Actueel
alle pijlers
geen donor = asociaal?
zaterdag 14 juni 2008 om 18:16
Onderhand krijg ik het gevoel een vreselijk asociaal iemand te zijn, haast crimineel misschien zelfs, want ik heb er zeer bewust en weloverwogen voor gekozen om geen donor te zijn.
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
Terwijl er van alle kanten tegen je wordt gezegd dat toch vooral te zijn. Het kabinet heeft zelfs een 'diepe voorkeur' voor orgaandonatie.
Ik wil graag gewoon doodgaan als mijn tijd gekomen is en niet volkomen onnatuurlijk nog min of meer in leven gehouden worden, zodat ze bruikbare organen uit mijn lijf kunnen halen, om daarna pas en niet meer helemaal intact echt te sterven. Dat staat me vreselijk tegen.
Maar ook als je wel eerst gewoon 100% kunt sterven, lijkt het mij niets. Het is/was mijn lijf en daar direct in gaan snijden en weghalen na overlijden vind ik nogal oneerbiedig.
Dus nee, ik ben geen donor. Maar misschien wel asociaal?
tonkje wijzigde dit bericht op 14-06-2008 18:18
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 7 augustus 2008 om 09:24
donderdag 7 augustus 2008 om 09:30
ik bedoelde eigenlijk mensen die een bepaalde ziekte hebben en nooit beter zullen worden, dat hun leven met een paar weken of maanden gerekt wordt door ze vol medicatie te pompen. Ik zou dan liever sneller sterven dan de laatste maanden te rekken met pillen en spuiten en weet ik wat nog meer. Ik heb het helaas maar al te vaak van dichtbij meegemaakt en die laatste ´´extra´´ tijd werd er voor de betrokkenen niet mooier op. De lijdensweg werd verlengd met alle negatieve gevolgen van dien.
donderdag 7 augustus 2008 om 09:34
Dat snap ik Kaatje, dat lijkt me ook heel naar. Maar als ik het goed heb is het nou juist zo dta met een donororgaan iemand echt jaren heel gezond en fit en gelukkig kan leven - als-ie aanslaat (wat geloof ik in 80% van de gevallen zo is). Dus in mijn ogen is dat een andere situatie. Of vind jij dat hetzelfde als het leven rekken van een terminale kankerpatient?
donderdag 7 augustus 2008 om 10:11
ik vind het gewoon onnatuurlijk, medicatie is natuurlijk ook niet natuurlijk, maar het verwisselen van organen is mijns inziens toch wel een aantal stapjes verder. Ik vind het te ver gaan, en ik zeg dit niet omdat ik iemand wil kwetsen of wat dan ook, dit is gewoon hoe ik er tegenaan kijk. Ik vind het een vieze gedachte om met iets van iemand anders verder te leven. Daarom geef ik niks en wil ik niks.
Ik kan me voorstellen dat mensen dit stom, hypocriet, egoistisch, bekrompen of wat dan ook vinden, but hey, that´s me.
donderdag 7 augustus 2008 om 11:08
:
Ik ben anders wel heel erg blij met dat 'ranzige stuk vlees van iemand anders' in me......
Ik vind de vergelijking met levens (of eigenlijk lijdens-)rekkende medicatie bij terminale patiënten wel een lastige. Ik denk dat ik dat ook niet zou willen, maar ik sta gelukkig niet voor die vraag.
Het ranzige stukje vlees heeft mijn lijden niet gerekt. Het heeft mij mijn leven (terug) gegeven.
Hekate, jammer dat je blijkbaar opnieuw de behoefte hebt om te schoppen.
donderdag 7 augustus 2008 om 12:33
Dat heb ik ook geprobeerd. Maar als de argumenten die voor mij heel belangrijk zijn ondertafel worden geveegd en afgedaan als 'asociaal' en 'onterechte angst' en als er gezegd wordt dat 'je als nabestaanden heus wel een paar uurtjes kan missen in de tijd die je hebt tussen dood en begrafenis' en als klap op de vuurpijl wordt gezegd dat ik lieg over de mensen die ik heb verloren en wat ik verder heb meegemaakt (meds die twijfelt aan mijn levenservaring) terwijl ik niks kwaads zeg over mensen die willen doneren of een orgaan hebben ontvangen dan houdt het op hoor.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 12:37
Lekkerdan, het had zomaar gekund dat je leven er met donororgaan ook niet vooruit was gegaan. Nogmaals, ik gun het je van harte, ben oprecht blij voor je dat je die kans hebt gekregen. Maar blijf wel realistisch, het gaat gewoon niet altijd goed.
Net zoals een open-hart operatie niet altijd goed gaat, net zoals er nog steeds vrouwen en kinderen kunnen sterven bij een bevalling, net zoals iemand door een lullig ongelukje blijvend invalide kan blijven.
Ik zeg niet dat er daarom geen open hart operaties meer uitgevoerd mogen worden of geen bevallingen meer mogen plaatsvinden of geen organen gedoneert mogen worden. Ik zeg alleen dat de kans op succes niet 100% is.
Wat overigens voor mij niet de reden is om geen donor te zijn.
Net zoals een open-hart operatie niet altijd goed gaat, net zoals er nog steeds vrouwen en kinderen kunnen sterven bij een bevalling, net zoals iemand door een lullig ongelukje blijvend invalide kan blijven.
Ik zeg niet dat er daarom geen open hart operaties meer uitgevoerd mogen worden of geen bevallingen meer mogen plaatsvinden of geen organen gedoneert mogen worden. Ik zeg alleen dat de kans op succes niet 100% is.
Wat overigens voor mij niet de reden is om geen donor te zijn.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 13:27
kijk eens op deze link www.dds.nl/txt_hersendood.html en vraag je dan eens af hoe het zal zijn om organen af te staan.
donderdag 7 augustus 2008 om 13:39
HPL, ik reageer even op 2 posts van jou tegelijk.
Juist vanwege je eerste post vraag ik om dóór te vragen. Omdat we anders maar steeds interpreteren wat de ander zegt en onze eigen waarde-oordelen op uitspraken blijven plakken.
Angst kan tegelijk heel onterecht en verschrikkelijk reeel zijn. Maar daarom mogen wij (pro's) toch wel hopen die angst met feiten weg te nemen? Door te zeggen dat de angst onterecht is, bedoel ik in elk geval niet dat diezelfde angst voor jou geen reden kan zijn om geen donor te willen zijn. Ik hoop wel je met verhalen vanuit een ander gezichtspunt over te halen nog eens te overwegen.
De opmerking -het was overigens een vraag!- over een paar uur kunnen missen is van mij, maar niet op zo'n lullige manier bedoeld als 'ie kennelijk bij jou is binnengekomen. De opmerking van Meds over levenservaring, om nog maar een voorbeeld te noemen, heb ik gelezen als 'met dit specifieke onderwerp (orgaantransplantatie) lijk je geen of weinig ervaring te hebben' - maar als je met jouw familiegeschiedenis 'm binnenkrijgt alsof je alles bij elkaar gelogen hebt is het dan wel weer een bijzonder pijnlijke.
Aan de andere kant begin ik te steigeren als ik als egoïstisch wordt bestempeld, want ja - dat ervaar ik als negatief. Naief als ik ben, geloof ik namelijk dat er wel degelijk mensen zijn die iets doen zonder er zelf beter van te (willen) worden. En mijn motieven om te willen blijven leven, waren eerder van altruïstische (wat ik trouwens net zo'n scheldwoord vind, maar dat is mijn persoonlijke tic) dan van egoïstische aard.
En inderdaad houdt het ook voor mij op enig moment op. Als steeds opnieuw wordt gezegd dat er sprake is van maffia, terwijl ik heb uitgelegd waarom die vergelijking naar mijn smaak wel heel erg ongepast is en als mij dan vervolgens verweten wordt dat ik het niet begrepen heb, dan gaat de deur wel een beetje dicht.
Daarom dus: doorvragen, nieuwsgierig blijven.
Natuurlijk gaat het niet altijd goed, ik probeer niet te propageren dat orgaandonatie altijd een/het wondermiddel is. Maar toch in meer dan 80% van de donaties! Je krijgt er geen garantiebewijs bij, maar deze kansberekening was voor mij positief genoeg.
Maar om realistisch te blijven: als er geen donor was geweest, was de kans dat het al jaren geleden voedertijd was voor de wormen en/of mollen wél 100%.
En dat terwijl ik nu een meer dan volwaardig en actief leven geniet. Niet leid of lijd, maar GENIET.
Juist vanwege je eerste post vraag ik om dóór te vragen. Omdat we anders maar steeds interpreteren wat de ander zegt en onze eigen waarde-oordelen op uitspraken blijven plakken.
Angst kan tegelijk heel onterecht en verschrikkelijk reeel zijn. Maar daarom mogen wij (pro's) toch wel hopen die angst met feiten weg te nemen? Door te zeggen dat de angst onterecht is, bedoel ik in elk geval niet dat diezelfde angst voor jou geen reden kan zijn om geen donor te willen zijn. Ik hoop wel je met verhalen vanuit een ander gezichtspunt over te halen nog eens te overwegen.
De opmerking -het was overigens een vraag!- over een paar uur kunnen missen is van mij, maar niet op zo'n lullige manier bedoeld als 'ie kennelijk bij jou is binnengekomen. De opmerking van Meds over levenservaring, om nog maar een voorbeeld te noemen, heb ik gelezen als 'met dit specifieke onderwerp (orgaantransplantatie) lijk je geen of weinig ervaring te hebben' - maar als je met jouw familiegeschiedenis 'm binnenkrijgt alsof je alles bij elkaar gelogen hebt is het dan wel weer een bijzonder pijnlijke.
Aan de andere kant begin ik te steigeren als ik als egoïstisch wordt bestempeld, want ja - dat ervaar ik als negatief. Naief als ik ben, geloof ik namelijk dat er wel degelijk mensen zijn die iets doen zonder er zelf beter van te (willen) worden. En mijn motieven om te willen blijven leven, waren eerder van altruïstische (wat ik trouwens net zo'n scheldwoord vind, maar dat is mijn persoonlijke tic) dan van egoïstische aard.
En inderdaad houdt het ook voor mij op enig moment op. Als steeds opnieuw wordt gezegd dat er sprake is van maffia, terwijl ik heb uitgelegd waarom die vergelijking naar mijn smaak wel heel erg ongepast is en als mij dan vervolgens verweten wordt dat ik het niet begrepen heb, dan gaat de deur wel een beetje dicht.
Daarom dus: doorvragen, nieuwsgierig blijven.
Natuurlijk gaat het niet altijd goed, ik probeer niet te propageren dat orgaandonatie altijd een/het wondermiddel is. Maar toch in meer dan 80% van de donaties! Je krijgt er geen garantiebewijs bij, maar deze kansberekening was voor mij positief genoeg.
Maar om realistisch te blijven: als er geen donor was geweest, was de kans dat het al jaren geleden voedertijd was voor de wormen en/of mollen wél 100%.
En dat terwijl ik nu een meer dan volwaardig en actief leven geniet. Niet leid of lijd, maar GENIET.
donderdag 7 augustus 2008 om 14:14
Lekkerdan, aannames komen inderdaad van 2 kanten daar heb je gelijk in. En beide partijen zouden meer moeten vragen, ook helemaal waar.
Waar ik over val / viel; er wordt bijna geëist dat men donor wordt, een donor wordt als halve heilige omschreven, een niet-donor als aso en zijn argumenten als niet ter zake doende. Er is totaal geen respect voor niet-donoren terwijl de mensen met een codicil op zak dat respect wel voor zichzelf opeisen. De morele superioriteit die er uit sommige posts spreekt maken bijna dat ik mijn beslissing nogmaals aanpas; van dat de nabestaanden mogen beslissen naar een definitief nee.
Ik snap dat de mafia vergelijking in het verkeerde keelgat kan schieten in deze context. Voor mij is het sinds Karin Spaink de term 'tussen-de-oren-maffia' introduceerde een hele normale uitdrukking die precies uitdrukt wat ik bedoel. Vroeger had ik het over jehova-tactieken (met je poot tussen de deur maar door blijven hameren) maar mafia dekt de lading beter.
Ik hoopte met tig keer uitleggen dat men de bedoeling wel zou snappen en de term niet zo serieus zou nemen, ik snap ook wel dat je 'm niet prettig vindt. Maar het doorzeiken van een meds valt voor mij echt in de categorie 'niet willen begrijpen'.
En de opmerking over mijn zogenaamde levenservaring kan ik niet anders lezen dan dat ik lieg over dooie broer en zus. Was het maar waar, dan mankeerde er tenminste iets aan mij en waren zij er nog geweest.
Verder; angst neem je niet weg met feiten. Niet via een forum in ieder geval. Angst is meer gebaat met gemeend begrip.
'Ik snap dat het heel eng is' komt beter over dan 'dood = dood en dan voel je geen pijn dus je angst is onterecht' Met dat laatste win je heus geen zieltjes hoor.
En volgens mij is de mens als soort nu eenmaal egoistisch. Jij net zo goed als ik of Moeder Theresa. We ijn van 'voor wat, hoort wat', al is het niet altijd duidelijk wat de winst is. En het is natuurlijk ook heel not done om toe te geven dat je iets goeds doet oa omdat het je iets oplevert. Het is niet de hoofdreden misschien, maar het speelt wel mee.
Waar ik over val / viel; er wordt bijna geëist dat men donor wordt, een donor wordt als halve heilige omschreven, een niet-donor als aso en zijn argumenten als niet ter zake doende. Er is totaal geen respect voor niet-donoren terwijl de mensen met een codicil op zak dat respect wel voor zichzelf opeisen. De morele superioriteit die er uit sommige posts spreekt maken bijna dat ik mijn beslissing nogmaals aanpas; van dat de nabestaanden mogen beslissen naar een definitief nee.
Ik snap dat de mafia vergelijking in het verkeerde keelgat kan schieten in deze context. Voor mij is het sinds Karin Spaink de term 'tussen-de-oren-maffia' introduceerde een hele normale uitdrukking die precies uitdrukt wat ik bedoel. Vroeger had ik het over jehova-tactieken (met je poot tussen de deur maar door blijven hameren) maar mafia dekt de lading beter.
Ik hoopte met tig keer uitleggen dat men de bedoeling wel zou snappen en de term niet zo serieus zou nemen, ik snap ook wel dat je 'm niet prettig vindt. Maar het doorzeiken van een meds valt voor mij echt in de categorie 'niet willen begrijpen'.
En de opmerking over mijn zogenaamde levenservaring kan ik niet anders lezen dan dat ik lieg over dooie broer en zus. Was het maar waar, dan mankeerde er tenminste iets aan mij en waren zij er nog geweest.
Verder; angst neem je niet weg met feiten. Niet via een forum in ieder geval. Angst is meer gebaat met gemeend begrip.
'Ik snap dat het heel eng is' komt beter over dan 'dood = dood en dan voel je geen pijn dus je angst is onterecht' Met dat laatste win je heus geen zieltjes hoor.
En volgens mij is de mens als soort nu eenmaal egoistisch. Jij net zo goed als ik of Moeder Theresa. We ijn van 'voor wat, hoort wat', al is het niet altijd duidelijk wat de winst is. En het is natuurlijk ook heel not done om toe te geven dat je iets goeds doet oa omdat het je iets oplevert. Het is niet de hoofdreden misschien, maar het speelt wel mee.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 14:19
Edit; ik wil trouwens wel duidelijk hebben welke nabestaanden dan zeggenschap hebben.
In mijn ogen komen alleen Meneer Nilsson en mijn ouders in aanmerking om die beslissing te nemen. Maar ik wil absoluut niet dat mijn ouders die vraag zouden krijgen, ze hebben al 2 kinderen en een kleinkind verloren. Zouden ze dan nu nog moeten antwoorden op de vraag of ze de organen van hun 3e dode kind mogen oogsten? Niet dus, dat wil ik die mensen niet aandoen.
Ik vind ook niet dat mijn broers en zussen daarover mogen beslissen. Ten 1e zijn het er nogal wat, wat krijgen we dan als ze het oneens zijn? Meeste stemmen gelden? En de zus met wie ik ruzie heb? Zou zij dan opeens wel mogen beslissen?
Dus alleen Meneer Nilsson heeft een stem en die garantie wil ik eigenlijk wel.
Daar ga ik maar eens achteraan.
In mijn ogen komen alleen Meneer Nilsson en mijn ouders in aanmerking om die beslissing te nemen. Maar ik wil absoluut niet dat mijn ouders die vraag zouden krijgen, ze hebben al 2 kinderen en een kleinkind verloren. Zouden ze dan nu nog moeten antwoorden op de vraag of ze de organen van hun 3e dode kind mogen oogsten? Niet dus, dat wil ik die mensen niet aandoen.
Ik vind ook niet dat mijn broers en zussen daarover mogen beslissen. Ten 1e zijn het er nogal wat, wat krijgen we dan als ze het oneens zijn? Meeste stemmen gelden? En de zus met wie ik ruzie heb? Zou zij dan opeens wel mogen beslissen?
Dus alleen Meneer Nilsson heeft een stem en die garantie wil ik eigenlijk wel.
Daar ga ik maar eens achteraan.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 14:46
Duidelijk. 'k zit er even over na te denken en realiseer me dat ik inderdaad niet zeg dat ik begrijp dat je het eng vindt. Misschien wel omdat ik dat heel logisch vind. Natuurlijk is het eng. Niet weten hoe het is, wat er gebeurt, geen invloed hebben. Een grotere controlfreak dan ik moet nog geboren worden.
En ja, ik vind het ook naar voor mijn naasten als ik weggereden zou worden om 'geoogst' (naar woord) te worden, terwijl mijn lichaam nog warm aanvoelt en kleur heeft.
Maar..........
ik ken ook de andere kant van het verhaal; weet hoe het is om toch nog een kans te krijgen. Het verdriet van mijn geliefden wordt niet kleiner als ik mijn organen meeneem de kist in.
Ik ben er van overtuigd dat ze desgevraagd toestemming zouden geven - hoe kun je anders na zo'n kans. En toch wil ik het niemand aandoen om dit besluit te moeten nemen. Ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat het dan heel moeilijk is. Daarom heb ik een 'ja' laten registreren. Ik wil mijn geliefden de keuze niet aandoen als zij overmand zijn door emoties (nemen we dan maar even aan).
Maar ik wil ook niemand de kans ontnemen die ik zelf wel heb gekregen. En ik hoop dat ze op enig moment troost kunnen putten uit het idee dat mijn vertrek andere mensen misschien een (beter) leven heeft gegeven.
En ja, ik vind het ook naar voor mijn naasten als ik weggereden zou worden om 'geoogst' (naar woord) te worden, terwijl mijn lichaam nog warm aanvoelt en kleur heeft.
Maar..........
ik ken ook de andere kant van het verhaal; weet hoe het is om toch nog een kans te krijgen. Het verdriet van mijn geliefden wordt niet kleiner als ik mijn organen meeneem de kist in.
Ik ben er van overtuigd dat ze desgevraagd toestemming zouden geven - hoe kun je anders na zo'n kans. En toch wil ik het niemand aandoen om dit besluit te moeten nemen. Ik zou me maar zo kunnen voorstellen dat het dan heel moeilijk is. Daarom heb ik een 'ja' laten registreren. Ik wil mijn geliefden de keuze niet aandoen als zij overmand zijn door emoties (nemen we dan maar even aan).
Maar ik wil ook niemand de kans ontnemen die ik zelf wel heb gekregen. En ik hoop dat ze op enig moment troost kunnen putten uit het idee dat mijn vertrek andere mensen misschien een (beter) leven heeft gegeven.
donderdag 7 augustus 2008 om 15:02
Uh, ík vind het niet eng hoor 
Voor mij is dood gewoon dood, ik ga er vanuit dat ik dan niks meer voel.
Voor mij gaat het om het afscheid, tussen dood en begrafenis zit max 5 dagen. Door orgaandonatie verkort je die tijd en die tijd heb je gewoon nodig. Om afscheid te nemen, om 'te wennen' aan het idee (niet dat het echt went, maar ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven) om naar de begrafenis toe te leven. Die tijd is kut en naar en mooi tegelijk. Janken, kwaad worden en lachen als je herinneringen ophaalt. Die tijd is zo kostbaar, zo speciaal, zo'n belangrijk deel van de rouwverwerking.
Ik heb nu meerdere malen meegemaakt dat het lichaam altijd beschikbaar was op het moment dat ik daar behoefte aan had (gut wat klinkt dit ranzig, maar ook hier geen betere omschrijving) Dat je er naar toe kon als jij dat wou, dat je hem / haar kon aanraken, kon zoenen, dat je kan beseffen dat diegene echt dood is. Ik heb ook meegemaakt dat dat niet kon of althans niet op de momenten dat ik dat ik echt wilde. Dat vond ik verschrikkelijk, dat wil ik mijn nabestaanden niet aandoen.
En van een dood lijf dat beademt wordt kan je geen afscheid nemen, het verschil tussen dat en een echt lijk is te groot. Dus wordt die tijd nog korter. Dan de operatie nog, kost ook tijd.
En voor de familie / vrienden die het lichaam willen afleggen (wat ook helpt bij de verwerking) is het toch een rotgezicht als er allemaal littekens zijn?
Het is geen angst, het gata niet eens om mij, het gaat om degenen die achterblijven.
Als Meneer Nilsson eerder dood zou gaan dan gaat het wel om mij en dan zeg ik ook nee.
Voor mij is dood gewoon dood, ik ga er vanuit dat ik dan niks meer voel.Voor mij gaat het om het afscheid, tussen dood en begrafenis zit max 5 dagen. Door orgaandonatie verkort je die tijd en die tijd heb je gewoon nodig. Om afscheid te nemen, om 'te wennen' aan het idee (niet dat het echt went, maar ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven) om naar de begrafenis toe te leven. Die tijd is kut en naar en mooi tegelijk. Janken, kwaad worden en lachen als je herinneringen ophaalt. Die tijd is zo kostbaar, zo speciaal, zo'n belangrijk deel van de rouwverwerking.
Ik heb nu meerdere malen meegemaakt dat het lichaam altijd beschikbaar was op het moment dat ik daar behoefte aan had (gut wat klinkt dit ranzig, maar ook hier geen betere omschrijving) Dat je er naar toe kon als jij dat wou, dat je hem / haar kon aanraken, kon zoenen, dat je kan beseffen dat diegene echt dood is. Ik heb ook meegemaakt dat dat niet kon of althans niet op de momenten dat ik dat ik echt wilde. Dat vond ik verschrikkelijk, dat wil ik mijn nabestaanden niet aandoen.
En van een dood lijf dat beademt wordt kan je geen afscheid nemen, het verschil tussen dat en een echt lijk is te groot. Dus wordt die tijd nog korter. Dan de operatie nog, kost ook tijd.
En voor de familie / vrienden die het lichaam willen afleggen (wat ook helpt bij de verwerking) is het toch een rotgezicht als er allemaal littekens zijn?
Het is geen angst, het gata niet eens om mij, het gaat om degenen die achterblijven.
Als Meneer Nilsson eerder dood zou gaan dan gaat het wel om mij en dan zeg ik ook nee.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 17:05
Niet buiten beschouwing gelaten en juist wél heel relevant. Maar als dat afscheid nemen voor andere mensen nog een poos kan worden uitgesteld als ik dat 2 uur lang niet naast de baar van m'n geliefde doe, dan vind ik die paar uur wel een andere manier om ernaar toe te leven.
Mensen die in coma zijn vertonen wel hersenactiviteit.
Mensen die in coma zijn vertonen wel hersenactiviteit.
donderdag 7 augustus 2008 om 18:47
Meds, het gaat me niet lukken met jou, ik kan niks met mensen die niet willen lezen. Edit; ik kan ook niks met mensen die andermans woorden in mijn mond leggen.
En ik kan helemaal niks met mensen die eerst hun twijfels hebben bij mijn levenservaring (maw, ik zal wel liegen) en dat dan ontkennen.
Wat mij betreft hebben wij wat dit onderwerp betreft alles wel tegen elkaar gezegd.
En ik kan helemaal niks met mensen die eerst hun twijfels hebben bij mijn levenservaring (maw, ik zal wel liegen) en dat dan ontkennen.
Wat mij betreft hebben wij wat dit onderwerp betreft alles wel tegen elkaar gezegd.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 7 augustus 2008 om 18:48
Coma is iets heel anders dan hersendood!!! Hersendood is dood, je lichaam vertoont geen hersenactiviteit meer, haalt geen adem, het hart staat stil en je organen sterven af.
Coma is er in verschillende gradaties, maar er is altijd hersenactiviteit anders ben je nl. dood. je kan een hersendode ook maar heel kort "warm" houden. Ondanks de beademing en de hart/longmachine gaat het ontbindingsproces gewoon door. Iemand kan echter wel 30 jaar in coma liggen.
De tijd tussen overlijden en begraven wordt niet korter door orgaandonatie. Na de operatie heb je gewoon dezelfde tijd als bij niet donorschap.
