Actueel
alle pijlers
Daar gaat ons belastinggeld.......
maandag 18 februari 2008 om 19:15
In feite wordt de noodlijdende bank 'Northern Rock' genationaliseerd. En dat in een land dat doorgaans de geneugten van de 'vrije markt' propageert.
Ook in de VS weten ze niet hoe hard ze de miljarden belastinggeld in 'de markt' moeten pompen om te voorkomen dat de beurs hard onderuit gaat en die zielige beleggers hun inleg kwijtraken.
Het is pathetisch om te zien hoe de onverantwoordelijkheid van de grote banken, waar jarenlang recordbedragen richting directie werden geschoven na wéér een succesvol jaar, op de belastingbetaler wordt afgewenteld.
Er is inmiddels 120 miljard dollar 'afgeboekt'. Er zit nog minimaal 280 miljard aan te komen. En pessimistischer geluiden spreken over rond de 1000 miljard.
Dag dollar.......
Ook in de VS weten ze niet hoe hard ze de miljarden belastinggeld in 'de markt' moeten pompen om te voorkomen dat de beurs hard onderuit gaat en die zielige beleggers hun inleg kwijtraken.
Het is pathetisch om te zien hoe de onverantwoordelijkheid van de grote banken, waar jarenlang recordbedragen richting directie werden geschoven na wéér een succesvol jaar, op de belastingbetaler wordt afgewenteld.
Er is inmiddels 120 miljard dollar 'afgeboekt'. Er zit nog minimaal 280 miljard aan te komen. En pessimistischer geluiden spreken over rond de 1000 miljard.
Dag dollar.......
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
?
maandag 18 februari 2008 om 19:39
Ik zou je geen nitwit noemen, maar hooguit iemand die het nieuws al even niet meer volgt.
Zelfs ik (die zelden nieuws echt volg) weet waar Jaap het over heeft.
De bank die Jaap hier noemt is dusdanig onhandig bezig geweest dat het noodzakelijk was dat nationalisatie, oftewel overname door de overheid, de enige "reddende" optie was..
Het gaat niet goed in de financiële wereld en wie is als altijd de pineut...Jan met de korte achternaam.
Als je slim bent leer je vast Chinees, daar schijnt de toekomst te liggen.
Zelfs ik (die zelden nieuws echt volg) weet waar Jaap het over heeft.
De bank die Jaap hier noemt is dusdanig onhandig bezig geweest dat het noodzakelijk was dat nationalisatie, oftewel overname door de overheid, de enige "reddende" optie was..
Het gaat niet goed in de financiële wereld en wie is als altijd de pineut...Jan met de korte achternaam.
Als je slim bent leer je vast Chinees, daar schijnt de toekomst te liggen.
anoniem_5010 wijzigde dit bericht op 18-02-2008 19:40
Reden: oeps, zinsbouw is lastig als je meer dan 1 ding doet
Reden: oeps, zinsbouw is lastig als je meer dan 1 ding doet
% gewijzigd
maandag 18 februari 2008 om 19:43
Die zielige beleggers zijn trouwens ook de pensioenfondsen die de oude dag van de loonslaven moeten veilig stellen. Als de koersen maar hard genoeg in elkaar donderen wordt het dus afzien voor heel veel mensen.
Dat de belastingbetalere moeten bloeden voor de gretigheid van de snelle financiele jongens en meisjes is wel een schandaal. De financiele sector had allang zelf een toereikend vangnet moeten maken. Dan maar wat minder winst.
Dat de belastingbetalere moeten bloeden voor de gretigheid van de snelle financiele jongens en meisjes is wel een schandaal. De financiele sector had allang zelf een toereikend vangnet moeten maken. Dan maar wat minder winst.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 18 februari 2008 om 21:40
maandag 18 februari 2008 om 21:47
Dat klopt. Waarbij het voor sommigen daadwerkelijk een pensioenfonds is dat je met naam en toenaam kent (zoals het ABP), maar veel bedrijfsfondsen zijn ondergebracht bij (bijvoorbeeld) Aegon. Niet voor niks dat ze al jaren het 'spaarloon' als melkkoe gebruiken door een 'rente' op het gespaarde vermogen uit te keren die de inflatie niet eens dekt. Ze zitten dringend om centen verlegen daar. En bij gelijksoortige verzekeraars met bergen pensioengeld die belegd zijn in slecht renderende (zeg maar: 'bodemloze put') 'obligaties' die gedekt blijken te zijn door leningen die nooit of te nimmer kunnen worden afgelost.
dinsdag 19 februari 2008 om 05:51
Nadat 'de Muur' viel was het Hosanna voor het kapitalistische model. Ondanks zeer duidelijke indicaties dat het kapitalistische model zich staande had weten te houden door de compromissen die het sloot om te voorkomen dat 'de communisten' aan de macht zouden komen via democratische verkiezingen, werd het vervolgens een wereldwijde sport om zoveel mogelijk traditionele restricties op te heffen.
De veertig urige werkweek kwam op losse schroeven te staan. Het vaste contract verdween. Overwerk werd een plicht, en minder goed betaald dan voorheen. Minimum loon en sociale uitkeringen werden een punt van discussie. Er moest langer doorgewerkt worden, tot na het 65e levensjaar. Vrouwen én mannen moesten werken. De belasting op winst uit speculatieve beleggingen en bezit, alsmede op de overdracht van bezit, moest omlaag. Inplaats daarvan steeg de belasting op consumptie, ook van eerste levensbehoeften. Dienstverlening werd door privatisering niet goedkoper, zoals voorspeld, maar schreeuwend duur. Wie nog lid was van een vakbond, die had het niet begrepen. Een vakbond die opkwam voor de materiële belangen van de werknemers, had het niet begrepen.
Wereldwijd daalden de loonindexen en stegen de kosten waar de handelsrestricties werden opgeheven. Een kleine elite profiteerde, profiteert nog steeds, en zal blijven profiteren als het hele kaartenhuis straks instort.
Het grootste probleem lijkt mij de reactie. Als de overheden deze tendens niet weten te stoppen, worden ze straks door hun 'achterban' (de kiezers) opgevreten, en is de kans groot dat de reactionaire krachten die dan aan bod komen niets heel laten van het delicate evenwicht dat ons, toen er nog een communistisch alternatief bestond, zoveel voorspoed heeft gebracht. De 'window of opportunity' om het roer om te gooien is volgens mij niet zo heel groot meer.
De veertig urige werkweek kwam op losse schroeven te staan. Het vaste contract verdween. Overwerk werd een plicht, en minder goed betaald dan voorheen. Minimum loon en sociale uitkeringen werden een punt van discussie. Er moest langer doorgewerkt worden, tot na het 65e levensjaar. Vrouwen én mannen moesten werken. De belasting op winst uit speculatieve beleggingen en bezit, alsmede op de overdracht van bezit, moest omlaag. Inplaats daarvan steeg de belasting op consumptie, ook van eerste levensbehoeften. Dienstverlening werd door privatisering niet goedkoper, zoals voorspeld, maar schreeuwend duur. Wie nog lid was van een vakbond, die had het niet begrepen. Een vakbond die opkwam voor de materiële belangen van de werknemers, had het niet begrepen.
Wereldwijd daalden de loonindexen en stegen de kosten waar de handelsrestricties werden opgeheven. Een kleine elite profiteerde, profiteert nog steeds, en zal blijven profiteren als het hele kaartenhuis straks instort.
Het grootste probleem lijkt mij de reactie. Als de overheden deze tendens niet weten te stoppen, worden ze straks door hun 'achterban' (de kiezers) opgevreten, en is de kans groot dat de reactionaire krachten die dan aan bod komen niets heel laten van het delicate evenwicht dat ons, toen er nog een communistisch alternatief bestond, zoveel voorspoed heeft gebracht. De 'window of opportunity' om het roer om te gooien is volgens mij niet zo heel groot meer.
dinsdag 19 februari 2008 om 09:03
Wage-workers are a type of slave,
however improved their wages may be.
The wage-worker is like a slave to
the master who hires him. He is even a
temporary slave, since his slavery
lasts as long as he works for wages
from the employer, whether the latter
is an individual or a state.
Bron:
Muammar Al Qathafi
THE GREEN BOOK
Part Two
The Solution of the
ECONOMIC PROBLEM
'Socialism'
however improved their wages may be.
The wage-worker is like a slave to
the master who hires him. He is even a
temporary slave, since his slavery
lasts as long as he works for wages
from the employer, whether the latter
is an individual or a state.
Bron:
Muammar Al Qathafi
THE GREEN BOOK
Part Two
The Solution of the
ECONOMIC PROBLEM
'Socialism'
dinsdag 19 februari 2008 om 09:27
Dat het kapitalistisch model niet werkt, werd vrij snel na de industriele revolutie wel heel pijnlijk duidelijk. Doorgaans wordt dat toegeschreven aan marktfalen, wat alleen gecorrigeerd kan worden met overheidsingrijpen. De vraag is dan wel hoe grijp je in en waar leg je de grens. Als je die te ver legt, komt je uit bij socialisme, wat ook al heeft bewezen niet te werken. Volgens mij zijn we nog steeds bezig uit te zoeken waar die grens het beste kan liggen en we zijn daar zelfs al redelijk ver mee.
Geld verdampt niet, Jaap. Als de overheid ergens geld in pompt, dan blijft dat ergens. In dit geval voor een deel bij rijke directeuren en aandeelhouders, maar ook bij mensen met weinig geld die nog minder over zouden houden als de bank failliet zou gaan, of geveild zou worden. Hoe dit op de economie of de koers van de dollar of het pond uitwerkt, is niet te zeggen, maar neutraal is de beste gok.
Dat het leven duurder is geworden lijkt inderdaad een feit. Aan de ene kant kunnen we uit meer goederen kiezen dan ooit, aan de andere kant kan een gezin bijna niet meer van 1 salaris rondkomen. Maar de oorzaken zijn volgens mij complexer dan je denkt:
- het aandeel werkzame mensen is schrikbarend laag en die verdienen het geld voor het hele land, waardoor de belasting steeds hoger moet worden
- men komt erachter hoe schaars vooral energie en verbruikt steeds meer omdat al die apparaten energie nodig hebben. De prijs voor energie rijst dan ook de pan uit
- zorg- en ziektekosten: vergrijzing gekoppeld met toenemende dure technologische behandelingsmethoden zorgen voor enorme kosten
- men wil steeds meer, omdat er meer kan
Geld verdampt niet, Jaap. Als de overheid ergens geld in pompt, dan blijft dat ergens. In dit geval voor een deel bij rijke directeuren en aandeelhouders, maar ook bij mensen met weinig geld die nog minder over zouden houden als de bank failliet zou gaan, of geveild zou worden. Hoe dit op de economie of de koers van de dollar of het pond uitwerkt, is niet te zeggen, maar neutraal is de beste gok.
Dat het leven duurder is geworden lijkt inderdaad een feit. Aan de ene kant kunnen we uit meer goederen kiezen dan ooit, aan de andere kant kan een gezin bijna niet meer van 1 salaris rondkomen. Maar de oorzaken zijn volgens mij complexer dan je denkt:
- het aandeel werkzame mensen is schrikbarend laag en die verdienen het geld voor het hele land, waardoor de belasting steeds hoger moet worden
- men komt erachter hoe schaars vooral energie en verbruikt steeds meer omdat al die apparaten energie nodig hebben. De prijs voor energie rijst dan ook de pan uit
- zorg- en ziektekosten: vergrijzing gekoppeld met toenemende dure technologische behandelingsmethoden zorgen voor enorme kosten
- men wil steeds meer, omdat er meer kan
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
dinsdag 19 februari 2008 om 13:43
Int,
Het is een klassieke discussie. En de argumenten zijn bekend. De cijfers wijzen uit dat in landen met een lage organisatiegraad (zwakke vakbonden, of geen vakbond) de welvaart voor de bevolking daalt. En rap!
Enerzijds is er 'de economie', en het klopt dat machines en gebouwen niet verdwijnen als het geld niets meer waard is. Probleem is alleen dat het 'ruilmiddel' essentieel is voor het tot stand komen van de transactie die de machines draaiend houdt, en de bedrijven productief.
Een schitterend voorbeeld van de spagaat tussen het 'economisch' denken en het 'monetaire' denken, is de analyse van wat er gebeurde als gevolg van de invoering van NAFTA (Noord-Amerikaanse-Vrijhandelszone). Een initiatief van Clinton en Gore waar Ross Perot tegen te hoop liep.
De Amerikaanse auto-industrie verplaatste de productie van onderdelen naar Mexico. In de VS leidde dit tot een enorm verlies aan banen en sluitingen van complete fabrieken. Werknemers bij die fabrieken werden gedwongen te verkassen naar 'afgesplitste' dochters van het moederbedrijf, dat vervolgens in een faillissement werd gedwongen, waardoor de werknemers hun baan, inkomen en pensioen kwijtraakten.
Het idee was dat de Mexicanen hier de vruchten van zouden plukken, maar dat bleek niet juist. Het gemiddelde loon in de Mexicaanse industrie DAALDE met 40%!
Het geld dat verdiend werd door deze chicane verdampte (nog) niet, maar kwam terecht in de zakken van een bescheiden groepje multimiljardairs, die hun vermogen spectaculair zagen groeien.
Zoals ik een jaar of twee geleden ook al betoogde, leidt dit uiteindelijk tot een grootschalige ineenstorting van het hele monetaire systeem, waarna de economie volgt. De noden van een multimiljardair zijn ook niet onuitputtelijk. Ook voor hem en zijn gezin zitten er maar 24 uur in een dag. Omdat het vermogen echter is geconcentreerd in een zéér bescheiden aantal bronnen, stort de vraag in.
Die ontslagen arbeiders in de VS kunnen hun hypotheken niet meer ophoesten, en naar hun arbeid is geen vraag meer, dus verdwijnt hun koopkracht. De auto's zijn goedkoper dan ooit, maar niemand kan ze kopen.
Waar het nu om gaat, is dat het niet (zoals vaak wordt voorgesteld) 'links' is om voor een redelijke spreiding van de koopkracht zorg te dragen door overheidsbemoeienis, maar dat het 'slim' is. Daarbij is het inderdaad de vraag tot hoever je moet gaan. Maar als je té ver gaat, is de prijs zó hoog, dat herstel een gigantische opgave wordt, en meestal gepaard gaat met 'dood en verderf' in de vorm van overal oplaaiende gewapende strijd. Daar zitten we nu véél te dicht bij om gemakzuchtig achterover te leunen.
Het is een klassieke discussie. En de argumenten zijn bekend. De cijfers wijzen uit dat in landen met een lage organisatiegraad (zwakke vakbonden, of geen vakbond) de welvaart voor de bevolking daalt. En rap!
Enerzijds is er 'de economie', en het klopt dat machines en gebouwen niet verdwijnen als het geld niets meer waard is. Probleem is alleen dat het 'ruilmiddel' essentieel is voor het tot stand komen van de transactie die de machines draaiend houdt, en de bedrijven productief.
Een schitterend voorbeeld van de spagaat tussen het 'economisch' denken en het 'monetaire' denken, is de analyse van wat er gebeurde als gevolg van de invoering van NAFTA (Noord-Amerikaanse-Vrijhandelszone). Een initiatief van Clinton en Gore waar Ross Perot tegen te hoop liep.
De Amerikaanse auto-industrie verplaatste de productie van onderdelen naar Mexico. In de VS leidde dit tot een enorm verlies aan banen en sluitingen van complete fabrieken. Werknemers bij die fabrieken werden gedwongen te verkassen naar 'afgesplitste' dochters van het moederbedrijf, dat vervolgens in een faillissement werd gedwongen, waardoor de werknemers hun baan, inkomen en pensioen kwijtraakten.
Het idee was dat de Mexicanen hier de vruchten van zouden plukken, maar dat bleek niet juist. Het gemiddelde loon in de Mexicaanse industrie DAALDE met 40%!
Het geld dat verdiend werd door deze chicane verdampte (nog) niet, maar kwam terecht in de zakken van een bescheiden groepje multimiljardairs, die hun vermogen spectaculair zagen groeien.
Zoals ik een jaar of twee geleden ook al betoogde, leidt dit uiteindelijk tot een grootschalige ineenstorting van het hele monetaire systeem, waarna de economie volgt. De noden van een multimiljardair zijn ook niet onuitputtelijk. Ook voor hem en zijn gezin zitten er maar 24 uur in een dag. Omdat het vermogen echter is geconcentreerd in een zéér bescheiden aantal bronnen, stort de vraag in.
Die ontslagen arbeiders in de VS kunnen hun hypotheken niet meer ophoesten, en naar hun arbeid is geen vraag meer, dus verdwijnt hun koopkracht. De auto's zijn goedkoper dan ooit, maar niemand kan ze kopen.
Waar het nu om gaat, is dat het niet (zoals vaak wordt voorgesteld) 'links' is om voor een redelijke spreiding van de koopkracht zorg te dragen door overheidsbemoeienis, maar dat het 'slim' is. Daarbij is het inderdaad de vraag tot hoever je moet gaan. Maar als je té ver gaat, is de prijs zó hoog, dat herstel een gigantische opgave wordt, en meestal gepaard gaat met 'dood en verderf' in de vorm van overal oplaaiende gewapende strijd. Daar zitten we nu véél te dicht bij om gemakzuchtig achterover te leunen.
dinsdag 19 februari 2008 om 14:33
Idd, Jaap, de argumenten zijn bekend. Want als je op statistieken afgaat kan je er tegenin brengen dat in Nederland de verschillen tussen arm en rijk nog nooit zo klein zijn geweest als nu. En dat iedereen rijker is geworden. Maar relatieve rijkdom (dus: wat je zelf hebt in vergelijking met anderen) blijft hardnekkig aangezien worden voor absolute rijkdom. Diezelfde statistieken tonen ook aan dat landen doorgaans minder armoede en meer gelijkheid hebben als ze
- een goede kennisinfrastructuur hebben
- een goed macro-economisch beleid (lees: voldoende concurrentie en voldoende overheidsbeleid tegen marktfalen)
- open grenzen hebben, in de zin van weinig handelsrestricties
Dat zijn de drie succesfactoren. En dat gaat het in individuele gevallen natuurlijk wel eens anders, maar zelfs dat is vaak slechts partieel en tijdelijk.
Oh, en zo'n beetje de ergste factor qua samenhang met armoede en ongelijkheid, is corruptie. Je weet vast wel hoe Mexico daar op scoort.
- een goede kennisinfrastructuur hebben
- een goed macro-economisch beleid (lees: voldoende concurrentie en voldoende overheidsbeleid tegen marktfalen)
- open grenzen hebben, in de zin van weinig handelsrestricties
Dat zijn de drie succesfactoren. En dat gaat het in individuele gevallen natuurlijk wel eens anders, maar zelfs dat is vaak slechts partieel en tijdelijk.
Oh, en zo'n beetje de ergste factor qua samenhang met armoede en ongelijkheid, is corruptie. Je weet vast wel hoe Mexico daar op scoort.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 20 februari 2008 om 13:47
Een indicatie voor de verschillen tussen arm en rijk in een land is bijvoorbeeld de GINI-norm. Niet dat die norm alles zegt, want kapitaalvlucht kan het beeld behoorlijk vertekenen. En hoe meet je nou dat individuele inkomen?
Jouw criteria lijken de lading niet echt te dekken. Maar omdat je drie criteria noemt, is het een discussie zonder eind om de invloed van elk van die criteria op waarde te schatten, dus daar begin ik maar niet eens aan. Temeer daar je enkele niet kwantificeerbare en aan elkaar tegengestelde eisen noemt ('voldoende' concurrentie versus 'voldoende' overheidsbeleid = restricties, en dús overheidsbemoeienis).
Ik wil alleen wel de vraag stellen of je nagedacht hebt over het 'kip-en-ei'-verhaal.
Is een goede 'kennisinfrastructuur' nou een gevolg? Of een oorzaak?
Hoe bereik je een goede 'kennisinfrastructuur' (hoe je dat ook wilt definiëren) met een GINI-Index die aangeeft dat het grootste deel van de bevolking uit vuilnisbakken eet, terwijl een kleine toplaag bulkt van het geld?
Het is wel zo dat de inkomensverschillen in Nederland in recente jaren (2001-2005) niet verder zijn toegenomen, maar daarvóór wel:
30 september 1999, nr. 4222
Oorzaken van armoede
Dit ESB-dossier heeft als thema Oorzaken van armoede. Dit lijkt een overbodig onderwerp. Immers, zelden ging het zo goed met de Nederlandse economie als op dit moment. Toch is er reden om aandacht te besteden aan armoede. De inkomensverschillen in Nederland worden alsmaar groter. Er is een grote groep van de bevolking, namelijk aan de bovenkant van de arbeidsmarkt, die sterk profiteert van de stijgende welvaart. Maar met name aan de onderkant van de arbeidsmarkt zien vele de welvaartsstijging aan hun neus voorbij gaan. Dit dossier gaat in op de oorzaken van dit fenomeen. Is de oorzaak gelegen in de toenemende handel met opkomende markten, of heeft het iets te maken met de technologische ontwikkeling? En: wat zouden wij kunnen doen om armoede te bestrijden?
Dat is de synopsis van een artikel dat eerder in het vakblad voor (statistische) economen verscheen: Economisch Statistische Berichten (ESB).
Nou kunnen we ook eindeloos steggelen over hoe groot die verschillen nou moeten zijn om een ideale samenleving te scheppen, maar ook daar komen we niet uit. Het gaat bovendien voorbij aan de kern van mijn betoog en de opzet van deze pijler. Binnenkort valt er niks meer te verdelen, ALS het monetaire systeem op de (Northern) Rocks loopt. Je hebt dan nog je huis, je auto en je televisie, maar waar betaal je de boodschappen mee als een briefje van vijftig Euro in de ruilhandel niet meer waard is dan een even groot velletje krantenpapier?
Jouw criteria lijken de lading niet echt te dekken. Maar omdat je drie criteria noemt, is het een discussie zonder eind om de invloed van elk van die criteria op waarde te schatten, dus daar begin ik maar niet eens aan. Temeer daar je enkele niet kwantificeerbare en aan elkaar tegengestelde eisen noemt ('voldoende' concurrentie versus 'voldoende' overheidsbeleid = restricties, en dús overheidsbemoeienis).
Ik wil alleen wel de vraag stellen of je nagedacht hebt over het 'kip-en-ei'-verhaal.
Is een goede 'kennisinfrastructuur' nou een gevolg? Of een oorzaak?
Hoe bereik je een goede 'kennisinfrastructuur' (hoe je dat ook wilt definiëren) met een GINI-Index die aangeeft dat het grootste deel van de bevolking uit vuilnisbakken eet, terwijl een kleine toplaag bulkt van het geld?
Het is wel zo dat de inkomensverschillen in Nederland in recente jaren (2001-2005) niet verder zijn toegenomen, maar daarvóór wel:
30 september 1999, nr. 4222
Oorzaken van armoede
Dit ESB-dossier heeft als thema Oorzaken van armoede. Dit lijkt een overbodig onderwerp. Immers, zelden ging het zo goed met de Nederlandse economie als op dit moment. Toch is er reden om aandacht te besteden aan armoede. De inkomensverschillen in Nederland worden alsmaar groter. Er is een grote groep van de bevolking, namelijk aan de bovenkant van de arbeidsmarkt, die sterk profiteert van de stijgende welvaart. Maar met name aan de onderkant van de arbeidsmarkt zien vele de welvaartsstijging aan hun neus voorbij gaan. Dit dossier gaat in op de oorzaken van dit fenomeen. Is de oorzaak gelegen in de toenemende handel met opkomende markten, of heeft het iets te maken met de technologische ontwikkeling? En: wat zouden wij kunnen doen om armoede te bestrijden?
Dat is de synopsis van een artikel dat eerder in het vakblad voor (statistische) economen verscheen: Economisch Statistische Berichten (ESB).
Nou kunnen we ook eindeloos steggelen over hoe groot die verschillen nou moeten zijn om een ideale samenleving te scheppen, maar ook daar komen we niet uit. Het gaat bovendien voorbij aan de kern van mijn betoog en de opzet van deze pijler. Binnenkort valt er niks meer te verdelen, ALS het monetaire systeem op de (Northern) Rocks loopt. Je hebt dan nog je huis, je auto en je televisie, maar waar betaal je de boodschappen mee als een briefje van vijftig Euro in de ruilhandel niet meer waard is dan een even groot velletje krantenpapier?
woensdag 20 februari 2008 om 14:43
Over de economische groei (je komt nu overigens op mijn terrein, ik publiceer zelf regelmatig in de ESB).
De factoren die ik noem komen consequent naar voren in de economische literatuur. Je kan dit zelf nazoeken door bijvoorbeeld te googlen op 'sources of economic growth' of 'determinants of economic growth', maar met die laatste zoekterm vind je vooral artikelen die ingaan op R&D. De OECD zet regelmatig alles op een rijtje. Een artikel met een overzicht daarvan vind je hier:
http://www.petersoninstit...ions/papers/baily1003.pdf
Even een paar paragraafjes gequote ter illustratie:
The study turns next to an analysis of the
sources of economic growth based upon aggregate
data and using cross-country regression analysis,
with a particular emphasis on the ways in which
policies affect outcomes. The study argues that
the causal variables looked at are able to explain
much of the observed growth differences over
time and across countries. It was found that
investment in physical and in human capital were
important to growth; that sound macro policies
yield higher growth; and that the overall size of
government in the economy may hinder growth if
it becomes too large, although the pattern was
mixed. Some government spending was found
conducive to growth, while high levels of direct
taxation (taxes on wages and profits) discouraged
growth. R&D activities by the business sector had
high social returns, and hence contributed to
growth, but there was no evidence in this analysis
of positive effects from government R&D. The
study found some evidence that financial markets
are important to growth, helping to channel
resources towards the most rewarding activities,
and encouraging investment.3
A very interesting and surprising result from
the aggregate regression analysis is that “exposure
to international trade” is an important
determinant of output per working age person.
The analysis concludes that an increase of 10
percentage points in trade exposure (an adjusted
average of exports and imports as percentages of
GDP)4 raises output per person by 4 percentage
points.5 This result is not surprising in terms of
the direction of the effect, but is remarkable in
the magnitude — the report states that between
the 1980s and 1990s trade exposure on average
increased by about 10 percentage points. This
result, if taken at face value, gives strong support
to the view that increased globalization improves
economic performance. It suggests that all
OECD countries should move aggressively to
remove remaining barriers to trade, and do so for
their own advantage.
De factoren die ik noem komen consequent naar voren in de economische literatuur. Je kan dit zelf nazoeken door bijvoorbeeld te googlen op 'sources of economic growth' of 'determinants of economic growth', maar met die laatste zoekterm vind je vooral artikelen die ingaan op R&D. De OECD zet regelmatig alles op een rijtje. Een artikel met een overzicht daarvan vind je hier:
http://www.petersoninstit...ions/papers/baily1003.pdf
Even een paar paragraafjes gequote ter illustratie:
The study turns next to an analysis of the
sources of economic growth based upon aggregate
data and using cross-country regression analysis,
with a particular emphasis on the ways in which
policies affect outcomes. The study argues that
the causal variables looked at are able to explain
much of the observed growth differences over
time and across countries. It was found that
investment in physical and in human capital were
important to growth; that sound macro policies
yield higher growth; and that the overall size of
government in the economy may hinder growth if
it becomes too large, although the pattern was
mixed. Some government spending was found
conducive to growth, while high levels of direct
taxation (taxes on wages and profits) discouraged
growth. R&D activities by the business sector had
high social returns, and hence contributed to
growth, but there was no evidence in this analysis
of positive effects from government R&D. The
study found some evidence that financial markets
are important to growth, helping to channel
resources towards the most rewarding activities,
and encouraging investment.3
A very interesting and surprising result from
the aggregate regression analysis is that “exposure
to international trade” is an important
determinant of output per working age person.
The analysis concludes that an increase of 10
percentage points in trade exposure (an adjusted
average of exports and imports as percentages of
GDP)4 raises output per person by 4 percentage
points.5 This result is not surprising in terms of
the direction of the effect, but is remarkable in
the magnitude — the report states that between
the 1980s and 1990s trade exposure on average
increased by about 10 percentage points. This
result, if taken at face value, gives strong support
to the view that increased globalization improves
economic performance. It suggests that all
OECD countries should move aggressively to
remove remaining barriers to trade, and do so for
their own advantage.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 20 februari 2008 om 15:11
De factoren die ik noem zijn dus niet tegenstrijdig. De factor is: goed macro-economisch beleid. Een invulling daarvan is: goede marktwerking, dus geen marktfalen (daar is overheidsingrijpen voor nodig) en wel concurrentie. Noem het gerestricteerd kapitalisme.
Verder over de inkomensongelijkheid: die moet je niet op korte perioden bekijken, dan kan hij alle kanten op bewegen. Kijk eens naar deze studie, vooral blz. 42, dan zie je dat de inkomensongelijkheid na WOII snel afnam, maar ergens in de jaren 80 weer licht begon te stijgen, tot ongeveer 2000. Daarna nam hij idd weer af. Al met al kunnen we dus makkelijk stellen dat de inkomensongelijkheid is afgenomen. En dat inkomensgelijkheid niet wenselijk is, lijkt me ook duidelijk.
De geldontwaarding waar jij bang voor lijkt te zijn, zie ik niet zo snel gebeuren naar aanleiding van dit ene voorval met die bank.
Verder over de inkomensongelijkheid: die moet je niet op korte perioden bekijken, dan kan hij alle kanten op bewegen. Kijk eens naar deze studie, vooral blz. 42, dan zie je dat de inkomensongelijkheid na WOII snel afnam, maar ergens in de jaren 80 weer licht begon te stijgen, tot ongeveer 2000. Daarna nam hij idd weer af. Al met al kunnen we dus makkelijk stellen dat de inkomensongelijkheid is afgenomen. En dat inkomensgelijkheid niet wenselijk is, lijkt me ook duidelijk.
De geldontwaarding waar jij bang voor lijkt te zijn, zie ik niet zo snel gebeuren naar aanleiding van dit ene voorval met die bank.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 20 februari 2008 om 16:37
Int,
Als je zelf regelmatig in ESB publiceert, dan weet je beter dan wie ook op dit forum dat het een peuleschil is om twee economen te vinden die het volslagen oneens zijn met elkaars standpunten en/of verwachtingen voor de toekomst.
We kunnen elkaar bestoken met publicaties om ons gelijk te halen tot we een ons wegen, en nog zullen we niet wijzer zijn. Daarbij is het een soort van zekerheid dat economen het op de beurs vooral niet goed doen, wat weer een indicatie is dat het gedachtengoed waar economen mee worstelen een opvallende haat/liefde verhouding heeft met wat jij aanduidt als 'de markt'.
Je rept over 'goed' macro-economisch beleid. Het is duidelijk dat niemand daar op tegen zal zijn. Maar waar het om gaat is: 'GOED'. Wat is dat?
Waar je uitkomt op 'gerestricteerd kapitalisme' zeg je in wezen niets anders dan wat ik ook steeds zeg. Probleem is echter dat we ons uiterste best doen om zoveel mogelijk van die 'restricties' op te heffen, en daar inmiddels op leeglopen.
'Koopkrachtplaatjes' hebben een érg geringe waarde, omdat het lastig (zo niet onmogelijk) is de producten uit 1950 te vergelijken met die in 2005. Een radio is nu (in verhouding) spotgoedkoop. Ook een auto is veel betaalbaarder geworden. In die zin is onze welvaart inderdaad duidelijk toegenomen.
Op deze pagina vind je een grafiek waarop staat afgebeeld hoe de GINI-norm zich in een aantal landen heeft ontwikkeld sinds de Tweede Wereldoorlog. Nederland staat er niet tussen, maar voor de wereldeconomie (en daar gaat het hier over!) zal dat niet echt pijn doen.
Wat opvalt is dat in de 'opkomende economiën' (China, India, Brazilië) en landen als de VS en Engeland die GINI-norm zich ongunstig ontwikkeld: De verschillen tussen arm en rijk worden daar (snel) groter.
Als je zelf regelmatig in ESB publiceert, dan weet je beter dan wie ook op dit forum dat het een peuleschil is om twee economen te vinden die het volslagen oneens zijn met elkaars standpunten en/of verwachtingen voor de toekomst.
We kunnen elkaar bestoken met publicaties om ons gelijk te halen tot we een ons wegen, en nog zullen we niet wijzer zijn. Daarbij is het een soort van zekerheid dat economen het op de beurs vooral niet goed doen, wat weer een indicatie is dat het gedachtengoed waar economen mee worstelen een opvallende haat/liefde verhouding heeft met wat jij aanduidt als 'de markt'.
Je rept over 'goed' macro-economisch beleid. Het is duidelijk dat niemand daar op tegen zal zijn. Maar waar het om gaat is: 'GOED'. Wat is dat?
Waar je uitkomt op 'gerestricteerd kapitalisme' zeg je in wezen niets anders dan wat ik ook steeds zeg. Probleem is echter dat we ons uiterste best doen om zoveel mogelijk van die 'restricties' op te heffen, en daar inmiddels op leeglopen.
'Koopkrachtplaatjes' hebben een érg geringe waarde, omdat het lastig (zo niet onmogelijk) is de producten uit 1950 te vergelijken met die in 2005. Een radio is nu (in verhouding) spotgoedkoop. Ook een auto is veel betaalbaarder geworden. In die zin is onze welvaart inderdaad duidelijk toegenomen.
Op deze pagina vind je een grafiek waarop staat afgebeeld hoe de GINI-norm zich in een aantal landen heeft ontwikkeld sinds de Tweede Wereldoorlog. Nederland staat er niet tussen, maar voor de wereldeconomie (en daar gaat het hier over!) zal dat niet echt pijn doen.
Wat opvalt is dat in de 'opkomende economiën' (China, India, Brazilië) en landen als de VS en Engeland die GINI-norm zich ongunstig ontwikkeld: De verschillen tussen arm en rijk worden daar (snel) groter.
woensdag 20 februari 2008 om 16:53
Jaap, je argumenten stellen me nu teleur, dat van die economen met verschillende meningen is borrelpraat. Feit is dat over die determinanten juist zeer veel consensus bestaat. Natuurlijk kan je daar ook anderen artikelen over vinden, maar alleen in obscure en niet al te hoogstaande tijdschriften of van onbekende mensen met warrige en niet echt goed controleerbare theorieën. De links die ik je gaf waren nou juist neutrale bronnen die de consensus samenvatten of iets uitrekenen.
Wat ook erg belangrijk is, zowel voor inkomensverdeling als voor welvaart, is een groot middenkader. Een hoog aantal Jan Modalen. In landen waar het slecht gaat, zie je vaak veel extreme armoede en een paar extreem rijken. Hoe meer een land ontwikkeld is en hoe beter het met dat land gaat, hoe meer gewone burgerlijke middenkader-mensen je er vindt.
Oh, en ook de causaliteit is uitgebreid onderzocht.
Wat ook erg belangrijk is, zowel voor inkomensverdeling als voor welvaart, is een groot middenkader. Een hoog aantal Jan Modalen. In landen waar het slecht gaat, zie je vaak veel extreme armoede en een paar extreem rijken. Hoe meer een land ontwikkeld is en hoe beter het met dat land gaat, hoe meer gewone burgerlijke middenkader-mensen je er vindt.
Oh, en ook de causaliteit is uitgebreid onderzocht.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 20 februari 2008 om 18:18
'Meedoen aan de globalisering'. Wat is dat?
Neem de VS. Ogenschijnlijk doen ze mee aan de globalisering, omdat ze de mond vol hebben over het slechten van handelsbarrières. Maar de realiteit is natuurlijk volkomen anders. Of moet ik zeggen: Was?
Door nood gedreven halen ze nu Chinees kapitaal binnen om hun omvallende financiële instellingen te redden. Want inmiddels wordt duidelijk (voor wie het nog niet door had), dat de economische groei van de grootste economie in de wereld op drijfzand was gebaseerd. Dat ze volop leenden van toekomstige generaties, en de schulden daardoor dermate buitensporig zijn opgelopen, dat aflossen geen optie meer is. Althans, niet binnen de monetaire structuur zoals we die kennen. De VS moet de 'hardware' van de hand doen om te overleven.
De 100 miljard die 'Northern Rock' de Engelse overheid tot nu toe heeft gekost komt neer op ruim 3000 pond per Engels gezin. Da's geld dat door de belastingbetaler moet worden opgehoest. En waarmee nog eens wordt onderstreept dat ook de Engelsen op te grote voet hebben geleefd.
Maar waar ik aan refereer in de aangehaalde reactie, is het gegeven dat de ultra-rijken steeds rijker worden, en de koopkracht van de gewone burger de vernieling in helpen met hun hebzucht. Ik meen dat ik daar in een vorige posting juist het bewijs voor heb geleverd waar ik linkte naar een staatje waarop te zien is hoe de GINI-norm zich in de wereld ontwikkeld. Als die in de VS, Engeland, China, India en Brazilië stijgt, dan is dat van meer betekenis dan dat die norm in Nederland 4 jaar stabiel is. Denk je ook niet?
woensdag 20 februari 2008 om 19:04
Nou hoop ik toch dat we elkaar met argumenten blijven bestrijden, en niet met gemeenplaatsen als 'borrelpraat', anders zie ik het somber in voor de discussie.
Het maakt toch behoorlijk uit of je een boek van Friedman leest over de economische wetmatigheden, of een boek van Galbraith. En in beide tuintjes wemelt het ook nog eens van het onkruid.
Juist omdat er in 'economenland' enthousiast met statistieken wordt gewerkt, en die (in teveel gevallen) erger zijn dan leugens, heeft men ook in deze tak van sport, net als bij de psychologie, toevlucht gezocht in het 'consensus-denken', zoals je in je reactie ook aangeeft. En dan vraag ik mij altijd weer af: Waarom die pretentie? Zeg nou gewoon dat je het niet weet? Consensus-denken is de nekslag voor de serieuze wetenschap. Het zijn altijd de 'bright lights' die een wetenschappelijke ontwikkeling afdwingen. En niet degene die de meeste centen bijeen weet te sprokkelen en zijn vooroordeel beter kan verkopen om zo de consensus naar zijn hand te zetten.
Ik constateer dat we het eigenlijk in essentie niet oneens zijn waar het de noodzaak van overheidsbemoeienis betreft, alleen zette je mij op het verkeerde been met je aanvankelijke kritiek die anders deed vermoeden (als ik goed begrepen heb).
Die 'middengroepen' is natuurlijk ook 'van hetzelfde laken een pak': Die ontstaan niet uit het niets. En ook het in stand houden van die groepen vergt 'onderhoud'. Gooi je alle remmen los, dan desintegreert de boel. Op basis van een andere wetenschappelijke discipline (netwerk theorie) heeft men modellen ontwikkeld die verrassend veel beter zijn dan de modellen die ik in de wereld van de economische wetenschap tegenkom. (Los van die economen/econometristen die met die bevindingen aan de slag zijn gegaan, en zich buiten de consensus begeven).
Dan nóg blijft overeind dat 'de markt' en 'de economie' twee elkaar niet welgevallige grootheden zijn, en van alle grote namen in de economie alleen Galbraith (uitgerekend hij!) de 'internet bubbel' correct voorspelde. En de kredietcrisis die nu honderden miljarden doet verdampen komt voor het gros ook uit de lucht vallen. Hoe komt dat dan, als die economen zo'n goede kijk hebben op 'de markt'?
