Actueel
alle pijlers
De Twintiger van nu
zaterdag 20 december 2008 om 11:46
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
dinsdag 23 december 2008 om 15:09
quote:Margaretha2 schreef op 23 december 2008 @ 13:41:
Zoals ik al eerder zei schijnt mij dat soms zo toe vanwege gesprekken die ik heb met vriendinnen en kennissen over dit soort onderwerpen. Ikzelf heb een paar andere keuzes gemaakt, woon bv op het moment in het buitenland en ik merk dat dat voor sommigen gewoon helemaal buiten de box is. Die denken ook dat ik zeker weten terugkom naar Nederland en dan precies hetzelfde ga doen als wat zij al doen (huis kopen, dure hypotheek, school in de buurt, etc. etc.) en als ze bv. dingen vragen over mijn vriend (die buitenlander is) is dat bijna altijd En, kunnen jullie nu ook in Nederland wonen?
Ik heb samengewoond met mijn vriend, en vond dat heel leuk, maar een vriendin van mij heeft bv. drie kinderen maar haar man en zij wonen ieder in een eigen huis. Ik verwacht niet dat ik hetzelfde ga doen, maar het is gewoon een andere mogelijkheid, een andere keus die iemand heeft gemaakt, niet een tweede keus omdat DE keus (samenwonen) niet kan.
Een vriendin had een vriend die in de Randstad studeerde, en misschien daar na zijn afstuderen wel wilde blijven wonen. Toen was dat toch wel even een schok in de vriendengroep! We hadden het erover en het bleek dat een heleboel überhaupt nog nooit nagedacht hadden over de mogelijkheid, pros en cons van verder dan 20 km. van ons dorp te gaan wonen.
Dus idd, heb ik regelmatig het idee dat er mensen zijn die gewoon niet nadenken maar simpelweg de volgende (logische) stap zetten. Op je vijftiende begonnen met de uitzet bij elkaar sparen, want dat deed iedereen, toen verkering, toen een huis kopen samen, want wat zou je anders moeten doen? Dat idee. En ik begrijp dat dit arrogant overkomt, maargoed, ik kan het niet mooier maken dan het is.
Hierom denk ik dat dus.
Ik heb ook al een aantal keer gezegd dat het niet om de keus op zich gaat, dat ik denk dat een hoop mensen die keus ook maken terwijl ze er wél over nagedacht hebben, maar dat het mijn indruk is dat een aantal dat ook compleet niet doet.
Zoals ik al eerder zei schijnt mij dat soms zo toe vanwege gesprekken die ik heb met vriendinnen en kennissen over dit soort onderwerpen. Ikzelf heb een paar andere keuzes gemaakt, woon bv op het moment in het buitenland en ik merk dat dat voor sommigen gewoon helemaal buiten de box is. Die denken ook dat ik zeker weten terugkom naar Nederland en dan precies hetzelfde ga doen als wat zij al doen (huis kopen, dure hypotheek, school in de buurt, etc. etc.) en als ze bv. dingen vragen over mijn vriend (die buitenlander is) is dat bijna altijd En, kunnen jullie nu ook in Nederland wonen?
Ik heb samengewoond met mijn vriend, en vond dat heel leuk, maar een vriendin van mij heeft bv. drie kinderen maar haar man en zij wonen ieder in een eigen huis. Ik verwacht niet dat ik hetzelfde ga doen, maar het is gewoon een andere mogelijkheid, een andere keus die iemand heeft gemaakt, niet een tweede keus omdat DE keus (samenwonen) niet kan.
Een vriendin had een vriend die in de Randstad studeerde, en misschien daar na zijn afstuderen wel wilde blijven wonen. Toen was dat toch wel even een schok in de vriendengroep! We hadden het erover en het bleek dat een heleboel überhaupt nog nooit nagedacht hadden over de mogelijkheid, pros en cons van verder dan 20 km. van ons dorp te gaan wonen.
Dus idd, heb ik regelmatig het idee dat er mensen zijn die gewoon niet nadenken maar simpelweg de volgende (logische) stap zetten. Op je vijftiende begonnen met de uitzet bij elkaar sparen, want dat deed iedereen, toen verkering, toen een huis kopen samen, want wat zou je anders moeten doen? Dat idee. En ik begrijp dat dit arrogant overkomt, maargoed, ik kan het niet mooier maken dan het is.
Hierom denk ik dat dus.
Ik heb ook al een aantal keer gezegd dat het niet om de keus op zich gaat, dat ik denk dat een hoop mensen die keus ook maken terwijl ze er wél over nagedacht hebben, maar dat het mijn indruk is dat een aantal dat ook compleet niet doet.
dinsdag 23 december 2008 om 15:10
quote:Eowynn_ schreef op 23 december 2008 @ 14:47:
Tja, misschien is onze samenleving wel toe aan een herziening hoor, zou zo maar kunnen. Maar ik bedoel maar te zeggen dat het kennelijk het beste werkt om in 1 huis te wonen als gezin, anders zou de mensheid niet op het idee zijn gekomen.
Wat ik wilde zeggen is dat niet de hele mensheid op hetzelfde idee is gekomen. Dus dat het niet een universeel soort Beste Idee zou zijn ofzo.
Tja, misschien is onze samenleving wel toe aan een herziening hoor, zou zo maar kunnen. Maar ik bedoel maar te zeggen dat het kennelijk het beste werkt om in 1 huis te wonen als gezin, anders zou de mensheid niet op het idee zijn gekomen.
Wat ik wilde zeggen is dat niet de hele mensheid op hetzelfde idee is gekomen. Dus dat het niet een universeel soort Beste Idee zou zijn ofzo.
dinsdag 23 december 2008 om 15:12
Ik vind het trouwens echt vervelend dat je dat zegt, dat het jou lijkt alsof iedereen die een bepaalde keus maakt door mij als zombie die gebaande paden volgt wordt gezien, terwijl ik al ik weet niet hoeveel posts heb gewijd aan het proberen uit te leggen hiervan.
Ik kan het op geen één andere manier meer uitleggen denk ik dus als je nu nog niet weet waarom ik tot die conclusie kom, dan kunnen we er beter over ophouden want ik slaag er niet in het anders te verwoorden.
Ik kan het op geen één andere manier meer uitleggen denk ik dus als je nu nog niet weet waarom ik tot die conclusie kom, dan kunnen we er beter over ophouden want ik slaag er niet in het anders te verwoorden.
dinsdag 23 december 2008 om 16:11
@tove: nee hoor, ik ben er juist op latere leeftijd achter gekomen dat het verbeteren van de wereld bij jezelf begint. Ik vind het oprecht heel goed dat jij er wel al mee bezig bent! Enne... alle beetjes helpen, al is het maar voor jezelf. Je doent het nooit voor niets. Maar het kan idd frustrerend zijn, in the end.
dinsdag 23 december 2008 om 16:20
Toen ik 21 was, ben ik zonder na te denken gaan samenwonen met mijn vriend. Ik deed wat "logisch" was. 1,5 jaar geleden heb ik BEWUST gekozen om alleen te gaan wonen. En het bevalt me uitstekend. Soms moet je eerst iets ervaren voor je de, voor jou, juiste keus maakt. Trouwens, misschien ben ik wel dusdanig veranderd na al die tijd, dat alleen wonen nu beter bij me past. Ik weet het niet.
dinsdag 23 december 2008 om 16:24
Ik ken trouwens 2 stellen met kinderen die hetzelfde hebben gedaan. Zij wonen apart, maar hebben nog wel een relatie, een goede regeling voor de kinderen en hebben nu hun eigen plek waar ze zelf voor verantwoordelijk zijn. 1 stel woont zelfs maar 2 huizen bij elkaar vandaan. Ze willen niet anders meer.Ze gaan nu veel bewuster met elkaar om, zeggen ze.
vrijdag 26 december 2008 om 00:56
quote:Flashy schreef op 22 december 2008 @ 09:48:
Nee, wij gaan niet scheiden.
Dit weet ik echt 100% zeker, dat is onze mentaliteit gewoon niet. onze ouders zijn ook niet gescheiden + mijn vriend kiest maar 1x die is christelijk opgevoed, en ik heb ook voor hem gekozen.
Al die doemdenkers altijd.
En ik ben heel volwassen voor mijn leeftijd, altijd al geweest. En we houden beiden niet van feesten etc.
Passen gewoon precies bij elkaar. Vroeger trouwde iedereen begin 20 en die mensen zijn veelal ook nog bij elkaar.hoe naief....
Nee, wij gaan niet scheiden.
Dit weet ik echt 100% zeker, dat is onze mentaliteit gewoon niet. onze ouders zijn ook niet gescheiden + mijn vriend kiest maar 1x die is christelijk opgevoed, en ik heb ook voor hem gekozen.
Al die doemdenkers altijd.
En ik ben heel volwassen voor mijn leeftijd, altijd al geweest. En we houden beiden niet van feesten etc.
Passen gewoon precies bij elkaar. Vroeger trouwde iedereen begin 20 en die mensen zijn veelal ook nog bij elkaar.hoe naief....
vrijdag 26 december 2008 om 02:10
quote:yoyo2 schreef op 23 december 2008 @ 14:03:
[...]
Tja, en toch vind ik de stappen geheel logisch. Je komt van school, gaat zelf je geld bij elkaar verdienen, hebt een huis nodig, je hebt een lekkere vent aan de haak geslagen en je hormonen zeggen dat je kids uit moet poepen.
Ik vind het helemaal niet zo raar... het leven zit nu eenmaal wel zo in elkaar.Yoyo, volgens mij bevestig jij hier precies wat Margareta bedoelt , dat sommige mensen dus niet verder denken dan wat 'logisch' wordt gevonden.
[...]
Tja, en toch vind ik de stappen geheel logisch. Je komt van school, gaat zelf je geld bij elkaar verdienen, hebt een huis nodig, je hebt een lekkere vent aan de haak geslagen en je hormonen zeggen dat je kids uit moet poepen.
Ik vind het helemaal niet zo raar... het leven zit nu eenmaal wel zo in elkaar.Yoyo, volgens mij bevestig jij hier precies wat Margareta bedoelt , dat sommige mensen dus niet verder denken dan wat 'logisch' wordt gevonden.
vrijdag 26 december 2008 om 12:28
Niemand kan in de toekomst kijken..... en onvoorwaardelijke liefde hoeft niet per definitie oneindig te zijn.
Natuurlijk bestaat het wel, maar feit is dat 1 op de 3 huwelijken strandt en dat de helft van de "ongetrouwde relaties" geen stand houdt.
Da's geen doemdenken, das de realiteit. Maar het is prachtig hoor als je in je eigen relatie zoveel geloof hebt. Heel goed uiteraard. Je gaat nu eenmaal niet uit van het slechtste. Het is misschien wel handig om er een klein beetje rekening mee te houden?
Degenen die vroeger jong trouwden en tot de dood hun scheidde bij elkaar bleven heeft vooral te maken met dat tijdsbeeld. De wereld en de mens steekt momenteel iets anders in elkaar. En dus is dat wel ietwat naief.....
Het is ook mijn mentaliteit niet om "uit elkaar te gaan" jezus, hoe durf/kun je dat te zeggen?!?! Maar ik ben liever gelukkig zonder relatie dan ongelukkig in een relatie.
*schudt haar oude wijze ervaren hoofd met iets van vertedering*
Natuurlijk bestaat het wel, maar feit is dat 1 op de 3 huwelijken strandt en dat de helft van de "ongetrouwde relaties" geen stand houdt.
Da's geen doemdenken, das de realiteit. Maar het is prachtig hoor als je in je eigen relatie zoveel geloof hebt. Heel goed uiteraard. Je gaat nu eenmaal niet uit van het slechtste. Het is misschien wel handig om er een klein beetje rekening mee te houden?
Degenen die vroeger jong trouwden en tot de dood hun scheidde bij elkaar bleven heeft vooral te maken met dat tijdsbeeld. De wereld en de mens steekt momenteel iets anders in elkaar. En dus is dat wel ietwat naief.....
Het is ook mijn mentaliteit niet om "uit elkaar te gaan" jezus, hoe durf/kun je dat te zeggen?!?! Maar ik ben liever gelukkig zonder relatie dan ongelukkig in een relatie.
*schudt haar oude wijze ervaren hoofd met iets van vertedering*
vrijdag 26 december 2008 om 12:52
Ik ben zelf pas 25, maar kom net uit een relatie van 8,5 jaar. Ook ik dacht jaren terug dat dat nooooooit over zou gaan en was beledigd als mensen het tegendeel beweerden. Waarom zou ik niet de uitzondering zijn op de regel? Nu zeg ik dus ook: zeg nooit 'nooit'. Ben er een stuk nuchterder door geworden.
Wat betreft het beeld van de twintiger uit het artikel, ik herken dat ook veel bij mijn vrienden en kennissen: het liefst willen ze huisje, boompje, beestje en dan met zo mooi mogelijke spullen . Maar ik denk dat dat ook vooral is, omdat dat (tot nu toe in ieder geval) redelijk makkelijk te bereiken was. Op het moment dat ik het uitmaakte met mijn vriend vonden vriendinnen van me dat heel dapper van mij, omdat ik dan dus 'alleen' zou zijn en ze zouden niet weten of ze dat zelf zouden durven. Ik vind het niet echt dapper van mezelf, ik kon niet anders. De relatie zat helemaal niet goed meer en ik kreeg juist ontzettend de kriebels van het 'huisje, boompje, beestje' verhaal, maar had dat zelf ook liever anders gezien (omdat het volgens veel mensen toch zo hoort he ). Maar goed, het biedt perspectieven, je gaat anders naar het leven en de mogelijkheden kijken. Ik woon nu alleen, doe veel nieuwe dingen, ga veel uit, ontmoet nieuwe mensen, ga binnenkort waarschijnlijk een paar maanden naar het buitenland. Allemaal dingen die ik (ík dus ) minder snel zou hebben gedaan toen ik nog in een relatie zat.
Ik realiseerde me trouwens een aantal jaar geleden al dat onze welvaart niet zo vanzelfsprekend is (negatief he, voor een twintiger, kan me ook best wel een beetje vinden in die Punk-gedachtegang , ben dan wel meer realistisch dan pessimistisch ). Pas dertig jaar geleden was alles nog heel anders, waarom zou dat nu dan voort blijven duren? Vroeg me dus eigenlijk ook wel af wanneer de ommekeer zou komen en het lijkt erop dat dat nu aan het gebeuren is. Ik vind het niet echt een schrikbeeld, lijkt me wel een uitdaging .
Wat betreft het beeld van de twintiger uit het artikel, ik herken dat ook veel bij mijn vrienden en kennissen: het liefst willen ze huisje, boompje, beestje en dan met zo mooi mogelijke spullen . Maar ik denk dat dat ook vooral is, omdat dat (tot nu toe in ieder geval) redelijk makkelijk te bereiken was. Op het moment dat ik het uitmaakte met mijn vriend vonden vriendinnen van me dat heel dapper van mij, omdat ik dan dus 'alleen' zou zijn en ze zouden niet weten of ze dat zelf zouden durven. Ik vind het niet echt dapper van mezelf, ik kon niet anders. De relatie zat helemaal niet goed meer en ik kreeg juist ontzettend de kriebels van het 'huisje, boompje, beestje' verhaal, maar had dat zelf ook liever anders gezien (omdat het volgens veel mensen toch zo hoort he ). Maar goed, het biedt perspectieven, je gaat anders naar het leven en de mogelijkheden kijken. Ik woon nu alleen, doe veel nieuwe dingen, ga veel uit, ontmoet nieuwe mensen, ga binnenkort waarschijnlijk een paar maanden naar het buitenland. Allemaal dingen die ik (ík dus ) minder snel zou hebben gedaan toen ik nog in een relatie zat.
Ik realiseerde me trouwens een aantal jaar geleden al dat onze welvaart niet zo vanzelfsprekend is (negatief he, voor een twintiger, kan me ook best wel een beetje vinden in die Punk-gedachtegang , ben dan wel meer realistisch dan pessimistisch ). Pas dertig jaar geleden was alles nog heel anders, waarom zou dat nu dan voort blijven duren? Vroeg me dus eigenlijk ook wel af wanneer de ommekeer zou komen en het lijkt erop dat dat nu aan het gebeuren is. Ik vind het niet echt een schrikbeeld, lijkt me wel een uitdaging .
vrijdag 26 december 2008 om 13:09
quote:its schreef op 26 december 2008 @ 12:28:
...
Het is ook mijn mentaliteit niet om "uit elkaar te gaan" jezus, hoe durf/kun je dat te zeggen?!?! Maar ik ben liever gelukkig zonder relatie dan ongelukkig in een relatie.
*schudt haar oude wijze ervaren hoofd met iets van vertedering*
------------------------------------------------------------------------------------------------tegen wie zeg je dit?????
Ik ben trouwens het allerliefst gelukkig in een relatie en het stoort me dat het tegenwoordig door je strot wordt geduwd dat geloof in je relatie uitermate dom is.
ondoordacht en niet geemancipeert .
Ik denk dat de generatie die er zo over denkt helemaal zich niet zou moeten binden en dat dat alleen maar een poppenkast is.
je houdt bij voorbaat al rekening met het falen van een relatie , maar voert wel alles uit wat doet denken dat je het wilt vereeuwigen.
dat vind ik eigenlijk pas dom.
en weggegooid geld.
...
Het is ook mijn mentaliteit niet om "uit elkaar te gaan" jezus, hoe durf/kun je dat te zeggen?!?! Maar ik ben liever gelukkig zonder relatie dan ongelukkig in een relatie.
*schudt haar oude wijze ervaren hoofd met iets van vertedering*
------------------------------------------------------------------------------------------------tegen wie zeg je dit?????
Ik ben trouwens het allerliefst gelukkig in een relatie en het stoort me dat het tegenwoordig door je strot wordt geduwd dat geloof in je relatie uitermate dom is.
ondoordacht en niet geemancipeert .
Ik denk dat de generatie die er zo over denkt helemaal zich niet zou moeten binden en dat dat alleen maar een poppenkast is.
je houdt bij voorbaat al rekening met het falen van een relatie , maar voert wel alles uit wat doet denken dat je het wilt vereeuwigen.
dat vind ik eigenlijk pas dom.
en weggegooid geld.
vrijdag 26 december 2008 om 14:31
Dat zei ik in het bijzonder tegen Flashy, Sarah. Zij gaf aan "dat het haar mentaliteit niet is om uit elkaar te gaan", alsof dat een soort misdadigs iets is. Niemand begint een relatie met de intentie die weer een keer te verbreken.
En als je leest wat ik schrijf, staat er iets anders dan "bij voorbaat rekening houden dat een relatie faalt". Als je goed leest, zie je dat ik ook schrijf dat je (je als in het algemeen gebruikt) uiteraard NIET uitgaat van het slechtste.
Eerst goed lezen voor je op de kast klimt en zo begint te toeteren.
Dingen lopen nu eenmaal niet altijd zoals gepland. Het enige wat ik aan wil geven is dat het zeker niet gek is als je in je achterhoofd houdt dat dingen anders kunnen lopen. Dat niks vaststaat. En dat het fout kan gaan, hoe hard je er ook voor werkt, vecht en bid voor mijn part.
Ik ben trouwens van jouw "generatie", Sarah. En ik denk dat niet een hele generatie er hetzelfde over denkt. Dat zie je al in dit topic.
En als je leest wat ik schrijf, staat er iets anders dan "bij voorbaat rekening houden dat een relatie faalt". Als je goed leest, zie je dat ik ook schrijf dat je (je als in het algemeen gebruikt) uiteraard NIET uitgaat van het slechtste.
Eerst goed lezen voor je op de kast klimt en zo begint te toeteren.
Dingen lopen nu eenmaal niet altijd zoals gepland. Het enige wat ik aan wil geven is dat het zeker niet gek is als je in je achterhoofd houdt dat dingen anders kunnen lopen. Dat niks vaststaat. En dat het fout kan gaan, hoe hard je er ook voor werkt, vecht en bid voor mijn part.
Ik ben trouwens van jouw "generatie", Sarah. En ik denk dat niet een hele generatie er hetzelfde over denkt. Dat zie je al in dit topic.
zaterdag 27 december 2008 om 08:55
ja, maar waar ik een beetje moe van wordt is dat als je aangeeft dat je 100% geloof in je relatie hebt omdat je daar ook alle reden voor hebt dat je dan als een soort van domme muts wordt beschouwd, ik vind dat niet alleen heel respectloos als wel verbitterd.Dit zeg ik in zijn algemeenheid en niet specifiek tegen
joi
en zeker wel een teken des tijds, of je nu van mijn generatie bent of niet.
joi
en zeker wel een teken des tijds, of je nu van mijn generatie bent of niet.
zaterdag 27 december 2008 om 12:32
Ik denk ook dat dat een teken des tijds is. Mijn ouders zijn al meer dan 30 jaar héél gelukkig getrouwd, ik ben zelf al sinds mijn achttiende met mijn vriend samen, in mijn familie is niemand gescheiden, dus ik heb alle reden om in de liefde te geloven.
Maar ik ben opgevoed met de heel sterke waarschuwing zowel van mijn moeder als van alle andere vrouwen die ik ken, dan wel gelukkig getrouwd, dan wel alleen, om ten alle tijden voor jezelf te kunnen zorgen, te zorgen dat je je zaakjes op orde hebt, omdat je nooit weet wat de toekomst brengt en je ziet maar hoeveel mensen berooid achterblijven, en die geloofden ook in de liefde.
Maar ik ben opgevoed met de heel sterke waarschuwing zowel van mijn moeder als van alle andere vrouwen die ik ken, dan wel gelukkig getrouwd, dan wel alleen, om ten alle tijden voor jezelf te kunnen zorgen, te zorgen dat je je zaakjes op orde hebt, omdat je nooit weet wat de toekomst brengt en je ziet maar hoeveel mensen berooid achterblijven, en die geloofden ook in de liefde.
zaterdag 27 december 2008 om 12:36
Kan me altijd mateloos ergeren aan dit soort stomme onderzoeken en dan de conclusies die ze trekken.......twintigers leven maar in een kleine wereld!.....omdat 33% gezegd had dat de partner de belangrijkste figuur in hun leven was.
Wat hadden de onderzoekers dan verwacht......dat de twintigers hadden geantwoord....mijn moeder/vader/oma/broer/zus zijn allemaal belangrijk?
Als de vraag specifiek is....wie is het belangrijkst in je leven? dan krijg je toch altijd antwoorden van ....partner, kind....of iets dergelijks....dus leeft iedereen dan in een klein wereldje.....!!!! gaat heen!
Wat hadden de onderzoekers dan verwacht......dat de twintigers hadden geantwoord....mijn moeder/vader/oma/broer/zus zijn allemaal belangrijk?
Als de vraag specifiek is....wie is het belangrijkst in je leven? dan krijg je toch altijd antwoorden van ....partner, kind....of iets dergelijks....dus leeft iedereen dan in een klein wereldje.....!!!! gaat heen!
zaterdag 27 december 2008 om 12:42
Misschien een 'teken des tijds' maar dan wel van de afgelopen 35 jaar en echt niet iets van deze generatie hoor. Ik was met mijn niet-gescheiden ouders bijvoorbeeld een uitzondering in de klas, en dan hebben we het over de jaren '70/'80. En misschien is dat ook de generatie die moeite heeft met het geloven in 'eeuwige liefde', wie weet.
En zo negatief zou ik het uit elkaar gaan ook niet willen labelen trouwens, ik weet van verschillende oudere vrouwen (80+) dat zij, als zij de mogelijkheid hadden gehad, ook gescheiden waren van hun man. Maar ja, dat was nou eenmaal niet de 'mentaliteit'.
En zo negatief zou ik het uit elkaar gaan ook niet willen labelen trouwens, ik weet van verschillende oudere vrouwen (80+) dat zij, als zij de mogelijkheid hadden gehad, ook gescheiden waren van hun man. Maar ja, dat was nou eenmaal niet de 'mentaliteit'.
