Actueel
alle pijlers
Euthanasie is moord?
zondag 4 juni 2017 om 19:25
Ik lees al een tijd mee op het forum, nu toch besloten om zelf een account aan te maken en dit te posten. Het zit me toch dwars en als ik iets heb gemerkt is dat jullie altijd eerlijk durven te zijn.
Het volgende;
In mijn familie komt dementie vaak voor. Mijn moeder zegt altijd dat als ze zelf zo ver is, ze niet meer wilt leven. Ze wilt het liefste euthanasie voordat zij (en ook wij) gaan lijden. We hebben het toen gehad over zo'n wilsbeschikking maar nu hoor/lees ik steeds meer dat artsen daar toch niet mee instemmen omdat ze niet willen bijdragen aan de moord van hun patiënt.
Ik ben dan iemand die er mee in zijn hoofd blijft zitten. Is euthanasie moord? Heeft een arts het recht om te beslissen over JOUW leven waar jij in de eerste plaats al niet voor gekozen hebt? En wat als je 'te laat' bent met een wilsbeschikking? Dan moet je gewoon maar wachten tot je zelf de pijp uit gaat omdat je niet meer zou kunnen aangeven dat je lijdt?
Wat vinden jullie?
(Actueel omdat de D66 natuurlijk ook die wet wil voor euthanasie bij een voltooid leven)
Het volgende;
In mijn familie komt dementie vaak voor. Mijn moeder zegt altijd dat als ze zelf zo ver is, ze niet meer wilt leven. Ze wilt het liefste euthanasie voordat zij (en ook wij) gaan lijden. We hebben het toen gehad over zo'n wilsbeschikking maar nu hoor/lees ik steeds meer dat artsen daar toch niet mee instemmen omdat ze niet willen bijdragen aan de moord van hun patiënt.
Ik ben dan iemand die er mee in zijn hoofd blijft zitten. Is euthanasie moord? Heeft een arts het recht om te beslissen over JOUW leven waar jij in de eerste plaats al niet voor gekozen hebt? En wat als je 'te laat' bent met een wilsbeschikking? Dan moet je gewoon maar wachten tot je zelf de pijp uit gaat omdat je niet meer zou kunnen aangeven dat je lijdt?
Wat vinden jullie?
(Actueel omdat de D66 natuurlijk ook die wet wil voor euthanasie bij een voltooid leven)
woensdag 7 juni 2017 om 13:00
Ik heb het besproken met mijn huisarts, hij staat er positief tegenover maar zegt ook 'als ik op vakantie ben is er een vervanger en dan weet je niet hoe die er over denkt'. Of de huisarts gaat met pensioen ofzo, dus het blijft een momentopname.
Bovendien is euthanasie-aanvraag geen kwestie van 'hier, slik dit pilletje maar', maar wordt er uitgebreid en meermaals over gepraat met de aanvrager, want die moet volledig bekwaam zijn om zo'n beslissing te nemen. Ook beoordeeld een (speciaal daarvoor opgeleide) scan-arts de aanvraag.
In het tijdschrift van de Vereniging voor Vrijwillige euthanasie stond een tijd geleden een interview met een man die jong-dementerend was. Hij heeft de beslissing genomen om euthanasie te plegen toen hij nog goed was, omdat hij toen die beslissing kon en mocht nemen. Als hij verder dementerend zou worden, zou hij niet meer wilsbekwaam zijn, en dat wilde hij voorkomen. Een erg moeilijke en moedige beslissing.
En dat de weg naar euthanasie een hele lange en moeizame weg kan zijn, weten velen van ons nog uit het topic van Pixiedust..
Bovendien is euthanasie-aanvraag geen kwestie van 'hier, slik dit pilletje maar', maar wordt er uitgebreid en meermaals over gepraat met de aanvrager, want die moet volledig bekwaam zijn om zo'n beslissing te nemen. Ook beoordeeld een (speciaal daarvoor opgeleide) scan-arts de aanvraag.
In het tijdschrift van de Vereniging voor Vrijwillige euthanasie stond een tijd geleden een interview met een man die jong-dementerend was. Hij heeft de beslissing genomen om euthanasie te plegen toen hij nog goed was, omdat hij toen die beslissing kon en mocht nemen. Als hij verder dementerend zou worden, zou hij niet meer wilsbekwaam zijn, en dat wilde hij voorkomen. Een erg moeilijke en moedige beslissing.
En dat de weg naar euthanasie een hele lange en moeizame weg kan zijn, weten velen van ons nog uit het topic van Pixiedust..
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 7 juni 2017 om 13:15
Geef de persoon een overdosis van slaapmiddel en Morfine en noem het Palliatieve Sedatie. Effectief hetzelfde, namelijk het lijden van de persoon verkorten door het overlijden te bewerkstelligen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 7 juni 2017 om 13:18
Het is niet die ene persoon die bevoegd is, maar de beroepsgroep, die op dat moment vertegenwoordigd wordt door specifieke personen die daar na een nauwkeurig proces tot overgaan.Bossanova schreef: ↑07-06-2017 12:40Hier heb je wel een punt. Nog niet eerder zo bekeken. Ik vind het nog steeds wel een moeilijk gegeven dat de ene persoon bevoegd zou zijn om het leven van een ander te beëindigen, maar dat is iets persoonlijks. Bij het afwegen van de voors en tegens kom ik tot mijn eigen grote spijt wel tot de conclusie dat de voors zwaarder wegen dan de tegens, daar de laatste gefundeerd zijn op ethiek en moralisme en de voors op realisme. De werkelijkheid wint het altijd.
Ik kan nooit begrijpen dat tegenstanders van euthanasie tegen het ingrijpen in leven en dood zijn, omdat dat niet aan de mens is, maar wél meegaan in medische ingrepen die levens redden. Is dat dan niet net zo goed voor 'god' spelen?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 7 juni 2017 om 13:19
Om toch onderscheid te kunnen maken tussen een en ander kan ik je het volgende linkje aanbevelen.
http://www.palliatievezorg.nl/page_996.html
woensdag 7 juni 2017 om 13:20
Is een pleister op de wonde plakken voor God spelen? Is een hechting plaatsen voor God spelen? Sorry, maar ik denk niet dat ik jou volg. Sowieso geloof ik niet in God, heb God niet genoemd. Ik ben ook geen tegenstander. (god)DG2015 schreef: ↑07-06-2017 13:18Het is niet die ene persoon die bevoegd is, maar de beroepsgroep, die op dat moment vertegenwoordigd wordt door specifieke personen die daar na een nauwkeurig proces tot overgaan.
Ik kan nooit begrijpen dat tegenstanders van euthanasie tegen het ingrijpen in leven en dood zijn, omdat dat niet aan de mens is, maar wél meegaan in medische ingrepen die levens redden. Is dat dan niet net zo goed voor 'god' spelen?
woensdag 7 juni 2017 om 15:47
Ik ben als verpleegkundige een aantal keer bij euthanasie betrokken geweest.
Eénmaal was er een huisarts die vanuit zijn eigen (geloofs)overtuiging geen euthanasie wilde toepassen. Toen de betreffende patiënt bij hem kwam met het verzoek, heeft de arts hem, in heel goed overleg en vertrouwen, doorverwezen naar een collega uit dezelfde praktijk.
Een arts moet namelijk wel verder na een euthanasie, ik begrijp heel goed dat niet elke arts achter euthanasie staat, maar ik vind euthanasie wel een recht van de patiënt. Door door te verwijzen is iedereen geholpen.
Eénmaal was er een huisarts die vanuit zijn eigen (geloofs)overtuiging geen euthanasie wilde toepassen. Toen de betreffende patiënt bij hem kwam met het verzoek, heeft de arts hem, in heel goed overleg en vertrouwen, doorverwezen naar een collega uit dezelfde praktijk.
Een arts moet namelijk wel verder na een euthanasie, ik begrijp heel goed dat niet elke arts achter euthanasie staat, maar ik vind euthanasie wel een recht van de patiënt. Door door te verwijzen is iedereen geholpen.
woensdag 7 juni 2017 om 18:46
Ik had het ook niet over jou in het tweede deel, maar het was meer een algemene opmerking. Maar dat was inderdaad niet zo duidelijk, zie ik nu.
En natuurlijk gaan artsen wel heel wat verder dan pleisters plakken of hechtingen plaatsen en grijpen heel vaak in in leven en dood. Mijn vraag was waarom je wel een leven mag redden (is het dan niet God's wil dat iemand sterft?) en niet beeindigen, zeker als daarin nauwgezet de regels worden gevolgd?
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
woensdag 7 juni 2017 om 23:06
Bij Alzheimer kom je niet in aanmerking voor palliatieve sedatie Jaw.
In de OP staat: euthanasie uitvoeren nog voordat zij gaat lijden. Dat lijkt mij onmogelijk. Er moet al sprake zijn van lijden.
Die docu over die vrouw met Alzheimer was mooi om te zien, al hoop ik dat mensen beseffen dat de meeste artsen het in dat stadium niet meer willen uitvoeren. Die vrouw had geluk (beetje gek gezegd) dat zij de juiste arts op het juiste moment (toen nog wilsbekwaam) had getroffen.
In de OP staat: euthanasie uitvoeren nog voordat zij gaat lijden. Dat lijkt mij onmogelijk. Er moet al sprake zijn van lijden.
Die docu over die vrouw met Alzheimer was mooi om te zien, al hoop ik dat mensen beseffen dat de meeste artsen het in dat stadium niet meer willen uitvoeren. Die vrouw had geluk (beetje gek gezegd) dat zij de juiste arts op het juiste moment (toen nog wilsbekwaam) had getroffen.
vrijdag 9 juni 2017 om 19:08
Heftig zeg. Lijkt me ook zeker lastig om zo je ouders te moeten missen.francieneke schreef: ↑04-06-2017 19:33
Ik zie euthanasie zeker niet als moord. Uitzichtloos lijden is erger.
Maar ik kan er geen helder oordeel over vellen.
Jij zegt dat jij er geen helder oordeel over kan vellen. Maar ik vraag me af wie dat überhaupt kan?
Je hoort verhalen, soms ver weg, soms heel dicht bij. Het blijft altijd iets triests hebben. Want de aanleiding is eigenlijk altijd iets naars.
vrijdag 9 juni 2017 om 20:42
Euthanasie is nooit moord. Het is eigenlijk een verzoek tot hulp bij het beëindigen van je leven. Dat is het vaak ook, de arts zet de middelen neer, de patiënt pakt het zelf van tafel of waar dan ook. Tenzij iemand het niet zelf kan aanpakken of na het slikken van de middelen niet dood gaat. Dan zet de arts een injectie.
Moord/vermoord worden is gedood worden terwijl je dit niet wil.
Ik begrijp ook niet dat er mensen zijn die euthanasie moord noemen. Je kunt het ook de regie over je eigen leven noemen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
vrijdag 9 juni 2017 om 21:27
Ik had het eigenlijk al lang moeten doen een euthanasieverklaring. Dat was ik ook van plan maar heb er niet meer zo aan gedacht. Mijn man werd plotseling ernstig ziek. Toen hij in het ziekenhuis lag en te horen kreeg dat hij niet meer te genezen was wilde mijn man een euthanasieverklaring om lijden te besparen. Toen zeiden ze van meneer daar gaan 2 weken over heen voor zo'n verklaring en die heeft u niet meer. Hij heeft dus wel geleden.
vrijdag 9 juni 2017 om 22:08
Ik vind euthanasie bij personen met een "beginnende" dementie iets heel moeilijk.
Vanuit mijn werk ben regelmatig betrokken bij euthanasie aanvragen/uitvoeringen van mensen met een beginnende dementie.
Regelmatig zie ik mensen die in het begin van hun ziekteproces zeggen van als het te erg wordt/voor het te erg wordt wil ik euthanasie. Op dat moment menen ze dat en is dat ook een weloverwogen besluit.
Maar als ze dan wat verder zijn in het ziekteproces dan verdwijnt deze vraag vaak. Bijgevolg mag en kan je bij zulke patiënten (door een gebrek aan een vraag naar euthanasie op dat moment) ook geen euthanasie meer uitvoeren.
Ik vind ook dat elke arts (en andere betrokkenen bv verpleegkundigen) zelf moeten beslissen of ze aanwezig willen zijn bij euthanasie uitvoeringen. Je moet als arts er immers helemaal van overtuigt zijn dat je de juiste beslissing maakt en hier dan ook mee leven.
Wat ik persoonlijk het lastigste vind bij een euthanasie is het moment dat de persoon overleden is en dit doordringt bij de familie. Vaak reageren familieleden op dat moment heel emotioneel en als hulpverlener moet jij steun bieden en je eigen emoties onder controle houden. Ik heb zelf toch altijd even tijd nodig om zoiets een plaats te geven.
Vanuit mijn werk ben regelmatig betrokken bij euthanasie aanvragen/uitvoeringen van mensen met een beginnende dementie.
Regelmatig zie ik mensen die in het begin van hun ziekteproces zeggen van als het te erg wordt/voor het te erg wordt wil ik euthanasie. Op dat moment menen ze dat en is dat ook een weloverwogen besluit.
Maar als ze dan wat verder zijn in het ziekteproces dan verdwijnt deze vraag vaak. Bijgevolg mag en kan je bij zulke patiënten (door een gebrek aan een vraag naar euthanasie op dat moment) ook geen euthanasie meer uitvoeren.
Ik vind ook dat elke arts (en andere betrokkenen bv verpleegkundigen) zelf moeten beslissen of ze aanwezig willen zijn bij euthanasie uitvoeringen. Je moet als arts er immers helemaal van overtuigt zijn dat je de juiste beslissing maakt en hier dan ook mee leven.
Wat ik persoonlijk het lastigste vind bij een euthanasie is het moment dat de persoon overleden is en dit doordringt bij de familie. Vaak reageren familieleden op dat moment heel emotioneel en als hulpverlener moet jij steun bieden en je eigen emoties onder controle houden. Ik heb zelf toch altijd even tijd nodig om zoiets een plaats te geven.
vrijdag 9 juni 2017 om 22:10
Euthanasie is zeker geen moord. Ik was bij de euthanasie van mijn moeder. Zij was ernstig ziek en was stervende. Zij leed heel erg. Haar huisarts heeft de euthanasie uitgevoerd. En wat ben ik die man dankbaar. Ik vond het ook heel heftig voor hem. Ons gezin was er bij. Ik had haar in mijn armen en praatte zachtjes tegen mijn moeder. Tot het einde. De huisarts stond er bovenop. Ik zag de tranen in zijn ogen. Zo heftig ook voor die man.
Ik vind het zo bijzonder dat er mensen zijn die dit voor anderen over hebben. Ik kan alleen maar dankbaarheid voelen voor deze mensen. Ik kan me ook goed voorstellen dat je het niet kan als huisarts.
Ik vind het wel goed dat er heel veel regels zijn. Het is namelijk wel nogal wat. Maar ik ben, wederom, heel dankbaar dat ik in ene land leef waar deze mogelijkheid er is.
Ik vind het zo bijzonder dat er mensen zijn die dit voor anderen over hebben. Ik kan alleen maar dankbaarheid voelen voor deze mensen. Ik kan me ook goed voorstellen dat je het niet kan als huisarts.
Ik vind het wel goed dat er heel veel regels zijn. Het is namelijk wel nogal wat. Maar ik ben, wederom, heel dankbaar dat ik in ene land leef waar deze mogelijkheid er is.
vrijdag 9 juni 2017 om 22:42
Wat akelig voor jou. Heb je broers of zussen met wie je hierover zou kunnen praten? Of misschien andere familie? Je zou anders eens bij je huisarts kunnen vragen of je met een SCEN arts zou kunnen praten. Die zijn er ook voor hulp aan nabestaanden en zo te horen kan je dat goed gebruiken. Afgezien van het drama van de ziekte en de zelfdoding ben je ook nog eens beide ouders kwijt. Ik zou niet met mijn zieltje onder mijn arm blijven lopen en hier hulp voor vragen.francieneke schreef: ↑04-06-2017 19:33Mijn vader heeft na de dood van mijn moeder zelfmoord gepleegd met een middel uit China dat hij had besteld. Mijn moeder heeft euthanasie gehad vanwege een spierziekte en reuma waardoor ze steeds minder kon.
Ik weet, een half jaar na het laatste drama, niet wat ik ervan moet denken. Veel mensen zeggen: "Mooi toch dat het zo kon."
Maar ze hadden er allebei nog kunnen zijn. Ze wilden niet meer.
Ik merk dat ikzelf hulp nodig heb. Mijn vader heb ik dood gevonden en nadien is het minder en minder met mij gegaan. Ik ben depressief en wazig.
Ik zie euthanasie zeker niet als moord. Uitzichtloos lijden is erger.
Maar ik kan er geen helder oordeel over vellen.
vrijdag 9 juni 2017 om 23:00
En dat moet ook kunnen, want áls je ervoor kiest om het te doen als arts is het ook een heel intens en aangrijpend onderdeel van je werk.viva1966 schreef: ↑04-06-2017 22:42Klinkt nobel. Maar ik ken een arts die na een euthanasie een paar dagen niet kan/wil werken omdat het gewoon heel veel impact heeft op hem, zelfs in de meest schrijnende situaties waarbij iedereen het er over eens is dat verder leven zinloos is. Je beëindigt wel actief een leven en dat gaat de meeste mensen niet in de koude kleren zitten.
Als ik op mijn werk een heel heftige zaak heb gehad neem ik daarna ook zo nodig een dag vrij om bij te komen. In mijn werkveld wordt dat als volkomen normaal gezien. Heftige gebeurtenissen zijn ingrijpend. Daar moeten we van bijkomen en dat bijkomen is óók belangrijk. We zijn geen robots.
zaterdag 10 juni 2017 om 07:33
Wat vreemd Blondie, dat zo'n verklaring krijgen zo'n 2 weken zou duren? Je zou toch ook gewoon zelf een verklaring op papier kunnen zetten? Volgens mij zijn de formulieren can de NVVE gemaakt zodat je kunt zien wat je in kunt vullen, als leidraad. Waarschijnlijk zijn er ook wel voorbeelden op internet te vinden.Blondie456 schreef: ↑09-06-2017 21:27Ik had het eigenlijk al lang moeten doen een euthanasieverklaring. Dat was ik ook van plan maar heb er niet meer zo aan gedacht. Mijn man werd plotseling ernstig ziek. Toen hij in het ziekenhuis lag en te horen kreeg dat hij niet meer te genezen was wilde mijn man een euthanasieverklaring om lijden te besparen. Toen zeiden ze van meneer daar gaan 2 weken over heen voor zo'n verklaring en die heeft u niet meer. Hij heeft dus wel geleden.
Heb je nu voor jezelf wel een verklaring gemaakt?
Het is niet zo dat dat een 'toegangskaart' voor euthanasie is, je kunt het altijd herroepen en je zult het tzt ook nog bespreekbaar moeten maken.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 10 juni 2017 om 07:37
Ik denk dat jouw snappertje te klein is vior dit soort vraagstukken.
zaterdag 10 juni 2017 om 08:02
Euthanasie is misschien wel één van de mooiste dingen die je iemand kan geven echter zijn wij mensen emotionele wezens en kennen wij het gevoel van schuld en verantwoordelijkheid.
Mijn moeder bleek zo ernstig ziek dat toen het zich duidelijk openbaarde gelijk duidelijk was dat het klaar was. Ze heeft nog een maand geleefd en die maand was voor ons en haar een enorme lijdensweg. Toch was euthanasie niet meer mogelijk want de wilsbekwaamheid was met dezelfde snelheid weg als dat haar ziektebeeld zich openbaarde. Omdat haar lichaam nog sterk was was het vooruitzicht dat ze een lange lijdensweg voor zich had. De arts die ons bijstond tijdens deze periode gaf aan dat we niets konden doen, alhoewel mijn moeder al snel aangaf niet meer te willen en niet meer wakker wilde worden. In overleg hebben we besloten medicatie die noodzakelijk was af te bouwen. Mijn moeder was diabeet en de insuline was van levensbelang. Hier zijn we uiteindelijk mee gestopt omdat dat haar steeds een boost gaf terwijl ze verder niet meer at en dronk. Op deze manier hebben we het deels kunnen versnellen.
Ik weet niet of euthanasie het voor ons makkelijker had gemaakt. Ik denk wel dat het het voor mijn moeder fijner had gemaakt. Dus nee, ik zie het niet als moord.
Mijn moeder bleek zo ernstig ziek dat toen het zich duidelijk openbaarde gelijk duidelijk was dat het klaar was. Ze heeft nog een maand geleefd en die maand was voor ons en haar een enorme lijdensweg. Toch was euthanasie niet meer mogelijk want de wilsbekwaamheid was met dezelfde snelheid weg als dat haar ziektebeeld zich openbaarde. Omdat haar lichaam nog sterk was was het vooruitzicht dat ze een lange lijdensweg voor zich had. De arts die ons bijstond tijdens deze periode gaf aan dat we niets konden doen, alhoewel mijn moeder al snel aangaf niet meer te willen en niet meer wakker wilde worden. In overleg hebben we besloten medicatie die noodzakelijk was af te bouwen. Mijn moeder was diabeet en de insuline was van levensbelang. Hier zijn we uiteindelijk mee gestopt omdat dat haar steeds een boost gaf terwijl ze verder niet meer at en dronk. Op deze manier hebben we het deels kunnen versnellen.
Ik weet niet of euthanasie het voor ons makkelijker had gemaakt. Ik denk wel dat het het voor mijn moeder fijner had gemaakt. Dus nee, ik zie het niet als moord.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 10 juni 2017 om 08:21
Wat gek, bij mijn vader was het binnen een dag of 2 geregeld.Blondie456 schreef: ↑09-06-2017 21:27Ik had het eigenlijk al lang moeten doen een euthanasieverklaring. Dat was ik ook van plan maar heb er niet meer zo aan gedacht. Mijn man werd plotseling ernstig ziek. Toen hij in het ziekenhuis lag en te horen kreeg dat hij niet meer te genezen was wilde mijn man een euthanasieverklaring om lijden te besparen. Toen zeiden ze van meneer daar gaan 2 weken over heen voor zo'n verklaring en die heeft u niet meer. Hij heeft dus wel geleden.
