Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden van tweede kindje lukt niet!
zondag 28 juli 2013 om 12:57
Hallo allemaal,
Na veel gelezen te hebben op het forum, ga ik toch een nieuw topic starten. Wij zijn nu sinds bijna 1,5 jaar bezig voor een tweede kindje, maar het wil maar niet lukken. Ontzettend frustrerend en verdrietig elke maand. Aangezien het bij de eerste en tweede ( 1 geëindigd in een miskraam) meteen de eerste maand raak was, begrijpen we gewoon niet waarom het nu zo lang duurt. Inmiddels zijn de onderzoeken in het ziekenhuis ook gestart en lijkt hier (tot nu toe) nog niet echt iets aan de hand te zijn. Maar waarom lukt het dan niet??? Ik heb gewoon een regelmatige cyclus overigens. Wel of geen ovulatie testen, wel of niet temperaturen, wel of niet er veel mee bezig zijn, op vakantie gaan etc, het maakt niks uit wat we wel of niet doen, het lukt gewoon niet!
Heeft iemand ervaringen om te delen of gewoon lekker mee te schrijven?
Na veel gelezen te hebben op het forum, ga ik toch een nieuw topic starten. Wij zijn nu sinds bijna 1,5 jaar bezig voor een tweede kindje, maar het wil maar niet lukken. Ontzettend frustrerend en verdrietig elke maand. Aangezien het bij de eerste en tweede ( 1 geëindigd in een miskraam) meteen de eerste maand raak was, begrijpen we gewoon niet waarom het nu zo lang duurt. Inmiddels zijn de onderzoeken in het ziekenhuis ook gestart en lijkt hier (tot nu toe) nog niet echt iets aan de hand te zijn. Maar waarom lukt het dan niet??? Ik heb gewoon een regelmatige cyclus overigens. Wel of geen ovulatie testen, wel of niet temperaturen, wel of niet er veel mee bezig zijn, op vakantie gaan etc, het maakt niks uit wat we wel of niet doen, het lukt gewoon niet!
Heeft iemand ervaringen om te delen of gewoon lekker mee te schrijven?
zondag 28 juli 2013 om 13:05
wat frustrerend! Ik snap goed dat je wanneer je weet dat je zwanger kunt worden, ook hoopt dat het snel weer lukt.
Maar het blijft gewoon ook geluk hebben he, alles moet precies goed zijn.
Ik ben nu zelf bezig voor een eerste kindje, en het lukt ook niet zo snel als we hadden gehoopt, ondanks dat we beide gezond leven, slank zijn, ik heb een regelmatige cyclus met eisprong, voldoende vrijen etc etc.
Hopelijk hebben we allebei snel een positieve test in onze handen.
Maar het blijft gewoon ook geluk hebben he, alles moet precies goed zijn.
Ik ben nu zelf bezig voor een eerste kindje, en het lukt ook niet zo snel als we hadden gehoopt, ondanks dat we beide gezond leven, slank zijn, ik heb een regelmatige cyclus met eisprong, voldoende vrijen etc etc.
Hopelijk hebben we allebei snel een positieve test in onze handen.
.
zondag 28 juli 2013 om 13:13
Hier hetzelfde. Eerste een miskraam, tweede een dochter en daarna lukte het niet meer om zwanger te worden. Na 26 maanden zijn we er toen maar mee gestopt. Ik heb een gezond kind en liep zelf richting eind dertig. Voorons genoeg reden om niet verder te proberen.
Edit, bij de eerste zwangerschap duurde het bij mij 8 maanden om zwanger te worden, bij de tweede vijf
Edit, bij de eerste zwangerschap duurde het bij mij 8 maanden om zwanger te worden, bij de tweede vijf
zondag 28 juli 2013 om 16:59
Vervelend he, als het wat langer duurt...
Maar jullie kunnen het wel. Dat hebben jullie bewezen en bovendien wijzen de onderzoeken tot nu toe niets uit.
Heel herkenbaar. Wij hebben 13 mnd over eerste kindje gedaan. 17mnd over volgende zw.schap (miskraam) en 7 mnd over de laatste zw.schap (ook een miskraam). Onderzoeken doen ze niet echt, omdat ik nu al 3 keer zwanger ben geweest. Ik geloof er zelf dan ook nog steeds in dat het wel een keer komt. Het enige jammere is dat de leeftijd van nr.1 zo oploopt.
En het wachten... Tsja.. Het went.
Momenteel hebben wij even een pauze na de laatste miskraam. Na deze ronde gaan we er waarschijnlijk weer voor. Ik schrijf mee op; wij proberen door...
Misschien kun je daar ook meelezen/schrijven.
Maar jullie kunnen het wel. Dat hebben jullie bewezen en bovendien wijzen de onderzoeken tot nu toe niets uit.
Heel herkenbaar. Wij hebben 13 mnd over eerste kindje gedaan. 17mnd over volgende zw.schap (miskraam) en 7 mnd over de laatste zw.schap (ook een miskraam). Onderzoeken doen ze niet echt, omdat ik nu al 3 keer zwanger ben geweest. Ik geloof er zelf dan ook nog steeds in dat het wel een keer komt. Het enige jammere is dat de leeftijd van nr.1 zo oploopt.
En het wachten... Tsja.. Het went.
Momenteel hebben wij even een pauze na de laatste miskraam. Na deze ronde gaan we er waarschijnlijk weer voor. Ik schrijf mee op; wij proberen door...
Misschien kun je daar ook meelezen/schrijven.
zondag 28 juli 2013 om 18:37
Bedankt voor jullie reacties! Het is inderdaad erg frusterend. In een goede bui denk ik: het is ons twee keer eerder gelukt dus een derde keer zal het ook wel ooit gaan lukken. Maar bij een slechte bui zie ik het maar somber in en snap ik er niks van.
De miskraam was voor de geboorte van onze zoon, die nu ruim 2 is. We hadden gehoopt dat er ongeveer 2 jaar tussen zou zitten maar dat probeer ik nu maar los te laten. Gaat hem toch niet meer worden en ach dat is ook niet het belangrijkste. Maar jammer is het wel.
Ik ben 29, mijn vriend is 33 jaar. Of we daadwerkelijk een traject in gaan op korte termijn acht ik klein. Als er niks uit de onderzoeken komt zullen we waarschijnlijk gewoon nog een tijdje zelf moeten proberen en ik heb ook overgewicht dus verwacht dat ze eerst willen dat ik dan verder afval. ( ben hier al druk mee bezig)
Weten jullie toevallig of het niet zwanger worden eventueel toch in verband kan staan met overgewicht, ook als je een gewone regelmatige cyclus hebt met normale Eisprong en als alle onderzoeken oke zijn? Kan het dan nog steeds aan overgewicht liggen? Ik ben namelijk nu even zwaar als toen wij voor een eerste kindje gingen en het dus twee keer meteen lukte! ?!??
Mandylion: balen dat het bij jou ook niet lukt!! Hoelang zijn jullie al bezig? Al mogelijkheden om naar de gyneacoloog te kunnen gaan?
Silvy: wat heftig zeg om die beslissing te nemen denk ik? Hebben jullie wel onderzoeken oid gehad?
Monalisalove: wat fijn dat het uiteindelijk is gelukt!! Is het uiteindelijk spontaan gelukt of toch met hulp?
Jeetje south: heftig verhaal zeg! Dan lukt het eindelijk en gaat t alsnog mis! Is ook wel een beetje mijn angst! Het topic ken ik inderdaad! Hopelijk lukt het bij iedereen binnenkort!
De miskraam was voor de geboorte van onze zoon, die nu ruim 2 is. We hadden gehoopt dat er ongeveer 2 jaar tussen zou zitten maar dat probeer ik nu maar los te laten. Gaat hem toch niet meer worden en ach dat is ook niet het belangrijkste. Maar jammer is het wel.
Ik ben 29, mijn vriend is 33 jaar. Of we daadwerkelijk een traject in gaan op korte termijn acht ik klein. Als er niks uit de onderzoeken komt zullen we waarschijnlijk gewoon nog een tijdje zelf moeten proberen en ik heb ook overgewicht dus verwacht dat ze eerst willen dat ik dan verder afval. ( ben hier al druk mee bezig)
Weten jullie toevallig of het niet zwanger worden eventueel toch in verband kan staan met overgewicht, ook als je een gewone regelmatige cyclus hebt met normale Eisprong en als alle onderzoeken oke zijn? Kan het dan nog steeds aan overgewicht liggen? Ik ben namelijk nu even zwaar als toen wij voor een eerste kindje gingen en het dus twee keer meteen lukte! ?!??
Mandylion: balen dat het bij jou ook niet lukt!! Hoelang zijn jullie al bezig? Al mogelijkheden om naar de gyneacoloog te kunnen gaan?
Silvy: wat heftig zeg om die beslissing te nemen denk ik? Hebben jullie wel onderzoeken oid gehad?
Monalisalove: wat fijn dat het uiteindelijk is gelukt!! Is het uiteindelijk spontaan gelukt of toch met hulp?
Jeetje south: heftig verhaal zeg! Dan lukt het eindelijk en gaat t alsnog mis! Is ook wel een beetje mijn angst! Het topic ken ik inderdaad! Hopelijk lukt het bij iedereen binnenkort!
zondag 28 juli 2013 om 22:49
Ik ben geen dokter, maar ik heb het volgende wel eens gelezen: (veel) overgewicht kan je hormoonhuishouding verstoren (hoeft niet), waardoor sommige vrouwen dan geen eisprong meer krijgen (maar die heb jij wel, dus dat lijkt me prima) en volgens mij heb je wel iets meer kans op een miskraam bij veel overgewicht.
Je zou eens kunnen googelen op zwanger en overgewicht.
pff south en silvy, wat een heftig verhalen zeg.
Wij zijn 'nog maar' een klein jaar bezig. Ik was laatst bij de dokter en toen is afgesproken dat als ik in oktober ik nog niet zwanger ben, ze me door gaat sturen. maar ik hoop natuurlijk dat dat niet hoeft....
Je zou eens kunnen googelen op zwanger en overgewicht.
pff south en silvy, wat een heftig verhalen zeg.
Wij zijn 'nog maar' een klein jaar bezig. Ik was laatst bij de dokter en toen is afgesproken dat als ik in oktober ik nog niet zwanger ben, ze me door gaat sturen. maar ik hoop natuurlijk dat dat niet hoeft....
.
zondag 28 juli 2013 om 22:58
Herkenbaar... Van onze zoon was ik in de tweede ronde al zwanger. Nu al ruim 2 jaar bezig voor een tweede kindje, alle medische onderzoeken gehad waaruit blijkt dat alles goed is. Ondertussen 2 IUI-behandelingen gehad, zonder resultaat. Ik snap er ook echt niets van dat het nu niet lukt. Mijn lijf is qua gewicht precies hetzelfde als voor de eerste zwangerschap. Ben in al die tijd dat we nu proberen nog geen een keer zwanger geraakt. Erg moeilijk, je ideaalplaatje van hoe je je gezin voor je ziet moet je helemaal aanpassen. De wens voor nog een kindje is zo groot, maar hoe lang blijven we nog doorgaan met het medische circuit? Lastig is het, vind ik.
maandag 29 juli 2013 om 06:04
Hier ook herkenbaar. Vooral je beeld moeten aanpassen dat er meer jaar zit tussen kind 1 en 2. Over de eerste 8 maanden gedaan, daarna anderhalf jaar bezig geweest met drie miskramen in een jaar. En toen gelukkig kindje 2 zonder hulp. En opeens zat er 4 jaar leeftijd verschil tussen.
Ik heb geen tips. Ben gewoon door gegaan. Onderzoek wees ook niks uit. Achteraf ben ik gelukkig dat er 4 jaar tussen zit ipv 2. Heerlijk dat de aandacht die je geeft aan kind 1, heel anders is dan aandacht aan kind 2. Scheelt erg in jaloezie. Maar ja, een andere situatie ken ik ook niet.
Succes en sterkte!
Ik heb geen tips. Ben gewoon door gegaan. Onderzoek wees ook niks uit. Achteraf ben ik gelukkig dat er 4 jaar tussen zit ipv 2. Heerlijk dat de aandacht die je geeft aan kind 1, heel anders is dan aandacht aan kind 2. Scheelt erg in jaloezie. Maar ja, een andere situatie ken ik ook niet.
Succes en sterkte!
dinsdag 30 juli 2013 om 23:44
Jeetje, nog meer meiden waarbij het niet lukt(e).
Balen zeg!!
Het komt dus wel meer voor!
En inderdaad het beeld aanpassen aan meer leeftijdsverschil tussen nr 1 en 2 is soms lastig.
Ook al die zwangere/pas geborene in mijn omgeving valt niet altijd mee om daarmee om te gaan! Ik gun het ze echt van harte, maar denk altijd wel: ik had nu ook bevallen kunnen zijn of: wij zijn al langer bezig en ze is inmiddels al bevallen. Ppfff moeilijk!
Balen zeg!!
Het komt dus wel meer voor!
En inderdaad het beeld aanpassen aan meer leeftijdsverschil tussen nr 1 en 2 is soms lastig.
Ook al die zwangere/pas geborene in mijn omgeving valt niet altijd mee om daarmee om te gaan! Ik gun het ze echt van harte, maar denk altijd wel: ik had nu ook bevallen kunnen zijn of: wij zijn al langer bezig en ze is inmiddels al bevallen. Ppfff moeilijk!
woensdag 4 september 2013 om 20:38
Beste mensen, ik ben nieuw dus zal me voorstellen. Ik ben 36 jaar, heb een heel leuk zoontje van 2 jaar en sinds september 2012 probeer ik opnieuw zwanger te worden, tot nu toe zonder resultaat. Ik ga eens op dit forum want om me heen is vrijwel iedereen zwanger en dat maakt het voor mij te pijnlijk om mijn gevoelens mee te bespreken. Bij mij wisselen m'n gevoelens erg, de ene keer gaat t wel, het andere moment voel ik me zo verdrietig, falen als moeder ( dat mijn kindje geen broertje of zusje heeft) en angst dat t misschien niet gaat lukken. Ik merk ook dat ik me meer afsluit voor anderen, puur omdat ze dus zwanger zijn en ik juist niet de hele tijd ermee geconfronteerd hoef te worden. Maar het voelt dus ook alsof m'n leven al een jaar on hold staat. Ik kan minder genieten, ben superalert op ieder die zwanger is.
Ik heb ondertussen wel al t oriënteer gebeuren bij een fertiliteitsarts gehad (met hsg ed) en het advies was nog een half jaar af te wachten, dus tot december en dat ze geen haast hebben. Nog veel tijd om zwanger te worden. Soms voelt dat geruststellend, andere momenten denk ik: ik wil nu! En stel dat t toch niet lukt. Nou, heel verhaal. Ik hoop op dit forum wat herkenning te krijgen in de verhalen. Ik zit ook bij 2 andere fora, ben nog n beetje aan kijken waar ik t best bijhoor. Groetjes!
Ik heb ondertussen wel al t oriënteer gebeuren bij een fertiliteitsarts gehad (met hsg ed) en het advies was nog een half jaar af te wachten, dus tot december en dat ze geen haast hebben. Nog veel tijd om zwanger te worden. Soms voelt dat geruststellend, andere momenten denk ik: ik wil nu! En stel dat t toch niet lukt. Nou, heel verhaal. Ik hoop op dit forum wat herkenning te krijgen in de verhalen. Ik zit ook bij 2 andere fora, ben nog n beetje aan kijken waar ik t best bijhoor. Groetjes!
woensdag 4 september 2013 om 20:46
Van de eerste was ik na 4 maanden zwanger. De tweede duurde bijna twee jaar (incl. 3 miskramen). Wij hebben geen dokter geraadpleegd of onderzoeken gedaan. Het is dus uiteindelijk vanzelf goed gekomen maar we hebben veel geduld moeten hebben. Iedereen "haalde ons in" en dat kon soms best pijnlijk zijn.
woensdag 4 september 2013 om 21:33
Frustrerend he, steeds je beeld van het leeftijdsverschil moeten aanpassen! Ik ben nu 24,5 week zwanger van onze tweede, na ruim anderhalf jaar proberen en medische behandelingen.
Bij de eerste was ik na 5 mnd spontaan zwanger, maar wel zonder in de tussentijd ongesteld te worden. Ik wist dus al dat er iets niet klopte en was nét naar de gyn, waar de diagnose pcos bijna vastgesteld was toen ik zwanger bleek.
Voor de tweede hebben we dus wel gewacht met proberen tot we de rust hadden (na verhuizing), omdat ik verwachtte dat het gedoe zou zijn en omdat ik het de eerste keer al een heel heftige tijd vond. Dat was maar goed ook, want nu werd eerst een trage schildklier en vervolgens ook pcos vastgesteld, en uiteindelijk hebben we het 6 cycli met medicatie geprobeerd tot het raak was. Geen leuke tijd, maar gelukkig is het resultaat goed!
Nu zal mijn dochter 3 en een paar maanden zijn als nr2 er is en eigenlijk vind ik dat heel fijn, ook al had het van mij ook een jaar eerder al gemogen. Ze is heel zelfstandig en begrijpt veel. Als ik vriendinnen zie die wel dat kleine leeftijdsverschil tussen hun kinderen hebben, en het bijkomende gestress, heb ik het vermoeden dat onze timing zo gek nog niet is!
Ik hoop dat het bij jullie ook zo gaat.
Overgewicht kan trouwens PCOS veroorzaken, maar dan zou je dat moeten merken aan je (gebrek aan) eisprong. Volgens mij hebben vrouwen met overgewicht wel een groter risico op een miskraam, of problemen met innesteling, maar dat zou je aan een arts moeten vragen.
Er kan natuurlijk in de loop van de tijd toevallig iets veranderen, ook bij je man bijv. in zijn zaadkwaliteit, door stress of infecties. Daar kun je door medisch onderzoek achterkomen maar daarmee is het niet opgelost.
Mijn tip is: kijk ook naar gezinnen in je omgeving (of van vroeger, oud vriendjes en vriendinnetjes) met andere leeftijdsverschillen dan jij oorspronkelijk in je hoofd had. Vriendjes van de lagere school die een babyzusje of veel oudere broer hadden, buren met kinderen van uiteenlopende leeftijd... Of de relatie met je broer/ zus goed is hangt van meer af dan leeftijdsverschil alleen!
Bij de eerste was ik na 5 mnd spontaan zwanger, maar wel zonder in de tussentijd ongesteld te worden. Ik wist dus al dat er iets niet klopte en was nét naar de gyn, waar de diagnose pcos bijna vastgesteld was toen ik zwanger bleek.
Voor de tweede hebben we dus wel gewacht met proberen tot we de rust hadden (na verhuizing), omdat ik verwachtte dat het gedoe zou zijn en omdat ik het de eerste keer al een heel heftige tijd vond. Dat was maar goed ook, want nu werd eerst een trage schildklier en vervolgens ook pcos vastgesteld, en uiteindelijk hebben we het 6 cycli met medicatie geprobeerd tot het raak was. Geen leuke tijd, maar gelukkig is het resultaat goed!
Nu zal mijn dochter 3 en een paar maanden zijn als nr2 er is en eigenlijk vind ik dat heel fijn, ook al had het van mij ook een jaar eerder al gemogen. Ze is heel zelfstandig en begrijpt veel. Als ik vriendinnen zie die wel dat kleine leeftijdsverschil tussen hun kinderen hebben, en het bijkomende gestress, heb ik het vermoeden dat onze timing zo gek nog niet is!
Ik hoop dat het bij jullie ook zo gaat.
Overgewicht kan trouwens PCOS veroorzaken, maar dan zou je dat moeten merken aan je (gebrek aan) eisprong. Volgens mij hebben vrouwen met overgewicht wel een groter risico op een miskraam, of problemen met innesteling, maar dat zou je aan een arts moeten vragen.
Er kan natuurlijk in de loop van de tijd toevallig iets veranderen, ook bij je man bijv. in zijn zaadkwaliteit, door stress of infecties. Daar kun je door medisch onderzoek achterkomen maar daarmee is het niet opgelost.
Mijn tip is: kijk ook naar gezinnen in je omgeving (of van vroeger, oud vriendjes en vriendinnetjes) met andere leeftijdsverschillen dan jij oorspronkelijk in je hoofd had. Vriendjes van de lagere school die een babyzusje of veel oudere broer hadden, buren met kinderen van uiteenlopende leeftijd... Of de relatie met je broer/ zus goed is hangt van meer af dan leeftijdsverschil alleen!
woensdag 4 september 2013 om 21:44
Helaas hier niet veel betere ervaring:-( wij zijn nu al 11 jaar bezig voor een tweede kindje! Heb een zoon die 12 wordt en 4 jaar geleden 1 miskraam gehad met 8 weken. Behandelingen gehad maar niets geholpen en er zijn helemaal geen afwijkingen gevonden bij man of bij mij. Het blijft een raar iets dat lichaam. Ik snap je frustratie heeeel goed en het slijt ook niet:-( ik lees graag even mee.
donderdag 5 september 2013 om 09:43
Goh wat een herkennig hier zeg! Wat heerlijk! Ik schrijf mee bij' 30+ en in de startblokken voor een tweede.
Wij waren bij onze dochter met 7 maanden zwanger en zit nu in ronde 16. Zit nu op het wachtbankje en heb goede hoop...en dat is gevaarlijk,want tja dat zou volgende wk wel eens een dikke teleurstelling kunnen worden! Ik kan dan echt heel down zijn.
Sinds deze maand bij de ferti-arts en tot nu toe lijkt alles normaal. Fijn hoor,maar waarom gebeurt er dan al die tijd niks? Ja loslaten roepen mensen dan.... Aaaahhhh om gek van te worden!
Ik ben echt heel dankbaar,dat ik mijn meisje van 3,5 mag hebben,maar wens zo een broertje of zusje voor haar!!
Meiden allemaal succes en goed om te lezen dat er meer stellen in hetzelfde schuitje zitten en zich hetzelfde voelen als Renza,want in mijn omgeving zijn er eigenlijk geen mensen dieme echt begrijpen.
Wij waren bij onze dochter met 7 maanden zwanger en zit nu in ronde 16. Zit nu op het wachtbankje en heb goede hoop...en dat is gevaarlijk,want tja dat zou volgende wk wel eens een dikke teleurstelling kunnen worden! Ik kan dan echt heel down zijn.
Sinds deze maand bij de ferti-arts en tot nu toe lijkt alles normaal. Fijn hoor,maar waarom gebeurt er dan al die tijd niks? Ja loslaten roepen mensen dan.... Aaaahhhh om gek van te worden!
Ik ben echt heel dankbaar,dat ik mijn meisje van 3,5 mag hebben,maar wens zo een broertje of zusje voor haar!!
Meiden allemaal succes en goed om te lezen dat er meer stellen in hetzelfde schuitje zitten en zich hetzelfde voelen als Renza,want in mijn omgeving zijn er eigenlijk geen mensen dieme echt begrijpen.
donderdag 5 september 2013 om 22:24
Hier ook herkenning. Ik ben nu sinds september 2011 bezig om zwanger te raken, precies twee jaar dus. In die twee jaar heb ik een miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Ik ben het nu vrij zat. Zodra ik ongesteld ben gaan we de hsg inplannen voor de overgebleven eileider en afhankelijk van wat daaruit komt gaan we het medische circuit in: iui of ivf.
Mijn dochter is deze week voor het eerst naar school gegaan. Ik vond het heel erg confronterend. Het leeftijdsverschil zal minimaal vijf jaar zijn, te weinig om echt samen op te groeien. Heel erg verdrietig vind ik het. Van mijn dochter ben ik overigens vlot zwanger geraakt, in vier maanden. Ik ben slank, er zijn geen afwijkingen gevonden: het onverklaarbare maakt het zó frustrerend.
Sterkte allen, het is bij tijden behoorlijk ruk
Mijn dochter is deze week voor het eerst naar school gegaan. Ik vond het heel erg confronterend. Het leeftijdsverschil zal minimaal vijf jaar zijn, te weinig om echt samen op te groeien. Heel erg verdrietig vind ik het. Van mijn dochter ben ik overigens vlot zwanger geraakt, in vier maanden. Ik ben slank, er zijn geen afwijkingen gevonden: het onverklaarbare maakt het zó frustrerend.
Sterkte allen, het is bij tijden behoorlijk ruk
vrijdag 6 september 2013 om 08:04
Lieve allemaal,
Het is idd zo ontzettend frustrerend!!!
Maar ik houd allemaal hoop en vertrouwen, ik heb namelijk paar dagen voor de uitslag van alle onderzoeken positief getest! ! ! ! Het is dus toch spontaan en zonder hulp ineens gelukt! Kan het nog steeds niet helemaal geloven en hoop heel erg dat alles goed blijft gaan! De gynaecoloog zei ook: we hadden anders ook geen behandeling begonnen, jullie hadden goede kansen dat het spontaan zou gaan lukken en nu meteen het bewijs ervan! Super!! Dus gewoon pure pech gehad en in ronde 16 ineens gelukt!
Meiden: hoe moeilijk ook; geef de moed niet op, het kan zo maar ineens toch raak zijn! !
Ik wens jullie allemaal heel veel succes en duim enorm dat het jullie binnenkort ook overkomt! Veel liefs!
Het is idd zo ontzettend frustrerend!!!
Maar ik houd allemaal hoop en vertrouwen, ik heb namelijk paar dagen voor de uitslag van alle onderzoeken positief getest! ! ! ! Het is dus toch spontaan en zonder hulp ineens gelukt! Kan het nog steeds niet helemaal geloven en hoop heel erg dat alles goed blijft gaan! De gynaecoloog zei ook: we hadden anders ook geen behandeling begonnen, jullie hadden goede kansen dat het spontaan zou gaan lukken en nu meteen het bewijs ervan! Super!! Dus gewoon pure pech gehad en in ronde 16 ineens gelukt!
Meiden: hoe moeilijk ook; geef de moed niet op, het kan zo maar ineens toch raak zijn! !
Ik wens jullie allemaal heel veel succes en duim enorm dat het jullie binnenkort ook overkomt! Veel liefs!
