
En dan ineens tranen....
zondag 13 mei 2012 om 18:55
Moederdag.....ik heb er nooit zoveel waarde aan gehecht. Ook niet toen mijn dochter thuiswoonde. Ze woont nu in het buitenland en ze heeft me vanmorgen gebeld. Ik was net terug van het sporten. Bij sport was het rustig, ook vanwege moederdag denk ik.
Vanmiddag film gekeken, een beetje internetten, was opgeruimd...
Toen ging ik Carlo en Irene kijken en ag Edsilia zingen....en ineens waren daar de tranen. Mijn moeder leeft al 43 jaar niet meer, dus ik leef al langer zonder haar dan met haar (ik ben nu 59).
Dat nummer: Zeg me dat het niet zo is, riep zoveel herinneringen op. Ik zie mezelf weer als 16 jarige bij haar kist staan en schreeuwen:mama, doe je ogen open.......want het was alsof ze lag te slapen. Ze lag er zo vredig bij, alle pijn en verdriet was weg bij haar. Zij geloofde echt en was ook met gevouwen handen gestorven...
Zit ik daar een potje te snikken, ik kijk naar haar foto en ineens is daar dan weer even dat vreselijke gemis.
Op zo'n dag, als veel mensen naar hun moeder zijn of hun kinderen op bezoek krijgen. Niet om dat kadootje, maar om het samen zijn. En dan voel ik me gewoon even zielig....dochter ver weg, moede rhelemaal weg...
Gaat wel over hoor, meestal ben ik een sterke vrouw. Maar u even niet...
Vanmiddag film gekeken, een beetje internetten, was opgeruimd...
Toen ging ik Carlo en Irene kijken en ag Edsilia zingen....en ineens waren daar de tranen. Mijn moeder leeft al 43 jaar niet meer, dus ik leef al langer zonder haar dan met haar (ik ben nu 59).
Dat nummer: Zeg me dat het niet zo is, riep zoveel herinneringen op. Ik zie mezelf weer als 16 jarige bij haar kist staan en schreeuwen:mama, doe je ogen open.......want het was alsof ze lag te slapen. Ze lag er zo vredig bij, alle pijn en verdriet was weg bij haar. Zij geloofde echt en was ook met gevouwen handen gestorven...
Zit ik daar een potje te snikken, ik kijk naar haar foto en ineens is daar dan weer even dat vreselijke gemis.
Op zo'n dag, als veel mensen naar hun moeder zijn of hun kinderen op bezoek krijgen. Niet om dat kadootje, maar om het samen zijn. En dan voel ik me gewoon even zielig....dochter ver weg, moede rhelemaal weg...
Gaat wel over hoor, meestal ben ik een sterke vrouw. Maar u even niet...
zondag 13 mei 2012 om 19:23
Weet je, er is haar heel veel ellende en pijn bespaard gebleven. Dat zie ik nu in, nu is zelf ook volwassen ben. Ze had niet echt een leuk leven bij mijn vader (leeft ook al 36 jaar niet meer) en dat ze zo ziek moest worden had ze niet verdiend. Maar toen waren de artsen/wetenschap nog niet zover en kanker was toen vaak nog dodelijk....


zondag 13 mei 2012 om 20:57
quote:jazz9 schreef op 13 mei 2012 @ 20:16:
Mijn moeder leeft nog wel, maar is 10 jaar geleden vertrokken van 1 op andere dag. Zij wilde niets meer met ons. Ik heb daarna ook nooit meer iets van haar vernomen. Moederdag gaat dan ook aan mij voorbij.Och jee, dat is ook een ander uiterste. Kan me voorstellen dat je dan niets met moederdag hebt. Ik snap het niet hoor, echt niet. (ik bedoel de actie van je moeder)
Mijn moeder leeft nog wel, maar is 10 jaar geleden vertrokken van 1 op andere dag. Zij wilde niets meer met ons. Ik heb daarna ook nooit meer iets van haar vernomen. Moederdag gaat dan ook aan mij voorbij.Och jee, dat is ook een ander uiterste. Kan me voorstellen dat je dan niets met moederdag hebt. Ik snap het niet hoor, echt niet. (ik bedoel de actie van je moeder)
zondag 13 mei 2012 om 21:05
quote:otrivin schreef op 13 mei 2012 @ 20:10:
Herkenbaar. Mijn moeder is 12 jaar geleden op mijn verjaardag plotseling gestorven. Ik werd 22. Geen tranen gehad vandaag tot deze post.
Op je verjaardag? Wat een dubbele datum is dat dan geworden, lijkt me.
Sterkte voor jou en iedereen die vandaag haar moeder mist.
Herkenbaar. Mijn moeder is 12 jaar geleden op mijn verjaardag plotseling gestorven. Ik werd 22. Geen tranen gehad vandaag tot deze post.
Op je verjaardag? Wat een dubbele datum is dat dan geworden, lijkt me.
Sterkte voor jou en iedereen die vandaag haar moeder mist.
zondag 13 mei 2012 om 21:05
Je OP zou ongeveer die van mijn moeder kunnen zijn.
Ze was 19 toen haar moeder stierf en heeft 5 jaar lang haar verzorgt, vanaf haar 14e inclusief het huishouden met 5 kinderen.
Ze kan het 99 x horen, van iemand die zegt, 'ik ga gezellig even langs mijn moeder, ff bakkie doen' Maar de 100e keer kan ze ook weer even brullen, net als jij, gewoon een gemis. Zij wil ook wel even langs haar moeder, maar dat kan niet meer. voor iedereen nu zonder moeder.
Ze was 19 toen haar moeder stierf en heeft 5 jaar lang haar verzorgt, vanaf haar 14e inclusief het huishouden met 5 kinderen.
Ze kan het 99 x horen, van iemand die zegt, 'ik ga gezellig even langs mijn moeder, ff bakkie doen' Maar de 100e keer kan ze ook weer even brullen, net als jij, gewoon een gemis. Zij wil ook wel even langs haar moeder, maar dat kan niet meer. voor iedereen nu zonder moeder.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
zondag 13 mei 2012 om 21:06
quote:jazz9 schreef op 13 mei 2012 @ 20:16:
Mijn moeder leeft nog wel, maar is 10 jaar geleden vertrokken van 1 op andere dag. Zij wilde niets meer met ons. Ik heb daarna ook nooit meer iets van haar vernomen. Moederdag gaat dan ook aan mij voorbij.Ook voor jou
Mijn moeder leeft nog wel, maar is 10 jaar geleden vertrokken van 1 op andere dag. Zij wilde niets meer met ons. Ik heb daarna ook nooit meer iets van haar vernomen. Moederdag gaat dan ook aan mij voorbij.Ook voor jou
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
zondag 13 mei 2012 om 21:13
Mijn dochter zei ook toen zij 21 werd: mam, toen jij zo oud was als ik nu had je al 5 jaar geen moeder meer...en begon te snikken: ik wil jou (nog) niet kwijt. Ik zei ook: dat ben ik ook niet van plan hoor....maar je weet nooit wat er gebeurt. We waren namelijk samen allerlei dingen aan het opschrijven voor het geval er iets met mij gebeurt. Ze woont tenslotte in het buitenland en als je dan -naast het verdriet- moet gaan bedenken wat je moeder had gewild bij een uitvaart....
Nu staat alles op papier en ze weet waar het ligt.
Nu staat alles op papier en ze weet waar het ligt.