Zwanger
alle pijlers
Zwanger en Twijfels
donderdag 1 augustus 2013 om 00:22
Ik ben nu 7 weken zwanger, samen met mijn partner heb ik een geweldige dochter die super opgroeit. Ze is nu 2 en een half en mag in september naar de peuterspeelzaal.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
Ik twijfel echter als een tweede een slimme keuze is vanwege mijn psychische stabiliteit. Ik loop op dit moment onder de behandeling bij de psychiater, of in ieder geval we zijn net begonnen, en hij is nog bezig met een diagnose stellen. Hij vermoed dat ik autistisch ben.
Ik ben alleen bang dat een tweede kind iets is wat ik en mijn partner niet klaar voor zijn.. ja ik weet dat die realisatie iets te laat komt. Alleen het is moeilijk voor je in te zien hoe iets gaat gebeuren tot het gebeurt.
Op een dag functioneer ik prima. Mijn dochter krijg drie keer per dag te eten (+fruit), we spelen samen, iedere dag schone kleren, alleen alles word binnenhuis uitgevoerd, ik voel me snel onveilig buitenshuis met veel prikkels.
We hebben gelukkig een grote tuin wat ons veel mogelijkheden thuis bied om dingen te ondernemen, dat scheelt wel.
Er komen ook dagen voor dat ik minder functioneer, de basisbehoeftes worden alsnog voldaan alleen ik zit dan niet in mijn vel, het huishouden word dan niet gedaan, en in plaats van samen spelen knuffelen we een hoop op de bank omdat ik gewoon een mindere dag heb.
In september moet mijn dochter naar de peuterspeelzaal, dat moet gewoon. Ik moet mijzelf psychisch hier helemaal voor inzetten. Op slechte en goede dagen is dit iets wat ik gewoon moet doen, en ik vertrouw eigenlijk ook wel dat het zal gaan, alleen met moeite.
Mijn partner wilt dolgraag een tweede, en ik ook. Alleen iets in mijn hart zegt gewoon dat ik dat niet aankan. Als ik mijn dochter naar de peuterspeelzaal moet brengen dan lijkt het me heel moeilijk om ook uiteindelijk met een huilende baby te zitten, of dit hoogzwanger te moeten doen.
Mijn partner is er voor om een plan te maken, op de dagen dat ik het niet aan kan werkt hij thuis, brengt hij het haar naar de peuterspeelzaal, als het in het begin moeilijk is op de dagen dat kind een naar de peuterspeelzaal gaat kind 2 naar de kdv voor rust.
Deels brengen de hormonen mij in paniek. Voordat ik zwanger was kon ik alles gewoon hebben, was ik nooit bang voor de toekomst. Als er iets moeilijk was met mijn dochter pakte ik dat met mijn eigen tempo aan - we gingen alsnog samen zwemmen en prive dingen doen met zijn tweetjes maar op mijn tempo..
Ik ben gewoon bang dat ik als het niet aankan dat ik helemaal heb gefaalt. Dat heb ik dan ook. Met een dochter kan ik haar naar de oppas brengen, met een dochter kan ik af en toe naar oma gaan. Alleen met twee word alles drukker, en moeilijker.
Ik weet niet meer wat mijn hormonen zijn, en waar ik begin rationeel na te denken. De ene dag ben ik overtuigd dat ik alles aankan, en de ene dag zak ik weg..
Ik weet het gewoon even niet meer.
donderdag 1 augustus 2013 om 14:35
Wat fijn dat je reageert teldinoid!
Weet je, uiteindelijk weet niemand of je het te zwaar zult vinden of niet als het eenmaal zo is. Jij niet en een ander ook niet.
Ik vind je vergelijking met de moeilijkheidsgraad van een spel heel goed gekozen. Als je nu niet zwanger zou zijn zou ik adviseren om nog even te wachten. Maar....je bent wel al zwanger.
Nu heb je volgens mij twee opties:
1) is abortus. Dat kan nog en zou erg begrijpelijk zijn. Zou je dat willen? Dat kan ik niet goed opmaken uit je berichten.
2) het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Praat veel met je psychiater en ga opzoek naar manieren waarop je denkt dat je het wel aan kunt. Hebben jullie iemand die af en toe de zorg voor je oudste dochter over kan nemen? Is een dagje kinderopvang voor haar een mogelijkheid? Hoe reeel zijn de plannen van je man voor thuiswerken en deel van de zorg overnemen? Is er een POP-poli in je omgeving waar je steun kunt krijgen?
Wat zou het voor jou makkelijker maken denk jij?
Weet je, uiteindelijk weet niemand of je het te zwaar zult vinden of niet als het eenmaal zo is. Jij niet en een ander ook niet.
Ik vind je vergelijking met de moeilijkheidsgraad van een spel heel goed gekozen. Als je nu niet zwanger zou zijn zou ik adviseren om nog even te wachten. Maar....je bent wel al zwanger.
Nu heb je volgens mij twee opties:
1) is abortus. Dat kan nog en zou erg begrijpelijk zijn. Zou je dat willen? Dat kan ik niet goed opmaken uit je berichten.
2) het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Praat veel met je psychiater en ga opzoek naar manieren waarop je denkt dat je het wel aan kunt. Hebben jullie iemand die af en toe de zorg voor je oudste dochter over kan nemen? Is een dagje kinderopvang voor haar een mogelijkheid? Hoe reeel zijn de plannen van je man voor thuiswerken en deel van de zorg overnemen? Is er een POP-poli in je omgeving waar je steun kunt krijgen?
Wat zou het voor jou makkelijker maken denk jij?
Het is zoals het is
donderdag 1 augustus 2013 om 14:44
quote:dubbeltje4 schreef op 01 augustus 2013 @ 13:37:
[...]
Hoe moet ik dat lezen: niet perse voor of tegen abortus zijn?
In het geval van TO pleit ik er voor een abortus te doen. De zwangerschap is nu nog vrij pril.
Daarna gaan overleggen met haar man of een tweede kind op termijn haalbaar en wenselijk is.
Misschien kan er gewerkt worden aan haar problemen en is een tweede kind in de toekomst wel mogelijk. Maar nu nog niet, dat is duidelijk toch?Ik bedoel dat ik abortus in sommige gevallen een goede optie vind.
[...]
Hoe moet ik dat lezen: niet perse voor of tegen abortus zijn?
In het geval van TO pleit ik er voor een abortus te doen. De zwangerschap is nu nog vrij pril.
Daarna gaan overleggen met haar man of een tweede kind op termijn haalbaar en wenselijk is.
Misschien kan er gewerkt worden aan haar problemen en is een tweede kind in de toekomst wel mogelijk. Maar nu nog niet, dat is duidelijk toch?Ik bedoel dat ik abortus in sommige gevallen een goede optie vind.
donderdag 1 augustus 2013 om 14:46
Die twijfels over een tweede heb ik trouwens ook hoor en ik ben de stabiiliteit zelve. Ik heb nu een zoontje van anderhalf en ik geniet ontzettend van hem. We hebben besloten om voor een2e te gaan. Gisteren heb ik de hele dag met ukje doorgebracht en alles gaat zo makkelijk. Meteen gaan mijn gedachtes na het moment dat ze straks met zijn 2en zijn.
Hoe ga ik dat doen met een peuter en een baby, hoe krijg ik peuter bij het KDV. Hoe gaat dat straks met het voeden van een baby en een peuter die aandacht vraagt. Hoe ga ik dat doen met de gebroken nachten. Kan ik het wel combineren mijn werk waarvoor ik dagelijks meer dan 2 uur voor op de weg zit, krijg ik ooit die oppas die 2 kleine kinderen aankan zodat man en ik een keer kunnen uit eten, kom ik ooit nog toe aan hardlopen, een boek lezen. dat lukt met 1 al niet laat staan met 2 kinderen.
Wat als ik een huilbaby krijg, wat als ze elkaar niet kunnen luchten en de hele dag ruzie maken, wat als wat als wat als????
Tja, volgens mij is het redelijk normaal dit soort gedachten. Ik heb maar besloten dat ik het dag voor dag wel zie wat er op mijn pad komt en daar dan op dat moment mee te dealen.
Hoe ga ik dat doen met een peuter en een baby, hoe krijg ik peuter bij het KDV. Hoe gaat dat straks met het voeden van een baby en een peuter die aandacht vraagt. Hoe ga ik dat doen met de gebroken nachten. Kan ik het wel combineren mijn werk waarvoor ik dagelijks meer dan 2 uur voor op de weg zit, krijg ik ooit die oppas die 2 kleine kinderen aankan zodat man en ik een keer kunnen uit eten, kom ik ooit nog toe aan hardlopen, een boek lezen. dat lukt met 1 al niet laat staan met 2 kinderen.
Wat als ik een huilbaby krijg, wat als ze elkaar niet kunnen luchten en de hele dag ruzie maken, wat als wat als wat als????
Tja, volgens mij is het redelijk normaal dit soort gedachten. Ik heb maar besloten dat ik het dag voor dag wel zie wat er op mijn pad komt en daar dan op dat moment mee te dealen.
donderdag 1 augustus 2013 om 14:48
Veel van de beren doe je nu ziet, kunnen in de praktijk best meevallen. Maar dat de één wat van je wil net als je met de ander bezig bent, dat gaat zéker gebeuren. Aan de lopende band. Ik ken best veel moeders die de overgang van 1 naar 2 heftiger vonden dan van 0 naar 1 (gold voor mij ook), en dat kwam precies daardoor: je aandacht verdelen onder twee kinderen zonder continu het gevoel te hebben tekort te schieten kan ook zonder dat je moeite hebt met veranderingen best lastig zijn. In jouw plaats zou ik er zeker goed over na denken hoe je dat gaat opvangen.
Dan nog iets over je plan om de tweede naar het kdv te brengen voor rust: nu is die tweede nog vrij abstract en klinkt dat misschien makkelijk, maar na de geboorte is hij of zij net zozeer jouw kind als je eerste, en zit het er dik in dat naar het kdv brengen net zo ingewikkeld is als naar de PSZ brengen van de oudste. Je hebt nu misschien nog de neiging de belangen van je oudste, die er immers al is, ook na de bevalling nog voor te laten gaan op de belangen van de tweede, die nog abstract is. (Zo overwoog ik bij de tweede met verlof te gaan bij 34 weken, zodat de oudste nog exclusieve aandacht kon krijgen in de weken voor de bevalling - tot ik me realiseerde dat dat dus ten koste van de exclusieve aandacht van de tweede zou gaan. En die tweede moest de aandacht toch al zoveel meer delen).
Probeer dat bij het maken van je plannen te voorkomen!
Ikbenanoniem, in de OP staat, al in de tweede zin, dat het eerste kind nu 2,5 is.
Dan nog iets over je plan om de tweede naar het kdv te brengen voor rust: nu is die tweede nog vrij abstract en klinkt dat misschien makkelijk, maar na de geboorte is hij of zij net zozeer jouw kind als je eerste, en zit het er dik in dat naar het kdv brengen net zo ingewikkeld is als naar de PSZ brengen van de oudste. Je hebt nu misschien nog de neiging de belangen van je oudste, die er immers al is, ook na de bevalling nog voor te laten gaan op de belangen van de tweede, die nog abstract is. (Zo overwoog ik bij de tweede met verlof te gaan bij 34 weken, zodat de oudste nog exclusieve aandacht kon krijgen in de weken voor de bevalling - tot ik me realiseerde dat dat dus ten koste van de exclusieve aandacht van de tweede zou gaan. En die tweede moest de aandacht toch al zoveel meer delen).
Probeer dat bij het maken van je plannen te voorkomen!
Ikbenanoniem, in de OP staat, al in de tweede zin, dat het eerste kind nu 2,5 is.
donderdag 1 augustus 2013 om 14:52
Precies zoals ik al dacht, koudwatervrees.. Echt, dit zijn dingen die elke moeder wel even vreest, maar wat achteraf gewoon echt onzinnig blijkt te zijn. Als baby huilt en dochter moet iets, dan wacht 1 van de 2 gewoon even. Ja, dan heb je een huilend kind of een kind dat boos is. Maar ja, ze moeten gewoon leren dat ze niet altijd direct geholpen kunnen worden. That's life
Maak het jezelf niet zo moeilijk en relax een beetje. Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf straks maakt.
Maak het jezelf niet zo moeilijk en relax een beetje. Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf straks maakt.
donderdag 1 augustus 2013 om 21:15
quote:malube schreef op 01 augustus 2013 @ 14:52:
Precies zoals ik al dacht, koudwatervrees.. Echt, dit zijn dingen die elke moeder wel even vreest, maar wat achteraf gewoon echt onzinnig blijkt te zijn. Als baby huilt en dochter moet iets, dan wacht 1 van de 2 gewoon even. Ja, dan heb je een huilend kind of een kind dat boos is. Maar ja, ze moeten gewoon leren dat ze niet altijd direct geholpen kunnen worden. That's life
Maak het jezelf niet zo moeilijk en relax een beetje. Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf straks maakt.En als TO nu echt autistisch is? Denk je dan echt dat het allemaal zo makkelijk gaat? Veel autisten hebben behoefte aan structuur en veranderingen gaat allemaal zo makkelijk niet.
Precies zoals ik al dacht, koudwatervrees.. Echt, dit zijn dingen die elke moeder wel even vreest, maar wat achteraf gewoon echt onzinnig blijkt te zijn. Als baby huilt en dochter moet iets, dan wacht 1 van de 2 gewoon even. Ja, dan heb je een huilend kind of een kind dat boos is. Maar ja, ze moeten gewoon leren dat ze niet altijd direct geholpen kunnen worden. That's life
Maak het jezelf niet zo moeilijk en relax een beetje. Het is maar net hoe moeilijk je het jezelf straks maakt.En als TO nu echt autistisch is? Denk je dan echt dat het allemaal zo makkelijk gaat? Veel autisten hebben behoefte aan structuur en veranderingen gaat allemaal zo makkelijk niet.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 2 augustus 2013 om 13:39
quote:malube schreef op 01 augustus 2013 @ 13:52:
Natuurlijk kun je dat niet maken. Abortus is geen anticonceptiemiddel als je even het gevoel hebt het niet aan te kunnen? Lekker makkelijk, we willen graag een 2e, neuken, zwanger. Oh nee, maar ik denk toch dat ik het niet aan kan.
Omgekeerde wereld.
Ben het wel een beetje met je eens, maar ik vind niet dat je een ander op mag dringen ook zo te denken.
Iedereen heeft het recht om zn eigen leven in te vullen.
Natuurlijk kun je dat niet maken. Abortus is geen anticonceptiemiddel als je even het gevoel hebt het niet aan te kunnen? Lekker makkelijk, we willen graag een 2e, neuken, zwanger. Oh nee, maar ik denk toch dat ik het niet aan kan.
Omgekeerde wereld.
Ben het wel een beetje met je eens, maar ik vind niet dat je een ander op mag dringen ook zo te denken.
Iedereen heeft het recht om zn eigen leven in te vullen.
vrijdag 2 augustus 2013 om 13:41
quote:elninjoo schreef op 01 augustus 2013 @ 12:37:
Ik vind juist dat al die kindvrouwtjes hun mening op een hinderlijke manier opdringen en keer op keer op keer. Die blijven ook maar doorzeuren over hun mening. Newsflash: dit is 'n forum. Een forum kan alleen bestaan als er discussie is. Als mensen alleen maar met elkaar meelullen is het snel gedaan met de forumpret.
Een onderwerp waar iedereen het je mening eens is, boeit toch niet?
Ik vind juist dat al die kindvrouwtjes hun mening op een hinderlijke manier opdringen en keer op keer op keer. Die blijven ook maar doorzeuren over hun mening. Newsflash: dit is 'n forum. Een forum kan alleen bestaan als er discussie is. Als mensen alleen maar met elkaar meelullen is het snel gedaan met de forumpret.
Een onderwerp waar iedereen het je mening eens is, boeit toch niet?
vrijdag 2 augustus 2013 om 13:43
vrijdag 2 augustus 2013 om 17:18
quote:nieuwemaan11 schreef op 02 augustus 2013 @ 14:21:
TO, ik vind het goed van je dat je er over na denkt, en niet aanneemt dat alles goed gaat. Praat er met je psycholoog/huisarts en man over, die kennen je beter dan de pro-aborti, 'kindvrouwtjes', en algemeen weldenkende vrouwen hier. Wij hebben ook een tijdje gezinshulp gehad toen ik klein was en #2 nog een baby. Volgens mij waren dat stagaires van een kinder-/zorg opleiding, en daar heb ik ook veel mee geravot. Misschien is zoiets nog een idee (geen idee of het nog bestaat)? Veel sterkte iig met je keuze!
Ik zou dat een kind dus niet toe wensen. En een geluk dat jij er geen "last" van hebt gehad, maar het is natuurlijk niet "normaal". Zeker als je zoiets al weet van jezelf, waarom dan toch de gok nemen en kijken waar het schip strandt?
Dat TO er heel goed over nadenkt vind ik meer getuigen van goed moederschap dan wat jouw moeder heeft gedaan.
TO, ik vind het goed van je dat je er over na denkt, en niet aanneemt dat alles goed gaat. Praat er met je psycholoog/huisarts en man over, die kennen je beter dan de pro-aborti, 'kindvrouwtjes', en algemeen weldenkende vrouwen hier. Wij hebben ook een tijdje gezinshulp gehad toen ik klein was en #2 nog een baby. Volgens mij waren dat stagaires van een kinder-/zorg opleiding, en daar heb ik ook veel mee geravot. Misschien is zoiets nog een idee (geen idee of het nog bestaat)? Veel sterkte iig met je keuze!
Ik zou dat een kind dus niet toe wensen. En een geluk dat jij er geen "last" van hebt gehad, maar het is natuurlijk niet "normaal". Zeker als je zoiets al weet van jezelf, waarom dan toch de gok nemen en kijken waar het schip strandt?
Dat TO er heel goed over nadenkt vind ik meer getuigen van goed moederschap dan wat jouw moeder heeft gedaan.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 2 augustus 2013 om 17:22
quote:Tickel schreef op 02 augustus 2013 @ 17:18:
[...]
Ik zou dat een kind dus niet toe wensen. En een geluk dat jij er geen "last" van hebt gehad, maar het is natuurlijk niet "normaal". Zeker als je zoiets al weet van jezelf, waarom dan toch de gok nemen en kijken waar het schip strandt?
Dat TO er heel goed over nadenkt vind ik meer getuigen van goed moederschap dan wat jouw moeder heeft gedaan.+1
[...]
Ik zou dat een kind dus niet toe wensen. En een geluk dat jij er geen "last" van hebt gehad, maar het is natuurlijk niet "normaal". Zeker als je zoiets al weet van jezelf, waarom dan toch de gok nemen en kijken waar het schip strandt?
Dat TO er heel goed over nadenkt vind ik meer getuigen van goed moederschap dan wat jouw moeder heeft gedaan.+1
vrijdag 2 augustus 2013 om 23:02
Tickel, zou je je quote van mijn post weg willen halen? Ik vind het toch te persoonlijk.
Jouw oordeel over mijn moeder komt erg hard aan, haar problemen begonnen toen wij er al waren, en ik ben godsallejezus blij dat ik en mijn broertje niet geaborteerd zijn. Was dat misschien je oplossing?
Ik heb een superjeugd gehad, en een fantastische moeder die er altijd voor me was/is. Nogmaals: het is niet dat ik er geen last van had, ik heb er nooit iets van gemerkt. Wat is 'normaal' dan volgens jou?
Jouw oordeel over mijn moeder komt erg hard aan, haar problemen begonnen toen wij er al waren, en ik ben godsallejezus blij dat ik en mijn broertje niet geaborteerd zijn. Was dat misschien je oplossing?
Ik heb een superjeugd gehad, en een fantastische moeder die er altijd voor me was/is. Nogmaals: het is niet dat ik er geen last van had, ik heb er nooit iets van gemerkt. Wat is 'normaal' dan volgens jou?
zaterdag 3 augustus 2013 om 06:44
quote:nieuwemaan11 schreef op 02 augustus 2013 @ 23:02:
Tickel, zou je je quote van mijn post weg willen halen? Ik vind het toch te persoonlijk.
Jouw oordeel over mijn moeder komt erg hard aan, haar problemen begonnen toen wij er al waren, en ik ben godsallejezus blij dat ik en mijn broertje niet geaborteerd zijn. Was dat misschien je oplossing?
Ik heb een superjeugd gehad, en een fantastische moeder die er altijd voor me was/is. Nogmaals: het is niet dat ik er geen last van had, ik heb er nooit iets van gemerkt. Wat is 'normaal' dan volgens jou?
Ik ga geen uitgebreide discussie voeren over wat ik normaal vind of niet, het is mijn topic niet. Bovendien heb ik al aangegeven dat jouw jeugd niet onder mijn ideaalbeeld valt. Verre van zelfs.
Je opmerking over niet geaborteerd zijn slaat kant noch wal, maar ik neem aan dat je dit zelf ook wel ziet?
Je zegt dat je er nooit iets van hebt gemerkt, maar blijkbaar staan dingen uit je jeugd toch in je geheugen gegrift, anders zou je niet met je verhaal komen.
Tickel, zou je je quote van mijn post weg willen halen? Ik vind het toch te persoonlijk.
Jouw oordeel over mijn moeder komt erg hard aan, haar problemen begonnen toen wij er al waren, en ik ben godsallejezus blij dat ik en mijn broertje niet geaborteerd zijn. Was dat misschien je oplossing?
Ik heb een superjeugd gehad, en een fantastische moeder die er altijd voor me was/is. Nogmaals: het is niet dat ik er geen last van had, ik heb er nooit iets van gemerkt. Wat is 'normaal' dan volgens jou?
Ik ga geen uitgebreide discussie voeren over wat ik normaal vind of niet, het is mijn topic niet. Bovendien heb ik al aangegeven dat jouw jeugd niet onder mijn ideaalbeeld valt. Verre van zelfs.
Je opmerking over niet geaborteerd zijn slaat kant noch wal, maar ik neem aan dat je dit zelf ook wel ziet?
Je zegt dat je er nooit iets van hebt gemerkt, maar blijkbaar staan dingen uit je jeugd toch in je geheugen gegrift, anders zou je niet met je verhaal komen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
