Actueel
alle pijlers
Anne Frankboom omgewaaid
maandag 23 augustus 2010 om 13:47
Anne Frankboom omgewaaid
Uitgegeven: 23 augustus 2010 13:42
Laatst gewijzigd: 23 augustus 2010 13:42
AMSTERDAM - De Anne Frankboom is maandag omgewaaid.
© ANP
De boom in de tuin van het Achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam, wereldberoemd geworden door het dagboek van Anne Frank, is bezweken door de harde windstoten van maandag.
Dat meldt AT5.
Meer volgt.
Ik vind dit echt heel erg...
Uitgegeven: 23 augustus 2010 13:42
Laatst gewijzigd: 23 augustus 2010 13:42
AMSTERDAM - De Anne Frankboom is maandag omgewaaid.
© ANP
De boom in de tuin van het Achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam, wereldberoemd geworden door het dagboek van Anne Frank, is bezweken door de harde windstoten van maandag.
Dat meldt AT5.
Meer volgt.
Ik vind dit echt heel erg...
Ja, dat vind ik echt.
maandag 23 augustus 2010 om 16:43
maandag 23 augustus 2010 om 17:13
quote:Zomaareenvent schreef op 23 augustus 2010 @ 15:39:
[...]
Wat is daar zo storend aan? Het gaat om een groep mensen die helemaal de oceaan oversteekt en ook de moeite neemt om zich te verdiepen in een belangrijk stuk geschiedenis van Amsterdam en Europa.
Vergeet ook niet dat de VS een grote Joodse gemeenschap heeft met ongetwijfeld ook een behoorlijke kennis van en interesse in deze geschiedenis.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
En wat als ze niets weten, misschien worden ze door het Anne Frankhuis wel getriggerd om zich verder te verdiepen hierin. Ik vind dat je die mensen moeilijk kwalijk kan nemen dat ze niet van de hoed en de rand weten, hoeveel mensen hier kunnen daadwerkelijk meepraten over bv. slavernij, Amerikaanse burgeroorlog, Spaans-Amerikaanse oorlog etc.
Veel mensen vragen mij hier (buitenland) om "Amsterdam-tips" en negen van de tien keer bedoelen ze "welke paddo's wel en welke niet als ik levend terug wil komen". Iedereen die me vertelt dat hij naar het Achterhuis geweest is tijdens zijn reisje krijgt van mij dikke vette thumbs up.
[...]
Wat is daar zo storend aan? Het gaat om een groep mensen die helemaal de oceaan oversteekt en ook de moeite neemt om zich te verdiepen in een belangrijk stuk geschiedenis van Amsterdam en Europa.
Vergeet ook niet dat de VS een grote Joodse gemeenschap heeft met ongetwijfeld ook een behoorlijke kennis van en interesse in deze geschiedenis.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
En wat als ze niets weten, misschien worden ze door het Anne Frankhuis wel getriggerd om zich verder te verdiepen hierin. Ik vind dat je die mensen moeilijk kwalijk kan nemen dat ze niet van de hoed en de rand weten, hoeveel mensen hier kunnen daadwerkelijk meepraten over bv. slavernij, Amerikaanse burgeroorlog, Spaans-Amerikaanse oorlog etc.
Veel mensen vragen mij hier (buitenland) om "Amsterdam-tips" en negen van de tien keer bedoelen ze "welke paddo's wel en welke niet als ik levend terug wil komen". Iedereen die me vertelt dat hij naar het Achterhuis geweest is tijdens zijn reisje krijgt van mij dikke vette thumbs up.
maandag 23 augustus 2010 om 17:46
Wat betreft het symbool staan voor de oorlog: Anne Frank is zo'n symbool, terwijl zij een vrij uitzonderlijke situatie had tijdens de oorlog.
Ik denk dat mensen vooral een bepaald gevoel van romantiek hebben bij Anne Frank dat zij graag cultiveren. De romantiek van 'och wat zielig dat dit meisje in de blóei van haar leven is geknakt' en 'het zou een gewéldige schrijfster zijn geworden' enz. enz. Terwijl zij even zoveel kans maakte om gewoon een 'goede partij' te zijn getrouwd en met haar vriendinnen had gekeuveld en kindertjes zou hebben grootgebracht e.d.
Die enorme behoefte om de oorlog te romantiseren (het 'verzet'... het 'ik-blijf-geloven-in-het-goede-van-de-mens' van Anne Frank... het Achterhuis en de verliefdheid tussen Anne en Peter van Pels op dat stukje zolder dat alleen-van-hen was.. ) begrijp ik enerzijds wel, maar is tegelijkertijd in mijn ogen ook iets wat juist weer afbreuk doet aan de gruwelen van diezelfde oorlog. Mensen hebben het beeld van het Achterhuis, maar niet van de vlektyfus in Bergen-Belsen waardoor zij omkwam.
Ik denk dat mensen vooral een bepaald gevoel van romantiek hebben bij Anne Frank dat zij graag cultiveren. De romantiek van 'och wat zielig dat dit meisje in de blóei van haar leven is geknakt' en 'het zou een gewéldige schrijfster zijn geworden' enz. enz. Terwijl zij even zoveel kans maakte om gewoon een 'goede partij' te zijn getrouwd en met haar vriendinnen had gekeuveld en kindertjes zou hebben grootgebracht e.d.
Die enorme behoefte om de oorlog te romantiseren (het 'verzet'... het 'ik-blijf-geloven-in-het-goede-van-de-mens' van Anne Frank... het Achterhuis en de verliefdheid tussen Anne en Peter van Pels op dat stukje zolder dat alleen-van-hen was.. ) begrijp ik enerzijds wel, maar is tegelijkertijd in mijn ogen ook iets wat juist weer afbreuk doet aan de gruwelen van diezelfde oorlog. Mensen hebben het beeld van het Achterhuis, maar niet van de vlektyfus in Bergen-Belsen waardoor zij omkwam.
maandag 23 augustus 2010 om 17:50
quote:Margaretha2 schreef op 23 augustus 2010 @ 15:21:
[...]
Van buitenlanders snap ik trouwens wel dat ze niet de geschiedenis van de jodenvervolging per Europees land kennen, dus in die zin moet ik het dan met je eens zijn. Hoe gaat bv. het Anne Frank huis daar mee om?
Een voorwoord in het dagboek zou ook veel kunnen ophelderen.
De Anne Frank Stichting verhaalt redelijk goed hoe de situatie in Nederland voor de joden is geweest en vertelt bijvoorbeeld ook over hoe slecht de joden en andere kampgevangenen werden ontvangen na hun terugkeer uit de kampen.
Maar de romantische variant van het verhaal van Anne Frank wordt ook door de Anne Frank Stichting benadrukt. En geef ze eens ongelijk: dat is wat mensen aanspreekt en op een bepaalde manier werkt het ook goed. Mensen krijgen de gruwelen van WOII in het nieuwe gedeelte van het museum te zien en kunnen door een leeg Achterhuis wandelen 'waar Anne zelf heeft verbleven'.
[...]
Van buitenlanders snap ik trouwens wel dat ze niet de geschiedenis van de jodenvervolging per Europees land kennen, dus in die zin moet ik het dan met je eens zijn. Hoe gaat bv. het Anne Frank huis daar mee om?
Een voorwoord in het dagboek zou ook veel kunnen ophelderen.
De Anne Frank Stichting verhaalt redelijk goed hoe de situatie in Nederland voor de joden is geweest en vertelt bijvoorbeeld ook over hoe slecht de joden en andere kampgevangenen werden ontvangen na hun terugkeer uit de kampen.
Maar de romantische variant van het verhaal van Anne Frank wordt ook door de Anne Frank Stichting benadrukt. En geef ze eens ongelijk: dat is wat mensen aanspreekt en op een bepaalde manier werkt het ook goed. Mensen krijgen de gruwelen van WOII in het nieuwe gedeelte van het museum te zien en kunnen door een leeg Achterhuis wandelen 'waar Anne zelf heeft verbleven'.
maandag 23 augustus 2010 om 17:59
En wat betreft die Amerikaanse toeristen die in grote getale naar het Anne Frank Museum komen.. mwah... Die stellen prangende vragen, zoals "What clothes did she wear?"en "What kind of music did she like?
WOII is juist voor Amerikanen iets waar zij met name een romantisch beeld bij hebben, denk ik. Juist omdat zij een dergelijke bezetting door een vijand helemaal niet kennen.
WOII is juist voor Amerikanen iets waar zij met name een romantisch beeld bij hebben, denk ik. Juist omdat zij een dergelijke bezetting door een vijand helemaal niet kennen.
maandag 23 augustus 2010 om 18:09
Ik zie het probleem gewoon niet, het Achterhuis is misschien "romantisch" (ik zou dat woord nooit gebruiken, maar begrijp denk ik wel wat je bedoelt, ik herinner me nog goed dat ik daar rondliep voor het eerst en inderdaad dacht ik "Hier heeft Anne Frank dus jaren gewoond") maar de gruwelen van de oorlog worden ook in beeld gebracht.
Zelf denk ik dat de gruwelijkheid soms beter te bevatten is als je persoonlijke, individuele verhalen hoort. Voor mij werkt het in elk geval zo. Altijd. Zelfs als er een brandweerman dood is, als er daarna staat "hij hield zo van voetballen met zijn elfjarige zoontje" lijkt het ineens véél erger. Door persoonlijke verhalen naar voren te halen, al zijn ze natuurlijk niet representatief voor álle slachtoffers, kunnen mensen zich voorstellen hoe het zou zijn als zíj daar zaten, want zij houden ook van voetbal / schrijven, zij hebben ook een kalverliefde gehad en stellen zich voor hoe zoiets geweest moet zijn in het Achterhuis, zij hebben ook kinderen en stellen zich voor hoe het moet zijn je kinderen te proberen te beschermen of zonder familie terug te komen, enzovoort.
Dat heeft, bij mij, veel meer impact dan het kille: zes miljoen doden.
De begraafplaats bij Margraten is ook romantisch, Band of Brothers ook, en ik heb ook enorm negatieve verhalen gehoord over de Canadese soldaten (qua manieren vooral), maar toch ga je je door dat soort dingen voorstellen hoe het moet zijn soldaat te zijn, hoe het zou zijn als dat lot jóu getroffen had, of je broer / man / vader. En daarom is het wel waardevol vind ik.
Maar misschien zie ik het te positief en is het voor veel mensen niet meer dan een spannend / mooi verhaal, punt.
Zelf denk ik dat de gruwelijkheid soms beter te bevatten is als je persoonlijke, individuele verhalen hoort. Voor mij werkt het in elk geval zo. Altijd. Zelfs als er een brandweerman dood is, als er daarna staat "hij hield zo van voetballen met zijn elfjarige zoontje" lijkt het ineens véél erger. Door persoonlijke verhalen naar voren te halen, al zijn ze natuurlijk niet representatief voor álle slachtoffers, kunnen mensen zich voorstellen hoe het zou zijn als zíj daar zaten, want zij houden ook van voetbal / schrijven, zij hebben ook een kalverliefde gehad en stellen zich voor hoe zoiets geweest moet zijn in het Achterhuis, zij hebben ook kinderen en stellen zich voor hoe het moet zijn je kinderen te proberen te beschermen of zonder familie terug te komen, enzovoort.
Dat heeft, bij mij, veel meer impact dan het kille: zes miljoen doden.
De begraafplaats bij Margraten is ook romantisch, Band of Brothers ook, en ik heb ook enorm negatieve verhalen gehoord over de Canadese soldaten (qua manieren vooral), maar toch ga je je door dat soort dingen voorstellen hoe het moet zijn soldaat te zijn, hoe het zou zijn als dat lot jóu getroffen had, of je broer / man / vader. En daarom is het wel waardevol vind ik.
Maar misschien zie ik het te positief en is het voor veel mensen niet meer dan een spannend / mooi verhaal, punt.
maandag 23 augustus 2010 om 18:15
Ik vind de ondergang van de boom eigenlijk een heel mooi markatiepunt om een nieuw tijdperk in te gaan. Dan doel ik vooral op lieden die de vijf oorlogsjaren van bijna een eeuw geleden nog altijd claimen als een soort excuus voor overgevoeligheid, wanneer er over Duitsers, Joden, Nazi's, Hitler of militairen in het algemeen wordt gesproken.
maandag 23 augustus 2010 om 18:43
wat mij betreft is het gewoon heel vervelend dat zo een mooie boom als een lucifertje knakt, maar de ophef er om heen, daar heb ik echt niet zo veel mee. het is een idee dat aangepraat wordt: de anne frank boom. het was een boom die er al tijden was, way before alles gebeurde. het enige wat ook vermeld wordt is dat zij af en toe die boom zag, niet meer en minder dan dat. ik vind echt dat er op dit moment emotie van het moment wordt getrokken die totaal geen doel dient. meer zou het van waarde zijn dat anne na dit gebeuren gewoon nooit meer bomen heeft kunnen zien en heeft moeten lijden. dat in ere houden is veel meer waard
maandag 23 augustus 2010 om 21:48
quote:IlikeFormentera schreef op 23 augustus 2010 @ 19:49:
Ze hadden die boom moeten gebruiken om destijds die koene verraders van de familie Frank aan op te hangen, had de boom tenminste echt een stukje geschiedenis gehad dat relevant was. Nu was het een boom in een tuin en Anne keek er naar.Het is toch nooit precies bekend geworden wie ze verraden heeft?
Ze hadden die boom moeten gebruiken om destijds die koene verraders van de familie Frank aan op te hangen, had de boom tenminste echt een stukje geschiedenis gehad dat relevant was. Nu was het een boom in een tuin en Anne keek er naar.Het is toch nooit precies bekend geworden wie ze verraden heeft?
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:45
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:56
quote:Omen schreef op 23 augustus 2010 @ 17:46:
Wat betreft het symbool staan voor de oorlog: Anne Frank is zo'n symbool, terwijl zij een vrij uitzonderlijke situatie had tijdens de oorlog.
Ik denk dat mensen vooral een bepaald gevoel van romantiek hebben bij Anne Frank dat zij graag cultiveren. De romantiek van 'och wat zielig dat dit meisje in de blóei van haar leven is geknakt' en 'het zou een gewéldige schrijfster zijn geworden' enz. enz. Terwijl zij even zoveel kans maakte om gewoon een 'goede partij' te zijn getrouwd en met haar vriendinnen had gekeuveld en kindertjes zou hebben grootgebracht e.d.
Die enorme behoefte om de oorlog te romantiseren (het 'verzet'... het 'ik-blijf-geloven-in-het-goede-van-de-mens' van Anne Frank... het Achterhuis en de verliefdheid tussen Anne en Peter van Pels op dat stukje zolder dat alleen-van-hen was.. ) begrijp ik enerzijds wel, maar is tegelijkertijd in mijn ogen ook iets wat juist weer afbreuk doet aan de gruwelen van diezelfde oorlog. Mensen hebben het beeld van het Achterhuis, maar niet van de vlektyfus in Bergen-Belsen waardoor zij omkwam.
Eens Omen. Ik denk zelf ook dat Anne Frank en haar verhaal zo populair zijn omdat het een vrij toegankelijke kennismaking of beeldvorming van WO II is. De dingen die jij opnoemt qua pubergevoelens zijn nu eenmaal heel wat makkelijker te verteren en mee of aan te relateren dan bijvoorbeeld verhalen van Primo Levi ('is dit een mens' en 'het respijt') of Gerhard Duerlacher, of anderen die hun ervaringen in het concentratiekamp overleefd hebben en daarover en over hun tijd erna vertellen. Die verhalen staan zo enorm ver van de gemiddelde ervaringen van de (westerse) mens af dat ze niet makkelijk zijn. Ze zijn niet prettig en niet herkenbaar (gelukkig) en ze roepen enorm veel vragen op over je mensbeeld etc. Bovendien ben ik zelf ook wel blij dat ik niet in mijn pubertijd meteen aan die verhalen begonnen ben. Beetje een inleiding was wel prettig.
Overigens is Anne Frank, terecht of niet, wel een symbool voor WO II en kan het een ingang, een start zijn, voor mensen om zich verder te verdiepen in de materie. Maar dat hoeft niet. Ze was joods, ze is omgekomen in een concentratiekamp, waar ze zat omdat ze joods was. Als dat je enige kennis van WO II is, gecombineerd dat er dus 6 (of 7?) miljoen van dit soort verhalen gedoofd zijn in die periode, dan is dat niet fout, in mijn ogen. De kennis is niet diep, maar mijns inziens diep genoeg om als waarschuwing, als herinnering te dienen.
En om niet helemaal Off Topic te zijn: die boom was aan het eind van zijn leven en had 5 jaar geleden gekapt moeten worden. Wat een waanzin om er een constructie omheen te bouwen. Ik ben blij dat er niemand gewond is geraakt bij de val ervan.
Wat betreft het symbool staan voor de oorlog: Anne Frank is zo'n symbool, terwijl zij een vrij uitzonderlijke situatie had tijdens de oorlog.
Ik denk dat mensen vooral een bepaald gevoel van romantiek hebben bij Anne Frank dat zij graag cultiveren. De romantiek van 'och wat zielig dat dit meisje in de blóei van haar leven is geknakt' en 'het zou een gewéldige schrijfster zijn geworden' enz. enz. Terwijl zij even zoveel kans maakte om gewoon een 'goede partij' te zijn getrouwd en met haar vriendinnen had gekeuveld en kindertjes zou hebben grootgebracht e.d.
Die enorme behoefte om de oorlog te romantiseren (het 'verzet'... het 'ik-blijf-geloven-in-het-goede-van-de-mens' van Anne Frank... het Achterhuis en de verliefdheid tussen Anne en Peter van Pels op dat stukje zolder dat alleen-van-hen was.. ) begrijp ik enerzijds wel, maar is tegelijkertijd in mijn ogen ook iets wat juist weer afbreuk doet aan de gruwelen van diezelfde oorlog. Mensen hebben het beeld van het Achterhuis, maar niet van de vlektyfus in Bergen-Belsen waardoor zij omkwam.
Eens Omen. Ik denk zelf ook dat Anne Frank en haar verhaal zo populair zijn omdat het een vrij toegankelijke kennismaking of beeldvorming van WO II is. De dingen die jij opnoemt qua pubergevoelens zijn nu eenmaal heel wat makkelijker te verteren en mee of aan te relateren dan bijvoorbeeld verhalen van Primo Levi ('is dit een mens' en 'het respijt') of Gerhard Duerlacher, of anderen die hun ervaringen in het concentratiekamp overleefd hebben en daarover en over hun tijd erna vertellen. Die verhalen staan zo enorm ver van de gemiddelde ervaringen van de (westerse) mens af dat ze niet makkelijk zijn. Ze zijn niet prettig en niet herkenbaar (gelukkig) en ze roepen enorm veel vragen op over je mensbeeld etc. Bovendien ben ik zelf ook wel blij dat ik niet in mijn pubertijd meteen aan die verhalen begonnen ben. Beetje een inleiding was wel prettig.
Overigens is Anne Frank, terecht of niet, wel een symbool voor WO II en kan het een ingang, een start zijn, voor mensen om zich verder te verdiepen in de materie. Maar dat hoeft niet. Ze was joods, ze is omgekomen in een concentratiekamp, waar ze zat omdat ze joods was. Als dat je enige kennis van WO II is, gecombineerd dat er dus 6 (of 7?) miljoen van dit soort verhalen gedoofd zijn in die periode, dan is dat niet fout, in mijn ogen. De kennis is niet diep, maar mijns inziens diep genoeg om als waarschuwing, als herinnering te dienen.
En om niet helemaal Off Topic te zijn: die boom was aan het eind van zijn leven en had 5 jaar geleden gekapt moeten worden. Wat een waanzin om er een constructie omheen te bouwen. Ik ben blij dat er niemand gewond is geraakt bij de val ervan.
dinsdag 24 augustus 2010 om 20:35
quote:Maleficent schreef op 24 augustus 2010 @ 12:45:
Ik zag gisteren trouwens een man in beeld bij jet journaal die het had over zieke bomen, en dat je niet wil dat ze lijden, en je moet zieke bomen uit hun lijden verlossen.
Toen trok ik ook wel even mijn wenkbrauwen op.
Die reactie had ik bij die droeftoeter van de pro boom beweging die een onderzoek eiste waarom die boom was omgewaaid (eh: omdat hij ziek was, misschien?)
Vind het Nederland op zijn smalst: een rechter vragen een uitspraak te doen over een zieke kastanjeboom en er dan een stuk ijzer omheen zetten.
Ik zag gisteren trouwens een man in beeld bij jet journaal die het had over zieke bomen, en dat je niet wil dat ze lijden, en je moet zieke bomen uit hun lijden verlossen.
Toen trok ik ook wel even mijn wenkbrauwen op.
Die reactie had ik bij die droeftoeter van de pro boom beweging die een onderzoek eiste waarom die boom was omgewaaid (eh: omdat hij ziek was, misschien?)
Vind het Nederland op zijn smalst: een rechter vragen een uitspraak te doen over een zieke kastanjeboom en er dan een stuk ijzer omheen zetten.
dinsdag 24 augustus 2010 om 22:46
quote:Maleficent schreef op 24 augustus 2010 @ 12:45:
Ik zag gisteren trouwens een man in beeld bij jet journaal die het had over zieke bomen, en dat je niet wil dat ze lijden, en je moet zieke bomen uit hun lijden verlossen.
Toen trok ik ook wel even mijn wenkbrauwen op.Het had erger gekund. In het kader van groene energie kan hout ook vergast worden.
Ik zag gisteren trouwens een man in beeld bij jet journaal die het had over zieke bomen, en dat je niet wil dat ze lijden, en je moet zieke bomen uit hun lijden verlossen.
Toen trok ik ook wel even mijn wenkbrauwen op.Het had erger gekund. In het kader van groene energie kan hout ook vergast worden.
