Aanslagen? We halen onze schouders op

18-08-2017 10:16 1137 berichten
Alle reacties Link kopieren
Jawel mede forummers. Het doet ons niets meer. Kort na de aanslagen in Parijs ontplofte het forum bijna. Na Nice idem dito. Ook de aanslag in Berlijn deed mensen nog reageren.

Maar wat zien we nu. Londen, Manchester en nu Barcelona. Het blijft nagenoeg stil. Het kan ons geen zak meer schelen. Gewenning of zo.
We moeten er mee leren leven schreef ik in het Barcelona-topic. En zo is het ook. De nieuwe realiteit is dat we in grote mensenmassa's de kans lopen slachtoffer van een aanslag te worden. Niet dat die kans heel groot is overigens. Het het vakantieverkeer op weg naar zonniger bestemmingen komen meer mensen te overlijden. En toch stapt bijna iedereen zonder nadenken in de auto met op de achterbank veelal het nageslacht.

Maar goed. Inmiddels geloven we het wel, die aanslagen. En onze kinderen worden geboren in een Europa zoals dat nu is. Die zullen dus de huidige situatie, waar jullie je misschien wel flink aan ergeren, als referentiepunt hebben en pas klagen na nog meer veranderingen die jullie als misschien wel onbestaanbaar zou bestempelen. En zo gaat dat generatie op generatie.
Dus met andere woorden, opwinden heeft geen zin. De geschiedenis wordt toch wel geschreven.
Als je over 100 jaar een kijkje zou kunnen nemen weet je niet wat je ziet terwijl de mensen die dan leven niet beter weten.
Kersenpitje schreef:
18-08-2017 11:05
@dumbledot:
ik denk dat dit ook afhankelijk is van leeftijd.
We komen er nu nog mee weg, om te zeggen: dat dit hele slechte 'boeven 'zijn; die slecht en gemeen zijn, en mensen pijn willen doen..
Achtergrond hierin is nog niet belangrijk, in zoverre: dat gaat hun begrip te boven..
Later zal dit voor diepere gespreksstof gaan leiden..Al hoop ik dat 'later'nooit zal komen, maar helaas, vrees ik.
Leeftijd speelt zeker ook mee, met 12 jarigen hebben we op school er ook andere gesprekken over dan met leerlingen van 16.
julius schreef:
18-08-2017 11:04
Het wordt pas echt een uitdaging als er kinderen in je klas zitten die het eens zijn met de aanslagplegers. En ja, dat komt helaas behoorlijk vaak voor tegenwoordig.
Wat een engelengeduld moet je als leerkracht hebben, bah bah. Dat zijn toch gewoon herrieschoppers of menen ze echt een reden te hebben om achter de aanslagplegers te staan?
Je hoeft het ook niet allemaal in één keer uit te leggen. Hier praten we er geregeld over, niet dagelijks, maar wel vaak. Want er is altijd wel wat in het nieuws dat het waard is te bespreken. Inderdaad met achtergronden, waarom mensen tot bepaalde keuzes worden gedreven. Wat het aandeel daarin is van de andere partij, hoe dingen ontstaan. Interessante gesprekken hoor, ik doe dat graag met ze.
djengaz schreef:
18-08-2017 11:10
Ik zou nooit zeggen dat er over een week niet meer over gepraat wordt. Ik zou achtergronden bespreken, ingaan op oorzaken en gevolgen, historie bespreken en stil staan bij emoties. Mocht de leeftijd dit toestaan. Natuurlijk gebeuren er elke dag erge dingen maar vaak zit daar een oorzaak aan vast en is het juist belangrijk om de jeugd te informeren over oorzaken van armoede, milieurampen, haat tegen elkaar etc. Juist bij jongeren.

Van de week een interessante 2doc gezien, link: https://www.2doc.nl/documentaires/serie ... verty.html.
Getiteld 'Poor us an animated history of poverty'. Interessant en leerzaam materiaal voor jongeren. Wordt ook zo gebracht dat het begrijpbaar is en niet te moeilijk. Dit zou ik laten zien.
Bedankt voor de link, zal het bekijken. Wie weet kan ik het goed gebruiken in een les komend jaar :)
Dumbledot, ik bedoel heus niet dat natuurrampen net zo erg zijn of minder erg. Maar is het niet zo dat er elke dag wel een aanslag door extremisten wordt gepleegd en dat die wel allemaal even erg zijn?
Als je er vanuit gaat dat het herrieschoppers zijn dan neem je ze niet serieus. Natuurlijk is het moeilijk. Maar ook daar zit wat achter he. Beter je verdiepen in achtergronden en het gesprek aangaan om te voorkomen dat het jaren later slachtoffers gaan maken. Maar goed, dit is een vrij nieuw fenomeen. Ik vraag me af of leraren getraind worden om om te gaan met alle vragen en reacties die dit oproept? Het zou goed zijn als er vanuit een neutrale, overzichtelijke blik op de jongeren gereageerd wordt hierin.
canvas schreef:
18-08-2017 11:20
Je hoeft het ook niet allemaal in één keer uit te leggen. Hier praten we er geregeld over, niet dagelijks, maar wel vaak. Want er is altijd wel wat in het nieuws dat het waard is te bespreken. Inderdaad met achtergronden, waarom mensen tot bepaalde keuzes worden gedreven. Wat het aandeel daarin is van de andere partij, hoe dingen ontstaan. Interessante gesprekken hoor, ik doe dat graag met ze.
Ik vind het soms best pittig, maar de gesprekken zijn zeker mooi. Ik ben ook erg blij dat er ruimte voor is om ze te kunnen voeren.
Bossanova schreef:
18-08-2017 11:22
Dumbledot, ik bedoel heus niet dat natuurrampen net zo erg zijn of minder erg. Maar is het niet zo dat er elke dag wel een aanslag door extremisten wordt gepleegd en dat die wel allemaal even erg zijn?
Dat begreep ik wel hoor :) en in nijn optiek zijn ze allemaal even erg, maar ik snap ook dat de "shock-value" hoger is als de omvang groter is of de slachtoffers jonger, of als het dichterbij is, of op een bekende plek. Dat heeft best veel invloed op de reacties.
Alle reacties Link kopieren
Bossanova schreef:
18-08-2017 11:20
Wat een engelengeduld moet je als leerkracht hebben, bah bah. Dat zijn toch gewoon herrieschoppers of menen ze echt een reden te hebben om achter de aanslagplegers te staan?
Die schotels zijn niet alleen voor de sier. Hele volksstammen krijgen dagelijks beelden van dode kinderen in Syrië, Irak, Palestina en weet ik veel waar door hun strot geduwd, samen met anti-westerse propaganda.

Dus ja, die kinderen hebben wel degelijk een reden om achter die aanslagplegers te staan.
Alle reacties Link kopieren
Je denkt dat het ons niets meer doet?

In juni 2015 heb ik het topic geopend "we vluchten niet voor gevaar", (aanslag in Tunesië, doelwit westerlingen) en elke aanslag maakt me nog steeds woest. Ik word eigenlijk alleen maar steeds bozer op die islamitische wereld. Ik mag ze helemaal niet over een kam scheren, ik denk zeker dat er veel goede moslims zijn, maar ik merk dat ik argwanender naar de moslim kijk, en dat ik iedere moslima in ons westerse land die in eens een hoofddoek gaat dragen verdenk dat ze tégen de westerse maatschappij is.
missie_m wijzigde dit bericht op 18-08-2017 11:35
5.22% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
djengaz schreef:
18-08-2017 11:23
Als je er vanuit gaat dat het herrieschoppers zijn dan neem je ze niet serieus. Natuurlijk is het moeilijk. Maar ook daar zit wat achter he. Beter je verdiepen in achtergronden en het gesprek aangaan om te voorkomen dat het jaren later slachtoffers gaan maken. Maar goed, dit is een vrij nieuw fenomeen. Ik vraag me af of leraren getraind worden om om te gaan met alle vragen en reacties die dit oproept? Het zou goed zijn als er vanuit een neutrale, overzichtelijke blik op de jongeren gereageerd wordt hierin.
Nee, het is veel improvisatie. Er wordt wel overlegd op de school zelf, en elke keer dat zoiets gebeurt leer je ook beter hoe je ermee om moet gaan. Maar het is roeien met de riemen die je hebt, je verstand gebruiken.
Jezelf goed inlezen, het feitelijk houden en emoties wel de ruimte geven... het is een lastige balans soms.
Alle reacties Link kopieren
Loca_Loca schreef:
18-08-2017 10:24
Waar je ook aan went is het zien van politie/leger en dat dat je een veilig gevoel geeft.
De aanwezigheid van veel politie en militairen in het dagelijks leven geeft mij beslist geen veilig(er) gevoel.

(En wanneer je in een militaire dictatuur leeft, weet je wel dat dát je vrienden niet zijn.)
julius schreef:
18-08-2017 11:28
Die schotels zijn niet alleen voor de sier. Hele volksstammen krijgen dagelijks beelden van dode kinderen in Syrië, Irak, Palestina en weet ik veel waar door hun strot geduwd, samen met anti-westerse propaganda.

Dus ja, die kinderen hebben wel degelijk een reden om achter die aanslagplegers te staan.
Hm, ik dacht altijd dat ze die kromme ideeën van het internet hadden. Ikzelf heb geen schotel en al had ik er één dan versta ik toch geen klap van het Syrisch en dergelijke. Maar als het echt de schuld van de schotels is dat ze achter de aanslagplegers staan, wat ik me moeilijk kan voorstellen, want welke zender is er in vredesnaam vóór IS?? Maar als, dan is het simpel op te lossen door met de ouders te praten.

Ik denk niet dat ze die ideeën opgedaan hebben door naar tv te kijken, schotel of niet.
dumbledot schreef:
18-08-2017 11:27
Dat begreep ik wel hoor :) en in nijn optiek zijn ze allemaal even erg, maar ik snap ook dat de "shock-value" hoger is als de omvang groter is of de slachtoffers jonger, of als het dichterbij is, of op een bekende plek. Dat heeft best veel invloed op de reacties.
Als het in Europa is, dan weet iedereen het. De aanslagen buiten de EU komen nooit langer dan ongeveer 30 sec in het nieuws aan bod. Dat dit sommige mensen die in die landen familie, vrienden en kennissen hebben frustreert en verdrietig maakt, begrijp ik, maar dan nog is dat geen reden om maar achter de aanslagplegers te staan. Vraag me dus serieus af waarom ze zoiets zeggen.
Bossanova schreef:
18-08-2017 11:53
Als het in Europa is, dan weet iedereen het. De aanslagen buiten de EU komen nooit langer dan ongeveer 30 sec in het nieuws aan bod. Dat dit sommige mensen die in die landen familie, vrienden en kennissen hebben frustreert en verdrietig maakt, begrijp ik, maar dan nog is dat geen reden om maar achter de aanslagplegers te staan. Vraag me dus serieus af waarom ze zoiets zeggen.
Ik heb vrij veel leerlingen uit die regio's of met nog familie daar, en zie voornamelijk veel van die frustratie en het verdriet. Ook een gevoel van oneerlijkheid komt dan geregeld terug (mbt. zo weinig aandacht op het nieuws ervoor), of dat ze die familie ook graag hier willen en niet snappen dat anderen dat juist niet willen. Het goedpraten kom ik niet tegen, maar ik merk wel vaak een kloof die groeit. Er is soms weinig begrip van verschillende partijen.
Het ergste wat ik langs heb horen komen was een gefrustreerde "weten ze ook eens hoe het voelt!" gevolgd door een huilbui.

Maar daar zat verder geen sympathie voor de daders achter, maar was wanhoop, frustratie en woedde van iemand die een familielid verloren had bij een aanslag en die de (kinderlijke) hoop nog had dat de familie ook nog hierheen kon komen. En ook niet doof was voor de roep om de grenzen te sluiten natuurlijk. Die kreeg het echt te kwaad op dat moment.

Werd nog bijna een flinke rel. En ik ben me er wel van bewust dat dat zaken zijn waar je heel voorzichtig mee om moet gaan dat er niet onverhoopt toch nog overslaat in sympathie voor...

Dat was de moeilijkste les die ik ooit gegeven heb. Maar ook de hechtste klas die ik daarna ooit gezien heb. Het liet ook zien hoe waardevol een dialoog is.
Wat mooi en moeilijk tegelijk dumbledot. Ik denk dat de aandacht die je er aangeeft zeer waardevol is voor de kinderen. Goed dat dit besproken wordt op scholen en ik hoop dat er veel leraren zijn die er zo in kunnen staan als jij.
Oke willem, en dan ontploft het forum.....en wat dan? Of het ontploft niet, ook dan gebeurt er niks.
De machteloosheid die je voelt daar vindt ieder voor zich een weg in, een manier om er mee om te gaan.
Hier moord en brand schreeuwen heeft nog nooit wat veranderd.
Dankjewel djengaz. Hoewel ik liever had dat ik het niet zou hoeven doen, is het wel een van de dingen waarom ik van mijn vak hou. Zorgen dat leerlingen met elkaar blijven praten, naar elkaar blijven luisteren en zich veilig voelen om hun vragen te stellen en emotie te uiten. Niet alleen bij zulke onderwerpen, maar ook andere dingen die bij maatschappijleer op het programma staan :)
En ik merk dat het voor mijn collega's ook zo is. Ook bij bijvoorbeeld wiskunde word de les rustig overgeslagen als er zich zoiets voordoet en de leerlingen behoefte hebben aan zich te uiten of te praten over een aanslag. Dan blijven de boeken dicht, en gaan de monden open.
dumbledot schreef:
18-08-2017 11:59
Ik heb vrij veel leerlingen uit die regio's of met nog familie daar, en zie voornamelijk veel van die frustratie en het verdriet. Ook een gevoel van oneerlijkheid komt dan geregeld terug (mbt. zo weinig aandacht op het nieuws ervoor), of dat ze die familie ook graag hier willen en niet snappen dat anderen dat juist niet willen. Het goedpraten kom ik niet tegen, maar ik merk wel vaak een kloof die groeit. Er is soms weinig begrip van verschillende partijen.
Onbegrip is mogelijk het slechtste wat er tussen twee partijen kan bestaan. Onbegrip lijkt een keuze, ik kies ervoor om voor bepaalde zaken geen begrip op te brengen, meestal wanneer het om iets gaat dat volgens mij immoreel is. Dit onbegrip lijkt meer op een opgetrokken muur.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou niet weten wat er aan te doen is; tenminste niet wat ook uitvoerbaar is; waar je dus de goedkeuring van de huidige regeringen voor krijgt. En dus leg ik me erbij neer. Mocht het mogelijk zijn om de regeringen (legaal) door iets beters te vervangen, dan zal ik het niet laten.
retrostar wijzigde dit bericht op 18-08-2017 12:44
1.62% gewijzigd
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Nicotientje schreef:
18-08-2017 12:11
Oke willem, en dan ontploft het forum.....en wat dan? Of het ontploft niet, ook dan gebeurt er niks.
De machteloosheid die je voelt daar vindt ieder voor zich een weg in, een manier om er mee om te gaan.
Hier moord en brand schreeuwen heeft nog nooit wat veranderd.
Nee, er gebeurt verder niets. Maar in het begin werd er ontzettend veel gereageerd. Lees de topics maar na.
En nu? Nagenoeg niets. Mensen accepteren het als een voldongen feit.
Wat maakte dan dat er na bijvoorbeeld Nice pagina's vol werden geschreven?
dumbledot schreef:
18-08-2017 12:04
Het ergste wat ik langs heb horen komen was een gefrustreerde "weten ze ook eens hoe het voelt!" gevolgd door een huilbui.

Maar daar zat verder geen sympathie voor de daders achter, maar was wanhoop, frustratie en woedde van iemand die een familielid verloren had bij een aanslag en die de (kinderlijke) hoop nog had dat de familie ook nog hierheen kon komen. En ook niet doof was voor de roep om de grenzen te sluiten natuurlijk. Die kreeg het echt te kwaad op dat moment.

Werd nog bijna een flinke rel. En ik ben me er wel van bewust dat dat zaken zijn waar je heel voorzichtig mee om moet gaan dat er niet onverhoopt toch nog overslaat in sympathie voor...

Dat was de moeilijkste les die ik ooit gegeven heb. Maar ook de hechtste klas die ik daarna ooit gezien heb. Het liet ook zien hoe waardevol een dialoog is.

Ok... Bizar zeg... Eng mens wel, dat diegene het nodig vindt dat iedereen weet wat het is om een aanslag mee te maken.

Stel je krijgt een ongeluk, ik breng je als troost een fruitmand en wat om de tijd te doden, maar jij zegt, het zou me pas troosten als jij ook een ongeluk kreeg. Wah?
anoniem_331975 wijzigde dit bericht op 18-08-2017 12:31
7.62% gewijzigd
Bossanova schreef:
18-08-2017 12:17
Onbegrip is mogelijk het slechtste wat er tussen twee partijen kan bestaan. Onbegrip lijkt een keuze, ik kies ervoor om voor bepaalde zaken geen begrip op te brengen, meestal wanneer het om iets gaat dat volgens mij immoreel is. Dit onbegrip lijkt meer op een opgetrokken muur.
Gelukkig merk ik dat het onbegrip dat ik zie op die leeftijden nog niet van dergelijke schaal is dat de kloof niet meer te dichten is. Voornamelijk door de kinderen met elkaar te laten praten en door zelf te sturen (anderen uit laten praten, verschil tussen feit en mening te benoemen, op rustige toon laten spreken), komen ze dichter bij elkaar en leren ze elkaar begrijpen.
Dat gaat niet over een nacht ijs, en ze worden het echt niet op wonderbaarlijke wijze met elkaar eens.
Maar zoals ik het om mij heen zie is het minder star dan bij volwassenen, en geen hopeloze zaak.

Er wordt geregeld denigerend gepraat over 'thee drinken'. Maar een dialoog kan echt heel veel doen op kleine schaal. Het helpt het probleem de wereld niet uit, het stopt terrorisme an sich niet, maar kan wel verdeeldheid in de samenleving tegen gaan. En samen sta je toch sterker dan alleen.
dumbledot schreef:
18-08-2017 12:30
Gelukkig merk ik dat het onbegrip dat ik zie op die leeftijden nog niet van dergelijke schaal is dat de kloof niet meer te dichten is. Voornamelijk door de kinderen met elkaar te laten praten en door zelf te sturen (anderen uit laten praten, verschil tussen feit en mening te benoemen, op rustige toon laten spreken), komen ze dichter bij elkaar en leren ze elkaar begrijpen.
Dat gaat niet over een nacht ijs, en ze worden het echt niet op wonderbaarlijke wijze met elkaar eens.
Maar zoals ik het om mij heen zie is het minder star dan bij volwassenen, en geen hopeloze zaak.

Er wordt geregeld denigerend gepraat over 'thee drinken'. Maar een dialoog kan echt heel veel doen op kleine schaal. Het helpt het probleem de wereld niet uit, het stopt terrorisme an sich niet, maar kan wel verdeeldheid in de samenleving tegen gaan. En samen sta je toch sterker dan alleen.
Daarvoor is echt wel wat meer nodig dan een gesprek. Dat is waarom men laatdunkend spreekt van 'een kopje thee drinken', want de kloof groeit gestaag door wanneer het initiatief van één kant afkomt en er verder weinig ondernomen wordt om die kloof te dichten. Daarnaast geloof ik niet dat degenen die achter IS staan oor hebben naar dat 'kopje thee'. Men vindt het dus, imo terecht, een leeg kopje.
anoniem_331975 wijzigde dit bericht op 18-08-2017 12:48
2.08% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven