Actueel
alle pijlers
De Twintiger van nu
zaterdag 20 december 2008 om 11:46
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
maandag 22 december 2008 om 21:50
Gek genoeg heb ik nooit gedacht dat er niet meer is in het leven dan huisje boompje beestje. En ik had de rest van mijn leven niet uitgestippeld op mijn 15e, maar ik heb gewoon steeds gedaan wat goed voelde, heb altijd geweten dat ik kinderen wilde, en nog graag jong ook, om diverse redenen.
Ik zie ook genoeg uitgebluste stellen van 40 uit elkaar gaan omdat ze ontdekken dat ze naast hun flitsende carriere, designhuis en twee auto's en rijtje bijpassende kids eigenlijk niets meer gemeen hebben
Ik zie ook genoeg uitgebluste stellen van 40 uit elkaar gaan omdat ze ontdekken dat ze naast hun flitsende carriere, designhuis en twee auto's en rijtje bijpassende kids eigenlijk niets meer gemeen hebben
maandag 22 december 2008 om 22:01
maandag 22 december 2008 om 22:11
t grappige is dat voor mijn man en ik het allebei heel verschillend is en toch hetzelfde,
Ik heb altijd heel graag jonge kinderen gewild, je hebt het niet voor t kiezen/zeggen, je krijgt ze , maar wanneer, das niet aan jou, ik was dus heel laat met kinderen en mijn man heel jong.
En hij is er happy mee en ik uiteindelijk ook heel happy dat het wat later was.
Ik heb altijd heel graag jonge kinderen gewild, je hebt het niet voor t kiezen/zeggen, je krijgt ze , maar wanneer, das niet aan jou, ik was dus heel laat met kinderen en mijn man heel jong.
En hij is er happy mee en ik uiteindelijk ook heel happy dat het wat later was.
maandag 22 december 2008 om 22:48
quote:traincha2 schreef op 22 december 2008 @ 22:04:
Dat zeg ik
Al die luxe zaken: 2 auto's, designerhuis, veel geld, kleding van ontwerpers enzenz. Leuk dat het er is, maar ik persoonlijk kan dat missen als kiespijn.Ach, ik ken maar weinig dertigers die om deze redenen laat aan kinderen zijn begonnen en in een designerhuis wonen en kleding van dure ontwerpers dragen enzo hoor...
Dat zeg ik
Al die luxe zaken: 2 auto's, designerhuis, veel geld, kleding van ontwerpers enzenz. Leuk dat het er is, maar ik persoonlijk kan dat missen als kiespijn.Ach, ik ken maar weinig dertigers die om deze redenen laat aan kinderen zijn begonnen en in een designerhuis wonen en kleding van dure ontwerpers dragen enzo hoor...
dinsdag 23 december 2008 om 00:16
Ik was dertiger toen ik mijn kinderen kreeg. Dat was een bewuste keuze.
Ik was er eerder echt nog niet aan toe. En niet omdat ik zo nodig allerlei luxe om me heen wilde verzamelen, maar omdat ik nog geen rust in mijn kop had.
En ik wilde op reis.
Blij dat ik het zo gedaan heb.
Zo maakt iedereen zoveel mogelijk zijn eigen keuzes.
Ik was er eerder echt nog niet aan toe. En niet omdat ik zo nodig allerlei luxe om me heen wilde verzamelen, maar omdat ik nog geen rust in mijn kop had.
En ik wilde op reis.
Blij dat ik het zo gedaan heb.
Zo maakt iedereen zoveel mogelijk zijn eigen keuzes.
dinsdag 23 december 2008 om 08:57
Tja, Traincha was degene die hier begon met 'ik zie zoveel stellen uit elkaar gaan die jong getrouwd zijn... bladiebladiebla' dus ik zet daar tegenover dat ik net zoveel stellen uit elkaar zie gaan die het anders doen. Dat is het enige. Natuurlijk weet ik dat laat aan kinderen beginnen niet betekend dat je persé materialistisch bent. Net als dat jong trouwen niet betekend dat je niet weet wat er in de wereld te koop is.
dinsdag 23 december 2008 om 10:06
Wat ben ik blij dat ik geen twintiger meer ben. Trouwens het in de OP gestelde was ook op mij van toepassing, al was het toen een stuk slechter gesteld met de werkgelegenheid en de welvaart an sich (jaren 80). Maar ik en mijn leeftijdsgenoten van toen zagen de toekomst hoopvol tegemoet. Slechter kon bijna niet en op die leeftijd heb je altijd hoop volgens mij. Hoop heb ik nog steeds trouwens, ook al hangt de krediet- en klimaatcrisis als donkere wolken boven ons hoofd.
Volgens mij gaat het de twintigers van nu stukken beter dan de twintigers van toen. Maar dat is zo lang geleden, daar ben ik dus niet echt zeker van. Het was anders. Wij hadden geen internet, mobiele telefoon etc. De wereld was een stuk kleiner imo. Het was vroegah niet beter, het was anders en daarom kun je volgens mij de generaties niet met elkaar vergelijken.
En binnen een generatie zijn al zoveel verschillende mensen/levenstijlen. Die kun je al niet met elkaar vergelijken. Zie het nut van zo'n onderzoek dan ook eigenlijk helemaal niet.
Maar weer twintig willen zijn? Nee.... ik voel me als 40-er een stuk gelukkiger, rustiger, gebalanceerder. Maar zeker nog niet ingekakt....
Nog even dit voor Flashy: ik had op mijn 21e ook mijn "ware" ontmoet.... na 14 jaar waren we niet meer elkaars "waren". Zeg nooit nooit.... het leven duurt (hopelijk) lang en er verandert veel meer dan je kan bedenken of voorstellen (op je 21e).
Zo oma heeft gesproken
Volgens mij gaat het de twintigers van nu stukken beter dan de twintigers van toen. Maar dat is zo lang geleden, daar ben ik dus niet echt zeker van. Het was anders. Wij hadden geen internet, mobiele telefoon etc. De wereld was een stuk kleiner imo. Het was vroegah niet beter, het was anders en daarom kun je volgens mij de generaties niet met elkaar vergelijken.
En binnen een generatie zijn al zoveel verschillende mensen/levenstijlen. Die kun je al niet met elkaar vergelijken. Zie het nut van zo'n onderzoek dan ook eigenlijk helemaal niet.
Maar weer twintig willen zijn? Nee.... ik voel me als 40-er een stuk gelukkiger, rustiger, gebalanceerder. Maar zeker nog niet ingekakt....
Nog even dit voor Flashy: ik had op mijn 21e ook mijn "ware" ontmoet.... na 14 jaar waren we niet meer elkaars "waren". Zeg nooit nooit.... het leven duurt (hopelijk) lang en er verandert veel meer dan je kan bedenken of voorstellen (op je 21e).
Zo oma heeft gesproken
dinsdag 23 december 2008 om 10:15
Ik ben nu 24 en als ik kijk naar hoe ik was op mijn zestiende, pfff héél anders. Toen dacht ik trouwens wel dat ik ook precies wist wat ik wel en niet wilde, en toen had ik ook een vriendje met wie ik wel wilde trouwen. Hij maakte het uit en daar ben ik nu héél blij om! Niet dat ik anders niet gelukkig ws geweest en misschien had ik ook niet het idee gehad dat ik wat gemist zou hebben, maar nu weet ik dat dat wel zo geweest zou zijn.
Ik ben trouwens wel supertruttig: ik ben gek op koken en taarten bakken, wil graag trouwen en kinderen krijgen (en als dat NU zou zijn, zou dat prima zijn), ik ben héél huiselijk.
Alleen wat voor mij pas echte truttigheid is (in de negatieve zin van het woord), is nu een hypotheek die al precies berekend is op hoeveel je heel je leven gaat verdienen met verwachte salarisstijgingen etc. Nu die verre reis maken want als je straks aan kinderen begint kan het niet meer. Dat je je hele leven al vast hebt liggen. Dat je nu al zeker weet (of denkt te weten) dat je nooit miljonair wordt, dat je nooit vóór je dertigste / veertigste binnen zal zijn, dat je nooit in Londen of Dubai of Johannesburg zal wonen, dat je nooit een camper koopt en een jaar door de VS zal trekken, etc.
Ik heb zelf ook een plan, en wel meer plannen, maar dat je blijkbaar niet groot droomt, maar juist héél klein dat vind ik echt heel benauwend (als de bank mij voor zou rekenen hoeveel ik heel mijn leven zal verdienen zou ik dat echt belachelijk vinden - maar als je bv. secretaresse bent en je cao kent en al weet / denkt te weten dat je nooit van baan gaat veranderen, weet je dus ook dat je elk jaar 2% erbij krijgt en nooit boven de xxx zal zitten, en dat dus een hoop dingen voor jou altijd onmogelijk zullen blijven). En zie ik bij sommige van mijn leeftijdsgenoten wel terug.
Ikzelf heb juist het idee dat de wereld aan mijn voeten ligt en alles nog mogelijk is!
Ik ben trouwens wel supertruttig: ik ben gek op koken en taarten bakken, wil graag trouwen en kinderen krijgen (en als dat NU zou zijn, zou dat prima zijn), ik ben héél huiselijk.
Alleen wat voor mij pas echte truttigheid is (in de negatieve zin van het woord), is nu een hypotheek die al precies berekend is op hoeveel je heel je leven gaat verdienen met verwachte salarisstijgingen etc. Nu die verre reis maken want als je straks aan kinderen begint kan het niet meer. Dat je je hele leven al vast hebt liggen. Dat je nu al zeker weet (of denkt te weten) dat je nooit miljonair wordt, dat je nooit vóór je dertigste / veertigste binnen zal zijn, dat je nooit in Londen of Dubai of Johannesburg zal wonen, dat je nooit een camper koopt en een jaar door de VS zal trekken, etc.
Ik heb zelf ook een plan, en wel meer plannen, maar dat je blijkbaar niet groot droomt, maar juist héél klein dat vind ik echt heel benauwend (als de bank mij voor zou rekenen hoeveel ik heel mijn leven zal verdienen zou ik dat echt belachelijk vinden - maar als je bv. secretaresse bent en je cao kent en al weet / denkt te weten dat je nooit van baan gaat veranderen, weet je dus ook dat je elk jaar 2% erbij krijgt en nooit boven de xxx zal zitten, en dat dus een hoop dingen voor jou altijd onmogelijk zullen blijven). En zie ik bij sommige van mijn leeftijdsgenoten wel terug.
Ikzelf heb juist het idee dat de wereld aan mijn voeten ligt en alles nog mogelijk is!
dinsdag 23 december 2008 om 10:15
Ik ben blij dat ik twintiger ben, een leuk huisje heb, een vriend heb en vooral geen kinderen. Ik heb nu al reizen gemaakt die de meeste mensen niet gaan maken of kunnen maken vanwege andere verplichtingen. Ik heb een goede baan, ik geniet van het leven en ben onafhankelijk. Ik hoef nergens rekening mee te houden en vriend en ik doen waar we zin in hebben. Heerlijk. En omdat wij juist besloten hebben geen kinderen te nemen zie ik deze levensstijl nog niet zo snel veranderen. Maargoed, ik heb ook geen glazen bol, ik ga gewoon genieten zolang het kan.
dinsdag 23 december 2008 om 10:20
Ik wilde geen kinderen, toen was ik plots zo maar opeens zwanger op mijn 23ste maar wel al getrouwd en op eens vol moedergevoelens.
Nu ben ik geen twintiger meer maar heb geen spijt van mijn keuzes, ik ben nu wel veel bedachtzamer en geduldiger dan voor mijn kinderen maar of dat nou door mijn leeftijd komt of door de kinderen?
Nu ben ik geen twintiger meer maar heb geen spijt van mijn keuzes, ik ben nu wel veel bedachtzamer en geduldiger dan voor mijn kinderen maar of dat nou door mijn leeftijd komt of door de kinderen?
dinsdag 23 december 2008 om 10:22
Margaretha, niks ligt vast, hoeveel je ook wel of niet wilt vastleggen op dit moment. Maar dat is ook het mooie van je leven leven. Al die onverwachte momenten die je overkomen, of je het nu wilt of niet.
Ik was tussen mij 20e en pakweg 35e een stuk "truttiger" en burgelijker dan nu.
Toen ik zo oud was als Kaatje dacht ik er net zo over en had ik exact zo'n leven als zij: vriend, eigen huis, 2 goede banen en vele verre reizen. Was een mooie tijd, maar het leven wat ik nu leid, is net zo mooi.
Ik was tussen mij 20e en pakweg 35e een stuk "truttiger" en burgelijker dan nu.
Toen ik zo oud was als Kaatje dacht ik er net zo over en had ik exact zo'n leven als zij: vriend, eigen huis, 2 goede banen en vele verre reizen. Was een mooie tijd, maar het leven wat ik nu leid, is net zo mooi.
dinsdag 23 december 2008 om 10:27
En vind je het nou zelf ook niet een béétje naar, zoals je dat stuk schrijft over je vriendje op je 16e?
Mijn toekomstverwachting op mijn 16e ging wel wat verder dan 'romantisch trouwen' en mijn eisen aan een relatie gingen wat verder dan 'een leuke jongen'.
Ik wist vrij precies wat ik zocht in een relatie, namelijk respect, vertrouwen, liefde, humor, elkaar stimuleren. En ja, dat heb ik in mijn huidige relatie. Ik ben niet overdreven romantisch, niet van 'en ze leven nog lang en gelukkig'. En natuurlijk ben ik enorm veranderd sinds mijn 16e, gelukkig wel. En onze relatie is ook niet meer hetzelfde dan toen ik 16 was, gelukkig. Maar ik zou het niet anders willen dan dit.
En dan roepen dat ik dat niet kan zeggen omdat ik niet weet hoe het was als het uit was gegaan.... tja, dat is een tikkie een zwaktebod, want dat geldt voor alles.
Is het overigens niet bij je opgekomen, Margaretha, dat er ook gewoon mensen zijn die niet de minste behoefte voelen om alle opties open te houden, overal ter wereld te kunnen gaan wonen en zich nooit vast te leggen? Ik weet absoluut niet wat ik over 10 jaar doe, maar ik weet vrij zeker dat ik geen miljonair word, want ik speel niet mee in de loterij en mijn ambities liggen op een vlak waar gewoonweg niet veel in te verdienen valt. En ik ambieer ook helemaal geen miljoen. Is dat zo akelig en burgerlijk?
99% van de bevolking weet denk ik vrij zeker dat ze geen miljonair worden en dat ze niet in Johannesburg gaan wonen. Dat maakt ze niet beperkter of ongelukkiger, maar gewoon zichzelf.
Mijn toekomstverwachting op mijn 16e ging wel wat verder dan 'romantisch trouwen' en mijn eisen aan een relatie gingen wat verder dan 'een leuke jongen'.
Ik wist vrij precies wat ik zocht in een relatie, namelijk respect, vertrouwen, liefde, humor, elkaar stimuleren. En ja, dat heb ik in mijn huidige relatie. Ik ben niet overdreven romantisch, niet van 'en ze leven nog lang en gelukkig'. En natuurlijk ben ik enorm veranderd sinds mijn 16e, gelukkig wel. En onze relatie is ook niet meer hetzelfde dan toen ik 16 was, gelukkig. Maar ik zou het niet anders willen dan dit.
En dan roepen dat ik dat niet kan zeggen omdat ik niet weet hoe het was als het uit was gegaan.... tja, dat is een tikkie een zwaktebod, want dat geldt voor alles.
Is het overigens niet bij je opgekomen, Margaretha, dat er ook gewoon mensen zijn die niet de minste behoefte voelen om alle opties open te houden, overal ter wereld te kunnen gaan wonen en zich nooit vast te leggen? Ik weet absoluut niet wat ik over 10 jaar doe, maar ik weet vrij zeker dat ik geen miljonair word, want ik speel niet mee in de loterij en mijn ambities liggen op een vlak waar gewoonweg niet veel in te verdienen valt. En ik ambieer ook helemaal geen miljoen. Is dat zo akelig en burgerlijk?
99% van de bevolking weet denk ik vrij zeker dat ze geen miljonair worden en dat ze niet in Johannesburg gaan wonen. Dat maakt ze niet beperkter of ongelukkiger, maar gewoon zichzelf.
dinsdag 23 december 2008 om 10:35
Ik vind mijn leven prima zoals het is, met tijden best spannend, maar ook gewone saaie zondagen op de bank. Voor alles is een tijd he. Ik heb voordat ik mijn vriend leerde kennen door het leven gehold en het kon me niet spannend genoeg zijn.
Het enige wat in mijn leven vast staat is dat er geen kinderen komen, voor de rest kan nog alles veranderen.
Maar genieten staat voorop. Daar heb ik geen kids voor nodig.
Het enige wat in mijn leven vast staat is dat er geen kinderen komen, voor de rest kan nog alles veranderen.
Maar genieten staat voorop. Daar heb ik geen kids voor nodig.
dinsdag 23 december 2008 om 10:55
nou nou, dat je geen kinderen wilt , okay, maar een afkeer, vind ik wel een beetje respectloos voor de minimensjes onder ons.
je bent zelf ook een kind geweest, had je van jezelf ook een afkeer en hoe had je het gevonden als jouw ouders en opa en oma een afkeer van je hadden gehad.
Nu kan het zijn dat ik je enorm kwets omdat zoiets gaande is geweest in je vroegere jeugd , dat is iig niet mijn bedoeling , dus op voorhand wil ik je alvast zeggen dat het me spijt als ik je kwets, ik ken je achtergrond natuurlijk niet, maar een afkeer van kinderen vind ik wel een hoogdravend negatief iets .
Dat je ze niet wilt krijgen is een keuze die gelukkig tegenwoordig mogelijk is.
je bent zelf ook een kind geweest, had je van jezelf ook een afkeer en hoe had je het gevonden als jouw ouders en opa en oma een afkeer van je hadden gehad.
Nu kan het zijn dat ik je enorm kwets omdat zoiets gaande is geweest in je vroegere jeugd , dat is iig niet mijn bedoeling , dus op voorhand wil ik je alvast zeggen dat het me spijt als ik je kwets, ik ken je achtergrond natuurlijk niet, maar een afkeer van kinderen vind ik wel een hoogdravend negatief iets .
Dat je ze niet wilt krijgen is een keuze die gelukkig tegenwoordig mogelijk is.
