Zwanger
alle pijlers
Zwanger, hoe ga ik dit ooit vertellen?
vrijdag 20 december 2013 om 00:35
Ik ben een zevenentwintig jarige vrouw en nou ruim acht jaar samen met mijn vriend waarvan enkele maanden verloofd.
Daarnaast heb ik een schat van een oudere zus die echter wel altijd de behoefte heeft gehad om in alles de eerste te moeten zijn. Voor mijn zus was het moment waarop wij onze verloving bekend maakten dan ook vrij lastig. Niet dat ze niet blij voor ons is maar ze wil zelf ook zo graag.
Vanaf haar achttiende roept mijn zus al dat ze graag als eerste kinderen wil krijgen. Haar vriend wilde hier echter nog niks van weten. Wij hebben op het moment dat wij ervoor gingen dan ook niets verteld omdat wij hun niet wilden pushen en ook geen strijd wilden over wie het eerst zwanger zou zijn. Vandaag ben ik 14 weken zwanger en we wilden het graag met de kerst aan iedereen vertellen, dan zou ik dus 15 weken zwanger zijn. Mijn zus wilde ik graag van te voren apart als peettante vragen om haar ook niet voor het blok te zetten. Vandaag kwam ik mijn zus echter tegen bij mijn ouders en na veel gedraai kwam het hoge woord eruit. Mijn lieve zus heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet de 24ste naar het ziekenhuis om te kijken of het weggehaald moet worden. Mijn zus had precies hetzelfde plan, namelijk met de kerst vertellen dat ze 11 weken zwanger was. Wat zou dit leuk geweest zijn, en wat had ik het haar gegund.
Nou kan ik me alleen maar zorgen maken en alleen maar denken hoe ik het ooit moet gaan vertellen. Dat kerst geen goed idee is, had ik mezelf al bedacht maar daarna komt haar verjaardag, nieuwjaar, enz. en voor je het weet ben ik zestien weken ver en begint mijn buik te groeien.
Daarnaast, misschien heel egoïstisch, hoe kunnen mijn ouders ooit blij zijn met mijn zwangerschap en hun eerste kleinkind als hun andere dochter zoveel verdriet heeft. En hoe kan ik mijn zus zoveel verdriet doen. Zit er echt even doorheen en ben plots ook ontzettend bang dat er bij mijn zwangerschap iets mis gaat. Wat zou ik er veel voor over hebben om nou een kloppend hartje te horen.
Daarnaast heb ik een schat van een oudere zus die echter wel altijd de behoefte heeft gehad om in alles de eerste te moeten zijn. Voor mijn zus was het moment waarop wij onze verloving bekend maakten dan ook vrij lastig. Niet dat ze niet blij voor ons is maar ze wil zelf ook zo graag.
Vanaf haar achttiende roept mijn zus al dat ze graag als eerste kinderen wil krijgen. Haar vriend wilde hier echter nog niks van weten. Wij hebben op het moment dat wij ervoor gingen dan ook niets verteld omdat wij hun niet wilden pushen en ook geen strijd wilden over wie het eerst zwanger zou zijn. Vandaag ben ik 14 weken zwanger en we wilden het graag met de kerst aan iedereen vertellen, dan zou ik dus 15 weken zwanger zijn. Mijn zus wilde ik graag van te voren apart als peettante vragen om haar ook niet voor het blok te zetten. Vandaag kwam ik mijn zus echter tegen bij mijn ouders en na veel gedraai kwam het hoge woord eruit. Mijn lieve zus heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet de 24ste naar het ziekenhuis om te kijken of het weggehaald moet worden. Mijn zus had precies hetzelfde plan, namelijk met de kerst vertellen dat ze 11 weken zwanger was. Wat zou dit leuk geweest zijn, en wat had ik het haar gegund.
Nou kan ik me alleen maar zorgen maken en alleen maar denken hoe ik het ooit moet gaan vertellen. Dat kerst geen goed idee is, had ik mezelf al bedacht maar daarna komt haar verjaardag, nieuwjaar, enz. en voor je het weet ben ik zestien weken ver en begint mijn buik te groeien.
Daarnaast, misschien heel egoïstisch, hoe kunnen mijn ouders ooit blij zijn met mijn zwangerschap en hun eerste kleinkind als hun andere dochter zoveel verdriet heeft. En hoe kan ik mijn zus zoveel verdriet doen. Zit er echt even doorheen en ben plots ook ontzettend bang dat er bij mijn zwangerschap iets mis gaat. Wat zou ik er veel voor over hebben om nou een kloppend hartje te horen.
vrijdag 20 december 2013 om 08:00
Begrijp me niet verkeerd hoor, want ik vind het heel lief dat je zo bezorgd bent over je zus en ik snap dat je het moeilijk vindt, maar je hebt het over een kind krijgen. Jij wordt moeder van een nieuw mensenleven. Dat zou geen onderwerp moeten zijn van zussenrivaliteit.
Natuurlijk is het pijnlijk voor haar dat jij zwanger bent nu zij net een miskraam heeft gehad, maar wie als eerste moeder wordt, daar moet je toch geen wedstrijd van maken?
Natuurlijk is het pijnlijk voor haar dat jij zwanger bent nu zij net een miskraam heeft gehad, maar wie als eerste moeder wordt, daar moet je toch geen wedstrijd van maken?
vrijdag 20 december 2013 om 08:07
Vertel het eerst aan je ouders, maar zonder andere familieleden daarbij. Dan kunnen ze tenminste spontaan blij voor jou doen, ipv dat ze zich zorgen moeten maken over hoe je zus reageert.
Je zus vind ik enorm kinderachtig als zij alles als eerste wil. Ja lullig dat ze nu 'n miskraam krijgt, maar dan krijgt ze maar later dan jou 'n kind. Daar moet ze dan maar mee leren dealen. Als ze lullig tegen jou doet omdat jij eerder bent, zou ik dat peetmoederschap nog maar 'ns heroverwegen. Heb je geen beste vriendin die ook van kinderen houdt?
Je zus vind ik enorm kinderachtig als zij alles als eerste wil. Ja lullig dat ze nu 'n miskraam krijgt, maar dan krijgt ze maar later dan jou 'n kind. Daar moet ze dan maar mee leren dealen. Als ze lullig tegen jou doet omdat jij eerder bent, zou ik dat peetmoederschap nog maar 'ns heroverwegen. Heb je geen beste vriendin die ook van kinderen houdt?
vrijdag 20 december 2013 om 08:15
Ik heb in de situatie gezeten van je zus. Ik had geen bbz maar wel een miskraam bij 11 weken waarvoor ik naar het ziekenhuis moest. Mijn schoonzusje was ook zwanger. Zo maar spontaan terwijl wij al anderhalf jaar bezig waren. Zij heeft het ook met veel moeite aan ons verteld. Als tip wil ik je meegeven wees eerlijm en open ook straks verder in de zwangerschap. Vertel dat je een rcho/onderzoek oid hebt gehad maar dring het niet op. Ik werd dooor familie soms overal buiten gehouden en dat vond ik heel kwetsend. Uiteindelijk is het zoals het is. Jij bent zwanger en zij straks niet meer. Daar hebben jullie beiden geen invloed op.
vrijdag 20 december 2013 om 08:26
Als je er van uitgaat dat iedereen in de familie de beste bedoelingen met elkaar heeft, hoe kunnen deze dingen dan kwetsend zijn?
Voor iemand die met moeite zwanger wordt is het natuurlijk altijd een beladen onderwerp, maar beladen hoeft toch niet meteen kwetsend te zijn? dat ligt toch ook aan hoe je iemands anders acties zelf uitlegd. Als iemand voor jou op eieren gaat lopen of besluit je juist precies zo te behandelen als 'normaal', beide zijn waarscijnlijke met de beste bedoelingen en niet bedoeld om te kwetsen.
Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoelens uiteraard.
Voor iemand die met moeite zwanger wordt is het natuurlijk altijd een beladen onderwerp, maar beladen hoeft toch niet meteen kwetsend te zijn? dat ligt toch ook aan hoe je iemands anders acties zelf uitlegd. Als iemand voor jou op eieren gaat lopen of besluit je juist precies zo te behandelen als 'normaal', beide zijn waarscijnlijke met de beste bedoelingen en niet bedoeld om te kwetsen.
Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoelens uiteraard.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 20 december 2013 om 08:37
quote:south schreef op 20 december 2013 @ 07:34:
Mijn broer kwam het laatst gewoon gezellig meedelen, mij als eerste dat wel, maar vroeg helemaal niet hoe ik me er bij voelde. Terwijl hij wist dat wij al twee en half jaar bezig waren en al twee miskramen achter de rug hadden. Sterker nog; hij meldde er vrolijk bij dat het eigenlijk veel sneller was gegaan dan gepland.
Wat hij op dat moment niet wist, is dat ik toen ook al zwanger was (en nog steeds ben). Maar toch stak die laatste opmerking me en dus het feit dat hij zich helemaal niet over mijn gevoelens leek te bekommeren, al vond ik zijn stuntelige blijdschap wel superleuk.
(Maar mijn broer heeft op een ander vlak een heel verdrietige geschiedenis, wat de gunfactor wel een stuk hoger maakt)
Maak je zus dus heel duidelijk dat je het vervelend vind voor haar, maar je mag ook wel (voorzichtig) laten zien dat je heel blij bent. Maar ga dus niet vertellen hoe makkelijk het ging, of hoe fijn die goede echo was.
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast gewoon voor de kerst nog tijd vrij maken voor je zus. Buiten het feit dat je het gewoon moet vertellen kan je zus ook je steun gebruiken.
Dat competitie gedrag vind ik ook niets en laat dat ook lekker varen.
Mijn broer kwam het laatst gewoon gezellig meedelen, mij als eerste dat wel, maar vroeg helemaal niet hoe ik me er bij voelde. Terwijl hij wist dat wij al twee en half jaar bezig waren en al twee miskramen achter de rug hadden. Sterker nog; hij meldde er vrolijk bij dat het eigenlijk veel sneller was gegaan dan gepland.
Wat hij op dat moment niet wist, is dat ik toen ook al zwanger was (en nog steeds ben). Maar toch stak die laatste opmerking me en dus het feit dat hij zich helemaal niet over mijn gevoelens leek te bekommeren, al vond ik zijn stuntelige blijdschap wel superleuk.
(Maar mijn broer heeft op een ander vlak een heel verdrietige geschiedenis, wat de gunfactor wel een stuk hoger maakt)
Maak je zus dus heel duidelijk dat je het vervelend vind voor haar, maar je mag ook wel (voorzichtig) laten zien dat je heel blij bent. Maar ga dus niet vertellen hoe makkelijk het ging, of hoe fijn die goede echo was.
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast gewoon voor de kerst nog tijd vrij maken voor je zus. Buiten het feit dat je het gewoon moet vertellen kan je zus ook je steun gebruiken.
Dat competitie gedrag vind ik ook niets en laat dat ook lekker varen.
vrijdag 20 december 2013 om 08:43
Lieve Micky, van harte gefeliciteerd!
Het leven gaat zoals het leven gaat. Je zus en ouders zullen ongetwijfeld in mineur zijn vanwege de bbz. Maar dat zou niet hun vermogen hoeven aan te tasten om blij te zijn voor en met jou.
Wat die competitiedrang betreft, daar zal je zus toch volwassen in moeten worden. Daar moet je niet verantwoordelijk voor voelen.
Het leven gaat zoals het leven gaat. Je zus en ouders zullen ongetwijfeld in mineur zijn vanwege de bbz. Maar dat zou niet hun vermogen hoeven aan te tasten om blij te zijn voor en met jou.
Wat die competitiedrang betreft, daar zal je zus toch volwassen in moeten worden. Daar moet je niet verantwoordelijk voor voelen.
vrijdag 20 december 2013 om 08:49
quote:sabbaticalmeds schreef op vrijdag 20 december 2013 00:57 even iets totaal anders: ik vind het wel raar dat bij een BBZ gewacht wordt tot de 24e met nader onderzoek. Als ze rond de 11 weken is dan is ze een spoedgevalMijn eerste reactie. Nog nooit van gehoord!
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
vrijdag 20 december 2013 om 08:54
Vertellen! Misschien even niet met een speciaal moment als kerst maar ervoor. Hier precies hetzelfde meegemaakt. Zus zwanger en ik vrij snel erna ook. Bij mij ging het met 22 weken mis. Ja, heel moeilijk. Je zus zal wrs even minder leuk reageren dan je hoopt, maar dat draait bij.
Hoe moeilijk ook als het mis gaat, een ander kan daar niets aan doen en verdient een mooie zwangerschap. Ik vond het ergste dat mensen zw dingen achter gingen houden om mij te sparen. Daardoor voelde ik me buiten gesloten.
Wat ik wel fijn vind en vond is als mensen me het apart vertellen. Je hebt toch het gevoel dat de ogen op jou gericht zijn omdat het zo pijnlijk is. Als je het haar apart verteld kan ze reageren zoals ze wil. Ook emotioneel/verdrietig zonder dat je je later weer schuldig voelt dat je de aandacht naar je toe trok op een verkeerd moment..
Hoe moeilijk ook als het mis gaat, een ander kan daar niets aan doen en verdient een mooie zwangerschap. Ik vond het ergste dat mensen zw dingen achter gingen houden om mij te sparen. Daardoor voelde ik me buiten gesloten.
Wat ik wel fijn vind en vond is als mensen me het apart vertellen. Je hebt toch het gevoel dat de ogen op jou gericht zijn omdat het zo pijnlijk is. Als je het haar apart verteld kan ze reageren zoals ze wil. Ook emotioneel/verdrietig zonder dat je je later weer schuldig voelt dat je de aandacht naar je toe trok op een verkeerd moment..
vrijdag 20 december 2013 om 09:04
Hoi Mickey, het zal voor jou toch ongemakkelijk gaan voelen, maar je moet het je zus wel zsm privé vertellen. Uiteraard ben jij degene die het moment uitkiest.
Ik snap dat je je zorgen maakt om dinsdag, maar realiseer je wel dat ALS ze slecht nieuws te horen krijgt, het soms enkele weken kan duren voordat het daadwerkelijk weggehaald wordt. Die weken zijn vreselijk. Tegen die tijd ben jij aan het groeien.
Geen tijd voor kerst om haar het persoonlijk te vertellen ivm diensten vind ik onzin. Dit zijn juist dingen waar je heel hard je best voor doet om tijd voor te maken.
En al het vorige commentaar ben ik het mee eens. Je zus zal ook blij zijn voor jou.
.
Ik snap dat je je zorgen maakt om dinsdag, maar realiseer je wel dat ALS ze slecht nieuws te horen krijgt, het soms enkele weken kan duren voordat het daadwerkelijk weggehaald wordt. Die weken zijn vreselijk. Tegen die tijd ben jij aan het groeien.
Geen tijd voor kerst om haar het persoonlijk te vertellen ivm diensten vind ik onzin. Dit zijn juist dingen waar je heel hard je best voor doet om tijd voor te maken.
En al het vorige commentaar ben ik het mee eens. Je zus zal ook blij zijn voor jou.
.
vrijdag 20 december 2013 om 09:14
quote:leoni schreef op 20 december 2013 @ 08:37:
[...]
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast gewoon voor de kerst nog tijd vrij maken voor je zus. Buiten het feit dat je het gewoon moet vertellen kan je zus ook je steun gebruiken.
Hier helemaal mee eens! Hup, ga voor de kerst nog naar je zus en wees er voor haar, laat weten dat je met haar meeleeft. Neem desnoods een bos bloemen, doos chocolade, doucheverwenpakket voor haar mee. Vertel haar dan dat je het heel moeilijk vind om te vertellen en dat het voor haar vast moeilijk is om dit te horen, maar dat jij ook zwanger bent. En vertel het je ouders niet met kerst, maar gewoon even apart (zodat zij oprecht blij kunnen reageren en hun blijheid niet in your face pijnlijk is voor je zus).
Jullie zijn zussen, dus ik neem aan dat je elkaar alle geluk van de wereld gunt, maar er ook voor elkaar wilt zijn in moeilijke tijden. In het leven staan blijdschap en verdriet nu eenmaal heel dichtbij elkaar. Natuurlijk is jouw zwangerschap retepijnlijk voor je zus, maar een nichtje of neefje erbij geeft ook weer extra blijdschap, zeker als je als peettante een bijzondere band hebt met het kind in kwestie.
Kortom: steun je zus en neem haar serieus inplaats van je zus buiten te sluiten en haar te willen beschermen tegen pijn die jij niet kunt voorkomen. Deze ervaring kan jullie band ook versterken, juist omdat jij zo dichtbij haar staat en als zwangere begrijpt wat een rotperiode ze doormaakt.
En natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap!
[...]
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast gewoon voor de kerst nog tijd vrij maken voor je zus. Buiten het feit dat je het gewoon moet vertellen kan je zus ook je steun gebruiken.
Hier helemaal mee eens! Hup, ga voor de kerst nog naar je zus en wees er voor haar, laat weten dat je met haar meeleeft. Neem desnoods een bos bloemen, doos chocolade, doucheverwenpakket voor haar mee. Vertel haar dan dat je het heel moeilijk vind om te vertellen en dat het voor haar vast moeilijk is om dit te horen, maar dat jij ook zwanger bent. En vertel het je ouders niet met kerst, maar gewoon even apart (zodat zij oprecht blij kunnen reageren en hun blijheid niet in your face pijnlijk is voor je zus).
Jullie zijn zussen, dus ik neem aan dat je elkaar alle geluk van de wereld gunt, maar er ook voor elkaar wilt zijn in moeilijke tijden. In het leven staan blijdschap en verdriet nu eenmaal heel dichtbij elkaar. Natuurlijk is jouw zwangerschap retepijnlijk voor je zus, maar een nichtje of neefje erbij geeft ook weer extra blijdschap, zeker als je als peettante een bijzondere band hebt met het kind in kwestie.
Kortom: steun je zus en neem haar serieus inplaats van je zus buiten te sluiten en haar te willen beschermen tegen pijn die jij niet kunt voorkomen. Deze ervaring kan jullie band ook versterken, juist omdat jij zo dichtbij haar staat en als zwangere begrijpt wat een rotperiode ze doormaakt.
En natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap!
vrijdag 20 december 2013 om 09:19
gefeliciteerd!
Ik zou het ook zo snel mogelijk vertellen. Wat je kunt doen is ruimte laten voor de reactie van je zus. Misschien moet ze om jouw bericht huilen, maar dat is dan omdat ze geconfronteerd wordt met haar eigen verdriet. Grote kans dat jij met haar mee huilt, waardoor jullie die gevoelens samen kunnen delen.
Ik zou het ook zo snel mogelijk vertellen. Wat je kunt doen is ruimte laten voor de reactie van je zus. Misschien moet ze om jouw bericht huilen, maar dat is dan omdat ze geconfronteerd wordt met haar eigen verdriet. Grote kans dat jij met haar mee huilt, waardoor jullie die gevoelens samen kunnen delen.
.
vrijdag 20 december 2013 om 09:21
quote:micky043 schreef op 20 december 2013 @ 01:09:
Voor de kerst heb ik waarschijnlijk helaas geen mogelijkheid meer om haar te zien ivm diensten en telefonisch lijkt me helemaal geen fijn idee.Probeer er toch tijd voor te maken. Je kunt het niet maken om nog langer te wachten, wordt alleen maar moeilijker.
Voor de kerst heb ik waarschijnlijk helaas geen mogelijkheid meer om haar te zien ivm diensten en telefonisch lijkt me helemaal geen fijn idee.Probeer er toch tijd voor te maken. Je kunt het niet maken om nog langer te wachten, wordt alleen maar moeilijker.
vrijdag 20 december 2013 om 09:32
Ik heb het meegemaakt met een hele goede vriendin. 1 van mijn beste
Ik zwanger, zij volop in de (mislukkende) ivf's.
En Ja, dat was rot. Maar juist omdat we er over konden praten, en allebei uitgesproken hebben hoe moeilijk het was. Ging het goed. Onze vriendschap is sterker dan ooit.
Ik heb haar dus direct na positieve test gebeld. En ook direct na mijn bevalloing. Ze koos er voor, niet direct te komen. Prima, ik snapte haar verdriet
Ik zwanger, zij volop in de (mislukkende) ivf's.
En Ja, dat was rot. Maar juist omdat we er over konden praten, en allebei uitgesproken hebben hoe moeilijk het was. Ging het goed. Onze vriendschap is sterker dan ooit.
Ik heb haar dus direct na positieve test gebeld. En ook direct na mijn bevalloing. Ze koos er voor, niet direct te komen. Prima, ik snapte haar verdriet
vrijdag 20 december 2013 om 09:42
Ik zou het direct aan je zus vertellen en daarna doorrijden naar je ouders, niet vragen of ze peetmoeder wil zijn want dat lijkt me ontzettend pijnlijk. Het is fijner voor je zus om dan in ieder geval niet dat zelfde moment te pakken en ik zou er tijdens de kerst niet teveel over praten en er met zijn allen rekening mee houden zodat zij niet constant geconfronteerd word met de feiten. Die pijn voelt ze van binnen al constant.
Verder; Het is een rotsituatie maar jij kunt er niets aan doen. Je hebt haar niet moedwillig verdriet gedaan, de taak is aan jou om lief voor haar te zijn en zij moet jullie los van elkaar zien.
Wat ontzettend jammer, lijkt me heel leuk om dat samen met je zus te beleven.
Verder; Het is een rotsituatie maar jij kunt er niets aan doen. Je hebt haar niet moedwillig verdriet gedaan, de taak is aan jou om lief voor haar te zijn en zij moet jullie los van elkaar zien.
Wat ontzettend jammer, lijkt me heel leuk om dat samen met je zus te beleven.
vrijdag 20 december 2013 om 09:57
quote:sabbaticalmeds schreef op 20 december 2013 @ 00:57:
even iets totaal anders: ik vind het wel raar dat bij een BBZ gewacht wordt tot de 24e met nader onderzoek. Als ze rond de 11 weken is dan is ze een spoedgeval
Dit dus, dit is echt heel raar. Kijken of het weggehaald moet worden....Met 10/11 weken een BBZ is echt heel kritiek hoor, normaal gesproken ga je dan met spoed naar de OK.
Maar zo snel mogelijk vertellen, ik zou het apart doen, ouders apart, zus apart.
even iets totaal anders: ik vind het wel raar dat bij een BBZ gewacht wordt tot de 24e met nader onderzoek. Als ze rond de 11 weken is dan is ze een spoedgeval
Dit dus, dit is echt heel raar. Kijken of het weggehaald moet worden....Met 10/11 weken een BBZ is echt heel kritiek hoor, normaal gesproken ga je dan met spoed naar de OK.
Maar zo snel mogelijk vertellen, ik zou het apart doen, ouders apart, zus apart.
vrijdag 20 december 2013 om 10:11
Ik heb in jouw situatie gezeten, TO, alleen dan met schoonzus. Tijdens mijn eerste zwangerschap was zij al een jaar bezig om zwanger te worden en kon ze nog redelijk reageren. Tijdens mijn tweede zwangerschap was zij nog niet zwanger en toen mijn kind middels een keizersnee gehaald werd, is zij 2 dagen later geopereerd aan een BBZ. Ze heeft hierna psychische hulp gezocht om dit allemaal te verwerken, heel heftig allemaal.
vrijdag 20 december 2013 om 10:28
Vertel het gewoon met kerst... het is moeilijk maar het móet! Je bent dan al 15 weken.. best lang om dit te 'verzwijgen' natuurlijk is het kut van je zus.. echt heel zielig.. had zo mooi geweest dat jullie allebei zwanger waren.. iedereen zit met dubbele gevoelens het kan de band hechter of juist niet. Het kan 2 kanten opgaan.. maar ik denk niet dat je zus kwaad op je zal zijn. Ze zal het moeilijk hebben maar ze zou je het absoluut gunnen.
Trots!
vrijdag 20 december 2013 om 10:30
quote:hgjb266 schreef op 20 december 2013 @ 09:57:
[...]
Dit dus, dit is echt heel raar. Kijken of het weggehaald moet worden....Met 10/11 weken een BBZ is echt heel kritiek hoor, normaal gesproken ga je dan met spoed naar de OK.
Ze schrijft toch dat het lichaam van haar zus het vruchtje al zelf aan het opruimen is? Wellicht zit er nog maar weinig weefsel, waardoor operatief ingrijpen nog niet noodzakelijk is. Kan ook gebeuren hoor, niet elke bbz is levensbedreigend.
[...]
Dit dus, dit is echt heel raar. Kijken of het weggehaald moet worden....Met 10/11 weken een BBZ is echt heel kritiek hoor, normaal gesproken ga je dan met spoed naar de OK.
Ze schrijft toch dat het lichaam van haar zus het vruchtje al zelf aan het opruimen is? Wellicht zit er nog maar weinig weefsel, waardoor operatief ingrijpen nog niet noodzakelijk is. Kan ook gebeuren hoor, niet elke bbz is levensbedreigend.
vrijdag 20 december 2013 om 10:37
Wat meds zegt.
Of wilde je nu emigreren en het pas vertellen dat je kinderen hebt als je zus ook zo ver is?
De eerste willen zijn met trouwen of kinderen krijgen is een kinderachtige wens waar ze echt wel overheen komt. Ze zal als het goed is erg blij voor je zijn dus gewoon nu langsgaan en nog voor de kerst vertellen.
Of wilde je nu emigreren en het pas vertellen dat je kinderen hebt als je zus ook zo ver is?
De eerste willen zijn met trouwen of kinderen krijgen is een kinderachtige wens waar ze echt wel overheen komt. Ze zal als het goed is erg blij voor je zijn dus gewoon nu langsgaan en nog voor de kerst vertellen.
vrijdag 20 december 2013 om 10:52
Gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik ben ruim twee jaar bezig geweest met zwanger worden. In die tijd heb ik twee keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. De eerste keer heeft mijn lichaam het zelf opgeruimd, de tweede keer is de (andere) eileider gescheurd en is hij operatief verwijderd.
Ik vond het vreselijk als vriendinnen en familie blij aankondigden zwanger te zijn, vooral als ik het niet had zien aankomen. De onverwachte confrontatie met mijn grootste verdriet vond ik heel zwaar. Als ik het van te voren wist, of had zien aankomen was het veel makkelijker om blij te zijn. Dan kon ik me erop voorbereiden, dan kon ik mijn verdriet scheiden van mijn blijdschap en dat laatste de bovenhand laten voeren.
Zorg dat je het je zus vertelt, voor je het de rest vertelt. Desnoods per mail of per whatsapp, dan kan ze het in ieder geval even laten bezinken voor ze reageert en voor ze ermee geconfronteerd wordt in een groepssituatie. Sterkte.
Ik ben ruim twee jaar bezig geweest met zwanger worden. In die tijd heb ik twee keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. De eerste keer heeft mijn lichaam het zelf opgeruimd, de tweede keer is de (andere) eileider gescheurd en is hij operatief verwijderd.
Ik vond het vreselijk als vriendinnen en familie blij aankondigden zwanger te zijn, vooral als ik het niet had zien aankomen. De onverwachte confrontatie met mijn grootste verdriet vond ik heel zwaar. Als ik het van te voren wist, of had zien aankomen was het veel makkelijker om blij te zijn. Dan kon ik me erop voorbereiden, dan kon ik mijn verdriet scheiden van mijn blijdschap en dat laatste de bovenhand laten voeren.
Zorg dat je het je zus vertelt, voor je het de rest vertelt. Desnoods per mail of per whatsapp, dan kan ze het in ieder geval even laten bezinken voor ze reageert en voor ze ermee geconfronteerd wordt in een groepssituatie. Sterkte.
vrijdag 20 december 2013 om 15:56
Misschien niet helemaal hetzelfde, maar wij hebben vorig jaar ons kindje verloren. Ik was juist bang dat mijn vriendinnen (waarvan ik wist dat ze bezig waren met zwanger worden) het mij niet wilde vertellen, omdat ze bang waren mij pijn te doen. Wij hebben aan degene die de uitvaart begeleidde gevraagd dit op te pikken, en zij maakte er het volgende van:
Blijf hen vertellen over wat je bezig houdt. Ook de blije dingen. Dat maakt het verdriet niet groter of kleiner, maar dat maakt wel het leven waardevol.
En wat had ik een verdriet toen ze me als eerste inlichtte, omdat wij net hadden gehoord dat ik niet zomaar meer zwanger zou worden. Maar wat was ik ontzettend blij voor haar!! Ze heeft me ook steeds op de hoogte gehouden van haar zwangerschap, daar was ik erg blij mee. Dat het mij niet meer lukte wil niet zeggen dat ik het ander niet gun.
Zoals gezegd, het staat los van elkaar. Daarnaast, dat mijn wereld is ingestort betekent niet dat het leven van anderen stilstaat.
Wel eens met de anderen: vertel het zo snel mogelijk en gewoon lekker bij haar thuis. Als ze even de behoefte heeft om alleen te zijn, dan zie dat niet als een aanval naar jou maar geef haar de ruimte.
Succes, en natuurlijk gefeliciteerd!
Blijf hen vertellen over wat je bezig houdt. Ook de blije dingen. Dat maakt het verdriet niet groter of kleiner, maar dat maakt wel het leven waardevol.
En wat had ik een verdriet toen ze me als eerste inlichtte, omdat wij net hadden gehoord dat ik niet zomaar meer zwanger zou worden. Maar wat was ik ontzettend blij voor haar!! Ze heeft me ook steeds op de hoogte gehouden van haar zwangerschap, daar was ik erg blij mee. Dat het mij niet meer lukte wil niet zeggen dat ik het ander niet gun.
Zoals gezegd, het staat los van elkaar. Daarnaast, dat mijn wereld is ingestort betekent niet dat het leven van anderen stilstaat.
Wel eens met de anderen: vertel het zo snel mogelijk en gewoon lekker bij haar thuis. Als ze even de behoefte heeft om alleen te zijn, dan zie dat niet als een aanval naar jou maar geef haar de ruimte.
Succes, en natuurlijk gefeliciteerd!
