Actueel
alle pijlers
Adoptie stop
dinsdag 9 februari 2021 om 23:32
Naar aanleiding van het nieuwsbericht dat adopties uit het buitenland per direct worden stopgezet wegens misstanden, ben ik eens gaan onderzoeken wat die misstanden dan zijn. Want het leek me nogal rigoureus en adoptie droeg ik altijd een warm hart toe, ook al zijn er natuurlijk ethische dilemma’s.
Ik stuitte op 4 afleveringen van Zembla en meer van zulke berichten en was echt flabbergasted. Ik had geen idee en begrijp de beslissing nu wel beter, ook al was het lang geleden.
Vraag me af hoe jullie er tegenaan kijken? En zouden er nog steeds zulke misstanden zijn? Ik vind het wel heel jammer dat zoiets in principe moois als adoptie nu niet meer kan en worden er niet ook juist andere kinderen de dupe van deze beslissing?
Het is echt een enorm ingewikkeld vraagstuk zoveel is me wel duidelijk geworden.
Ben heel benieuwd hoe anderen er tegenaan kijken!
Ik stuitte op 4 afleveringen van Zembla en meer van zulke berichten en was echt flabbergasted. Ik had geen idee en begrijp de beslissing nu wel beter, ook al was het lang geleden.
Vraag me af hoe jullie er tegenaan kijken? En zouden er nog steeds zulke misstanden zijn? Ik vind het wel heel jammer dat zoiets in principe moois als adoptie nu niet meer kan en worden er niet ook juist andere kinderen de dupe van deze beslissing?
Het is echt een enorm ingewikkeld vraagstuk zoveel is me wel duidelijk geworden.
Ben heel benieuwd hoe anderen er tegenaan kijken!
woensdag 10 februari 2021 om 08:52
Dat is toch minstens zo erg? En nee binnenlandse adoptie is er vrijwel nooit en als het voorkomt is het door een stiefouder die het kind adopteert. Als je je kind wilt afstaan in Nederland komt het in een pleeggezin, eerst in een crisispleeggezin en daarna in een langdurig pleeggezin. En dan blijft de moeder gezag houden, er wordt een hele rits instanties betrokken en pas na jaren en jaren kun je een kind dan misschien adopteren.koekie1980 schreef: ↑10-02-2021 08:48Wellicht een rare vraag maar kun je binnen Nederland dan geen kind adopteren? Als je kinderwens zo groot is dat je perse een kind wil, dan zou dat toch niet uitmaken of het een Nederlands of buitenlands kind is?
Of kunnen je binnen Nederland alleen pleegouder worden (misschien voelt dat als "niet volledig" ouder worden,)
De schade die adoptie met zich meebrengt is alleen niet minder lijkt me. Het gevoel dat je als afval wordt weggegooid bij je geboorte, dat zelfs je móeder je niet wilde, zit bij de meeste geadopteerden best diep.
Ik snap die wens niet om per se een kind te willen adopteren. Dat gaat over de ouders, niet over het kind.
woensdag 10 februari 2021 om 08:54
de kinderwens van mensen zit heel diep. En ik heb gemakkelijk praten, kreeg twee kinderen.
En door alles wat "kan" leggen we ons ook minder gemakkelijk neer bij, dat je leven wellicht anders wordt, kindloos
En daar maken malafide bedrijfjes en advocaten gruwelijk misbruik van
woensdag 10 februari 2021 om 08:54
Oh ja hier was ook al bekend dat bij ‘een aangenomen kind’ er altijd gedoe was, 30 jaar terug. Maar men dacht dat dat kwam omdat het nou eenmaal buitenlandse kindjes waren en daar was vaker wat mis mee. Intrinsieke slechtheid van de kleine negertjes die hierheen werden gehaald. Erfenisje van de biologische ouders. Beetje kort door de bocht maar zo werd er over gepraat. ‘Je weet toch niet wat er in zit hè’, alsof het over een puppy met gedragsproblemen ging
woensdag 10 februari 2021 om 08:56
Ik ken een handjevol adoptiekinderen van mijn leeftijd (40+) uit derdewereldlanden, bepaald geen steekproef dus, maar stuk voor stuk hebben zij allemaal zelf heel bewust adoptie niet als optie overwogen toen ze zelf kinderen kregen. Ze zijn allemaal relatief gelukkig, maar toch willen ze het een kind zelf niet aan doen.
Daarnaast ken ik ook wat problematische gevallen, maar dat is weer een ander verhaal.
Daarnaast ken ik ook wat problematische gevallen, maar dat is weer een ander verhaal.
woensdag 10 februari 2021 om 08:59
Ik wel. Een heel goede vriendin van mij is geadopteerd en heeft totaal geen interesse in waar ze vandaan komt.drominique schreef: ↑10-02-2021 00:04Ik ken geen enkel (inmiddels volwassen) geadopteerd kind dat niet op zoek ging naar thuis.
Van de 5 die ik ken zijn er 4 doodongelukkig...
Behalve voor de wensouders weet ik niet of adoptie zo mooi en goed is.
En dat staat dan nog los van de misstanden!
Haar moeder vind dat heel jammer, want die zou dat stiekem wel willen weten.
Volgens mij stond ze een aantal jaren geleden ook in de Viva met een interview hierover.
(Maar ik snap ook dat zij eerder de uitzondering dan de regel is.)
s7rin wijzigde dit bericht op 10-02-2021 09:03
5.30% gewijzigd
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
woensdag 10 februari 2021 om 09:00
dat ook jaThordïs schreef: ↑10-02-2021 08:54Oh ja hier was ook al bekend dat bij ‘een aangenomen kind’ er altijd gedoe was, 30 jaar terug. Maar men dacht dat dat kwam omdat het nou eenmaal buitenlandse kindjes waren en daar was vaker wat mis mee. Intrinsieke slechtheid van de kleine negertjes die hierheen werden gehaald. Erfenisje van de biologische ouders. Beetje kort door de bocht maar zo werd er over gepraat. ‘Je weet toch niet wat er in zit hè’, alsof het over een puppy met gedragsproblemen ging
in mijn omgeving waren het vaak kinderen uit Bangladesh (dat land stond toen synoniem voor pure armoede)
woensdag 10 februari 2021 om 09:03
Thordïs schreef: ↑10-02-2021 08:54Oh ja hier was ook al bekend dat bij ‘een aangenomen kind’ er altijd gedoe was, 30 jaar terug. Maar men dacht dat dat kwam omdat het nou eenmaal buitenlandse kindjes waren en daar was vaker wat mis mee. Intrinsieke slechtheid van de kleine negertjes die hierheen werden gehaald. Erfenisje van de biologische ouders. Beetje kort door de bocht maar zo werd er over gepraat. ‘Je weet toch niet wat er in zit hè’, alsof het over een puppy met gedragsproblemen ging
In Nederland wordt tegenwoordig al gemiept over kaneel in appeltaart die schadelijk zou kunnen zijn tijdens de zwangerschap.
Oosteuropese adoptiekindertjes hebben vaak FAS.
In die landen gaat er een fles wodka per dag in, om de ellende wat te vergeten.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
woensdag 10 februari 2021 om 09:04
Ik heb lang de wens gehad om kinderen te adopteren. Inderdaad vanuit een soort ideëel motief: "er zijn zoveel kinderen die niemand hebben en liefde nodig hebben".
Totdat ik, inmiddels ook alweer meer dan 10 jaar geleden, het verhaal hoorde van dat Indiase jongetje dat door Nederlandse ouders was geadopteerd. Het kind was in India uit het huis van zijn ouders gestolen, verkocht en uiteindelijk dus naar Nederland "verscheept".
Zijn biologische ouders waren hem - uiteraard! - al die jaren blijven zoeken. Het speelde bovendien in dezelfde tijd als de verdwijning van Maddie McCann.
Uiteindelijk werd het kind gevonden, in Nederland, en bleek dus hier geadopteerd. En na allerlei rechtszaken en zelfs een uitleververzoek van India is dat kind dus nooit aan zijn ouders "geretourneerd".
Dat onrecht, en ook het verschil in hoe men naar de verdwijning van een blond Europees meisje en de diefstal van een bruin Indiaas jongetje keek, hebben mij voorgoed genezen van adoptie en zelfs een fervent tegenstander gemaakt.
Totdat ik, inmiddels ook alweer meer dan 10 jaar geleden, het verhaal hoorde van dat Indiase jongetje dat door Nederlandse ouders was geadopteerd. Het kind was in India uit het huis van zijn ouders gestolen, verkocht en uiteindelijk dus naar Nederland "verscheept".
Zijn biologische ouders waren hem - uiteraard! - al die jaren blijven zoeken. Het speelde bovendien in dezelfde tijd als de verdwijning van Maddie McCann.
Uiteindelijk werd het kind gevonden, in Nederland, en bleek dus hier geadopteerd. En na allerlei rechtszaken en zelfs een uitleververzoek van India is dat kind dus nooit aan zijn ouders "geretourneerd".
Dat onrecht, en ook het verschil in hoe men naar de verdwijning van een blond Europees meisje en de diefstal van een bruin Indiaas jongetje keek, hebben mij voorgoed genezen van adoptie en zelfs een fervent tegenstander gemaakt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 februari 2021 om 09:11
Een paar dorpen hier verder op hadden in die periode verschillende gezinnen kinderen geadopteerd via de kerk allemaal in de zelfde korte periode een soort missie van die kerk zeg maar. Achteraf gezien was het allemaal illegaal tot stand gekomen.Madeliefjees schreef: ↑10-02-2021 00:05We hebben het nu over misstanden in de jaren 70 en 80. Dat gaan ze nu uitzoeken.
Het is allemaal uitgezocht door het plaatselijk suffertje.
In die tijd was er al amper controle op adoptie.
anoniem_402172 wijzigde dit bericht op 10-02-2021 09:14
4.98% gewijzigd
woensdag 10 februari 2021 om 09:11
Mijn ex is geadopteerd uit regio India en zijn zus uit Indonesie en die hebben ook beide geen enkele behoefte gehad om naar hun biologische ouders op zoek te gaan. Die zijn super gelukkig opgegroeid in een warm nest met hele fijne ouders. Beide zijn stabiel, goede banen en hebben helemaal geen psychische schade opgelopen. Ze zijn ook allebei een keer terug geweest naar hun geboorteland met hun ouders om te zien waar hun roots lagen en vonden dat leuk maar meer ook niet.S7rin schreef: ↑10-02-2021 08:59Ik wel. Een heel goede vriendin van mij is geadopteerd en heeft totaal geen interesse in waar ze vandaan komt.
Haar moeder vind dat heel jammer, want die zou dat stiekem wel willen weten.
Volgens mij stond ze een aantal jaren geleden ook in de Viva met een interview hierover.
(Maar ik snap ook dat zij eerder de uitzondering dan de regel is.)
Ze zijn 40 jaar geleden geadopteerd. Hoe de regels zijn en of hun ouders wisten van de schadelijke kinderhandel weet ik niet.
Ze zien hun adoptie ouders gewoon als hun eigen ouders en elkaar als broer en zus ondanks dat ze niet verwant zijn. Maar goed, blijkbaar als ik het zo lees, zijn zij ook uitzonderingen op de regel.
woensdag 10 februari 2021 om 09:16
Dit is niet zondermeer waar. Dat ligt aan de reden waarom een kind en moeder van elkaar gescheiden zijn. Klopt verder wel wat je zegt: bij Nederlandse adoptie komt een kind altijd eerst in een pleeggezin voordat er überhaupt geadopteerd mag worden. Ook als moeder en toekomstig adoptieouders het met elkaar eens zijn, dan zit er eerst een pleeggezin tussen. Wat in mijn ogen niet wenselijk is, want dan heb je sowieso nóg een stuk hechting waarmee je te maken hebt van (dacht ik) 3 maanden en daarna dus een extra knip in de hechting. Hechtingsproblematiek is een groot probleem voor zowel pleegkinderen als adoptiekinderen.Thordïs schreef: ↑10-02-2021 08:52Dat is toch minstens zo erg? En nee binnenlandse adoptie is er vrijwel nooit en als het voorkomt is het door een stiefouder die het kind adopteert. Als je je kind wilt afstaan in Nederland komt het in een pleeggezin, eerst in een crisispleeggezin en daarna in een langdurig pleeggezin. En dan blijft de moeder gezag houden, er wordt een hele rits instanties betrokken en pas na jaren en jaren kun je een kind dan misschien adopteren.
De schade die adoptie met zich meebrengt is alleen niet minder lijkt me. Het gevoel dat je als afval wordt weggegooid bij je geboorte, dat zelfs je móeder je niet wilde, zit bij de meeste geadopteerden best diep.
Ik snap die wens niet om per se een kind te willen adopteren. Dat gaat over de ouders, niet over het kind.
woensdag 10 februari 2021 om 09:38
Hier precies zo. Tot ergens half 20 vond ik dit echt een mooi idee. Tot ik me er in verdiepte.fashionvictim schreef: ↑10-02-2021 09:04Ik heb lang de wens gehad om kinderen te adopteren. Inderdaad vanuit een soort ideëel motief: "er zijn zoveel kinderen die niemand hebben en liefde nodig hebben".
Totdat ik, inmiddels ook alweer meer dan 10 jaar geleden, het verhaal hoorde van dat Indiase jongetje dat door Nederlandse ouders was geadopteerd. Het kind was in India uit het huis van zijn ouders gestolen, verkocht en uiteindelijk dus naar Nederland "verscheept".
Zijn biologische ouders waren hem - uiteraard! - al die jaren blijven zoeken. Het speelde bovendien in dezelfde tijd als de verdwijning van Maddie McCann.
Uiteindelijk werd het kind gevonden, in Nederland, en bleek dus hier geadopteerd. En na allerlei rechtszaken en zelfs een uitleververzoek van India is dat kind dus nooit aan zijn ouders "geretourneerd".
Dat onrecht, en ook het verschil in hoe men naar de verdwijning van een blond Europees meisje en de diefstal van een bruin Indiaas jongetje keek, hebben mij voorgoed genezen van adoptie en zelfs een fervent tegenstander gemaakt.
woensdag 10 februari 2021 om 09:41
Maar die knip heb je bij adoptie áltijd. Ookal is het metéén na de bevalling. Weten dat je niet gewenst was en weggegeven is heftig. Ik heb het niet per se over draagmoederschap ofzo, ik zag laatst een vrouw die een kind baarde voor een homo stel. Die bleef wel in de buurt, maar het was hun kind. Dat vind ik een andere situatie, minder ‘ik was een ongeluk en ben weggedaan’. Weten dat je bewust verwekt bent en dat je liefdevolle ouders hebt die daar goed over nagedacht hebben, weten wie je moeder is, is anders dan weten dat jij gebaard bent door een Ethiopisch meisje van 16 die na jou nog 6 kinderen heeft gekregen en je heeft afgestaan aan een Nederlands gezin.apiejapie schreef: ↑10-02-2021 09:16Dit is niet zondermeer waar. Dat ligt aan de reden waarom een kind en moeder van elkaar gescheiden zijn. Klopt verder wel wat je zegt: bij Nederlandse adoptie komt een kind altijd eerst in een pleeggezin voordat er überhaupt geadopteerd mag worden. Ook als moeder en toekomstig adoptieouders het met elkaar eens zijn, dan zit er eerst een pleeggezin tussen. Wat in mijn ogen niet wenselijk is, want dan heb je sowieso nóg een stuk hechting waarmee je te maken hebt van (dacht ik) 3 maanden en daarna dus een extra knip in de hechting. Hechtingsproblematiek is een groot probleem voor zowel pleegkinderen als adoptiekinderen.
woensdag 10 februari 2021 om 09:54
Dat klopt, die knip heb je bij adoptie altijd. Bij pleegzorg ook trouwens. Daarom vind ik dat als je al weet wie de adoptie ouders gaan worden, je beter kan zorgen dat een kind niet nog een extra knip krijgt door het ook nog voor 3 maanden in een pleeggezin onder te brengen voordat het naar de adoptieouders gaat.Thordïs schreef: ↑10-02-2021 09:41Maar die knip heb je bij adoptie áltijd. Ookal is het metéén na de bevalling. Weten dat je niet gewenst was en weggegeven is heftig. Ik heb het niet per se over draagmoederschap ofzo, ik zag laatst een vrouw die een kind baarde voor een homo stel. Die bleef wel in de buurt, maar het was hun kind. Dat vind ik een andere situatie, minder ‘ik was een ongeluk en ben weggedaan’. Weten dat je bewust verwekt bent en dat je liefdevolle ouders hebt die daar goed over nagedacht hebben, weten wie je moeder is, is anders dan weten dat jij gebaard bent door een Ethiopisch meisje van 16 die na jou nog 6 kinderen heeft gekregen en je heeft afgestaan aan een Nederlands gezin.
Elk kind dat te maken heeft met afscheid van de moeder (of het nu gaat om adoptie of pleegouderschap) heeft te maken met hechting. De een heeft daar meer last van dan de ander. Mijn ervaring is dat dat veel onderschat wordt. Hoe vaak er hier wel niet gezegd is dat het niet kan als een kind met 3 maanden al bij je komt en 'dus niet beter weet' dan dat je de ouders bent. Hechting is zó essentieel in een mensenleven. Daarom ben ik voorstander van zo min mogelijk hechtingsbreuken. Maar goed, dat is de ideale wereld en daar leeft niemand in natuurlijk.
Wat voor hechting en het gevoel wat een kind (en later volwassene) veel verschil kan maken is of de biologische moeder/ouder haar best doet om contact met je te houden of dat je weggegeven bent als oud vuil (al zal er geen moeder dat zo voelen, een kind kan dat zo wel ervaren). Het emotionele stuk kan zo anders ervaren worden wanneer je opgroeit bij pleeg/adoptieouders die hun best altijd blijven doen om contact te houden/vinden met biologische ouder(s) of dat er totaal geen contact mogelijk is als kind met je biologische familie. Denk dat je als mens heel vaak het verlangen hebt om je roots te onderzoeken, je beeld van jezelf compleet wilt maken. Een ingewikkeld proces vaak.
woensdag 10 februari 2021 om 09:57
Mijn beste vriendin van vroeger is geadopteerd. Zij is later op zoek gegaan naar haar biologische ouders. We hadden altijd zitten fantaseren dat ze afgestaan was omdat haar moeder of ouders niet voor haar konden zorgen en dat het zo beter was. Later bleek dus dat ze is afgestaan omdat ze een meisje was en dat na haar nog twee meisjes weggedaan zijn en de ouders het laatste broertje wel hebben gehouden. Dat was een behoorlijke domper. Geen idee wat ze met haar hadden gedaan als ze niet geadopteerd was. Ik vind het wel wat ver gaan om net te doen alsof adoptieouders vreselijke mensen zijn (dat proef ik hier een beetje). Dat gaat wel erg ver. Je kan er best op tegen zijn, maar er schrijft hier iemand mee die zelf adoptieouder is en er is geen enkele reden om haar te kwetsen. Niet alle adopties zijn illegaal.
woensdag 10 februari 2021 om 09:58
bij "open adoptie" is dat, dan mag de moeder contact houden met het kind. En de baby wordt direct al na de geboorte weggegeven. Maar daar zijn de problemen absoluut niet minderapiejapie schreef: ↑10-02-2021 09:54
Wat voor hechting en het gevoel wat een kind (en later volwassene) veel verschil kan maken is of de biologische moeder/ouder haar best doet om contact met je te houden of dat je weggegeven bent als oud vuil (al zal er geen moeder dat zo voelen, een kind kan dat zo wel ervaren). Het emotionele stuk kan zo anders ervaren worden wanneer je opgroeit bij pleeg/adoptieouders die hun best altijd blijven doen om contact te houden/vinden met biologische ouder(s) of dat er totaal geen contact mogelijk is als kind met je biologische familie. Denk dat je als mens heel vaak het verlangen hebt om je roots te onderzoeken, je beeld van jezelf compleet wilt maken. Een ingewikkeld proces vaak.
woensdag 10 februari 2021 om 09:59
Dat is gewoon fijn om te lezen.Madeliefjees schreef: ↑10-02-2021 00:08Iedereen gaat op zoek naar zn roots. De oudste heeft weer (minimaal) contact met zn moeder, de jongste wil (nog) niet op zoek.
Onze kinderen zijn erg gelukkig. Zoals hij laatst nog zei: zij is misschien wel mn moeder, maar jullie zijn mn ouders!
Maar sowieso fijn als kinderen blij met je zijn, niet omdat je ze toevallig gebaard hebt, maar dat ze ook leuk vinden.In mijn omgeving heb ik ook een paar geadopteerde kinderen (zijn van mijn leeftijd). Twee zouden een tweeling zijn, maar bleken dat niet te zijn. Daarnaast bleek er ook wat mis te zijn met een van de twee. Waarschijnlijk zijn ze daarom als tweeling aangeboden, want in die tijd waren er nog genoeg gezonde adoptiekinderen.
De ander was meer een 'impuls-adoptie'. De ouders hadden het kind gewoon in de armen gedrukt gekregen en toen toch maar de moeite genomen om te adopteren.
Ze hadden geen kinderwens, maar vonden het niet gepast om haar achter te laten. Dochter is gek op haar ouders (en andersom), maar vond het wel heel lastig dat er dus niets bekend was. Zij werd zelf onverwachts zwanger en was toch wel heel blij om iemand te hebben die echt bij haar hoorde.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 10 februari 2021 om 10:08
Klopt dat het direct na de geboorte weg gaat bij moeder. Maar dus niet direct naar de adoptieouders. Daar zit altijd nog een pleeggezin tussen, dat bedoelde ik. En dat vind ik niet wenselijk ivm hechting.
Wat hierboven geschreven is, daar wil ik me wel bij aansluiten: er zijn genoeg adoptieouders die goed gehandeld hebben, die in volle liefde voor hun kind zorgen, een prachtige band opgebouwd hebben samen. En dat vind ik oprecht mooi om te lezen. Wil adoptieouders zeker niet afschilderen als mensen die puur voor hun eigen geluk een kind er doorheen geduwd hebben, want zo klinkt het in de media wel.
woensdag 10 februari 2021 om 10:11
Eens. De scheiding van de moeder is al erg genoeg dus de tussenstap van pleegouders lijkt mij een onnodig extra trauma.apiejapie schreef: ↑10-02-2021 10:08Klopt dat het direct na de geboorte weg gaat bij moeder. Maar dus niet direct naar de adoptieouders. Daar zit altijd nog een pleeggezin tussen, dat bedoelde ik. En dat vind ik niet wenselijk ivm hechting.
Wat hierboven geschreven is, daar wil ik me wel bij aansluiten: er zijn genoeg adoptieouders die goed gehandeld hebben, die in volle liefde voor hun kind zorgen, een prachtige band opgebouwd hebben samen. En dat vind ik oprecht mooi om te lezen. Wil adoptieouders zeker niet afschilderen als mensen die puur voor hun eigen geluk een kind er doorheen geduwd hebben, want zo klinkt het in de media wel.
woensdag 10 februari 2021 om 10:11
bij open adoptie halen de nieuwe ouders de baby op in het ziekenhuis, direct na de bevallingapiejapie schreef: ↑10-02-2021 10:08Klopt dat het direct na de geboorte weg gaat bij moeder. Maar dus niet direct naar de adoptieouders. Daar zit altijd nog een pleeggezin tussen, dat bedoelde ik. En dat vind ik niet wenselijk ivm hechting.
Wat hierboven geschreven is, daar wil ik me wel bij aansluiten: er zijn genoeg adoptieouders die goed gehandeld hebben, die in volle liefde voor hun kind zorgen, een prachtige band opgebouwd hebben samen. En dat vind ik oprecht mooi om te lezen. Wil adoptieouders zeker niet afschilderen als mensen die puur voor hun eigen geluk een kind er doorheen geduwd hebben, want zo klinkt het in de media wel.
woensdag 10 februari 2021 om 10:15
Als adoptiemoeder van twee kids (inmiddels ruim volwassen) heb ik ook altijd geloofd in de eerlijkheid cq betrouwbaarheid van adoptie-organisaties. Niet voor niets zijn we met een van de grootste in zee gegaan. Uit volle overtuiging dat we er goed aan deden zijn we het adoptie-avontuur gestart. Toch blijkt nu de biologische moeder van de oudste gevonden is en we er ook contact mee hebben dat het verhaal heel anders in elkaar zit. Niet de moeder heeft besloten afstand te doen, heeft haar ook nooit verlaten (dat stond in de papieren) maar blijkbaar zijn er anderen geweest die besloten hebben dat deze moeder niet voor haar kind kon zorgen. Wij hebben dat verhaal nooit of te nimmer gehoord. Ik kan me geen voorstelling maken bij de pijn van de moeder. Ik zie het wel en ook bij mijn kind. Het is een worsteling waarbij allerlei emoties een rol spelen.
woensdag 10 februari 2021 om 10:21
oh, wat akelig!zwarteraaf schreef: ↑10-02-2021 10:15Als adoptiemoeder van twee kids (inmiddels ruim volwassen) heb ik ook altijd geloofd in de eerlijkheid cq betrouwbaarheid van adoptie-organisaties. Niet voor niets zijn we met een van de grootste in zee gegaan. Uit volle overtuiging dat we er goed aan deden zijn we het adoptie-avontuur gestart. Toch blijkt nu de biologische moeder van de oudste gevonden is en we er ook contact mee hebben dat het verhaal heel anders in elkaar zit. Niet de moeder heeft besloten afstand te doen, heeft haar ook nooit verlaten (dat stond in de papieren) maar blijkbaar zijn er anderen geweest die besloten hebben dat deze moeder niet voor haar kind kon zorgen. Wij hebben dat verhaal nooit of te nimmer gehoord. Ik kan me geen voorstelling maken bij de pijn van de moeder. Ik zie het wel en ook bij mijn kind. Het is een worsteling waarbij allerlei emoties een rol spelen.
woensdag 10 februari 2021 om 10:22
Pfftt... heftig voor allemaal.zwarteraaf schreef: ↑10-02-2021 10:15Als adoptiemoeder van twee kids (inmiddels ruim volwassen) heb ik ook altijd geloofd in de eerlijkheid cq betrouwbaarheid van adoptie-organisaties. Niet voor niets zijn we met een van de grootste in zee gegaan. Uit volle overtuiging dat we er goed aan deden zijn we het adoptie-avontuur gestart. Toch blijkt nu de biologische moeder van de oudste gevonden is en we er ook contact mee hebben dat het verhaal heel anders in elkaar zit. Niet de moeder heeft besloten afstand te doen, heeft haar ook nooit verlaten (dat stond in de papieren) maar blijkbaar zijn er anderen geweest die besloten hebben dat deze moeder niet voor haar kind kon zorgen. Wij hebben dat verhaal nooit of te nimmer gehoord. Ik kan me geen voorstelling maken bij de pijn van de moeder. Ik zie het wel en ook bij mijn kind. Het is een worsteling waarbij allerlei emoties een rol spelen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 10 februari 2021 om 10:25
Ja dat kan. Alleen is de kans erg klein. Je komt in het systeem te staan, en is er binnen een half jaar geen baby dan wordt je weer uit het systeem gehaald. Onze jongste is in Nederland geboren.koekie1980 schreef: ↑10-02-2021 08:48Wellicht een rare vraag maar kun je binnen Nederland dan geen kind adopteren? Als je kinderwens zo groot is dat je perse een kind wil, dan zou dat toch niet uitmaken of het een Nederlands of buitenlands kind is?
Of kunnen je binnen Nederland alleen pleegouder worden (misschien voelt dat als "niet volledig" ouder worden,)
ik geef mn bek ook maar een douw
