Actueel
alle pijlers
Brandon (18) 3 jaar vastgebonden aan een muur
dinsdag 18 januari 2011 om 17:55
Brandon (18) drie jaar vastgebonden aan muur
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
AMSTERDAM - De gehandicapte Brandon (18) leeft al drie jaar lang vastgebonden aan de muur van zijn kamer 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk beperkten. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast.
Dat meldt het actualiteitenprogramma Uitgesproken EO dinsdag. Een medewerkster van 's Heeren Loo vindt de situatie van Brandon zo ernstig dat ze besloten heeft met haar verhaal naar buiten te komen, aldus de omroep.
Volgens de medewerkster werd in 2007 besloten dat Brandon elke dag met een tuigje en een riem aan de muur geketend moest worden. Sindsdien is Brandon al drie jaar niet meer in de buitenlucht geweest. Zijn bewegingsvrijheid is anderhalve meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel. 's Heeren Loo heeft meerder instellingen in Nederland. Het is niet bekend op welke locatie Brandon woont.
Spoeddebat
Tweede Kamerleden reageren geschokt. De PVDA zal een spoeddebat aanvragen. Agnes Wolbert (PVDA): "Geen aandoening is zo erg dat dit verdedigbaar zou zijn. Brandons situatie moet per direct worden verbeterd. Elke dag dat dit langer duurt is een dag te lang." Sabine Uitslag (CDA): "Ik krijg hiervan een knoop in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige manier om deze jongen te behandelen. Iemand drie jaar zo vasthouden, dat kan echt niet."
Okee, ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Nou ja!
dinsdag 18 januari 2011 om 21:15
quote:roermondse schreef op 18 januari 2011 @ 21:09:
wat moet je dan? alle mensen die een gevaar vormen maar stelselmatig binnenhouden? Mijn God zeg...
Ik snap best dat niet iedereen ervaring heeft met dit soort mensen, maar je wilt dus écht niet weten tot wat ze in staat zijn. ( of wel? )
Personeel wat met dit soort cliënten werkt belandt geregeld op de EHBO. ( gebroken armen, gebroken knieschijven, bijtwonden, grote bossen uitgerukt haar, dichtgeknepen keel, noem het allemaal maar op ) En dat zijn mensen die geschoold zijn in het omgaan met dit soort mensen en ook geleerd hebben hoe ze zich los moeten krijgen uit allerhande grepen ( waarbij ze dan ook nog eens de aanvaller niet! bezeren; een trap in iemands kruis is niet toegestaan, hoor ).
wat moet je dan? alle mensen die een gevaar vormen maar stelselmatig binnenhouden? Mijn God zeg...
Ik snap best dat niet iedereen ervaring heeft met dit soort mensen, maar je wilt dus écht niet weten tot wat ze in staat zijn. ( of wel? )
Personeel wat met dit soort cliënten werkt belandt geregeld op de EHBO. ( gebroken armen, gebroken knieschijven, bijtwonden, grote bossen uitgerukt haar, dichtgeknepen keel, noem het allemaal maar op ) En dat zijn mensen die geschoold zijn in het omgaan met dit soort mensen en ook geleerd hebben hoe ze zich los moeten krijgen uit allerhande grepen ( waarbij ze dan ook nog eens de aanvaller niet! bezeren; een trap in iemands kruis is niet toegestaan, hoor ).
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:18
dinsdag 18 januari 2011 om 21:20
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 januari 2011 @ 21:15:
[...]
Ik snap best dat niet iedereen ervaring heeft met dit soort mensen, maar je wilt dus écht niet weten tot wat ze in staat zijn. ( of wel? )
Personeel wat met dit soort cliënten werkt belandt geregeld op de EHBO. ( gebroken armen, gebroken knieschijven, bijtwonden, grote bossen uitgerukt haar, dichtgeknepen keel, noem het allemaal maar op ) En dat zijn mensen die geschoold zijn in het omgaan met dit soort mensen en ook geleerd hebben hoe ze zich los moeten krijgen uit allerhande grepen ( waarbij ze dan ook nog eens de aanvaller niet! bezeren; een trap in iemands kruis is niet toegestaan, hoor ).Is trouwens een veelgestelde vraag van mensen als ik weer een bijtwond of andere werkblessure heb.."waarom sla je dan niet terug" Heel simpel, omdat ik dat niet mag..en omdat het zelden in me opkomt om dat te doen...ze wonen er immers niet voor hun zweetvoeten.
[...]
Ik snap best dat niet iedereen ervaring heeft met dit soort mensen, maar je wilt dus écht niet weten tot wat ze in staat zijn. ( of wel? )
Personeel wat met dit soort cliënten werkt belandt geregeld op de EHBO. ( gebroken armen, gebroken knieschijven, bijtwonden, grote bossen uitgerukt haar, dichtgeknepen keel, noem het allemaal maar op ) En dat zijn mensen die geschoold zijn in het omgaan met dit soort mensen en ook geleerd hebben hoe ze zich los moeten krijgen uit allerhande grepen ( waarbij ze dan ook nog eens de aanvaller niet! bezeren; een trap in iemands kruis is niet toegestaan, hoor ).Is trouwens een veelgestelde vraag van mensen als ik weer een bijtwond of andere werkblessure heb.."waarom sla je dan niet terug" Heel simpel, omdat ik dat niet mag..en omdat het zelden in me opkomt om dat te doen...ze wonen er immers niet voor hun zweetvoeten.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:20
Wat een schrijnende toestand, voor Brandon, moeder maar ook voor het personeel.
Als je werkt met deze doelgroep dan heb je daar affiniteit mee, je wilt het beste voor die gasten en ervoor zorgen dat hun leven zo min mogelijk stress en zo veel mogelijk plezier en rust heeft.
Ik heb jarenlang als invaller gewerkt op zulke groepen en heb veel dingen gezien waarvan mijn toen zeer onervaren ogen echt open vielen. Naar buiten met twee man begeleiding en de client met polsbanden om bijvoorbeeld. Kale appartementen waar alles (tv bijvoorbeeld) achter gewapend glas staat. Stoelen aan de vloer etc. etc.
Ik werk (nog steeds, al doe ik nu iets anders) voor dezelfde instelling als waar Brandon zit. Alleen op een hele andere locatie.
Ik vind regelmatig dat er beslissingen worden genomen die niet in het belang van de client zijn, maar in het belang van de financien en logistiek van de instelling.
Dit is echter zo extreem, dit is echt wel via de juiste wegen gegaan. Dat kan gewoon niet anders. De regiomanager had ook echt niet verschenen als hij hiermee was overvallen oid.
(als in, vervelend team bindt 18 jarige uit gemakzucht 24/7 vast aan de muur)
Ik heb zelf ook redelijk veel ervaring met het CCE en was verbaasd dat ze hierbij betrokken zijn, juist vanwege de aard van de adviezen die wij altijd van ze krijgen. Tegelijkertijd bevestigd dat feit me in het idee dat dit echt een hele moeilijke situatie is waarin iedereen met de rug tegen de muur staat, Brandon letterlijk maar moeder en het team net zo goed.
Als je werkt met deze doelgroep dan heb je daar affiniteit mee, je wilt het beste voor die gasten en ervoor zorgen dat hun leven zo min mogelijk stress en zo veel mogelijk plezier en rust heeft.
Ik heb jarenlang als invaller gewerkt op zulke groepen en heb veel dingen gezien waarvan mijn toen zeer onervaren ogen echt open vielen. Naar buiten met twee man begeleiding en de client met polsbanden om bijvoorbeeld. Kale appartementen waar alles (tv bijvoorbeeld) achter gewapend glas staat. Stoelen aan de vloer etc. etc.
Ik werk (nog steeds, al doe ik nu iets anders) voor dezelfde instelling als waar Brandon zit. Alleen op een hele andere locatie.
Ik vind regelmatig dat er beslissingen worden genomen die niet in het belang van de client zijn, maar in het belang van de financien en logistiek van de instelling.
Dit is echter zo extreem, dit is echt wel via de juiste wegen gegaan. Dat kan gewoon niet anders. De regiomanager had ook echt niet verschenen als hij hiermee was overvallen oid.
(als in, vervelend team bindt 18 jarige uit gemakzucht 24/7 vast aan de muur)
Ik heb zelf ook redelijk veel ervaring met het CCE en was verbaasd dat ze hierbij betrokken zijn, juist vanwege de aard van de adviezen die wij altijd van ze krijgen. Tegelijkertijd bevestigd dat feit me in het idee dat dit echt een hele moeilijke situatie is waarin iedereen met de rug tegen de muur staat, Brandon letterlijk maar moeder en het team net zo goed.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:22
quote:Hangmat schreef op 18 januari 2011 @ 21:04:
Dit soort dingen gebeuren meer. Ik heb het vaak gezien in mijn vorige werk als coordinator bij een grote stichting.
Mensen schrikken hier van, ik allang niet meer.
Is het soms mensonwaardig? ja, maar ik heb ook gezien hoe deze clienten kunnen zijn, hoe gevaarlijk ook.
Je hebt het over mensen die (totaal ontoerekingsvatbaar) in staat zijn om aan ander mensen voor het leven toe te takelen.
Instellingen staan soms met de rug tegen de muur door gebrek aan geld en goed personeel.
Ik ben wel van mening dat het vaak humaner kan. Mensen in een kale kamer met niets anders als een plastic matras en een emmer om in te plassen dat kan in mijn optiek altijd anders.Juist mee eens (heb ervaring mee). En juist dat vind ik zo ontzettend schrijnend in zo´n rijk land als Nederland.
Dit soort dingen gebeuren meer. Ik heb het vaak gezien in mijn vorige werk als coordinator bij een grote stichting.
Mensen schrikken hier van, ik allang niet meer.
Is het soms mensonwaardig? ja, maar ik heb ook gezien hoe deze clienten kunnen zijn, hoe gevaarlijk ook.
Je hebt het over mensen die (totaal ontoerekingsvatbaar) in staat zijn om aan ander mensen voor het leven toe te takelen.
Instellingen staan soms met de rug tegen de muur door gebrek aan geld en goed personeel.
Ik ben wel van mening dat het vaak humaner kan. Mensen in een kale kamer met niets anders als een plastic matras en een emmer om in te plassen dat kan in mijn optiek altijd anders.Juist mee eens (heb ervaring mee). En juist dat vind ik zo ontzettend schrijnend in zo´n rijk land als Nederland.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:22
quote:high hopes schreef op 18 januari 2011 @ 21:15:
Jammer trouwens dat de CCE en inspectie niet geinterviewd zijn hierover..
Heel jammer, ik zou zo graag weten hoe men tot dit besluit is gekomen.
Tegelijkertijd zou het ook vreselijk zijn als ze hierover openheid van zaken zouden geven in het kader van de privacy.
Dat is toch ook niet menselijk.
Jammer trouwens dat de CCE en inspectie niet geinterviewd zijn hierover..
Heel jammer, ik zou zo graag weten hoe men tot dit besluit is gekomen.
Tegelijkertijd zou het ook vreselijk zijn als ze hierover openheid van zaken zouden geven in het kader van de privacy.
Dat is toch ook niet menselijk.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:24
quote:mardjen schreef op 18 januari 2011 @ 21:22:
[...]
Heel jammer, ik zou zo graag weten hoe men tot dit besluit is gekomen.
Tegelijkertijd zou het ook vreselijk zijn als ze hierover openheid van zaken zouden geven in het kader van de privacy.
Dat is toch ook niet menselijk.Nee, daar heb jij idd weer gelijk in
[...]
Heel jammer, ik zou zo graag weten hoe men tot dit besluit is gekomen.
Tegelijkertijd zou het ook vreselijk zijn als ze hierover openheid van zaken zouden geven in het kader van de privacy.
Dat is toch ook niet menselijk.Nee, daar heb jij idd weer gelijk in
dinsdag 18 januari 2011 om 21:35
quote:roermondse schreef op 18 januari 2011 @ 21:03:
high hopes, jij hebt duidelijk geen ervaring hiermee...a;ls je denkt dat het cce zoiets adviseert.
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.
high hopes, jij hebt duidelijk geen ervaring hiermee...a;ls je denkt dat het cce zoiets adviseert.
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:38
quote:lolapaloeza schreef op 18 januari 2011 @ 19:01:
[...]
(...)
En als zo'n patiënt nou daadwerkelijk eens iemand om het leven brengt, staan dezelfde oordeelsvaardige mensen in de rij om er schande van te spreken dat iemand waarvan het bekend is dat hij gedragsgestoord is, niet vast zit. Of in ieder geval van de straat gehouden wordt.
Ik heb het programma nog niet gezien en ook nog niet alles gelezen. Maar dit was mijn eerste gedachte toen ik begon de verontwaardigde reacties te lezen.
Niet dat ik daarmee wil zeggen dat het okay is dat zo'n jongen vastgebonden zit. Maar het is niet altijd zo simpel als je zou denken wanneer je de reacties op een forum als dit leest.
Mooie bijdragen ook van Kaetje en anderen over de andere kant van de medaille: ook de veiligheid van personeel en andere mensen die met zo'n jongen te maken krijgen is van belang.
Ik vind de veroordelende reacties over de moeder trouwens tenenkrommend. Het arme mens heeft te maken met rechters, psychiaters, verpleegkundigen en allerlei -gogen en -logen. Maar moeders had het beter moeten weten, volgens sommige forummers. Terwijl moeders waarschijnlijk alleen maar weet dat ze het zélf met die jongen niet redt en uit de grond van haar hart hoopte dat al die geleerden wél weten wat goed voor hem is...
[...]
(...)
En als zo'n patiënt nou daadwerkelijk eens iemand om het leven brengt, staan dezelfde oordeelsvaardige mensen in de rij om er schande van te spreken dat iemand waarvan het bekend is dat hij gedragsgestoord is, niet vast zit. Of in ieder geval van de straat gehouden wordt.
Ik heb het programma nog niet gezien en ook nog niet alles gelezen. Maar dit was mijn eerste gedachte toen ik begon de verontwaardigde reacties te lezen.
Niet dat ik daarmee wil zeggen dat het okay is dat zo'n jongen vastgebonden zit. Maar het is niet altijd zo simpel als je zou denken wanneer je de reacties op een forum als dit leest.
Mooie bijdragen ook van Kaetje en anderen over de andere kant van de medaille: ook de veiligheid van personeel en andere mensen die met zo'n jongen te maken krijgen is van belang.
Ik vind de veroordelende reacties over de moeder trouwens tenenkrommend. Het arme mens heeft te maken met rechters, psychiaters, verpleegkundigen en allerlei -gogen en -logen. Maar moeders had het beter moeten weten, volgens sommige forummers. Terwijl moeders waarschijnlijk alleen maar weet dat ze het zélf met die jongen niet redt en uit de grond van haar hart hoopte dat al die geleerden wél weten wat goed voor hem is...
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 18 januari 2011 om 21:38
quote:juliaana schreef op 18 januari 2011 @ 21:35:
[...]
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.Nouja...dat is wat ik wilde zeggen dus..maar dan in héél véél berichtjes..Goede post!
[...]
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.Nouja...dat is wat ik wilde zeggen dus..maar dan in héél véél berichtjes..Goede post!
dinsdag 18 januari 2011 om 21:43
Het kán anders want dat heb ik net gelezen.
klik hier
Ik vind het hartverscheurend voor die jongen. Wat moet het vreselijk eenzaam zijn om zo te leven? Ook al is hij agressief en wellicht zelfs erg gevaarlijk, hij heeft wél gevoel! Hoe is hij opgegroeid wat is daarin allemaal gebeurt? Verder ben ik het eens met mensen die schrijven dat het eigenlijk ook niet humaan is om zo over hem te schrijven of over hem te gaan praten op tv maar toch plak ik deze link hier. Na de uitzending ben ik gaan googelen en ben ik dit dus tegen gekomen. Ben blij dat er dus wel degelijk hoop is.
klik hier
Ik vind het hartverscheurend voor die jongen. Wat moet het vreselijk eenzaam zijn om zo te leven? Ook al is hij agressief en wellicht zelfs erg gevaarlijk, hij heeft wél gevoel! Hoe is hij opgegroeid wat is daarin allemaal gebeurt? Verder ben ik het eens met mensen die schrijven dat het eigenlijk ook niet humaan is om zo over hem te schrijven of over hem te gaan praten op tv maar toch plak ik deze link hier. Na de uitzending ben ik gaan googelen en ben ik dit dus tegen gekomen. Ben blij dat er dus wel degelijk hoop is.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:46
dinsdag 18 januari 2011 om 21:51
quote:juliaana schreef op 18 januari 2011 @ 21:35:
[...]
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.
Helemaal mee eens... en iemand anders bedankt voor de link van het `boekje` ga het morgen eens uitgebreid lezen.
Heftig dit allemaal he, ik ben er echt mee bezig sinds ik vanmiddag ergens las dat het op televisie kwam. Zeker als je zelf werkt met de doelgroep komt het zo dichtbij je eigen realiteit en verantwoordelijkheid.
[...]
Dat zal het CCE niet als eerste optie adviseren, maar soms is er een punt dat ook het CCE niet anders kan adviseren.
Ik heb de documentaire niet gezien, wel een voorstukje.
Hoewel ik het ook schrijnend vind, kan ik dit wel geloven. Soms is er na 1001 pogingen niet anders meer, dan is de cirkel rond. En ja, dat kan dan ook nadelig zijn voor de client.
Hoewel ik dat intriest vind, kan ik het me heel goed voorstellen.
En als 'we' zo tegen fixeren e.d. zijn, dan moeten we met z'n allen bij de overheid aankloppen.
In de nederlandse zorgvisie kiezen we niet voor chemische onderdrukking (medicatie), want dat vinden we onmenselijker dan afzonderen of fixeren. En voor rigoreuze maatregelen moet soms gekozen worden, omdat er wel zo mooi geroepen wordt dat er 1 op 1 begeleiding gegeven moet worden, maar ten eerste wat moet je als begeleider dan met die andere 10 clienten? En ten tweede is het niet op te brengen om 24 uur 1 op 1 begeleiding te bieden, dan gaan alle begeleiders kapot.
Enig idee hoeveel geld er naar de gehandicaptenzorg gaat? En ten tweede hoe bedroevend slecht het personeel betaald wordt?
Misschien gaat er wwel voldoende geld van de VG, maar helaas moet dat geld vooral aan de buitenwereld besteedt worden: geluidsarme busjes want de buurt vindt het geklepper van de deuren vervelend, verhuizingen want het is toch niet zo'n goede locatie, buurtfeesten want anders wordt het niet geaccepteerd in de buurt. Enz enz.
Hoewel we niet op persoonlijke titel invloed hebben, zijn we wel als maatschappij hiervoor verantwoordelijk.
En ik heb het te doen met de begeleiding die nu zo in een kwaad daglicht komen, want ik reken erop dat zij met de handen in hun haar zitten en alles geprobeerd hebben. Ik heb zelf jarenlang in de VG zorg gewerkt. En als er ergens creatief gezocht wordt naar oplossingen voor moeilijke patienten is het daar wel, daar kunnen heel wat sectoren nog van leren.
Afijn, ik word niet blij van een situatie als deze, integendeel. Maar zwart/wit is het ook niet, dat geloof ik nooit. Zeker niet bij een instelling als 's Heerenloo.
Helemaal mee eens... en iemand anders bedankt voor de link van het `boekje` ga het morgen eens uitgebreid lezen.
Heftig dit allemaal he, ik ben er echt mee bezig sinds ik vanmiddag ergens las dat het op televisie kwam. Zeker als je zelf werkt met de doelgroep komt het zo dichtbij je eigen realiteit en verantwoordelijkheid.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:54
quote:kaetje schreef op 18 januari 2011 @ 19:29:
Ik zie nog zo voor me hoe de moeder van Jolanda Venema toen op tv zei dat ze alles hadden gedaan om Jolanda te redden toen ze veel te vroeg geboren was. En toen ze uiteindelijk overleefde was het uit met de pret. Alles was uit de kast getrokken om haar in leven te houden maar er was niks om haar een menswaardig leven te geven.
Ontzettend verdrietig....
Zeker verdrietig.
En misschien wel iets om heel goed over na te denken voor een flinke groep forummers hier: hoe schrijnend zo'n tegenstelling is.
Zwanger worden is immers een recht volgens velen hier, hoeveel het ook kost om zwanger te worden of een eigenlijk niet levensvatbare vrucht toch in leven te houden, toch?
Ik zie nog zo voor me hoe de moeder van Jolanda Venema toen op tv zei dat ze alles hadden gedaan om Jolanda te redden toen ze veel te vroeg geboren was. En toen ze uiteindelijk overleefde was het uit met de pret. Alles was uit de kast getrokken om haar in leven te houden maar er was niks om haar een menswaardig leven te geven.
Ontzettend verdrietig....
Zeker verdrietig.
En misschien wel iets om heel goed over na te denken voor een flinke groep forummers hier: hoe schrijnend zo'n tegenstelling is.
Zwanger worden is immers een recht volgens velen hier, hoeveel het ook kost om zwanger te worden of een eigenlijk niet levensvatbare vrucht toch in leven te houden, toch?
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 18 januari 2011 om 21:56
Toevallig had ik onlangs een gesprek met de pedagoog van een van de groepen waar ik mee werk en zij vertelde dat bij LVG jongeren de puberteit wel tot 27 duurt. Dus hij zit daar nu nog middenin, misschien als dat over een paar jaar het wat minder heftig is dat hij toch weer wat meer vrijheden kan krijgen. He bah, ik ben er echt naar van. Wij allemaal denk ik.
dinsdag 18 januari 2011 om 21:57
quote:Dana schreef op 18 januari 2011 @ 21:54:
[...]
Zeker verdrietig.
En misschien wel iets om heel goed over na te denken voor een flinke groep forummers hier: hoe schrijnend zo'n tegenstelling is.
Zwanger worden is immers een recht volgens velen hier, hoeveel het ook kost om zwanger te worden of een eigenlijk niet levensvatbare vrucht toch in leven te houden, toch?Vind je niet dat de situatie niet al schrijnend genoeg is zonder ook nog allerlei rand gevoeligheden in de discussie te gooien?
[...]
Zeker verdrietig.
En misschien wel iets om heel goed over na te denken voor een flinke groep forummers hier: hoe schrijnend zo'n tegenstelling is.
Zwanger worden is immers een recht volgens velen hier, hoeveel het ook kost om zwanger te worden of een eigenlijk niet levensvatbare vrucht toch in leven te houden, toch?Vind je niet dat de situatie niet al schrijnend genoeg is zonder ook nog allerlei rand gevoeligheden in de discussie te gooien?
dinsdag 18 januari 2011 om 21:59
@Mardjen als je het kan gebruiken voor je werk lees dan de link die ik hierboven heb geplakt.Daarin wordt Brandon helaas met naam en toenaam genoemd maar daaronder komt een voorbeeld van hoe het eventueel ook zou kunnen.
Tis wel even een lap tekst maar als het je boeit en als het je echt aan het hart gaat vind ik het de moeite waard..
Tis wel even een lap tekst maar als het je boeit en als het je echt aan het hart gaat vind ik het de moeite waard..
dinsdag 18 januari 2011 om 22:02
quote:mardjen schreef op 18 januari 2011 @ 21:57:
[...]
Vind je niet dat de situatie niet al schrijnend genoeg is zonder ook nog allerlei rand gevoeligheden in de discussie te gooien?
Vind je niet dat de discussie over dit soort problemen niet zuiver gevoerd kan worden als het verboden is om het héle plaatje te bekijken?
Ik vind dat nou juist het probleem, dat we altijd alleen maar naar deeltjes kijken. Dan is het makkelijk te roepen: hoe kan het nou dat zo'n jongen vastzit? En tegelijk: hoe kan het nou dat zo'n gevaarlijke jongen losloopt (als er iets ergs zou gebeuren)? En tegelijk: hoe kan het nou dat er geen geld is voor intensieve begeleiding, terwijl er zoveel geld omgaat in de gezondheidszorg?
Mensen willen en eisen van alles, zonder te beseffen dat álles willen leidt tot onnodig schrijnende situaties.
[...]
Vind je niet dat de situatie niet al schrijnend genoeg is zonder ook nog allerlei rand gevoeligheden in de discussie te gooien?
Vind je niet dat de discussie over dit soort problemen niet zuiver gevoerd kan worden als het verboden is om het héle plaatje te bekijken?
Ik vind dat nou juist het probleem, dat we altijd alleen maar naar deeltjes kijken. Dan is het makkelijk te roepen: hoe kan het nou dat zo'n jongen vastzit? En tegelijk: hoe kan het nou dat zo'n gevaarlijke jongen losloopt (als er iets ergs zou gebeuren)? En tegelijk: hoe kan het nou dat er geen geld is voor intensieve begeleiding, terwijl er zoveel geld omgaat in de gezondheidszorg?
Mensen willen en eisen van alles, zonder te beseffen dat álles willen leidt tot onnodig schrijnende situaties.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
dinsdag 18 januari 2011 om 22:03
