Actueel
alle pijlers
De Twintiger van nu
zaterdag 20 december 2008 om 11:46
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
dinsdag 23 december 2008 om 10:58
quote:kaatje_85 schreef op 23 december 2008 @ 10:15:
Ik ben blij dat ik twintiger ben, een leuk huisje heb, een vriend heb en vooral geen kinderen. Ik heb nu al reizen gemaakt die de meeste mensen niet gaan maken of kunnen maken vanwege andere verplichtingen.
ik ben laat getrouwd en laat begonnen met kinderen, heb bijna de hele wereld gezien, dingen meegemaakt die niemand ooit gaat meemaken, heb een man en vooral wel kinderen, aangezien ik voldaan en gelukkig alles heb gedaan voor ik ze kreeg vind ik dat ik het goed aangepakt heb, alles meegekregen zeg maar
Ik heb een goede baan, ik geniet van het leven en ben onafhankelijk. Ik hoef nergens rekening mee te houden en vriend en ik doen waar we zin in hebben. Heerlijk. En omdat wij juist besloten hebben geen kinderen te nemen zie ik deze levensstijl nog niet zo snel veranderen. Maargoed, ik heb ook geen glazen bol, ik ga gewoon genieten zolang het kan.
Ik ben blij dat ik twintiger ben, een leuk huisje heb, een vriend heb en vooral geen kinderen. Ik heb nu al reizen gemaakt die de meeste mensen niet gaan maken of kunnen maken vanwege andere verplichtingen.
ik ben laat getrouwd en laat begonnen met kinderen, heb bijna de hele wereld gezien, dingen meegemaakt die niemand ooit gaat meemaken, heb een man en vooral wel kinderen, aangezien ik voldaan en gelukkig alles heb gedaan voor ik ze kreeg vind ik dat ik het goed aangepakt heb, alles meegekregen zeg maar
Ik heb een goede baan, ik geniet van het leven en ben onafhankelijk. Ik hoef nergens rekening mee te houden en vriend en ik doen waar we zin in hebben. Heerlijk. En omdat wij juist besloten hebben geen kinderen te nemen zie ik deze levensstijl nog niet zo snel veranderen. Maargoed, ik heb ook geen glazen bol, ik ga gewoon genieten zolang het kan.
dinsdag 23 december 2008 om 10:59
quote:sarah2ndlife schreef op 23 december 2008 @ 10:55:
nou nou, dat je geen kinderen wilt , okay, maar een afkeer, vind ik wel een beetje respectloos voor de minimensjes onder ons.
je bent zelf ook een kind geweest, had je van jezelf ook een afkeer en hoe had je het gevonden als jouw ouders en opa en oma een afkeer van je hadden gehad.
Nu kan het zijn dat ik je enorm kwets omdat zoiets gaande is geweest in je vroegere jeugd , dat is iig niet mijn bedoeling , dus op voorhand wil ik je alvast zeggen dat het me spijt als ik je kwets, ik ken je achtergrond natuurlijk niet, maar een afkeer van kinderen vind ik wel een hoogdravend negatief iets .
Dat je ze niet wilt krijgen is een keuze die gelukkig tegenwoordig mogelijk is.
Ik zeg alleen hoe ik het voel en beleef. IK zou NIET blij worden van een kind, dat een ander dat wel is, is prima. En ja, een afkeer heb ik dus wel. Kun je hoogdravend negatief vinden wat je wilt, het is de waarheid. En de waarheid is hard.
En weet je waar ik nou zo moe van wordt? Van mensen die zeggen dat het allemaal wel veranderd als je ouder bent.
nou nou, dat je geen kinderen wilt , okay, maar een afkeer, vind ik wel een beetje respectloos voor de minimensjes onder ons.
je bent zelf ook een kind geweest, had je van jezelf ook een afkeer en hoe had je het gevonden als jouw ouders en opa en oma een afkeer van je hadden gehad.
Nu kan het zijn dat ik je enorm kwets omdat zoiets gaande is geweest in je vroegere jeugd , dat is iig niet mijn bedoeling , dus op voorhand wil ik je alvast zeggen dat het me spijt als ik je kwets, ik ken je achtergrond natuurlijk niet, maar een afkeer van kinderen vind ik wel een hoogdravend negatief iets .
Dat je ze niet wilt krijgen is een keuze die gelukkig tegenwoordig mogelijk is.
Ik zeg alleen hoe ik het voel en beleef. IK zou NIET blij worden van een kind, dat een ander dat wel is, is prima. En ja, een afkeer heb ik dus wel. Kun je hoogdravend negatief vinden wat je wilt, het is de waarheid. En de waarheid is hard.
En weet je waar ik nou zo moe van wordt? Van mensen die zeggen dat het allemaal wel veranderd als je ouder bent.
dinsdag 23 december 2008 om 11:02
Ik zie mijn toekomst wat dat betreft ook een stuk saaier dan margretha hoor. Ik zal ook geen miljonair worden, ben maar gewoon een ambtenaar en ik weiger om mijn geld te verspillen aan loterijen e.d. Vriendlief heeft meer ambities dan ik en zal over 10 jaar misschien wel flink wat meer verdienen dan ik. Maar daar staat tegenover dat hij nu op zijn 25e al hele lange werkdagen maakt en tussendoor nog de komende jaren verder studeert ook.
Ach, dan komt dat kneuterige weer in me naar boven. Laat die villa maar zitten hoor... ik zit liever elke avond gezellig met hem aan tafel.
En met zijn werk kan hij best ergens een jaar in het buitenland in een grote stad gaan werken ofzo. Klinkt heel spannend... maar dan? Hij dag en nacht aan het werk en dan zit je daar zonder familie en vrienden. Die tijd van stages in het buitenland hebben we nu wel gehad.
Ach, dan komt dat kneuterige weer in me naar boven. Laat die villa maar zitten hoor... ik zit liever elke avond gezellig met hem aan tafel.
En met zijn werk kan hij best ergens een jaar in het buitenland in een grote stad gaan werken ofzo. Klinkt heel spannend... maar dan? Hij dag en nacht aan het werk en dan zit je daar zonder familie en vrienden. Die tijd van stages in het buitenland hebben we nu wel gehad.
dinsdag 23 december 2008 om 11:08
Yaiks, dit was helemaal niet als aanval op jou bedoeld Eowynn, ik had wel mensen in mijn hoofd maar dat waren echte mensen, géén forummers, dus trek je nageltjes maar weer in hoor!!!!
Ik vind het echt geweldig voor je dat jij dat allemaal al wist op je zestiende, ik zeg alleen dat ik dat niet wist (maar wel dacht te weten). Ik ben zelf trouwens al bij dezelfde vriend sinds mijn achttiende, dus ook vrij jong, maar kom er gaandeweg achter dat ik over heel veel dingen niet nagedacht had. Natuurlijk wilde ik bijvoorbeeld respect, liefde, vrijheid etc. in een relatie, maar hoe dat concreet vorm moest krijgen, daar had ik nooit bij stilgestaan. En in deze relatie hebben gaandeweg ook mijn eigen ideeën meer vorm gekregen, voor wat betreft ik wel en niet wil in een relatie: blijkbaar moesten bij mij die dingen eerst op mijn pad komen en was ik op mijn zestiende of achttiende niet in staat mij in te denken hoe dat zou zijn en hoe dat er concreet uit zou zien.
Ik zie ook helemaal niet staan dat jij niet zou weten wat er gebeurd zou zijn als, etc. volgens mij praat ik overal in eerste persoon. Ikzelf ben nadat het uitging met mijn vriendje bv. een jaar naar het buitenland gegaan, en heb (terwijl ik al deze vriend had) ook een hele tijd uit elkaar gewoond, wat mij achteraf gezien veel heeft geleerd en waar ik veel sterker van ben geworden. Anders had ik die dingen misschien niet opgezocht, maar ik ben blij dat ik bv. zelfstandig ben geweest in mijn studententijd, ik weet namelijk nu dat ik alles in mijn eentje op kan knappen. Niet dat ik dat verwacht of denk, maar gewoon, dat ik dat heb gedaan en het is gelukt.
En ja, het is inderdaad bij me opgekomen dat een hoop mensen blijkbaar helemaal geen grote dromen hebben en daar perfect gelukkig mee zijn, daar hoef je natuurlijk geen groot licht voor te zijn om dat te verzinnen, als je zit dat een hoop mensen het zo doen, maar ikzelf vind dat erg benauwend, ik heb pas een paar jaar dat ik echt bewust leef, laten we zeggen vanaf mijn zeventiende op zijn vroegst, en ik vind het heel benauwend te denken dat nu de komende 10, 20, 30 of 40 jaar min of meer vast liggen.
Elke vorm van realiteit ontkennen is idd dom, maar, ik zie niet wie dat hier op het topic doet en dat is in elk geval zeker niet op mij van toepassing. Wat ik bedoel met groot dromen is überhaupt de mogelijkheid overwegen van de gebaande paadjes af te gaan. Dat het niet de enige logische stap is om na 3 jaar verkering een huis te kopen in het dorp, maar dat je ook bv. op kamers zou kunnen, naar een ander deel van het land zou kunnen, naar het buitenland zou kunnen, zelf een huis kunnen kopen of huren, ik noem maar wat. Ik zie bij veel leeftijdsgenoten (en nee Eowynn, daar bedoel ik óók al jou niet mee) dat ze eigenlijk alleen één optie overwegen.
Met het voorbeeld wat jij noemt Eowynn, je salaris hoeft natuurlijk niet je enige inkomstenbron te zijn. En het valt me op dat veel mensen daar gewoon nog niet eens bij stilstaan. En zo eigenlijk met alle keuzes in het leven.
Hoop dat het zo wat duidelijker is voor je.
Ik vind het echt geweldig voor je dat jij dat allemaal al wist op je zestiende, ik zeg alleen dat ik dat niet wist (maar wel dacht te weten). Ik ben zelf trouwens al bij dezelfde vriend sinds mijn achttiende, dus ook vrij jong, maar kom er gaandeweg achter dat ik over heel veel dingen niet nagedacht had. Natuurlijk wilde ik bijvoorbeeld respect, liefde, vrijheid etc. in een relatie, maar hoe dat concreet vorm moest krijgen, daar had ik nooit bij stilgestaan. En in deze relatie hebben gaandeweg ook mijn eigen ideeën meer vorm gekregen, voor wat betreft ik wel en niet wil in een relatie: blijkbaar moesten bij mij die dingen eerst op mijn pad komen en was ik op mijn zestiende of achttiende niet in staat mij in te denken hoe dat zou zijn en hoe dat er concreet uit zou zien.
Ik zie ook helemaal niet staan dat jij niet zou weten wat er gebeurd zou zijn als, etc. volgens mij praat ik overal in eerste persoon. Ikzelf ben nadat het uitging met mijn vriendje bv. een jaar naar het buitenland gegaan, en heb (terwijl ik al deze vriend had) ook een hele tijd uit elkaar gewoond, wat mij achteraf gezien veel heeft geleerd en waar ik veel sterker van ben geworden. Anders had ik die dingen misschien niet opgezocht, maar ik ben blij dat ik bv. zelfstandig ben geweest in mijn studententijd, ik weet namelijk nu dat ik alles in mijn eentje op kan knappen. Niet dat ik dat verwacht of denk, maar gewoon, dat ik dat heb gedaan en het is gelukt.
En ja, het is inderdaad bij me opgekomen dat een hoop mensen blijkbaar helemaal geen grote dromen hebben en daar perfect gelukkig mee zijn, daar hoef je natuurlijk geen groot licht voor te zijn om dat te verzinnen, als je zit dat een hoop mensen het zo doen, maar ikzelf vind dat erg benauwend, ik heb pas een paar jaar dat ik echt bewust leef, laten we zeggen vanaf mijn zeventiende op zijn vroegst, en ik vind het heel benauwend te denken dat nu de komende 10, 20, 30 of 40 jaar min of meer vast liggen.
Elke vorm van realiteit ontkennen is idd dom, maar, ik zie niet wie dat hier op het topic doet en dat is in elk geval zeker niet op mij van toepassing. Wat ik bedoel met groot dromen is überhaupt de mogelijkheid overwegen van de gebaande paadjes af te gaan. Dat het niet de enige logische stap is om na 3 jaar verkering een huis te kopen in het dorp, maar dat je ook bv. op kamers zou kunnen, naar een ander deel van het land zou kunnen, naar het buitenland zou kunnen, zelf een huis kunnen kopen of huren, ik noem maar wat. Ik zie bij veel leeftijdsgenoten (en nee Eowynn, daar bedoel ik óók al jou niet mee) dat ze eigenlijk alleen één optie overwegen.
Met het voorbeeld wat jij noemt Eowynn, je salaris hoeft natuurlijk niet je enige inkomstenbron te zijn. En het valt me op dat veel mensen daar gewoon nog niet eens bij stilstaan. En zo eigenlijk met alle keuzes in het leven.
Hoop dat het zo wat duidelijker is voor je.
dinsdag 23 december 2008 om 11:13
quote:kaatje_85 schreef op 23 december 2008 @ 10:59:
[...]
Ik zeg alleen hoe ik het voel en beleef. IK zou NIET blij worden van een kind, dat een ander dat wel is, is prima. En ja, een afkeer heb ik dus wel. Kun je hoogdravend negatief vinden wat je wilt, het is de waarheid. En de waarheid is hard.
En weet je waar ik nou zo moe van wordt? Van mensen die zeggen dat het allemaal wel veranderd als je ouder bent.
Dat kan ik alleen maar onderschrijven. Vandaag ben ik 40 geworden, maar ik ben nog steeds ontzettend blij dat ik geen kinderen heb. Voor mij wegen de nadelen veel zwaarder door dan de vermeende voordelen: het constante geregel, constant drukte en lawaai in huis, nooit meer vrij zijn, want altijd moet je je kind eerst ergens onder brengen voor je 'spontaan' erop uit kunt.
Ik sta hier dus nog steeds net zo achter (of misschien juist met nog meer overtuiging) als toen ik 20 was.
[...]
Ik zeg alleen hoe ik het voel en beleef. IK zou NIET blij worden van een kind, dat een ander dat wel is, is prima. En ja, een afkeer heb ik dus wel. Kun je hoogdravend negatief vinden wat je wilt, het is de waarheid. En de waarheid is hard.
En weet je waar ik nou zo moe van wordt? Van mensen die zeggen dat het allemaal wel veranderd als je ouder bent.
Dat kan ik alleen maar onderschrijven. Vandaag ben ik 40 geworden, maar ik ben nog steeds ontzettend blij dat ik geen kinderen heb. Voor mij wegen de nadelen veel zwaarder door dan de vermeende voordelen: het constante geregel, constant drukte en lawaai in huis, nooit meer vrij zijn, want altijd moet je je kind eerst ergens onder brengen voor je 'spontaan' erop uit kunt.
Ik sta hier dus nog steeds net zo achter (of misschien juist met nog meer overtuiging) als toen ik 20 was.
dinsdag 23 december 2008 om 11:22
Yoyo, het hoeven ook niet persé die dingen te zijn die ik nu noem, maar gewoon het idee dat je ook andere opties hebt, niet dat je de komende x aantal jaar hetzelfde werk zal doen met ongeveer dezelfde werktijden, evt. een paar daagjes minder als er kinderen komen, hetzelfde salaris, hetzelfde huis, hetzelfde dorp, dezelfde kroeg, dezelfde buurt.
Misschien leef ik mijn leven ook wel zo! Maar het idee dat dat nu al vastligt, vind ik benauwend!
Misschien leef ik mijn leven ook wel zo! Maar het idee dat dat nu al vastligt, vind ik benauwend!
dinsdag 23 december 2008 om 11:23
Oh, de kans is idd heel groot dat je idd geen kinderen wilt als je 35 bent Kaatje, maar de kans is ook heel hard aanwezig dat je ooit van gedachten veranderd. Ik zal ook niet zeggen dat ik nóóit ga scheiden van mijn man, zoals een andere forummer dat hier zei, ik kan namelijk niet in de toekomst kijken.
Daarbij, een kennis van me, halverwege de 30, wilde ábsoluut geen kinderen. Aantal jaren geleden getrouwd, toen kreeg ik de eerste. Haar eerste reactie 'je kunt nog abortus plegen hoor' omdat ze zich níet kon voorstellen ooit zwanger te worden. Een tijd terug had ik een gesprek met haar man over kinderen, hij wilde ze ábsoluut niet, zij ook niet, ze vonden kinderen gewoon níet leuk.
We zijn 1,5 jaar verder en ze is hártstikke zwanger Niets veranderlijker dan een mens.
Margaretha, maar als mensen gewoon blij zijn met die ene optie, dan is dat toch goed? Daarbij, wie zegt dat ze niet meerdere opties overwegen maar gewoon doen waar ze zich het prettigst bij voelen?
Daarbij, een kennis van me, halverwege de 30, wilde ábsoluut geen kinderen. Aantal jaren geleden getrouwd, toen kreeg ik de eerste. Haar eerste reactie 'je kunt nog abortus plegen hoor' omdat ze zich níet kon voorstellen ooit zwanger te worden. Een tijd terug had ik een gesprek met haar man over kinderen, hij wilde ze ábsoluut niet, zij ook niet, ze vonden kinderen gewoon níet leuk.
We zijn 1,5 jaar verder en ze is hártstikke zwanger Niets veranderlijker dan een mens.
Margaretha, maar als mensen gewoon blij zijn met die ene optie, dan is dat toch goed? Daarbij, wie zegt dat ze niet meerdere opties overwegen maar gewoon doen waar ze zich het prettigst bij voelen?
dinsdag 23 december 2008 om 11:26
Maar dat ligt toch nooit vast Margaretha? Je kunt toch nooit in de toekomst kijken? En dat geldt voor iedereen. Zelfs al denk je 30 jaar lang hetzelfde werk te doen, in praktijk kan er van alles gebeuren.
En wat betreft inkomen: welke andere manieren dan werk heb je om geld te verdienen? Of je moet huizen gaan verhandelen ofzo, maar dat is óók werk. Ik denk inderdaad niet na over andere manieren om geld te verdienen dan mijn werk, omdat er eigenlijk geen realistische manieren zijn, in mijn situatie, om geld mee te verdienen.
En ookal heb ik 2 kinderen, ik heb absoluut niet het idee dat mijn leven al vast ligt. Ik kan nog alle kanten op, andere studies gaan doen, verhuizen, emigreren als ik dat wil, ander werk zoeken, meer kinderen krijgen, scheiden. Je leven ligt nooit vast, dat zit hoogstens tussen je oren, net als het idee dat alle opties open liggen, dat is namelijk net zomin waar.
En wat betreft inkomen: welke andere manieren dan werk heb je om geld te verdienen? Of je moet huizen gaan verhandelen ofzo, maar dat is óók werk. Ik denk inderdaad niet na over andere manieren om geld te verdienen dan mijn werk, omdat er eigenlijk geen realistische manieren zijn, in mijn situatie, om geld mee te verdienen.
En ookal heb ik 2 kinderen, ik heb absoluut niet het idee dat mijn leven al vast ligt. Ik kan nog alle kanten op, andere studies gaan doen, verhuizen, emigreren als ik dat wil, ander werk zoeken, meer kinderen krijgen, scheiden. Je leven ligt nooit vast, dat zit hoogstens tussen je oren, net als het idee dat alle opties open liggen, dat is namelijk net zomin waar.
dinsdag 23 december 2008 om 11:27
Zelfde geldt voor mij Elninjo. Ik zou het vreselijk moeilijk vinden om na zoveel jaar zonder, opeens wel kinderen in mijn leven te hebben. Ik heb ook nooit zo'n moederwens gehad, speelt ook mee natuurlijk. Ik ben wel enorm blij dat ik, nu ik eenmaal de 40 gepasseerd ben, me hier niet meer voor hoef te verantwoorden. Gek werd ik ervan. En ja, ook ik zou er wel anders over denken als ze er eenmaal waren...... niet dus.
Ben ook wel blij dat de peuters in mijn vriendenkring inmiddels leuke kinderen/pubers zijn. Heb ik meer mee...
Quote: Yaiks, dit was helemaal niet als aanval op jou bedoeld Eowynn, ik had wel mensen in mijn hoofd maar dat waren echte mensen, géén forummers, dus trek je nageltjes maar weer in hoor!!!!
Eowynn geen echt mens??
Ben ook wel blij dat de peuters in mijn vriendenkring inmiddels leuke kinderen/pubers zijn. Heb ik meer mee...
Quote: Yaiks, dit was helemaal niet als aanval op jou bedoeld Eowynn, ik had wel mensen in mijn hoofd maar dat waren echte mensen, géén forummers, dus trek je nageltjes maar weer in hoor!!!!
Eowynn geen echt mens??
dinsdag 23 december 2008 om 11:29
Ik weet niet of dat voor mij al zo vast ligt Margaretha.
Ik weet wel waar ik me thuis voel en waar ik thuis hoor.
Het is allemaal hardstikke leuk en spannend om dat soort dingen misschien als toekomstdromen te hebben enzo... maar ik zie het aan mijn vriend. 2x voor een half jaar op dezelfde plek in het buitenland gezeten, de mooiste tijd van zijn leven. Maar uiteindelijk gaat iedereen toch weer terug naar huis, naar zijn eigen omgeving. En degene die zich daar hebben willen gevestigd zijn uiteindelijk ook weer allemaal teruggekomen... het klokje tikt nu eenmaal nergens zo als thuis
Als ik een tijdje op reis ben geweest, dan denk ik op dat moment dat niet meer in dat koude saaie land wil wonen. Maar aan de andere kant is er niets fijners dan thuiskomen van een reis en dat er dan een grote groep vrienden je op staan te wachten met een lekker borrel
Vriend geeft aan hier niet altijd te willen blijven wonen. Maar eigenlijk hoe ouder ik word, hoe vervelender ik eigenlijk het idee ga vinden dat ik mijn vrienden en familie niet meer om de hoek heb wonen.
Oh, wat klink ik burgelijk zeg.
En op mijn 16e wilde ik alles behalve burgelijk worden!
Ik weet wel waar ik me thuis voel en waar ik thuis hoor.
Het is allemaal hardstikke leuk en spannend om dat soort dingen misschien als toekomstdromen te hebben enzo... maar ik zie het aan mijn vriend. 2x voor een half jaar op dezelfde plek in het buitenland gezeten, de mooiste tijd van zijn leven. Maar uiteindelijk gaat iedereen toch weer terug naar huis, naar zijn eigen omgeving. En degene die zich daar hebben willen gevestigd zijn uiteindelijk ook weer allemaal teruggekomen... het klokje tikt nu eenmaal nergens zo als thuis
Als ik een tijdje op reis ben geweest, dan denk ik op dat moment dat niet meer in dat koude saaie land wil wonen. Maar aan de andere kant is er niets fijners dan thuiskomen van een reis en dat er dan een grote groep vrienden je op staan te wachten met een lekker borrel
Vriend geeft aan hier niet altijd te willen blijven wonen. Maar eigenlijk hoe ouder ik word, hoe vervelender ik eigenlijk het idee ga vinden dat ik mijn vrienden en familie niet meer om de hoek heb wonen.
Oh, wat klink ik burgelijk zeg.
En op mijn 16e wilde ik alles behalve burgelijk worden!
dinsdag 23 december 2008 om 11:30
Margaretha, opties heb je altijd....... je kunt altijd, op elk moment in je leven een andere weg in slaan. Ik ben daarvan het levende bewijs.
Verder was ik toen ik twintiger was niet zo bezig met mijn toekomst en zeker niet met plannen wat wel en wat niet.
Het leven overkomt je..... hoe strak je ook alles wil plannen.
Verder was ik toen ik twintiger was niet zo bezig met mijn toekomst en zeker niet met plannen wat wel en wat niet.
Het leven overkomt je..... hoe strak je ook alles wil plannen.
dinsdag 23 december 2008 om 11:41
Ik merk in gesprekken bij sommige vriendinnen van mij dat ze gewoon nooit over andere opties nagedacht hebben. En natuurlijk geeft dat niet, ik zit er absoluut niet mee en ze zijn allemaal erg gelukkig dus wat mij betreft prima.
Maar ergens vind ik het wel jammer, een beetje net als die meiden van voorin de twintig of in hun late tienerjaren die ik weleens tegenkwam op het werk en die nu al wisten dat ze twee of drie daagjes gingen werken, en de man fulltime.
Ik vind het dus niet jammer als je dat doet, ik vind het wel jammer als je nooit over wat anders nagedacht hebt. En de puberteit en je vroege twenties zijn voor mij nou juist tijden bij uitstek om grote dromen te hebben.
En het ligt idd niet aan een huis kopen of kinderen krijgen, want dat zorgt niet dat je vast ligt, het is gewoon een mentaliteit die sommigen hebben (ook zonder kinderen).
Eowynn, een andere manier is idd investeren of handelen, kapitaal bemachtigen, etc.
Maar ergens vind ik het wel jammer, een beetje net als die meiden van voorin de twintig of in hun late tienerjaren die ik weleens tegenkwam op het werk en die nu al wisten dat ze twee of drie daagjes gingen werken, en de man fulltime.
Ik vind het dus niet jammer als je dat doet, ik vind het wel jammer als je nooit over wat anders nagedacht hebt. En de puberteit en je vroege twenties zijn voor mij nou juist tijden bij uitstek om grote dromen te hebben.
En het ligt idd niet aan een huis kopen of kinderen krijgen, want dat zorgt niet dat je vast ligt, het is gewoon een mentaliteit die sommigen hebben (ook zonder kinderen).
Eowynn, een andere manier is idd investeren of handelen, kapitaal bemachtigen, etc.
dinsdag 23 december 2008 om 11:42
quote:its schreef op 23 december 2008 @ 11:30:
Margaretha, opties heb je altijd....... je kunt altijd, op elk moment in je leven een andere weg in slaan. Ik ben daarvan het levende bewijs.
Verder was ik toen ik twintiger was niet zo bezig met mijn toekomst en zeker niet met plannen wat wel en wat niet.
Het leven overkomt je..... hoe strak je ook alles wil plannen.
Ik heb het idee dat ik niet zo goed over kan brengen wat ik bedoel. Ik weet dat voor niemand het leven vastligt, en ik weet dat je altijd overal onderuit kan, etc. etc.
Wat mij alleen opvalt is dat een aantal jonge mensen wel de mentaliteit hebben alsof alles vast ligt en daar heel blij mee zijn.
Margaretha, opties heb je altijd....... je kunt altijd, op elk moment in je leven een andere weg in slaan. Ik ben daarvan het levende bewijs.
Verder was ik toen ik twintiger was niet zo bezig met mijn toekomst en zeker niet met plannen wat wel en wat niet.
Het leven overkomt je..... hoe strak je ook alles wil plannen.
Ik heb het idee dat ik niet zo goed over kan brengen wat ik bedoel. Ik weet dat voor niemand het leven vastligt, en ik weet dat je altijd overal onderuit kan, etc. etc.
Wat mij alleen opvalt is dat een aantal jonge mensen wel de mentaliteit hebben alsof alles vast ligt en daar heel blij mee zijn.
dinsdag 23 december 2008 om 11:43
dinsdag 23 december 2008 om 11:45
Ik snap ook nooit zo goed waar de angst voor burgerlijkheid vandaan komt. Wat is daar in vredesnaam mis mee? En wat ís burgerlijk nou eigenlijk? Is dat als je een Volvo, golden retriever en 2,1 kind hebt in een nieuwbouwwijk?
Kijk, ik zie om mij heen ook wel mensen waarvan ik denk 'poeh, dat lijkt me écht niets' en ook wel mensen waarvan ik denk 'ik zou weleens een tijdje jouw leven willen hebben'. En omgekeerd zullen mensen dat bij mij ook hebben.
Een van mijn beste vriendinnen is het tegenovergestelde van mij, ze is kunstenares, woont overal en nergens, heeft geen vaste relatie, wil geen kinderen, doet allerlei spannende dingen, is helemaal vrij enzovoorts. En dat lijkt me best leuk. Aan de andere kant weet ik dat zij soms best jaloers kan zijn op míjn leven, omdat ik veel dingen heb en doe die zij niet heeft. Bepaalde dingen die zij doet lijken mij weer ronduit afschuwelijk, en dat heeft zij ook bij mij.
Maar we kunnen het prima met elkaar vinden, en los van onze levens hebben we enorm veel gemeen, we vullen het alleen anders in.
Kijk, ik zie om mij heen ook wel mensen waarvan ik denk 'poeh, dat lijkt me écht niets' en ook wel mensen waarvan ik denk 'ik zou weleens een tijdje jouw leven willen hebben'. En omgekeerd zullen mensen dat bij mij ook hebben.
Een van mijn beste vriendinnen is het tegenovergestelde van mij, ze is kunstenares, woont overal en nergens, heeft geen vaste relatie, wil geen kinderen, doet allerlei spannende dingen, is helemaal vrij enzovoorts. En dat lijkt me best leuk. Aan de andere kant weet ik dat zij soms best jaloers kan zijn op míjn leven, omdat ik veel dingen heb en doe die zij niet heeft. Bepaalde dingen die zij doet lijken mij weer ronduit afschuwelijk, en dat heeft zij ook bij mij.
Maar we kunnen het prima met elkaar vinden, en los van onze levens hebben we enorm veel gemeen, we vullen het alleen anders in.
dinsdag 23 december 2008 om 11:49
@Margaretha: Ik denk dat ik dat ook wel zo zag, zo'n 25 jaar geleden. Maar ondertussen weet ik beter. En soms (vaak?) heb je de keuze niet. Dan verandert er iets in negatieve zin. En dan zul je toch verder moeten. En dan lukt het ook, uiteindelijk. Ik ben het dus wel met je eens dat teveel vastleggen geen zin heeft, maar zijn dat misschien ook de grote dromen waar jij het over hebt?
dinsdag 23 december 2008 om 11:55
Gefeliciteerd elninjoo!
Ik ben geen idealiste. Ik doneer wat geld aan goede doelen en heb zo mijn ideeën over hoe men met dingen om hoort te gaan, maar ik zie mezelf echt nog niet eigenhandig dingen opbouwen of wat ook.
Ik ben wel redelijk ambitieus, maar wil niet 60 uur per week werken. Ik ben meer ambitieus in de zin van: ik wil mij ontwikkelen op mijn werk, uiteindelijk ook een andere functie bereiken en wat meer (vrij veel) geld verdienen, maar een directiefunctie waar ik 60 uur per week voor moet werken zie ik totaal niet zitten.
Momenteel ben ik wel gelukkig en zie ik kinderen nog helemaal niet zitten. Ach, ik herken me wel in een deel van dat onderzoek.
Ik ben geen idealiste. Ik doneer wat geld aan goede doelen en heb zo mijn ideeën over hoe men met dingen om hoort te gaan, maar ik zie mezelf echt nog niet eigenhandig dingen opbouwen of wat ook.
Ik ben wel redelijk ambitieus, maar wil niet 60 uur per week werken. Ik ben meer ambitieus in de zin van: ik wil mij ontwikkelen op mijn werk, uiteindelijk ook een andere functie bereiken en wat meer (vrij veel) geld verdienen, maar een directiefunctie waar ik 60 uur per week voor moet werken zie ik totaal niet zitten.
Momenteel ben ik wel gelukkig en zie ik kinderen nog helemaal niet zitten. Ach, ik herken me wel in een deel van dat onderzoek.
dinsdag 23 december 2008 om 12:00
Overigens heb ik júist jong kinderen gekregen omdat ik nog van alles van plan ben qua werk en studie. Mijn redenatie was dat ik beter wat kon investeren in mijn kinderen als ik nog in de beginfase van mijn carriere zit. Tegen de tijd dat ik 35 ben hoop ik de diploma's die ik wil hebben op zak te hebben en wat meer tijd in mijn carriere te kunnen steken.
Het leek mij juist onhandig om eruit te moeten op het moment dat alles net een beetje gaat lopen. Nu heb ik nog een baan waarin het eigenlijk niet gek veel uitmaakt als ik een middag vrij moet nemen vanwege de kinderen. Ik ga er vanuit dat dat een stuk minder nodig zal zijn als ze straks 13 en 14 zijn. Tuurlijk hebben ze dan ook aandacht en verzorging nodig (zeker als puber zijnde) maar toch op een hele andere manier dan wanneer ze 1 en 2 zijn.
Het leek mij juist onhandig om eruit te moeten op het moment dat alles net een beetje gaat lopen. Nu heb ik nog een baan waarin het eigenlijk niet gek veel uitmaakt als ik een middag vrij moet nemen vanwege de kinderen. Ik ga er vanuit dat dat een stuk minder nodig zal zijn als ze straks 13 en 14 zijn. Tuurlijk hebben ze dan ook aandacht en verzorging nodig (zeker als puber zijnde) maar toch op een hele andere manier dan wanneer ze 1 en 2 zijn.
