Zwanger
alle pijlers
Zwanger en Twijfels
donderdag 1 augustus 2013 om 00:22
Ik ben nu 7 weken zwanger, samen met mijn partner heb ik een geweldige dochter die super opgroeit. Ze is nu 2 en een half en mag in september naar de peuterspeelzaal.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:18
Dat jij dat trekt wil niet zeggen dat TO dat ook trekt. TO geeft al aan dat ze geestelijk al niet sterk staat, laat staan als er dan 'n probleemkind bij zou komen. Ze komt met haar eerste kind nauwelijks buiten terwijl je daar over 2 jaar ook niet meer mee wegkomt. Dan beseft dat kind ook wat er buiten te koop is omdat klasgenootjes naar kinderboerderijen e.d. meegenomen worden. Dan moet TO en over haar drempel heen én zit ze ook nog aan 'n baby vast. Lijken me toch dingen om serieus over na te denken ipv het zo makkelijk weg te wuiven.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:19
Er vallen meer dingen op in je post hoor, maar dit snap ik niet helemaal:quote:Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Kind 1 naar de psz brengen is een grote belasting, kind 2 naar het kdv geeft rust?
Als je met een kind het huis al niet uit durft, ga dat met twee niet beter worden. Heb je een netwerk dat je erbij kan ondersteunen dat je kinderen wel buitenshuis komen (niet alleen de PSZ, maar ook spelen met vriendjes, straks naar zwemles en sportclubs etc)? Welke rol speelt je vriend daarin?
Kind 1 naar de psz brengen is een grote belasting, kind 2 naar het kdv geeft rust?
Als je met een kind het huis al niet uit durft, ga dat met twee niet beter worden. Heb je een netwerk dat je erbij kan ondersteunen dat je kinderen wel buitenshuis komen (niet alleen de PSZ, maar ook spelen met vriendjes, straks naar zwemles en sportclubs etc)? Welke rol speelt je vriend daarin?
donderdag 1 augustus 2013 om 09:20
TO, luister vooral niet naar Elninjoo met haar ongefundeerde en zwart-witte meningen.
Als je serieus een abortus overweegt is dat je goed recht, maar ga dan wel met professionals praten.
Ik had het idee dat je hier helemaal niet in die zin mee bezig bent. Je lijkt twijfels te hebben over of je het aankan. Die twijfels hebben veel vrouwen. En het lijkt me zeker nog moeilijker omdat je psychische problemen hebt! Ik neem aan dat je ook met je psychiater praat over je beperkingen in het buiten komen en wat dit voor gevolgen heeft voor je kindje? Elninjoo heeft daar wel een punt, dit lijkt me voor een kindje eigenlijk niet ideaal. Misschien kun je hier wat extra steun bij krijgen om dit toch wel aan te gaan?
Aan de andere kant: de eerste groeit verder prima op, je hebt veel steun, een lieve man en wilt kijken naar jezelf en wat goed is voor je kinderen (psz). Als je blijft twijfelen: praat er ook over met je huisarts, die weet misschien ook nog meer wegen hoe je steun kunt krijgen in deze tijd. Heel veel sterkte gewenst!
Als je serieus een abortus overweegt is dat je goed recht, maar ga dan wel met professionals praten.
Ik had het idee dat je hier helemaal niet in die zin mee bezig bent. Je lijkt twijfels te hebben over of je het aankan. Die twijfels hebben veel vrouwen. En het lijkt me zeker nog moeilijker omdat je psychische problemen hebt! Ik neem aan dat je ook met je psychiater praat over je beperkingen in het buiten komen en wat dit voor gevolgen heeft voor je kindje? Elninjoo heeft daar wel een punt, dit lijkt me voor een kindje eigenlijk niet ideaal. Misschien kun je hier wat extra steun bij krijgen om dit toch wel aan te gaan?
Aan de andere kant: de eerste groeit verder prima op, je hebt veel steun, een lieve man en wilt kijken naar jezelf en wat goed is voor je kinderen (psz). Als je blijft twijfelen: praat er ook over met je huisarts, die weet misschien ook nog meer wegen hoe je steun kunt krijgen in deze tijd. Heel veel sterkte gewenst!
Ik voel me zo moedellooos
donderdag 1 augustus 2013 om 09:21
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 09:00:
Nee, ze moet vooral naar mensen zoals jullie luisteren. Als ze zometeen met 2 kinderen de boel niet aan kan zullen jullie dat niet voor haar oplossen, maar zij zit er de komende ruim 18 jaar wel aan vast!
Ben ik het helemaal mee eens.
TO: als jouw gevoel erg sterk is wil ik je adviseren om je gevoel te volgen. Ik denk dat dat veel belangrijker is dan de mening van anderen.
Iedereen mag toch wel even zelf bepalen hoe hij of zij zijn leven invult?
Het is misschien wel handig als je er met iemand over praat.
Ik weet niet of je een fijne huisarts hebt?
Nee, ze moet vooral naar mensen zoals jullie luisteren. Als ze zometeen met 2 kinderen de boel niet aan kan zullen jullie dat niet voor haar oplossen, maar zij zit er de komende ruim 18 jaar wel aan vast!
Ben ik het helemaal mee eens.
TO: als jouw gevoel erg sterk is wil ik je adviseren om je gevoel te volgen. Ik denk dat dat veel belangrijker is dan de mening van anderen.
Iedereen mag toch wel even zelf bepalen hoe hij of zij zijn leven invult?
Het is misschien wel handig als je er met iemand over praat.
Ik weet niet of je een fijne huisarts hebt?
donderdag 1 augustus 2013 om 09:26
Weet je... Ik vind het al super dat jullie een back up plan hebben gemaakt of aan het maken zijn. Dat als je het idd niet red je man thuis gaat werken maar kan hij dat regelen met zijn werk?
Als je je 2de kindje naar een kdv gaat doen dat moet je eerst de ene naar de peuterspeelzaal brengen en dan naar het kdv word dat dan niet een beetje te veel? daarna heb je natuurlijk wel de rust en de tijd voor je zelf
Ik vind het knap dat je er met andere ogen naar kijken en wel naar oplossingen gaat zoeken samen met je partner!
Als je je 2de kindje naar een kdv gaat doen dat moet je eerst de ene naar de peuterspeelzaal brengen en dan naar het kdv word dat dan niet een beetje te veel? daarna heb je natuurlijk wel de rust en de tijd voor je zelf
Ik vind het knap dat je er met andere ogen naar kijken en wel naar oplossingen gaat zoeken samen met je partner!
donderdag 1 augustus 2013 om 09:37
Tjjjemig, de eerste groeit verder prima op? Misschien wel hoor, maar op basis van alleen de openingspost zou ik dat toch niet meteen durven concluderen. Alles wordt binnenshuis (en in de tuin) uitgevoerd, schrijft TO. Dat vind ik best zorgwekkend klinken.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn.
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn.
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:42
quote:Miffy schreef op 01 augustus 2013 @ 09:37:
Tjjjemig, de eerste groeit verder prima op? Misschien wel hoor, maar op basis van alleen de openingspost zou ik dat toch niet meteen durven concluderen. Alles wordt binnenshuis (en in de tuin) uitgevoerd, schrijft TO. Dat vind ik best zorgwekkend klinken.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn.
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
En idd, kijken met huisarts naar a.d. die je tijdens de zwangerschap mag slikken. Wat maakte voordat je zwanger werd, dat je dacht dat je het wel aankon? Daar moet je toch in gedachten een lijstje over gemaakt hebben? Zorg voor een zo breed mogelijk netwerk. En probeer, desnoods onder begeleiding, meer dingen buitenshuis te doen, laat dat niet aankomen op het moment dat kindje nr. 2 er is.
En luister ajb niet naar Elninjoo, zet haar onder de negeerknop of zo, en reageer er niet op. Dat maakt het een stuk rustiger hier!
Tjjjemig, de eerste groeit verder prima op? Misschien wel hoor, maar op basis van alleen de openingspost zou ik dat toch niet meteen durven concluderen. Alles wordt binnenshuis (en in de tuin) uitgevoerd, schrijft TO. Dat vind ik best zorgwekkend klinken.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn.
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
En idd, kijken met huisarts naar a.d. die je tijdens de zwangerschap mag slikken. Wat maakte voordat je zwanger werd, dat je dacht dat je het wel aankon? Daar moet je toch in gedachten een lijstje over gemaakt hebben? Zorg voor een zo breed mogelijk netwerk. En probeer, desnoods onder begeleiding, meer dingen buitenshuis te doen, laat dat niet aankomen op het moment dat kindje nr. 2 er is.
En luister ajb niet naar Elninjoo, zet haar onder de negeerknop of zo, en reageer er niet op. Dat maakt het een stuk rustiger hier!
donderdag 1 augustus 2013 om 09:47
Hm, Carenza, Elninjoo's eeuwige abortusadviezen zijn vermoeiend, maar in deze discussie geeft ze er voor de afwisseling wel een onderbouwing bij die verder gaat dan haar eigen afkeer van kinderen.
Geen idee of AD voor TO de oplossing zijn, maar als dat al zo is, zou ik er niet voor naar de huisarts gaan; ze is ook net een behandeling gestart bij een psychiater. Die lijkt me dan meer de aangewezen persoon.
Geen idee of AD voor TO de oplossing zijn, maar als dat al zo is, zou ik er niet voor naar de huisarts gaan; ze is ook net een behandeling gestart bij een psychiater. Die lijkt me dan meer de aangewezen persoon.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:57
'agossie het gaat wel goed komen' is niet af te meten aan het feit dat een eventueel 2e kind na de geboorte groeit en leert lopen, praten, lezen en schrijven. Daarvoor zorgen voedsel, water en de leerplicht.
Je geeft een beeld van iemand die al meer dan haar handen vol heeft aan één kind, TO. Doe jullie allemaal een 2e kind niet aan en overweeg serieus een abortus, TO.
Je geeft een beeld van iemand die al meer dan haar handen vol heeft aan één kind, TO. Doe jullie allemaal een 2e kind niet aan en overweeg serieus een abortus, TO.
donderdag 1 augustus 2013 om 09:59
Ik ben het eens met Miffy!
TO: ik zou hier zsm met je psychiater over spreken. Ook zou ik via de huisarts kijken of je met maatschappelijk werk of zoiets kunt gaan praten. Is er vanuit de GGZ in jouw buurt misschien een praatgroep voor moeders met psychische problemen?
Betrek je man hier ook goed bij. Hij zal veel moeten opvangen als het met jou niet goed gaat. Denk je dat hij weet hoe het nu met jou is of ziet hij het te rooskleurig in?
TO: ik zou hier zsm met je psychiater over spreken. Ook zou ik via de huisarts kijken of je met maatschappelijk werk of zoiets kunt gaan praten. Is er vanuit de GGZ in jouw buurt misschien een praatgroep voor moeders met psychische problemen?
Betrek je man hier ook goed bij. Hij zal veel moeten opvangen als het met jou niet goed gaat. Denk je dat hij weet hoe het nu met jou is of ziet hij het te rooskleurig in?
Het is zoals het is
donderdag 1 augustus 2013 om 10:01
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 08:41:
En de kinderliefhebbers kijken niet met n gekleurde bril? Laat me niet lachen! Die kijken veelal door 'n roze bril en dat is ook niet erg realistisch.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen uiteindelijk.
Nee mensen die een a 2 of meer kids hebben weten de moeilijke kanten en de leuke gezellige fijne dingen
Jij moet is leren dat voor veel mensen abortus niet zomaar iets is om even te doen.
Voor veel mensen heeft dat psychische en gevoelsmatige problemen.
Zeker mensen die al een kind hebben laten vaak niet zo makkelijk een broertje of zusje weghalen.
To
2 kids is mogelijk zwaar maar partner wil helpen en datis goed samen kan je veel.
En er valt aan te werken en met juiste begeleiding kan jij misschien ook een x gezellig weg en dat opbouwen.
Ik ben nu 20 weken zwanger van nr 2 oudste nu net 1
Ik zit nu ook wel eens met die twijfel wel om andere redenen maar ik loop voor verwerking van onder andere sexueelmisbruik bij een psycholoog. Werk dus nog vol aan me zelf maar nr 2 is na een hoop strijd met mijn gevoel nu wel heel welkom. Zal het makkelijk worden? Nee denk het niet zullen nog veel beren op de weg verschijnen maar we komen er wel:) zeker als je het samen doet valt er veel te berijken:)..
Geniet een beetje..
En de kinderliefhebbers kijken niet met n gekleurde bril? Laat me niet lachen! Die kijken veelal door 'n roze bril en dat is ook niet erg realistisch.
De waarheid zal wel ergens in het midden liggen uiteindelijk.
Nee mensen die een a 2 of meer kids hebben weten de moeilijke kanten en de leuke gezellige fijne dingen
Jij moet is leren dat voor veel mensen abortus niet zomaar iets is om even te doen.
Voor veel mensen heeft dat psychische en gevoelsmatige problemen.
Zeker mensen die al een kind hebben laten vaak niet zo makkelijk een broertje of zusje weghalen.
To
2 kids is mogelijk zwaar maar partner wil helpen en datis goed samen kan je veel.
En er valt aan te werken en met juiste begeleiding kan jij misschien ook een x gezellig weg en dat opbouwen.
Ik ben nu 20 weken zwanger van nr 2 oudste nu net 1
Ik zit nu ook wel eens met die twijfel wel om andere redenen maar ik loop voor verwerking van onder andere sexueelmisbruik bij een psycholoog. Werk dus nog vol aan me zelf maar nr 2 is na een hoop strijd met mijn gevoel nu wel heel welkom. Zal het makkelijk worden? Nee denk het niet zullen nog veel beren op de weg verschijnen maar we komen er wel:) zeker als je het samen doet valt er veel te berijken:)..
Geniet een beetje..
donderdag 1 augustus 2013 om 10:06
Teneerste is het heel goed, dat je erover nadenkt of je het wel aankunt en wat voor dingen jullie moeten regelen zodat jullie het wel aankunnen.
Het einge punt wat mij echt opviel, is dat alles binnenshuis plaatvindt, dat lijkt me wel zorgelijk. Want dat beteknt ook dat je kind niet naar de speeltuin gaat en daar met leeftijdsgenootjes kan spelen. Is er bijv iemand in je omgeving die met je meekan als je naar buiten wil, bijv een vriendin met een kindje. Dan heb je een back-up in de zin van een andere volwassene en dan lukt het misschien wel.
'Opgesloten' zitten met twee kleine kinderen in huis lijkt me gewoon zo eenzaam en ik gun je echt dat het ook anders kan.
Het einge punt wat mij echt opviel, is dat alles binnenshuis plaatvindt, dat lijkt me wel zorgelijk. Want dat beteknt ook dat je kind niet naar de speeltuin gaat en daar met leeftijdsgenootjes kan spelen. Is er bijv iemand in je omgeving die met je meekan als je naar buiten wil, bijv een vriendin met een kindje. Dan heb je een back-up in de zin van een andere volwassene en dan lukt het misschien wel.
'Opgesloten' zitten met twee kleine kinderen in huis lijkt me gewoon zo eenzaam en ik gun je echt dat het ook anders kan.
donderdag 1 augustus 2013 om 10:14
Ik ben ook aldoor met de oudste heel veel binnen geweest en bij ons in de tuin geweest. Toen ging oudste naar de psz en werd ik zwanger van jongste. Toen pas gingen er deuren open dat buiten ons eigen huis en eigen tuin het ook "veilig" was en ik mij geleerd heb om zoveel mogelijk prikkels af te sluiten. Dat werkte uit eindelijk wel. En nu? nu kom ik gewoon buiten met de kinderen maar moet wel erg goed zorgen voor een evenwicht voor mij zelf. Worden de prikkels mij te veel doe ik een stap terug nee niet dat ik mij weer "opsluit" maar dan ga ik juist wandelen met de kinderen naar het bos, strand, zee of waar dan ook maar heen. Kinderen kunnen heerlijk spelen en ik kom tot rust!
donderdag 1 augustus 2013 om 10:20
quote:Miffy schreef op 01 augustus 2013 @ 09:37:
Tjjjemig, de eerste groeit verder prima op? Misschien wel hoor, maar op basis van alleen de openingspost zou ik dat toch niet meteen durven concluderen. Alles wordt binnenshuis (en in de tuin) uitgevoerd, schrijft TO. Dat vind ik best zorgwekkend klinken.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn. Maar dat zeg ik toch juist? Bijna alleen binnenshuis opvoeden (met waarschijnlijk relatief weinig sociale contacten en indrukken) lijkt me juist NIET goed. Ik denk dat je mijn post verkeerd begrepen hebt
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Dat doe ik dus ook niet, ik raad toch juist ondersteuning aan? Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
Tjjjemig, de eerste groeit verder prima op? Misschien wel hoor, maar op basis van alleen de openingspost zou ik dat toch niet meteen durven concluderen. Alles wordt binnenshuis (en in de tuin) uitgevoerd, schrijft TO. Dat vind ik best zorgwekkend klinken.
TO heeft zoveel moeite met prikkels dat ze met haar kind niet of nauwelijks buiten haar eigen huis (en tuin) komt. Twee kinderen geven héél veel meer prikkels dan eentje, en daar kan TO beter maar op voorbereid zijn. Maar dat zeg ik toch juist? Bijna alleen binnenshuis opvoeden (met waarschijnlijk relatief weinig sociale contacten en indrukken) lijkt me juist NIET goed. Ik denk dat je mijn post verkeerd begrepen hebt
Ik wil TO geen abortus aanpraten, maar roepen dat dit echt allemaal wel goed komt, klinkt ook niet verantwoord. Dat doe ik dus ook niet, ik raad toch juist ondersteuning aan? Nu al ondersteuning zoeken om te zorgen dat het straks allemaal goed gaat, lijkt in elk geval geen overbodige luxe.
Ik voel me zo moedellooos
donderdag 1 augustus 2013 om 10:23
We weten helemaal niet of TO depressief is (naast mogelijk autisme) en.. antidepressiva zijn i.h.a. bij relatief ernstige depressies geïndiceerd tijdens zwangerschap. Dit omdat er dan wel redelijk veilige antidepressiva zijn, maar op de langere termijn toch nog vaak risico's voor het kind aan het licht komen die men op moment van voorschrijven niet wist.
Ik voel me zo moedellooos
donderdag 1 augustus 2013 om 10:37
Tjjjemig, ik haalde uit jouw post heel specifiek dat ene zinnetje aan over prima opgroeien. Verder ben ik het helemaal met je eens, maar prima opgroeien en het huis niet uitkomen, gaat dat niet heel moeilijk samen? Ik zie wel dat jij die kanttekening ook plaatst hoor, maar vraag me wel af wat prima opgroeien op die manier betekent.
donderdag 1 augustus 2013 om 10:57
AD helpt echt niet tegen autisme hoor. Stel er is psychisch veel meer aan de hand, de psychiater stelt een diagnose en TO zou eigenlijk aan de medicatie moeten vanwege een stoornis en dat kan niet omdat ze zwanger is. Dat worden hele lange maanden.
TO, ik denk dat je dit met je psychiater en je man moet bespreken, want wat jij voelt klinkt mij erg realistisch. Je hebt al moeite met 1 kind en blijft zoveel mogelijk thuis. Nu lukt dat nog, maar straks zul je met 1 kind al meer buitenshuis moeten gaan doen. En straks zit je met de prikkels die horen bij het hebben van 2 kinderen. Kun je dat aan?
Ik zou hulp zoeken om te kijken of een 2e kind iets is wat jij (nu) aan kunt.
TO, ik denk dat je dit met je psychiater en je man moet bespreken, want wat jij voelt klinkt mij erg realistisch. Je hebt al moeite met 1 kind en blijft zoveel mogelijk thuis. Nu lukt dat nog, maar straks zul je met 1 kind al meer buitenshuis moeten gaan doen. En straks zit je met de prikkels die horen bij het hebben van 2 kinderen. Kun je dat aan?
Ik zou hulp zoeken om te kijken of een 2e kind iets is wat jij (nu) aan kunt.
donderdag 1 augustus 2013 om 11:03
quote:Jij moet is leren dat voor veel mensen abortus niet zomaar iets is om even te doen.
Voor veel mensen heeft dat psychische en gevoelsmatige problemen.
Zeker mensen die al een kind hebben laten vaak niet zo makkelijk een broertje of zusje weghalen.Laat ik in mijn omgeving nu zo al 3 vrouwen kennen die 'n zwangerschap hebben afgebroken terwijl ze al kinderen hebben! Hun gezin was compleet, kind(eren) al wat ouder, financiele gevolgen etc. En ik zie geen van hen er onder gebukt gaan. Dat vermeende trauma wordt volgens mij voor 'n groot deel aangepraat.
Voor veel mensen heeft dat psychische en gevoelsmatige problemen.
Zeker mensen die al een kind hebben laten vaak niet zo makkelijk een broertje of zusje weghalen.Laat ik in mijn omgeving nu zo al 3 vrouwen kennen die 'n zwangerschap hebben afgebroken terwijl ze al kinderen hebben! Hun gezin was compleet, kind(eren) al wat ouder, financiele gevolgen etc. En ik zie geen van hen er onder gebukt gaan. Dat vermeende trauma wordt volgens mij voor 'n groot deel aangepraat.
donderdag 1 augustus 2013 om 11:04
Teldinoid, heb je je plannen om zwanger te worden vantevoren besproken met de psychiater?
Op zich is het best gebruikelijk om koudwatervrees te krijgen als je net zwanger bent, ik herken het wel in ieder geval, maar ik vind dit toch wel lichtelijk zorgelijk klinken als ik eerlijk ben.
Ik kan best verlegen zijn op zijn tijd en moest echt een beetje een drempel over toen de creche- en daarna de schooltijd aanbrak. Je móet dan wel contact maken/hebben met andere kinderen en ouders.
Het is bij ons thuis zeer regelmatig een compleet gekkenhuis, met buurtkinderen die in en uit lopen, speelafspraakjes, partijtjes, sporten. Ik vind het hartstikke leuk hoor, maar het is druk, het is onvoorspelbaar. En thuis samen zitten knuffelen op de bank gebeurt ook nog heel regelmatig gelukkig, maar als ik (of mijn man) een off-day heb, dan is dat gewoon pech gehad.
Fijn dat je man er helemaal achterstaat en dat hij ook ideeën heeft over wat te doen als jij geen goede dag hebt, maar heel eerlijk gezegd denk ik vooral: meid, wat doe je jezelf aan?
Op zich is het best gebruikelijk om koudwatervrees te krijgen als je net zwanger bent, ik herken het wel in ieder geval, maar ik vind dit toch wel lichtelijk zorgelijk klinken als ik eerlijk ben.
Ik kan best verlegen zijn op zijn tijd en moest echt een beetje een drempel over toen de creche- en daarna de schooltijd aanbrak. Je móet dan wel contact maken/hebben met andere kinderen en ouders.
Het is bij ons thuis zeer regelmatig een compleet gekkenhuis, met buurtkinderen die in en uit lopen, speelafspraakjes, partijtjes, sporten. Ik vind het hartstikke leuk hoor, maar het is druk, het is onvoorspelbaar. En thuis samen zitten knuffelen op de bank gebeurt ook nog heel regelmatig gelukkig, maar als ik (of mijn man) een off-day heb, dan is dat gewoon pech gehad.
Fijn dat je man er helemaal achterstaat en dat hij ook ideeën heeft over wat te doen als jij geen goede dag hebt, maar heel eerlijk gezegd denk ik vooral: meid, wat doe je jezelf aan?
donderdag 1 augustus 2013 om 11:09
TO, ik zou via de vk regelen dat je onder controle komt op de zogenaamde POP poli. (weet niet waar je woont maar die in Rotterdam -EMC- staat goed bekend) Je wordt dan gecontroleerd door een gynaecoloog en psychiater die nauw samen werken en je komt dan ook in praatgroepen met meiden met soortgelijke problemen. Dit soort poli's zijn er speciaal voor vrouwen in jouw situatie!
donderdag 1 augustus 2013 om 12:09
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 09:00:
Nee, ze moet vooral naar mensen zoals jullie luisteren. Als ze zometeen met 2 kinderen de boel niet aan kan zullen jullie dat niet voor haar oplossen, maar zij zit er de komende ruim 18 jaar wel aan vast!
Ze moet vooral wel naar jou luisteren?
Ik snap dat je tegen kinderen krijgen bent. Jou mening, iedereen heeft daar recht op!
Maar wat ik niet snap waarom je zo stellig bent...wat boeit jou het?
Als je toch anti kinderen bent waarom reageer je dan zoveel op zwanger/ kinderen topics.
Nee, ze moet vooral naar mensen zoals jullie luisteren. Als ze zometeen met 2 kinderen de boel niet aan kan zullen jullie dat niet voor haar oplossen, maar zij zit er de komende ruim 18 jaar wel aan vast!
Ze moet vooral wel naar jou luisteren?
Ik snap dat je tegen kinderen krijgen bent. Jou mening, iedereen heeft daar recht op!
Maar wat ik niet snap waarom je zo stellig bent...wat boeit jou het?
Als je toch anti kinderen bent waarom reageer je dan zoveel op zwanger/ kinderen topics.
donderdag 1 augustus 2013 om 12:12
quote:uiltje87 schreef op 01 augustus 2013 @ 12:09:
[...]
Ze moet vooral wel naar jou luisteren?
Ik snap dat je tegen kinderen krijgen bent. Jou mening, iedereen heeft daar recht op!
Maar wat ik niet snap waarom je zo stellig bent...wat boeit jou het?
Als je toch anti kinderen bent waarom reageer je dan zoveel op zwanger/ kinderen topics.
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
[...]
Ze moet vooral wel naar jou luisteren?
Ik snap dat je tegen kinderen krijgen bent. Jou mening, iedereen heeft daar recht op!
Maar wat ik niet snap waarom je zo stellig bent...wat boeit jou het?
Als je toch anti kinderen bent waarom reageer je dan zoveel op zwanger/ kinderen topics.
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
donderdag 1 augustus 2013 om 12:22
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 12:12:
[...]
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
Volgens mij heb ik nog niks gezegd over deze situatie, of wel?
Ik zeg ook niet dat ik het met de andere mee eens bent.
Ik snap alleen niet waarom je zo stellig bent en het paar keer probeert te zeggen....
[...]
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
Volgens mij heb ik nog niks gezegd over deze situatie, of wel?
Ik zeg ook niet dat ik het met de andere mee eens bent.
Ik snap alleen niet waarom je zo stellig bent en het paar keer probeert te zeggen....
donderdag 1 augustus 2013 om 12:27
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 12:12:
[...]
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
Ik ben het helemaal met je eens hoor Elninjoo, een beetje tegenwicht is nooit weg. Al die hoezeeverhalen over kinderen hebben en krijgen gaan meestal totdat het kind een jaar of 12 is. Daarna kan het een heel ander verhaal worden. Ik zeg met nadruk kan he, hoeft dus niet. Maar ja dan hoor je die geweldige moeders met hun grandioze kinderen niet meer.
En om in hun zelfvoldane bel te kunnen blijven zitten, zeggen ze dan maar dat het die ouders hun eigen schuld wel zal zijn als het fout loopt met hun kinderen. Want ach, werkeloosheid, scheiding, ziekte, psychische aandoeningen dat overkomt toch altijd een ander?
[...]
Om wat tegenwicht te bieden tussen al die vrouwen die zeggen dat 'n kind erbij geen enkel probleem is.
Je kunt net zo goed zeggen: waarom zou ze naar jullie moeten luisteren?
Ze moet haar eigen mening vormen uiteindelijk, maar alleen maar positief gewauwel in de richting 'n kind toch zeker te laten komen, is ook maar eenzijdig advies. Nu leest ze in elk geval meerdere kanten.
Snap nooit zo goed waarom al die pro-kind vrouwen niet tegen 'n tegengeluid kunnen. Voel je je toch niet sterk genoeg staan in je overtuiging dat je je door vaak slechts één tegengestelde mening al zo bedreigd voelt?
Ik ben het helemaal met je eens hoor Elninjoo, een beetje tegenwicht is nooit weg. Al die hoezeeverhalen over kinderen hebben en krijgen gaan meestal totdat het kind een jaar of 12 is. Daarna kan het een heel ander verhaal worden. Ik zeg met nadruk kan he, hoeft dus niet. Maar ja dan hoor je die geweldige moeders met hun grandioze kinderen niet meer.
En om in hun zelfvoldane bel te kunnen blijven zitten, zeggen ze dan maar dat het die ouders hun eigen schuld wel zal zijn als het fout loopt met hun kinderen. Want ach, werkeloosheid, scheiding, ziekte, psychische aandoeningen dat overkomt toch altijd een ander?
donderdag 1 augustus 2013 om 12:30
Elninjoo, wat dring jij op een vervelende manier jou mening op zeg. Jij houdt niet van kinderen maar jij bent duidelijk in de minderheid (gelukkig) dus ga dan fijn reageren op andere topics. Wat Wilders met de Islam heeft heb jij met kinderen. Word er moe van dat je telkens al die topics vervuild. Je advies komt toch niet aan.
I adore you even more than the people of North Korea are forced to adore Kim Jong Un.
