Zwanger
alle pijlers
Zwanger en frustratie over bekkeninstabiliteit
donderdag 10 oktober 2013 om 08:30
Momenteel 25 weken zwanger van ons 2e kindje. Al vanaf het begin loop ik met allerlei kwalen. Tot week 18 flink gespuugd, daarna begonnen herhaaldelijke blaasontstekingen en vanaf week 20 speelt mijn bekkeninstabiliteit weer op. Het breekt me op, en belemmert me enorm in het genieten.
Ik heb me van de week voor 50% ziekgemeld. Ik voel me ontzettend schuldig hierover. Het frustreert me dat ik niet normaal kan functioneren. Mijn man doet het huishouden bijna volledig, met alle liefde. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik al moeite met de acceptatie van mijn klachten, maar nu kan ik het amper loslaten.
Ik weet dat ik er goed aan gedaan heb om rust te nemen, maar toch voelt het als falen. Ik wil geen zeur zwangere zijn... En ik ben ook zo blij dat ik deze keer spontaan zwanger ben geraakt. Maar genieten lukt gewoon amper.
Zo dat wou ik even kwijt geloof ik!
Ik heb me van de week voor 50% ziekgemeld. Ik voel me ontzettend schuldig hierover. Het frustreert me dat ik niet normaal kan functioneren. Mijn man doet het huishouden bijna volledig, met alle liefde. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik al moeite met de acceptatie van mijn klachten, maar nu kan ik het amper loslaten.
Ik weet dat ik er goed aan gedaan heb om rust te nemen, maar toch voelt het als falen. Ik wil geen zeur zwangere zijn... En ik ben ook zo blij dat ik deze keer spontaan zwanger ben geraakt. Maar genieten lukt gewoon amper.
Zo dat wou ik even kwijt geloof ik!
donderdag 10 oktober 2013 om 10:19
Wat enorm vervelend zeg. Denk dat er in jou geval weinig aan te doen is, en dat je het moet accepteren. Wanneer jij zelf jou klachten meer accepteert en dat je hulp nodig hebt dat het veel makkelijker word voor jou en je partner.
De omgeving zal het heus wel begrijpen zo niet, hun probleem toch?
Geniet er maar van zolang het nog kan ( wanneer het wel lukt)
Voor je het weet is het er al weer!
Succes!
De omgeving zal het heus wel begrijpen zo niet, hun probleem toch?
Geniet er maar van zolang het nog kan ( wanneer het wel lukt)
Voor je het weet is het er al weer!
Succes!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
donderdag 10 oktober 2013 om 10:45
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 10:39:
Ik hoor altijd het stemmetje van opa " pfffff hoe doen die vrouwen in Afrika dat toch"...
Oh dat weet ik, want ik ken er een paar: die vinden het ook ruk.
(en ze 'doen' het doordat het normaal is dat de hechte gemeenschap om zich heen hebben ze helpt )
Ik hoor altijd het stemmetje van opa " pfffff hoe doen die vrouwen in Afrika dat toch"...
Oh dat weet ik, want ik ken er een paar: die vinden het ook ruk.
(en ze 'doen' het doordat het normaal is dat de hechte gemeenschap om zich heen hebben ze helpt )
donderdag 10 oktober 2013 om 11:05
Accepteren dat sommigen gewoon niet fluitend door de zwangerschap heen fietsen. Ik ook niet. Liep bij beiden al vanaf week 12 in het zkh,,meerdere controles en verder werd ik doodziek van alle medicatie, ging zelfs tijdelijk (tweede zwangerschap) met het hele gezin bij mijn ouders inwonen omdat ik niet voor mijn zoon kon zorgen en man gewoon moest werken. Je moet het echt accepteren, want anders worden het nog lange maanden voor je!
donderdag 10 oktober 2013 om 11:15
Ik had geen bekkeninstabiliteit, maar ik vond zwanger zijn ook geen zak aan. Het hoeft ook niet. Als je kinderen maar leuk vind. Die zwangerschap hoort erbij en is geen doel op zich. Dus dat mag je rustig niet leuk vinden.
Die vrouwen in Afrika hebben het wat hulp betreft wel makkelijker dan hier. Daar is het heel normaal om als vrouwen onder elkaar te helpen. De samenleving is daar veel meer open, men heeft elkaar daar nodig en hulp aan elkaar is vanzelfsprekend. Hier in onze individualistische samenleven moet je die hulp echt zelf vragen. En de meeste mensen, zeker familie en vrienden, zijn echt wel bereid om je te helpen. Maar die hulp vragen dat vinden we vaak heel moeilijk. Ik ook hoor, maar ik heb wel bijgeleerd de afgelopen jaren.
Die vrouwen in Afrika hebben het wat hulp betreft wel makkelijker dan hier. Daar is het heel normaal om als vrouwen onder elkaar te helpen. De samenleving is daar veel meer open, men heeft elkaar daar nodig en hulp aan elkaar is vanzelfsprekend. Hier in onze individualistische samenleven moet je die hulp echt zelf vragen. En de meeste mensen, zeker familie en vrienden, zijn echt wel bereid om je te helpen. Maar die hulp vragen dat vinden we vaak heel moeilijk. Ik ook hoor, maar ik heb wel bijgeleerd de afgelopen jaren.
donderdag 10 oktober 2013 om 11:39
quote:okkervil schreef op 10 oktober 2013 @ 11:15:
Ik had geen bekkeninstabiliteit, maar ik vond zwanger zijn ook geen zak aan. Het hoeft ook niet. Als je kinderen maar leuk vind. Die zwangerschap hoort erbij en is geen doel op zich. Dus dat mag je rustig niet leuk vinden.
Die vrouwen in Afrika hebben het wat hulp betreft wel makkelijker dan hier. Daar is het heel normaal om als vrouwen onder elkaar te helpen. De samenleving is daar veel meer open, men heeft elkaar daar nodig en hulp aan elkaar is vanzelfsprekend. Hier in onze individualistische samenleven moet je die hulp echt zelf vragen. En de meeste mensen, zeker familie en vrienden, zijn echt wel bereid om je te helpen. Maar die hulp vragen dat vinden we vaak heel moeilijk. Ik ook hoor, maar ik heb wel bijgeleerd de afgelopen jaren.
Zo is het wel, niet te vergelijken hoor!
En onze cultuur is meehelpen en denken helemaal niet zo normaal jammer genoeg!
Had echt vaak een wtf momentje als er bv sociale plannen gemaakt werden en er dan werd verwacht dat ik met zeer hoogzwangere buik even gezellig ergens een hele dag kon komen opdraven, dagje uit, dagje dierentuin enz.. en als je dan beleefd bedankte ivm 37 weken zwanger dan was je inderdaad een beetje een zeur..
Of vlak na de bevalling werd er gewoon verwacht dat ik met baby van 3 weken gezellig bij oma aan de andere kant van het land op visite kwam.
Ja ze word maar 1x 90.. Ja sorry maar dat gaan we dan niet doen.
Er is veel druk en weinig hulp en inleving meer tegenwoordig bah!
Ik had geen bekkeninstabiliteit, maar ik vond zwanger zijn ook geen zak aan. Het hoeft ook niet. Als je kinderen maar leuk vind. Die zwangerschap hoort erbij en is geen doel op zich. Dus dat mag je rustig niet leuk vinden.
Die vrouwen in Afrika hebben het wat hulp betreft wel makkelijker dan hier. Daar is het heel normaal om als vrouwen onder elkaar te helpen. De samenleving is daar veel meer open, men heeft elkaar daar nodig en hulp aan elkaar is vanzelfsprekend. Hier in onze individualistische samenleven moet je die hulp echt zelf vragen. En de meeste mensen, zeker familie en vrienden, zijn echt wel bereid om je te helpen. Maar die hulp vragen dat vinden we vaak heel moeilijk. Ik ook hoor, maar ik heb wel bijgeleerd de afgelopen jaren.
Zo is het wel, niet te vergelijken hoor!
En onze cultuur is meehelpen en denken helemaal niet zo normaal jammer genoeg!
Had echt vaak een wtf momentje als er bv sociale plannen gemaakt werden en er dan werd verwacht dat ik met zeer hoogzwangere buik even gezellig ergens een hele dag kon komen opdraven, dagje uit, dagje dierentuin enz.. en als je dan beleefd bedankte ivm 37 weken zwanger dan was je inderdaad een beetje een zeur..
Of vlak na de bevalling werd er gewoon verwacht dat ik met baby van 3 weken gezellig bij oma aan de andere kant van het land op visite kwam.
Ja ze word maar 1x 90.. Ja sorry maar dat gaan we dan niet doen.
Er is veel druk en weinig hulp en inleving meer tegenwoordig bah!
donderdag 10 oktober 2013 om 21:02
Eens Annapalona!
Ik vond het ook zo irritant om te horen: vrouwen in Afrika die werken gewoon door en bevallen achter een boom, binden de baby op hun rug en werken dan verder...
Leuk om dan terug te zeggen met een strak gezicht: ja de helft wel... De andere blijft dood achter die boom liggen. Het viel dan altijd stil
Dit vond ik trouwens erg leuk om te lezen toen ik zwanger was: Zwanger, en geen natuurtalent.
Ik vond het ook zo irritant om te horen: vrouwen in Afrika die werken gewoon door en bevallen achter een boom, binden de baby op hun rug en werken dan verder...
Leuk om dan terug te zeggen met een strak gezicht: ja de helft wel... De andere blijft dood achter die boom liggen. Het viel dan altijd stil
Dit vond ik trouwens erg leuk om te lezen toen ik zwanger was: Zwanger, en geen natuurtalent.
donderdag 10 oktober 2013 om 22:48
O en nog een idee: mijn fysio had mijn si-gewricht getaped, en hoewel ik er niks van geloofde kon ik een paar dagen laten opeens weer lopen. En als het tape er maf was begon ik na een dag weer te slepen met 1 been. Niemand kon me vertellen waarom het werkte, maar het werkte. En daardoor kon ik tot 34 weken werken. Ik weet niet waar je woont, mijn fysio zit in 015.
vrijdag 11 oktober 2013 om 10:39
Moeilijk, maar probeer je niks aan te trekken van wat anderen zeggen. Ik ben nu 30 weken zwanger van de derde en vind het voor de derde keer zwaar ruk. Dit is dan ook echt de allerlaatste baby, want als ik nog eens zwanger zou zijn, kun je me opsluiten.
De hormonen gieren door mijn lijf, alles doet pijn, het maagzuur spuit mijn oren uit en ik ben zo labiel als de pest. Ik herken mezelf niet en doe mijn best neutraal te antwoorden als mensen vragen hoe het gaat. Tja, met de baby gaat het goed, maar mijn lijf gaat eraan, lijkt wel.
Zwanger zijn is niet per definitie leuk en als je dan ook nog eens veel pijn hebt, is het helemaal niks. Zorg goed voor jezelf (kan ik makkelijk zeggen, pfff) en doe voorzichtig. En laat de mensen maar praten. Blijkbaar raak je ergens tussen zwanger zijn en al jaren een kind hebben het besef kwijt dat zwanger zijn niet altijd leuk is. Of ze hebben mazzel gehad of ze herinneren het zich niet meer. Zoek iemand op bij wie je wel even lekker mag mopperen en verwen jezelf af en toe met iets leuks. Sterkte!
De hormonen gieren door mijn lijf, alles doet pijn, het maagzuur spuit mijn oren uit en ik ben zo labiel als de pest. Ik herken mezelf niet en doe mijn best neutraal te antwoorden als mensen vragen hoe het gaat. Tja, met de baby gaat het goed, maar mijn lijf gaat eraan, lijkt wel.
Zwanger zijn is niet per definitie leuk en als je dan ook nog eens veel pijn hebt, is het helemaal niks. Zorg goed voor jezelf (kan ik makkelijk zeggen, pfff) en doe voorzichtig. En laat de mensen maar praten. Blijkbaar raak je ergens tussen zwanger zijn en al jaren een kind hebben het besef kwijt dat zwanger zijn niet altijd leuk is. Of ze hebben mazzel gehad of ze herinneren het zich niet meer. Zoek iemand op bij wie je wel even lekker mag mopperen en verwen jezelf af en toe met iets leuks. Sterkte!
