Zwanger worden/ zijn in 2011/ 2012 - DEEL 5

Even geplakt vanuit het april topic.;



@ongesteld; Een paar weken geleden schreef ik dat ik voor het eerst ongesteld aan het worden was. Bruin verlies met een ieniemienie beetje bloed. dat was het dan ook meteen, meer is het nooit geworden. Ik wist nog dat de vk tijdens het afsluiten van het kraambed (ik heb dus alleen een vk gezien na de bevalling, bizar!) dat ze gezegd had, dat als mijn menstruatie niet vanzelf op gang zou komen ik gewoon met de pil kon starten na 6 weken. (ik weet het, eerste strip is onveilig) Dat deed ik dus, en afgelopen vrijdag mijn laatste pil genomen.

Ik was al wel down de hele week, maar het weekend was echt DRAMA.... Ik heb dit werkelijk nog nooit gehad... Ik was in alle staten. Heel beroerd (als in duizelig, misselijk, draaierig, grieperig, koortsig enz) kortom; beroerd. En psychisch was helemaal ellende. Ik dacht echt dat er een depressie aan zat te komen en dat ik naar de dokter zou moeten gaan voor psych. hulp. Kolman was helemaal overstuur want het was gewoon echt niet normaal! Ik wilde helemeaal niks. Eten deed ik niet, drinken heb ik ook ong. 24 uur geen druppel gedaan. Moe, moe, moe. Ik wilde alleen zijn, kon niemand verdragen, alles was fout, alles was negatief. Dikke, zwarte donkere ellende. Kolman was echt superbezorgd en was heel bang dat ik een pnd aan het ontwikkelen was. Ik wist zeker dat dat niet was, want dat zou totaal anders zijn.

In ieders geval werd ik gisteren ongesteld. En hoe..... Sjezus! Normaal ben ik 3 dagen ongesteld, nergens last van (echt niet!) en minimaal bloedverlies. Nu??? De tampons zijn niet aan te slepen, ik heb er elke 2 uur een nieuwe nodig en ik lek regelmatig door. Ik heb gruwelijke buikpijn en verlies stolsels waar je U tegen zegt. De misselijkheid is echter over, en psychisch gaat het met de dag beter. Ik denk dat ik een mega PMS aanval heb gehad ofzo? Iemand herkenning hier? ....please?.....



Iemand hier ooit last van gehad? Het zal wel een overdosis hormonen zijn geweest waardoor ik zo depri was. Nog wel, maar ik merk dat het steeds beter gaat, Niet normaal he??

Als dit elke maand zo gaat.... Oei-oei! Ik ga de pil maar doorslikken totdat Kolman zich laat steriliseren.

Maaaarrr.... Ik ben dus wel blij dat het geen depressie of pnd blijkt te zijn!!

Jullie in ieders geval, zoals altijd, bedankt voor de steun!!!

@Kolki: OD=overdosis en de internist is de enige die aan mijn medicijngebruik mag rommelen een psych of gyn mag alleen maar voorstellen doen.



Ik wordt als het goed is donderdag gebeld door mijn psych die in al had en waar ik ook vertrouwen in heb dat ie me niet zomaar voor gek verklaard. En die komt elke donderdag bij mijn HA op de praktijk en dat is 4 straatjes verderop en kan ik dus met een paar minuten lopen af, daar waar ik mijn internist op 40 km afstand heb omdat ik een 2nd opinie had in een ander ziekenhuis waar dus bleek dat mijn andere internist me ruim een jaar lang met een OD(overdosis dus) heeft laten lopen. En ik denk dat ik straks wel naar een gyn in het dichts bijzijnde ZH wordt gestuurd(10km hier vandaan). Op zich wel goed want als ik elke maand 3x ruim 80 km moet gaan rijden voor internist, gyn en psych wordt ik alleen daar al ramgek van



Voor de rest hou ik alles goed in de gaten en zit overal met m'n neus er bovenop. Alleen de hormoontjes en heen en weer getrek tussen zieke opa, gedoe met UWV(heb net 1,5 maand achter m'n geld aan moeten vangen en een arbo arts die vind dat ik maar medische fitness moet doen en dat ik dan over 6 weken beter ben en nog meer kull), internist en SK waarden, VK en echo keuze wel geen combitest en dan ook nog huishouden en sociale contacten proberen te onderhouden en dan ook nog eens sinds 2 weken erger misselijk+spugeb, wordt me allemaal ff te veel in 1x. Heb niet eens zin op dit moment om de rest vd Fam. van ml te vertellen vd zwangerschap. Gewoonweg ff geen puf... Maar gaat allemaal wel weer helemaal goed komen.. Worstel me er gewoon stapje voor stapje doorheen :p

En hoop idd dat het gewoon met super PMS te maken had die vooraf ging aan je super ongi.. En dat het maar snel beter wordt.. Want je sou er haast bloedarmoede aan over houden als ik het zo lees

@Alyne; Ik bedoel natuurlijk ook (suf neergezet) dat alleen je eigen arts je medicatie mag voorschrijven voor je schildklier. Alleen de pop geeft advizen en nemen contact op met je behandeld arts om eventueel te overleggen als het met jou niet goed gaat. De gyn. en psych mogen wel andere medicijnen voorschrijven, maar dat gebeurd altijd in teamoverleg. Dat is het fijne ervan, ze doen nooit zomaar iets. En vooral niet als je zwanger bent! Maar ik begrijp je helemaal dat je bij je eigen vetrouwde psych wil blijven!

Wat een gedoe heb je achter de rug zeg met artsen, ik kan me voorstellen (gekker nog; ik heb het zelf ook) dat je het ziekenhuis helemaal beu bent.

En ook zo vervelend van UWV en arboarts enzo. Getver! daar zit je nu dus al helemaal niet op te wachten. Heel goed dus dat je met je psych gaat praten om wat rust en ruimte te creeeren in dat bolletje van je.

Ik heb gelukkig geen gedoe gehad met arbo en uwv. Dat ging mij heel gemakkelijk af. Ik hoefde het laatste jaar helemaal niet meer naar de bedrijfsarts toe, ik ben er maar een paar keer geweest in die 2 jaar ziektewet. Vaak hadden we alleen maar telefonisch contact. Het uwv liet mij in mijn zwangerschap met rust (kreeg een zw. en bevallingsuitkering) en hoefde niet te solliciteren. Ik heb vorige week pas voor het eerst weer van ze gehoord. Wat gek he? Dat het vaak zo anders en verschillend loopt. Ik heb nu mijn WIA aanvraag moeten doen, dus nu is het afwachten wat er verder staat te gebeuren.

Maar jij hebt wel een werkgever? Of juist niet, omdat je in contact bent met UWV? Sorry als ik vragen stel die je hier allang hebt beantwoord.

Nee ik werkte via Payroll, dus ben direct in de ZW bij het UWV gekomen en heb tot vorig jaar mei op therapeutische basis gewerkt. Toen zou de werkgever technisch gezien mij een contract voor bepaalde tijd hebben moeten maar die zijn natuurlijk ook niet gek, want ik kwam gewoon weg niet langs de 3 uur per dag want ging elke x de 2e dag met 38,5 a 39 graden koorts naar huis(teveel gedaan en te veel mij lichaam gepushed omdat ik mijn baan wilde houden leek me nl vreselijk hele dagen thuis te zitten zonder sociaal gedoe met collega's. Werkgever heeft wel gezegd dat als ik weer minimaal 16 uur kan werken, ik van harte welkom ben.



Maargoed, de 1e arboarts die in had zei dus ook... Laat maar weten wanneer je goed bent ingesteld en dan gaan we naar reïntegratie kijken, want zo lang je niet goed bent ingesteld heeft het gewoonweg geen nut.



In de tussentijd heeft het UWV zonder mijn weten de ZW stopgezet na zogenaamd te hebben gebelt en 2 brieven te hebben geschreven... Nou ik weet niet waar naartoe maar niet naar mij, want we hebben hier een waterdigt postvak en opbergmapsysteem. Dus dat nadat in pas na een paar maand had ontdekt dat ik niets meer binnen kreeg(hadden belastinggeld en spaarloon van ml gekregen dus financieel in eerste instantie niet in de gaten gehad, tot ik bedacht dat het wel heel snel op was ondanks geen grote uitgaven waren gedaan), dus gebelt en er achter gekomen dat ze van UWV kantoor waren geswitched dus kreeg een andere arboarts. Die vond dat ik met recht nog ziek thuis was gezien mijn gehopt van internist naar HA naar psych naar 2nd opinie internist ed.



Maar ik was nu goed ingesteld(terwijl het instellen voor m'n zwangerschap nog in volle gang was) en moest maar 6 weken medische fitness doen en dan kon ik weer op eigen houtje werken. Want reintergreren hoefde niet dat kan ik vast wel allemaal alleen. *feest*



Nu moet ik dus idd ook WW aanvragen, omdat ik gelijk vanuit werk de ZW ben ingerold, maar ook WIA. En daarnaast niet ik dus aan gaan geven dat ik de medische fitness die ik na een hele boel heen en weer eindelijk had geregeld(wordt nl. niet vergoed door verzekering, maar nu dus blijkbaar wel door t UWV) werd ik kotsmisselijk met spugen de dag door :S



Had nog niet aangegeven dat ik zwanger was(door overrompeling van de arbo) dus ga daarvoor woensdag even bekken.. Want dan moet ik ook eindelijk mijn geld hebben waar ik dus 1,5 maand achteraan heb gevangen en alleen te horen heb gekregen Ow daar ben ik niet aan toegekomen Ow dat hebben ze verkeerd doorgegeven of dat is verkeerd gegaan ed... Grrrr!



Heb zelfs met de gedachte lopen spelen om het allemaal maar op te geven. Dan maar geen uitkering en het huis te koop zetten.. Want zonder uitkering redden we het net niet... Ben er dan ook serieus van overtuigd dat ze daar op uit zijn.



Ook is bij mij op een gegeven moment ME/cvs ter sprake geweest, maar daar moest ik niets van hebben, wilde dat ze verder bleven onderzoeken. Want ik wil niet de rest van mijn leven thuis moeten zitten door een evt verkeerde ME diagnose. Maar ik had dus gister aan de internist gezegd.. Nou dan maar die stempel op me.. Want ben nu echt op! Maar hij zij nee nee nee... Dat pas als je straks goed bent ingesteld na de zwangerschap en nog steeds met klachten blijft zitten. Maar dat moet je niet willen... Nee dat snap ik ook wel, heb me er niet voor niets tegen verzet en om meer onderzoeken gevraagd en door een psych heb laten kijken of het tussen m'n oren zit enz... Maar Hey... Een keer houd het op met wat je kan hebben en helemaal met die ow zo lieve k*t hormonen.



Ik ben nu gewoon al ruim 5 jaar extreem vermoeid en het kaatste jaar met de overdosis was pure hell (overdosis schildklier hormonen voelt alsof je al dagen wakker bent maar niet kan slapen omdat je aan een energydrank infuus zit, daarnaast als je een keer flink doorzakt waardoor je de vermoedheid niet voelt heb je minimaal een week lang last van elke spier en elk botje enz in je lichaam, 2 uurtjes slaap per nacht was normaal voor me geworden en ook midden in de nacht in volle rust een hartslag van 115 net zo) en het etste is dat je moeder en broertje weten dat je geen piepert bent, voor je partner kan je je niet 24/7 groot houden, maar voor een paar uurtjes kon ik me wel ff samenrapen en fris en vrolijk doen met een kg natuurlijk ogende makeup op. Dus mensen dachtenondanks ik ze vertelde dat ze me de volgende dag niet moesten zien, dat het allemaal wel meevalt. Maar ik haat het om zwakte te moeten toegeven dus bleef vrolijk doen op verjaardagen en als ik niet de energie had ging ik niet.



Merk trouwens dat ik nu wel heel erg begin uit te wijden :p



Maargoed... Al met al komt nu ik weer alles tegelijk op m'n dak krijg het hele gedoe me een klein beetje de neus uit.



En misschien wel goed dat ik nu met de HcG hormonen zit want misschien komt dan bij het volgende bezoek de emotie er uit die ik normaal er echt niet uit krijg, omdat ik automatisch alle tekenen van zwakte weg lag enz.

@Alyne; ten eerste een mega die heb je zeer zeker verdiend! Meid, meid wat een gezeik heb je achter de rug. Sjeetje, en wat moet jij je klote voelen zeg!

Ik vind het noujuist heel erg goed dat je je verhaal hier doet! Doen, doen doen!! Dat lucht mij ook altijd op en wij zijn er graag voor je, zover dan kan dan....

Hihi, je lijkt wel een beetje op mij. Je bent ook niet te stoppen ondanks je berperkingen.... Ergens naderhand in een hoekje terwijl niemand kijkt stort je pas in. Dus eigenlijk heb je nooit eens tijd voor jezelf, want die tijd heb je nodig om op te laden en weer net te doen alsof alles ok is.

Valt niet mee he??? Alyne, lieve meid, probeer je nu toch maar eens een klein beetje overheen te zetten want nu draag je een klein frummeltje bij je! Stress (psychisch maar zeker ook lichamelijke stress) zijn best schadelijk voor je kindje (als in groei bijvoorbeeld) Ik vind het echt heel goed van je dat je naar je psych gaat. En ik hoop dat hij/zij je een stukje rust kunnen geven.

En het klinkt echt niet goed hoor, dat slapen en die hartslag. Ik snap wel dat je niet ellenlange onderzoeken wil, en weer je hele verhaal doen enz. Maar misschien iets om weer op te pakken als je kleintje er straks is??

En 1 ding is zeker; JE BENT NIET ZWAK!!!

Je bent veeeeeeeeel te hard voor jezelf! Maar nu even niet hoor! Want dan ben je ook hard voor je kindje......



Liefs!!!



@stoel; hoe gaat ' ie???



@muis; dankjewel meid, hoe gaat het met jou?? Kun je een beetje genieten van de zonnestraaltjes?? En groeit je magnoliaboompje al goed?

nou dames ben weer terug van de gynaecoloog. ze hadden vruchtje onderzocht maar daar was niks bij te vinden dus geen enge afwijkingen of iets dergelijks.

Toen ik vertelde dat ik nog niet ongi was geweest en bijna een week ongikrampen had begon hij zelf over een zwangerschap omdat hij toch eigenlijk wel verwacht had dat ik al ongi zou zijn geweest. Dus ik moet afwachten en over ongeveer 2 weken nog eens een zwangerschapstest doen mits ik dan nog niet ongi ben.

Hij heeft al wel aangegeven dat mocht ik zwanger zijn ik met 6.5 week voor een vroege echo kan komen want dan kunnen ze zien of het een goede zwangerschap is.

Nou ik ga er maar gewoon vanuit dat ik ongi wordt ik geloof er gewoon niet in dat ik zwanger ben.



allemaal dikke knuf van mij en sorry voor de lange ego.

Jeetje Alyne, wat een verhaal zeg..! Tis bijna wonderlijk dat je met zoveel stress en gedoe nog zwanger bent geworden!



En Miranda, dat zou toch wat zijn zeg, als je toch zwanger blijkt te zijn..!

En geen excuses voor je egopost hoor, dan zou Alyne dat vandaag al helemaal moeten doen en ik ook al. Daar zijn we nou eenmaal voor!



@kolki: fijn om te horen dat je je weer wat beter voelt en dat je bui misschien door de PMS kwam. Maar jemig zeg, zo erg hoort dat toch gewoon niet te zijn? Je weet trouwens dat je de pil gewoon door kunt slikken tot je op een gegeven moment een doorbraakbloeding krijgt hè? Is helemaal ongevaarlijk, maar kun je navragen bij HA mocht je twijfelen. Dan heb je dit, áls het terugkomt, tenminste maar heel zelden.

Ohja, heb ook even t merk en serienr van de voicerecorder hier op t werk genoteerd, èn gezien dat ie maar zo'n ¤40 kost. Incl spraakherkenningssoftware dus! Zal vanavond ff op Facebook posten. Dan kan je toch je plan uitvoeren!!

@Stoel en Kolki: Thanks En ondanks het nu absoluut niet handig is om zwanger te zijn wilde ik toch echt niet langer wachten(wacht imo al 1,5 jaar nl tot ik kan verder leven) en het feit dat ik in ronde 3 al zwanger ben doet me op zich juist heel goed. Is voor mij het eerste echte positieve teken sinds lange tijd van mijn lichaam. En is imo ook het eerste wat ik sinds lange tijd heb bereikt richting het plannen van een toekomst. En doordat ik heb moeten leren naar mijn lichaam te luisteren weet ik nu in mijn zwangerschap wel wanneer ik me even terug moet trekken. Als ik het druk heb gehad (emotioneel of lichamelijk) begin ik ook kostmisselijk te worden en begin ik mijn bm goed te voelen. Dus beebje houd me goed onder de duim hoor En beebje is belangrijker dan welke instantie dan ook.. Raak liever m'n huis kwijt dan die kleine uk. En door al dat gedoe weet ik ook dat ML me door dik en dun bijstaat. Dus er is ook een heleboel positiefs gekomen uit de mindere situatie. En zoals ik het nu zie kan het alleen nog beter gaan.



Ow en wat verdere onderzoeken betreft. Dat hoeft dus pas als ik goed ben ingesteld en me nog steeds elendig voel. Ik ben in al die tijd door mijn lieve huisarts maar zonder sjoege van een auto immune SK en een achterlijke internist in al die tijd niet goed ingesteld geweest. En ondanks ik nu last heb van hormoontjes voel ik nu pas af en toe mijn oude ik weer bovenborrelen. Dus hoop dat ik volgend jaar rond deze tijd het liefste kindje ter wereld heb en ook eindelijk goed ben ingesteld en dan ook weer fatsoenlijk aan de maatschappij kan gaan meedoen.



@Miranda: Dat zal wel een heel erg mooie verrassing zijn... Hoop dat het zo is meid!

@Kolki; Ahaa..daar kwamen dus ineens die heftige klachten vandaan. Toch vind ik het niet helemaal goed klinken, als dat een soort van PMS-klachten zouden zijn, dat is toch niet te doen?! Dan zou je elke maand aan paar dagen heftig depressieve gevoelens hebben, nou, lekker Dan zou ik ook idd overwegen de pil door te slikken of met de HA te kijken welke andere anticonceptie daarvoor geschikt is?



@Alyne; Zo, dat van jou is ook een verhaal zeg, niet makkelijk. Laat je echter niet ontmoedigen door alle instanties. Ik weet dat je van schildklier-klachten ook psychische klachten kan krijgen, naast dat je vanzelf wel een keer klachten krijgt met al dat gedoe..beetje kip-of-ei verhaal zeg maar.. Juist heel goed dat je hulp krijgt/hebt!!



Voor jullie allebei een !

En o ja, Miranda: Ooww, da's vast wel even onzeker/raar, dat je nu moet afwachten of je idd zwanger bent. Ondanks dat je zelf het gevoel hebt dat dat niet zo is, you never know!

Zo Miranda, wat een onzekerheid zeg.. Hoe lang geleden is het dat je de mk hebt gehad? De gyn heeft mij gezegd dat 6 weken normaal is voor je eerste menstruatie weer op gang is, maar het kon ook wel langer duren. Uiteindelijk zat er tussen mijn mk en menstruatie 7 weken. Hoop voor je dat alles goed is!



@Alyne: Ik heb weinig verstand van de waardes die je noemt, maar volgens mij kan je een knuffel gebruiken!!!



@Kolki: Wat ben ik blij te horen dat het elke dag weer een beetje beter gaat! Kleine stapjes en niet te snel willen gaan... Niets forceren, komt allemaal op zijn eigen tijd!

@Glit: Thanks! En wat psychische klachten betreft... Die krijg je van zelf wel door de instanties idd :p Voor zo ver ik weet wat ik voor tijd niet gekker dan de gemiddelde mens..



Hoe gaat het nu bij jou op werk?



@Juut: Thanks



@Stoel: Hoe gaat het met je steen?



@Hier: M'n geld is binnen!!! Na maanden bellen en op een houtje bijten ben ik rijk!!! Ook belastingcentjes zijn binnen!! Kan niet stoppen met staren naar de bankrekenig!!!!

@Muis: Mijn vriend die snapt het meestal wel die ziet ook aan me als ik echt moe ben en me nog sterk probeer te houden en dat doet me heel erg goed.. Mijn moeder snapt het ook, maar met name omdat ik al vanaf kleins af aan een doorzettertje ven geweest van vallen en opstaan niet piepen(heeft een x mijn leven/gehoor gered omdat ik niet stopte met huilen en mijn moeder helemaal over stuur was gezien dat als ik huilde van de pijn dan was er echt iets aan de hand. 3 artsen op 1 dag verder bleek dat mijn trommelvlies op knappen stond en dat dat naar binnen had kunnen slaan) en al vanaf 1 jaar oud alles zelf wilde doen al duurde het uuuuuren!

Verder heb ik een tante met ME en dat is haast een 100% match wat sympthomen betreft, dus dat is wel lekker praten met iemand die je gewoon niet alleen geloofd maar ook "weet" hoe het voelt.



Andere mensen willen je wel geloven, omdat ze je kennen, maar ze maken het niet van dichtbij mee maken en je dus wel eens tegen onbegrip stuit(al wordt het vaak niet uitgesproken, maar valt wel aan het gezicht vaak af te lezen).



En dan heb je mensen als mijn schoonouders die er totaal niets van begrijpen. Wel proberen maar het gewoon niet snappen. Want je ziet er toch goed uit? Je kan lopen? Enz enz... Dat heeft vorig jaar toen ik aan het stuiteren was op de medicijnen tot een ontploffing geleid! Het niet begrijpen is een ding maar bot en begriploos dingen af doen je lui noemen en dan ook nog eens voor gek en borderliner enz enz uitmaken na herhaaldelijk uitleg? Grrrr. Ben de week voor vaderdag voor ml nog 1 x een gesprek met ze aangegaan(na bijna een jaar niets van contact van mijn kant). En besloten er voor een laatste x zand over te doen.



Eerlijk is eerlijk. Als ik het zelf niet zou hebben meegemaakt en nog zou ik het zelf ook niet begrijpen, een normaal mens denkt er heel makkelijk over "als je nou eens dit of dat doet is het vast zo weer goed" maar mijn geluk is dat ik ondanks herhaaldelijk gevloerd te worden toch elke x weer dingen probeer en mensen op die manier zien dat ik bezig ben met beter worden alleen dat het niet zo op schiet.



Als ik jou berichtjes vraag ik me trouwens af of jou schildklier waarden op dit moment wel goed zijn. Je hebt de laatste tijd veel op je bord gekregen maar de laatste berichtjes hebben de zelfde negatieve ondertoon als die van mij als ik niet goed ben ingesteld.



En wat jullie kinderwens jou baan enz enz betreft... Je hebt nooit zekerheid. Als sterre gewoon gezond was geweest had je je op je huidige werkplek wellicht ook niet lekker gevoeld en hadden ze je er uit gedaan omdat je zwanger bent. Je hebt geen garanties in het leven. Daarom heb ik met ml het volgende gezegd en afgesproken.



"Op zich is dit het ideale moment om aan een kindje te beginnen. Veel erger dan dit wordt het hopelijk toch niet, maar je weet nooit met welk opstakel het leven hierna komt. Het meest belangrijke is dat we lief voor elkaar zijn en van elkaar houden en van de eventuele kids als die ons gegund worden. En wat het financiële plaatje betreft is er altijd wel een oplossing al moeten we alles verkopen in de schuldsanering zitten en in een hutje op de hei leven. Zo lang we maar samen zijn en van elkaar houden."



Als ik niet met mijn schildklier had gezeten had ik er nooit zo over gedacht.. Moest altijd meer en beter. Met 19 was ik al financieel adviseur met een mooie leasebak onder mijn bibs en had een hooger inkomen dan mijn ouders :p . Toen we (ML en ik)net samen waren en het huis hadden gekocht (22jaar oud wilde eigenlijk alleen kopen, maar na veel overleg toch samen gedaan), was ik de hoofdkostwinnaar in huis. En wilde alleen maar meer verdienen en hield ook rekening met alle senario's als we uit elkaar gaan dan kunnen we allebei los van elkaar de hypotheek dragen enz.



En nu heb ik echt zoiets van.. Ik zie wel.. Als ik straks wat meer energie heb dan ga ik denk ik verder met mijn 2 hobbies waar ik geld mee kan verdienen (fotografie en muurschilderen) als ik per week 1 opdracht kan binnen halen en ook de energie heb om die uit te voeren, kunnen we gewoon zonder die stomme K*T UWV

@lief muisje..... Wat vind ik het toch naar dat je je zo voelt. Natuurlijk stap je er niet zomaar even overheen en het wordt je al niet makkelijker gemaakt door alle andere bijkomstigheden.

Ik hoop dat het gesprek met de gyn. wat verheldring gaat geven. Dat ze jullie kunnen geruststellen en dat je een klein beetje een goed gevoel kan hebben wat betreft jullie kinderwens.

En wat ik het jammer dat je niet kunt genieten van je aankomende bruiloft. Je leeft er zolang naartoe en nu is het dan zover en nu voel je je niet goed. Ik begrijp heel goed wat dat allemaal met je doet. Je wil genieten. En anders hoeft het eigenlijk al niet meer.

Ik zou idd nog de maat. werker aanhouden, want je kan echt nog niet zonder hulp meissie....

Laat je even weten hoe het in het ziekenhuis was?



@Alyne; meid, wat TOP van je, dat je deze visie hebt. En dan bedoel ik; je bent ontzettend dankbaar voor wat je hebt, ook al is het misschien op materieel en financieel vlak niet veel. Jullie zijn gelukkig met elkaar en voor de rest heb je niet veel nodig (naast de primaire levensbehoeften natuurlijk...)

Jullie kindje komt in een heel warm en liefdevol nestje terecht Alyne!

Enne.... wat betreft je vette bankrekening op dit moment; don't spend it all in one place...!



Ik was nog vergeten te vertellen dat ik over 3 weken weer een spuit krijg en dan gaan we kijken of een Tens apparaatje uitkomt biedt. In samenwerking met de therapeut gaan we kijken of het iets voor mij doet. Jullie kennen het apparaatje vast wel. Het wordt ook vaak tijdens bevallingen gebruikt. Het werkt met elektrodes die je op de pijnlijke plek plakt. Je kunt zelf de gewenste stroom bepalen. Dat kastje draag ik dan 24 uur per dag en kijken we wat het gaat doen. Mijn vriendin heeft zo'n ding via de pijnpoli gehad na haar beide heupoperaties.

Dusssssssssss..... ik ben benieuwd!

Jeetje meiden, wat een verhalen! En wat Alyne zegt Muis, dat was ook het eerste waar ik aan dacht toen ik jouw post las. Is er wel goed maar je waardes gekeken sinds je bevalling? Ik hoop zó dat het daar aan ligt, want dan kan er relatief simpel iets aan gedaan worden.

En ik denk dat ze verder ook wijze woorden zegt: ook als je nog zwanger was geweest, was je waarschijnlijk je baan kwijtgeraakt, en had je dan de baby niet laten komen? Nee toch? Als jullie het zelf graag weer willen (de angst zal altijd blijven, daar moet je je niet door tegen laten houden), dan valt er uiteindelijk altijd een mouw aan te passen.

Dikke knuf meis!



En even ego:

Heb het VU gebeld ivm de utrogestan. Ik moet nl eigenlijk vandaag stoppen, maar ik lees zoveel verhalen van vrouwen die na het stoppen vóór de 12 weken(wanneer de placenta de productie van progesteron pas echt helemaal overneemt) een miskraam kregen, en die later toen ze weer zwanger waren na de miskraam wel utrogestan gebruikten en dat die zwangerschap wel goed ging. Ik wil die eerste miskraam helemaal niet.

Maar gelukkig is het geen probleem, en als ik me er rustiger onder voel, mag ik het gewoon blijven gebruiken, het kan sowieso geen kwaad, hoewel ik er ook mee mag stoppen. Ze heeft meteen een recept naar de apotheek gefaxt. Ik ben helemaal blij en opgelucht!

@ Alyne en Muis; Jullie hebben het beiden niet makkelijk zeg..

@Alyne;

Heel knap hoe je erin staat! Misschien leer je dat ook wel door de jaren heen, om met alles op een bepaalde manier om te gaan.

Lief dat je vraagt naar mn werk, al is het zo onbelangrijk vergeleken met wat jullie vertellen..Maar heb inmiddels een beetje/gedeeltelijk hulp van een collega, en heb bij iedereen aangegeven dat ik geen intakes meer doe, en alleen nog 'lopende' gesprekken doe, al druk genoeg mee, en dan over 4 weken afronden, can't wait!!



@Muis; Wat rot dat je je zo voelt.. Misschien is het voor jou goed om anders alleen nog wat gesprekken te hebben met de maatschappelijk werker? (omdat vriend er niet zo'n behoefte meer aan heeft)

Ik snap wel dat alles nu anders is,maar het zou zo zonde zijn als jullie niet genieten van de trouwdag.. Misschien kunnen jullie, ondanks alles , vieren wat je nu nog wel hebt, zoals de liefde voor elkaar en je familie die er nog is etc? Heel veel sterkte meid..



@Stoel; Ik ben blij voor je dat je blij en opgelucht bent!

@Alyne; Ook lekker dat je weer wat geld binnen hebt, ik zou zeggen; Doe/koop ook iets leuks voor jezelf, jezelf ff verwennen!!

Dames hier is het einde onzekerheid en een hoofdstuk afgesloten vanochtend ben ik ongi geworden en hoe pfffff maar boeie mijn lichaam doet het weer en das best een opluchting.

En wij kunnen er weer vol voor gaan. En dan zien we wel waneer het weer raak is.Voor nu ben ik alleen maar blij dat het weer allemaal werkt.



oh en muis er nu even vanuitgaande dat mijn cyclus weer gewoon 28dagen is is mijn NOD 26 JULI.

@muis

Hoe is het gesprek gegaan gisteren bij de gyn?



Verder mogen er van mij wel wat nieuwe dames mee komen schrijven hier! Ik voel me nu zo'n beetje de enige die nog zwanger moet worden... (niet helemaal natuurlijk, maar t voelt wel alsof ik overblijf...)

@Miranda

Toch fijn dat het nu doorgebroken is. Ik kan me voorstellen dat het een opluchting is voor je. Succes weer in de volgende ronde!