Actueel
alle pijlers
Dag van nationale rouw
woensdag 23 juli 2014 om 08:17
Wat doen jullie?
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
woensdag 23 juli 2014 om 11:27
quote:Annasophia schreef op 23 juli 2014 @ 11:15:
Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, maar heb moeite met het 'heel Nederland rouwt'. Zie ik op FB een post van iemand die 'nu al 7 mensen kent die iemand kenden die in het vliegtuig zat'. Sorry, waarom is dat het vermelden waard? Naar mijn mening is dat aan de haal gaan met rouw en verdriet van een ander.
Dat is jouw mening inderdaad. En dat zegt wat over jouw vertrouwen in mensen. Ik geloof dat het vooral laat zien hoe dichtbij het is gekomen in de samenleving. Ik rouw er over op mijn manier. Ik heb niemand verloren, maar het voelt wel als een zware baksteen op mijn maag. Ik vind het verschrikkelijk. Mijn rouw is NIETS te vergelijken met de rouw van de nabestaanden dat lijkt me logisch. Maar rouw is er wel
En daarnaast klinkt het nu allemaal heel mooi, dat medeleven enzo, maar hoe zit het over een maand? De stilte voor de nabestaanden gaat, vrees ik, oorverdovend zijn.
Het klinkt niet mooi, het is het gevoel wat leeft. Een aantasting van de samenleving, een daad van oorlog wat ons direct raakt. De slachtoffers, dat doet wat met een mens. Dat voelt nu heftiger dan over een maand, dat is een logisch vervolg van verwerking. Voor mij zal dat over een paar weken weg zijn met per jaar een herinnering, voor nabestaanden iets waarvan ik geen idee heb hoe je daar ooit overheen moet komen. Maar is dat dan een reden om onverschillig te zijn?
Ik denk dat het gaat zoals bij de meeste gevallen van intens verdriet en grote leegte, als het jou niet persoonlijk heeft getroffen, dan zijn de meeste mensen er ook snel wel weer klaar mee...
Zie wat ik eerder schrijf.
Bij een nieuw nieuwsbericht zal iedereen weer even nadenken en stilstaan, maar gaandeweg worden die nieuwsberichten schaarser en zijn de nabestaanden, die soms hun halve familie kwijt zijn geraakt, weer op zichzelf en een handjevol naasten aangewezen.Dus een reden om maar niet te rouwen als natie?
Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, maar heb moeite met het 'heel Nederland rouwt'. Zie ik op FB een post van iemand die 'nu al 7 mensen kent die iemand kenden die in het vliegtuig zat'. Sorry, waarom is dat het vermelden waard? Naar mijn mening is dat aan de haal gaan met rouw en verdriet van een ander.
Dat is jouw mening inderdaad. En dat zegt wat over jouw vertrouwen in mensen. Ik geloof dat het vooral laat zien hoe dichtbij het is gekomen in de samenleving. Ik rouw er over op mijn manier. Ik heb niemand verloren, maar het voelt wel als een zware baksteen op mijn maag. Ik vind het verschrikkelijk. Mijn rouw is NIETS te vergelijken met de rouw van de nabestaanden dat lijkt me logisch. Maar rouw is er wel
En daarnaast klinkt het nu allemaal heel mooi, dat medeleven enzo, maar hoe zit het over een maand? De stilte voor de nabestaanden gaat, vrees ik, oorverdovend zijn.
Het klinkt niet mooi, het is het gevoel wat leeft. Een aantasting van de samenleving, een daad van oorlog wat ons direct raakt. De slachtoffers, dat doet wat met een mens. Dat voelt nu heftiger dan over een maand, dat is een logisch vervolg van verwerking. Voor mij zal dat over een paar weken weg zijn met per jaar een herinnering, voor nabestaanden iets waarvan ik geen idee heb hoe je daar ooit overheen moet komen. Maar is dat dan een reden om onverschillig te zijn?
Ik denk dat het gaat zoals bij de meeste gevallen van intens verdriet en grote leegte, als het jou niet persoonlijk heeft getroffen, dan zijn de meeste mensen er ook snel wel weer klaar mee...
Zie wat ik eerder schrijf.
Bij een nieuw nieuwsbericht zal iedereen weer even nadenken en stilstaan, maar gaandeweg worden die nieuwsberichten schaarser en zijn de nabestaanden, die soms hun halve familie kwijt zijn geraakt, weer op zichzelf en een handjevol naasten aangewezen.Dus een reden om maar niet te rouwen als natie?
woensdag 23 juli 2014 om 11:28
quote:Annasophia schreef op 23 juli 2014 @ 11:15:
Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, maar heb moeite met het 'heel Nederland rouwt'. Zie ik op FB een post van iemand die 'nu al 7 mensen kent die iemand kenden die in het vliegtuig zat'. Sorry, waarom is dat het vermelden waard? Naar mijn mening is dat aan de haal gaan met rouw en verdriet van een ander.
En daarnaast klinkt het nu allemaal heel mooi, dat medeleven enzo, maar hoe zit het over een maand? De stilte voor de nabestaanden gaat, vrees ik, oorverdovend zijn.
Ik denk dat het gaat zoals bij de meeste gevallen van intens verdriet en grote leegte, als het jou niet persoonlijk heeft getroffen, dan zijn de meeste mensen er ook snel wel weer klaar mee...
Bij een nieuw nieuwsbericht zal iedereen weer even nadenken en stilstaan, maar gaandeweg worden die nieuwsberichten schaarser en zijn de nabestaanden, die soms hun halve familie kwijt zijn geraakt, weer op zichzelf en een handjevol naasten aangewezen.
Dat is nu precies wat ik bedoel. Die eerste alinea vind ik belangrijkdoenerij. Ik heb zelf een paar FB-gedeeldberichten ontvangen met haat tegen Rutte en Poetin.
En inderdaad is het over een paar maanden helemaal weggezakt, behalve bij de direct nabestaanden.
Hoogstens dat je de komende weken nog eens berichtje tegenkomt van een uitvaart van een van de slachtoffers en er volgend jaar op 17 juli een journaalitem aan wordt gewijd.
Maar is dat niet de normale gang van zaken? Kun je dat iemand kwalijk nemen?
We mogen alleen hopen dat er lering uit wordt getrokken en voortaan nog kritischer wordt gekeken naar veilige vliegroutes en dat men gaat inzien dat economische belangen niet altijd even belangrijk zijn.
Rouw ik zelf? Nee, maar ik leef mee. Uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden vind ik het wel mooi dat vanmiddag de kerkklokken gaan luiden en er een minuut stilte is. Ik hoop dat het OV en verkeersdeelnemers daar ook aan mee zullen doen. Ben je net in een winkel, sta dan even stil en sluit de kassa een minuutje.
Dat is m.i. ook voldoende.
Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, maar heb moeite met het 'heel Nederland rouwt'. Zie ik op FB een post van iemand die 'nu al 7 mensen kent die iemand kenden die in het vliegtuig zat'. Sorry, waarom is dat het vermelden waard? Naar mijn mening is dat aan de haal gaan met rouw en verdriet van een ander.
En daarnaast klinkt het nu allemaal heel mooi, dat medeleven enzo, maar hoe zit het over een maand? De stilte voor de nabestaanden gaat, vrees ik, oorverdovend zijn.
Ik denk dat het gaat zoals bij de meeste gevallen van intens verdriet en grote leegte, als het jou niet persoonlijk heeft getroffen, dan zijn de meeste mensen er ook snel wel weer klaar mee...
Bij een nieuw nieuwsbericht zal iedereen weer even nadenken en stilstaan, maar gaandeweg worden die nieuwsberichten schaarser en zijn de nabestaanden, die soms hun halve familie kwijt zijn geraakt, weer op zichzelf en een handjevol naasten aangewezen.
Dat is nu precies wat ik bedoel. Die eerste alinea vind ik belangrijkdoenerij. Ik heb zelf een paar FB-gedeeldberichten ontvangen met haat tegen Rutte en Poetin.
En inderdaad is het over een paar maanden helemaal weggezakt, behalve bij de direct nabestaanden.
Hoogstens dat je de komende weken nog eens berichtje tegenkomt van een uitvaart van een van de slachtoffers en er volgend jaar op 17 juli een journaalitem aan wordt gewijd.
Maar is dat niet de normale gang van zaken? Kun je dat iemand kwalijk nemen?
We mogen alleen hopen dat er lering uit wordt getrokken en voortaan nog kritischer wordt gekeken naar veilige vliegroutes en dat men gaat inzien dat economische belangen niet altijd even belangrijk zijn.
Rouw ik zelf? Nee, maar ik leef mee. Uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden vind ik het wel mooi dat vanmiddag de kerkklokken gaan luiden en er een minuut stilte is. Ik hoop dat het OV en verkeersdeelnemers daar ook aan mee zullen doen. Ben je net in een winkel, sta dan even stil en sluit de kassa een minuutje.
Dat is m.i. ook voldoende.
woensdag 23 juli 2014 om 11:28
woensdag 23 juli 2014 om 11:29
quote:Enn schreef op 23 juli 2014 @ 11:27:
Ok, het is het me niet waard ook. Ik ga echt nu niet opzoeken waar jij wat zei dus je hebt echt helemaal gelijk. Ik vind dat je het enorm fijngevoelig aanpakt met zomaar mensen hier. Je reageert echt heel warm naar mensen die aangeven dat ze hebben verloren. Fijn topic verder.Gelukkig! Voor mij was voegt deze topicvervuiling inderdaad niets toe.
Ok, het is het me niet waard ook. Ik ga echt nu niet opzoeken waar jij wat zei dus je hebt echt helemaal gelijk. Ik vind dat je het enorm fijngevoelig aanpakt met zomaar mensen hier. Je reageert echt heel warm naar mensen die aangeven dat ze hebben verloren. Fijn topic verder.Gelukkig! Voor mij was voegt deze topicvervuiling inderdaad niets toe.
woensdag 23 juli 2014 om 11:31
quote:vikki schreef op 23 juli 2014 @ 11:29:
[...]
Gelukkig! Voor mij was voegt deze topicvervuiling inderdaad niets toe.
Zo zeg.
Jij gaat ver.
Jij moet jezelf in de spiegel kunnen aankijken.
[...]
Gelukkig! Voor mij was voegt deze topicvervuiling inderdaad niets toe.
Zo zeg.
Jij gaat ver.
Jij moet jezelf in de spiegel kunnen aankijken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 23 juli 2014 om 11:31
quote:vikki schreef op 23 juli 2014 @ 11:15:
Ook als je verdrietig bent moet je het "sneren" laten. Kwestie van fatsoen.Juist wanneer je zo verdrietig bent reageer je heftig. Vele malen heftiger dan je in een normale situatie ooit zou doen. De één uit dat in stilvallen, de ander in boosheid of woede enz enz enz. Begrijpen waar gedrag vandaan komt en dus de vorm te laten voor wat het is, dat is een kwestie van fatsoen.
Ook als je verdrietig bent moet je het "sneren" laten. Kwestie van fatsoen.Juist wanneer je zo verdrietig bent reageer je heftig. Vele malen heftiger dan je in een normale situatie ooit zou doen. De één uit dat in stilvallen, de ander in boosheid of woede enz enz enz. Begrijpen waar gedrag vandaan komt en dus de vorm te laten voor wat het is, dat is een kwestie van fatsoen.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
woensdag 23 juli 2014 om 11:34
Ik heb geen familieleden, vrienden, bekenden onder de slachtoffers. Er zijn ook geen mensen die mensen kennen onder de slachtoffers, dus is het voor mij iets veraf.
Ik heb geen eigen vlag die halfstok kan, weet niet wat er in mijn woongebouw gedaan wordt.
Wat ik wel kan doen is de stilte in acht nemen en denken aan de slachtoffers en hun nabestaanden. Een stukje meegeven aan de collectieve rouw en nagedachtenis
Ik heb geen eigen vlag die halfstok kan, weet niet wat er in mijn woongebouw gedaan wordt.
Wat ik wel kan doen is de stilte in acht nemen en denken aan de slachtoffers en hun nabestaanden. Een stukje meegeven aan de collectieve rouw en nagedachtenis
woensdag 23 juli 2014 om 11:34
woensdag 23 juli 2014 om 11:35
Het zegt wel veel over de samenleving als je niet heftiger geschokt mag zijn als het je eigen volk is. Dat je liever niet rouwt, omdat je er niets mee hebt omdat je niemand kende, omdat het je niet persoonlijk raakt.
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan
woensdag 23 juli 2014 om 11:40
Om antwoord te geven: ik ga ook stil zijn straks. Al moet ik zeggen dat ik al heel veel heb gedacht aan de slachtoffers. Telkens als ik op Facebook keek zag ik wel weer een berichtje of een foto over/naar/van een slachtoffer. En dan moest ik er weer veel aan denken. Maar ik probeer het nu te vermijden, ook in het nieuws, want anders word ik wel een beetje verdrietig. En dat wil ik helemaal niet voelen.
woensdag 23 juli 2014 om 11:40
quote:tekenis schreef op 23 juli 2014 @ 11:35:
Het zegt wel veel over de samenleving als je niet heftiger geschokt mag zijn als het je eigen volk is. Dat je liever niet rouwt, omdat je er niets mee hebt omdat je niemand kende, omdat het je niet persoonlijk raakt.
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan
Soms reageren mensen laconiek op een dergelijke tragedie uit zelfbescherming, het is niet altijd een kwestie van koudbloedigheid.
Ik vind dat dit topic weer volledig verzand en of het nou voor of tegenstanders zijn, ieder opmerking op persoonlijke grond is een vervuiling.
Kunnen we nu weer on topic please?
Het zegt wel veel over de samenleving als je niet heftiger geschokt mag zijn als het je eigen volk is. Dat je liever niet rouwt, omdat je er niets mee hebt omdat je niemand kende, omdat het je niet persoonlijk raakt.
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan
Soms reageren mensen laconiek op een dergelijke tragedie uit zelfbescherming, het is niet altijd een kwestie van koudbloedigheid.
Ik vind dat dit topic weer volledig verzand en of het nou voor of tegenstanders zijn, ieder opmerking op persoonlijke grond is een vervuiling.
Kunnen we nu weer on topic please?
woensdag 23 juli 2014 om 11:41
quote:tekenis schreef op 23 juli 2014 @ 11:35:
Het zegt wel veel over de samenleving als je niet heftiger geschokt mag zijn als het je eigen volk is. Dat je liever niet rouwt, omdat je er niets mee hebt omdat je niemand kende, omdat het je niet persoonlijk raakt.
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan Totaal geen gemeenschapsgevoel nog wel. Misschien doen die mensen elke week een kopje koffie bij die eenzame oude buurvrouw of werken ze vrijwillig bij het asiel. Ik vind het wel bijzonder dat je naar aanleiding van de reactie op deze gebeurtenis kan bepalen of iemand "totaal geen gemeenschapsgevoel" heeft.
Het zegt wel veel over de samenleving als je niet heftiger geschokt mag zijn als het je eigen volk is. Dat je liever niet rouwt, omdat je er niets mee hebt omdat je niemand kende, omdat het je niet persoonlijk raakt.
Ik ben van mening dat we woest mogen zijn dat een oorlogsdaad ons zo verschrikkelijk heeft geraakt. ONS ja, en nee, ik vergelijk me niet met de nabestaanden die vele, vele, vele malen meer te lijden hebben.
Onverschilligheid zie je ook hierin weer bij sommigen die totaal geen gemeenschaps gevoel hebben.
Waarom zou iemand uberhaubt voor de nabestaanden opkomen? Het gaat ons toch niet aan Totaal geen gemeenschapsgevoel nog wel. Misschien doen die mensen elke week een kopje koffie bij die eenzame oude buurvrouw of werken ze vrijwillig bij het asiel. Ik vind het wel bijzonder dat je naar aanleiding van de reactie op deze gebeurtenis kan bepalen of iemand "totaal geen gemeenschapsgevoel" heeft.
woensdag 23 juli 2014 om 11:41
Tekenis, als ik onverschillig overkom dan spijt me dat, want dat ben ik geenszins. Nogmaal, ik vind het vreselijk, maar ik blijf ook het nare gevoel hebben bij wat ik in mijn eerste alinea opschrijf en wat Amarma mooi beschrijft als 'belangrijkdoenerij'.
Je mag jezelf niet belangrijk maken in het leed van een ander, tenminste, voor mijn gevoel.
Natuurlijk moet ik slikken bij het zien van een knuffel of kinderschoen, ik ben niet van steen. Maar ik vind het niet aan mij om dat groots naar buiten uit te dragen, omdat het niet mijn bekende is die daar is gestorven. Het is niet mijn verdriet.
En ja, natuurlijk is het zo dat het stil gaat worden, zo gaan die dingen. Dat werd net in het andere topic ook al gezegd, over 4 jaar is het gros van de mensen die nu vooraan staan in de collectieve emotie het weer vergeten als er gevoetbald wordt. En daar heb ik moeite mee, misschien wel omdat ik weet hoe stil het kan worden terwijl iedereen in het begin van een groot persoonlijk leed zo hard roept je te blijven steunen.
Aan de andere kant weet ik ook niet hoe anders stil gestaan kan worden bij een dergelijk groot leed. Misschien is het voor de nabestaanden inderdaad wel heel troostrijk dat er nu zoveel mensen de vlag halfstok hebben hangen en dat er zoveel profielfoto's op zwart gaan. En al zijn er maar 10 nabestaanden die hier echt wat aan hebben, dan is dat al ruimschoots voldoende.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik worstel hier al een paar dagen mee en vond het wel fijn om het ergens te kunnen uiten.
Je mag jezelf niet belangrijk maken in het leed van een ander, tenminste, voor mijn gevoel.
Natuurlijk moet ik slikken bij het zien van een knuffel of kinderschoen, ik ben niet van steen. Maar ik vind het niet aan mij om dat groots naar buiten uit te dragen, omdat het niet mijn bekende is die daar is gestorven. Het is niet mijn verdriet.
En ja, natuurlijk is het zo dat het stil gaat worden, zo gaan die dingen. Dat werd net in het andere topic ook al gezegd, over 4 jaar is het gros van de mensen die nu vooraan staan in de collectieve emotie het weer vergeten als er gevoetbald wordt. En daar heb ik moeite mee, misschien wel omdat ik weet hoe stil het kan worden terwijl iedereen in het begin van een groot persoonlijk leed zo hard roept je te blijven steunen.
Aan de andere kant weet ik ook niet hoe anders stil gestaan kan worden bij een dergelijk groot leed. Misschien is het voor de nabestaanden inderdaad wel heel troostrijk dat er nu zoveel mensen de vlag halfstok hebben hangen en dat er zoveel profielfoto's op zwart gaan. En al zijn er maar 10 nabestaanden die hier echt wat aan hebben, dan is dat al ruimschoots voldoende.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik worstel hier al een paar dagen mee en vond het wel fijn om het ergens te kunnen uiten.
Life is too short to waste time matching socks
woensdag 23 juli 2014 om 11:43
quote:tekenis schreef op 23 juli 2014 @ 11:42:
Wat is er niet ontopic aan mijn stuk Cateau? Wie is er verder offtopic? De gemoederen lopen misschien hoog op, maar dat doen dit soort onderwerpen. Is dat heel erg? (zolang het niet heel persoonlijk gaat worden)
Het is allemaal wel heel persoonlijk.
Dit is het laatste dat ik erover schrijf, anders maak ik me ook schuldig aan die vervuiling.
Wat is er niet ontopic aan mijn stuk Cateau? Wie is er verder offtopic? De gemoederen lopen misschien hoog op, maar dat doen dit soort onderwerpen. Is dat heel erg? (zolang het niet heel persoonlijk gaat worden)
Het is allemaal wel heel persoonlijk.
Dit is het laatste dat ik erover schrijf, anders maak ik me ook schuldig aan die vervuiling.
