Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar niet blij.
zondag 15 september 2013 om 12:15
Wij zijn een samengesteld gezin. Toen wij elkaar leerden kennen hadden wij allebei al een kind en 17 maanden geleden hebben wij samen een kindje gekregen( gepland).
Nu ben ik er twee weken geleden achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Dit was absoluut niet de bedoeling...
Ik ben zo geschrokken.
We waren er al helemaal uit dat het goed is zo, ons gezin was compleet en nu dit.
Het huis is te klein , financieel is het heel krap(eigenlijk te krap) en mijn vorige zwangerschap was alles behalve leuk( bekkeninstabiliteit O.a) maar nadat we het uitgebreid hebben besproken kwamen we er op uit dat abortus voor ons allebei geen optie is.
Ik ben helemaal voor vrije keuze maar ik weet dat ik zelf niet met die beslissing zou kunnen leven.
De eerste echo hebben we gehad en ik ben nu al bijna elf weken zwanger.
Omdat het niet meer te verbergen valt, ik heb al een behoorlijke buik, hebben we het in onze omgeving al verteld.
Nu het probleem, ik kan er gewoon niet blij om zijn.
Iedereen die het hoort is heel enthousiast maar ik ben gewoon niet blij. Ik heb een soort invasion of the bodysnatchers gevoel wat ik niet naast me neer kan leggen.
Mss is het nog de schrik, ik zal het nog even moeten verwerken ofzo, maar ik vind dit zo lastig. Ik voel me echt een naar mens.
Natuurlijk als het er is hou ik er gewoon van, daar twijfel ik absoluut niet aan, maar die zwangerschap en bevallen ik zie er zo verschrikkelijk tegen op. Ik ben pas drie maanden gestopt met de BV en begon me net weer een beetje mezelf te voelen
Ik kan me er gewoon niet neerleggen bij de verandering die er weer gaat komen.
Nu vroeg ik me af of er hier mss mensen zijn die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt.
Of ben ik echt helemaal gestoord dat ik deze verassing gewoon niet zo kan waarderen nog.
Iig alvast bedankt voor het lezen
Nu ben ik er twee weken geleden achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Dit was absoluut niet de bedoeling...
Ik ben zo geschrokken.
We waren er al helemaal uit dat het goed is zo, ons gezin was compleet en nu dit.
Het huis is te klein , financieel is het heel krap(eigenlijk te krap) en mijn vorige zwangerschap was alles behalve leuk( bekkeninstabiliteit O.a) maar nadat we het uitgebreid hebben besproken kwamen we er op uit dat abortus voor ons allebei geen optie is.
Ik ben helemaal voor vrije keuze maar ik weet dat ik zelf niet met die beslissing zou kunnen leven.
De eerste echo hebben we gehad en ik ben nu al bijna elf weken zwanger.
Omdat het niet meer te verbergen valt, ik heb al een behoorlijke buik, hebben we het in onze omgeving al verteld.
Nu het probleem, ik kan er gewoon niet blij om zijn.
Iedereen die het hoort is heel enthousiast maar ik ben gewoon niet blij. Ik heb een soort invasion of the bodysnatchers gevoel wat ik niet naast me neer kan leggen.
Mss is het nog de schrik, ik zal het nog even moeten verwerken ofzo, maar ik vind dit zo lastig. Ik voel me echt een naar mens.
Natuurlijk als het er is hou ik er gewoon van, daar twijfel ik absoluut niet aan, maar die zwangerschap en bevallen ik zie er zo verschrikkelijk tegen op. Ik ben pas drie maanden gestopt met de BV en begon me net weer een beetje mezelf te voelen
Ik kan me er gewoon niet neerleggen bij de verandering die er weer gaat komen.
Nu vroeg ik me af of er hier mss mensen zijn die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt.
Of ben ik echt helemaal gestoord dat ik deze verassing gewoon niet zo kan waarderen nog.
Iig alvast bedankt voor het lezen
zondag 15 september 2013 om 14:51
Bespreek het met de verloskundige. Het is prettig als je erover kan praten en een goede VK kan je hierbij helpen.
Zeker als je ook bang bent voor depressies.
Wat bij mij vaak ook erg goed helpt is een bezoek aan een homeopaat. Waarschijnlijk zijn jouw hormonen totaal uit balans waardoor je alles ook anders ziet (en misschien ook wel donkerder inziet) Een homeopaat kijkt juist naar hoe jij je voelt en kan je helpen om meer rust te krijgen.
Sterkte ermee!
Zeker als je ook bang bent voor depressies.
Wat bij mij vaak ook erg goed helpt is een bezoek aan een homeopaat. Waarschijnlijk zijn jouw hormonen totaal uit balans waardoor je alles ook anders ziet (en misschien ook wel donkerder inziet) Een homeopaat kijkt juist naar hoe jij je voelt en kan je helpen om meer rust te krijgen.
Sterkte ermee!
zondag 15 september 2013 om 14:52
quote:forumviva1 schreef op 15 september 2013 @ 14:45:
Ik ben nu 15 weken zwanger en al weken kotsmisselijk en alles stinkt zo verschrikkelijk . Ook heb ik de hele dag buikpijn en vaak verschrikkelijke hoofdpijn. Ik lig al weken op bed.
Het is zo dus erg dat ik ook niet blij ben (nog).
Voelde me daar eerst wel schuldig over, maar nu niet meer!
En als nog 1 iemand uit mijn omgeving zegt 'dat het erbij hoort' of dat 'het niet zo erg is vanwege de achterliggende reden' dan krijgt diegene een harde schop Probeer een homeopaat. Ik had hetzelfde, maar na een bezoek aan de homeopaat heb ik druppels gekregen die vrijwel direct de misselijkheid bij mij wegnamen.
Ik ben nu 15 weken zwanger en al weken kotsmisselijk en alles stinkt zo verschrikkelijk . Ook heb ik de hele dag buikpijn en vaak verschrikkelijke hoofdpijn. Ik lig al weken op bed.
Het is zo dus erg dat ik ook niet blij ben (nog).
Voelde me daar eerst wel schuldig over, maar nu niet meer!
En als nog 1 iemand uit mijn omgeving zegt 'dat het erbij hoort' of dat 'het niet zo erg is vanwege de achterliggende reden' dan krijgt diegene een harde schop Probeer een homeopaat. Ik had hetzelfde, maar na een bezoek aan de homeopaat heb ik druppels gekregen die vrijwel direct de misselijkheid bij mij wegnamen.
zondag 15 september 2013 om 15:10
zondag 15 september 2013 om 15:22
Hier nu 27 weken zwanger van ons 2e kindje alles behalve de bedoeling abortus kan ik niet zeker niet omdat het het broertje of zusje van mijn meisje is.
Ik heb veel gehuild vaak over toch abortus gedacht maar zou het mezelf nooit vergeven.
Zelfs gehoopt dat de echo mis zou zijn. En die gedachte deed echt wel pijn.
Het voelen bewegen vind ik vaak niet fijn.
Maar nu hij al een naam heeft ik de meeste spullen klaar heb begint hij wel meer welkom te worden.
Ik weet dat als hij er is liefde alles goed zal zitten.
En zie echt op tegen de bevalling maar ook dat ga ik wel redden mijn dochter is nu net 1. Maar als ik zie hoe zij is hoe ze lacht en als ze dr armpjes om mijn nek slaat en me vast houd of ze me nooit meer los gaat laten maakt het zo veel gevoel en liefde los en ik geloof dat ik dat ook ga voelen bij onzr zoon...
Veel praten met partner helpt ook wel al zag hij het al snel als welkom en blijft het voor mij deels een lastig punt
Ik heb veel gehuild vaak over toch abortus gedacht maar zou het mezelf nooit vergeven.
Zelfs gehoopt dat de echo mis zou zijn. En die gedachte deed echt wel pijn.
Het voelen bewegen vind ik vaak niet fijn.
Maar nu hij al een naam heeft ik de meeste spullen klaar heb begint hij wel meer welkom te worden.
Ik weet dat als hij er is liefde alles goed zal zitten.
En zie echt op tegen de bevalling maar ook dat ga ik wel redden mijn dochter is nu net 1. Maar als ik zie hoe zij is hoe ze lacht en als ze dr armpjes om mijn nek slaat en me vast houd of ze me nooit meer los gaat laten maakt het zo veel gevoel en liefde los en ik geloof dat ik dat ook ga voelen bij onzr zoon...
Veel praten met partner helpt ook wel al zag hij het al snel als welkom en blijft het voor mij deels een lastig punt
zondag 15 september 2013 om 16:13
Lieve vrouwen die zwanger zijn maar niet blij: hormonen gieren ook door je lijf. En als je luistert naar de 'zwangerschapsmaffia' dan MOET je verplicht je hele zwangerschap op een roze wolk zitten.Nou, als het MOET dan wordt het al erg moeilijk denk ik...vooral als je moe, misselijk en verdrietig bent. Ik vind het erg dapper dat jullie gewoon durven zeggen dat jullie het anders voelen.
Nou is het wel zo dat het vaak beter gaat als de eerste 14 weken achter de rug zijn. Ik wens jullie allemaal toch een goede tijd!
Nou is het wel zo dat het vaak beter gaat als de eerste 14 weken achter de rug zijn. Ik wens jullie allemaal toch een goede tijd!
iedereen accepteert me zoals ik ben-nu ik nog Loesje
zondag 15 september 2013 om 17:41
Geef jezelf de tijd om te wennen en luister niet te veel naar je omgeving. Commentaar krijg je altijd, nu zijn het positieve reacties, maar voor hetzelfde geld, krijg je weer iets negatiefs te horen.
Je gevoel snap ik wel een beetje. Ik ben nu ook zwanger van de derde en loop over van de hormonen. Heb last van elke klacht die je kan verzinnen en word doodmoe van mensen die zeggen dat ik moet genieten en dat het erbij hoort. Intussen zie ik alleen maar vrolijke, mooie zwangeren. Terwijl ik met mijn 26 weken al topzwaar en supergammel ben.
Vergeet niet dat je straks een leuk kind erbij hebt, dat je leert kennen ipv deze zwangerschap die niet goed voelt. Je hebt last van hormonen, moet bijkomen van de schrik en voelt je schuldig. Laat het los en probeer niet op een roze wolk te klimmen die niet voor iedereen weggelegd is.
En abortus, tja, met 11weken zou ik dat ook niet overwegen.
Sterkte, komt vast goed goed!
Je gevoel snap ik wel een beetje. Ik ben nu ook zwanger van de derde en loop over van de hormonen. Heb last van elke klacht die je kan verzinnen en word doodmoe van mensen die zeggen dat ik moet genieten en dat het erbij hoort. Intussen zie ik alleen maar vrolijke, mooie zwangeren. Terwijl ik met mijn 26 weken al topzwaar en supergammel ben.
Vergeet niet dat je straks een leuk kind erbij hebt, dat je leert kennen ipv deze zwangerschap die niet goed voelt. Je hebt last van hormonen, moet bijkomen van de schrik en voelt je schuldig. Laat het los en probeer niet op een roze wolk te klimmen die niet voor iedereen weggelegd is.
En abortus, tja, met 11weken zou ik dat ook niet overwegen.
Sterkte, komt vast goed goed!
zondag 15 september 2013 om 17:53
quote:mamavando schreef op 15 september 2013 @ 15:22:
Hier nu 27 weken zwanger van ons 2e kindje alles behalve de bedoeling abortus kan ik niet zeker niet omdat het het broertje of zusje van mijn meisje is.
Ik heb veel gehuild vaak over toch abortus gedacht maar zou het mezelf nooit vergeven.
Zelfs gehoopt dat de echo mis zou zijn. En die gedachte deed echt wel pijn.
Het voelen bewegen vind ik vaak niet fijn.
Maar nu hij al een naam heeft ik de meeste spullen klaar heb begint hij wel meer welkom te worden.
Ik weet dat als hij er is liefde alles goed zal zitten.
En zie echt op tegen de bevalling maar ook dat ga ik wel redden mijn dochter is nu net 1. Maar als ik zie hoe zij is hoe ze lacht en als ze dr armpjes om mijn nek slaat en me vast houd of ze me nooit meer los gaat laten maakt het zo veel gevoel en liefde los en ik geloof dat ik dat ook ga voelen bij onzr zoon...
Veel praten met partner helpt ook wel al zag hij het al snel als welkom en blijft het voor mij deels een lastig punt
Iedereen alvast bedankt voor de reacties!
@Mamavando. Hier dus echt precies hetzelfde
Ik heb eerder een zwangerschap gehad waar ze er na 11 weken achter kwamen dat het een leeg vrachtzakje was.
Ergens hoopte ik erop dat dat nu weer het geval zou zijn.
Ik voel me er erg schuldig over dat de eerste emotie teleurstelling was toen ik echt iets zag zitten.
Abortus hebben we over nagedacht, ik had de afspraak voor de zekerheid ook al gemaakt. Maar na lang praten zijn we 100% zeker dat dat voor ons niet de goede beslissing is.
Wat niet weghaalt dat je wel voor het blok ben gezet om een beslissing te nemen.
Als het echt niet te doen was geweest financieel was de beslissing mss wel anders uitgevallen. De kinderen zullen niet tekort komen al word alles wel lastiger.
Mijn VK begreep het gelukkig meteen dus dat scheelt een hoop.
En die homeopaat is ook geen slecht idee.
@bootje
Zo probeer ik het nu ook maar aan te pakken.
Misschien wil ik het te geforceerd leuk vinden omdat dat "moet".
Het kan ook meespelen dat ik zelf een ongelukje was en dat altijd heb moeten horen. Dat gaat hier absoluut niet gebeuren
Hier nu 27 weken zwanger van ons 2e kindje alles behalve de bedoeling abortus kan ik niet zeker niet omdat het het broertje of zusje van mijn meisje is.
Ik heb veel gehuild vaak over toch abortus gedacht maar zou het mezelf nooit vergeven.
Zelfs gehoopt dat de echo mis zou zijn. En die gedachte deed echt wel pijn.
Het voelen bewegen vind ik vaak niet fijn.
Maar nu hij al een naam heeft ik de meeste spullen klaar heb begint hij wel meer welkom te worden.
Ik weet dat als hij er is liefde alles goed zal zitten.
En zie echt op tegen de bevalling maar ook dat ga ik wel redden mijn dochter is nu net 1. Maar als ik zie hoe zij is hoe ze lacht en als ze dr armpjes om mijn nek slaat en me vast houd of ze me nooit meer los gaat laten maakt het zo veel gevoel en liefde los en ik geloof dat ik dat ook ga voelen bij onzr zoon...
Veel praten met partner helpt ook wel al zag hij het al snel als welkom en blijft het voor mij deels een lastig punt
Iedereen alvast bedankt voor de reacties!
@Mamavando. Hier dus echt precies hetzelfde
Ik heb eerder een zwangerschap gehad waar ze er na 11 weken achter kwamen dat het een leeg vrachtzakje was.
Ergens hoopte ik erop dat dat nu weer het geval zou zijn.
Ik voel me er erg schuldig over dat de eerste emotie teleurstelling was toen ik echt iets zag zitten.
Abortus hebben we over nagedacht, ik had de afspraak voor de zekerheid ook al gemaakt. Maar na lang praten zijn we 100% zeker dat dat voor ons niet de goede beslissing is.
Wat niet weghaalt dat je wel voor het blok ben gezet om een beslissing te nemen.
Als het echt niet te doen was geweest financieel was de beslissing mss wel anders uitgevallen. De kinderen zullen niet tekort komen al word alles wel lastiger.
Mijn VK begreep het gelukkig meteen dus dat scheelt een hoop.
En die homeopaat is ook geen slecht idee.
@bootje
Zo probeer ik het nu ook maar aan te pakken.
Misschien wil ik het te geforceerd leuk vinden omdat dat "moet".
Het kan ook meespelen dat ik zelf een ongelukje was en dat altijd heb moeten horen. Dat gaat hier absoluut niet gebeuren
zondag 15 september 2013 om 17:53
Ik vind in eerste instantie dat je hierover echt moet praten, hormonen spelen nl ook mee..En je schuldig voelen..niet iedereen is zwanger en een "blij ei" wel vind ik dat je er beter over na had moeten denken..zonder voorbehoedsmiddelen..moet ook zeggen..een dag na je menstruatie..vruchtbaar? Nooit van gehoord..Ik blijf er moeite mee houden dat er zoveel geklaagd wordt over een ongewenste zwangerschap..Nee..nl is het niet -altijd- fijn leuk en n roze wolk maar mijn hart gaat uit naar de vrouwen of koppels die er alles aan doen om een kindje te mogen krijgen..Niet om je een groter schuldgevoel aan te praten ofzo..maar misschien wel een dringend advies voor "een knop om"...
zondag 15 september 2013 om 18:02
Nooit van condooms gehoord en anticonceptie.
Ik verbaas mij elke keer erover hoe nonchalant vrouwen hiermee omschieten.
Als je geen kindje wilt,dan zorg je toch ervoor dat je alles eraan doet om een zwangerschap te voorkomen.
Alsof het niets is om een kind te abboteren of een ongewenst kind de wereld in te trappen.
Ik verbaas mij elke keer erover hoe nonchalant vrouwen hiermee omschieten.
Als je geen kindje wilt,dan zorg je toch ervoor dat je alles eraan doet om een zwangerschap te voorkomen.
Alsof het niets is om een kind te abboteren of een ongewenst kind de wereld in te trappen.
Be kind but not weak.
zondag 15 september 2013 om 18:05
quote:dubbeltje4 schreef op 15 september 2013 @ 14:47:
Liever een beetje verdrietig vanwege een afgebroken zwangerschap, dan je hele gezin eronder laten lijden.
Een beetje verdrietig......
Nu vul jij het gevoel van een ander in. Maar is het alleen een beetje verdrietig? Of is het een gevoel van spijt, en hoe zwaarwegend zal het zijn? Dat weet je alleen bij jezelf, maar dat kun je voor een ander niet bepalen. Er zijn nu eenmaal mensen waarbij abortus een no go is.
Liever een beetje verdrietig vanwege een afgebroken zwangerschap, dan je hele gezin eronder laten lijden.
Een beetje verdrietig......
Nu vul jij het gevoel van een ander in. Maar is het alleen een beetje verdrietig? Of is het een gevoel van spijt, en hoe zwaarwegend zal het zijn? Dat weet je alleen bij jezelf, maar dat kun je voor een ander niet bepalen. Er zijn nu eenmaal mensen waarbij abortus een no go is.
zondag 15 september 2013 om 18:19
Beste cheerlesscard,
Je hebt goed nagedacht over je keuze en je geeft zelf aan dat je echt wel van je kindje zal houden als hij/zij er is. Wat jammer dat je hier dan toch allerlei vervelende adviezen en meningen te horen krijgt waar je waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Gelukkig ook een hoop lieve reacties.
Zelfs vrouwen die bewust voor hun zwangerschap gekozen hebben, hebben weleens moeite om ervan te kunnen genieten en over het bodysnatcher gevoel heb ik ook vaker gehoord, dus je bent echt wel normaal. Maar vervelend is het natuurlijk wel. Je zit vol hormonen en zorgen en als je dan niet blij kunt zijn, voel je je nog schuldig ook.
Het lijkt mij inderdaad goed als je hierover met je verloskundige of huisarts praat en natuurlijk met je partner.
Waarschijnlijk heb je gewoon wat langer nodig om aan het idee te wennen en je blij te voelen. Probeer het vertellen zoveel mogelijk uit te stellen bij mensen die niet dicht bij je staan tot je zelf wat blijdschap kunt voelen. Ook al is het voor de mensen op school te zien, gewoon glashard ontkennen. Zelfs als ze je niet geloven, zullen ze hierdoor waarschijnlijk begrijpen dat je het er nog niet over wil hebben (daar kun je verschillende redenen voor hebben).
Probeer je niet te veel aan te trekken van mensen die je keuze in twijfel trekken en mensen die vinden dat je blijer moet zijn. Alles wat je voelt is oké.
Zijn er kleine dingen waar je je al wel op kunt verheugen? Besteed daar dan extra aandacht aan. Alles wat je aandacht geeft groeit.
Veel sterkte.
Je hebt goed nagedacht over je keuze en je geeft zelf aan dat je echt wel van je kindje zal houden als hij/zij er is. Wat jammer dat je hier dan toch allerlei vervelende adviezen en meningen te horen krijgt waar je waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Gelukkig ook een hoop lieve reacties.
Zelfs vrouwen die bewust voor hun zwangerschap gekozen hebben, hebben weleens moeite om ervan te kunnen genieten en over het bodysnatcher gevoel heb ik ook vaker gehoord, dus je bent echt wel normaal. Maar vervelend is het natuurlijk wel. Je zit vol hormonen en zorgen en als je dan niet blij kunt zijn, voel je je nog schuldig ook.
Het lijkt mij inderdaad goed als je hierover met je verloskundige of huisarts praat en natuurlijk met je partner.
Waarschijnlijk heb je gewoon wat langer nodig om aan het idee te wennen en je blij te voelen. Probeer het vertellen zoveel mogelijk uit te stellen bij mensen die niet dicht bij je staan tot je zelf wat blijdschap kunt voelen. Ook al is het voor de mensen op school te zien, gewoon glashard ontkennen. Zelfs als ze je niet geloven, zullen ze hierdoor waarschijnlijk begrijpen dat je het er nog niet over wil hebben (daar kun je verschillende redenen voor hebben).
Probeer je niet te veel aan te trekken van mensen die je keuze in twijfel trekken en mensen die vinden dat je blijer moet zijn. Alles wat je voelt is oké.
Zijn er kleine dingen waar je je al wel op kunt verheugen? Besteed daar dan extra aandacht aan. Alles wat je aandacht geeft groeit.
Veel sterkte.
zondag 15 september 2013 om 18:54
quote:bibilief schreef op 15 september 2013 @ 18:02:
Nooit van condooms gehoord en anticonceptie.
Ik verbaas mij elke keer erover hoe nonchalant vrouwen hiermee omschieten.
Als je geen kindje wilt,dan zorg je toch ervoor dat je alles eraan doet om een zwangerschap te voorkomen.
Alsof het niets is om een kind te abboteren of een ongewenst kind de wereld in te trappen.
+1
je heb nog een aantal maanden om eraan te wennen, hopelijk ben je wel blij tegen de tijd dat het kindje er echt is.
Zo niet dan zul je wel moeten, want je kind kun je echt nooit laten weten dat hij/zij niet de bedoeling was.
Nooit van condooms gehoord en anticonceptie.
Ik verbaas mij elke keer erover hoe nonchalant vrouwen hiermee omschieten.
Als je geen kindje wilt,dan zorg je toch ervoor dat je alles eraan doet om een zwangerschap te voorkomen.
Alsof het niets is om een kind te abboteren of een ongewenst kind de wereld in te trappen.
+1
je heb nog een aantal maanden om eraan te wennen, hopelijk ben je wel blij tegen de tijd dat het kindje er echt is.
Zo niet dan zul je wel moeten, want je kind kun je echt nooit laten weten dat hij/zij niet de bedoeling was.
zondag 15 september 2013 om 19:01
quote:tessado schreef op 15 september 2013 @ 17:53:
Ik vind in eerste instantie dat je hierover echt moet praten, hormonen spelen nl ook mee..En je schuldig voelen..niet iedereen is zwanger en een "blij ei" wel vind ik dat je er beter over na had moeten denken..zonder voorbehoedsmiddelen..moet ook zeggen..een dag na je menstruatie..vruchtbaar? Nooit van gehoord..Ik blijf er moeite mee houden dat er zoveel geklaagd wordt over een ongewenste zwangerschap..Nee..nl is het niet -altijd- fijn leuk en n roze wolk maar mijn hart gaat uit naar de vrouwen of koppels die er alles aan doen om een kindje te mogen krijgen..Niet om je een groter schuldgevoel aan te praten ofzo..maar misschien wel een dringend advies voor "een knop om"...
@tessado
Ik zie totaal niet wat koppels die geen kinderen kunnen krijgen hier mee te maken hebben.
Dat vind ik heel verschrikkelijk voor ze maar dat heeft niks met mijn situatie te maken. Dit is dus precies één van de dooddoeners die ik naar mijn hoofd krijg waar ik helemaal niks mee kan.
Appels met peren vergelijken.
Die menstruatie bleek dus ook geen echte menstruatie te zijn.
Ik was pas twee maanden gestopt met de BV en het was mijn Tweede"ongesteldheid" na de zwangerschap ik vond het al licht maar keek daar niet raar van op.
Ik heb binnen acht uur een morning after pil genomen. Ik voel me dus totaal niet onverantwoordelijk wat anticonceptie betreft.
Dit is niet bedoeld als klaagtopic. Ik vroeg me alleen af of er meer vrouwen hetzelfde gevoel hebben gehad en hoe dat bij hun is gelopen.
Zoals ik al zei, ik ben zelf een ongewenst kind er hoeft mij niet uitgelegd te worden dat dat erg is. Dat weet ik al uit ervaring.
Ik vind in eerste instantie dat je hierover echt moet praten, hormonen spelen nl ook mee..En je schuldig voelen..niet iedereen is zwanger en een "blij ei" wel vind ik dat je er beter over na had moeten denken..zonder voorbehoedsmiddelen..moet ook zeggen..een dag na je menstruatie..vruchtbaar? Nooit van gehoord..Ik blijf er moeite mee houden dat er zoveel geklaagd wordt over een ongewenste zwangerschap..Nee..nl is het niet -altijd- fijn leuk en n roze wolk maar mijn hart gaat uit naar de vrouwen of koppels die er alles aan doen om een kindje te mogen krijgen..Niet om je een groter schuldgevoel aan te praten ofzo..maar misschien wel een dringend advies voor "een knop om"...
@tessado
Ik zie totaal niet wat koppels die geen kinderen kunnen krijgen hier mee te maken hebben.
Dat vind ik heel verschrikkelijk voor ze maar dat heeft niks met mijn situatie te maken. Dit is dus precies één van de dooddoeners die ik naar mijn hoofd krijg waar ik helemaal niks mee kan.
Appels met peren vergelijken.
Die menstruatie bleek dus ook geen echte menstruatie te zijn.
Ik was pas twee maanden gestopt met de BV en het was mijn Tweede"ongesteldheid" na de zwangerschap ik vond het al licht maar keek daar niet raar van op.
Ik heb binnen acht uur een morning after pil genomen. Ik voel me dus totaal niet onverantwoordelijk wat anticonceptie betreft.
Dit is niet bedoeld als klaagtopic. Ik vroeg me alleen af of er meer vrouwen hetzelfde gevoel hebben gehad en hoe dat bij hun is gelopen.
Zoals ik al zei, ik ben zelf een ongewenst kind er hoeft mij niet uitgelegd te worden dat dat erg is. Dat weet ik al uit ervaring.
zondag 15 september 2013 om 19:52
Misschien een beetje laat, maar hoezo heeft jouw kind hier last van? Als jij een goede ouder bent, dan laat je dat kind nooit weten dat het ongewenst is. Dat is iets waar jij mee moet dealen, niet je kind. Je hoeft dat niet te vertellen namelijk. Ik had vroeger zo'n vriendinnetje, waarvan pa en ma doodleuk zeiden dat ze een ongelukje was. Nou lekker dan, wat kan zij er aan doen?
Ik heb zelf het idee dat het blije zwanger gevoel nog het meest weg heeft van het zogenaamde kerstgevoel: sommige mensen hebben dat, sommige mensen helemaal niet. Mensen kijken er enorm naar uit, genieten zich dood met de feestdagen en sommige mensen zijn met Kerst (nog) zuurder dan de rest van het jaar. Hetzelfde feest, een andere reactie en sowieso niks mis mee. En dat mensen hun eigen blije gevoel op jou projecteren, daar heb jij niks mee te maken. Dat is hun gevoel.
Ik heb zelf het idee dat het blije zwanger gevoel nog het meest weg heeft van het zogenaamde kerstgevoel: sommige mensen hebben dat, sommige mensen helemaal niet. Mensen kijken er enorm naar uit, genieten zich dood met de feestdagen en sommige mensen zijn met Kerst (nog) zuurder dan de rest van het jaar. Hetzelfde feest, een andere reactie en sowieso niks mis mee. En dat mensen hun eigen blije gevoel op jou projecteren, daar heb jij niks mee te maken. Dat is hun gevoel.
zondag 15 september 2013 om 20:45
Lieve cheerless,
Als ik je verhaal zo lees, zie ik daar een lieve en zorgzame moeder in. Dat je je zorgen maakt om verschillende redenen betekent dat je er niet licht over denkt, en dit maakt je misschien juíst een hele goede moeder.. een goede moeder die zich simpelweg rot is geschrokken omdat dit niet in de planning stond, heel begrijpelijk.
Onverwachts is echter niet ongewenst, ook al voelt het nu misschien anders. Ik vind het jammer te lezen dat mensen proberen jouw keuze te beinvloeden, het is jóuw keuze, en die hebben jullie weloverwogen gemaakt, dat is het belangrijkst. Je wordt vast een fantastische mams voor de nieuwe spruit, maar ik hoop vooral dat je je snel beter voelt, maar alles op z'n tijd meis, komt goed.
go for it
Als ik je verhaal zo lees, zie ik daar een lieve en zorgzame moeder in. Dat je je zorgen maakt om verschillende redenen betekent dat je er niet licht over denkt, en dit maakt je misschien juíst een hele goede moeder.. een goede moeder die zich simpelweg rot is geschrokken omdat dit niet in de planning stond, heel begrijpelijk.
Onverwachts is echter niet ongewenst, ook al voelt het nu misschien anders. Ik vind het jammer te lezen dat mensen proberen jouw keuze te beinvloeden, het is jóuw keuze, en die hebben jullie weloverwogen gemaakt, dat is het belangrijkst. Je wordt vast een fantastische mams voor de nieuwe spruit, maar ik hoop vooral dat je je snel beter voelt, maar alles op z'n tijd meis, komt goed.
go for it
zondag 15 september 2013 om 21:37
quote:heliosje schreef op 15 september 2013 @ 20:35:
Dacht je misschien dat borstvoeding geven een veilige AC was ofzo?
Ongewenst zijn zou in onze maatschappij niet meer mogen voorkomen... Hier zijn er meer dan voldoende mogelijkheden voor alle keuzes die er zijn.
Of je neemt even de moeite om al mijn reacties te lezen.
Maar ik zal het nog één keer voorkauwen. Ik was aan de BV pil cerazette. Daar ben ik mee gestopt. Stopweek ingelast (in overleg met HA), "ongesteld" geworden, één dag na zogenaamde ongesteldheid sex gehad en de volgende dag de morning after genomen.
M'n HA zegt dat de cerazette waarschijnlijk helemaal nooit heeft gewerkt anders had ik geen eisprong gehad.
Ik heb dus nog geluk dat het niet maanden eerder gebeurt is.
Niet iedereen is laks of lekker makkelijk in dit soort zaken. Het kan je ook gewoon overkomen. En daar heb ik als controlefreak dus moeite mee.
Ik heb nergens het woord ongewenst gebruikt, dus hoe dat uit de lucht is komen vallen weet ik ook niet, Het is niet gepland.
In mijn wereld is dat heel wat anders we hebben er namelijk bewust! Voor gekozen het wel te houden.
Ik heb dit topic geopend juist omdat ik er van baal dat het mij ondanks die bewuste keuze niet lukt om echt blij te zijn.
Iedereen die wel heeft gelezen, bedankt voor de lieve reacties.
Door de reacties in mijn omgeving begon ik al het idee te krijgen dat ik een gevoelloos mens ben omdat ik de vlag niet uithang.
Heel fijn om te lezen dat het vaker voorkomt en vaak tijdens de zwangerschap nog langzaam over gaat.
Dacht je misschien dat borstvoeding geven een veilige AC was ofzo?
Ongewenst zijn zou in onze maatschappij niet meer mogen voorkomen... Hier zijn er meer dan voldoende mogelijkheden voor alle keuzes die er zijn.
Of je neemt even de moeite om al mijn reacties te lezen.
Maar ik zal het nog één keer voorkauwen. Ik was aan de BV pil cerazette. Daar ben ik mee gestopt. Stopweek ingelast (in overleg met HA), "ongesteld" geworden, één dag na zogenaamde ongesteldheid sex gehad en de volgende dag de morning after genomen.
M'n HA zegt dat de cerazette waarschijnlijk helemaal nooit heeft gewerkt anders had ik geen eisprong gehad.
Ik heb dus nog geluk dat het niet maanden eerder gebeurt is.
Niet iedereen is laks of lekker makkelijk in dit soort zaken. Het kan je ook gewoon overkomen. En daar heb ik als controlefreak dus moeite mee.
Ik heb nergens het woord ongewenst gebruikt, dus hoe dat uit de lucht is komen vallen weet ik ook niet, Het is niet gepland.
In mijn wereld is dat heel wat anders we hebben er namelijk bewust! Voor gekozen het wel te houden.
Ik heb dit topic geopend juist omdat ik er van baal dat het mij ondanks die bewuste keuze niet lukt om echt blij te zijn.
Iedereen die wel heeft gelezen, bedankt voor de lieve reacties.
Door de reacties in mijn omgeving begon ik al het idee te krijgen dat ik een gevoelloos mens ben omdat ik de vlag niet uithang.
Heel fijn om te lezen dat het vaker voorkomt en vaak tijdens de zwangerschap nog langzaam over gaat.
zondag 15 september 2013 om 22:03
Na een keizersnede bij de geboorte van ons eerste kind, bleek ik een vergroeiing aan mijn baarmoeder te hebben waardoor de kans op zwangerschap nihil was volgens de gynaecoloog. Mochten we een tweede kind willen, was een operatie noodzakelijk. Vlak voor de operatie moest ik voor alle zekerheid een zwangerschapstest doen. Deze bleek positief. Een hele grote schok. We wilde waarschijnlijk nog wel een tweede kind, maar dit kwam behoorlijk onverwacht. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik echt blij kon zijn. Ik geloof dat dat echt pas kwam bij de twintig weken echo en ik de baby kort daarna voelde bewegen. Nu is hij 3 maanden oud, en de mooiste liefste baby ter wereld, ik ben gelukkiger met hem dan ik ooit had verwacht. Dat gevoel, dat komt vanzelf. Eerst moet je even de schok verwerken. Daarna groeit de liefde voorje baby in je buik met de dag. Als hij of zij er eenmaal is hoort hij er helemaal bij. Succes
zondag 15 september 2013 om 22:22
Cheerless, ik heb het zelf niet meegemaakt, maar mijn moeder wel. Toen mijn zus was geboren was ze binnen 3 maanden alweer zwanger. Ze vond dat zo verschrikkelijk dat ze van alles probeerde om een miskraam te krijgen. Ze is hoog van de trap afgesprongen en meer van die dingen. Qua huisvesting was het ook niet ideaal en een behoorlijk eenvoudig bestaan zonder wasmachine en natuurlijk katoenen luiers met weinig geld in die tijd. Mijn moeder vertelde me laatst nog hoe ze in die tijd voor de etalage van de schoenenwinkel stond te kijken naar lekker warme winterschoenen omdat ze zulke koude voeten had en geen geld voor warme winterschoenen.
Vanwege privacy kan ik niet al te veel hierover zeggen, maar laat ik het er maar op houden dat ze nu een zeer riant leven kan leiden. Dus je weet nooit hoe je er later voor staat.
Misschien voel je je beter met het idee dat mijn moeder het achteraf zo vreselijk vond dat ze de zwangerschap zo erg vond. Nadat mijn tweede zus was geboren was ze stapelgek op haar en dat is tot op de dag van vandaag nooit anders geweest.
Vanwege privacy kan ik niet al te veel hierover zeggen, maar laat ik het er maar op houden dat ze nu een zeer riant leven kan leiden. Dus je weet nooit hoe je er later voor staat.
Misschien voel je je beter met het idee dat mijn moeder het achteraf zo vreselijk vond dat ze de zwangerschap zo erg vond. Nadat mijn tweede zus was geboren was ze stapelgek op haar en dat is tot op de dag van vandaag nooit anders geweest.
zondag 15 september 2013 om 22:54
@mia
Wat fijn dat je nu zo geniet van jouw zoontje!
Ik hoop ook dat ik me na de 20 weken echo en als we weten wat het is ik me er iets meer op in kan stellen. Als het er is hou je er evenveel van, daar maak ik me geen zorgen over. Dat was met de tweede ook zo .
@ netniet
Dat is wel heel heftig.
Fijn om te horen dat het toch goed afgelopen is.
Je weet idd nooit hoe het loopt. Daarom is voor ons de financiële situatie geen reden om deze zwangerschap af te breken.
Alles is nog zo'n beetje in huis en het zal heus lastig worden af en toe maar daar merken de kinderen niks van.
Wat fijn dat je nu zo geniet van jouw zoontje!
Ik hoop ook dat ik me na de 20 weken echo en als we weten wat het is ik me er iets meer op in kan stellen. Als het er is hou je er evenveel van, daar maak ik me geen zorgen over. Dat was met de tweede ook zo .
@ netniet
Dat is wel heel heftig.
Fijn om te horen dat het toch goed afgelopen is.
Je weet idd nooit hoe het loopt. Daarom is voor ons de financiële situatie geen reden om deze zwangerschap af te breken.
Alles is nog zo'n beetje in huis en het zal heus lastig worden af en toe maar daar merken de kinderen niks van.
