Zwanger
alle pijlers
Zwanger en Twijfels
donderdag 1 augustus 2013 om 00:22
Ik ben nu 7 weken zwanger, samen met mijn partner heb ik een geweldige dochter die super opgroeit. Ze is nu 2 en een half en mag in september naar de peuterspeelzaal.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
donderdag 1 augustus 2013 om 00:44
De andere optie is de zwangerschap afbreken. Dat lijkt me helemaal geen optie als ik jouw verhaal zo lees.
Schouders eronder. Zij het niet de jouwe dan wel die van je man met wat hulp van de omgeving.
Ik kan me wel voorstellen dat het je benauwd hoor TO. Wij zijn ook in de weer voor nr 2, ben al een paar dagen over tijd maar blijf maar negatief testen...Iedere keer dat ik test denk ik "Oh god oh god oh god, moeten we dit eigenlijk wel willen?" Terwijl ik natuurlijk weer hevig teleurgesteld ben als dat schermpje leeg blijft.......
En man en ik hebben geen issues. De angst of je het aankunt en de vraag of je het eigenlijk wel echt wil, is volgens mij wel vrij normaal.
Schouders eronder. Zij het niet de jouwe dan wel die van je man met wat hulp van de omgeving.
Ik kan me wel voorstellen dat het je benauwd hoor TO. Wij zijn ook in de weer voor nr 2, ben al een paar dagen over tijd maar blijf maar negatief testen...Iedere keer dat ik test denk ik "Oh god oh god oh god, moeten we dit eigenlijk wel willen?" Terwijl ik natuurlijk weer hevig teleurgesteld ben als dat schermpje leeg blijft.......
En man en ik hebben geen issues. De angst of je het aankunt en de vraag of je het eigenlijk wel echt wil, is volgens mij wel vrij normaal.
donderdag 1 augustus 2013 om 06:55
Je kunt het de komende tijd in elk geval nog af laten breken als je het niet meer ziet zitten. Wat is er precies zo leuk aan 2 kinderen? Je hebt er toch al eentje? Kun je daar je aandacht insteken en leuke dingen ermee doen. Er op uit gaan en op vakantie is met eentje vast ook 'n stuk makkelijker dan met 2 die elkaar op lopen te jutten.
donderdag 1 augustus 2013 om 07:52
Wat heb je tot op heden precies gedaan aan je problemen? Onder invloed van hormonen kun je de dingen nog eens extra zwart inzien.
Ik raad je aan om eens naar de huisarts te gaan. Er zijn ook bv antidepressiva die je tijdens je zwangerschap kunt slikken.
Maak idd een plan hoe het er uit gaat zien met 2 kinderen.
Ik raad je so wie so aan om iets met je angsten/depressie te gaan doen want ik lees dat je met je dochter van 2 voornamelijk thuis bent. Hoe stel je je dat voor als ze naar school gaat, je virendjes over de vloer krijgt, dochter bij anderen wil gaan spelen, de zwemles, clubjes enz.Je kunt het kind dat je al hebt niet tot haar 18e thuis houden.
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook anti depressiva geslikt ivm angst en paniekklachten. Heb er nu nog wel last van maar ik wil niet dat mijn kinderen eronder lijden dus ik ga overal naar toe met ze ongeacht hoe ik me voel. Maar daar is wel een lange weg aan vooraf gegaan.
Doe er iets aan meid!
Ik raad je aan om eens naar de huisarts te gaan. Er zijn ook bv antidepressiva die je tijdens je zwangerschap kunt slikken.
Maak idd een plan hoe het er uit gaat zien met 2 kinderen.
Ik raad je so wie so aan om iets met je angsten/depressie te gaan doen want ik lees dat je met je dochter van 2 voornamelijk thuis bent. Hoe stel je je dat voor als ze naar school gaat, je virendjes over de vloer krijgt, dochter bij anderen wil gaan spelen, de zwemles, clubjes enz.Je kunt het kind dat je al hebt niet tot haar 18e thuis houden.
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap ook anti depressiva geslikt ivm angst en paniekklachten. Heb er nu nog wel last van maar ik wil niet dat mijn kinderen eronder lijden dus ik ga overal naar toe met ze ongeacht hoe ik me voel. Maar daar is wel een lange weg aan vooraf gegaan.
Doe er iets aan meid!
donderdag 1 augustus 2013 om 07:52
Ik denk dat je je verwachtingen wat bij moet stellen. Met een 2e erbij hoeft het allemaal ook niet perfect te zijn. Op een slechte dag geen drol doen aan het huishouden is niet erg. Die dagen heb ik er vaak genoeg bij zitten en voel me dan niet eens zozeer zoals jij je voelt.
Het hoeft ook niet zo te zijn dat als je kind naar de pzs is, je dan een huilbaby hebt oid. Stop met jezelf gek maken want het heeft werkelijk geen enkel nut.
Daarbij, je wilde een 2e, je man ook. Je bent zwanger. Je redt het echt wel. Jezelf vooral niet zo gek maken, nergens voor nodig. Aanvaard hulp van je omgeving en leef niet teveel vooruit. Dus vooral niet teveel vooruit doemdenken!
Het hoeft ook niet zo te zijn dat als je kind naar de pzs is, je dan een huilbaby hebt oid. Stop met jezelf gek maken want het heeft werkelijk geen enkel nut.
Daarbij, je wilde een 2e, je man ook. Je bent zwanger. Je redt het echt wel. Jezelf vooral niet zo gek maken, nergens voor nodig. Aanvaard hulp van je omgeving en leef niet teveel vooruit. Dus vooral niet teveel vooruit doemdenken!
donderdag 1 augustus 2013 om 08:00
Volgens mij is het heel normaal om te twijfelen over je zwangerschap op het moment dat je zwanger bent. Ongeacht je psychische staat.
Ook ik had daar last van, terwijl ik mijn inziens alles op een rijtje had (relatie, financiën, psychische staat etc). Helaas is mijn zwangerschap geeindigd in een MA, maar een kindje is bij ons superwelkom.
Voor nu is het belangrijk om er eens goed met je partner over te praten. Hoe kijkt hij tegen de situatie aan en hoe ervaart hij het ouderschap nu samen met jou?
Heel veel sterkte in ieder geval
Ook ik had daar last van, terwijl ik mijn inziens alles op een rijtje had (relatie, financiën, psychische staat etc). Helaas is mijn zwangerschap geeindigd in een MA, maar een kindje is bij ons superwelkom.
Voor nu is het belangrijk om er eens goed met je partner over te praten. Hoe kijkt hij tegen de situatie aan en hoe ervaart hij het ouderschap nu samen met jou?
Heel veel sterkte in ieder geval
donderdag 1 augustus 2013 om 08:16
Tuurlijk kan jij dit aan!! Die twijfels tijdens de zwangerschap zijn normaal. Het zal zwaar worden maar je hebt een lieve man en je gaat je draai echt wel vinden. Bespreek het ook eens met je psychiater. Probeer het van je af te zetten! Toch hartstikke leuk voor je kindje een broertje of zusje. Kunnen ze elkaar ook vermaken en dan levert ook weer rust momenten op. Sterkte! Je bent al goed bezig en dit komt ook wel goed! Niet zo streng en hard voor jezelf zijn!
I adore you even more than the people of North Korea are forced to adore Kim Jong Un.
donderdag 1 augustus 2013 om 08:22
quote:Hoe stel je je dat voor als ze naar school gaat, je virendjes over de vloer krijgt, dochter bij anderen wil gaan spelen, de zwemles, clubjes enz.Je kunt het kind dat je al hebt niet tot haar 18e thuis houden.Precies ja. Hoe ga je dat aankunnen als er 2 van die kinderen beiden met hun eigen vriendjes/dinnetjes thuiskomen en de boel op stelten zetten? Je moet je in allerlei bochten wringen omdat ze beiden op 'n andere sport willen bijv. Als je dat met eentje al nauwelijks aan denkt te kunnen, hoe wil je dat met 'n 2e erbij gaan doen? Je kunt ook niet thuis/binnen blijven. Nu kom je daar nog wel mee weg omdat ze nog jong is, maar die willen ook meegenomen worden naar de kinderboerderij, dierentuin, efteling e.d. En je moet als moeder (en vader) ook mee om ze naar hun clubjes te brengen en naar wedstrijden te komen kijken.
donderdag 1 augustus 2013 om 08:23
quote:elninjoo schreef op donderdag 01 augustus 2013 06:55 Je kunt het de komende tijd in elk geval nog af laten breken als je het niet meer ziet zitten. Wat is er precies zo leuk aan 2 kinderen? Je hebt er toch al eentje? Kun je daar je aandacht insteken en leuke dingen ermee doen. Er op uit gaan en op vakantie is met eentje vast ook 'n stuk makkelijker dan met 2 die elkaar op lopen te jutten.Waarom probeer jij in meerdere topics mensen aan te zetten tot abortus?
donderdag 1 augustus 2013 om 08:31
Ik ben niet blind. Zie op dit moment mijn vriendin er bijna aan onderdoor gaan aan het vervelend pubergedrag van haar kind terwijl het voorheen echt 'n lieve meid was, zelfs in mijn ogen! Dus ja, als je niet enorm sterk in je schoenen staat, zal 'n kind (laat staan meerderen) je het leven echt nog wel 'ns zuur maken. En stel dat je er 2 of meer hebt en hun fases van vervelend zijn overlappen elkaar, dan heb je helemaal geen stressvrij moment meer.
donderdag 1 augustus 2013 om 08:43
quote:malube schreef op 01 augustus 2013 @ 08:37:
Je bent niet blind, maar je kijkt ook met een behoorlijk gekleurde bril naar kinderen. Terwijl je niet eens weet hoe het is. Ik vind het erg kwalijk dat je mensen zo makkelijk aanstuurt op abortus.
Ik heb het idee na het lezen dat TO hier zelf ook wel een beetje naar toe stuurt wat wilt ze anders horen het komt allemaal wel goed?
Snap sowieso niet dat iedereen altijd maar een tweede kind ziet als 'dat kan er makkelijk bij'.
Je bent niet blind, maar je kijkt ook met een behoorlijk gekleurde bril naar kinderen. Terwijl je niet eens weet hoe het is. Ik vind het erg kwalijk dat je mensen zo makkelijk aanstuurt op abortus.
Ik heb het idee na het lezen dat TO hier zelf ook wel een beetje naar toe stuurt wat wilt ze anders horen het komt allemaal wel goed?
Snap sowieso niet dat iedereen altijd maar een tweede kind ziet als 'dat kan er makkelijk bij'.
donderdag 1 augustus 2013 om 08:44
Ik denk dat ouders het toch een stuk realistischer zien, omdat zij wéten hoe het is. Zowel positief als negatief. Ik zie hier over het algemeen weinig mensen reageren die alleen maar roepen hoe leuk het wel niet is.
Maar blijven roepen in topics terwijl je er geen greintje verstand van hebt, daar snap ik vrij weinig van hoor. Sowieso snap ik niet waarom je mensen aan zou willen zetten tot abortus. Waar komt die kinderhaat vandaan?
Maar blijven roepen in topics terwijl je er geen greintje verstand van hebt, daar snap ik vrij weinig van hoor. Sowieso snap ik niet waarom je mensen aan zou willen zetten tot abortus. Waar komt die kinderhaat vandaan?
donderdag 1 augustus 2013 om 08:49
quote:klb schreef op donderdag 01 augustus 2013 08:43 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="malube in "Zwanger en Twijfels"" class="messagelink">malube schreef op 01 augustus 2013 @ 08:37</a>:</b>
Je bent niet blind, maar je kijkt ook met een behoorlijk gekleurde bril naar kinderen. Terwijl je niet eens weet hoe het is. Ik vind het erg kwalijk dat je mensen zo makkelijk aanstuurt op abortus.</div></blockquote>
Ik heb het idee na het lezen dat TO hier zelf ook wel een beetje naar toe stuurt wat wilt ze anders horen het komt allemaal wel goed?
Snap sowieso niet dat iedereen altijd maar een tweede kind ziet als 'dat kan er makkelijk bij'.
Ik zie vooral een moeder die wanhoopt omdat ze dénkt dat ze het niet trekt. Maar wie zegt dat dat echt zo is? Ze wilden een 2e, nou is ze zwanger. Nou, die paniek herken ik wel hoor. En heel veel anderen met mij. Je bent zwanger en Ookal wilde je dat graag, nu is het definitief.
Ze zegt het zelf al, haar eerste kind groeit super op. Waarom zou dat bij een 2e anders zijn?
Feit: vrouw is al zwanger. Eerste kind doet het goed. Vrouw is in paniek.
Dan ga je toch niet aansturen op een abortus..?? Heel heel raar.
Je bent niet blind, maar je kijkt ook met een behoorlijk gekleurde bril naar kinderen. Terwijl je niet eens weet hoe het is. Ik vind het erg kwalijk dat je mensen zo makkelijk aanstuurt op abortus.</div></blockquote>
Ik heb het idee na het lezen dat TO hier zelf ook wel een beetje naar toe stuurt wat wilt ze anders horen het komt allemaal wel goed?
Snap sowieso niet dat iedereen altijd maar een tweede kind ziet als 'dat kan er makkelijk bij'.
Ik zie vooral een moeder die wanhoopt omdat ze dénkt dat ze het niet trekt. Maar wie zegt dat dat echt zo is? Ze wilden een 2e, nou is ze zwanger. Nou, die paniek herken ik wel hoor. En heel veel anderen met mij. Je bent zwanger en Ookal wilde je dat graag, nu is het definitief.
Ze zegt het zelf al, haar eerste kind groeit super op. Waarom zou dat bij een 2e anders zijn?
Feit: vrouw is al zwanger. Eerste kind doet het goed. Vrouw is in paniek.
Dan ga je toch niet aansturen op een abortus..?? Heel heel raar.
donderdag 1 augustus 2013 om 08:58
Toen ik 5 weken zwanger was zakte ik ook in een lichte depressie. Ik zag het niet meer zitten, dacht dat ik het niet aankon. Ik heb ook mijn min dagen en dan doe ik ook niks in het huishouden, denk dat iedereen dat heeft.
Wat voor mij de doorslag gaf, was toen ik het hartje zag kloppen.Toen wist ik: ja dit is mijn kindje, alles komt goed. Ik had bij 7 weken al een echo gehad, vanwege een eerdere miskraam, maar misschien als je overlegt met je verloskundige en uitlegt hoe je in de knoop zit, kun je misschien nu ook al met 7 weken een echo laten maken. Nadat je je kindje hebt gezien voel je je misschien compleet anders en weet je dat je het aankunt. Je moet onthouden dat je last hebt van je hormonen, daar kunnen vervelende angstgevoelens door ontstaan.
En luister alsjeblieft niet naar mensen zoals elinjoo. Zij heeft een hekel aan zowel kinderen als dieren. Lekker laten kletsen.
Wat voor mij de doorslag gaf, was toen ik het hartje zag kloppen.Toen wist ik: ja dit is mijn kindje, alles komt goed. Ik had bij 7 weken al een echo gehad, vanwege een eerdere miskraam, maar misschien als je overlegt met je verloskundige en uitlegt hoe je in de knoop zit, kun je misschien nu ook al met 7 weken een echo laten maken. Nadat je je kindje hebt gezien voel je je misschien compleet anders en weet je dat je het aankunt. Je moet onthouden dat je last hebt van je hormonen, daar kunnen vervelende angstgevoelens door ontstaan.
En luister alsjeblieft niet naar mensen zoals elinjoo. Zij heeft een hekel aan zowel kinderen als dieren. Lekker laten kletsen.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:08
quote:elninjoo schreef op donderdag 01 augustus 2013 08:53 Maar wat als ze het niet trekt? Misschien is haar eerste kind vrij makkelijk, maar wat als de 2e een huilbaby wordt of 'n adhd-er?
Nou én? Ook dat red je wel hoor. In plaats van haar een abortus aan te praten kun je haar ook moed inspreken. Dat kind zit al in haar buik. Feit.
En ADHD? Wat is daar mis mee? Mijn zoon heeft het, zijn vader ook. Nou geloof niet dat dat zo'n probleem is hier hoor.
Nou én? Ook dat red je wel hoor. In plaats van haar een abortus aan te praten kun je haar ook moed inspreken. Dat kind zit al in haar buik. Feit.
En ADHD? Wat is daar mis mee? Mijn zoon heeft het, zijn vader ook. Nou geloof niet dat dat zo'n probleem is hier hoor.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:10
quote:elninjoo schreef op donderdag 01 augustus 2013 09:00 Nee, ze moet vooral naar mensen zoals jullie luisteren. Als ze zometeen met 2 kinderen de boel niet aan kan zullen jullie dat niet voor haar oplossen, maar zij zit er de komende ruim 18 jaar wel aan vast!
Nee, je kunt inderdaad beter een abortus plegen. Ik bedoel, er kan ZOVEEL misgaan.
Ik bedoel, waarom pleegt ze niet gewoon zelfmoord? Dan kan er in haar leven helemaal niks meer misgaan.
Sjongejongejonge..
Nee, je kunt inderdaad beter een abortus plegen. Ik bedoel, er kan ZOVEEL misgaan.
Ik bedoel, waarom pleegt ze niet gewoon zelfmoord? Dan kan er in haar leven helemaal niks meer misgaan.
Sjongejongejonge..
donderdag 1 augustus 2013 om 09:12
