Actueel
alle pijlers
Abortus
donderdag 24 mei 2007 om 10:28
Aan de hand van het topic "13 jaar en moeder" waarin Fille iets zei over "het belachelijke recht van de vrouw, abortus" wil ik graag horen van anderen wat zij denken over abortus.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:01
Voor mij leeft een foetus zodra het de menselijke gestalte heeft aangenomen en een kloppend hart heeft en de bewegingen heeft van een pasgeboren baby. Dat is dus al met 12 weken. Ervoor al zelfs, maar met 12 weken is het al een echte baby met alles erop en eraan en voor mij is dat dan: Leven!
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken.
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:04
quote:maar je beweert wel dat je anno 2007 niet ongewenst zwanger hoeft te raken..........laat me niet lachen zeg, dat gebeurt gewoon, klaar, hier hoef je het niet mee eens of onees te zijn, sommige dingen kun je geen mening ove rhebben, dat zijn feiten, zoals dit ook.ik val in herhaling, maar goed, hier gaan we dan:
voorbehoedsmiddelen: condooms met zaaddodend glijmiddel, de pil, de prikpil, het spiraaltje, het vrouwencondoom, het pessarium. Kan je allemaal gebruiken als voorbehoedsmiddel. En als je echt geen kinderen wilt, dan laat je je steriliseren. Ben het met je eens dat het gebeurt, maar het hoeft niet. Er zijn zat voorbehoedsmiddelen die je kunt gebruiken, dus hoef je anno 2007 niet zwanger te worden.......snap je??
voorbehoedsmiddelen: condooms met zaaddodend glijmiddel, de pil, de prikpil, het spiraaltje, het vrouwencondoom, het pessarium. Kan je allemaal gebruiken als voorbehoedsmiddel. En als je echt geen kinderen wilt, dan laat je je steriliseren. Ben het met je eens dat het gebeurt, maar het hoeft niet. Er zijn zat voorbehoedsmiddelen die je kunt gebruiken, dus hoef je anno 2007 niet zwanger te worden.......snap je??
vrijdag 25 mei 2007 om 13:06
Wat betreft verkrachting; " De man in de bosjes" komt niet zo vaak voor. in ruim 80% van de verkrachtingsgevallen is de dader een bekende van het slachtoffer en dient het sperma-onderzoek alleen voor bewijsvoering dat er sex heeft plaatsgevonden, meestal weet het slachtoffer dus wie de dader is.
juist daarom kan ik me heel erg god voorstelen dat je daar geen kind van op de wereld wilt zetten.
Ik vind overigens wel dat Eowyn hier heel erg in een hoek gedreven wordt. zij vind abortus moreel niet verantwoord, maar ze ontzegt niemand het recht om ervoor te kiezen. Ik vind dat ze haar mening redelijk geciviliseerd verwoordt en ze laat ruimte voor discussies.
Als ik dat vergelijk met hoe sommigen tekeer gaan op het minaressentopic, daar is respect vaak ver te zoeken.
persoonlijk heb ik liever dat iemand kiest voor abortus dan om een ongewenst kind op de wereld te zetten. het verdriet bij een kind om te weten dat de moeder niet hem/haar houdt, dat wil je echt niet op je geweten hebben.
@ Lesley,
bepaalde genetische afwijkingn kunnen pas vanaf 17 weken worden opgespoord. Een kindje met trisomie 13 zou ik niet op de wereld willen zetten, maar kan dus pas geaborteerd worden als het al een week of 20 is. ( test, uitslag, 5 dagen bedenktijd) Overigens is na 16 weken de bekende "stofzuigermethode" niet meer mogelijk. bij een lte abortus wordt de bevalling opgewekt, inclusief weeen en pijn etc. Lijkt me niet dat je graag en bevalling doorstaat omdat het "ff niet uitkomt".
@ Eowyn.
Jij zegt dat in jouw ogen leven van moeder en kind even zwaar wegen. Dat ben ik niet met je eens, want moeder kan waarschijnlijk makkelijker weer een kind krijgen dan dat een kind overleefd zonder moeder,en de moeder heeft mischien al de zorg over nog meer kinderen. Cru gezegd, ik denk dat jouw oudste kind meer behoefte heeft aan zijn moeder dan aan een broertje of zusje, mocht het zo zijn dat de zwangerschap uitdragen levensbedreigend zou zijn( Bij vorbeeld bij heftige vorm van Helpp-syndroom). Als de keuze voor een arts is redden van de moeder of redden van het kind, zal een arts dan ook kiezen voor het redden van de moeder. Gelukkig komen deze situaties niet heel vaak voor.
juist daarom kan ik me heel erg god voorstelen dat je daar geen kind van op de wereld wilt zetten.
Ik vind overigens wel dat Eowyn hier heel erg in een hoek gedreven wordt. zij vind abortus moreel niet verantwoord, maar ze ontzegt niemand het recht om ervoor te kiezen. Ik vind dat ze haar mening redelijk geciviliseerd verwoordt en ze laat ruimte voor discussies.
Als ik dat vergelijk met hoe sommigen tekeer gaan op het minaressentopic, daar is respect vaak ver te zoeken.
persoonlijk heb ik liever dat iemand kiest voor abortus dan om een ongewenst kind op de wereld te zetten. het verdriet bij een kind om te weten dat de moeder niet hem/haar houdt, dat wil je echt niet op je geweten hebben.
@ Lesley,
bepaalde genetische afwijkingn kunnen pas vanaf 17 weken worden opgespoord. Een kindje met trisomie 13 zou ik niet op de wereld willen zetten, maar kan dus pas geaborteerd worden als het al een week of 20 is. ( test, uitslag, 5 dagen bedenktijd) Overigens is na 16 weken de bekende "stofzuigermethode" niet meer mogelijk. bij een lte abortus wordt de bevalling opgewekt, inclusief weeen en pijn etc. Lijkt me niet dat je graag en bevalling doorstaat omdat het "ff niet uitkomt".
@ Eowyn.
Jij zegt dat in jouw ogen leven van moeder en kind even zwaar wegen. Dat ben ik niet met je eens, want moeder kan waarschijnlijk makkelijker weer een kind krijgen dan dat een kind overleefd zonder moeder,en de moeder heeft mischien al de zorg over nog meer kinderen. Cru gezegd, ik denk dat jouw oudste kind meer behoefte heeft aan zijn moeder dan aan een broertje of zusje, mocht het zo zijn dat de zwangerschap uitdragen levensbedreigend zou zijn( Bij vorbeeld bij heftige vorm van Helpp-syndroom). Als de keuze voor een arts is redden van de moeder of redden van het kind, zal een arts dan ook kiezen voor het redden van de moeder. Gelukkig komen deze situaties niet heel vaak voor.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:09
quote:
Voor mij leeft een foetus zodra het de menselijke gestalte heeft aangenomen en een kloppend hart heeft en de bewegingen heeft van een pasgeboren baby. Dat is dus al met 12 weken. Ervoor al zelfs, maar met 12 weken is het al een echte baby met alles erop en eraan en voor mij is dat dan: Leven!
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken. Kijk, jij víndt dat. Maar ís dat ook zo? En als drie van de vier ledematen al volgroeid zijn, maar de vierde nog niet, is het dan nog wel mogelijk in jouw beleving?
ZIe je de moeilijjkheden? Het is allemaal subjectief, daarom is het beter om een wetenschappelijke grens op basis van ratio (dus niet de emotie) aan te houden. En reflexen, ik begrijp dat als je zwanger bent en je voelt je baby trappen, dit heel emotioneel is. Maar in feite is een reflex niets meer dan een reactie op een prikkel, onderdeel van het meest basale systeem in de mens.
Nee, ik vind het geen moord, en vind het heel erg dat je mensen die een abortus ondergaan zo veroordeelt. Je noemt die vrouwen een moordenaar, en dat is heel erg belastend voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan. In jouw belevingswereld is het ontoelaatbaar, maar in de mijne weer niet. Wie heeft gelijk? Besef gewoon dat het allemaal berust op individuele waarneming en dat niemand echt gelijk heeft.
Voor mij leeft een foetus zodra het de menselijke gestalte heeft aangenomen en een kloppend hart heeft en de bewegingen heeft van een pasgeboren baby. Dat is dus al met 12 weken. Ervoor al zelfs, maar met 12 weken is het al een echte baby met alles erop en eraan en voor mij is dat dan: Leven!
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken. Kijk, jij víndt dat. Maar ís dat ook zo? En als drie van de vier ledematen al volgroeid zijn, maar de vierde nog niet, is het dan nog wel mogelijk in jouw beleving?
ZIe je de moeilijjkheden? Het is allemaal subjectief, daarom is het beter om een wetenschappelijke grens op basis van ratio (dus niet de emotie) aan te houden. En reflexen, ik begrijp dat als je zwanger bent en je voelt je baby trappen, dit heel emotioneel is. Maar in feite is een reflex niets meer dan een reactie op een prikkel, onderdeel van het meest basale systeem in de mens.
Nee, ik vind het geen moord, en vind het heel erg dat je mensen die een abortus ondergaan zo veroordeelt. Je noemt die vrouwen een moordenaar, en dat is heel erg belastend voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan. In jouw belevingswereld is het ontoelaatbaar, maar in de mijne weer niet. Wie heeft gelijk? Besef gewoon dat het allemaal berust op individuele waarneming en dat niemand echt gelijk heeft.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:11
Krengiserweer, dat is weer een heel ander voorbeeld. Ik sprak uiteraard over een gezond kindje. Als je erachter komt met 16 weken dat je kindje een ernstige afwijking heeft en dit niet lang zou leven of een zwaar leven zou krijgen, vind ik abortus mogen. Een kindje wat het downsyndroom heeft daarentegen weer niet. Zo'n kindje kan een prima leven leiden.
Ik vind dat je allereerst aan het kindje zelf moet denken en daarna pas aan jezelf. Als je zwanger word weet je dat er een kans bestaat dat je kind niet gezond is. Hiermee zul je dan moeten leren leven. Tenzij je er in de zwangerschap al achter komt dat dit kindje geen schijn van kans heeft. Dan vind ik dat je zo'n keuze mag maken.
Ik vind dat je allereerst aan het kindje zelf moet denken en daarna pas aan jezelf. Als je zwanger word weet je dat er een kans bestaat dat je kind niet gezond is. Hiermee zul je dan moeten leren leven. Tenzij je er in de zwangerschap al achter komt dat dit kindje geen schijn van kans heeft. Dan vind ik dat je zo'n keuze mag maken.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:15
quote:
quote: traincha reageerde
Dus? Je punt is? Ik heb niet gezegd dat ik te allen tijde tegen abortus ben.
Welke gevallen vind jij wel een abortus 'waard'?
wanneer onomstotelijk vaststaat dat je ongeboren kind bij de geboorte dermate gehandicapt is, dat een normaal leven onmogelijk is of wanneer het kind maar een zeer beperkte levensverwachting heeft
waneer de moeder geestelijk en/of lichamelijk niet in staat is om een kind op te voeden; en daarmee bedoel ik dus niet "het geen zin hebben in een kind omdat het niet uitkomt". Als je geen kinderen wilt dan laat je je steriliseren en gebruik je een abortus niet als een anti-conceptiemiddel. Ik weet dat het gebeurt, maar hier ben ik het dus niet mee eens.
wanneer je verkracht bent en ineens zwanger blijkt te zijn; ik geef het je te doen dag in dag uit geconfronteerd te worden met een zwangerschap die ontstaan is uit een verkrachting.
wanneer de financieen het niet toelaten een kind op te voeden. En dan doel ik dus met name op alleenstaande jonge moeders op bijstandsniveau.
Kijk, wat ík niet begrijp soms....Er zijn veel mensen tegen abortus, behálve in het geval van verkrachting of een tienjarig kind ofzo. Oke.
Vraag je diezelfde mensen waaróm ze tegen abortus zijn, mompelen ze dat het moord is. Oke.
Waarom in Gódsnaam is het dan opeens géén moord als iemand verkracht is of aan de jonge kant?
Je bent voor of je bent tegen. In dit geval zijn er niet meer smaken. Je kunt niet een halve abortus uitvoeren uiteraard.
En natuurlijk kun je nog zwanger raken. Meisjes die heel jong met seks beginnen zijn geestelijk láng niet volwassen genoeg om de impact van een zwangerschap te kunnen overzien. En ja, als je ziek bent wil de pil ook weleens niet werken. Om van alcoholische foutjes nog maar te zwijgen;) Natuurlijk gedraag je je in die gevallen onverantwoordelijk, maar een levenslange straf of levensverandering vind ik niet in vergelijking staan met een keertje onverantwoordelijk gedrag vertonen. En besides: ik vind het ondergaan van een abortus óók je verantwoordelijkheid nemen.
Maar als je toch niet geboren bent dan kan je toch ook niet vermoord worden?
quote: traincha reageerde
Dus? Je punt is? Ik heb niet gezegd dat ik te allen tijde tegen abortus ben.
Welke gevallen vind jij wel een abortus 'waard'?
wanneer onomstotelijk vaststaat dat je ongeboren kind bij de geboorte dermate gehandicapt is, dat een normaal leven onmogelijk is of wanneer het kind maar een zeer beperkte levensverwachting heeft
waneer de moeder geestelijk en/of lichamelijk niet in staat is om een kind op te voeden; en daarmee bedoel ik dus niet "het geen zin hebben in een kind omdat het niet uitkomt". Als je geen kinderen wilt dan laat je je steriliseren en gebruik je een abortus niet als een anti-conceptiemiddel. Ik weet dat het gebeurt, maar hier ben ik het dus niet mee eens.
wanneer je verkracht bent en ineens zwanger blijkt te zijn; ik geef het je te doen dag in dag uit geconfronteerd te worden met een zwangerschap die ontstaan is uit een verkrachting.
wanneer de financieen het niet toelaten een kind op te voeden. En dan doel ik dus met name op alleenstaande jonge moeders op bijstandsniveau.
Kijk, wat ík niet begrijp soms....Er zijn veel mensen tegen abortus, behálve in het geval van verkrachting of een tienjarig kind ofzo. Oke.
Vraag je diezelfde mensen waaróm ze tegen abortus zijn, mompelen ze dat het moord is. Oke.
Waarom in Gódsnaam is het dan opeens géén moord als iemand verkracht is of aan de jonge kant?
Je bent voor of je bent tegen. In dit geval zijn er niet meer smaken. Je kunt niet een halve abortus uitvoeren uiteraard.
En natuurlijk kun je nog zwanger raken. Meisjes die heel jong met seks beginnen zijn geestelijk láng niet volwassen genoeg om de impact van een zwangerschap te kunnen overzien. En ja, als je ziek bent wil de pil ook weleens niet werken. Om van alcoholische foutjes nog maar te zwijgen;) Natuurlijk gedraag je je in die gevallen onverantwoordelijk, maar een levenslange straf of levensverandering vind ik niet in vergelijking staan met een keertje onverantwoordelijk gedrag vertonen. En besides: ik vind het ondergaan van een abortus óók je verantwoordelijkheid nemen.
Maar als je toch niet geboren bent dan kan je toch ook niet vermoord worden?
vrijdag 25 mei 2007 om 13:17
Het is zeker mijn mening over abortus. Daar gaat dit topic ook over. De feiten zijn namelijk allang bekend.
Ik wil niet direct zeggen dat ik vrouwen die abortus uitvoeren na 12 weken moordenaars vind, maar ik vind het zeer zeker niet normaal. Dan had je maar beter moeten nadenken of eerder je kindje moeten aborteren in een vroeg stadium. Iemand die haar lichaam kent, komt er vrijwel direct achter dat ze zwanger is. Er zijn wel hier en daar wat vage verhalen over vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren en uit het niets moesten bevallen, maar zoiets gebeurt natuurlijk vrij weinig.
Je kunt jezelf ook voor de gek houden en maar geen stappen ondernemen terwijl je zwangerschap maar voortduurd. Dan ben je in mijn ogen heel egoistisch tegenover het leven wat er in je groeit en spring je TE gemakkelijk om met een zwangerschap.
Ik wil niet direct zeggen dat ik vrouwen die abortus uitvoeren na 12 weken moordenaars vind, maar ik vind het zeer zeker niet normaal. Dan had je maar beter moeten nadenken of eerder je kindje moeten aborteren in een vroeg stadium. Iemand die haar lichaam kent, komt er vrijwel direct achter dat ze zwanger is. Er zijn wel hier en daar wat vage verhalen over vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren en uit het niets moesten bevallen, maar zoiets gebeurt natuurlijk vrij weinig.
Je kunt jezelf ook voor de gek houden en maar geen stappen ondernemen terwijl je zwangerschap maar voortduurd. Dan ben je in mijn ogen heel egoistisch tegenover het leven wat er in je groeit en spring je TE gemakkelijk om met een zwangerschap.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:18
Idd Traincha, IMHO is het dan geen moord. Ik haalde enkel aan wat andere mensen over abortus hadden te melden. Maar ik vind, net als met de doodstraf, dat je óf voor, óf tegen bent. Uitzondering: als de moeder in gevaar komt door de zwangerschap. Dan is het het ene of het andere leven. Maar volgens de redenatie 'het is moord' is het in álle gevallen moord.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:19
quote:
Het is zeker mijn mening over abortus. Daar gaat dit topic ook over. De feiten zijn namelijk allang bekend.
Ik wil niet direct zeggen dat ik vrouwen die abortus uitvoeren na 12 weken moordenaars vind, maar ik vind het zeer zeker niet normaal. Dan had je maar beter moeten nadenken of eerder je kindje moeten aborteren in een vroeg stadium. Iemand die haar lichaam kent, komt er vrijwel direct achter dat ze zwanger is. Er zijn wel hier en daar wat vage verhalen over vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren en uit het niets moesten bevallen, maar zoiets gebeurt natuurlijk vrij weinig.
Je kunt jezelf ook voor de gek houden en maar geen stappen ondernemen terwijl je zwangerschap maar voortduurd. Dan ben je in mijn ogen heel egoistisch tegenover het leven wat er in je groeit en spring je TE gemakkelijk om met een zwangerschap. Ik denk dat je dan in shock bent. Ik weet ook niet hoe ik zou handelen hoor. En of ik het wel op tijd door zou hebben dat ik zwanger zou zijn. Hopelijk wel natuurlijk, maar ik zou het niet weten. Ik zou het emotioneel wel een belasting vinden, een abortus te ondergaan, maar rationeel niet. En dat weegt uiteindelijk zwaarder.
Het is zeker mijn mening over abortus. Daar gaat dit topic ook over. De feiten zijn namelijk allang bekend.
Ik wil niet direct zeggen dat ik vrouwen die abortus uitvoeren na 12 weken moordenaars vind, maar ik vind het zeer zeker niet normaal. Dan had je maar beter moeten nadenken of eerder je kindje moeten aborteren in een vroeg stadium. Iemand die haar lichaam kent, komt er vrijwel direct achter dat ze zwanger is. Er zijn wel hier en daar wat vage verhalen over vrouwen die niet wisten dat ze zwanger waren en uit het niets moesten bevallen, maar zoiets gebeurt natuurlijk vrij weinig.
Je kunt jezelf ook voor de gek houden en maar geen stappen ondernemen terwijl je zwangerschap maar voortduurd. Dan ben je in mijn ogen heel egoistisch tegenover het leven wat er in je groeit en spring je TE gemakkelijk om met een zwangerschap. Ik denk dat je dan in shock bent. Ik weet ook niet hoe ik zou handelen hoor. En of ik het wel op tijd door zou hebben dat ik zwanger zou zijn. Hopelijk wel natuurlijk, maar ik zou het niet weten. Ik zou het emotioneel wel een belasting vinden, een abortus te ondergaan, maar rationeel niet. En dat weegt uiteindelijk zwaarder.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:21
quote:
quote: Lesley01 reageerde
Voor mij leeft een foetus zodra het de menselijke gestalte heeft aangenomen en een kloppend hart heeft en de bewegingen heeft van een pasgeboren baby. Dat is dus al met 12 weken. Ervoor al zelfs, maar met 12 weken is het al een echte baby met alles erop en eraan en voor mij is dat dan: Leven!
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken. Kijk, jij víndt dat. Maar ís dat ook zo? En als drie van de vier ledematen al volgroeid zijn, maar de vierde nog niet, is het dan nog wel mogelijk in jouw beleving?
ZIe je de moeilijjkheden? Het is allemaal subjectief, daarom is het beter om een wetenschappelijke grens op basis van ratio (dus niet de emotie) aan te houden. En reflexen, ik begrijp dat als je zwanger bent en je voelt je baby trappen, dit heel emotioneel is. Maar in feite is een reflex niets meer dan een reactie op een prikkel, onderdeel van het meest basale systeem in de mens.
Hier spreek je jezelf een beetje tegen. Het is inderdaad een onderdeel van de mens. Dat maakt de foetus dus toch een levend wezen met de mogelijkheden van een mens.
Nee, ik vind het geen moord, en vind het heel erg dat je mensen die een abortus ondergaan zo veroordeelt. Je noemt die vrouwen een moordenaar, en dat is heel erg belastend voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan. In jouw belevingswereld is het ontoelaatbaar, maar in de mijne weer niet. Wie heeft gelijk? Besef gewoon dat het allemaal berust op individuele waarneming en dat niemand echt gelijk heeft.
quote: Lesley01 reageerde
Voor mij leeft een foetus zodra het de menselijke gestalte heeft aangenomen en een kloppend hart heeft en de bewegingen heeft van een pasgeboren baby. Dat is dus al met 12 weken. Ervoor al zelfs, maar met 12 weken is het al een echte baby met alles erop en eraan en voor mij is dat dan: Leven!
Jij vind dat een kindje pas leeft als het geboren is. Dus dan denk ik dat jij het niet onmenselijk vind als iemand een kindje met 4 maanden nog weghaald? Verschrikkelijk gewoon. Dat zijn al complete mensjes en 3 maanden later is dat gewoon levensvatbaar. In dat opzicht vind ik het dan wel moord. Maakt niet uit of het nog geen leven buiten de baarmoeder kent. Zoiets is al zover opweg om een leven buiten de baarmoeder bijna aan te kunnen dat zoiets gewoon niet meer kapot gemaakt mag worden. Rond die tijd ga je een kindje voelen. Het gaat je schoppen en als je op je buik duwt reageert het terug. Kan je dat geen mensje noemen? Het is wel degelijk een mensje alleen is het nog niet in staat om buiten de baarmoeder voort te leven.
Het kan nog niet zelfstandig ademen, maar alle reflexen bezit zo'n foetus al. Net als een pasgeboren baby. Hoe kun je het over je hart verkrijgen zoiets dood te maken. Kijk, jij víndt dat. Maar ís dat ook zo? En als drie van de vier ledematen al volgroeid zijn, maar de vierde nog niet, is het dan nog wel mogelijk in jouw beleving?
ZIe je de moeilijjkheden? Het is allemaal subjectief, daarom is het beter om een wetenschappelijke grens op basis van ratio (dus niet de emotie) aan te houden. En reflexen, ik begrijp dat als je zwanger bent en je voelt je baby trappen, dit heel emotioneel is. Maar in feite is een reflex niets meer dan een reactie op een prikkel, onderdeel van het meest basale systeem in de mens.
Hier spreek je jezelf een beetje tegen. Het is inderdaad een onderdeel van de mens. Dat maakt de foetus dus toch een levend wezen met de mogelijkheden van een mens.
Nee, ik vind het geen moord, en vind het heel erg dat je mensen die een abortus ondergaan zo veroordeelt. Je noemt die vrouwen een moordenaar, en dat is heel erg belastend voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan. In jouw belevingswereld is het ontoelaatbaar, maar in de mijne weer niet. Wie heeft gelijk? Besef gewoon dat het allemaal berust op individuele waarneming en dat niemand echt gelijk heeft.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:23
quote:
Krengiserweer, dat is weer een heel ander voorbeeld. Ik sprak uiteraard over een gezond kindje. Als je erachter komt met 16 weken dat je kindje een ernstige afwijking heeft en dit niet lang zou leven of een zwaar leven zou krijgen, vind ik abortus mogen. Een kindje wat het downsyndroom heeft daarentegen weer niet. Zo'n kindje kan een prima leven leiden.
Sommige down-kindjes kunnen naar een gewone school en kunnen zelfs vakken vullen bij de albert-heijn. Veggeweg de meesten zitten in een instelling, waar ze de hele dag kwoijlend uit het raam staren en hebben ongeveer de intelligentie van een cavia. daarnast hebben ze vaak hartafwijkingen en worden andere ziektes pas laat ontdekt. dat kun jij ee "prima"leven vinden, voor mi zou een kindje met down-syndroom een reden to abortus zijn, want ik vind dat geen "prima leven".
Ik vind dat je allereerst aan het kindje zelf moet denken en daarna pas aan jezelf. Als je zwanger word weet je dat er een kans bestaat dat je kind niet gezond is. Hiermee zul je dan moeten leren leven. Tenzij je er in de zwangerschap al achter komt dat dit kindje geen schijn van kans heeft. Dan vind ik dat je zo'n keuze mag maken.
Krengiserweer, dat is weer een heel ander voorbeeld. Ik sprak uiteraard over een gezond kindje. Als je erachter komt met 16 weken dat je kindje een ernstige afwijking heeft en dit niet lang zou leven of een zwaar leven zou krijgen, vind ik abortus mogen. Een kindje wat het downsyndroom heeft daarentegen weer niet. Zo'n kindje kan een prima leven leiden.
Sommige down-kindjes kunnen naar een gewone school en kunnen zelfs vakken vullen bij de albert-heijn. Veggeweg de meesten zitten in een instelling, waar ze de hele dag kwoijlend uit het raam staren en hebben ongeveer de intelligentie van een cavia. daarnast hebben ze vaak hartafwijkingen en worden andere ziektes pas laat ontdekt. dat kun jij ee "prima"leven vinden, voor mi zou een kindje met down-syndroom een reden to abortus zijn, want ik vind dat geen "prima leven".
Ik vind dat je allereerst aan het kindje zelf moet denken en daarna pas aan jezelf. Als je zwanger word weet je dat er een kans bestaat dat je kind niet gezond is. Hiermee zul je dan moeten leren leven. Tenzij je er in de zwangerschap al achter komt dat dit kindje geen schijn van kans heeft. Dan vind ik dat je zo'n keuze mag maken.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:36
Kreng, misschien was het beter om 'organisme' dan 'mens' te gebruiken. Maar er is eern verschil tussen de soort 'mens' en het gevoelsmatige 'mens'. Een mensenfoetus behoort dat het mensenras, natuurlijk. Maar is het gevoelsmatig al een mens, en zelfs rationeel al als het niet kan ademen? Taalkundig mens? Er zijn zoveel verschillende opvattingen.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:42
Pers, ik weet dat je heel trots bent op je studie enzo, en dat mag ook best, maar het wil niet zeggen dat jouw visie op wanneer leven leven is juist is. Daar zijn ook de grote filosofen nooit uitgekomen. Voor mij is leven wel degelijk begonnen wanneer er een kloppend hartje is enzovoorts.
Is het criterium zelfstandig leven? Dan mag zoals ik al eerder aangaf, ook een dialysepatient en een patient aan de beademinsapparatuur naar believen in leven gehouden worden of juist niet. Ligt er maar aan hoeveel zin de omgeving erin heeft.
Juist omdat met jouw beredenering de grens zo vreselijk vaag wordt vind ik het veel verstandiger om de conceptie aan te houden.
Want leg mij uit waarom je in jouw visie wél een baby van 39 weken in de baarmoeder mag laten overlijden en niet als diezelfde baby van 39 weken geboren wordt voorkomen dat hij gaat ademen door hem onder water te houden als hij uit de baarmoeder komt en hem zo laten overlijden? Of mag dat ook?
En mag je dan ook een pasgeboren baby gewoon laten liggen, niet voeden, kleden of wassen zodat hij na verloop van tijd overlijdt? Want zelfstandig functioneren kan het niet.
Begint leven pas bij bewustzijn? En mag je dus kinderen onder de 1 straffeloos verwijderen als ze tegenvallen? Zo beschaafd vind ik dat niet van jouw Romeinen.
Wanneer moet je je best gaan doen om leven te beschermen? Alleen als alle betrokkenen zin hebben om hun best te doen? Of als het kind al geboren is? Of heeft elk leven recht op bescherming?
Is het criterium zelfstandig leven? Dan mag zoals ik al eerder aangaf, ook een dialysepatient en een patient aan de beademinsapparatuur naar believen in leven gehouden worden of juist niet. Ligt er maar aan hoeveel zin de omgeving erin heeft.
Juist omdat met jouw beredenering de grens zo vreselijk vaag wordt vind ik het veel verstandiger om de conceptie aan te houden.
Want leg mij uit waarom je in jouw visie wél een baby van 39 weken in de baarmoeder mag laten overlijden en niet als diezelfde baby van 39 weken geboren wordt voorkomen dat hij gaat ademen door hem onder water te houden als hij uit de baarmoeder komt en hem zo laten overlijden? Of mag dat ook?
En mag je dan ook een pasgeboren baby gewoon laten liggen, niet voeden, kleden of wassen zodat hij na verloop van tijd overlijdt? Want zelfstandig functioneren kan het niet.
Begint leven pas bij bewustzijn? En mag je dus kinderen onder de 1 straffeloos verwijderen als ze tegenvallen? Zo beschaafd vind ik dat niet van jouw Romeinen.
Wanneer moet je je best gaan doen om leven te beschermen? Alleen als alle betrokkenen zin hebben om hun best te doen? Of als het kind al geboren is? Of heeft elk leven recht op bescherming?
vrijdag 25 mei 2007 om 13:49
Als je het hebt over "bescherming van leven"dan ga je er van uit dat leven per definitie te verkiezen is boven "niet-leven".
Daar ben ik het niet mee eens. Als je kunt voorzien dat een leven zal neerkomen op levenslang lijden, dan lijkt het me eerder een zegen als ervoor gekozen wordt om dat leven niet te laten zijn. levenslang lijden kan in het geval van een afwijking, maar ook omdat een moeder niet capabel is om van haar kind te houden. Een kind moederliefde ontzeggen staat in mijn ogen namelijk gelijk aan levenslng laten lijden. Iemand die ik kende heeft zich op haar 17e opgehangen omdat ze het niet meer aankon omdagelijks van har moeder te horen hoe haar geboorte moeders leven verpest had. Een abortus had 17 jaar leed gescheeld.
Daar ben ik het niet mee eens. Als je kunt voorzien dat een leven zal neerkomen op levenslang lijden, dan lijkt het me eerder een zegen als ervoor gekozen wordt om dat leven niet te laten zijn. levenslang lijden kan in het geval van een afwijking, maar ook omdat een moeder niet capabel is om van haar kind te houden. Een kind moederliefde ontzeggen staat in mijn ogen namelijk gelijk aan levenslng laten lijden. Iemand die ik kende heeft zich op haar 17e opgehangen omdat ze het niet meer aankon omdagelijks van har moeder te horen hoe haar geboorte moeders leven verpest had. Een abortus had 17 jaar leed gescheeld.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:51
Dat heeft helemaal niks met mijn studie te maken, zo heb ik er altijd over gedacht.
Ik zeg juist dat we ons niet aan persoonlijke opvattingen (dus ook de mijne niet) moeten houden, maar aan wetenschap/wet. En die houden het moment van conceptie niet aan.
Iemand aan een beademingsmachine is al geboren. Die moet je natuurlijk helpen. Iemand die niet geboren is, leeft in feite nog niet (in de woordelijke opvatting). En ik zég ook niet dat het beschaafd was van de Romeinen, maar het geeft aan hoe er in een andere cultuur werd gedacht, wat zo'n rare redenering niet is. ZIj gingen uit van het moment van persoonsontwikkeling ipv de biologische zin van ontwikkeling (conceptie).
Ik vind inderdaad dat als een kind nog niet kan ademen en nog niet geboren is, het ook niet echt kan sterven. Als je een miskraam krijgt is dit heel erg (vooral als het kindje gewenst was), en dan spreek je over het overlijden van het kind. Dat is puur emotioneel. Is niet slecht, maar om daar wetten en morele afkeuringen op te baseren? Dat gaat ver.
Hoe kijk je dan tegen vrouwen aan die een abortus hebben ondergaan Eowyn? Wil je wat met die mensen van doen hebben? Wie gaat er met een moordenaar om?
Ik zeg juist dat we ons niet aan persoonlijke opvattingen (dus ook de mijne niet) moeten houden, maar aan wetenschap/wet. En die houden het moment van conceptie niet aan.
Iemand aan een beademingsmachine is al geboren. Die moet je natuurlijk helpen. Iemand die niet geboren is, leeft in feite nog niet (in de woordelijke opvatting). En ik zég ook niet dat het beschaafd was van de Romeinen, maar het geeft aan hoe er in een andere cultuur werd gedacht, wat zo'n rare redenering niet is. ZIj gingen uit van het moment van persoonsontwikkeling ipv de biologische zin van ontwikkeling (conceptie).
Ik vind inderdaad dat als een kind nog niet kan ademen en nog niet geboren is, het ook niet echt kan sterven. Als je een miskraam krijgt is dit heel erg (vooral als het kindje gewenst was), en dan spreek je over het overlijden van het kind. Dat is puur emotioneel. Is niet slecht, maar om daar wetten en morele afkeuringen op te baseren? Dat gaat ver.
Hoe kijk je dan tegen vrouwen aan die een abortus hebben ondergaan Eowyn? Wil je wat met die mensen van doen hebben? Wie gaat er met een moordenaar om?
vrijdag 25 mei 2007 om 13:53
Kreng, deels heb je gelijk, leven is niet altijd te preferen boven niet leven. Al zijn dat zeer uitzonderlijke gevallen.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
vrijdag 25 mei 2007 om 13:59
Ik heb niemand een moordenaar genoemd en zulke woorden zal ik ook niet in de mond nemen. Daar gaan we weer met dingen die mij in de mond gelegd worden.
En hoe ik tegen 'mensen die een abortus gepleegd hebben' aankijk? Wat zijn dat voor mensen dan? Is dat een makkelijk te herkennen groep?
k ga met die mensen niet anders om dan met anderen. Of wil je graag horen dat ik die veracht, veroordeel en ze niet in mijn buurt wil hebben?
Helaas, ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden en begrip op te brengen voor hun situatie. Als ik hoor dat iemand een abortus heeft ondergaan dan voel ik geen verachting of afschuw, maar medelijden dat iemand in zo'n moeilijke situatie heeft gezeten en zo'n lastige keus heeft moeten maken. Dat hun keuzes mijn keuzes niet zouden zijn staat daar los van.
Daarbij, mijn beste vriendin heeft een abortus ondergaan (ik weet het, dat klinkt als 'ik heb negers in mijn vriendenkring, dus ik ben geen rascist
) en daardoor kijk ik echt niet anders naar haar dan naar wie ook.
En hoe ik tegen 'mensen die een abortus gepleegd hebben' aankijk? Wat zijn dat voor mensen dan? Is dat een makkelijk te herkennen groep?
k ga met die mensen niet anders om dan met anderen. Of wil je graag horen dat ik die veracht, veroordeel en ze niet in mijn buurt wil hebben?
Helaas, ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden en begrip op te brengen voor hun situatie. Als ik hoor dat iemand een abortus heeft ondergaan dan voel ik geen verachting of afschuw, maar medelijden dat iemand in zo'n moeilijke situatie heeft gezeten en zo'n lastige keus heeft moeten maken. Dat hun keuzes mijn keuzes niet zouden zijn staat daar los van.
Daarbij, mijn beste vriendin heeft een abortus ondergaan (ik weet het, dat klinkt als 'ik heb negers in mijn vriendenkring, dus ik ben geen rascist
) en daardoor kijk ik echt niet anders naar haar dan naar wie ook.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:00
quote:
Kreng, deels heb je gelijk, leven is niet altijd te preferen boven niet leven. Al zijn dat zeer uitzonderlijke gevallen.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
Sja, voor mij is het geen verhaal, ik kende haar en haar moeder persoonlijk, en geloof me dat was er idd zoeen als jij eerder omscrheef waar je vanuit werk mee te maken had. Die vrouw had nooit een kind moeten krijgen.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
Adoptie is een mogelijkheid, maardan moet je als vrouw dus wel die zwangerschap uitdragen. Ik kan me voorstellen dat dat een hele grote psychische belasting is, en ook in dat geval vind ik het leven van de moeder gaan boven het leven van het kind.
hierover verschillen wij blijkbar van mening.
Sja als iedereen het altijd met elkaar eens was zou het maar een saai forum worden.
Kreng, deels heb je gelijk, leven is niet altijd te preferen boven niet leven. Al zijn dat zeer uitzonderlijke gevallen.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
Sja, voor mij is het geen verhaal, ik kende haar en haar moeder persoonlijk, en geloof me dat was er idd zoeen als jij eerder omscrheef waar je vanuit werk mee te maken had. Die vrouw had nooit een kind moeten krijgen.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
Adoptie is een mogelijkheid, maardan moet je als vrouw dus wel die zwangerschap uitdragen. Ik kan me voorstellen dat dat een hele grote psychische belasting is, en ook in dat geval vind ik het leven van de moeder gaan boven het leven van het kind.
hierover verschillen wij blijkbar van mening.
Sja als iedereen het altijd met elkaar eens was zou het maar een saai forum worden.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:01
quote:
Ik heb niemand een moordenaar genoemd en zulke woorden zal ik ook niet in de mond nemen. Daar gaan we weer met dingen die mij in de mond gelegd worden.
En hoe ik tegen 'mensen die een abortus gepleegd hebben' aankijk? Wat zijn dat voor mensen dan? Is dat een makkelijk te herkennen groep?
k ga met die mensen niet anders om dan met anderen. Of wil je graag horen dat ik die veracht, veroordeel en ze niet in mijn buurt wil hebben?
Helaas, ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden en begrip op te brengen voor hun situatie. Als ik hoor dat iemand een abortus heeft ondergaan dan voel ik geen verachting of afschuw, maar medelijden dat iemand in zo'n moeilijke situatie heeft gezeten en zo'n lastige keus heeft moeten maken. Dat hun keuzes mijn keuzes niet zouden zijn staat daar los van.
Daarbij, mijn beste vriendin heeft een abortus ondergaan (ik weet het, dat klinkt als 'ik heb negers in mijn vriendenkring, dus ik ben geen rascist) en daardoor kijk ik echt niet anders naar haar dan naar wie ook.
Ok, dat vind ik dan bewonderingswaardig. Ik heb niet gezegd dat jij dat zei, maar als iemand van mening is dat abortus moord is, is degene die het heeft laten uitvoeren toch een moordenaar? Dat bedoelde ik te zeggen. En ik geloof dat er hele volksstammen zijn die het zo zien en vrouwen ook zo behandelen. Of abortusklinieken opblazen.
Ik heb niemand een moordenaar genoemd en zulke woorden zal ik ook niet in de mond nemen. Daar gaan we weer met dingen die mij in de mond gelegd worden.
En hoe ik tegen 'mensen die een abortus gepleegd hebben' aankijk? Wat zijn dat voor mensen dan? Is dat een makkelijk te herkennen groep?
k ga met die mensen niet anders om dan met anderen. Of wil je graag horen dat ik die veracht, veroordeel en ze niet in mijn buurt wil hebben?
Helaas, ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden en begrip op te brengen voor hun situatie. Als ik hoor dat iemand een abortus heeft ondergaan dan voel ik geen verachting of afschuw, maar medelijden dat iemand in zo'n moeilijke situatie heeft gezeten en zo'n lastige keus heeft moeten maken. Dat hun keuzes mijn keuzes niet zouden zijn staat daar los van.
Daarbij, mijn beste vriendin heeft een abortus ondergaan (ik weet het, dat klinkt als 'ik heb negers in mijn vriendenkring, dus ik ben geen rascist
) en daardoor kijk ik echt niet anders naar haar dan naar wie ook. Ok, dat vind ik dan bewonderingswaardig. Ik heb niet gezegd dat jij dat zei, maar als iemand van mening is dat abortus moord is, is degene die het heeft laten uitvoeren toch een moordenaar? Dat bedoelde ik te zeggen. En ik geloof dat er hele volksstammen zijn die het zo zien en vrouwen ook zo behandelen. Of abortusklinieken opblazen.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:04
quote:
quote: Eowynn reageerde
Kreng, deels heb je gelijk, leven is niet altijd te preferen boven niet leven. Al zijn dat zeer uitzonderlijke gevallen.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
Sja, voor mij is het geen verhaal, ik kende haar en haar moeder persoonlijk, en geloof me dat was er idd zoeen als jij eerder omscrheef waar je vanuit werk mee te maken had. Die vrouw had nooit een kind moeten krijgen.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
Adoptie is een mogelijkheid, maardan moet je als vrouw dus wel die zwangerschap uitdragen. Ik kan me voorstellen dat dat een hele grote psychische belasting is, en ook in dat geval vind ik het leven van de moeder gaan boven het leven van het kind.
hierover verschillen wij blijkbar van mening.
Sja als iedereen het altijd met elkaar eens was zou het maar een saai forum worden.
Dat is inderdaad wel een hele belasting voor de vrouw, daar wil ik ook niet aan voorbij gaan. En voor een kind is het ook niet makkelijk om geadopteerd te worden. Maar op lange termijn kan het weleens beter zijn voor beiden dan abortus. Als vrouw weet je dat je je kind een eerlijke kans hebt gegeven, je hebt niets onomkeerbaars gedaan. En als kind weet je dat je ouders het beste met je voorhadden en je een goede toekomst gunden. Makkelijk is het zeker niet, maar mi wel te preferen boven abortus, waarvan de gevolgen ook behoorlijk onderschat worden.
quote: Eowynn reageerde
Kreng, deels heb je gelijk, leven is niet altijd te preferen boven niet leven. Al zijn dat zeer uitzonderlijke gevallen.
Dat voorbeeld van je, tja, ik ken ook verhalen van mensen die zich hebben opgehangen omdat ze ouders hadden die te beschermend waren, te hoge verwachtingen hadden en dat allemaal omdat het een zeer gewenst en gepland kind was. Zo ken ik er nog wel 10.
Sja, voor mij is het geen verhaal, ik kende haar en haar moeder persoonlijk, en geloof me dat was er idd zoeen als jij eerder omscrheef waar je vanuit werk mee te maken had. Die vrouw had nooit een kind moeten krijgen.
In gevallen dat de ouders het kind echt niet willen (maar de vader heeft meestal toch geen inspraak, nog zo'n punt waar ik over val bij abortus) is er altijd nog adoptie, dus liefdeloos opgroeien is geen noodzaak.
Adoptie is een mogelijkheid, maardan moet je als vrouw dus wel die zwangerschap uitdragen. Ik kan me voorstellen dat dat een hele grote psychische belasting is, en ook in dat geval vind ik het leven van de moeder gaan boven het leven van het kind.
hierover verschillen wij blijkbar van mening.
Sja als iedereen het altijd met elkaar eens was zou het maar een saai forum worden.
Dat is inderdaad wel een hele belasting voor de vrouw, daar wil ik ook niet aan voorbij gaan. En voor een kind is het ook niet makkelijk om geadopteerd te worden. Maar op lange termijn kan het weleens beter zijn voor beiden dan abortus. Als vrouw weet je dat je je kind een eerlijke kans hebt gegeven, je hebt niets onomkeerbaars gedaan. En als kind weet je dat je ouders het beste met je voorhadden en je een goede toekomst gunden. Makkelijk is het zeker niet, maar mi wel te preferen boven abortus, waarvan de gevolgen ook behoorlijk onderschat worden.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:06
Ik denk dat dat wel meevalt Pers. Ik ken heel veel tegenstanders van abortus, maar eigenlijk niemand die roept dat vrouwen die een abortus hebben gepleegd moordenaars zijn en slechter zijn dan anderen.
We zijn hier niet in Amerika waar je gezellig met bordjes bij klinieken staan en artsen bedreigen als ze abortussen uitvoeren.
We zijn hier niet in Amerika waar je gezellig met bordjes bij klinieken staan en artsen bedreigen als ze abortussen uitvoeren.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:13
quote:
Als je het hebt over "bescherming van leven"dan ga je er van uit dat leven per definitie te verkiezen is boven "niet-leven".
Daar ben ik het niet mee eens. Als je kunt voorzien dat een leven zal neerkomen op levenslang lijden, dan lijkt het me eerder een zegen als ervoor gekozen wordt om dat leven niet te laten zijn. levenslang lijden kan in het geval van een afwijking, maar ook omdat een moeder niet capabel is om van haar kind te houden. Een kind moederliefde ontzeggen staat in mijn ogen namelijk gelijk aan levenslng laten lijden. Iemand die ik kende heeft zich op haar 17e opgehangen omdat ze het niet meer aankon omdagelijks van har moeder te horen hoe haar geboorte moeders leven verpest had. Een abortus had 17 jaar leed gescheeld.De schuine dikke tekst is waar voor mij een van de belangrijke sleutels in verborgen zitten. Want; wát is leed? Voor mijn gevoel bepaald ieder voor zichzelf wat hij/zij leed vindt en wat niet. Dat heeft al direct gevolg dat in mijn overtuiging we niet voor anderen kunnen -noch moeten willen- beslissen of een keuze tot abortus terecht is of niet.
Als je het hebt over "bescherming van leven"dan ga je er van uit dat leven per definitie te verkiezen is boven "niet-leven".
Daar ben ik het niet mee eens. Als je kunt voorzien dat een leven zal neerkomen op levenslang lijden, dan lijkt het me eerder een zegen als ervoor gekozen wordt om dat leven niet te laten zijn. levenslang lijden kan in het geval van een afwijking, maar ook omdat een moeder niet capabel is om van haar kind te houden. Een kind moederliefde ontzeggen staat in mijn ogen namelijk gelijk aan levenslng laten lijden. Iemand die ik kende heeft zich op haar 17e opgehangen omdat ze het niet meer aankon omdagelijks van har moeder te horen hoe haar geboorte moeders leven verpest had. Een abortus had 17 jaar leed gescheeld.De schuine dikke tekst is waar voor mij een van de belangrijke sleutels in verborgen zitten. Want; wát is leed? Voor mijn gevoel bepaald ieder voor zichzelf wat hij/zij leed vindt en wat niet. Dat heeft al direct gevolg dat in mijn overtuiging we niet voor anderen kunnen -noch moeten willen- beslissen of een keuze tot abortus terecht is of niet.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 25 mei 2007 om 14:17
Bij het opgeven van een kind ter adoptie heb je niets onomkeerbaars gedaan? Ehm, laat me even nadenken;
- moeder mag leven met de wetenschap dat er ergens een kind van haar rondloopt
- kind mag leven met de wetenschap dat het geadopteerd is.
Ik zeg niet dat het een goede of slechte keuze is, maar adoptie is wel degelijk het in werking stellen van een onomkeerbaar iets. Zelfs als de biologische moeder en kind elkaar ooit weer terugvinden kunnen ze hun geschiedenis en de daarbij horende gevolgen nooit meer terugdraaien. Dat lijkt mij verdraaide onomkeerbaar.
- moeder mag leven met de wetenschap dat er ergens een kind van haar rondloopt
- kind mag leven met de wetenschap dat het geadopteerd is.
Ik zeg niet dat het een goede of slechte keuze is, maar adoptie is wel degelijk het in werking stellen van een onomkeerbaar iets. Zelfs als de biologische moeder en kind elkaar ooit weer terugvinden kunnen ze hun geschiedenis en de daarbij horende gevolgen nooit meer terugdraaien. Dat lijkt mij verdraaide onomkeerbaar.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 25 mei 2007 om 14:20
Ik vind niet dat je het aan mensen zelf kunt overlaten om te beslissen wat leed is. Veel mensen zullen daar wél over kunnen beslissen, maar ook heel veel niet. Dus ik vind eerlijk gezegd dat je dat aan artsen moet overlaten, om te beslissen of een leven ondragelijk kan zijn of niet. Ouders kunnen wel vinden dat een klompvoet of hazelip ondragelijk zijn, maar dat wil niet zeggen dat dat waar is. Over sommige aandoeningen is iedereen het eens wat onmenselijkheid betreft, maar er is een heel groot grijs gebied en dat vind ik gevaarlijk.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:23
Ja, als je het zo bekijkt is dat ook onomkeerbaar.
Maar in Nederland is het volgens mij zo dat ouders die hun kind afstaan altijd contact kunnen zoeken tegenwoordig, en andersom. In dat opzicht bedoelde ik niet onomkeerbaar. Natuurlijk sta je je kind definitief af, maar dat wil niet zeggen dat je het nooit meer kan zien.
Bij abortus sluit je alle wegen definitief af, bij adoptie niet. Er zijn dan nog zoveel mogelijkheden voor je kind. Dat is bij abortus niet. Dat bedoelde ik ook.
.
Maar in Nederland is het volgens mij zo dat ouders die hun kind afstaan altijd contact kunnen zoeken tegenwoordig, en andersom. In dat opzicht bedoelde ik niet onomkeerbaar. Natuurlijk sta je je kind definitief af, maar dat wil niet zeggen dat je het nooit meer kan zien.
Bij abortus sluit je alle wegen definitief af, bij adoptie niet. Er zijn dan nog zoveel mogelijkheden voor je kind. Dat is bij abortus niet. Dat bedoelde ik ook.
.
