Zwanger
alle pijlers
Zwanger, Corona en partner
maandag 22 maart 2021 om 11:29
Hallo allemaal,
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger en mijn partner werkt als ZZP-er in de horeca. Oftewel; hij zit al maanden thuis zonder werk, en zonder steun van de overheid omdat ik een baan heb.
Dit zorgt onder normale omstandigheden al voor stress maar ik ben ook nog eens in verwachting. We wonen in een appartement dus de mogelijkheid om wat meer van elkaar vandaan te zitten is niet mogelijk.
Hij heeft last van wekelijkse frustratie uitbarstingen en dit kan zo een paar dagen duren. Hij is een extroverte man die altijd veel prikkels nodig heeft en mensen om zich heen, iets wat natuurlijk al maanden van de baan is.
Nu ga ik over een 4 weken met verlof en had mijn hoop gevestigd op de heropening van terrassen per april waar zeker werk uit voort zou vloeien. Ook dit wordt weer van tafel geveegd en ik zie even geen lichtpuntje meer.
Ik wil mijn verlof doorbrengen in rust en me kunnen focussen op ons toekomstige (eerste) kindje, en alles wat daar nog voor gekocht en geregeld moet worden maar ik loop al maanden op mijn tenen door de sfeer in huis. Mijn begrip en medeleven is inmiddels naar het 0 punt gedaald en we zijn op een punt gekomen waar we ontzettend weinig van elkaar kunnen hebben. Ik werk gedeeltelijk thuis maar ook nog 3 dagen op kantoor wat echt een toevluchtsoord voor me is. Dat heb ik straks niet meer.
De ruzies, ergernissen en frustratie ben ik helemaal zat en wil dit ook niet meer. Dit is niet gezond voor ons kindje, voor hem, mij en onze relatie. Ik merk ook dat ik ontzettend boos ben dat hij er niet voor me kan zijn zoals een partner eigenlijk zou moeten bij een zwangerschap. Natuurlijk snap ik waar het allemaal vandaan komt en spreek ik uit hoe naar de situatie is en hoe erg ik het vind voor hem, maar ik kan er niks aan veranderen en ben geen boksbal waar hij maar tegenaan kan schreeuwen. De reden dat mijn vriend nog niet naar ander werk heeft gekeken is omdat hij wel steeds aanvragen voor opdrachten heeft gekregen maar die steeds uitgesteld werden en uiteindelijk gecanceld door alle maatregelen.
Ik heb hem al verteld dat als de situatie zo aanhoudt hij beter een paar dagen in de week bij zijn vader/broer of vriend kan gaan zitten want dit is geen houdbare situatie. Heel verdrietig want ik heb hem natuurlijk gewoon nodig, maar momenteel geeft het samen zijn meer stress dan steun.
Ik leef meer met de zorg om hem en hoe hij in zijn vel zit dan mijn eigen zwangerschap en mentale gezondheid.
Ook is ander werk zoeken, (wat in veel gevallen betekent in dienst gaan) wat hij tot op heden af heeft gehouden door de hoop op versoepelingen zijn denk ik niet reëel meer. Iets waar hij op tegen is want hij wil niet meer voor een baas werken of zich maar half inzetten omdat hij, zodra het kan, meteen weer voor zichzelf aan de slag wil.
Hebben jullie misschien nog ideeën wat de hele situatie iets draaglijker zou kunnen maken? Alvast dank allemaal!
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger en mijn partner werkt als ZZP-er in de horeca. Oftewel; hij zit al maanden thuis zonder werk, en zonder steun van de overheid omdat ik een baan heb.
Dit zorgt onder normale omstandigheden al voor stress maar ik ben ook nog eens in verwachting. We wonen in een appartement dus de mogelijkheid om wat meer van elkaar vandaan te zitten is niet mogelijk.
Hij heeft last van wekelijkse frustratie uitbarstingen en dit kan zo een paar dagen duren. Hij is een extroverte man die altijd veel prikkels nodig heeft en mensen om zich heen, iets wat natuurlijk al maanden van de baan is.
Nu ga ik over een 4 weken met verlof en had mijn hoop gevestigd op de heropening van terrassen per april waar zeker werk uit voort zou vloeien. Ook dit wordt weer van tafel geveegd en ik zie even geen lichtpuntje meer.
Ik wil mijn verlof doorbrengen in rust en me kunnen focussen op ons toekomstige (eerste) kindje, en alles wat daar nog voor gekocht en geregeld moet worden maar ik loop al maanden op mijn tenen door de sfeer in huis. Mijn begrip en medeleven is inmiddels naar het 0 punt gedaald en we zijn op een punt gekomen waar we ontzettend weinig van elkaar kunnen hebben. Ik werk gedeeltelijk thuis maar ook nog 3 dagen op kantoor wat echt een toevluchtsoord voor me is. Dat heb ik straks niet meer.
De ruzies, ergernissen en frustratie ben ik helemaal zat en wil dit ook niet meer. Dit is niet gezond voor ons kindje, voor hem, mij en onze relatie. Ik merk ook dat ik ontzettend boos ben dat hij er niet voor me kan zijn zoals een partner eigenlijk zou moeten bij een zwangerschap. Natuurlijk snap ik waar het allemaal vandaan komt en spreek ik uit hoe naar de situatie is en hoe erg ik het vind voor hem, maar ik kan er niks aan veranderen en ben geen boksbal waar hij maar tegenaan kan schreeuwen. De reden dat mijn vriend nog niet naar ander werk heeft gekeken is omdat hij wel steeds aanvragen voor opdrachten heeft gekregen maar die steeds uitgesteld werden en uiteindelijk gecanceld door alle maatregelen.
Ik heb hem al verteld dat als de situatie zo aanhoudt hij beter een paar dagen in de week bij zijn vader/broer of vriend kan gaan zitten want dit is geen houdbare situatie. Heel verdrietig want ik heb hem natuurlijk gewoon nodig, maar momenteel geeft het samen zijn meer stress dan steun.
Ik leef meer met de zorg om hem en hoe hij in zijn vel zit dan mijn eigen zwangerschap en mentale gezondheid.
Ook is ander werk zoeken, (wat in veel gevallen betekent in dienst gaan) wat hij tot op heden af heeft gehouden door de hoop op versoepelingen zijn denk ik niet reëel meer. Iets waar hij op tegen is want hij wil niet meer voor een baas werken of zich maar half inzetten omdat hij, zodra het kan, meteen weer voor zichzelf aan de slag wil.
Hebben jullie misschien nog ideeën wat de hele situatie iets draaglijker zou kunnen maken? Alvast dank allemaal!
maandag 22 maart 2021 om 11:58
En dit is ook wel een goede tip.
maandag 22 maart 2021 om 12:02
Hij is gewoon een volwassen man en ja het is rottig dat je het werk wat je graag doet nu niet kan doen. Maar geen excuus. Er zijn, ook buiten Corona ,meer mensen die werk doen wat ze niet echt leuk vinden, dat hoort er een beetje bij, zeker als je vader wordt.Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 11:56In feite kan hij nu alles kwijt raken.
Als jij hem aanraad om bij zijn ouders te gaan zitten.
Hij is alleen in goede tijden welkom?
Als hij echt depressief is, kan hij ook zelf hulp zoeken.
De eerste tijd met de baby gaat meestal niet helpen als er al spanningen zijn, dus zaak om dit zo snel mogelijk op te lossen en anders in ieder geval voorlopig voor jezelf en je kind te kiezen.
maandag 22 maart 2021 om 12:03
Lastige situatie. Voor een deel begrijp ik je vriend. In mijn sector is het niet zo slecht gesteld als in de horeca, maar van de afgelopen 12 maanden heb ik 6 maanden niet kunnen werken. Ik werd ook echt gek, lontje werd korter en zelfs ik kreeg depri klachten. In mijn 50+ jaren dat ik op deze aarde rond huppel ben ik nog nooit depressief geweest, ik was altijd de ras optimist. Maar door het corona gebeuren werd ik toch wel echt somber.
Rationeel wist ik wel wat er met mij gebeurde, maar proberen weer "normaal" te doen is toch echt wat anders. Elke keer hoop je dat je weer mag beginnen. Wanneer ik vooraf had geweten dat ik zo lang thuis had gezeten, dan had ik ander werk (betaald of onbetaald) gezocht. Maar dat doe je niet wanneer je denkt "over 2 weken mag ik weer gewoon aan het werk".
Ik begrijp jou ook dat je rust nodig hebt en een fijne omgeving.
Blijf praten met je partner. Het zijn uitzonderlijke tijden. Van thuis zitten op een appartement zonder contact met mensen is niet gezond voor de meeste mensen. Is er echt geen mogelijkheid voor hem om meer activiteiten buitenshuis te zoeken? Er mag weer meer gesport worden, of vrijwilligerswerk, of helpen in de buurt etc etc. Wat mij hielp was om bijna dagelijks te gaan zwemmen in het buitenwater. Behalve dat ijszwemmen gezond is, sprak ik ook weer andere mensen. In kleine groepjes spreken we af. Even dippen na afloop wat drinken (thermos mee) en weer naar huis.
Hem naar zijn ouders of broer sturen lost misschien jouw probleem van rust in huis op. Maar zijn frustraties niet en je verschuift het probleem.
Rationeel wist ik wel wat er met mij gebeurde, maar proberen weer "normaal" te doen is toch echt wat anders. Elke keer hoop je dat je weer mag beginnen. Wanneer ik vooraf had geweten dat ik zo lang thuis had gezeten, dan had ik ander werk (betaald of onbetaald) gezocht. Maar dat doe je niet wanneer je denkt "over 2 weken mag ik weer gewoon aan het werk".
Ik begrijp jou ook dat je rust nodig hebt en een fijne omgeving.
Blijf praten met je partner. Het zijn uitzonderlijke tijden. Van thuis zitten op een appartement zonder contact met mensen is niet gezond voor de meeste mensen. Is er echt geen mogelijkheid voor hem om meer activiteiten buitenshuis te zoeken? Er mag weer meer gesport worden, of vrijwilligerswerk, of helpen in de buurt etc etc. Wat mij hielp was om bijna dagelijks te gaan zwemmen in het buitenwater. Behalve dat ijszwemmen gezond is, sprak ik ook weer andere mensen. In kleine groepjes spreken we af. Even dippen na afloop wat drinken (thermos mee) en weer naar huis.
Hem naar zijn ouders of broer sturen lost misschien jouw probleem van rust in huis op. Maar zijn frustraties niet en je verschuift het probleem.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 22 maart 2021 om 12:04
Jep, zeker iets waar we het ook over gehad hebben. Helaas ziet hij hier niks in. Weer werken is voor hem de enige oplossing. Kan hem niet dwingen, maar wel laten weten dat ik me nu op mezelf moet focussen en hij niet fulltime thuis kan zijn als de sfeer zo gespannen is.
maandag 22 maart 2021 om 12:06
Besef je wel dat meteen de hele relatie hiermee op het spel zet?catdoesdishes schreef: ↑22-03-2021 12:04Jep, zeker iets waar we het ook over gehad hebben. Helaas ziet hij hier niks in. Weer werken is voor hem de enige oplossing. Kan hem niet dwingen, maar wel laten weten dat ik me nu op mezelf moet focussen en hij niet fulltime thuis kan zijn als de sfeer zo gespannen is.
maandag 22 maart 2021 om 12:06
Volgens mij werkt zij voor het geld en draagt zijn kind, hij zit op de bank... wie pakt er door en wie niet?Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:04Fijn mannen moeten doorpakken en vrouwen mogen hem het huis uit zetten.
maandag 22 maart 2021 om 12:07
Maar dat kan nog maanden duren en dan kan jullie relatie al gebarsten zijncatdoesdishes schreef: ↑22-03-2021 12:04Jep, zeker iets waar we het ook over gehad hebben. Helaas ziet hij hier niks in. Weer werken is voor hem de enige oplossing. Kan hem niet dwingen, maar wel laten weten dat ik me nu op mezelf moet focussen en hij niet fulltime thuis kan zijn als de sfeer zo gespannen is.
Wil hij wel meebewegen?
maandag 22 maart 2021 om 12:08
Hij krijgt geen ondersteuning maar weet je ik zou klaar zijn met de relatie als ik zo kort voor bevalling van een partner uit huis word gezet.
Dan mag ze het gewoon alleen doen.
maandag 22 maart 2021 om 12:08
Het feit dat hij hulp weigert en vast blijft houden aan één niet mogelijke oplossing (horeca open) zet de relatie op het spel.Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:06Besef je wel dat meteen de hele relatie hiermee op het spel zet?
maandag 22 maart 2021 om 12:10
Wellicht beter ja. Zo klink je niet echt als een aanwinst. Eerder als afbreuk. Kind moet nu op 1 staan.Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:08Hij krijgt geen weigert ondersteuning maar weet je ik zou klaar zijn met de relatie als ik zo kort voor bevalling van een partner uit huis word gezet.
Dan mag ze het gewoon alleen doen.
maandag 22 maart 2021 om 12:11
Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:08Hij krijgt geen ondersteuning maar weet je ik zou klaar zijn met de relatie als ik zo kort voor bevalling van een partner uit huis word gezet.
Dan mag ze het gewoon alleen doen.
Niemand heeft het toch over uit huis zetten? Als iemand continu spanning veroorzaakt in huis, dan ik het toch geen gekke gedachte dat hij wat vaker de deur uit gaat?
maandag 22 maart 2021 om 12:12
Ga je lekker?Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:11zo weer een relatie naar de klote door corona crisis oh nee door haar partner.
maandag 22 maart 2021 om 12:12
Same here! Alhoewel het weigeren van hulp wel maakt dat ik doorsla naar het laatste. Stabiliteit voor baby staat nu op 1 en daar moet hij zich, mijns inziens, voor inzetten. Hij hoeft niet voor altijd al zijn dromen los te laten, het gaat om tijdelijk een ander soort baan zoeken en open staan voor hulp.
maandag 22 maart 2021 om 12:12
Als partner ( zie openingspost) zegt ga jij maar lekker een paar dagen in de week naar je ouders/broer dan klinkt dat het zelfde.
maandag 22 maart 2021 om 12:14
Ga je lekker?Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:11zo weer een relatie naar de klote door corona crisis oh nee door haar partner.
maandag 22 maart 2021 om 12:16
Wat een rotsituatie. En bezoekje aan de huisarts lijkt me geen overbodige luxe.
Jullie planning voor een zwangerschap was misschien niet echt ideaal, maar daar heb je nu weinig aan.
Hij hoort zich natuurlijk te gedragen maar ik krijg ook een beetje het gevoel dat je hem graag het huis uit hebt zodat jij in alle rust van je verlof kan genieten. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik zou samen toewerken naar een betere sfeer in huis, dat is ook belangrijk voor als de baby er is. Uiteraard zou het goed zijn als hij een andere baan gaat zoeken, al snap ik dat dat een lastige keuze is als hij de afgelopen tijd verschillende opties voor de horeca kreeg. Maar iets tijdelijks zou niet verkeerd zijn natuurlijk. En sport hij? Ook goed om je frustraties van je af te schudden.
Is het werkelijk nodig dat hij zijn spaargeld opeet door de helft van de vaste lasten te blijven bijdragen? Jullie krijgen een kind samen, de meeste stellen werken dan langzaam naar een gezamelijk financiële huishouding toe.
Jullie planning voor een zwangerschap was misschien niet echt ideaal, maar daar heb je nu weinig aan.
Hij hoort zich natuurlijk te gedragen maar ik krijg ook een beetje het gevoel dat je hem graag het huis uit hebt zodat jij in alle rust van je verlof kan genieten. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik zou samen toewerken naar een betere sfeer in huis, dat is ook belangrijk voor als de baby er is. Uiteraard zou het goed zijn als hij een andere baan gaat zoeken, al snap ik dat dat een lastige keuze is als hij de afgelopen tijd verschillende opties voor de horeca kreeg. Maar iets tijdelijks zou niet verkeerd zijn natuurlijk. En sport hij? Ook goed om je frustraties van je af te schudden.
Is het werkelijk nodig dat hij zijn spaargeld opeet door de helft van de vaste lasten te blijven bijdragen? Jullie krijgen een kind samen, de meeste stellen werken dan langzaam naar een gezamelijk financiële huishouding toe.
maandag 22 maart 2021 om 12:17
Of een afspraak maken bij het maatschappelijk werk. Is gratis en daar kunnen jullie samen in gesprek met iemand die buiten jullie situatie staat.
En vriendlief moet zijn trots opzij zetten en een tijdelijke baan in loondienst zoeken. Ik snap niet dat hij zelf niet op dat idee is gekomen. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Het is ook gewoon een kut situatie nu.
En vriendlief moet zijn trots opzij zetten en een tijdelijke baan in loondienst zoeken. Ik snap niet dat hij zelf niet op dat idee is gekomen. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Het is ook gewoon een kut situatie nu.
maandag 22 maart 2021 om 12:21
Ik neem aan dat die man zelf ook bij de bevalling aanwezig wil zijn en zijn baby wil zien. Dat vertikken uit soort van wraak op je partner, lijkt me wel het meest treurige wat je kan bedenken als vader.Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:08Hij krijgt geen ondersteuning maar weet je ik zou klaar zijn met de relatie als ik zo kort voor bevalling van een partner uit huis word gezet.
Dan mag ze het gewoon alleen doen.
susan wijzigde dit bericht op 22-03-2021 12:21
5.75% gewijzigd
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 22 maart 2021 om 12:21
wat is jouw oplossing?Led-lampje schreef: ↑22-03-2021 12:10En dan 2 maanden voor de bevalling naar zijn ouders sturen.
Dat waren de goede tijden en slechte tijden..
maandag 22 maart 2021 om 12:22
Ik vind dat TO´s partner wel erg hard aangepakt wordt.
Afgezien van dat hij zijn frustraties wat beter onder controle hoort te houden, snap ik best dat hij het moeilijk heeft.
