Zwanger
alle pijlers
Zwanger en frustratie over bekkeninstabiliteit
donderdag 10 oktober 2013 om 08:30
Momenteel 25 weken zwanger van ons 2e kindje. Al vanaf het begin loop ik met allerlei kwalen. Tot week 18 flink gespuugd, daarna begonnen herhaaldelijke blaasontstekingen en vanaf week 20 speelt mijn bekkeninstabiliteit weer op. Het breekt me op, en belemmert me enorm in het genieten.
Ik heb me van de week voor 50% ziekgemeld. Ik voel me ontzettend schuldig hierover. Het frustreert me dat ik niet normaal kan functioneren. Mijn man doet het huishouden bijna volledig, met alle liefde. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik al moeite met de acceptatie van mijn klachten, maar nu kan ik het amper loslaten.
Ik weet dat ik er goed aan gedaan heb om rust te nemen, maar toch voelt het als falen. Ik wil geen zeur zwangere zijn... En ik ben ook zo blij dat ik deze keer spontaan zwanger ben geraakt. Maar genieten lukt gewoon amper.
Zo dat wou ik even kwijt geloof ik!
Ik heb me van de week voor 50% ziekgemeld. Ik voel me ontzettend schuldig hierover. Het frustreert me dat ik niet normaal kan functioneren. Mijn man doet het huishouden bijna volledig, met alle liefde. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik al moeite met de acceptatie van mijn klachten, maar nu kan ik het amper loslaten.
Ik weet dat ik er goed aan gedaan heb om rust te nemen, maar toch voelt het als falen. Ik wil geen zeur zwangere zijn... En ik ben ook zo blij dat ik deze keer spontaan zwanger ben geraakt. Maar genieten lukt gewoon amper.
Zo dat wou ik even kwijt geloof ik!
donderdag 10 oktober 2013 om 08:39
Laat het idee los dat je per se moet genieten van zwanger zijn!
Ik vond zwanger zijn gewoonweg kut, vanaf week 16 bekkeninstabiliteit, vanaf week 30 thuis en kreeg er ischias bij. Kon niks meer, heb me kapot verveeld en als er iemand geniet ervan zei wilde ik gaan meppen. Ik ben het toen echt gaan zien als een noodzakelijk kwaad om een kind te krijgen, het moet nu eenmaal gebeuren. Gefrustreerd zijn omdat het geen roze wolkenzwangerschap is, helpt echt niet.
Ik vond zwanger zijn gewoonweg kut, vanaf week 16 bekkeninstabiliteit, vanaf week 30 thuis en kreeg er ischias bij. Kon niks meer, heb me kapot verveeld en als er iemand geniet ervan zei wilde ik gaan meppen. Ik ben het toen echt gaan zien als een noodzakelijk kwaad om een kind te krijgen, het moet nu eenmaal gebeuren. Gefrustreerd zijn omdat het geen roze wolkenzwangerschap is, helpt echt niet.
donderdag 10 oktober 2013 om 08:44
Ik ben nu zwanger van de tweede, 21 weken, en heb al een aantal weken ook last van m'n bekken. Ik heb zo eerste afspraak bij de fysiotherapeut, ben benieuwd. Ik werk in de zorg en het is echt zwaar op het moment, gelukkig werk ik maar 24 uur per week dus kan tussendoor genoeg bijkomen.
Op het moment zijn op het werk veel zieken en zwangeren dus denk ook dat het moeilijk wordt voor mij als het straks misschien echt niet meer gaat.
Op het moment zijn op het werk veel zieken en zwangeren dus denk ook dat het moeilijk wordt voor mij als het straks misschien echt niet meer gaat.
donderdag 10 oktober 2013 om 08:45
Ga naar een fysiotherapeut die daarin gespecialiseerd is en doe thuis ook regelmatig de oefeningen. Weg gaat het niet, maar het maakt de pijn wat dragelijker. Maar was het niet mogelijk om eerst die spieren te versterken voordat je voor een 2e ging? Dat is wat ik nu doe, zorgen dat ik fit ben en het bekkengedeelte versterken, mijn fysio zei namelijk dat het sterk verzwakt was en het goed is om eerst daaraan te werken.
donderdag 10 oktober 2013 om 08:46
Joh zwangerschap is een weg naar een baby, meer niet!
Je hebt mazzel als je een makkelijke zwangerschap hebt en de moedermaffia types moet je ook gewoon weren.
Je mag namelijk best eens zeuren als het zwaar is!
Elke zwangerschap is net even zwaarder dan de vorige, je bent ouder, je hebt al een kind of meerdere waar ook nog voor gezorgd moet worden.
En vaak is bekkeninstabiliteit bij de 2e en 3e veel erger en ook eerder in de zwangerschap dan bij een 1e als je daar toen last van had inderdaad.
Bij mij wel in ieder geval, en heb nu bijna een jaar na de zwangerschap nog last ervan bij veel lopen.
Dus zie het als uitzitten en een weg naar een gezonde baby en of je dan een zeur zwangere bent omdat je pijn hebt of heel ziek er van word, lekker boeien joh!
Je hebt mazzel als je een makkelijke zwangerschap hebt en de moedermaffia types moet je ook gewoon weren.
Je mag namelijk best eens zeuren als het zwaar is!
Elke zwangerschap is net even zwaarder dan de vorige, je bent ouder, je hebt al een kind of meerdere waar ook nog voor gezorgd moet worden.
En vaak is bekkeninstabiliteit bij de 2e en 3e veel erger en ook eerder in de zwangerschap dan bij een 1e als je daar toen last van had inderdaad.
Bij mij wel in ieder geval, en heb nu bijna een jaar na de zwangerschap nog last ervan bij veel lopen.
Dus zie het als uitzitten en een weg naar een gezonde baby en of je dan een zeur zwangere bent omdat je pijn hebt of heel ziek er van word, lekker boeien joh!
donderdag 10 oktober 2013 om 08:49
quote:Bammetjebam schreef op 10 oktober 2013 @ 08:45:
Ga naar een fysiotherapeut die daarin gespecialiseerd is en doe thuis ook regelmatig de oefeningen. Weg gaat het niet, maar het maakt de pijn wat dragelijker. Maar was het niet mogelijk om eerst die spieren te versterken voordat je voor een 2e ging? Dat is wat ik nu doe, zorgen dat ik fit ben en het bekkengedeelte versterken, mijn fysio zei namelijk dat het sterk verzwakt was en het goed is om eerst daaraan te werken.
Fysio kan je inderdaad bepaalde oefeningen meegeven.
Maar dat van die spieren versterken snap ik niet? Niemand heeft bij mij gezegt dat ik mijn spieren moest versterken na 1e zwangerschap hoor, welke spieren zijn dat dan precies?
Het komt toch door verweking, hoe ga je zorgen dat bij een volgende keer de verweking kan minder word? Dat ligt aan je hormonen toch?
Ga naar een fysiotherapeut die daarin gespecialiseerd is en doe thuis ook regelmatig de oefeningen. Weg gaat het niet, maar het maakt de pijn wat dragelijker. Maar was het niet mogelijk om eerst die spieren te versterken voordat je voor een 2e ging? Dat is wat ik nu doe, zorgen dat ik fit ben en het bekkengedeelte versterken, mijn fysio zei namelijk dat het sterk verzwakt was en het goed is om eerst daaraan te werken.
Fysio kan je inderdaad bepaalde oefeningen meegeven.
Maar dat van die spieren versterken snap ik niet? Niemand heeft bij mij gezegt dat ik mijn spieren moest versterken na 1e zwangerschap hoor, welke spieren zijn dat dan precies?
Het komt toch door verweking, hoe ga je zorgen dat bij een volgende keer de verweking kan minder word? Dat ligt aan je hormonen toch?
donderdag 10 oktober 2013 om 08:50
donderdag 10 oktober 2013 om 08:52
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 08:50:
Ik loop uiteraard alweer bij mijn fysio en doe braaf oefeningen, maar de pijn is gewoon heftig. Zeker omdat ik veel meer moet tillen overdag als man er niet is, en sowieso minder rust kan pakken.
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!
Dat is je eigen invulling, je maakt je druk om wat anderen van je vinden, nou lekker boeien!
Neem meer rust dan bij de 1e en zorg goed voor je zelf!
Ik loop uiteraard alweer bij mijn fysio en doe braaf oefeningen, maar de pijn is gewoon heftig. Zeker omdat ik veel meer moet tillen overdag als man er niet is, en sowieso minder rust kan pakken.
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!
Dat is je eigen invulling, je maakt je druk om wat anderen van je vinden, nou lekker boeien!
Neem meer rust dan bij de 1e en zorg goed voor je zelf!
donderdag 10 oktober 2013 om 08:53
En ik ben spontaan zwanger geraakt 
bij de eerste gebeurde niks
na 2 jaar zonder anticonceptie... Bleek pcos te hebben. Daarom na bevalling niet gestart met anticonceptie. Alleen toen dochter 20 maanden was kregen we opeens een kadootje in de vorm van een zwangerschapstest die positief was.
Daarnaast verdwenen mijn klachten vrijwel direct na de bevalling, bij mij is het puur hormonaal, en dat kan je niet voorkomen.
bij de eerste gebeurde niks na 2 jaar zonder anticonceptie... Bleek pcos te hebben. Daarom na bevalling niet gestart met anticonceptie. Alleen toen dochter 20 maanden was kregen we opeens een kadootje in de vorm van een zwangerschapstest die positief was.
Daarnaast verdwenen mijn klachten vrijwel direct na de bevalling, bij mij is het puur hormonaal, en dat kan je niet voorkomen.
donderdag 10 oktober 2013 om 08:58
donderdag 10 oktober 2013 om 08:59
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 08:50:
Ik loop uiteraard alweer bij mijn fysio en doe braaf oefeningen, maar de pijn is gewoon heftig. Zeker omdat ik veel meer moet tillen overdag als man er niet is, en sowieso minder rust kan pakken.
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!Stap af van dat idee: zwanger zijn is echt niet altijd leuk! Ook ik heb bekkeninstabiliteit gehad, fysio, blabla. Het was absoluut niet de mooiste en leukste tijd van m'n leven. Edit, lees net dat je bekkeninstabiliteit na je vorige zwangerschap ook verdwenen was Maar TO, wanhoop niet: 2 dagen na mijn bevalling was ik boodschappen aan het doen in de stad en werd op mijn schouder getikt: het was mijn fysiotherapeut die achter me liep en zei dat hij van achteren kon zien dat ik was bevallen: ik kon weer normaal lopen! Zodra ik was bevallen heb ik geen enkele klacht van bekkeninstabiliteit gehad.
Doe rustig aan, voel je niet schuldig, dat brengt je niets, alleen frustratie. Vraag en accepteer hulp, heb je vrienden of familie die je af en toe kunnen bijstaan bij huishouden etc?
Ik loop uiteraard alweer bij mijn fysio en doe braaf oefeningen, maar de pijn is gewoon heftig. Zeker omdat ik veel meer moet tillen overdag als man er niet is, en sowieso minder rust kan pakken.
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!Stap af van dat idee: zwanger zijn is echt niet altijd leuk! Ook ik heb bekkeninstabiliteit gehad, fysio, blabla. Het was absoluut niet de mooiste en leukste tijd van m'n leven. Edit, lees net dat je bekkeninstabiliteit na je vorige zwangerschap ook verdwenen was Maar TO, wanhoop niet: 2 dagen na mijn bevalling was ik boodschappen aan het doen in de stad en werd op mijn schouder getikt: het was mijn fysiotherapeut die achter me liep en zei dat hij van achteren kon zien dat ik was bevallen: ik kon weer normaal lopen! Zodra ik was bevallen heb ik geen enkele klacht van bekkeninstabiliteit gehad.
Doe rustig aan, voel je niet schuldig, dat brengt je niets, alleen frustratie. Vraag en accepteer hulp, heb je vrienden of familie die je af en toe kunnen bijstaan bij huishouden etc?
donderdag 10 oktober 2013 om 09:05
Suikervrij ik ben nu 27 weken zwanger en mag bijna niets meer. Wij hebben er 3 jaar overgedaan om zwanger te worden en echt gemakkelijk is het tot nu niet. De eerst 20 weken was ik 24 uur per dag misselijk en kon bijna niets eten. Kon weinig doen want alles stinkte. Daarnaast was ik erg moe wat waarschijnlijk kwam door het slechte eten.
Iedereen zei na 16 weken wordt het leuk, want dan heb je nergens meer last van. Bij mij dus niet. Bij 20 weken voelde ik me eindelijk beter en kon weer wat dingen doen. Ik begon langzaam dingen in te plannen om te doen even was het leuk. Tot vorige week toen ben ik opgenomen met vroegtijdige weeen. Gelukkig zijn ze gestopt, maar ik ga nu niets meer behalve een rondje buiten lopen per dag.
Wij leven nu met de gedachte elke dag dat meneer blijft zitten is er een en wij gaan nu voor minimaal 32 weken. Dat betekent dat ik nog minimaal 5 weken voor het grotendeels van de dag op een bed mag doorbrengen. Echt op dit moment is er weinig leuks aan zwanger zijn. Ik durf dat best te zeggen ondanks dat ik er 3 jaar lang naar heb uitgekeken. Je kind is het belangrijkste nu en daar doe je het voor(wordt nu ook elke keer vertelt als ik het zat ben).
Succes
Iedereen zei na 16 weken wordt het leuk, want dan heb je nergens meer last van. Bij mij dus niet. Bij 20 weken voelde ik me eindelijk beter en kon weer wat dingen doen. Ik begon langzaam dingen in te plannen om te doen even was het leuk. Tot vorige week toen ben ik opgenomen met vroegtijdige weeen. Gelukkig zijn ze gestopt, maar ik ga nu niets meer behalve een rondje buiten lopen per dag.
Wij leven nu met de gedachte elke dag dat meneer blijft zitten is er een en wij gaan nu voor minimaal 32 weken. Dat betekent dat ik nog minimaal 5 weken voor het grotendeels van de dag op een bed mag doorbrengen. Echt op dit moment is er weinig leuks aan zwanger zijn. Ik durf dat best te zeggen ondanks dat ik er 3 jaar lang naar heb uitgekeken. Je kind is het belangrijkste nu en daar doe je het voor(wordt nu ook elke keer vertelt als ik het zat ben).
Succes
donderdag 10 oktober 2013 om 09:05
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 08:50:
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!
Joh, natuurlijk mag dat! Ik ben nu bijna 28 week, vrijwel geen klachten gehad en ik vind zwanger zijn ook gewoon ruk hoor! Vergeleken met jou heb ik het zo te lezen makkelijk (af en toe en paar dagen het gevoel dat ik met m'n kruis op een balk ben gevallen en af en toe maagzuur, that's it), maar ik zeg ook gewoon tegen collega's, vrienden, kennissen etc die onnozele dingen zeggen als "wat heerlijk hè?" of "genieten" dat ik niet snap waar ze het over hebben, en dat het gewoon stom is. Mijn vriend weet ook dat ik het niet voor m'n eigen lol doe maar het als een ellendige corvee taak zie.
ZEKER als je er gewoon pijn van hebt zoals jij, maar ook als je het gewoon kut vind om je lichaam te delen, geschopt te worden en vanalles niet te mogen zoals ik mag je dat gewoon zeggen vind ik.
Er is toch ook niemand die zegt: "Nierstenen? Wat héérlijk hè?!" omdat het hebben van nieren toevallig wel leuk is.
Het voelt gewoon alsof ik niet mag zeggen dat ik het zwangeren helemaal niet leuk vind!
Joh, natuurlijk mag dat! Ik ben nu bijna 28 week, vrijwel geen klachten gehad en ik vind zwanger zijn ook gewoon ruk hoor! Vergeleken met jou heb ik het zo te lezen makkelijk (af en toe en paar dagen het gevoel dat ik met m'n kruis op een balk ben gevallen en af en toe maagzuur, that's it), maar ik zeg ook gewoon tegen collega's, vrienden, kennissen etc die onnozele dingen zeggen als "wat heerlijk hè?" of "genieten" dat ik niet snap waar ze het over hebben, en dat het gewoon stom is. Mijn vriend weet ook dat ik het niet voor m'n eigen lol doe maar het als een ellendige corvee taak zie.
ZEKER als je er gewoon pijn van hebt zoals jij, maar ook als je het gewoon kut vind om je lichaam te delen, geschopt te worden en vanalles niet te mogen zoals ik mag je dat gewoon zeggen vind ik.
Er is toch ook niemand die zegt: "Nierstenen? Wat héérlijk hè?!" omdat het hebben van nieren toevallig wel leuk is.
donderdag 10 oktober 2013 om 09:18
Haha ik kan er nu zelfs even om lachen, na jouw post elein!
Fijn dat er nog mede "klaagsters" zijn. Gedeelde smart he?
Leoni, wat heftig dat je vroege weeen had, dat lijkt me zo spannend. Ik duim dat hij nog blijft zitten.
Ik trek me gewoon veel van anderen aan. Helaas behalve partner weinig steun uit omgeving omdat ze ver weg wonen, en vrienden enzo wil ik toch ook weer niet vragen voor boodschap taken ofzo.
Wat me opvalt is dat veel meiden echt het advies van vk of fysio krijgen om rustig aan te doen en stoppen met werken. Dat zeggen ze tegen mij ook wel, maar niet dat ik minder moet werken ofzo. Die keuze heb ik zelf gemaakt. Maar ja misschien komt dat omdat ik tegen anderen altijd schone schijn ophoudt
Fijn dat er nog mede "klaagsters" zijn. Gedeelde smart he?
Leoni, wat heftig dat je vroege weeen had, dat lijkt me zo spannend. Ik duim dat hij nog blijft zitten.
Ik trek me gewoon veel van anderen aan. Helaas behalve partner weinig steun uit omgeving omdat ze ver weg wonen, en vrienden enzo wil ik toch ook weer niet vragen voor boodschap taken ofzo.
Wat me opvalt is dat veel meiden echt het advies van vk of fysio krijgen om rustig aan te doen en stoppen met werken. Dat zeggen ze tegen mij ook wel, maar niet dat ik minder moet werken ofzo. Die keuze heb ik zelf gemaakt. Maar ja misschien komt dat omdat ik tegen anderen altijd schone schijn ophoudt
donderdag 10 oktober 2013 om 09:38
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 09:18:
Haha ik kan er nu zelfs even om lachen, na jouw post elein!
Ik trek me gewoon veel van anderen aan. Helaas behalve partner weinig steun uit omgeving omdat ze ver weg wonen, en vrienden enzo wil ik toch ook weer niet vragen voor boodschap taken ofzo.Maar waar heb je anders vrienden voor? Zo lastig is het voor hen toch niet als ze toch al in de winkel moeten zijn? De meeste mensen worden er blij van als ze anderen kunnen helpen.
Haha ik kan er nu zelfs even om lachen, na jouw post elein!
Ik trek me gewoon veel van anderen aan. Helaas behalve partner weinig steun uit omgeving omdat ze ver weg wonen, en vrienden enzo wil ik toch ook weer niet vragen voor boodschap taken ofzo.Maar waar heb je anders vrienden voor? Zo lastig is het voor hen toch niet als ze toch al in de winkel moeten zijn? De meeste mensen worden er blij van als ze anderen kunnen helpen.
donderdag 10 oktober 2013 om 09:51
quote:suikervrij schreef op 10 oktober 2013 @ 09:46:
Mijn vrienden willen het ook wel doen, maar ik vind het moeilijk om om hulp te vragen...
Maar de meeste mensen vinden het juist geweldig als ze iets mogen doen voor een ander.
En ik moet voor mezelf toch boodschappen doen, kan ik die voor een buurvrouw best meteen meenemen. Sommige dingen zijn makkelijk te combineren. En als je het erg lastig vindt, dan kun je ook eens rondvragen of iemand misschien een hulp heeft die jou een paar maanden wil helpen. Dat kost je dan een paar euro, maar goed, dat lijkt me dan weer niet zo´n probleem.
Mijn vrienden willen het ook wel doen, maar ik vind het moeilijk om om hulp te vragen...
Maar de meeste mensen vinden het juist geweldig als ze iets mogen doen voor een ander.
En ik moet voor mezelf toch boodschappen doen, kan ik die voor een buurvrouw best meteen meenemen. Sommige dingen zijn makkelijk te combineren. En als je het erg lastig vindt, dan kun je ook eens rondvragen of iemand misschien een hulp heeft die jou een paar maanden wil helpen. Dat kost je dan een paar euro, maar goed, dat lijkt me dan weer niet zo´n probleem.
donderdag 10 oktober 2013 om 09:57
Juist je spieren sterker maken helpt, omdat je banden de draagfunctie minder kunnen uitvoeren.
Banden en spieren zijn twee verschillende zaken. Spieren zijn soepel en en kunnen uitrekken en inkrimpen. Je banden zijn stug en minder soepel. Door de verweking door zwangerschapshormonen worden de banden slapper en niet stevig zodat ze de boel op hun plek houden. Maar versterk je je spiercorset dan houden je spieren de boel bij elkaar en komt er en minder stress op je banden en minder stress op je spieren die niet in conditie zijn.
Wat jij zegt was ook mijn fout na mijn eerste zwangerschap, was meteen weer in vorm, strakke buik etc (was 18 toen) dus spieren trainen, waarom? Totdat ik wel last kreeg zo'n week of 8 na de bevalling. En tijdens mijn tweede zwangerschap kon ik zelfs niet meer lopen. Nu, 14 jaar later nog steeds bekkeninstabiliteit maar ik ben hypermobiel dus sowieso aanleg.
Tijdens de zwangerschap zijn er een heleboel spiergroepen die je mag trainen, maar ook een aantal niet, zoals je rechte buikspieren. Er is heel veel aan te doen, dus ga naar een fysio.
Verder: het is heel vervelend, maar je tegen verzetten levert je alleen maar stress op. Laat het los! Wissel ontspanning en activiteit af, zitten met je benen wijd, 2x per dag op de bank gaan liggen en dan een kwartier met je benen op een hoge stapel kussens gaan liggen zodat je benen in een hoek van 90 graden zitten,
Banden en spieren zijn twee verschillende zaken. Spieren zijn soepel en en kunnen uitrekken en inkrimpen. Je banden zijn stug en minder soepel. Door de verweking door zwangerschapshormonen worden de banden slapper en niet stevig zodat ze de boel op hun plek houden. Maar versterk je je spiercorset dan houden je spieren de boel bij elkaar en komt er en minder stress op je banden en minder stress op je spieren die niet in conditie zijn.
Wat jij zegt was ook mijn fout na mijn eerste zwangerschap, was meteen weer in vorm, strakke buik etc (was 18 toen) dus spieren trainen, waarom? Totdat ik wel last kreeg zo'n week of 8 na de bevalling. En tijdens mijn tweede zwangerschap kon ik zelfs niet meer lopen. Nu, 14 jaar later nog steeds bekkeninstabiliteit maar ik ben hypermobiel dus sowieso aanleg.
Tijdens de zwangerschap zijn er een heleboel spiergroepen die je mag trainen, maar ook een aantal niet, zoals je rechte buikspieren. Er is heel veel aan te doen, dus ga naar een fysio.
Verder: het is heel vervelend, maar je tegen verzetten levert je alleen maar stress op. Laat het los! Wissel ontspanning en activiteit af, zitten met je benen wijd, 2x per dag op de bank gaan liggen en dan een kwartier met je benen op een hoge stapel kussens gaan liggen zodat je benen in een hoek van 90 graden zitten,
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 10 oktober 2013 om 10:00
Ik heb al een schoonmaak hulp eens in de 2 weken, gelukkig.
En boodschappen ga ik online via Albert bestellen. Mensen willen vooral graag op mijn dochter passen, maar dat wil ik zelf doen zolang dat nog enigszins gaat.
Het is echt mijn eigen gevoel over deze zwangerschap waarin ik dingen moet gaan loslaten denk ik... Je kunt jezelf zo kwellen met gedachten!
En boodschappen ga ik online via Albert bestellen. Mensen willen vooral graag op mijn dochter passen, maar dat wil ik zelf doen zolang dat nog enigszins gaat.
Het is echt mijn eigen gevoel over deze zwangerschap waarin ik dingen moet gaan loslaten denk ik... Je kunt jezelf zo kwellen met gedachten!
donderdag 10 oktober 2013 om 10:01
Herkenbaar, hier ook een butt-zwangerschap 
Eerst 2 weken zo'n zere tieten dat ademhalen zeer deed, toen kwam de misselijkheid waardoor ik hele avonden met m'n ogen dicht op bed lag te zuchten om maar niet te spugen, toen werd m'n bloeddruk mega laag, langer dan 30 seconden kon ik niet stil staan want dan lag ik gestrekt, en toen kreeg ik diabetes en BI. Vervolgens met 30 weken raakten bijn buikspieren overbelast, waardoor de in de kramp schoten om niks, nou en dan kan je helemaal niks meer, alleen voorovergebogen tegen een boom/bankje/winkelwagentje staan een puffen (het leverde vast fantastische beelden op)
Zwanger zijn is ruk, en al helemaal als je vriendinnen hebt die 2 dagen voor hun bevalling nog naar de bodypump-les zijn geweest, gloeiendegloeiende. Dan voel je je zo'n kukel maar goed, ik maak dan wel een onwijs leuk kind, en dat helpt een hoop.
Mijn tip aan jou is wel: ga naar de fysio terug als je bevallen bent, dat heb ik niet gedaan en heb nu nog flinke klachten. Klachten tijdens de zwangerschap kan ik nog accepteren, maar daarna is het vervelender vind ik, dan heb je je kindje en kan je niks
Eerst 2 weken zo'n zere tieten dat ademhalen zeer deed, toen kwam de misselijkheid waardoor ik hele avonden met m'n ogen dicht op bed lag te zuchten om maar niet te spugen, toen werd m'n bloeddruk mega laag, langer dan 30 seconden kon ik niet stil staan want dan lag ik gestrekt, en toen kreeg ik diabetes en BI. Vervolgens met 30 weken raakten bijn buikspieren overbelast, waardoor de in de kramp schoten om niks, nou en dan kan je helemaal niks meer, alleen voorovergebogen tegen een boom/bankje/winkelwagentje staan een puffen (het leverde vast fantastische beelden op)
Zwanger zijn is ruk, en al helemaal als je vriendinnen hebt die 2 dagen voor hun bevalling nog naar de bodypump-les zijn geweest, gloeiendegloeiende. Dan voel je je zo'n kukel
maar goed, ik maak dan wel een onwijs leuk kind, en dat helpt een hoop. Mijn tip aan jou is wel: ga naar de fysio terug als je bevallen bent, dat heb ik niet gedaan en heb nu nog flinke klachten. Klachten tijdens de zwangerschap kan ik nog accepteren, maar daarna is het vervelender vind ik, dan heb je je kindje en kan je niks
donderdag 10 oktober 2013 om 10:03
Suzy zoals ik al schreef bezoek ik nu voor de 2e keer een fysio, zwem en wandel ik regelmatig en doe ik oefeningen. Maar de pijn blijft. Uiteindelijk draait hem om de balans tussen in en ontspanning en die inspanning moet spier en conditie versterkend zijn. Ik ben trouwens ook hypermobiel, waardoor er nog meer sprake is van weke pezen en gewrichten.
donderdag 10 oktober 2013 om 10:04
Ok, bestellen via AH online is een oplossing. Maar toch snap ik niet waarom je je vrienden niet vraagt. Mag ik ff zeggen dat je een muts bent? (Been there, done that, dus mag ik het zeggen...)
Ja, probeer het los te laten en accepteer, ertegen vechten is zo nutteloos. Wees een beetje lief voor jezelf!
Ja, probeer het los te laten en accepteer, ertegen vechten is zo nutteloos. Wees een beetje lief voor jezelf!
donderdag 10 oktober 2013 om 10:11
Oh, herkenbaar!
Ik kon (tot een paar weken geleden) echt niet accepteren dat ik door mijn zwangerschap zo weinig kon. Dat mijn lijf me zo in de weg zat en mijn hormonen ook.
Nu ben ik 34 weken zwanger, buik wordt maar groter en onhandiger, maar in mijn hoofd is er veel meer rust en veel minder frustratie. Ik heb het idee dat dat een hormonale kwestie is: ik hoef niet zo nodig iets te doen, dus heb meer rust.
Nu heb ik gelukkig geen bekkeninstabiliteit.
Nog even volhouden!! En scheldt af en toe maar even flink!
Ik kon (tot een paar weken geleden) echt niet accepteren dat ik door mijn zwangerschap zo weinig kon. Dat mijn lijf me zo in de weg zat en mijn hormonen ook.
Nu ben ik 34 weken zwanger, buik wordt maar groter en onhandiger, maar in mijn hoofd is er veel meer rust en veel minder frustratie. Ik heb het idee dat dat een hormonale kwestie is: ik hoef niet zo nodig iets te doen, dus heb meer rust.
Nu heb ik gelukkig geen bekkeninstabiliteit.
Nog even volhouden!! En scheldt af en toe maar even flink!
