Zwanger
alle pijlers
Zwanger, maar niet blij.
zondag 15 september 2013 om 12:15
Wij zijn een samengesteld gezin. Toen wij elkaar leerden kennen hadden wij allebei al een kind en 17 maanden geleden hebben wij samen een kindje gekregen( gepland).
Nu ben ik er twee weken geleden achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Dit was absoluut niet de bedoeling...
Ik ben zo geschrokken.
We waren er al helemaal uit dat het goed is zo, ons gezin was compleet en nu dit.
Het huis is te klein , financieel is het heel krap(eigenlijk te krap) en mijn vorige zwangerschap was alles behalve leuk( bekkeninstabiliteit O.a) maar nadat we het uitgebreid hebben besproken kwamen we er op uit dat abortus voor ons allebei geen optie is.
Ik ben helemaal voor vrije keuze maar ik weet dat ik zelf niet met die beslissing zou kunnen leven.
De eerste echo hebben we gehad en ik ben nu al bijna elf weken zwanger.
Omdat het niet meer te verbergen valt, ik heb al een behoorlijke buik, hebben we het in onze omgeving al verteld.
Nu het probleem, ik kan er gewoon niet blij om zijn.
Iedereen die het hoort is heel enthousiast maar ik ben gewoon niet blij. Ik heb een soort invasion of the bodysnatchers gevoel wat ik niet naast me neer kan leggen.
Mss is het nog de schrik, ik zal het nog even moeten verwerken ofzo, maar ik vind dit zo lastig. Ik voel me echt een naar mens.
Natuurlijk als het er is hou ik er gewoon van, daar twijfel ik absoluut niet aan, maar die zwangerschap en bevallen ik zie er zo verschrikkelijk tegen op. Ik ben pas drie maanden gestopt met de BV en begon me net weer een beetje mezelf te voelen
Ik kan me er gewoon niet neerleggen bij de verandering die er weer gaat komen.
Nu vroeg ik me af of er hier mss mensen zijn die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt.
Of ben ik echt helemaal gestoord dat ik deze verassing gewoon niet zo kan waarderen nog.
Iig alvast bedankt voor het lezen
Nu ben ik er twee weken geleden achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Dit was absoluut niet de bedoeling...
Ik ben zo geschrokken.
We waren er al helemaal uit dat het goed is zo, ons gezin was compleet en nu dit.
Het huis is te klein , financieel is het heel krap(eigenlijk te krap) en mijn vorige zwangerschap was alles behalve leuk( bekkeninstabiliteit O.a) maar nadat we het uitgebreid hebben besproken kwamen we er op uit dat abortus voor ons allebei geen optie is.
Ik ben helemaal voor vrije keuze maar ik weet dat ik zelf niet met die beslissing zou kunnen leven.
De eerste echo hebben we gehad en ik ben nu al bijna elf weken zwanger.
Omdat het niet meer te verbergen valt, ik heb al een behoorlijke buik, hebben we het in onze omgeving al verteld.
Nu het probleem, ik kan er gewoon niet blij om zijn.
Iedereen die het hoort is heel enthousiast maar ik ben gewoon niet blij. Ik heb een soort invasion of the bodysnatchers gevoel wat ik niet naast me neer kan leggen.
Mss is het nog de schrik, ik zal het nog even moeten verwerken ofzo, maar ik vind dit zo lastig. Ik voel me echt een naar mens.
Natuurlijk als het er is hou ik er gewoon van, daar twijfel ik absoluut niet aan, maar die zwangerschap en bevallen ik zie er zo verschrikkelijk tegen op. Ik ben pas drie maanden gestopt met de BV en begon me net weer een beetje mezelf te voelen
Ik kan me er gewoon niet neerleggen bij de verandering die er weer gaat komen.
Nu vroeg ik me af of er hier mss mensen zijn die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt.
Of ben ik echt helemaal gestoord dat ik deze verassing gewoon niet zo kan waarderen nog.
Iig alvast bedankt voor het lezen
zondag 15 september 2013 om 12:24
Ik snap heel goed dat je er niet blij mee bent, als je (financieel) heel krap zit. Dit zou voor mij ook reden zijn om het kindje niet 'te houden', mocht ik nu onverwacht zwanger raken.
Tóch vind ik het heel dapper dat jullie ervoor gaan! Hebben jullie alle baby-spullen van jullie dreumes nog bewaard? Dat jullie die kunnen hebruiken?
Tóch vind ik het heel dapper dat jullie ervoor gaan! Hebben jullie alle baby-spullen van jullie dreumes nog bewaard? Dat jullie die kunnen hebruiken?
Komt wel goed, schatje!
zondag 15 september 2013 om 12:25
Dankjewel bootje
Ik maak me ook echt geen zorgen of ik er van ga houden als het er is. Ik word alleen zo depri als mensen er heel blij over doen.
Ik voel me dan echt bijna gedwongen om enthousiasme te faken.
Wat ik niet doe hoor.
Maar dan gaan mensen echt door pushen. Waarschijnlijk omdat ze het ongemakkelijk vinden dat ik niet blij ben.
Ik maak me ook echt geen zorgen of ik er van ga houden als het er is. Ik word alleen zo depri als mensen er heel blij over doen.
Ik voel me dan echt bijna gedwongen om enthousiasme te faken.
Wat ik niet doe hoor.
Maar dan gaan mensen echt door pushen. Waarschijnlijk omdat ze het ongemakkelijk vinden dat ik niet blij ben.
zondag 15 september 2013 om 12:26
zondag 15 september 2013 om 12:29
@ jongemama,
Ja gelukkig hebben we bijna alles nog.
Ik heb al wel een hoop van het kleine babyspul weggedaan omdat we heel hard riepen:" wij hebben het toch nooit meer nodig."
Maar die vriendin van me heeft alles gelukkig nog en dat komt tzt weer deze kant op.
Wij zeiden ook dat we het niet zouden houden mocht het gebeuren.
Maar toen puntje bij paaltje kwam bleek dat we daar eigenlijk niet achterstaan.het voelde toch niet als een optie.
Ja gelukkig hebben we bijna alles nog.
Ik heb al wel een hoop van het kleine babyspul weggedaan omdat we heel hard riepen:" wij hebben het toch nooit meer nodig."
Maar die vriendin van me heeft alles gelukkig nog en dat komt tzt weer deze kant op.
Wij zeiden ook dat we het niet zouden houden mocht het gebeuren.
Maar toen puntje bij paaltje kwam bleek dat we daar eigenlijk niet achterstaan.het voelde toch niet als een optie.
zondag 15 september 2013 om 12:35
zondag 15 september 2013 om 12:55
Bij mij was het ook al te zien hoor - toch hebben we gewacht tot een maand of 4 met vertellen. We wilden onze twijfel niet delen, dus we hebben gewacht tot we beiden in 'blijde verwachting' waren ipv in 'shit, wat overkomt me nu - verwachting'. Toen we het uiteindelijk vertelden, hadden een aantal inderdaad al wel een vermoeden, maar die durfden het zelf niet eerder te vragen
zondag 15 september 2013 om 13:14
Ik herken het wel een beetje hoor. Onze 2e was 5 maanden toen ik zwanger bleek te zijn van onze 3e. Het verschil in onze situatie was alleen dat wij ooit wellicht toch nog wel een 3e wilden. Voorwaarde was eigenlijk alleen dat 'als het goed ging' we over de derde gingen nadenken. Ik moest ook heel erg wennen.
Was juist zo blij dat onze tweede een makkelijke baby was (itt de eerste) en dat we een fijn, relatief rustig jaar (of 2 of 3) leken te krijgen. En dat bleek toch anders te zijn..
Achteraf ben ik er zo gelukkig mee!!! Het is voor het kind zelf ook leuker dat ie qua leeftijd zo dicht bij zijn broers zit en het maakt het nu ook weer makkelijker, omdat ze zo mooi samen kunnen spelen.
Maar ik begrijp het wel hoor. Was eigenlijk toe aan 'rust' en dan blijkt je leven toch weer behoorlijk op z'n kop staan.. En ja, er slapen er nu twee bij elkaar op kamer. Ik vind ze nog te klein voor de zolder. Dus op termijn gaan we waarschijnlijk wel (iets) verbouwen, maar nu hebben we het zo opgelost.
Oja, en wij hebben onze 'schrik' ook gedeeld met vrienden en familie (beperkt natuurlijk), maar dat was ook wel prettig.
Was juist zo blij dat onze tweede een makkelijke baby was (itt de eerste) en dat we een fijn, relatief rustig jaar (of 2 of 3) leken te krijgen. En dat bleek toch anders te zijn..
Achteraf ben ik er zo gelukkig mee!!! Het is voor het kind zelf ook leuker dat ie qua leeftijd zo dicht bij zijn broers zit en het maakt het nu ook weer makkelijker, omdat ze zo mooi samen kunnen spelen.
Maar ik begrijp het wel hoor. Was eigenlijk toe aan 'rust' en dan blijkt je leven toch weer behoorlijk op z'n kop staan.. En ja, er slapen er nu twee bij elkaar op kamer. Ik vind ze nog te klein voor de zolder. Dus op termijn gaan we waarschijnlijk wel (iets) verbouwen, maar nu hebben we het zo opgelost.
Oja, en wij hebben onze 'schrik' ook gedeeld met vrienden en familie (beperkt natuurlijk), maar dat was ook wel prettig.
zondag 15 september 2013 om 13:42
Dat je financieel zo krap zit, baart me wel zorgen, zeker omdat je het kind gewoon alsnog laat komen. Abortus is niet niks, en het is een heftige keuze. Maar overweeg ook de andere dingen af. Als jullie voortaan de komende 18 jaar ieder centje om moeten draaien, jullie kinderen niet alles te bieden hebben, dan zal dit nóg veel zwaarder zijn.
Succes!
Succes!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
zondag 15 september 2013 om 13:46
Met 11 weken ben je toch nog ruim op tijd? Kleine pijn voor de financiele en lichamelijk ellende die je je anders voor jarenlang op je nek haalt. Daar lijden de andere gezinsleden ook onder als je niet genoeg ruimte en niet genoeg geld hebt. Dus ff doorbijten en je kunt weer met 'n schone lei verder. En vergeet vooral niet beiden een sterilisatie te nemen om herhaling van dit ongelukje te voorkomen.
zondag 15 september 2013 om 13:49
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 september 2013 @ 13:36:
je hebt besloten dit kind te laten komen, beter ben je dan blij met de zwangerschap. Anders had je een andere keuze moeten maken (afbreken zwangerschap, voorbehoedmiddelen).
Het is niet zo dat we niks hebben gebruikt.
Ik was net gestopt met de BV pil en we hebben 1x sex gehad zonder condoom 1 dag na mijn "ongesteldheid". Ik heb de volgende dag ook de morning after genomen voor de zekerheid.
je hebt besloten dit kind te laten komen, beter ben je dan blij met de zwangerschap. Anders had je een andere keuze moeten maken (afbreken zwangerschap, voorbehoedmiddelen).
Het is niet zo dat we niks hebben gebruikt.
Ik was net gestopt met de BV pil en we hebben 1x sex gehad zonder condoom 1 dag na mijn "ongesteldheid". Ik heb de volgende dag ook de morning after genomen voor de zekerheid.
zondag 15 september 2013 om 13:58
quote:elninjoo schreef op 15 september 2013 @ 13:46:
Met 11 weken ben je toch nog ruim op tijd? Kleine pijn voor de financiele en lichamelijk ellende die je je anders voor jarenlang op je nek haalt. Daar lijden de andere gezinsleden ook onder als je niet genoeg ruimte en niet genoeg geld hebt. Dus ff doorbijten en je kunt weer met 'n schone lei verder. En vergeet vooral niet beiden een sterilisatie te nemen om herhaling van dit ongelukje te voorkomen.
Ik ben niet van plan om alsnog te kiezen voor een abortus.
Of het een "kleine pijn" is verschilt per persoon.
Ik weet hoe jij over kinderen denkt en dat is prima maar ik zie het persoonlijk niet zitten om een kind van 11 weken weg te laten halen.
Voor iedereen is die grens denk ik verschillend.
Voor de duidelijkheid het is niet zo dat we de kinderen niet te eten kunnen geven oid. Het is geen vetpot maar ik ken mensen die het nog veel moeilijker hebben.
Ik vind het gewoon erg moeilijk om de situatie te accepteren en om met alle blije reacties om te gaan terwijl ik me totaal nog niet blij voel.
Met 11 weken ben je toch nog ruim op tijd? Kleine pijn voor de financiele en lichamelijk ellende die je je anders voor jarenlang op je nek haalt. Daar lijden de andere gezinsleden ook onder als je niet genoeg ruimte en niet genoeg geld hebt. Dus ff doorbijten en je kunt weer met 'n schone lei verder. En vergeet vooral niet beiden een sterilisatie te nemen om herhaling van dit ongelukje te voorkomen.
Ik ben niet van plan om alsnog te kiezen voor een abortus.
Of het een "kleine pijn" is verschilt per persoon.
Ik weet hoe jij over kinderen denkt en dat is prima maar ik zie het persoonlijk niet zitten om een kind van 11 weken weg te laten halen.
Voor iedereen is die grens denk ik verschillend.
Voor de duidelijkheid het is niet zo dat we de kinderen niet te eten kunnen geven oid. Het is geen vetpot maar ik ken mensen die het nog veel moeilijker hebben.
Ik vind het gewoon erg moeilijk om de situatie te accepteren en om met alle blije reacties om te gaan terwijl ik me totaal nog niet blij voel.
zondag 15 september 2013 om 14:12
quote:cheerlesscard schreef op 15 september 2013 @ 13:58:
[...]
Ik ben niet van plan om alsnog te kiezen voor een abortus.
Of het een "kleine pijn" is verschilt per persoon.
Ik weet hoe jij over kinderen denkt en dat is prima maar ik zie het persoonlijk niet zitten om een kind van 11 weken weg te laten halen.
Voor iedereen is die grens denk ik verschillend.
Voor de duidelijkheid het is niet zo dat we de kinderen niet te eten kunnen geven oid. Het is geen vetpot maar ik ken mensen die het nog veel moeilijker hebben.
Ik vind het gewoon erg moeilijk om de situatie te accepteren en om met alle blije reacties om te gaan terwijl ik me totaal nog niet blij voel.
Het gaat niet over hoe ik tegenover kinderen sta, maar over je verstand gebruiken. Ik ken ook een koppel wat qua gezin compleet was maar een ongelukje liet weghalen omdat ze daar niet op zaten te wachten. Ze houden wel zielsveel van hun kinderen, maar kozen toch met hun verstand, wat het hele gezin ten goede komt. De andere kinderen zouden er immers ook onder lijden.
En het is niet ál 11 weken, het is pás 11 weken. Je bent nog maar op de helft van wat mag. En als je nu al een dikke buik hebt, moet je nog uitkijken dat er geen tweeling in zit! Of heeft een echo dat al uitgesloten?
[...]
Ik ben niet van plan om alsnog te kiezen voor een abortus.
Of het een "kleine pijn" is verschilt per persoon.
Ik weet hoe jij over kinderen denkt en dat is prima maar ik zie het persoonlijk niet zitten om een kind van 11 weken weg te laten halen.
Voor iedereen is die grens denk ik verschillend.
Voor de duidelijkheid het is niet zo dat we de kinderen niet te eten kunnen geven oid. Het is geen vetpot maar ik ken mensen die het nog veel moeilijker hebben.
Ik vind het gewoon erg moeilijk om de situatie te accepteren en om met alle blije reacties om te gaan terwijl ik me totaal nog niet blij voel.
Het gaat niet over hoe ik tegenover kinderen sta, maar over je verstand gebruiken. Ik ken ook een koppel wat qua gezin compleet was maar een ongelukje liet weghalen omdat ze daar niet op zaten te wachten. Ze houden wel zielsveel van hun kinderen, maar kozen toch met hun verstand, wat het hele gezin ten goede komt. De andere kinderen zouden er immers ook onder lijden.
En het is niet ál 11 weken, het is pás 11 weken. Je bent nog maar op de helft van wat mag. En als je nu al een dikke buik hebt, moet je nog uitkijken dat er geen tweeling in zit! Of heeft een echo dat al uitgesloten?
zondag 15 september 2013 om 14:13
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 september 2013 @ 14:01:
Je hebt al gekozen, dus leg je er bij neer en omarm dit kind.
Ja, ik weet ook wel zeker dat het goed komt als het er is.
Mijn laatste zwangerschap was ik ook best depressief, hele dagen pijn. Het idee om dat nu weer te doen maar dan met een dreumes erbij word k niet vrolijk van.
Ik voel me er heel lullig onder dat ik nog niet blij ben, alsof ik iets mankeer ofzo.
Je hebt al gekozen, dus leg je er bij neer en omarm dit kind.
Ja, ik weet ook wel zeker dat het goed komt als het er is.
Mijn laatste zwangerschap was ik ook best depressief, hele dagen pijn. Het idee om dat nu weer te doen maar dan met een dreumes erbij word k niet vrolijk van.
Ik voel me er heel lullig onder dat ik nog niet blij ben, alsof ik iets mankeer ofzo.
zondag 15 september 2013 om 14:19
Je probeert heel hard om op die roze wolk te klimmen, want dat 'moet' een zwangere vrouw. Maar ik zou van dat idee afstappen en de situatie accepteren zoals hij nu is. En als mensen dan je proberen te overtuigen zeg je gewoon dat het nog even wennen is, maar dat dat vast goedkomt. Scheelt waarschijnlijk een hoop vragen en met een beetje geluk levert het je begrip voor je situatie op.
zondag 15 september 2013 om 14:22
quote:bootje_op_de_golven schreef op 15 september 2013 @ 14:19:
Je probeert heel hard om op die roze wolk te klimmen, want dat 'moet' een zwangere vrouw. Maar ik zou van dat idee afstappen en de situatie accepteren zoals hij nu is. En als mensen dan je proberen te overtuigen zeg je gewoon dat het nog even wennen is, maar dat dat vast goedkomt. Scheelt waarschijnlijk een hoop vragen en met een beetje geluk levert het je begrip voor je situatie op.
Ik denk dat dit inderdaad het beste is wat je kunt doen.
Ik begrijp dat je een zwangerschap van 11 wkn niet wilt afbreken. Je koos voor het minste kwaad dus je laat het kind komen terwijl het helemaal niet uitkomt. Het blijft ongemakkelijk.
Kan je alleen maar vertellen dat ik me kan voorstellen dat je hier niet blij mee kunt zijn.
Misschien moet je proberen je op te trekken aan het (waarschijnlijke) feit dat als je kind er uiteindelijk is, dat je er toch weer gek mee zult zijn en vreugde aan zult beleven.
Je probeert heel hard om op die roze wolk te klimmen, want dat 'moet' een zwangere vrouw. Maar ik zou van dat idee afstappen en de situatie accepteren zoals hij nu is. En als mensen dan je proberen te overtuigen zeg je gewoon dat het nog even wennen is, maar dat dat vast goedkomt. Scheelt waarschijnlijk een hoop vragen en met een beetje geluk levert het je begrip voor je situatie op.
Ik denk dat dit inderdaad het beste is wat je kunt doen.
Ik begrijp dat je een zwangerschap van 11 wkn niet wilt afbreken. Je koos voor het minste kwaad dus je laat het kind komen terwijl het helemaal niet uitkomt. Het blijft ongemakkelijk.
Kan je alleen maar vertellen dat ik me kan voorstellen dat je hier niet blij mee kunt zijn.
Misschien moet je proberen je op te trekken aan het (waarschijnlijke) feit dat als je kind er uiteindelijk is, dat je er toch weer gek mee zult zijn en vreugde aan zult beleven.
zondag 15 september 2013 om 14:43
zondag 15 september 2013 om 14:45
Ik ben nu 15 weken zwanger en al weken kotsmisselijk en alles stinkt zo verschrikkelijk . Ook heb ik de hele dag buikpijn en vaak verschrikkelijke hoofdpijn. Ik lig al weken op bed.
Het is zo dus erg dat ik ook niet blij ben (nog).
Voelde me daar eerst wel schuldig over, maar nu niet meer!
En als nog 1 iemand uit mijn omgeving zegt 'dat het erbij hoort' of dat 'het niet zo erg is vanwege de achterliggende reden' dan krijgt diegene een harde schop
Het is zo dus erg dat ik ook niet blij ben (nog).
Voelde me daar eerst wel schuldig over, maar nu niet meer!
En als nog 1 iemand uit mijn omgeving zegt 'dat het erbij hoort' of dat 'het niet zo erg is vanwege de achterliggende reden' dan krijgt diegene een harde schop
zondag 15 september 2013 om 14:47
Als een gezin compleet voelt, het financieel en qua ruimte eigenlijk niet kan, dan begrijp ik niet waarom een abortus onbespreekbaar is.
Het is immers geen kind wat je weg laat halen, met 11 weken heeft het de mogelijkheid om tot een kind uit te groeien, als jij het een kans geeft.
Liever een beetje verdrietig vanwege een afgebroken zwangerschap, dan je hele gezin eronder laten lijden.
Het is immers geen kind wat je weg laat halen, met 11 weken heeft het de mogelijkheid om tot een kind uit te groeien, als jij het een kans geeft.
Liever een beetje verdrietig vanwege een afgebroken zwangerschap, dan je hele gezin eronder laten lijden.
