Actueel
alle pijlers
De Twintiger van nu
zaterdag 20 december 2008 om 11:46
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?
zaterdag 20 december 2008 om 12:10
AAARRRGGGHHHH! Het is een doemscenario.
Mijn visie op mijn leven is het volgende:
Allereerst moet het met mij goed gaan. Ik kom op de eerste plaats, en verder helemaal niemand. En dan heb ik het niet over materiële onzin.
Daarnaast ben ik blij als het met mijn vrienden en familie goed gaat. Maar meestal kan ik daar niet of slechts zeer beperkt bij helpen, dus moeten ze het voor 99% zelf doen en dat is maar goed ook.
Daarna heb ik het geluk gehad om in de Westerse wereld geboren te worden. Puur geluk. Niks meer, niks minder. Mij zijn de kansen gegeven om te studeren. Dat is niet iets waar ik trots op hoef te zijn, dat is namelijk puur geluk en een kans die ik met beide handen dien te grijpen. Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.
Wat een onzin dat onderzoek. En wat moeten de twintigers zich diep, diep schamen.
Mijn visie op mijn leven is het volgende:
Allereerst moet het met mij goed gaan. Ik kom op de eerste plaats, en verder helemaal niemand. En dan heb ik het niet over materiële onzin.
Daarnaast ben ik blij als het met mijn vrienden en familie goed gaat. Maar meestal kan ik daar niet of slechts zeer beperkt bij helpen, dus moeten ze het voor 99% zelf doen en dat is maar goed ook.
Daarna heb ik het geluk gehad om in de Westerse wereld geboren te worden. Puur geluk. Niks meer, niks minder. Mij zijn de kansen gegeven om te studeren. Dat is niet iets waar ik trots op hoef te zijn, dat is namelijk puur geluk en een kans die ik met beide handen dien te grijpen. Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.
Wat een onzin dat onderzoek. En wat moeten de twintigers zich diep, diep schamen.
zaterdag 20 december 2008 om 12:14
Deels wel. Ik zou mijn leven op het moment een 8 geven, ben best wel gelukkig. Mijn toekomst zie ik redelijk positief in, al voorzie ik wel wat hindernissen. De toekomst van de wereld ben ik wat minder positief over.
Voor mij komt zelfontplooiing voor mijn partner, hoe egoïstisch als dat ook klinkt. Uiteindelijk ben ik immers degene met wie ik de rest van mijn leven door ga brengen. Een zinvolle bijdrage aan de wereld leveren wil ik zeker doen. Niet voor niets ga ik na afstuderen de hulpverlening in.
Mijn grootste angst is inderdaad rampspoed in mijn nabije omgeving (dood of ziekte van mensen waarvan ik hou).
Voor mij komt zelfontplooiing voor mijn partner, hoe egoïstisch als dat ook klinkt. Uiteindelijk ben ik immers degene met wie ik de rest van mijn leven door ga brengen. Een zinvolle bijdrage aan de wereld leveren wil ik zeker doen. Niet voor niets ga ik na afstuderen de hulpverlening in.
Mijn grootste angst is inderdaad rampspoed in mijn nabije omgeving (dood of ziekte van mensen waarvan ik hou).
zaterdag 20 december 2008 om 12:16
quote:mirlo schreef op 20 december 2008 @ 12:10:
AAARRRGGGHHHH! Het is een doemscenario.
Mijn visie op mijn leven is het volgende:
Allereerst moet het met mij goed gaan. Ik kom op de eerste plaats, en verder helemaal niemand. En dan heb ik het niet over materiële onzin.
Daarnaast ben ik blij als het met mijn vrienden en familie goed gaat. Maar meestal kan ik daar niet of slechts zeer beperkt bij helpen, dus moeten ze het voor 99% zelf doen en dat is maar goed ook.
Daarna heb ik het geluk gehad om in de Westerse wereld geboren te worden. Puur geluk. Niks meer, niks minder. Mij zijn de kansen gegeven om te studeren. Dat is niet iets waar ik trots op hoef te zijn, dat is namelijk puur geluk en een kans die ik met beide handen dien te grijpen. Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.
Wat een onzin dat onderzoek. En wat moeten de twintigers zich diep, diep schamen.Hoezoe moeten twintigers zich schamen?
AAARRRGGGHHHH! Het is een doemscenario.
Mijn visie op mijn leven is het volgende:
Allereerst moet het met mij goed gaan. Ik kom op de eerste plaats, en verder helemaal niemand. En dan heb ik het niet over materiële onzin.
Daarnaast ben ik blij als het met mijn vrienden en familie goed gaat. Maar meestal kan ik daar niet of slechts zeer beperkt bij helpen, dus moeten ze het voor 99% zelf doen en dat is maar goed ook.
Daarna heb ik het geluk gehad om in de Westerse wereld geboren te worden. Puur geluk. Niks meer, niks minder. Mij zijn de kansen gegeven om te studeren. Dat is niet iets waar ik trots op hoef te zijn, dat is namelijk puur geluk en een kans die ik met beide handen dien te grijpen. Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.
Wat een onzin dat onderzoek. En wat moeten de twintigers zich diep, diep schamen.Hoezoe moeten twintigers zich schamen?
zaterdag 20 december 2008 om 12:21
Ja, wat Mirlo zegt, zo herken ik dat ook voor mezelf. Ik denk dat eenieder bij kan dragen aan de samenleving of aan de wereld. Geld verdienen staat voor mij trouwens ook los van een bijdrage leveren. Het kan evt. wel samengaan, maar dat hoeft niet. Rijk word je niet van werken alleen denk ik (je moet denk ik investeren ed.) maar ik wil graag werk vinden waarin ik echt mezelf kwijt kan, dingen leer, ed.
Ik ben wel internationaal ingesteld, en wil wel graag wat bijdragen aan een betere wereld. Niet in de zin van een maandelijkse overschrijving, hoewel ik dat wel goed vind, maar denk meer aan nieuwe ideeën, een grotere bijdrage. Ik heb het idee dat we echt een tijd van verandering meemaken en juist nu zijn er veel mogelijkheden om een nieuwe wereld vorm te geven (maar dat is dan weer heel cliché want in alle generaties denken jongeren dat).
Ik ben heel goed voorbereid, in de zin van dat ik heel goed opgeleid bent en geniet van alle voordelen van een burger van één van de rijkste landen ter wereld te zijn. Daarom denk ik dat ik juist dingen in beweging zou kunnen zetten. Ik zie dat niet zozeer als een plicht in de negatieve zin van het woord, wel als iets vanzelfsprekends. Ik voel me verbonden met jongeren over de hele wereld, de wereld wordt steeds kleiner, we leren elkaar kennen, ik heb zoveel vrienden en kennissen uit allerlei uithoeken, het is voor mij heel logisch om de handen ineen te slaan en niet meer te denken in wij en zij, dat voelt tegennatuurlijk.
Persoonlijke kleine bijdrages daar denk ik ook weleens aan, ik zou bv. graag een studiefonds opzetten voor studenten zonder geld, maarja op het moment heb ik nog geen geld.
Ik ben wel internationaal ingesteld, en wil wel graag wat bijdragen aan een betere wereld. Niet in de zin van een maandelijkse overschrijving, hoewel ik dat wel goed vind, maar denk meer aan nieuwe ideeën, een grotere bijdrage. Ik heb het idee dat we echt een tijd van verandering meemaken en juist nu zijn er veel mogelijkheden om een nieuwe wereld vorm te geven (maar dat is dan weer heel cliché want in alle generaties denken jongeren dat).
Ik ben heel goed voorbereid, in de zin van dat ik heel goed opgeleid bent en geniet van alle voordelen van een burger van één van de rijkste landen ter wereld te zijn. Daarom denk ik dat ik juist dingen in beweging zou kunnen zetten. Ik zie dat niet zozeer als een plicht in de negatieve zin van het woord, wel als iets vanzelfsprekends. Ik voel me verbonden met jongeren over de hele wereld, de wereld wordt steeds kleiner, we leren elkaar kennen, ik heb zoveel vrienden en kennissen uit allerlei uithoeken, het is voor mij heel logisch om de handen ineen te slaan en niet meer te denken in wij en zij, dat voelt tegennatuurlijk.
Persoonlijke kleine bijdrages daar denk ik ook weleens aan, ik zou bv. graag een studiefonds opzetten voor studenten zonder geld, maarja op het moment heb ik nog geen geld.
zaterdag 20 december 2008 om 12:29
Mirlo, ik snap je ook niet.
En verder herken ik me gedeeltelijk in de OP.
Zolang het met mijn kind, man,en directe familie en vrienden goed gaat ben ik gelukkig.
Niks mis mee, waarom zou ik helemaal gefrustreerd moeten raken om dingen die ik zelf niet kan veranderen. Tuurlijk denk ik erover na in het besef dat we het hier met z'n allen erg goed hebben en dat dat niet overal vanzelfsprekend is.
Maar om nou te zeggen dat ik er nachtenlang wakker van lig: nee.
En verder herken ik me gedeeltelijk in de OP.
Zolang het met mijn kind, man,en directe familie en vrienden goed gaat ben ik gelukkig.
Niks mis mee, waarom zou ik helemaal gefrustreerd moeten raken om dingen die ik zelf niet kan veranderen. Tuurlijk denk ik erover na in het besef dat we het hier met z'n allen erg goed hebben en dat dat niet overal vanzelfsprekend is.
Maar om nou te zeggen dat ik er nachtenlang wakker van lig: nee.
Ja, dat vind ik echt.
zaterdag 20 december 2008 om 12:41
quote:mirlo schreef op 20 december 2008 @ 12:10:
Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.Dit vind ik toch wel 'n erg idealistische uitspraak hoor. Dus wat nou egoistisch?
Vanuit dat pure geluk kan ik mezelf ontplooien en de vaardigheden leren die nuttig zijn voor mezelf. Deze vaardigheden kan ik gebruiken om mensen die minder geluk hebben ook meer kansen te geven. Dat is niet eens een keuze, ik vind het meer een maatschappelijke plicht. En de wereld kan ik niet verbeteren, althans niet helemaal, ik kan echter wel aan een betere wereld bijdragen.Dit vind ik toch wel 'n erg idealistische uitspraak hoor. Dus wat nou egoistisch?
zaterdag 20 december 2008 om 13:06
Ik zou eigenlijk wel graag een zinvolle bijdrage willen leveren aan de wereld, maar ik vind het verdomd moeilijk om te bepalen wat zinvol is. Ik doceer; is dat zinvol? Als ik naar mijn studenten kijk betwijfel ik of wat ik doe enig verschil maakt in hun leven, laat staan in de wereld als gemeenschap.
De effecten van ontwikkelingshulp, milieu-aanpak, uitstootbeperking, boomplanting, het tegengaan van roken en obesitas, zelfs medische hulp aan ouderen of zwaar gehandicapten zijn discutabel. Ja, ze hebben een positief effect op 's mens gemoedsrust; ze stellen de dood nog even uit, of zorgen voor minder lichamelijk ongemak. Maar aan de andere kant zorgen ze op lange termijn voor overbevolking, hongersnood, klimaatverandering en wie weet totale destructie.
Als iemand me vertelt wat zinvol is, ben ik maar al te graag bereid om iets bij te dragen. Zolang het me echter volstrekt onduidelijk is waarmee de wereld gebaat is, probeer ik maar gewoon zo weinig mogelijk schade toe te brengen. Dat is al moeilijk genoeg.
De effecten van ontwikkelingshulp, milieu-aanpak, uitstootbeperking, boomplanting, het tegengaan van roken en obesitas, zelfs medische hulp aan ouderen of zwaar gehandicapten zijn discutabel. Ja, ze hebben een positief effect op 's mens gemoedsrust; ze stellen de dood nog even uit, of zorgen voor minder lichamelijk ongemak. Maar aan de andere kant zorgen ze op lange termijn voor overbevolking, hongersnood, klimaatverandering en wie weet totale destructie.
Als iemand me vertelt wat zinvol is, ben ik maar al te graag bereid om iets bij te dragen. Zolang het me echter volstrekt onduidelijk is waarmee de wereld gebaat is, probeer ik maar gewoon zo weinig mogelijk schade toe te brengen. Dat is al moeilijk genoeg.
zaterdag 20 december 2008 om 13:48
zaterdag 20 december 2008 om 14:42
zaterdag 20 december 2008 om 14:45
quote:CoffeePot schreef op 20 december 2008 @ 11:46:
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?Maar 20-ers zijn niet egoistisch?? Vreemd......
AMSTERDAM Twintigers zijn niet egoïstisch, niet hedonistisch en niet idealistisch. Eerder een beetje truttig. Peter Kanne, onderzoeker bij TNS Nipo: 'Ze hebben niet de illusie dat ze de wereld kunnen verbeteren. Ze willen gewoon een keurig, liefdevol leven leiden.'
TNS Nipo ondervroeg in opdracht van de Volkskrant 592twintigers over hun dromen en toekomstverwachtingen. Ze zijn over het algemeen gelukkig: gemiddeld geeft de twintiger zijn leven een 7,4. Meer dan de helft (52 procent) waardeert zijn leven met een 8, 9 of 10.
Bijna alle ondervraagden (95procent) zien de eigen toekomst positief in. Over 'de toekomst van de wereld' wordt somberder gedacht: 20 procent is negatief, 78 procent is positief.
'Twintigers leven in een relatief kleine wereld', zegt Kanne. Zo is voor 33 procent de partner het belangrijkst in het leven. Op twee staat zelfontplooiing (18procent). Het vergaren van welvaart en het leveren van een zinvolle bijdrage aan de wereld scoren beide slechts 1 procent.
En gevraagd naar hun grootste angst blijken de twintigers nauwelijks bang te zijn voor de klimaat- of kredietcrisis, maar wel voor rampspoed in de directe omgeving.
De onderzoekers stelden één open vraag: wat zou je willen bijdragen aan de wereld? Eén antwoord vat volgens Kanne de uitkomsten van het onderzoek perfect samen. 'Niks', zo begint het. 'Ik wil gewoon lekker leven. Ik geef geld aan goede doelen, maar dat is alles wat ik bijdraag. Ik ben meer bezig met mijn eigen omgeving, dat is voor mij genoeg.'
Bron: volkskrant
Is bovenstaand beeld herkenbaar voor de twintigers hier?Maar 20-ers zijn niet egoistisch?? Vreemd......
zaterdag 20 december 2008 om 15:23
Ik ben 20 en herken wel stukken. Vind mezelf niet truttig, ik vind mijn naaste omgeving op dit moment het belangrijkst en ik hoef niet zo nodig mijn leven wild en feestend door te brengen. Ik eb niet de illusie dat ik de wereld kan verbeteren, in mijn werk hoop ik wel een stukje bij te dragen, maarja dat is ook mijn beroepskeuze. Kredietkrisis maak ik me niet bijzonder druk om, milieu is wel belangrijk maar ik lig er niet wakker van.
Ik vraag me dan wel af of andere leeftijdsgroepen er echt dan zo verschrikkelijk anders over denken.
Ik vraag me dan wel af of andere leeftijdsgroepen er echt dan zo verschrikkelijk anders over denken.
zaterdag 20 december 2008 om 16:37
Ja Marlena. Ik ben een doemdenker opgegroeid in de jaren '80.
Ik hoorde laatst dat punk weer 'terug' komt (dat van de 'no future' enzo), en ondanks dat ik me bewust ben van het contradictoire en vooral zeer puberale karakter hiervan voelde ik sinds jaren weer een opluchting door me heen gaan. Zo van: zie je wel, het leven is kut en 'we' (generatiegenoten geboren in de jaren '60/begin jaren '70) hebben toch gelijk gekregen!
De meeste generatiegenoten die ik ken hebben bijvoorbeeld nog steeds geen keurig op-elkaar-afgestemde inrichting en scharrelen wat bij elkaar in de kringloopwinkel terwijl de twintigers al vanaf hun eerste samenwoon-uithuisgaanvoornemens de uitzet uitgestippeld en compleet hebben. Zij lijken al serieus geld te willen verdienen en dit als doel te zien, terwijl geld moeten verdienen voor mij en de medestanders die ik ken nog steeds als een noodzakelijk kwaad wordt gezien. Dus ik zie keurige twintigers een leven leiden wat in mijn ogen (vroeger) voorbehouden was aan 'oude' veertigers. Het is een voorbeeld, maar het valt me zo op de laatste tijd
En wat moet dat eigenlijk wrang zijn voor mijn altijd optimistische en positief ingestelde maar in mijn ogen hopeloos naïeve babyboomouders. Maar dat terzijde.
En ach, misschien begaf (begeef?) ik me dan weer in een uitzonderlijke omgeving, wie weet.
Ik hoorde laatst dat punk weer 'terug' komt (dat van de 'no future' enzo), en ondanks dat ik me bewust ben van het contradictoire en vooral zeer puberale karakter hiervan voelde ik sinds jaren weer een opluchting door me heen gaan. Zo van: zie je wel, het leven is kut en 'we' (generatiegenoten geboren in de jaren '60/begin jaren '70) hebben toch gelijk gekregen!
De meeste generatiegenoten die ik ken hebben bijvoorbeeld nog steeds geen keurig op-elkaar-afgestemde inrichting en scharrelen wat bij elkaar in de kringloopwinkel terwijl de twintigers al vanaf hun eerste samenwoon-uithuisgaanvoornemens de uitzet uitgestippeld en compleet hebben. Zij lijken al serieus geld te willen verdienen en dit als doel te zien, terwijl geld moeten verdienen voor mij en de medestanders die ik ken nog steeds als een noodzakelijk kwaad wordt gezien. Dus ik zie keurige twintigers een leven leiden wat in mijn ogen (vroeger) voorbehouden was aan 'oude' veertigers. Het is een voorbeeld, maar het valt me zo op de laatste tijd
En wat moet dat eigenlijk wrang zijn voor mijn altijd optimistische en positief ingestelde maar in mijn ogen hopeloos naïeve babyboomouders. Maar dat terzijde.
En ach, misschien begaf (begeef?) ik me dan weer in een uitzonderlijke omgeving, wie weet.
zaterdag 20 december 2008 om 23:03
Ik herken mijzelf ook niet in het beeld van de twintiger dat geschetst wordt - ik ben namelijk vrij idealistisch ingesteld en heb ook nog het idee dat ik een bijdrage kan leveren aan een betere wereld. Natuurlijk ben ik realistisch genoeg om te beseffen dat ik niet de hele wereld kan veranderen, maar ik denk ook dat je meer kunt bereiken dan je misschien wilt zoals het enthousiast maken van leeftijdsgenoten/jongeren voor vrijwilligersprojecten. Ik ben twee keer meegeweest met een vrijwilligersproject in het buitenland; de eerste keer als deelneemster en de tweede keer als begeleidster. Ik was niet opvallend idealistisch of onrealistisch toen ik de eerste keer wegging maar ben behoorlijk geschrokken van de aard van mijn groepsgenoten. De armoede en leefsituatie van die mensen daar raakte ze niet en ze waren vooral met zichzelf bezig (zo heb ik het ervaren). Toen ik terugkwam heb ik daar een behoorlijke tijd mee gezeten maar ik vind ook niet dat het mijn recht is om te bepalen hoe andere personen daarin moeten staan, hoe zij met zo'n situatie om moeten gaan. Ik was best wel teleurgesteld en gedesilusioneerd. Als begeleidster van een project had ik het geluk dat de deelnemers er op dezelfde manier in stonden als ik en het was geweldig om dat gedeelte ook mee te maken - op zo'n manier een project te begeleiden. Conclusie van het verhaal: vorig jaar zou ik inderdaad zeggen dat het zo was maar ik denk dat het percentage jongeren dat zich zorgen maakt om de wereld en bereid is zich daarvoor in te zetten hoger ligt dan het percentage van 1% dat genoemd is.
Groeten Kikkerjet
Groeten Kikkerjet
zaterdag 20 december 2008 om 23:27
Twintigers zich schamen ?? Ze zijn gewoon eerlijk en realistisch. De hippies in de jaren 70 hadden vast andere antwoorden gegeven, maar wat hebben ze nou echt bijgedragen ??? Sociale voorzieningen tot het maximum misbruikt, om ze voor de volgende generaties af te schaffen.
Ik heb 1000x liever iemand met beide benen op de grond en een zinvolle omleiding en baan, dan zo'n zwever die de 'wereld wil verbeteren' en ondertussen niks doet.
Ik heb 1000x liever iemand met beide benen op de grond en een zinvolle omleiding en baan, dan zo'n zwever die de 'wereld wil verbeteren' en ondertussen niks doet.
zondag 21 december 2008 om 09:49
zondag 21 december 2008 om 09:56
Altijd leuk om te zien dat zo weinig mensen zich herkennen in typeringen die uit onderzoek naar voren komen.
Ik herken wel veel twintigers uit mijn omgeving in de typering. Ze zijn veel meer huisje boompje beestje dan mijn 'generatie, de gevorderde dertigers. Ik vind ze een stuk minder idealistisch en ambitieus, maar wel veel tevredener en 'gelukkiger' dan de mensen uit mijn omgeving toen ik twintiger was. Ze hebben minder hoge doelen en onhaalbare verwachtingen.
Ik herken wel veel twintigers uit mijn omgeving in de typering. Ze zijn veel meer huisje boompje beestje dan mijn 'generatie, de gevorderde dertigers. Ik vind ze een stuk minder idealistisch en ambitieus, maar wel veel tevredener en 'gelukkiger' dan de mensen uit mijn omgeving toen ik twintiger was. Ze hebben minder hoge doelen en onhaalbare verwachtingen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 21 december 2008 om 09:59
quote:toetyfroety schreef op 21 december 2008 @ 09:49:
Ach, 592 mensen die getest zijn......en meestal liegen mensen in zulke testjes......
Alleen al het antwoord van 33% dat hun partner zo belangrijk is....hoeveel van die 33% zullen dan al wel een vaste partner hebben? Je bent dan toch nog aan het zoeken en uitproberen.Omdat je dan nog niet weet wat 't hebben van 'n vaste relatie inhoudt (bedrog, vreemdgaan, verlaten worden, je eigen wensen onderdrukken voor je partner, opgeven van je eigen vrijheid, veel verplichtingen etc.) denk ik dat men daarom in die leeftijdsgroep nog een vaste relatie idealiseert, waardoor dat hoog scoort. Als twintiger leek mij 'n relatie ook ideaal, maar dat vind ik allang niet meer. Mijn leven is veel leuker zonder die sores.
Ach, 592 mensen die getest zijn......en meestal liegen mensen in zulke testjes......
Alleen al het antwoord van 33% dat hun partner zo belangrijk is....hoeveel van die 33% zullen dan al wel een vaste partner hebben? Je bent dan toch nog aan het zoeken en uitproberen.Omdat je dan nog niet weet wat 't hebben van 'n vaste relatie inhoudt (bedrog, vreemdgaan, verlaten worden, je eigen wensen onderdrukken voor je partner, opgeven van je eigen vrijheid, veel verplichtingen etc.) denk ik dat men daarom in die leeftijdsgroep nog een vaste relatie idealiseert, waardoor dat hoog scoort. Als twintiger leek mij 'n relatie ook ideaal, maar dat vind ik allang niet meer. Mijn leven is veel leuker zonder die sores.
zondag 21 december 2008 om 10:02
quote:Poezewoes schreef op 21 december 2008 @ 09:56:
Altijd leuk om te zien dat zo weinig mensen zich herkennen in typeringen die uit onderzoek naar voren komen.
Ik herken wel veel twintigers uit mijn omgeving in de typering. Ze zijn veel meer huisje boompje beestje dan mijn 'generatie, de gevorderde dertigers. Ik vind ze een stuk minder idealistisch en ambitieus, maar wel veel tevredener en 'gelukkiger' dan de mensen uit mijn omgeving toen ik twintiger was. Ze hebben minder hoge doelen en onhaalbare verwachtingen.Ik heb 'n aantal vrienden die half in de 20 zijn. Zij zijn allemaal redelijk ambitieus maar wel zodanig dat er genoeg vrije tijd overblijft om van 't leven te genieten, zijn wel erg voor huisje-boompje-beestje (niet kindje ), willen vooral veel van de wereld zien. Zijn net zo min idealistisch als ik.
Altijd leuk om te zien dat zo weinig mensen zich herkennen in typeringen die uit onderzoek naar voren komen.
Ik herken wel veel twintigers uit mijn omgeving in de typering. Ze zijn veel meer huisje boompje beestje dan mijn 'generatie, de gevorderde dertigers. Ik vind ze een stuk minder idealistisch en ambitieus, maar wel veel tevredener en 'gelukkiger' dan de mensen uit mijn omgeving toen ik twintiger was. Ze hebben minder hoge doelen en onhaalbare verwachtingen.Ik heb 'n aantal vrienden die half in de 20 zijn. Zij zijn allemaal redelijk ambitieus maar wel zodanig dat er genoeg vrije tijd overblijft om van 't leven te genieten, zijn wel erg voor huisje-boompje-beestje (niet kindje ), willen vooral veel van de wereld zien. Zijn net zo min idealistisch als ik.
