
Zwanger en radeloos want single en al 38
dinsdag 20 september 2011 om 10:57
Grover, ik kan je emoties niet delen, want zelf 29 en blij zwanger, maar wel een omdat ik het klote voor je vind en me heel goed kan voorstellen dat het echt geen makkelijke keuze is. Maar een loser ben je niet, en je hebt gewoon goede voorzorgsmaatregelen genomen. Als je zeker weet dat je een abortus wil wens ik je daar heel veel sterkte mee.
Heb je familie en/of vrienden om je heen met wie je je emoties kunt delen?
Heb je familie en/of vrienden om je heen met wie je je emoties kunt delen?
dinsdag 20 september 2011 om 11:02
dinsdag 20 september 2011 om 11:03
Wat een vervelende situatie! En net zoals mijn voorgangsters vind ik je geen loser, het is gewoon dikke pech. Niemand kan een keuze voor je maken, dat moet je echt zelf doen. Maar ik kan me voorstellen dat het heel zwaar is. Hebben ze bij de kliniek iemand om mee te praten, ook eventueel voor nazorg?
Life is like a pipe and I\'m a tiny penny rolling up the walls inside

dinsdag 20 september 2011 om 11:03
meid, dan neem je toch de juiste beslissing als je voor abortus gaat?
Ja, er zijn veel vrouwen die ongewenst kinderloos blijven, maar jouw abortus heeft daar niks mee te maken. Het is niet zo dat er maar 100 kinderen per maand verwekt kunnen worden en dat jij daarvan eentje genomen hebt, hè.
Mij is het trouwens ook eens overkomen.....ik heb al twee kinderen en we wilden geen derde. Toen ben ik door de anticonceptie heen toch zwanger geworden.
De afspraak met de abortuskliniek was al gemaakt toen het een spontane miskraam werd.
Veel sterkte verder, want ook al sta je er achter, het wil nog niet zeggen dat het een peuleschil is, een abortus.
Ja, er zijn veel vrouwen die ongewenst kinderloos blijven, maar jouw abortus heeft daar niks mee te maken. Het is niet zo dat er maar 100 kinderen per maand verwekt kunnen worden en dat jij daarvan eentje genomen hebt, hè.
Mij is het trouwens ook eens overkomen.....ik heb al twee kinderen en we wilden geen derde. Toen ben ik door de anticonceptie heen toch zwanger geworden.
De afspraak met de abortuskliniek was al gemaakt toen het een spontane miskraam werd.
Veel sterkte verder, want ook al sta je er achter, het wil nog niet zeggen dat het een peuleschil is, een abortus.
dinsdag 20 september 2011 om 11:07
Kan me voorstellen dat je in shock was toen je erachter kwam. Als dit je gevoel is, volg het dan. Ik zou ook nooit het risico nemen om te denken: "Misschien ga ik er wel van houden als het er eenmaal is". Jij wilt geen kind en een abortuskliniek bestaat niet voor niets. Duidelijk toch !
Ik ben van jouw leeftijd, heb wel een man een een puberkind. Stel dat ik nu onverhoopt (ondanks sterilisatie) toch zwanger zou worden, zou ik het ook meteen weg laten halen. Moet er niet aan denken op deze leeftijd nog een kind erbij.
Wens je er heel veel succes mee, uiteindelijk is het toch ook niets niks wat je moet ondergaan. Hoe lang ben je al zwanger trouwens ?
Ik ben van jouw leeftijd, heb wel een man een een puberkind. Stel dat ik nu onverhoopt (ondanks sterilisatie) toch zwanger zou worden, zou ik het ook meteen weg laten halen. Moet er niet aan denken op deze leeftijd nog een kind erbij.
Wens je er heel veel succes mee, uiteindelijk is het toch ook niets niks wat je moet ondergaan. Hoe lang ben je al zwanger trouwens ?
dinsdag 20 september 2011 om 11:08
Ik vind je ook zeker geen loser en ik vind het heel erg vervelend voor je.
Toch heb ik de bemoeizuchtige neiging om je te willen vertellen dat condooms maar 98% veilig zijn. Als je echt niet zwanger wilt worden zou ik er dus altijd de pil bij slikken of een spiraaltje nemen of je laten sterriliseren.
Veel sterkte!
Toch heb ik de bemoeizuchtige neiging om je te willen vertellen dat condooms maar 98% veilig zijn. Als je echt niet zwanger wilt worden zou ik er dus altijd de pil bij slikken of een spiraaltje nemen of je laten sterriliseren.
Veel sterkte!
Het is zoals het is
dinsdag 20 september 2011 om 11:08

dinsdag 20 september 2011 om 11:08

dinsdag 20 september 2011 om 11:13
quote:Starshine schreef op 20 september 2011 @ 11:10:
overigens weet ik dat je als je de behandeling ondergaat, je meteen een Mirena kunt laten zetten. Misschien een goede tip?
Zeker overwogen. Ik lees wel nare bijwerkingen van dat ding. Overigens heb ik een paar jaar zo'n multiload-spiraaltje gehad, dat kwam er na 3 jaar spontaan uit zetten (???!!!) en de nieuwe die erin is gezet bleef ook niet goed zitten. Maar zo'n Mirena is misschien beter.
Ik hoef sowieso voorlopig geen piemels meer in mijn nabijheid trouwens. Wat een toestand...
overigens weet ik dat je als je de behandeling ondergaat, je meteen een Mirena kunt laten zetten. Misschien een goede tip?
Zeker overwogen. Ik lees wel nare bijwerkingen van dat ding. Overigens heb ik een paar jaar zo'n multiload-spiraaltje gehad, dat kwam er na 3 jaar spontaan uit zetten (???!!!) en de nieuwe die erin is gezet bleef ook niet goed zitten. Maar zo'n Mirena is misschien beter.
Ik hoef sowieso voorlopig geen piemels meer in mijn nabijheid trouwens. Wat een toestand...
dinsdag 20 september 2011 om 11:13
quote:Grover schreef op 20 september 2011 @ 11:05:
...En vinden jullie dat ik het moet vertellen aan de verwekker ervan...?Alleen als je besluit het kindje te houden, en dat zou ik je afraden. Meid, kom op. Ik snap dat je aan jezelf twijfelt, maar doe het nou maar niet. Je bent er al jaren zeker van dat je hier niet op zit te wachten. Een kind opvoeden is loodzwaar. Balen hoor, het is echt m'n ergste nachtmerrie. Een loser ben je zeker niet.
...En vinden jullie dat ik het moet vertellen aan de verwekker ervan...?Alleen als je besluit het kindje te houden, en dat zou ik je afraden. Meid, kom op. Ik snap dat je aan jezelf twijfelt, maar doe het nou maar niet. Je bent er al jaren zeker van dat je hier niet op zit te wachten. Een kind opvoeden is loodzwaar. Balen hoor, het is echt m'n ergste nachtmerrie. Een loser ben je zeker niet.
dinsdag 20 september 2011 om 11:18
quote:Grover schreef op 20 september 2011 @ 11:09:
[...]
Nog niet zo lang, ik schat een week of 6 hooguit...Ok, da's nog niet zo lang nee, zou ik er ook geen schuldgevoel bij hebben. Er was hier laatst een topic over iemand die al 16 weken zwanger was en nog twijfelde of ze het weg wilde laten halen. Dat vind ik dan weer wel te ver gaan.
[...]
Nog niet zo lang, ik schat een week of 6 hooguit...Ok, da's nog niet zo lang nee, zou ik er ook geen schuldgevoel bij hebben. Er was hier laatst een topic over iemand die al 16 weken zwanger was en nog twijfelde of ze het weg wilde laten halen. Dat vind ik dan weer wel te ver gaan.

dinsdag 20 september 2011 om 11:18
quote:Grover schreef op 20 september 2011 @ 11:13:
[...]
Ik hoef sowieso voorlopig geen piemels meer in mijn nabijheid trouwens. Wat een toestand...
kan ik me voorstellen.
De huisarts had me indertijd van alles verteld over de gang van zaken in zo'n kliniek; er zijn verpleegkundigen met wie je kan praten over je gevoelens, evt twijfels etc. Ze proberen je niet van een abortus af te praten, maar ze helpen je wel met alles een plekje te geven. Ook nazorg behoort tot de mogelijkheden.
Ook kun je terwijl je bij wijze van spreken al klaarligt voor de behandeling nog stop zeggen. Je kunt op elk moment terug dus je moet je nooit verplicht voelen de behandeling door te zetten als je er toch niet achter staat.
Ik weet dat jij het echt niet wil, maar mocht dit een van je twijfels zijn (wat nou als ik daar lig en toch het kind wil houden), dan weet je dat.
[...]
Ik hoef sowieso voorlopig geen piemels meer in mijn nabijheid trouwens. Wat een toestand...
kan ik me voorstellen.
De huisarts had me indertijd van alles verteld over de gang van zaken in zo'n kliniek; er zijn verpleegkundigen met wie je kan praten over je gevoelens, evt twijfels etc. Ze proberen je niet van een abortus af te praten, maar ze helpen je wel met alles een plekje te geven. Ook nazorg behoort tot de mogelijkheden.
Ook kun je terwijl je bij wijze van spreken al klaarligt voor de behandeling nog stop zeggen. Je kunt op elk moment terug dus je moet je nooit verplicht voelen de behandeling door te zetten als je er toch niet achter staat.
Ik weet dat jij het echt niet wil, maar mocht dit een van je twijfels zijn (wat nou als ik daar lig en toch het kind wil houden), dan weet je dat.

dinsdag 20 september 2011 om 11:25
Als je echt niet zwanger wilde worden had ik toch wat meer gebruikt dan alleen een condoom. Dus in die zin vind ik je wel een beetje dom. Maar goed het is gebeurt.
Als je hem nu niet meer ziet zou ik het niet vertellen als je het kind niet wil houden.
Ik zou zelf nooit een abortus laten uitvoeren. Ik weet zeker dat ik daar de rest van mijn leven spijt van zou hebben. Een kind verrijkt je leven het is het beste wat mij ooit is overkomen.
Maar een kind veranderd je leven hoe dan ook. Je moet er ook dingen voor laten en opgeven. Soms is het zwaar en als alleenstaande moeder heb je het extra zwaar. Je kan nooit je kind even aan je partner overlaten.
Laat bij een overweging voor een abortus niet meespelen dat dit misschien je laatste mogelijkheid is om een kind te krjgen. Of dat je alleenstaande ouder wordt. Probeer puur te kijken naar wil ik graag een kind of past een kind echt niet in mijn leven.
Zorg dat het je eigen keuze is en maak geen keuze op basis van wat je omgeving van je vewacht.
Zowel abortus als houden kan een goede keus zijn zolang het maar je eigen keus is.
Als je hem nu niet meer ziet zou ik het niet vertellen als je het kind niet wil houden.
Ik zou zelf nooit een abortus laten uitvoeren. Ik weet zeker dat ik daar de rest van mijn leven spijt van zou hebben. Een kind verrijkt je leven het is het beste wat mij ooit is overkomen.
Maar een kind veranderd je leven hoe dan ook. Je moet er ook dingen voor laten en opgeven. Soms is het zwaar en als alleenstaande moeder heb je het extra zwaar. Je kan nooit je kind even aan je partner overlaten.
Laat bij een overweging voor een abortus niet meespelen dat dit misschien je laatste mogelijkheid is om een kind te krjgen. Of dat je alleenstaande ouder wordt. Probeer puur te kijken naar wil ik graag een kind of past een kind echt niet in mijn leven.
Zorg dat het je eigen keuze is en maak geen keuze op basis van wat je omgeving van je vewacht.
Zowel abortus als houden kan een goede keus zijn zolang het maar je eigen keus is.

dinsdag 20 september 2011 om 11:33
Ik vind je zeker geen loser! Ik vind het juist heel sterk van je dat je dit besluit hebt genomen, want dat is niet makkelijk. Ik zou het niet aan de 'vader' vertellen als je maar kort gedate hebt en verder niks met hem wilt. Dit is jouw lijf en jouw besluit.
Hier een ervaringsdeskundige, ook ondanks een condoom zwanger geworden (wel 10 jaar jonger, getrouwd en op dat moment een heel jong babytje). Ik heb ook gekozen voor een abortus, omdat mijn lijf op dat moment absoluut niet nog een zwangerschap aankon. En ik wilde ook helemaal geen tweede kind. De abortus viel me lichamelijk mee, ik kreeg een roesje en voelde eigenlijk amper iets. Daarna nog wat gevloeid. Psychisch was het bij mij ook niet heel moeilijk omdat ik er zo 100% achterstond. Ik heb nooit spijt gehad. Het was op dat moment de juiste beslissing (ben nu inmiddels wel zwanger van een tweede, zeer gewenst). Ik hoop voor jou dat jij dat ook zo zult ervaren. Natuurlijk zul je er achteraf aan denken, ik denk er ook nog steeds aan na bijna 2 jaar, maar niet met een heel treurig gevoel of spijt.
Sterkte ermee.
Hier een ervaringsdeskundige, ook ondanks een condoom zwanger geworden (wel 10 jaar jonger, getrouwd en op dat moment een heel jong babytje). Ik heb ook gekozen voor een abortus, omdat mijn lijf op dat moment absoluut niet nog een zwangerschap aankon. En ik wilde ook helemaal geen tweede kind. De abortus viel me lichamelijk mee, ik kreeg een roesje en voelde eigenlijk amper iets. Daarna nog wat gevloeid. Psychisch was het bij mij ook niet heel moeilijk omdat ik er zo 100% achterstond. Ik heb nooit spijt gehad. Het was op dat moment de juiste beslissing (ben nu inmiddels wel zwanger van een tweede, zeer gewenst). Ik hoop voor jou dat jij dat ook zo zult ervaren. Natuurlijk zul je er achteraf aan denken, ik denk er ook nog steeds aan na bijna 2 jaar, maar niet met een heel treurig gevoel of spijt.
Sterkte ermee.

dinsdag 20 september 2011 om 11:35
dinsdag 20 september 2011 om 11:37
quote:Grover schreef op 20 september 2011 @ 10:49:
Ik Wil Het Echt Niet. Niet nu en niet zo.
Zo, dat is duidelijke taal.
Nee, je hoeft niemand iets te zeggen, alleen de dokter. Die moet 'ja' van je horen, meer niet.
Een abortus is emotioneel gezien geen sinecure, maar er valt (op den duur) prima mee te leven. Het FIOM verleent zorg en nazorg voor wie er behoefte aan heeft.
Sterkte en vertel je hoe het afloopt?
Er wordt op het www gemakkelijk gefaked en gezogen over dit onderwerp.
Misselijk vind ik dat, mijn idee: maak je daar niet schuldig aan.
Dimpf : whoops:
Ik Wil Het Echt Niet. Niet nu en niet zo.
Zo, dat is duidelijke taal.
Nee, je hoeft niemand iets te zeggen, alleen de dokter. Die moet 'ja' van je horen, meer niet.
Een abortus is emotioneel gezien geen sinecure, maar er valt (op den duur) prima mee te leven. Het FIOM verleent zorg en nazorg voor wie er behoefte aan heeft.
Sterkte en vertel je hoe het afloopt?
Er wordt op het www gemakkelijk gefaked en gezogen over dit onderwerp.
Misselijk vind ik dat, mijn idee: maak je daar niet schuldig aan.
Dimpf : whoops:
dinsdag 20 september 2011 om 11:38
Grover,
Wat zit jij in een vreselijke situatie.
Je hebt nogal wat twijfels vind ik, je bent bang dat je spijt krijgt, en je vraagt je af of je het de verwekker moet vertellen.
Zorg ervoor dat je beslissing rotsvast wordt.
Een topic openen kan daarin bijdragen, maar ik denk dat het verstandig is om alles op een rijtje te zetten voor jezelf.
Dat kan je bereiken door te praten met iemand die getraind is om mensen met dit soort problemen goed op weg te helpen.
Hier heeft iedereen een mening, maar JIJ moet uiteindelijk beslissen.
Ik vind je overigens dat jij je nergens voor hoeft te schamen...
(ik weet niet hoe het is om onverwacht en ongewenst zwanger te zijn)
Sterkte met het maken van een goede beslissing.
Wat zit jij in een vreselijke situatie.
Je hebt nogal wat twijfels vind ik, je bent bang dat je spijt krijgt, en je vraagt je af of je het de verwekker moet vertellen.
Zorg ervoor dat je beslissing rotsvast wordt.
Een topic openen kan daarin bijdragen, maar ik denk dat het verstandig is om alles op een rijtje te zetten voor jezelf.
Dat kan je bereiken door te praten met iemand die getraind is om mensen met dit soort problemen goed op weg te helpen.
Hier heeft iedereen een mening, maar JIJ moet uiteindelijk beslissen.
Ik vind je overigens dat jij je nergens voor hoeft te schamen...
(ik weet niet hoe het is om onverwacht en ongewenst zwanger te zijn)
Sterkte met het maken van een goede beslissing.

dinsdag 20 september 2011 om 11:41
wat Momo zegt. Ook al heb ik de uiteindelijke abortus niet gehad, natuurlijk speelt het wel eens door je hoofd. "Goh, nu zou ik zoveel weken zwanger zijn". Wat ook speelde was dat mijn schoonzusje op hetzelfde moment (gewenst) zwanger bleek. We zouden dus rond dezelfde tijd bevallen als het geen miskraam was geworden. Ik was eerst bang dat de komst van een neefje of nichtje daardoor nogal beladen voor mij zou zijn, maar niets blijkt minder waar. Soms denk je wel eens aan het kind dat er had kunnen zijn, maar meestal dus helemaal niet.
Schoonzus weet overigens niets van mijn miskraam, en dat hou ik zo. De abortus was een besluit van mij en mijn man en dat zou ik sowiso al verzwegen hebben. Ik wilde verder haar zwangerschap ook niet belasten met mijn miskraam en nu zou ik het ook ongemakkelijk vinden als zij op elke verjaardag van haar dochter denk "oh, stars kind zou nu ook 2 geworden zijn".
Ik heb geen enkele psychische last van het gebeurde, dus ik zadel daar een ander ook niet mee op.
Schoonzus weet overigens niets van mijn miskraam, en dat hou ik zo. De abortus was een besluit van mij en mijn man en dat zou ik sowiso al verzwegen hebben. Ik wilde verder haar zwangerschap ook niet belasten met mijn miskraam en nu zou ik het ook ongemakkelijk vinden als zij op elke verjaardag van haar dochter denk "oh, stars kind zou nu ook 2 geworden zijn".
Ik heb geen enkele psychische last van het gebeurde, dus ik zadel daar een ander ook niet mee op.