Actueel
alle pijlers
Donorregister: aandeel neezeggers stijgt
donderdag 23 mei 2019 om 10:10
https://www.trouw.nl/samenleving/met-he ... ~a6b0e9b9/
‘Verschillen zijn er ook tussen gemeenten. In Goirle, Hilvarenbeek en Oost-Gelre wonen de meeste donoren. Alle drie zitten boven de 30 procent. De laagste percentages zijn te vinden op Urk, in Staphorst en Neder-Betuwe’.
Wow. Daar waar een deel vd bible belt loopt is het percentage donoren het laagst.. ‘ heb uw naaste lief’ hoor ik de streng-gelovige oom van mijn man roepen.
Dat kan toch ook na je dood?
En zo zullen er meer zijn die op grond van een bepaalde overtuiging nee zullen zeggen.
(Ik wil bv niet dat ze mn ogen eruit halen).
Geweldig dat deze wet er is btw, ben zeker voorstander ervan (in werk en privesituatie mensen die op een orgaan wachten/deze hebben gekregen).
Ik hoop van harte dat met de nieuwe wet er meer donoren zullen zijn..
‘Verschillen zijn er ook tussen gemeenten. In Goirle, Hilvarenbeek en Oost-Gelre wonen de meeste donoren. Alle drie zitten boven de 30 procent. De laagste percentages zijn te vinden op Urk, in Staphorst en Neder-Betuwe’.
Wow. Daar waar een deel vd bible belt loopt is het percentage donoren het laagst.. ‘ heb uw naaste lief’ hoor ik de streng-gelovige oom van mijn man roepen.
Dat kan toch ook na je dood?
En zo zullen er meer zijn die op grond van een bepaalde overtuiging nee zullen zeggen.
(Ik wil bv niet dat ze mn ogen eruit halen).
Geweldig dat deze wet er is btw, ben zeker voorstander ervan (in werk en privesituatie mensen die op een orgaan wachten/deze hebben gekregen).
Ik hoop van harte dat met de nieuwe wet er meer donoren zullen zijn..
donderdag 23 mei 2019 om 12:02
handigmetgeld schreef: ↑23-05-2019 11:53Nou nee.
Ten eerste heb je, wat mij betreft, gewoon het recht om dingen 'niet te weten'. Omdat je er nog niet over nagedacht hebt, omdat het te confonterend is, omdat je druk bent met andere dingen, omdat je niet slim genoeg bent. Soms weten mensen het gewoon (nog) niet, je kunt niet als overheid afdwingen dat ze dat ineens wel weten, daar hebben ze tijd voor nodig. Ze zijn niet voor, ze zijn niet tegen. Ik vind het nogal lomp om dan maar te zeggen 'dan beslissen wij wel wat we met je lichaam doen'. Het blijft jouw lichaam.
Maar belangrijker: Als je mensen zou willen stimuleren om er over na te denken, doe dat dan! Stuur mensen jaarlijks een kaartje en een folder. Vraag mensen jaarlijks bij hun zorgverzekering te registeren 'donor, geen donor, weet nog niet'. Mensen zijn helemaal niet heel erg gestimuleerd tot nu toe, dus deze wet is een heel 'luie' wet om dat te bereiken. Maar belangrijker: die optie 'weet nog niet' omzetten in 'wij weten het wel voor je' is echt niet de manier waarop mensen het ineens wel weten.
De overheid gaat ervanuit dat je donor bent, ze verplichten je niet. Als ze je zouden verplichten, zou je altijd donor zijn en nooit de keuze hebben om dat niet te zijn. Maar misschien denken wij anders over de term 'verplichten', kan best. Als je het nog niet weet of er nog niet over nagedacht hebt, dan reageer je en zeg je dat je geen donor wilt zijn. Mocht je in de toekomst van gedachten veranderen, dan kun je daarop terug komen (uitzonderingen daargelaten, zoals eerder gezegd).
Ik weet niet of een jaarlijks kaartje en folder zou werken. Lees jij alle folders die je ontvangt? Ik kan me voorstellen dat veel mensen dat gewoon bij het oud papier gooien. Dat mensen gestimuleerd zouden moeten worden om donor te worden, ben ik met je eens. Registeren bij de zorgverzekering zou kunnen werken. Zo gaat het hier in Engeland ook. Toen ik mij bij de huisartsenpraktijk inschreef, moest ik een algemeen formulier en een donorformulier invullen. Ik heb mij toen als zowel bloed- als orgaandonor ingeschreven, maar er was ook een optie om geen donor te worden. De keuze 'weet ik nog niet' stond er geloof ik niet bij, maar ik kan me vergissen want het is alweer enkele jaren geleden.
anoniem_64cfde2573b58 wijzigde dit bericht op 23-05-2019 12:05
1.10% gewijzigd
donderdag 23 mei 2019 om 12:04
Goeie post. Ik ben altijd orgaandonor geweest, vol overtuiging. Orgaandonor ben ik nog steeds, maar wel met minder overtuiging. Niet vanwege het systeem, maar vanwege bovenstaande en een kijkje achter de schermen. Het 'redden' van mensen met een orgaandonatie is geen walhallah verhaal. De levensduur van zo'n transplantatie is beperkt, en heel veel transplantatiepatiënten gaan binnen 10 jaar alsnog dood door orgaanfalen of door de kanker die ze krijgen door alle medicijnen die hun eigen immuunsysteem gigantisch onderdrukken. Het is niets meer dan een hele dure, relatieve levensverlengende ingreep met weliswaar een vaak grote kwalitatieve verbetering, maar de kreet 'levens redden' vind ik in deze nogal relatief. Ik ben nog orgaandonor omdat ik mensen die dat willen die kwalitatieve verbetering gun ook al is het tijdelijk en heel erg duur. Zelf weet ik niet of ik een orgaan zou accepteren.handigmetgeld schreef: ↑23-05-2019 11:39Als je het bij voorbaat al 'walgelijk' vind heeft het misschien weinig zin om dat uit leggen. Ken je zulke mensen? Heb je er wel eens mee gesproken?
Orgaandonatie heeft goede en slechte kanten. Het is een industrie op zich. Het is ontzettend duur, het is een enorm circus met relatief lage opbrengsten. Het is heel 'populaire' geneeskunde, iedereen heeft het over 'redden' en 'verschil maken', terwijl heel veel organen meteen worden afgestoten, of worden uitgenomen maar niet worden geplaatst. Daarnaast zijn er allerlei geldstromen rondom organen, ziekenhuizen die transplantaties verrichten, eurotransplant, onderzoekspotjes en dergelijke die niet allemaal even transparant zijn, of waarbij de patient (in plaats van de financieen van het ziekenhuis) er beter van wordt.
Daar kunje van alles van vinden. De ene zegt 'het doel heiligt de middelen', de ander zegt 'als het zo moet, dan hoeft het van mij niet'. Dat is allemaal een eigen keus. Maar als de overheid zegt 'als jij het nog niet weet, dan moet je hier verplicht aan mee doen', dan snap ik heel goed dat sommige mensen het echt een te enge sekte vinden worden, en afhaken. Dat is niet 'walgelijk', dat is een weloverwogen moeilijke keus.
En verder vind ik ook dat donoren hoger op de lijst mogen worden geplaatst dan weigeraars. Ik zie het zelf meer als een soort van verzekering. Ik kan zelf ook geen redenen verzinnen waarom je niet iets zou willen afstaan, maar wel zou willen ontvangen. Dat vind ik hypocriet. Als dat vanwege geloofsovertuiging is, dan zou je toch ook niet tegen het oordeel van je God langer door mogen leven met een donatie?
Los nog van het feit dat het merendeel van de mensen alsnog niet kan doneren, omdat ze door / na hun dood ongeschikt zijn voor donatie.
donderdag 23 mei 2019 om 12:12
PotjePindakaas schreef: ↑23-05-2019 10:51Een donor gaat levend de operatietafel op. Er is geen afscheid moment met de familie en dat de donor dan de laatste adem uitblaast.
Dit. Na een vorige discussie op viva mbt wel/niet doneren en de procedure daaromtrent heb ik besloten me af te melden. Er was teveel twijfel over hersendood en het wel/niet voelen van pijn tijdens de procedure omdat er niet standaard verdoving en/of narcose gegeven wordt. Ook de ervaringen van artsen en assistenten die bij de procedure betrokken waren gaf vaak aan dat er wel degelijk sprake kan zijn van pijn. Dat was o.a te zien aan de oplopende hartslag en bloeddruk van de donor en bepaalde reflexen. Om die redenen zijn er nogal wat artsen en assistenten geweest die deze procedure onder de nu geldende protocollen niet meer uit wilden voeren.
Zodra hier meer over bekend is en er wel pijnstilling/narcose oid gegeven wordt neem ik mijn beslissing in heroverweging.
donderdag 23 mei 2019 om 12:12
Tegenwoordig krijgen 18-jarigen een op hun naam geadresseerde brief waarin staat dat ze hun keuze kunnen registreren. Mijn dochter heeft dat, op aandringen van mij en uit eigen wil, ook direct gedaan. Ze heeft er wel wat beperkingen aan gesteld (hart en huid volgens mij). Met mijn minderjarige kind heb ik het er ook over gehad. Zij wil niet, en dat is ook prima. Goed om te weten.
donderdag 23 mei 2019 om 12:13
Vooropgesteld, ik ben donorBospaddestoeltje schreef: ↑23-05-2019 12:04
En verder vind ik ook dat donoren hoger op de lijst mogen worden geplaatst dan weigeraars. Ik zie het zelf meer als een soort van verzekering. Ik kan zelf ook geen redenen verzinnen waarom je niet iets zou willen afstaan, maar wel zou willen ontvangen. Dat vind ik hypocriet. Als dat vanwege geloofsovertuiging is, dan zou je toch ook niet tegen het oordeel van je God langer door mogen leven met een donatie?
maar ik vind het niet hypocriet dat mensen wel willen ontvangen en niet willen doneren. Ik heb dat met een hele hoop dingen: ik wil bijvoorbeeld wel beschermd worden door het leger als er oorlog uitbreekt, maar voel me echt niet geroepen om in dienst te gaan.
Daarnaast werkt het argument natuurlijk ook gewoon niet, als iemand een orgaandonor nodig heeft is die persoon in het algemeen zelf ongeschikt als donor. Als je dus alleen mag ontvangen als je zelf ook donor is dat een soort van wassen neus. Je hebt gezonde mensen als donor nodig die bereid zijn te doneren aan mensen die veelal geen donor kunnen zijn.
donderdag 23 mei 2019 om 12:13
En een samenleving opzadelen met gigantische medische kosten tegen amper extra tijd op een al overvolle planeet vind je dan niet hypocriet?Bospaddestoeltje schreef: ↑23-05-2019 12:04Goeie post. Ik ben altijd orgaandonor geweest, vol overtuiging. Orgaandonor ben ik nog steeds, maar wel met minder overtuiging. Niet vanwege het systeem, maar vanwege bovenstaande en een kijkje achter de schermen. Het 'redden' van mensen met een orgaandonatie is geen walhallah verhaal. De levensduur van zo'n transplantatie is beperkt, en heel veel transplantatiepatiënten gaan binnen 10 jaar alsnog dood door orgaanfalen of door de kanker die ze krijgen door alle medicijnen die hun eigen immuunsysteem gigantisch onderdrukken. Het is niets meer dan een hele dure, relatieve levensverlengende ingreep met weliswaar een vaak grote kwalitatieve verbetering, maar de kreet 'levens redden' vind ik in deze nogal relatief. Ik ben nog orgaandonor omdat ik mensen die dat willen die kwalitatieve verbetering gun ook al is het tijdelijk en heel erg duur. Zelf weet ik niet of ik een orgaan zou accepteren.
En verder vind ik ook dat donoren hoger op de lijst mogen worden geplaatst dan weigeraars. Ik zie het zelf meer als een soort van verzekering. Ik kan zelf ook geen redenen verzinnen waarom je niet iets zou willen afstaan, maar wel zou willen ontvangen. Dat vind ik hypocriet. Als dat vanwege geloofsovertuiging is, dan zou je toch ook niet tegen het oordeel van je God langer door mogen leven met een donatie?
Los nog van het feit dat het merendeel van de mensen alsnog niet kan doneren, omdat ze door / na hun dood ongeschikt zijn voor donatie.
Wat mij betreft komt er dan een bijbehorende donatie belasting die jaarlijks geheven wordt over alle JA stemmers.
donderdag 23 mei 2019 om 12:18
Dat is niet waar. De meeste organen kunnen na een non-heartbeating procdure gebruikt worden. De organen kunnen dan alleen gebruikt worden als de donor binnen 2 uur na staken van de behandeling overlijdt. En nee, er wordt niets gedaan om dat te versnellen.PotjePindakaas schreef: ↑23-05-2019 10:51Een donor gaat levend de operatietafel op. Er is geen afscheid moment met de familie en dat de donor dan de laatste adem uitblaast.
De kans dat iemand hersendood raakt (is wettelijk dood) is echt heel klein.
Zou iemand wel hersendood zijn, is dat een zorgvuldige procedure. Vaak duurt het best lang voor dan de behandeling wordt gestaakt. Diegene is dus al overleden maar er wordt door medicatie en beademing gezorgd dat er circulatie en oxygenatie is.
Mijn ervaring is dat nabestaanden veel langer bij hun geliefden kunnen blijven dan als ze geen donor zijn, omdat we de behandeling dan veel sneller staken.
En de ervaring die gedeeld werd. Dat is maar 1 verhaal. Ik maak de procedure regelmatig mee, en de meeste mensen vinden dat ze goede informatie krijgen en genoeg tijd.
Na een poos krijgen de familieleden een brief wat er met de organen is gedaan. Maar dan bijvoor beeld: 1 nier is gegaan naar een 42 jarige vrouw, de andere nier naar een 55 jarige man, enz.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
donderdag 23 mei 2019 om 12:20
Dit heb ik ook gelezen en het maakte ook wel indruk op me. Ik heb bij mijn partner nu ook aangegeven dat ik donor ben, die keuze staat geregistreerd, maar als ze het zonder verdoving doen moet hij mijn toestemming intrekkenOuwwiefke schreef: ↑23-05-2019 12:12Dit. Na een vorige discussie op viva mbt wel/niet doneren en de procedure daaromtrent heb ik besloten me af te melden. Er was teveel twijfel over hersendood en het wel/niet voelen van pijn tijdens de procedure omdat er niet standaard verdoving en/of narcose gegeven wordt. Ook de ervaringen van artsen en assistenten die bij de procedure betrokken waren gaf vaak aan dat er wel degelijk sprake kan zijn van pijn. Dat was o.a te zien aan de oplopende hartslag en bloeddruk van de donor en bepaalde reflexen. Om die redenen zijn er nogal wat artsen en assistenten geweest die deze procedure onder de nu geldende protocollen niet meer uit wilden voeren.
Zodra hier meer over bekend is en er wel pijnstilling/narcose oid gegeven wordt neem ik mijn beslissing in heroverweging.
donderdag 23 mei 2019 om 12:21
Ik moet altijd een beetje lachen als mensen zeggen dat ze donor zijn. Je bent dat pas als je ook daadwerkelijk doneert, en dat kan bij organen meestal alleen als je onder bepaalde omstandigheden overlijdt, terwijl je lichaam nog gewoon blijft doordraaien. Anders ben je een voorgenomen donor of potentiële donor.
Ik vraag me af hoe dat in de praktijk gaat als je dan bijv slachtoffer wordt van een verkeersongeval. Wordt je dan hoe dan ook aan de beademing naar het ziekenhuis vervoerd om eventuele organen goed te houden voor donatie? Zelfs als het al een verloren zaak lijkt?
Hoe kan het dat je dat niet tegenstaat, niet rustig kunnen overlijden, maar pas uitgezet worden als je organen eruit zijn? Of dat dat met je kind gebeurt, dat is toch vreselijk?
Ik vraag me af hoe dat in de praktijk gaat als je dan bijv slachtoffer wordt van een verkeersongeval. Wordt je dan hoe dan ook aan de beademing naar het ziekenhuis vervoerd om eventuele organen goed te houden voor donatie? Zelfs als het al een verloren zaak lijkt?
Hoe kan het dat je dat niet tegenstaat, niet rustig kunnen overlijden, maar pas uitgezet worden als je organen eruit zijn? Of dat dat met je kind gebeurt, dat is toch vreselijk?
donderdag 23 mei 2019 om 12:24
is een gevoelskwestie, het staat mij gewoon niet tegen geen idee waarom niet (want het is een gevoel). Ik vind dus ook dat er ruimte moet zijn voor iedereens gevoel, en dat ook mensen die het wel tegenstaat toch organen mogen ontvangen (aannemend dat ze dat willen)MinkeDeWit schreef: ↑23-05-2019 12:21
Hoe kan het dat je dat niet tegenstaat, niet rustig kunnen overlijden, maar pas uitgezet worden als je organen eruit zijn? Of dat dat met je kind gebeurt, dat is toch vreselijk?
Wat betreft het potentieel donor zijn: dat klopt natuurlijk, ik heb in het verleden vaker bloed gedoneerd en een keer beenmerg geprobeerd maar ik was geen goede match.
donderdag 23 mei 2019 om 12:28
Als iemand naar een ziekenhuis wordt gebracht zal altijd alles gedaan worden om diegene te redden. Er wordt echt niet gedacht, oh die gaat dood, maar wat fijn misschien organen.MinkeDeWit schreef: ↑23-05-2019 12:21Ik moet altijd een beetje lachen als mensen zeggen dat ze donor zijn. Je bent dat pas als je ook daadwerkelijk doneert, en dat kan bij organen meestal alleen als je onder bepaalde omstandigheden overlijdt, terwijl je lichaam nog gewoon blijft doordraaien. Anders ben je een voorgenomen donor of potentiële donor.
Ik vraag me af hoe dat in de praktijk gaat als je dan bijv slachtoffer wordt van een verkeersongeval. Wordt je dan hoe dan ook aan de beademing naar het ziekenhuis vervoerd om eventuele organen goed te houden voor donatie? Zelfs als het al een verloren zaak lijkt?
Hoe kan het dat je dat niet tegenstaat, niet rustig kunnen overlijden, maar pas uitgezet worden als je organen eruit zijn? Of dat dat met je kind gebeurt, dat is toch vreselijk?
Iemand wordt pas donor als diegene uitbehandeld is en er niets meer gedaan kan worden. En dan moeten natuurlijk de organen goed zijn, bij een flink verkeersongeluk is dat niet altijd zo.
als de zon onder gaat, komen de sterren op
donderdag 23 mei 2019 om 12:28
Ja ik vind het walgelijk dat mensen om die reden nee kiezen. Je hebt gewoon nog steeds zeggenschap over je eigen lichaam, er wordt alleen een heeeel klein beetje moeite van je verwacht. dat vind ik echt niet teveel gevraagd en daarom vind ik de wet primaMinkeDeWit schreef: ↑23-05-2019 11:35Walgelijk, toe maar. Ik vind het een bespottelijke wet en was echt geschokt dat hij werd goedgekeurd. Zelfs je eigen lichaam is niet meer van jou maar wordt na overlijden staatseigendom. Daar kun je het best hartgrondig mee oneens zijn, en daarom voor nee kiezen. Heel begrijpelijk.
Ik vind het dus prima als mensen nee stemmen om welke reden dan ook, behalve de reden dat je lichaam niet meer van jou is en dat dat voor jou wordt bepaald. je hebt gewoon nog steeds alle zeggenschap. Volgens mij hebben we dezelfde mening hoor.
donderdag 23 mei 2019 om 12:28
Jawel, en dat is ook één van de bezwaren die ik heb tegen orgaandonatie, ondanks dat ik (nog) orgaandonor ben. En het liefst zou ik dan ook voorwaarden willen stellen aan wie mijn organen ontvangt.PotjePindakaas schreef: ↑23-05-2019 12:13En een samenleving opzadelen met gigantische medische kosten tegen amper extra tijd op een al overvolle planeet vind je dan niet hypocriet?
Wat mij betreft komt er dan een bijbehorende donatie belasting die jaarlijks geheven wordt over alle JA stemmers.
Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij met andere levensverlengende 'medische uitvindingen' en die zouden er ook niet zijn als er geen artsen en onderzoekers waren die experimenten zouden uitvoeren om deze ontdekkingen te doen. Orgaandonatie is in mijn ogen ook zo'n vergevorderd experiment, waarvan ik persoonlijk vind dat de kosten de baten nu nog niet overstijgen.
Niet kunnen doneren vind ik iets anders dan niet willen doneren. Ik ben benieuwd naar argumenten waarom je wel organen zou accepteren maar niet zou willen doneren (vooral omdat ik ze zelf niet zou kunnen bedenken).
Overigens ben ik wel benieuwd naar het vorige topic hierover, dus ik ga even zoeken.
donderdag 23 mei 2019 om 12:30
Voor dit soort zaken kun je hulp krijgen. Als je beperkt (zoals ziek/niet/vaardig) bent, kun je voor dit soort zaken hulp krijgen. Want het zijn nogal belangrijke zaken om gewoon mee te kunnen draaien in de maatschappij. Donorregister is dat gewoon niet. Niemand die je een brief stuurt, goh, u heeft nog niets aangegeven, ga dat even doen. Heeft u hier moeite mee/bent u beperkt, u kun hier en daar naartoe gaan/bellen voor hulp.Ttroeteltje schreef: ↑23-05-2019 11:42Die mensen doen dus ook maar geen belastingaangifte?
Vragen dus ook maar geen uitkering aan wanneer anderszins inkomsten niet haalbaar zijn?
Dien dus ook maar geen declaraties in tav ziektekosten etc?
Mensen stimuleren iets te gaan doen, blijkt in de praktijk heel lastig. Alle acties om mensen te informeren over gezond leven, helpen ook niet. Kijk maar naar roken, door middel van de pakjes lelijk te maken, moeten rokers ontmoedigd worden om te blijven roken. Of al die campagnes voor gezond eten en minder obesitas. Ze werken vaak niet waar ze nodig zijn.handigmetgeld schreef: ↑23-05-2019 11:53Nou nee.
Ten eerste heb je, wat mij betreft, gewoon het recht om dingen 'niet te weten'. Omdat je er nog niet over nagedacht hebt, omdat het te confonterend is, omdat je druk bent met andere dingen, omdat je niet slim genoeg bent. Soms weten mensen het gewoon (nog) niet, je kunt niet als overheid afdwingen dat ze dat ineens wel weten, daar hebben ze tijd voor nodig. Ze zijn niet voor, ze zijn niet tegen. Ik vind het nogal lomp om dan maar te zeggen 'dan beslissen wij wel wat we met je lichaam doen'. Het blijft jouw lichaam.
Maar belangrijker: Als je mensen zou willen stimuleren om er over na te denken, doe dat dan! Stuur mensen jaarlijks een kaartje en een folder. Vraag mensen jaarlijks bij hun zorgverzekering te registeren 'donor, geen donor, weet nog niet'. Mensen zijn helemaal niet heel erg gestimuleerd tot nu toe, dus deze wet is een heel 'luie' wet om dat te bereiken. Maar belangrijker: die optie 'weet nog niet' omzetten in 'wij weten het wel voor je' is echt niet de manier waarop mensen het ineens wel weten.
De optie via de zorgverzekering, zou best een goede zijn.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 23 mei 2019 om 12:36
Maar hulp kun je toch ook vragen wanneer je je keuze inzake donorregistratie wenst door te geven en niet weet hoe dat zelf in te regelen. We leven in een maatschappij waarin zelfsturing, eigen regie en zelfredzaamheid gestimuleerd worden. Kom op.......zo niet anders mbt deze registratie.dianaf schreef: ↑23-05-2019 12:30Voor dit soort zaken kun je hulp krijgen. Als je beperkt (zoals ziek/niet/vaardig) bent, kun je voor dit soort zaken hulp krijgen. Want het zijn nogal belangrijke zaken om gewoon mee te kunnen draaien in de maatschappij. Donorregister is dat gewoon niet. Niemand die je een brief stuurt, goh, u heeft nog niets aangegeven, ga dat even doen. Heeft u hier moeite mee/bent u beperkt, u kun hier en daar naartoe gaan/bellen voor hulp.
Mensen stimuleren iets te gaan doen, blijkt in de praktijk heel lastig. Alle acties om mensen te informeren over gezond leven, helpen ook niet. Kijk maar naar roken, door middel van de pakjes lelijk te maken, moeten rokers ontmoedigd worden om te blijven roken. Of al die campagnes voor gezond eten en minder obesitas. Ze werken vaak niet waar ze nodig zijn.
De optie via de zorgverzekering, zou best een goede zijn.
donderdag 23 mei 2019 om 12:40
Dat kaartje is volledig nutteloos tegenwoordig.Ttroeteltje schreef: ↑23-05-2019 12:38Ik vraag mij overigens af...ik heb een officieel kaartje/pasje in mijn beurs waarop ik heb staan dat ik donor ben. Toch ook via deze nieuwe weg invullen/registreren? Of is dat pasje voldoende? Kijkt men in geval van daadwerkelijke situatie in mijn beurs??
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
donderdag 23 mei 2019 om 12:43
Als man zal ik nooit alleen staande moeder worden maar ik snap je punt. Ja zelfs dan, ik heb genoeg familie waar mijn kinderen terecht zouden kunnen.
donderdag 23 mei 2019 om 12:48
Bospaddestoeltje schreef: ↑23-05-2019 12:28Jawel, en dat is ook één van de bezwaren die ik heb tegen orgaandonatie, ondanks dat ik (nog) orgaandonor ben. En het liefst zou ik dan ook voorwaarden willen stellen aan wie mijn organen ontvangt.
Stel je die voorwaarden dan ook aan jou donor of maakt het dan opeens niet meer zoveel uit?
Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij met andere levensverlengende 'medische uitvindingen' en die zouden er ook niet zijn als er geen artsen en onderzoekers waren die experimenten zouden uitvoeren om deze ontdekkingen te doen. Orgaandonatie is in mijn ogen ook zo'n vergevorderd experiment, waarvan ik persoonlijk vind dat de kosten de baten nu nog niet overstijgen.
De kosten overstijgen de baten niet?? Zorgkosten is nu al een gigantische post en gaat alleen nog maar meer stijgen. Wat denk je dat een 10 uur durende operatie kost van de donor? En dan alle andere operaties nog die daaruit voort komen. Bij een harttransplantatie werkt 10% niet na plaatsing, in 2018 zijn er 34 geplaatst. Kosten van alleen de operatie ontvanger al circa €150.000. Bijna €600.000 op dit orgaan al verloren. En ondertussen zien we de ene na de andere commercial over ziekten waarnaar we geen onderzoek doen want te duur...
Niet kunnen doneren vind ik iets anders dan niet willen doneren. Ik ben benieuwd naar argumenten waarom je wel organen zou accepteren maar niet zou willen doneren (vooral omdat ik ze zelf niet zou kunnen bedenken).
Mijn argument is dat ik niet als vleeszak op een operatietafel behandeld wil worden en mijn nabestaanden het gun dat zij op een vredige manier afscheid kunnen nemen van mij. Daarnaast geloof ik niet in het altruïstische van orgaandonatie, het is gewoon een verdienmodel. Als ik ooit in de positie zou komen dat ik een orgaan nodig heb en ik heb nog jonge kinderen zou ik dat voor hen doen. Anders hoef ik geen orgaan. Je hebt namelijk geen recht op de organen van een ander, dat zou een vrijwillige gunst van de donor moeten zijn.
Overigens ben ik wel benieuwd naar het vorige topic hierover, dus ik ga even zoeken.
donderdag 23 mei 2019 om 13:03
Laatst riep mijn collega heel hooghartig: "Nou, als je geen donor bent dan vind ik dat je zelf ook niks mag ontvangen! Echt hypocriet!"
Daarna kwam een hele riedel aan organen die zij had uitgesloten van donatie.
Mijn voornaamste reden om (nog) geen donor te zijn is dat ik niet zelf kan bepalen wie een orgaan krijgt. Zware criminelen, terroristen, junks, alcoholisten.. die gun ik absoluut geen gezonde organen. ze hoeven van mij niet per definitie dood, maar als je zó met je leven omgaat mag je niet dankzij mij verder leven.
Daarna kwam een hele riedel aan organen die zij had uitgesloten van donatie.
Mijn voornaamste reden om (nog) geen donor te zijn is dat ik niet zelf kan bepalen wie een orgaan krijgt. Zware criminelen, terroristen, junks, alcoholisten.. die gun ik absoluut geen gezonde organen. ze hoeven van mij niet per definitie dood, maar als je zó met je leven omgaat mag je niet dankzij mij verder leven.
donderdag 23 mei 2019 om 13:05
donderdag 23 mei 2019 om 13:08
donderdag 23 mei 2019 om 13:11
Zo zeg.. op je staart getrapt?
donderdag 23 mei 2019 om 13:13
Zoals eerder aangegeven ik hoef geen organen van een ander. Dus nee maar als voor organen geld wie niet geven wil krijgt ook niks dan moet dat voor andere ziektes ook gelden.
donderdag 23 mei 2019 om 13:14
Typo: ik vind (net als jij) dat de baten de kosten bij lange na niet overstijgen. Waanzinnig dure operaties met beperkte slagingskansen, gevolgd door levenslang een dure batterij aan medicatie. Voor een beperkte levensverlenging. Echter ook een vaak enorme verbetering in kwaliteit van leven voor de betreffende patiënt, en dat is weer niet in geld uit te drukken.
