Zwanger
alle pijlers
Zwanger, hoe ga ik dit ooit vertellen?
vrijdag 20 december 2013 om 00:35
Ik ben een zevenentwintig jarige vrouw en nou ruim acht jaar samen met mijn vriend waarvan enkele maanden verloofd.
Daarnaast heb ik een schat van een oudere zus die echter wel altijd de behoefte heeft gehad om in alles de eerste te moeten zijn. Voor mijn zus was het moment waarop wij onze verloving bekend maakten dan ook vrij lastig. Niet dat ze niet blij voor ons is maar ze wil zelf ook zo graag.
Vanaf haar achttiende roept mijn zus al dat ze graag als eerste kinderen wil krijgen. Haar vriend wilde hier echter nog niks van weten. Wij hebben op het moment dat wij ervoor gingen dan ook niets verteld omdat wij hun niet wilden pushen en ook geen strijd wilden over wie het eerst zwanger zou zijn. Vandaag ben ik 14 weken zwanger en we wilden het graag met de kerst aan iedereen vertellen, dan zou ik dus 15 weken zwanger zijn. Mijn zus wilde ik graag van te voren apart als peettante vragen om haar ook niet voor het blok te zetten. Vandaag kwam ik mijn zus echter tegen bij mijn ouders en na veel gedraai kwam het hoge woord eruit. Mijn lieve zus heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet de 24ste naar het ziekenhuis om te kijken of het weggehaald moet worden. Mijn zus had precies hetzelfde plan, namelijk met de kerst vertellen dat ze 11 weken zwanger was. Wat zou dit leuk geweest zijn, en wat had ik het haar gegund.
Nou kan ik me alleen maar zorgen maken en alleen maar denken hoe ik het ooit moet gaan vertellen. Dat kerst geen goed idee is, had ik mezelf al bedacht maar daarna komt haar verjaardag, nieuwjaar, enz. en voor je het weet ben ik zestien weken ver en begint mijn buik te groeien.
Daarnaast, misschien heel egoïstisch, hoe kunnen mijn ouders ooit blij zijn met mijn zwangerschap en hun eerste kleinkind als hun andere dochter zoveel verdriet heeft. En hoe kan ik mijn zus zoveel verdriet doen. Zit er echt even doorheen en ben plots ook ontzettend bang dat er bij mijn zwangerschap iets mis gaat. Wat zou ik er veel voor over hebben om nou een kloppend hartje te horen.
Daarnaast heb ik een schat van een oudere zus die echter wel altijd de behoefte heeft gehad om in alles de eerste te moeten zijn. Voor mijn zus was het moment waarop wij onze verloving bekend maakten dan ook vrij lastig. Niet dat ze niet blij voor ons is maar ze wil zelf ook zo graag.
Vanaf haar achttiende roept mijn zus al dat ze graag als eerste kinderen wil krijgen. Haar vriend wilde hier echter nog niks van weten. Wij hebben op het moment dat wij ervoor gingen dan ook niets verteld omdat wij hun niet wilden pushen en ook geen strijd wilden over wie het eerst zwanger zou zijn. Vandaag ben ik 14 weken zwanger en we wilden het graag met de kerst aan iedereen vertellen, dan zou ik dus 15 weken zwanger zijn. Mijn zus wilde ik graag van te voren apart als peettante vragen om haar ook niet voor het blok te zetten. Vandaag kwam ik mijn zus echter tegen bij mijn ouders en na veel gedraai kwam het hoge woord eruit. Mijn lieve zus heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet de 24ste naar het ziekenhuis om te kijken of het weggehaald moet worden. Mijn zus had precies hetzelfde plan, namelijk met de kerst vertellen dat ze 11 weken zwanger was. Wat zou dit leuk geweest zijn, en wat had ik het haar gegund.
Nou kan ik me alleen maar zorgen maken en alleen maar denken hoe ik het ooit moet gaan vertellen. Dat kerst geen goed idee is, had ik mezelf al bedacht maar daarna komt haar verjaardag, nieuwjaar, enz. en voor je het weet ben ik zestien weken ver en begint mijn buik te groeien.
Daarnaast, misschien heel egoïstisch, hoe kunnen mijn ouders ooit blij zijn met mijn zwangerschap en hun eerste kleinkind als hun andere dochter zoveel verdriet heeft. En hoe kan ik mijn zus zoveel verdriet doen. Zit er echt even doorheen en ben plots ook ontzettend bang dat er bij mijn zwangerschap iets mis gaat. Wat zou ik er veel voor over hebben om nou een kloppend hartje te horen.
vrijdag 20 december 2013 om 00:40
Ik zou het zus zsm persoonlijk vertellen en de rest van de familie apart. Jammer dat het dan niet zo feestelijk is maar dat is nu even niet anders lijkt me. Persoonlijk zou ik ervoor kiezen om het snel te vertellen trouwens. Vijftien weken vind ik al rijkelijk laat voor de naaste familie, toen was er bij mij echt al het een en ander te zien.
vrijdag 20 december 2013 om 00:42
Wat een moeilijke situatie. Misschien is het toch verstandig het haar z.s.m. te vertellen. Hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het wordt. Het zal haar hoe dan ook verdriet doen, daar kun je niet omheen. Geef haar de ruimte voor haar verdriet, maar verlies niet uit het oog dat jullie ook blij mogen zijn met jullie geluk.
vrijdag 20 december 2013 om 00:43
je maakt een denkfout: jij doet je zus geen pijn.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.
vrijdag 20 december 2013 om 00:43
Hè wat verdrietig voor je zus, en voor jou ook natuurlijk
Ik zou geloof ik maar gewoon zo snel mogelijk door de zure appel heen bijten, de feestdagen zijn nu toch al verpest lijkt mij (voor je zus in elk geval)
Maar jij doet je zus natuurlijk niks aan, en je ouders ook niet.
Misschien krijg je niet direct de enthousiaste reacties waar je op had gehoopt (logisch lijkt mij) maar waarschijnlijk zal iedereen wel verdrietig zijn om het kindje van je zus, maar toch ook oprecht blij voor jou.
Het lijkt mij wel een heel moeilijke situatie, maar je moet je zeker niet schuldig gaan voelen omdat jij wel zwanger bent.
Ik zou geloof ik maar gewoon zo snel mogelijk door de zure appel heen bijten, de feestdagen zijn nu toch al verpest lijkt mij (voor je zus in elk geval)
Maar jij doet je zus natuurlijk niks aan, en je ouders ook niet.
Misschien krijg je niet direct de enthousiaste reacties waar je op had gehoopt (logisch lijkt mij) maar waarschijnlijk zal iedereen wel verdrietig zijn om het kindje van je zus, maar toch ook oprecht blij voor jou.
Het lijkt mij wel een heel moeilijke situatie, maar je moet je zeker niet schuldig gaan voelen omdat jij wel zwanger bent.
vrijdag 20 december 2013 om 00:45
Ik begrijp het eerste stukje van je post niet.
Waarom vind je het belangrijk te vermelden dat je zus zo´n grote competitiedrang heeft?
Vertel het je zus gewoon en de rest van de familie op een meer terloopse manier,.
En niet uitstellen tot kerstmis, dan maak je het wel heel moeilijk voor je zus om er toch blij mee te kunnen zijn.
Proficiat trouwens met je zwangerschap!
Waarom vind je het belangrijk te vermelden dat je zus zo´n grote competitiedrang heeft?
Vertel het je zus gewoon en de rest van de familie op een meer terloopse manier,.
En niet uitstellen tot kerstmis, dan maak je het wel heel moeilijk voor je zus om er toch blij mee te kunnen zijn.
Proficiat trouwens met je zwangerschap!
vrijdag 20 december 2013 om 00:50
quote:sabbaticalmeds schreef op 20 december 2013 @ 00:43:
je maakt een denkfout: jij doet je zus geen pijn.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zou het zo snel mogelijk vertellen.
je maakt een denkfout: jij doet je zus geen pijn.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zou het zo snel mogelijk vertellen.
vrijdag 20 december 2013 om 01:06
quote:sabbaticalmeds schreef op vrijdag 20 december 2013 00:57 even iets totaal anders: ik vind het wel raar dat bij een BBZ gewacht wordt tot de 24e met nader onderzoek. Als ze rond de 11 weken is dan is ze een spoedgevalJa dat snap ik dus ook niet. Zeker omdat ze de 24e pas gaan 'kijken' of er iets aan gedaan moet worden...
vrijdag 20 december 2013 om 01:09
Dank jullie voor de reacties. Moet het echt even laten bezinken.
Ik vind het alleen zo lastig om nou al iets te vertellen aangezien helemaal niet duidelijk is hoe het komende dinsdag verder gaat. Ook mijn zus zit nog met heel veel twijfels nou, hoe zit het met haar kansen om alsnog zwanger te worden, hoe lang moet ze wachten, enz. Het lijkt mij net gemakkelijker voor haar om eerst hier duidelijkheid over te hebben. Maar dit is natuurlijk ook alleen maar het geval als alles er relatief "goed"uitziet.
Ga het sowieso niet met kerst vertellen en haar natuurlijk al helemaal niet voor het blok zetten waar andere bij zijn.
Voor de kerst heb ik waarschijnlijk helaas geen mogelijkheid meer om haar te zien ivm diensten en telefonisch lijkt me helemaal geen fijn idee.
@dubbeltje: Wilde hier in eerste instantie mee aangeven dat ik het sowieso al moeilijk vond om haar te vertellen. Deze situatie maakt het echter nog een stuk moeilijker.
Ga echter zo maar eens mijn bed op zoeken en hier een nachtje over slapen. Moet morgen vroeg weer op. Zal zsm weer reageren. Dank jullie voor jullie advies.
Ik vind het alleen zo lastig om nou al iets te vertellen aangezien helemaal niet duidelijk is hoe het komende dinsdag verder gaat. Ook mijn zus zit nog met heel veel twijfels nou, hoe zit het met haar kansen om alsnog zwanger te worden, hoe lang moet ze wachten, enz. Het lijkt mij net gemakkelijker voor haar om eerst hier duidelijkheid over te hebben. Maar dit is natuurlijk ook alleen maar het geval als alles er relatief "goed"uitziet.
Ga het sowieso niet met kerst vertellen en haar natuurlijk al helemaal niet voor het blok zetten waar andere bij zijn.
Voor de kerst heb ik waarschijnlijk helaas geen mogelijkheid meer om haar te zien ivm diensten en telefonisch lijkt me helemaal geen fijn idee.
@dubbeltje: Wilde hier in eerste instantie mee aangeven dat ik het sowieso al moeilijk vond om haar te vertellen. Deze situatie maakt het echter nog een stuk moeilijker.
Ga echter zo maar eens mijn bed op zoeken en hier een nachtje over slapen. Moet morgen vroeg weer op. Zal zsm weer reageren. Dank jullie voor jullie advies.
vrijdag 20 december 2013 om 01:18
Zal het proberen iets duidelijker te maken. Weet zelf natuurlijk ook alleen maar hetgeen ik van mijn zus gehoord heb en ze was begrijpelijk niet erg spraakzaam.
In eerste instantie dacht mijn zus een miskraam te hebben gehad toen ze na zeven weken bloed verloor. Mijn zus bleef echter nog weken buikpijn hebben en dacht dat dit bij de miskraam hoorde. Toen ze van de pijn niet meer kon slapen hebben ze nogmaals een echo gemaakt en bleek dat ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Omdat het HCG gehalte al af aan het nemen was, wilden ze eerst bekijken of dit zichzelf op zou lossen of dat er een operatie moet komen.
Snap ook echt niet dat ze dit voor zich heeft gehouden.
In eerste instantie dacht mijn zus een miskraam te hebben gehad toen ze na zeven weken bloed verloor. Mijn zus bleef echter nog weken buikpijn hebben en dacht dat dit bij de miskraam hoorde. Toen ze van de pijn niet meer kon slapen hebben ze nogmaals een echo gemaakt en bleek dat ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Omdat het HCG gehalte al af aan het nemen was, wilden ze eerst bekijken of dit zichzelf op zou lossen of dat er een operatie moet komen.
Snap ook echt niet dat ze dit voor zich heeft gehouden.
vrijdag 20 december 2013 om 01:48
Beetje raar dat je zus al jaren roept, graag als eerste aan kinderen te willen beginnen. Het gaat er toch niet om wie ze het eerst krijgt, als je ze maar krijgt.. toch? Door die houding aan te nemen, haalt ze zichzelf een risico van onnodige teleurstelling op de hals.
Ik zou het proberen eerder te vertellen. Mocht dat niet mogelijk zijn, dan zou ik het denk ik wel eerst prive aan je zus vertellen. En daarna pas de rest. Haar situatie is natuurlijk zeer vervelend, maar nog wel onduidelijk. Misschien dat ze het dan toch tijdens Kerst alsnog gaat vertellen. Dan komt het achteraf misschien een beetje lullig over als ze beseft dat je toen al zwanger was en niet wilde zeggen.
Ik zou het proberen eerder te vertellen. Mocht dat niet mogelijk zijn, dan zou ik het denk ik wel eerst prive aan je zus vertellen. En daarna pas de rest. Haar situatie is natuurlijk zeer vervelend, maar nog wel onduidelijk. Misschien dat ze het dan toch tijdens Kerst alsnog gaat vertellen. Dan komt het achteraf misschien een beetje lullig over als ze beseft dat je toen al zwanger was en niet wilde zeggen.
vrijdag 20 december 2013 om 03:16
Mag ik even uit eigen ervaring spreken?
Ik heb een BBZ gehad en was daar kapot van terwijl mijn vriendin net zwanger was.Hoe verdrietig ik ook was en hoe geweldig het had geweest onze kinderen samen groot te zien worden ik was oprecht blij voor haar maar zelf heel verdrietig.Het zijn 2 verschillende dingen!
Tuurlijk heb ik zwaar gejankt toen ik haar dochter de eerste keer vast hield (eigenlijk hebben we samen gejankt,daar ben je vriendinnen voor) maar het verdriet was voor mijn kindje,mijn blijdschap voor haar kindje.Haar dochtertje is mede hierdoor enorm speciaal voor mij.Je bent NIET verantwoordelijk voor haar verdriet,al is jouw steun natuurlijk heel belangrijk voor haar.
Geniet alsjeblieft van je zwangerschap en die kleine in je buik.Je klinkt als een lieve betrokken zus!Een schouder,een steuntje en medeleven is alles wat je nu kunt doen.
Ik heb een BBZ gehad en was daar kapot van terwijl mijn vriendin net zwanger was.Hoe verdrietig ik ook was en hoe geweldig het had geweest onze kinderen samen groot te zien worden ik was oprecht blij voor haar maar zelf heel verdrietig.Het zijn 2 verschillende dingen!
Tuurlijk heb ik zwaar gejankt toen ik haar dochter de eerste keer vast hield (eigenlijk hebben we samen gejankt,daar ben je vriendinnen voor) maar het verdriet was voor mijn kindje,mijn blijdschap voor haar kindje.Haar dochtertje is mede hierdoor enorm speciaal voor mij.Je bent NIET verantwoordelijk voor haar verdriet,al is jouw steun natuurlijk heel belangrijk voor haar.
Geniet alsjeblieft van je zwangerschap en die kleine in je buik.Je klinkt als een lieve betrokken zus!Een schouder,een steuntje en medeleven is alles wat je nu kunt doen.
vrijdag 20 december 2013 om 06:59
quote:sabbaticalmeds schreef op 20 december 2013 @ 00:43:
je maakt een denkfout: jij doet je zus geen pijn.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.
Heel erg mee eens.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het verdriet over haar buitenbaarmoederlijke zw. en dat kun je ook niet wegnemen door je eigen vreugde of mededeling naar je familie uit te stellen of anders te brengen.
Hoe treurig ook, het leven houdt niet altijd rekening met dit soort dingen.
je maakt een denkfout: jij doet je zus geen pijn.
Zij heeft pijn van haar miskraam
en zij heeft waarschijnlijk pijn van haar eigen gedachte dat ze in alles de eerste wil zijn
Jij kan haar dus geen pijn doen, de pijn zit in haar zelf. Ook ben jij niet verantwoordelijk voor hoe je ouders zich hierbij zullen voelen.
Geniet van je zwangerschap en vertel het zsm aan je zus en maakt er, gezien de situatie, geen toestand van met kerst.
Heel erg mee eens.
Jij bent niet verantwoordelijk voor het verdriet over haar buitenbaarmoederlijke zw. en dat kun je ook niet wegnemen door je eigen vreugde of mededeling naar je familie uit te stellen of anders te brengen.
Hoe treurig ook, het leven houdt niet altijd rekening met dit soort dingen.
vrijdag 20 december 2013 om 07:34
Mijn broer kwam het laatst gewoon gezellig meedelen, mij als eerste dat wel, maar vroeg helemaal niet hoe ik me er bij voelde. Terwijl hij wist dat wij al twee en half jaar bezig waren en al twee miskramen achter de rug hadden. Sterker nog; hij meldde er vrolijk bij dat het eigenlijk veel sneller was gegaan dan gepland.
Wat hij op dat moment niet wist, is dat ik toen ook al zwanger was (en nog steeds ben). Maar toch stak die laatste opmerking me en dus het feit dat hij zich helemaal niet over mijn gevoelens leek te bekommeren, al vond ik zijn stuntelige blijdschap wel superleuk.
(Maar mijn broer heeft op een ander vlak een heel verdrietige geschiedenis, wat de gunfactor wel een stuk hoger maakt)
Maak je zus dus heel duidelijk dat je het vervelend vind voor haar, maar je mag ook wel (voorzichtig) laten zien dat je heel blij bent. Maar ga dus niet vertellen hoe makkelijk het ging, of hoe fijn die goede echo was.
Wat hij op dat moment niet wist, is dat ik toen ook al zwanger was (en nog steeds ben). Maar toch stak die laatste opmerking me en dus het feit dat hij zich helemaal niet over mijn gevoelens leek te bekommeren, al vond ik zijn stuntelige blijdschap wel superleuk.
(Maar mijn broer heeft op een ander vlak een heel verdrietige geschiedenis, wat de gunfactor wel een stuk hoger maakt)
Maak je zus dus heel duidelijk dat je het vervelend vind voor haar, maar je mag ook wel (voorzichtig) laten zien dat je heel blij bent. Maar ga dus niet vertellen hoe makkelijk het ging, of hoe fijn die goede echo was.
vrijdag 20 december 2013 om 07:38
Oh en mijn ouders waren gewoon superenthousiast voor hem hoor, maar wel bezorgd om onze gevoelens naar ons toe.
Toen ik een paar weken later kwam vertellen dat ik ook zwanger ben, pakte ze allerlei cadeautjes uit de kast die ze eigenlijk voor schoonzus had gekocht en gaf ze aan mij. (Die heeft ze vervolgens ook weer opnieuw gekocht voor schoonzus hoor)
Toen ik een paar weken later kwam vertellen dat ik ook zwanger ben, pakte ze allerlei cadeautjes uit de kast die ze eigenlijk voor schoonzus had gekocht en gaf ze aan mij. (Die heeft ze vervolgens ook weer opnieuw gekocht voor schoonzus hoor)
