast contract er niet in zit, want ik wil geen drie jaar meer wachten. Is het tijd om mijn eisen bij te stellen? Ik weet dat je dit alles niet nodig hebt, maar ik zou het toch fijn vinden als stabiele basis.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:24
De goede relatie is het belangrijkste. Verder fijn als je allebei geestelijk redelijk stabiel bent, geen schulden hebt en in een huis woont met een extra kamer waar je niet uitgezet kan worden. Kan okk prima huur zijn: merkt dat kind echt niets van. Ook fijn als je niet ieder dubbeltje moet omdraaien. De komst van een baby geeft al genoeg stress.
Rest is overbodige luxe. Een kind heeft meer aan ontspannen ouders dan aan gestressde kippen zonder kop die 'alles perfect moeten hebben'.
Rest is overbodige luxe. Een kind heeft meer aan ontspannen ouders dan aan gestressde kippen zonder kop die 'alles perfect moeten hebben'.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:26
Ik had het allemaal: leuk huis, voldoende spaargeld, 2 vaste banen, stabiele relatie. Dacht ik.
En toen was ik 12 weken zwanger. En begon de vader van mijn kind een relatie met een ander. Daar lag ik dan, bij de 12 wekenecho in mijn eentje.
Hoe vast mijn baan ook was, mijn huis kon ik er in mijn eentje niet van betalen en van het spaargeld door de helft ook niet. En van het idee om alles in mijn eentje te moeten gaan doen werd ik ook tamelijk wanhopig.
Mijn levensles: zekerheid bestaat niet, hooguit schijnzekerheid. Als je denkt dat je in principe staat bent je kind in redelijke omstandigheden op te laten groeien, waarbij jij zelf bepaalt wat redelijk is, lijkt me dat het goede moment. Ergens anders kan je niet op afgaan.
En toen was ik 12 weken zwanger. En begon de vader van mijn kind een relatie met een ander. Daar lag ik dan, bij de 12 wekenecho in mijn eentje.
Hoe vast mijn baan ook was, mijn huis kon ik er in mijn eentje niet van betalen en van het spaargeld door de helft ook niet. En van het idee om alles in mijn eentje te moeten gaan doen werd ik ook tamelijk wanhopig.
Mijn levensles: zekerheid bestaat niet, hooguit schijnzekerheid. Als je denkt dat je in principe staat bent je kind in redelijke omstandigheden op te laten groeien, waarbij jij zelf bepaalt wat redelijk is, lijkt me dat het goede moment. Ergens anders kan je niet op afgaan.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:27
Wij zouden een kindje nu een eigen kamer kunnen bieden in onze huurbovenwoning, maar zouden dan de eet- of het studeerkamertje moeten leegruimen. Dat wordt dus dagelijks op de bank eten of alle boeken en de computer de deur uit. We zouden ook luiers en alles wel kunnen betalen, maar zouden wel zuinig moeten leven. Als het nu zou komen zou het van harte welkom zijn! Maar ideaal is het niet.
Ik ben bijna klaar met studeren, twee opleidingen, en denk dat ik wel vrij vlot een baan ga vinden, al is het contract niet vast. Dan wil ik nog even sparen en een huis kopen. Dat kan op zich over ongeveer een jaar wel. Dan nog even wennen in het nieuwe huis en gaan proberen. Met een beetje geluk is het kindje er dan, als het allemaal lukt, over een jaar of 3. Ik ben dan 28 en mijn vriend 36. Dat is op zich nog een mooie leeftijd, al zou ik liever sneller al willen! Ik moet gewoon nog even geduld hebben, maar dat is toch knap lastig als de wens daar is!
Mocht ik tegen die tijd die dingen nog niet op een rijtje hebben ga ik er waarschijnlijk alsnog voor... Langer kan ik echt niet wachten denk ik!
Leuk om te lezen dat dit voor iedereen zo verschillend is!
Ik ben bijna klaar met studeren, twee opleidingen, en denk dat ik wel vrij vlot een baan ga vinden, al is het contract niet vast. Dan wil ik nog even sparen en een huis kopen. Dat kan op zich over ongeveer een jaar wel. Dan nog even wennen in het nieuwe huis en gaan proberen. Met een beetje geluk is het kindje er dan, als het allemaal lukt, over een jaar of 3. Ik ben dan 28 en mijn vriend 36. Dat is op zich nog een mooie leeftijd, al zou ik liever sneller al willen! Ik moet gewoon nog even geduld hebben, maar dat is toch knap lastig als de wens daar is!
Mocht ik tegen die tijd die dingen nog niet op een rijtje hebben ga ik er waarschijnlijk alsnog voor... Langer kan ik echt niet wachten denk ik!
Leuk om te lezen dat dit voor iedereen zo verschillend is!
vrijdag 11 januari 2013 om 21:33
quote:Broedkippetje schreef op 11 januari 2013 @ 21:13:
'Ik wil natuurlijk het beste voor mijn kind' is een zin die heel logisch klinkt maar eigenlijk ontzettend loos is.
Het is namelijk sowieso al onmogelijk precies te definiëren wat 'het beste' is. Bovendien heeft een kind niet een paar maar een heleboel verschillende behoeften, en daarbij kunnen verschillenden 'besten' elkaar ook nog eens tegenspreken.
En bij een aantal zaken is 'het beste' ook gewoon überhaupt onbereikbaar.
Het leven is niet een continu streven naar het beste in alles, dan zouden we helemaal gek worden. Dus waarom is dat wel nodig voor je kind? Verstandige compromissen zijn in de praktijk veel werkbaarder.Dat weet ik heel goed. Het gaat mij om het best haalbare zoals ik het nu in mijn directe mogelijkheden zie. Je kan de komende jaren natuurlijk best een beetje inschatten, al heb je nooit zekerheid. We gaan toch wel proberen over een tijdje. Maar ik denk dat het over een paar jaar een stuk makkelijker zal gaan dan wanneer het nu zou komen.
'Ik wil natuurlijk het beste voor mijn kind' is een zin die heel logisch klinkt maar eigenlijk ontzettend loos is.
Het is namelijk sowieso al onmogelijk precies te definiëren wat 'het beste' is. Bovendien heeft een kind niet een paar maar een heleboel verschillende behoeften, en daarbij kunnen verschillenden 'besten' elkaar ook nog eens tegenspreken.
En bij een aantal zaken is 'het beste' ook gewoon überhaupt onbereikbaar.
Het leven is niet een continu streven naar het beste in alles, dan zouden we helemaal gek worden. Dus waarom is dat wel nodig voor je kind? Verstandige compromissen zijn in de praktijk veel werkbaarder.Dat weet ik heel goed. Het gaat mij om het best haalbare zoals ik het nu in mijn directe mogelijkheden zie. Je kan de komende jaren natuurlijk best een beetje inschatten, al heb je nooit zekerheid. We gaan toch wel proberen over een tijdje. Maar ik denk dat het over een paar jaar een stuk makkelijker zal gaan dan wanneer het nu zou komen.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:37
Stabiele relatie is volgens mij veruit het belangrijkst. Daarnaast zijn wij getrouwd en hebben we genoeg inkomsten. We hebben een baby van een half jaar.
Wat wij niet hebben en ik ook helemaal niet nodig vind zijn twee vaste banen en een koophuis. We wonen bewust nog in ons huurappartement midden in de stad. Dat voldoet prima en is zelfs heel handig: geen trappen op en af met de baby zoals in een eengezinswoning. We kijken nu langzamerhand uit naar een koophuis. Dat vonden wij prettiger dan alvast in een groot koophuis met 3 extra slaapkamers in een nieuwbouwwijk te gaan wonen. Ik ken een aantal stellen die dat wel gedaan hebben en vervolgens geen kinderen konden krijgen of daar heel lang op hebben moeten wachten en die achteraf liever een ander huis gekocht zouden hebben. Verder heeft mijn man een vaste baan en ik een tijdelijke, omdat dat in de sector waarin ik werk gebruikelijk is. Ik vind dat geen probleem wat betreft het krijgen van kinderen, aangezien we genoeg buffer hebben mocht ik een tijdje werkloos zijn.
Wat wij niet hebben en ik ook helemaal niet nodig vind zijn twee vaste banen en een koophuis. We wonen bewust nog in ons huurappartement midden in de stad. Dat voldoet prima en is zelfs heel handig: geen trappen op en af met de baby zoals in een eengezinswoning. We kijken nu langzamerhand uit naar een koophuis. Dat vonden wij prettiger dan alvast in een groot koophuis met 3 extra slaapkamers in een nieuwbouwwijk te gaan wonen. Ik ken een aantal stellen die dat wel gedaan hebben en vervolgens geen kinderen konden krijgen of daar heel lang op hebben moeten wachten en die achteraf liever een ander huis gekocht zouden hebben. Verder heeft mijn man een vaste baan en ik een tijdelijke, omdat dat in de sector waarin ik werk gebruikelijk is. Ik vind dat geen probleem wat betreft het krijgen van kinderen, aangezien we genoeg buffer hebben mocht ik een tijdje werkloos zijn.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:38
quote:suusjesoen schreef op 11 januari 2013 @ 21:26:
Ik had het allemaal: leuk huis, voldoende spaargeld, 2 vaste banen, stabiele relatie. Dacht ik.
En toen was ik 12 weken zwanger. En begon de vader van mijn kind een relatie met een ander. Daar lag ik dan, bij de 12 wekenecho in mijn eentje.
Hoe vast mijn baan ook was, mijn huis kon ik er in mijn eentje niet van betalen en van het spaargeld door de helft ook niet. En van het idee om alles in mijn eentje te moeten gaan doen werd ik ook tamelijk wanhopig.
Mijn levensles: zekerheid bestaat niet, hooguit schijnzekerheid. Als je denkt dat je in principe staat bent je kind in redelijke omstandigheden op te laten groeien, waarbij jij zelf bepaalt wat redelijk is, lijkt me dat het goede moment. Ergens anders kan je niet op afgaan.
Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest. Wat een klojo om dan met jou voor een kleine te gaan, terwijl je blijkbaar met je kop (en iets anders) bij een ander zit...
Je hebt helemaal gelijk! Zekerheid bestaat gewoon niet...
Ik had het allemaal: leuk huis, voldoende spaargeld, 2 vaste banen, stabiele relatie. Dacht ik.
En toen was ik 12 weken zwanger. En begon de vader van mijn kind een relatie met een ander. Daar lag ik dan, bij de 12 wekenecho in mijn eentje.
Hoe vast mijn baan ook was, mijn huis kon ik er in mijn eentje niet van betalen en van het spaargeld door de helft ook niet. En van het idee om alles in mijn eentje te moeten gaan doen werd ik ook tamelijk wanhopig.
Mijn levensles: zekerheid bestaat niet, hooguit schijnzekerheid. Als je denkt dat je in principe staat bent je kind in redelijke omstandigheden op te laten groeien, waarbij jij zelf bepaalt wat redelijk is, lijkt me dat het goede moment. Ergens anders kan je niet op afgaan.
Dat moet echt verschrikkelijk zijn geweest. Wat een klojo om dan met jou voor een kleine te gaan, terwijl je blijkbaar met je kop (en iets anders) bij een ander zit...
Je hebt helemaal gelijk! Zekerheid bestaat gewoon niet...
vrijdag 11 januari 2013 om 21:40
Alleen liefde nodig? Wat een rare redenatie. Van liefde kun je geen kind onderhouden hoor. Je zult toch het geld moeten hebben om eten te geven, een huur te kunnen betalen, de luiers en een jas, en andere kleding te kunnen kopen. Daarom vind ik voldoende inkomen, een huis, en wat spaargeld achter hand, een must. Een vast contract in deze tijd is moeilijk, en geen garantie dus, daar zou ik nu niet op wachten;).
Ook een stabiele relatie is wel handig. Als je nog maar een halfjaar samen bent ken je elkaar niet door-en door. Ken je elkaar jáaren, dan zou ik het eerder doen, en née is nog geen garantie maar wel een stabielere basis dan een stel wat elkaar net kent.
Als het voor jullie goed voelt, en je kunt het betalen, je hebt een huisje om een basis te kunnen geven is het prima.
Ook een stabiele relatie is wel handig. Als je nog maar een halfjaar samen bent ken je elkaar niet door-en door. Ken je elkaar jáaren, dan zou ik het eerder doen, en née is nog geen garantie maar wel een stabielere basis dan een stel wat elkaar net kent.
Als het voor jullie goed voelt, en je kunt het betalen, je hebt een huisje om een basis te kunnen geven is het prima.
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
vrijdag 11 januari 2013 om 21:54
Het is inmiddels ruim 7 jaar geleden, dus ik ben er niet meer door getraumatiseerd. Er zit natuurlijk altijd meer achter zo'n verhaal en uiteindelijk is het ook weer goedgekomen met mijn relatie.
Maar de kracht die ik nodig had voor dat gevecht voor mijn relatie kon ik alleen maar opbrengen omdat ik een kind ging krijgen dat, zo voelde ik het, minimaal recht had op ouders die er werkelijk alles aan zouden doen om het weer goed te laten komen.
Ik denk ook dat dat veel belangrijker is dan geld, vaste banen en een leuk huis: voel je de bereidheid om, ook in barre/onverwachte omstandigheden, het belang van je kind boven alles te stellen, pak 'm beet de komende 18 jaar.
Maar de kracht die ik nodig had voor dat gevecht voor mijn relatie kon ik alleen maar opbrengen omdat ik een kind ging krijgen dat, zo voelde ik het, minimaal recht had op ouders die er werkelijk alles aan zouden doen om het weer goed te laten komen.
Ik denk ook dat dat veel belangrijker is dan geld, vaste banen en een leuk huis: voel je de bereidheid om, ook in barre/onverwachte omstandigheden, het belang van je kind boven alles te stellen, pak 'm beet de komende 18 jaar.
vrijdag 11 januari 2013 om 21:55
vrijdag 11 januari 2013 om 21:59
Ik had alles voor elkaar. Precies zoals gepland. Ik had alleen geen helicopterplatform in de achtertuin. Volgens mij moest het zonder ook best te doen zijn. Mocht het kind daar later last van krijgen dan was er ook nog wel ergens een buffertje voor een therapietje hier of daar.
Ineens was alles anders. Ik vond mijn huwelijk niet meer leuk. Op zich geen punt. Financieel gezien was een scheiding haalbaar en ik hanteerde toen de visie dat onvoorspelbaarheid en flexibiliteit niet zonder elkaar konden bestaan.
De Burn-Out die daarop volgde kwam niet zo heel goed uit, maar goed dat ging nog. Het was te doen. De lekkende dakgoot was niet lollig, maar goed ook dat gebeurt de beste. Ik werd pas behoorlijk narrig toen ook de wasmachine stuk ging.
Weet je? Je weet het niet!
Ik ben opgevoed met de slogan; een slimme meid, is op haar toekomst voorbereid!
En echt ik heb geluld als Brugman tegen die wasmachine. Ik vond het wetenschappelijk totaal onverantwoord dat die wasmachine eerder stuk was dan gepland en beloofd. Dat was niet de planning
Ineens was alles anders. Ik vond mijn huwelijk niet meer leuk. Op zich geen punt. Financieel gezien was een scheiding haalbaar en ik hanteerde toen de visie dat onvoorspelbaarheid en flexibiliteit niet zonder elkaar konden bestaan.
De Burn-Out die daarop volgde kwam niet zo heel goed uit, maar goed dat ging nog. Het was te doen. De lekkende dakgoot was niet lollig, maar goed ook dat gebeurt de beste. Ik werd pas behoorlijk narrig toen ook de wasmachine stuk ging.
Weet je? Je weet het niet!
Ik ben opgevoed met de slogan; een slimme meid, is op haar toekomst voorbereid!
En echt ik heb geluld als Brugman tegen die wasmachine. Ik vond het wetenschappelijk totaal onverantwoord dat die wasmachine eerder stuk was dan gepland en beloofd. Dat was niet de planning
vrijdag 11 januari 2013 om 22:12
Een stabiele relatie en een vaste baan. Dat had ik toen ik klaar was om aan kinderen te beginnen. Mijn man (toen vriend) wilde eerst zijn deeltijdstudie nog afronden, dat was voor hem een voorwaarde. We woonden in een huurflatje, hadden weinig spaargeld. Dat vond ik geen belemmering. Overigens zijn de kinderen er uiteindelijk pas gekomen toen we al lang en breed in een koophuis zaten.
vrijdag 11 januari 2013 om 22:16
Ik zie meerdere mensen 'een koophuis' noemen.
Een enigszins stabiel inkomen en een beetje een buffertje, daarvan snap ik wel dat je dat als een pré ziet.
Maar wat is de meerwaarde van het hebben van een koophuis?
Kan een huurhuis niet aan de behoeftes van een baby voldoen?
Een enigszins stabiel inkomen en een beetje een buffertje, daarvan snap ik wel dat je dat als een pré ziet.
Maar wat is de meerwaarde van het hebben van een koophuis?
Kan een huurhuis niet aan de behoeftes van een baby voldoen?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 11 januari 2013 om 22:20
vrijdag 11 januari 2013 om 22:49
quote:Broedkippetje schreef op 11 januari 2013 @ 22:16:
Ik zie meerdere mensen 'een koophuis' noemen.
Een enigszins stabiel inkomen en een beetje een buffertje, daarvan snap ik wel dat je dat als een pré ziet.
Maar wat is de meerwaarde van het hebben van een koophuis?
Kan een huurhuis niet aan de behoeftes van een baby voldoen?Ik denk dat sommige mensen, waaronder ikzelf, graag een huis willen kopen in hun leven. Dat is makkelijker voor je kinderen hebt dan daarna, want daarna liggen je prioriteiten anders. En bovendien hoef je dan niet meer te verhuizen en verbouwen, dat geeft rust. Het is dus niet zo dat een kind niet kan opgroeien in een huurhuis, maar dat ik liever voor dan na de kinderen voor het eerst en huis koop. Bij mij speelt ook mee dat wij heel erg goedkoop wonen, dus ik ga hier niet meer weg voor een ander huurhuis.
Ik zie meerdere mensen 'een koophuis' noemen.
Een enigszins stabiel inkomen en een beetje een buffertje, daarvan snap ik wel dat je dat als een pré ziet.
Maar wat is de meerwaarde van het hebben van een koophuis?
Kan een huurhuis niet aan de behoeftes van een baby voldoen?Ik denk dat sommige mensen, waaronder ikzelf, graag een huis willen kopen in hun leven. Dat is makkelijker voor je kinderen hebt dan daarna, want daarna liggen je prioriteiten anders. En bovendien hoef je dan niet meer te verhuizen en verbouwen, dat geeft rust. Het is dus niet zo dat een kind niet kan opgroeien in een huurhuis, maar dat ik liever voor dan na de kinderen voor het eerst en huis koop. Bij mij speelt ook mee dat wij heel erg goedkoop wonen, dus ik ga hier niet meer weg voor een ander huurhuis.
vrijdag 11 januari 2013 om 22:51
vrijdag 11 januari 2013 om 23:06
quote:ipadje50 schreef op 11 januari 2013 @ 22:20:
Wij wilden alles voor elkaar hebben; huis verkopen, verhuizen, verbouwen, carriere. Nu leiden we een luxe leven in een veel te groot huis, en helaas na al die tijd nog steeds geen kleine op komst. Als het even kan, en je wilt niets liever. Ervoor gaan.
Zo eens.
Hier hetzelfde verhaal. Inmiddels zijn we onder behandeling bij een fertiliteitskliniek. Het kamertje dat al twee jaar bestemd is voor de baby die maar niet wil komen staat leeg. Fijn hoor, een huis met zoveel ruimte dat je van gekkigheid niet weet wat je ermee moet doen
Wij wilden alles voor elkaar hebben; huis verkopen, verhuizen, verbouwen, carriere. Nu leiden we een luxe leven in een veel te groot huis, en helaas na al die tijd nog steeds geen kleine op komst. Als het even kan, en je wilt niets liever. Ervoor gaan.
Zo eens.
Hier hetzelfde verhaal. Inmiddels zijn we onder behandeling bij een fertiliteitskliniek. Het kamertje dat al twee jaar bestemd is voor de baby die maar niet wil komen staat leeg. Fijn hoor, een huis met zoveel ruimte dat je van gekkigheid niet weet wat je ermee moet doen
vrijdag 11 januari 2013 om 23:12
quote:meisie87 schreef op 11 januari 2013 @ 22:49:
[...]
Ik denk dat sommige mensen, waaronder ikzelf, graag een huis willen kopen in hun leven. Dat is makkelijker voor je kinderen hebt dan daarna, want daarna liggen je prioriteiten anders. En bovendien hoef je dan niet meer te verhuizen en verbouwen, dat geeft rust. Het is dus niet zo dat een kind niet kan opgroeien in een huurhuis, maar dat ik liever voor dan na de kinderen voor het eerst en huis koop. Bij mij speelt ook mee dat wij heel erg goedkoop wonen, dus ik ga hier niet meer weg voor een ander huurhuis.
- prioriteiten liggen anders na kinderen? Volgens mij is het vinden van woongelegenheid nog steeds behoefte nummer 1 ofzo, of het nu een huurhuis of koophuis of een tipi is trouwens
- niet hoeven verhuizen geeft rust? Dat zou mij echt geen rust geven hoor. Niet verhuizen en ergens meer dan 5 jaar vast zitten? Nee geen mij dan maar wat flexibiliteit, ook met kinderen
-waarom moet je uberhaupt perse een koophuis met kinderen? Je zegt dat er ofwek de keus is om het voor de kinderen er zijn te kopen ofwel daarna. Wat dacht je van helemaal niet?
Wat heb ik nodig vooordat ik een baby krijg? Een goede verzekering, een goed ziekenhuis in de buurt, een goede gezondheid (waaronder fit zijn), een man die achter de zwangerschap staat en mij veel steun en liefde geeft voor, tijdens en na de zwangerschao en verder...tsja zo'n zak waar je een baby in hangt. Ik zie mezelf wel naar zuid amerika, peru ofzo, verhuizen met zo'n baby. Lekker avontuurlijk en terug naar basics en mijn kinderen laten leren door ze veel te laten zien, niet door ze in een of ander dorp of in de stad 10 jaar naar dezelfde school te sturen.
[...]
Ik denk dat sommige mensen, waaronder ikzelf, graag een huis willen kopen in hun leven. Dat is makkelijker voor je kinderen hebt dan daarna, want daarna liggen je prioriteiten anders. En bovendien hoef je dan niet meer te verhuizen en verbouwen, dat geeft rust. Het is dus niet zo dat een kind niet kan opgroeien in een huurhuis, maar dat ik liever voor dan na de kinderen voor het eerst en huis koop. Bij mij speelt ook mee dat wij heel erg goedkoop wonen, dus ik ga hier niet meer weg voor een ander huurhuis.
- prioriteiten liggen anders na kinderen? Volgens mij is het vinden van woongelegenheid nog steeds behoefte nummer 1 ofzo, of het nu een huurhuis of koophuis of een tipi is trouwens
- niet hoeven verhuizen geeft rust? Dat zou mij echt geen rust geven hoor. Niet verhuizen en ergens meer dan 5 jaar vast zitten? Nee geen mij dan maar wat flexibiliteit, ook met kinderen
-waarom moet je uberhaupt perse een koophuis met kinderen? Je zegt dat er ofwek de keus is om het voor de kinderen er zijn te kopen ofwel daarna. Wat dacht je van helemaal niet?
Wat heb ik nodig vooordat ik een baby krijg? Een goede verzekering, een goed ziekenhuis in de buurt, een goede gezondheid (waaronder fit zijn), een man die achter de zwangerschap staat en mij veel steun en liefde geeft voor, tijdens en na de zwangerschao en verder...tsja zo'n zak waar je een baby in hangt. Ik zie mezelf wel naar zuid amerika, peru ofzo, verhuizen met zo'n baby. Lekker avontuurlijk en terug naar basics en mijn kinderen laten leren door ze veel te laten zien, niet door ze in een of ander dorp of in de stad 10 jaar naar dezelfde school te sturen.
vrijdag 11 januari 2013 om 23:27
Nee dat was waarschijnlijk ook zo gelopen. Maar 3 jaar geleden waren we er eigenlijk al 'aan toe'. Om het zo maar even te noemen. Ieder jaar aan wachten dat er nu bijkomt, voelt als een toevoeging aan die 3 jaar. Daar heb ik nu spijt van. En het voelde ook zo van; en NU kunnen we er eindelijk voor gaan! Finally! Dus de druk was voor mezelf hoog opgevoerd om het zo maar te zeggen.
Maar he, het loopt zoals het loopt, maar soms denk ik weleens....'wat als....'
Maar he, het loopt zoals het loopt, maar soms denk ik weleens....'wat als....'
vrijdag 11 januari 2013 om 23:28
Ik heb er geen verstand van en ik heb nog geen kinderen. Toch wil ik even mijn 2 ct doen.
Ik denk dat een beetje geld op de bank toch wel heel fijn kan zijn in sommigen gevallen. Natuurlijk het kan een kind niet boeien in welke designerbedje ze slaapt..
Maar ik kan ook wel een paar situaties bedenken die niet fijn zijn voor een kind, en waar het dan wel een stuk makkelijker is om een beetje geld te hebben.
Stel, je kind loopt vast op school, en er is een oplossing/therapie/huiswerkbegeleiding voor, maar dat wordt niet vergoed, en je kan het niet zelf betalen.
Stel, je voelt je niet veilig in de buurt waarin je woont, of er hangt geen fijne sfeer, maar je bent aangewezen op sociale huur en kan niet 1,2 3 verhuizen want wachtlijsten.
Stel, je kind kan zich het best concentreren op huiswerk op zijn eigen kamer. Maar dat kan niet want je bent klein behuisd en hij moet bij zijn broertje slapen.
Stel, je kind heeft een passie of talent waarbij je veel moet rijden/dure spullen moet kopen.. en je hebt daar geen geld voor.
Overal is natuurlijk wel een mouw aan te passen. En je kind overleeft het ook wel. Toch denk ik dat in sommige gevallen het wel uit maakt of je ruim zit of niet.
Ik denk dat een beetje geld op de bank toch wel heel fijn kan zijn in sommigen gevallen. Natuurlijk het kan een kind niet boeien in welke designerbedje ze slaapt..
Maar ik kan ook wel een paar situaties bedenken die niet fijn zijn voor een kind, en waar het dan wel een stuk makkelijker is om een beetje geld te hebben.
Stel, je kind loopt vast op school, en er is een oplossing/therapie/huiswerkbegeleiding voor, maar dat wordt niet vergoed, en je kan het niet zelf betalen.
Stel, je voelt je niet veilig in de buurt waarin je woont, of er hangt geen fijne sfeer, maar je bent aangewezen op sociale huur en kan niet 1,2 3 verhuizen want wachtlijsten.
Stel, je kind kan zich het best concentreren op huiswerk op zijn eigen kamer. Maar dat kan niet want je bent klein behuisd en hij moet bij zijn broertje slapen.
Stel, je kind heeft een passie of talent waarbij je veel moet rijden/dure spullen moet kopen.. en je hebt daar geen geld voor.
Overal is natuurlijk wel een mouw aan te passen. En je kind overleeft het ook wel. Toch denk ik dat in sommige gevallen het wel uit maakt of je ruim zit of niet.
