Actueel
alle pijlers
Aanslagen? We halen onze schouders op
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:16
Jawel mede forummers. Het doet ons niets meer. Kort na de aanslagen in Parijs ontplofte het forum bijna. Na Nice idem dito. Ook de aanslag in Berlijn deed mensen nog reageren.
Maar wat zien we nu. Londen, Manchester en nu Barcelona. Het blijft nagenoeg stil. Het kan ons geen zak meer schelen. Gewenning of zo.
We moeten er mee leren leven schreef ik in het Barcelona-topic. En zo is het ook. De nieuwe realiteit is dat we in grote mensenmassa's de kans lopen slachtoffer van een aanslag te worden. Niet dat die kans heel groot is overigens. Het het vakantieverkeer op weg naar zonniger bestemmingen komen meer mensen te overlijden. En toch stapt bijna iedereen zonder nadenken in de auto met op de achterbank veelal het nageslacht.
Maar goed. Inmiddels geloven we het wel, die aanslagen. En onze kinderen worden geboren in een Europa zoals dat nu is. Die zullen dus de huidige situatie, waar jullie je misschien wel flink aan ergeren, als referentiepunt hebben en pas klagen na nog meer veranderingen die jullie als misschien wel onbestaanbaar zou bestempelen. En zo gaat dat generatie op generatie.
Dus met andere woorden, opwinden heeft geen zin. De geschiedenis wordt toch wel geschreven.
Als je over 100 jaar een kijkje zou kunnen nemen weet je niet wat je ziet terwijl de mensen die dan leven niet beter weten.
Maar wat zien we nu. Londen, Manchester en nu Barcelona. Het blijft nagenoeg stil. Het kan ons geen zak meer schelen. Gewenning of zo.
We moeten er mee leren leven schreef ik in het Barcelona-topic. En zo is het ook. De nieuwe realiteit is dat we in grote mensenmassa's de kans lopen slachtoffer van een aanslag te worden. Niet dat die kans heel groot is overigens. Het het vakantieverkeer op weg naar zonniger bestemmingen komen meer mensen te overlijden. En toch stapt bijna iedereen zonder nadenken in de auto met op de achterbank veelal het nageslacht.
Maar goed. Inmiddels geloven we het wel, die aanslagen. En onze kinderen worden geboren in een Europa zoals dat nu is. Die zullen dus de huidige situatie, waar jullie je misschien wel flink aan ergeren, als referentiepunt hebben en pas klagen na nog meer veranderingen die jullie als misschien wel onbestaanbaar zou bestempelen. En zo gaat dat generatie op generatie.
Dus met andere woorden, opwinden heeft geen zin. De geschiedenis wordt toch wel geschreven.
Als je over 100 jaar een kijkje zou kunnen nemen weet je niet wat je ziet terwijl de mensen die dan leven niet beter weten.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:20
Het is zeker niet dat het ons geen zak kan schelen. Ik denk meer dat mensen het inmiddels zó zat zijn, ze er misschien niet nog meer woorden aan vuil willen maken.
Ik persoonlijk probeer er niet teveel aan te denken omdat ik anders de hele dag verdrietig ben en normale dagelijkse dingen niet kan uitvoeren. Het lijkt me niet de bedoeling dat die eikels mij vanaf een afstandje ook zó beheersen dat ik m'n leven niet meer kan voortzetten.
Ik persoonlijk probeer er niet teveel aan te denken omdat ik anders de hele dag verdrietig ben en normale dagelijkse dingen niet kan uitvoeren. Het lijkt me niet de bedoeling dat die eikels mij vanaf een afstandje ook zó beheersen dat ik m'n leven niet meer kan voortzetten.
Internagelaktisch
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:21
Nou, mijn hart bloedt nog steeds, van iedere aanslag!
Dagen kan ik met een ontstemd gevoel rondlopen, over zoiets..
Ja, dit ebt ook weer weg, omdat je druk in je eigen leven staat. Maar ik wil hier NOOIt, maar dan ook nooit aan willen wennen!
In mijn wereld hoort dit er niet bij...
Ik ben me er van bewust, en ik ben zeker niet naïef, maar ik hoop oprecht dat mijn kinderen in een ander Europa opgroeien, dat wat jij nu schetst.
Dagen kan ik met een ontstemd gevoel rondlopen, over zoiets..
Ja, dit ebt ook weer weg, omdat je druk in je eigen leven staat. Maar ik wil hier NOOIt, maar dan ook nooit aan willen wennen!
In mijn wereld hoort dit er niet bij...
Ik ben me er van bewust, en ik ben zeker niet naïef, maar ik hoop oprecht dat mijn kinderen in een ander Europa opgroeien, dat wat jij nu schetst.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:23
Ik heb een poosje in een 'aanslag-gevoelig' land gewoond in het midden oosten. En iid je went eraan. Dat is gewoon hoe het menselijk brein werkt, je went eraan omdat, zolang je het niet persoonlijk treft, je leven gewoon doorgaat. Je gaat werken, naar de film/kroeg, naar een bruiloft. Het enige is dat je wel alerter wordt op verdachte personen (whatever that means) en verdachte situaties.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:26
Dit. Helemaal mee eens en ik zie dat ook om me heen.Maaique schreef: ↑18-08-2017 10:20Het is zeker niet dat het ons geen zak kan schelen. Ik denk meer dat mensen het inmiddels zó zat zijn, ze er misschien niet nog meer woorden aan vuil willen maken.
Ik persoonlijk probeer er niet teveel aan te denken omdat ik anders de hele dag verdrietig ben en normale dagelijkse dingen niet kan uitvoeren. Het lijkt me niet de bedoeling dat die eikels mij vanaf een afstandje ook zó beheersen dat ik m'n leven niet meer kan voortzetten.
Iedereen vindt het verschrikkelijk maar we gunnen het 'ze' niet om er teveel mee bezig te zijn.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:29
Waarschijnlijk spreekt TO graag namens iedereen of zo.apestaartje30 schreef: ↑18-08-2017 10:28Maar wat is nu de reden van dit topic? Wat wil je ermee zeggen?
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:29
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:31
Europa was in de jaren 70/80 een stuk onveiliger dan nu. En wij zijn ook aardig opgedroogd, toch?
Het doet me zeker wel wat. Ik ga alleen door met mijn leven, ik laat mijn leven niet beheersen door angst. Dikke vette middelvinger naar de terroristen. Ik vlieg nog steeds naar grote steden, vier vakantie waar ik dat wil, ik mijd geen massa's en geen toeristentrekpleisters. Ik laat me niet bang maken. Dat is geen onverschilligheid.
Het doet me zeker wel wat. Ik ga alleen door met mijn leven, ik laat mijn leven niet beheersen door angst. Dikke vette middelvinger naar de terroristen. Ik vlieg nog steeds naar grote steden, vier vakantie waar ik dat wil, ik mijd geen massa's en geen toeristentrekpleisters. Ik laat me niet bang maken. Dat is geen onverschilligheid.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:32
Het is inderdaad gewoon de realiteit. De berichten nu zijn in ruime zin vergelijkbaar met de luchtalarmen in WOII: je weet dat je erop kan wachten dat het weer gebeurt/ze weer gaan loeien. Dat het een kwestie van tijd is.
Het is nooit juist maar ook nooit ver weg. Het destructieve hoort bij de mens. Net als opgelucht zijn als er minder slachtoffers zijn dan de vorige keer, of weer heftiger reageren als er een schep op het slachtoffer aantal word gedaan. Ik denk dat dat deels ook een bescherming mechanisme is. Als het alles is waar je mee bezig kan zijn ga je eraan kapot zonder ooit direct slachtoffer te zijn.
En dan "winnen" ze pas echt. Dus groot gelijk dat mensen doorgaan. Hulde dat dat Ramblers weer open is. Maar het is niet zonder risico.
Het is nooit juist maar ook nooit ver weg. Het destructieve hoort bij de mens. Net als opgelucht zijn als er minder slachtoffers zijn dan de vorige keer, of weer heftiger reageren als er een schep op het slachtoffer aantal word gedaan. Ik denk dat dat deels ook een bescherming mechanisme is. Als het alles is waar je mee bezig kan zijn ga je eraan kapot zonder ooit direct slachtoffer te zijn.
En dan "winnen" ze pas echt. Dus groot gelijk dat mensen doorgaan. Hulde dat dat Ramblers weer open is. Maar het is niet zonder risico.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:35
Ik denk dat je voor jezelf spreekt. In het topic over de aanslag in Barcelona was jij de enige die laconiek reageerde.
Dat er minder over geschreven wordt, wil niet zeggen dat we onze schouders ophalen en het ons niks meer doet. Er valt gewoon weinig over te zeggen.
Ik ga door met mijn leven maar ben in gedachten bij de slachtoffers en hun nabestaanden.
Dat er minder over geschreven wordt, wil niet zeggen dat we onze schouders ophalen en het ons niks meer doet. Er valt gewoon weinig over te zeggen.
Ik ga door met mijn leven maar ben in gedachten bij de slachtoffers en hun nabestaanden.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:38
Ja dat inderdaad.
Is het bedoeld als: wat zijn jullie erg dat jullie niet honderd hysterische topics openen, jullie interesseren je niet meer, foei.
Of als: ik zei het toch. Ik ben goed?
Of is het puur een constatering? Ja dat zal gewenning zijn. Kan je de gewone mens dat aanrekenen? Nee, enkel de randdbielen die steeds opnieuw aanslagen plegen. Want het verdriet wordt niet minder. Wel de nieuwigheid.
Als er straks een aardbeving in Utrecht is met veel slachtoffers ontploft ook het forum. Als het vanaf dan elke maand gebeurt zal dat ook minder worden.
Niets raars.
Ik bagataliseer de aanslagen niet. Het is enkel niet nieuw meer. Het aantal reacties op een forum zegt niets over de heftigheid van de emoties of desinteresse van mensen.
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:56
Ik moet eerlijk bekennen dat geen enkele aanslag me ene zak kon schelen. Ik ga me niet bang laten maken om iets waarvan de kans zo klein is dat het aannemelijker is dat ik drie keer achter elkaar de staatsloterij win. Dan winnen de terroristen, zeg maar.
Ik leef ook niet mee met de slachtoffers verder. Dagelijks sterven er honderden kinderen in Syrie en Irak; waarom zou ik dan opeens wel meeleven met die paar toeristen die op de verkeerde tijd op de verkeerde plek waren?
Ik leef ook niet mee met de slachtoffers verder. Dagelijks sterven er honderden kinderen in Syrie en Irak; waarom zou ik dan opeens wel meeleven met die paar toeristen die op de verkeerde tijd op de verkeerde plek waren?
vrijdag 18 augustus 2017 om 10:57
Ik merk overigens bij mijn leerlingen minder afname is "schrik" reactie dan bij menig volwassene. Wellicht dat het er ook mee te maken heeft dat pubers sowieso hun emoties heftiger tonen en minder rationaliseren. Zij groeien ermee op, maar kunnen het ook niet bevatten. Helemaal na Manchester hakte het er weer flink in. Maar ook andere keren, want zij gaan ook naar kerstmarkten, feestdagen, hebben familie elders, gaan op schoolreis naar het buitenland... Je kan dan geen normaal lesprogramma afdraaien, ze zitten vol vragen, frustratie, woede en verdriet. En terrecht overigens.
Misschien dat ik er een apart topic over moet openen, of dat ze er al zijn, maar hoe gaan jullie er als ouders mee om?
Ik heb gemerkt dat (en dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op), het voor leerlingen soms iets is waarvoor ze moeilijk bij de ouders terrecht kunnen.
Misschien dat ik er een apart topic over moet openen, of dat ze er al zijn, maar hoe gaan jullie er als ouders mee om?
Ik heb gemerkt dat (en dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op), het voor leerlingen soms iets is waarvoor ze moeilijk bij de ouders terrecht kunnen.
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:01
Moeten we ons meer druk maken omdat deze aanslagen gepleegd worden door extreme moslim terroristen in ons 'veilige' Europa? Of moeten we ons überhaupt druk maken om aanslagen? En hoe zit het dan met die duizenden mensen die de afgelopen weken gedood zijn door milieurampen of terrorisme in landen die we amper kennen? Burgeroorlog, hongersnood etc. Waarom heb je het daar niet over? Omdat dit geen aanslag was door een moslim in Europa?
Mensen gaan nu eenmaal dood, soms vredig en soms door extreem geweld, haat en afgunst. Of door het milieu.
Natuurlijk wen je er aan en natuurlijk ga je door. De ene ramp raakt je wat meer dan de anderen dus daar sta je dan ook wat meer bij stil. En hoe dichterbij je komt, hoe meer je erbij stil staat. Omdat het dan weer wat meer binnendringt. En ja dat is hypocriet. Maarja, we zijn ego's en we kunnen niet al het leed absorberen. Dus doorgaan met overleven en af en toe stilstaan bij wat binnenkomt.
Zolang de wereld is zoals die nu is dan is dat het leven.
Mensen gaan nu eenmaal dood, soms vredig en soms door extreem geweld, haat en afgunst. Of door het milieu.
Natuurlijk wen je er aan en natuurlijk ga je door. De ene ramp raakt je wat meer dan de anderen dus daar sta je dan ook wat meer bij stil. En hoe dichterbij je komt, hoe meer je erbij stil staat. Omdat het dan weer wat meer binnendringt. En ja dat is hypocriet. Maarja, we zijn ego's en we kunnen niet al het leed absorberen. Dus doorgaan met overleven en af en toe stilstaan bij wat binnenkomt.
Zolang de wereld is zoals die nu is dan is dat het leven.
anoniem_311791 wijzigde dit bericht op 18-08-2017 11:04
0.80% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:01
Ik heb geen kinderen, maar ik denk wel dat ik ze zou zeggen dat het wel heel erg is allemaal, maar dat er over een week niet meer over gepraat zal worden, niet omdat het dus niet erg is, maar omdat er elke dag erge dingen gebeuren. Daarna zal ik ze een verhaaltje over de Sitting Duck en de Boiling Frog vertellen.dumbledot schreef: ↑18-08-2017 10:57Ik merk overigens bij mijn leerlingen minder afname is "schrik" reactie dan bij menig volwassene. Wellicht dat het er ook mee te maken heeft dat pubers sowieso hun emoties heftiger tonen en minder rationaliseren. Zij groeien ermee op, maar kunnen het ook niet bevatten. Helemaal na Manchester hakte het er weer flink in. Maar ook andere keren, want zij gaan ook naar kerstmarkten, feestdagen, hebben familie elders, gaan op schoolreis naar het buitenland... Je kan dan geen normaal lesprogramma afdraaien, ze zitten vol vragen, frustratie, woede en verdriet. En terrecht overigens.
Misschien dat ik er een apart topic over moet openen, of dat ze er al zijn, maar hoe gaan jullie er als ouders mee om?
Ik heb gemerkt dat (en dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op), het voor leerlingen soms iets is waarvoor ze moeilijk bij de ouders terrecht kunnen.
anoniem_331975 wijzigde dit bericht op 18-08-2017 11:04
3.45% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:04
Het wordt pas echt een uitdaging als er kinderen in je klas zitten die het eens zijn met de aanslagplegers. En ja, dat komt helaas behoorlijk vaak voor tegenwoordig.dumbledot schreef: ↑18-08-2017 10:57Ik merk overigens bij mijn leerlingen minder afname is "schrik" reactie dan bij menig volwassene. Wellicht dat het er ook mee te maken heeft dat pubers sowieso hun emoties heftiger tonen en minder rationaliseren. Zij groeien ermee op, maar kunnen het ook niet bevatten. Helemaal na Manchester hakte het er weer flink in. Maar ook andere keren, want zij gaan ook naar kerstmarkten, feestdagen, hebben familie elders, gaan op schoolreis naar het buitenland... Je kan dan geen normaal lesprogramma afdraaien, ze zitten vol vragen, frustratie, woede en verdriet. En terrecht overigens.
Misschien dat ik er een apart topic over moet openen, of dat ze er al zijn, maar hoe gaan jullie er als ouders mee om?
Ik heb gemerkt dat (en dat gaat natuurlijk niet voor iedereen op), het voor leerlingen soms iets is waarvoor ze moeilijk bij de ouders terrecht kunnen.
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:05
@dumbledot:
ik denk dat dit ook afhankelijk is van leeftijd.
We komen er nu nog mee weg, om te zeggen: dat dit hele slechte 'boeven 'zijn; die slecht en gemeen zijn, en mensen pijn willen doen..
Achtergrond hierin is nog niet belangrijk, in zoverre: dat gaat hun begrip te boven..
Later zal dit voor diepere gespreksstof gaan leiden..Al hoop ik dat 'later'nooit zal komen, maar helaas, vrees ik.
ik denk dat dit ook afhankelijk is van leeftijd.
We komen er nu nog mee weg, om te zeggen: dat dit hele slechte 'boeven 'zijn; die slecht en gemeen zijn, en mensen pijn willen doen..
Achtergrond hierin is nog niet belangrijk, in zoverre: dat gaat hun begrip te boven..
Later zal dit voor diepere gespreksstof gaan leiden..Al hoop ik dat 'later'nooit zal komen, maar helaas, vrees ik.
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:10
Ik zou nooit zeggen dat er over een week niet meer over gepraat wordt. Ik zou achtergronden bespreken, ingaan op oorzaken en gevolgen, historie bespreken en stil staan bij emoties. Mocht de leeftijd dit toestaan. Natuurlijk gebeuren er elke dag erge dingen maar vaak zit daar een oorzaak aan vast en is het juist belangrijk om de jeugd te informeren over oorzaken van armoede, milieurampen, haat tegen elkaar etc. Juist bij jongeren.
Van de week een interessante 2doc gezien, link: https://www.2doc.nl/documentaires/serie ... verty.html.
Getiteld 'Poor us an animated history of poverty'. Interessant en leerzaam materiaal voor jongeren. Wordt ook zo gebracht dat het begrijpbaar is en niet te moeilijk. Dit zou ik laten zien.
Van de week een interessante 2doc gezien, link: https://www.2doc.nl/documentaires/serie ... verty.html.
Getiteld 'Poor us an animated history of poverty'. Interessant en leerzaam materiaal voor jongeren. Wordt ook zo gebracht dat het begrijpbaar is en niet te moeilijk. Dit zou ik laten zien.
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:12
Maar die geschiedenis is zo enorm lang, dat wordt een project van een maand of zo. Was het nou de eerste aanslag, dan zou ik ook zoiets proberen, maar dit is al de -tigste! Over een week wordt er echt niet meer over gesproken.djengaz schreef: ↑18-08-2017 11:10Ik zou nooit zeggen dat er over een week niet meer over gepraat wordt. Ik zou achtergronden bespreken, ingaan op oorzaken en gevolgen, historie bespreken en stil staan bij emoties. Mocht de leeftijd dit toestaan. Natuurlijk gebeuren er elke dag erge dingen maar vaak zit daar een oorzaak aan vast en is het juist belangrijk om de jeugd te informeren over oorzaken van armoede, milieurampen, haat tegen elkaar etc. Juist bij jongeren.
Van de week een interessante 2doc gezien: https://www.2doc.nl/documentaires/serie ... verty.html, getiteld 'Poor us an animated history of poverty'. Interessant en leerzaam materiaal voor jongeren. Wordt ook zo gebracht dat het begrijpbaar is en niet te moeilijk. Dit zou ik laten zien.
anoniem_331975 wijzigde dit bericht op 18-08-2017 11:14
7.21% gewijzigd
vrijdag 18 augustus 2017 om 11:18
Die ben ik gelukkig nog niet tegen gekomen, of in elk geval heeft geen van hen het laten blijken.
Wel leerlingen die, zoals hier ook gebeurt, voorbeelden van hongersnoden en natuurrampen aanhalen en dat het allemaal zo erg is. Wat als docent overigens prettig is, want dan wordt het thema iets algemener en kan je het meer in een brede context zetten. Uiteraard niet direct, en is er eerst tijd voor alle andere vragen. Maar je ziet een groot verschil tussen kinderen die heel erg op hier en nu gericht zijn en een ander deel dat een veel bredere blik op dergelijk leed heeft.
Het mooiste om te zien vind ik dan hoe ze er met elkaar over in gesprek gaan en leren van elkaar en naar elkaar luisteren.
